หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Love & Cuisine...จัดจานรัก

[cocarbon]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด


2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

********

Love & Cuisine...จัดจานรัก

“จิ๋ว เอามะเขือไปแช่น้ำเกลือให้พี่หน่อย”

“จิ๋ว เด็ดใบโหระพาด้วย แยกไว้ด้วยอันไหนใส่หม้อ อันไหนแต่งจาน”

“จิ๋ว โขลกพริกแกงให้พี่ด้วย แยกเครื่องไว้ให้แล้ว ตำให้ละเอียดเลย ระวังพริกกระเด็นเข้าตานะเอ็ง”

“จิ๋ว เดี๋ยว.....บลาๆๆๆๆ”


เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลังทำเอาผมคิ้วกระตุกด้วยความหงุดหงิด จนถึงตอนนี้มือผมยังไม่ว่างยกขึ้นเช็ดหน้าเช็ดตาเลย สายตาเห็นวัตถุดิบนับสิบวางอยู่เบื้องหน้ารอให้ผมคว้าขึ้นมาปรุง

ผมล่ะอยากจะถอนหายใจแรงๆ สักที

พี่ป๋า เจ้าของคำสั่งเมื่อครู่คงจะลืมว่าผมมาฝึกงานตำแหน่งกราฟฟิก ไม่ใช่พ่อครัว! เวลาแบบนี้ผมควรอยู่หน้าแมคบุ๊กโปรสุดที่รักมากกว่าอยู่หน้าเตาแบบนี้สิ (โว้ย)


“จิ๋ว” อะไรอีก


“ครับ”


“ฝากหั่นพริกชี้ฟ้าหน่อยดิ แต่งหน้านะ ขอเป๊ะๆ เดี๋ยวไปคุยกับพี่วัฒน์แป๊บ” แล้วร่างสูงก็สาวเท้าออกจากครัวกึ่งสตูดิโอแห่งนี้ทันที  ผมกลอกตาอย่างเบื่อหน่าย แม้ว่าจะไม่อยากทำเท่าไหร่แต่ในเมื่อพี่เขาสั่งมาก็ต้องทำ ถ้าไม่ผ่านฝึกงานจะซวยยิ่งกว่านี้

ผมวางมือจากสากหินแล้วเขยิบไปหั่นพริกอย่างที่พี่ป๋าสั่ง เออ ไหนๆ ก็ไหนๆละ ขอนินทาหน่อยละกัน คนอะไรวะชื่อป๋า เรียกทีเหมือนกำลังคุยกับเสี่ยยังไงยังงั้น... พี่ป๋าเป็นฟู้ดสไตลิสต์ฟรีแลนซ์ (ที่ก็เกือบๆ จะกลายเป็นพนักงานประจำของสตูดิโอ) เขาค่อนข้างสนิทและคุ้นเคยกับที่นี่เพราะพี่ป๋าเป็นรุ่นน้องในวงการของ พี่วัฒน์ (คนที่พี่ป๋าไปคุยด้วย) ซึ่งเป็นช่างภาพใหญ่และเป็นเจ้าของสตูดิโอที่รับถ่ายภาพและออกแบบทุกสิ่งที่เกี่ยวกับอาหาร พี่วัฒน์คือรุ่นพี่ปีสูงที่คณะของผมเอง ผมได้ฝึกงานที่นี่ก็น่าจะเป็นการรับนักศึกษาแบบวงในนี่แหละ เพราะไม่เคยเห็นเขาเปิดรับสมัครอย่างเป็นทางการสักปี

ผมเป็นนักศึกษาปี 4 สาขานิเทศศิลป์ เลยมุ่งมั่นที่จะมาฝึกงานที่นี่เพื่อให้ได้ลองทำงานออกแบบอย่างที่ชอบ แต่สุดท้ายก็อย่างที่เห็น ผมต้องทำงานในครัว ทนร้อน ทนน้ำมันจนอีกนิดผมก็จะไปเปิดร้านแข่งกับเชฟชุมพลได้แล้ว
เคยถามพี่วัฒน์อยู่หนนึงว่างานกราฟิก งานรีทัชอะไรแบบนี้ไม่มีให้ทำหรือ แต่คำตอบก็มาพร้อมมะเหงกกลางกบาล  ‘มี แต่ยังไม่ให้ทำ ลองงานฝีมือบ้าง เรียนออกแบบมาก็ต้องทำได้ทั้งศิลป์ในจอกับศิลป์ในมือสิวะ เรียนรู้ไว้ ทำงานฝีมือดี งานในจอจะได้ไม่เหนื่อยนะไอน้อง’ ครับ จึงจบด้วยประการฉะนี้

กลับมาที่พี่ป๋าดีกว่า เรื่องราวของคนคนนี้น่าสนใจมากครับ จบนิติศาสตร์ แต่ติสท์มากถึงขนาดมาทำงานในครัวและหลังกล้อง  พี่วัฒน์เคยเล่าให้ฟังว่า พี่ป๋าเป็นคนทำงานเก่งมาก ไม่รู้เพราะเรียนอะไรที่เครียดมาหรือเปล่าเลยทำให้เป็นคนซีเรียสในการทำงานมาก ถ้าอยู่หน้าเซ็ตติ้งแล้วมีคนว่าสร้างความวุ่นวายขณะพี่แกจัดจานอยู่ อาจโดนตะเพิดให้ออกนอกสตูดิโอเลยก็ว่าได้ ผมนี่กลัวพี่ป๋าตั้งแต่เจอครั้งแรกเลย ลุคพี่ป๋าไม่ได้เป็นแบบหนุุ่มติสท์สายอาร์ตแบบที่ผมคุ้นเคยเป็นประจำ แต่เขามาในลุคเสื้อเชิ้ต กางเกงขายาว ถ้าไม่บอกจะนึกว่าเป็นลูกค้ามาติดต่องาน!

เอาจริงๆ ผมก็ไม่ค่อยอยากจะเสวนากับพี่คนนี้เท่าไหร่หรอก ทั้งดุ เผด็จการ ชอบสั่งงานอะไรให้ทำก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมเลยไม่ต่อปากต่อคำ แล้วตั้งใจทำงานที่เขาสั่งให้ดีที่สุด เป๊ะที่สุด จะได้ไม่ต้องโดนด่าให้เจ็บใจ
เอาล่ะ กลับมาที่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า พี่ป๋ากลับเข้ามาในครัวแล้ว เขากำลังสาละวนอยู่กับการคั้นกะทิ ผมถามเขาว่าใช้ถ่ายงาน ขายแต่รูป ต้องขนาดคั้นเองเลย? ใช้แบบกล่องไม่ได้? พี่ป๋าเงยหน้าขึ้นจากชามสแตนเลสแล้วตอบว่า “มักง่ายเนาะ” ก่อนจะก้มหน้าไปยุ่งกับมะพร้าวขูดสีขาวตรงหน้า “เอ้า” แล้วกูจะรู้ไหม มึงก็บอกเหตุผลมาสิครับ
“ทำหน้าป็นหมีกินผึ้ง จะเสร็จแล้ว เตรียมตัวด้วย วันนี้ช่วยพี่เซ็ตนะ” พูดจบก็สะบัดตูดไปที่เตา เปิดแก๊ส แล้วพี่ป๋าก็เริ่มบรรเลงฝีไม้ลายมือทำเมนูที่จะถ่ายในวันนี้ซึ่งก็คือ แกงเขียวหวานเนื้อกับโรตีนั่นเอง ผมได้แต่ยืนรอเผื่อมีอะไรให้พี่เขาเรียกใช้แล้วจะได้ไปเซ็ตอาหารด้วยกันอีกทีหน้ากล้อง





(paa's scene)
 
ผมไม่มีสมาธิเอาเสียเลย รู้สึกเหมือนมีอะไรมากวนใจอยู่ตลอด เวลา ยอมรับเลยว่าช่วงนี้ค่อนข้างเสียศูนย์เพราะไอจิ๋ว เด็กฝึกงานคนล่าสุดที่เข้ามาสิงในห้องครัวเป็นเพื่อนผม (อันที่จริงมันไม่ได้อยากมาหรอก แต่ผมสั่งเอง กล้าขัดหรอ) จากการผ่านโลกมา 28 ปี ช่วงนี้มันเป็นอะไรที่อธิบายยากที่สุด ผมไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนจัดการระเบียบความความคิดตัวเองไม่ได้ได้ยังไง
ผมอยากแกล้งจิ๋วอยู่ตลอดเวลา

ปกติผมเป็นคนเลือกใช้งานคน ใครทำงานกากๆ มองครั้งแรกก็ดูออกแล้วขอบายทันที แต่เด็กนี่มันทำได้ทุกอย่าง แล้วทำได้ดีด้วย ใช้ให้ทำอะไรก็ไม่เคยผิดหวัง มันน่าหงุดหงิดชะมัด เอ็งจะมีจุดอ่อนสักเรื่องไม่ได้เลยใช่ไหม!
การที่มันเป็นที่รักของทุกคนในสตูก็เหมือนกัน น้องจิ๋วอย่างนั้น น้องจิ๋วอย่างนี้ พักเที่ยงทีก็ต้องหอบขนมมาฝากมัน นี่มันเป็นศาลพระภูมิหรอวะ พี่วัฒน์ก็เอากับเขาด้วย ดูท่าจะพิสมัยเด็กฝึกงานคนนี้เหลือเกิน ก็เข้าใจแหละว่าจิ๋วทำงานเก่งจริง โปรจริง

แต่มันหมั่นไส้โว้ย

เวลามันทำหน้าระรื่น ยิ้มปากฉีกถึงถึงหู หรือหัวเราะลั่นสตูเนี่ย ผมอยากจะเข้าไปเตะซักที สดใสมากป่ะ

ฟังดูเหมือนพวกโรคจิต แต่ผมมีความสุขมากตอนที่เห็นจิ๋วทำหน้าบูด คิ้วผูกเป็นโบว์ ส่งเสียงฮึกฮักเหมือนเด็กเอาแต่ใจเวลาผมสั่งงานให้จิ๋วไปทำ เพราะผมรู้สึกเอาชนะไอเด็กนี่ได้ อีกอย่างคือผมอยากรู้ว่ารุ่นน้องคนนี้จะไปได้ไกลแค่ไหน เพราะจากที่ดูๆ มา มันก็เก่งและสู้งานเอาเรื่อง ไม่น่าเชื่อว่าหน้าตาดูใสๆ เอ๋อๆ ตัวเท่าเมี่ยงจะอึดขนาดนี้ ถ้ามีคนเก่งๆ แบบนี้ทำงานอยู่ในบริษัทก็ถือว่าโชคดี
ผมออกมาที่หน้าเซ็ต เตรียมเริ่มงานของตัวเอง งานวันนี้ไม่ยากเท่าไหร่ เป็นการถ่ายภาพเมนูอาหารสำหรับคาเฟ่ที่กำลังจะเปิดใหม่ ผมเช็คความเรียบร้อยก่อนจะเรียกจิ๋วมาช่วย ผมลงมือจัดจานและวางของกระกอบฉากอย่างรวดเร็วเพื่อไม้ให้สีของอาหารหรือผักแต่งจานใดๆ ซีดไปเสียก่อน

“จิ๋ว ทาน้ำมันตรงพริกชี้หนูหน่อย ไม่ต้องเยอะนะ อย่าให้ชุ่ม” ผมสั่งให้ไอตัวเล็กแต่งพริกให้เงา จะให้ดูเหมือนพึ่งล้างมาสดๆ แบบนี้แหละครับ เคล็ดลับเล็กๆ น้อยๆ ในการทำงาน บางทีเราไม่สามารถเอาพริกมาล้างหลายๆ รอบแล้วเอามาใช้งานได้ นอกจากเสียเวลาแล้ว ยังพาลจะทำให้เซ็ตเลอะเทอะอีกต่างหาก

จิ๋วพยักหน้าส่งๆ แล้วลงมือทาน้ำมันลงบนเจ้าพริกที่ว่า เออ ใช้ได้แหะ มือเบาดี

“พี่ป๋า ทาแล้วมันกินได้หรอ” มันทำหน้าแบบ ‘ให้กูทำอะไรเนี่ย’ ใส่

“ไม่ได้ให้กิน เอาไว้จัดหน้า”

“อ่าว หลอกลวงประชาชนนี่หว่า”

“หลอกลวงอะไร ใครเขากินพริกขี้หนูกับแกงวะ จัดให้มันสวยเฉยๆ”

“ผมไงกิน”

“...”

“กับขาหมูไง พี่ไม่เคยหรอ”

“กวนตีน”
 






“กวนตีน”

พี่ป๋า มองค้อนใส่ผมดอกนึง ก่อนจะกบับไปวุ่นอยู่หน้าจาน เราใช้เวลาทั้งหมดสำหรับงานนี้แค่ครึ่งวันเท่านั้น ถือว่าน้อยแล้ว เพราะผมเคยเจอมากสุดอยู่ที่ 17 ชั่วโมงต่องานหนึ่งเซ็ต เรียกได้ว่า ทำและถ่ายจนไม่อยากอาหารเลยครับ
พูดถึงแล้ว เมื่อกี๊นี้ผมกล้าเล่นไปได้ไงวะ ลืมไปเลยว่าคุยกับใครอยู่ ดีที่พี่ป๋าไม่ได้แดกหัวผม เลยรอดมาได้อย่างหวุดหวิดและอวัยวะยังครบ 32 ประการ




วันนี้อาการบัดซบเป็นพิเศษ ฝนตกตั้งแต่ 7 โมงเช้า เวลาไพรม์ไทม์ที่สุดของกรุงเทพมหานคร หยดน้ำเม็ดเท่าหัวเด็กกระหน่ำร่วงลงมาไม่แคร์คนที่อยู่ข้างล่าง ผมกระชับกระเป๋าเป๋ที่ตอนนี้สวมอยู่ด้านหน้า หยิบเสื้อกันฝนสีเหลืองออกมาแล้วสวมมันอย่างรวดเร็ว  ก็ยอมรับตรงๆ นะครับว่ายอมเด๋อกับการใส่อะไรแบบนี้ แต่ความหน้าบางไม่สำคัญเท่าแมคบุ๊กโปร กล้องพร้อมเลนส์กึ่งเทพ และเมาส์ปากกา ที่รวมมูลค่าแล้วสามารถดาวน์รถได้หนึ่งคัน...

ผมถึงสตูดิโอด้วยสภาพที่เหมือนตอนออกจากห้อง ขอขอบคุณเสื้อกันเสื้อราคา 29 บาทมา ณ ที่นี้ (ยกเว้นเท้าทั้งสองที่ชุ่มฉ่ำราวกับไปทำสปาปลา) วันนี้เป็นวันดีครับ มันคือวันสุดท้ายของการฝึกงานของผม พี่วัฒน์บอกว่าวันนี้ให้มาแต่เช้าเพราะมีถ่ายซ่อมนิดหน่อย หลังจากนั้นก็จะมีกินเลี้ยงพนักงานในวาระฉลองวันคริสต์มาส ไม่มีใครในบริษัทเป็นคริสต์หรอกครับ แค่อยากกินกันเฉยๆ (ฮา)

บรรยากาศในสตูสดใสกว่าปกติ ผนังและสิ่งของต่างๆ ตกแต่งด้วย อุปกรณ์สีแดง เขียว และขาว แสดงความเป็นเทศกลายปลายปีสุดๆ กลางห้องมีโต๊ะตัวใหญ่วางอยู่ ด้านบนมีกล่องของขวัญสามกล่องวางอยู่ น่าจะเป็นของขวัญของใครสักคนที่มาถึงถึงแล้ว อ้อ ลืมบอกไปครับ วันนี้เรามีจับของขวัญกันด้วย แต่ไม่ได้จับแบบไก่กาทั่วไปนะครับ เรามีกติกาคือ ให้จับฉลากว่าจะต้องซื้อของขวัญให้ใคร โดยจะต้องเก็บเป็นความลับ หลังจากนั้นพอถึงวันนี้ก็เอาของขวัญที่ซื้อมาไว้กองกลาง แล้วจับฉลากอีกที่ว่าใครจะเป็นคนให้ของขวัญเป็นคนแรก แล้วก็ให้ของขวัญต่อกันไปเรื่อยๆ จนครบคน  ฟังแล้วน่าสนุกใช่ไหมครับ สำหรับคนที่ผมต้องซื้อของขวัญให้ก็คือ กิ๊บ เด็กฝึกงานที่มาพร้อมกันนี่แหละครับ กิ๊บเนี่ย ซื้อของให้ไม่ยากเลย อะไรก็ได้ที่เป็นตัวการ์ตูนจากไลน์เธอแฮปปี้หมดครับ ผมเลยไม่วุ่นวายมาก แต่สิ่งที่ผมอยากรู้ก็คือ ใครต้องซื้อของขวัญให้ผม แล้วของสิ่งนั้นคืออะไร

ใกล้ถึงเวลากินเลี้ยงแล้ว หลังจากทุกคนเก็บข้าวของและอุปกรณ์เข้าที่ ก็เริ่มมารวมตัวกันที่โถงสตู พี่วัฒน์กล่าวเปิดงาน เอ่อ จริงๆ ก็ไม่จริงจังขนาดเปิดงานหรอก แค่บอกประมาณว่า อย่าเมาแล้วเรื้อน เพราะแม่บ้านกลับบ้านไปหมดแล้ว (ฮา)

ด้านของกินนั้นไม่ต้องเป็นห่วง สตูเรามีพ่อครัวและแม่ครัว (ครึ่งตัว) สแตนบายอยู่ตลอด เรียกได้ว่ากินหมดก็ทำใหม่ ยาวไปทั้งคืน
ผมนั่งเฮฮาอยู่กับพวกพี่ๆ พวกเราไม่ได้ร่ำลากันซึ้งอะไรขนาดนั้น แต่เป็นการพูดคุยฉันพี่น้องโดยไม่มีเรื่องงานมาเกี่ยวข้องต่างหาก ตำแหน่งอะไรในสตูโยนทิ้งไปให้หมด ผมว่ามันดีมากเลยล่ะ แก้วในมือเปลี่ยนเครื่องดื่มหลายครั้งแล้ว พี่ป๋าเดินออกมาจากครัวในสภาพที่ผมไม่เคยเห็น พี่แกใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ ก็ยอมรับแหละว่าเท่ แต่รำคาญความเก๊ก เลยไม่น่ามองเหมือนเดิม
พี่ป๋ายกถาดเอ็นข้อไก่ทอดสีเหลืองทองออกมา ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ผมทนไม่ไหวเลยลุกไปหยิบใส่จานเหมือนคนอื่นบ้าง

“จิ๋ว ชอบกินเผ็ดหรือป่าว” เสียงคุ้นดังจากข้างหลัง พี่ป๋านั่นเอง

“ชอบครับพี่ ทำไมอ่ะ” ถามแบบนี้มันต้อง

ต้อง

ต้อง

ต้อง

ต้องมีน้ำจิ้มรสแซ่บแน่นอน

“ป่าว ถามเฉยๆ” แล้วเขาก็เดินจากไป อะไรของมันวะ


ช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยมาถึงแล้ว พี่วัฒน์เรียกทุกคนมารวมตัวแล้วเริ่มจับฉลากว่าใครจะให้ของขวัญใครก่อน คนแรกคือพี่หน่อยบุคคล ต่อมาเป็นพี่ออยเออี เปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนมาถึงคิวผม ผมเฉลยว่าซื้อของให้กิ๊ก ผมให้ของขวัญแล้วเราถ่ายรูปกันเล็กน้อย ผมกลับมานั่งที่ รอแล้วรออีกจนจะครบคนแล้วผมก็ยังไม่ได้สักที จนกระทั่ง...

“เอาล่ะครับ เหลือสุดท้ายแล้ว ป๋าสุดหล่อของสตูของเรานั่นเอง ใครยังไม่ได้ของขวัญบ้างครับ แสดงตัวหน่อย”

ฉิบหายแล้วกู

“ไอจิ๋วยังไม่ได้ค่ะ!!!” อีกิ๊ก! ดีมาก เพื่อนรัก...



แล้วผมก็ต้องได้รับของขวัญจากไอพี่ป๋าจริงๆ ครับ แหม่ ห่อมาซะแน่นเลย ระเบิดป่าววะ

“ไปเปิดที่บ้าน” แหนะ วันสุดท้ายยังสั่งกูอีก ยอมใจ


แต่ด้วยความอยากรู้ ผมไม่รอให้ถึงบ้านหรอก แกะมันบนแท็กซีนี่แหละ โวะ ห่อมาหลายชั้นทำไม เย่ ได้ละ หืม... เดี๋ยวนะ นี่มัน นี่


.


.


.



‘พริกขี้หนู สำหรับเด็กจิ๋ว เผ็ดจริงจริงเลยนะ ตัวแค่เนี๊ยะ อยากทดลอง ของเด็ดซักที อร่อยอย่างงี้ต้องกินให้เข็ด’




...



wtf


อะไรของมึงเนี่ยยย โว้ยยยยยยยยยยยยย  กูจะบ้า เทสต์ของขวัญว่าแย่แล้ว แต่ข้อความแนบนั้นห่วยกว่า แฟนคลับพี่เบิร์ดหรอ



จะจำไว้ตลอดชีวิตเลยครับ ว่าเคยรู้จักคนประหลาดแบบพี่คนนี้......

[ืniyataan]

น่ารักแฮะ..พี่ป๋าจีบน้องจิ๋วใช่ไหม??? มาต่อด่วน...นนนนนน สนุกจ้า