โอ้ยยยยยย ร้องไห้น้ำตาแตกเลยอะตอนที่หมวยจำทุกคนทุกเรื่ราวได้แต่บอกว่ามีอะไรที่มันขสดหายไป มันอึดอัดนะเหมือนจะนึกได้แต่ก็ไม่ แล้วยิ่งตอนที่รินยื้นริบบิ้นกับกำไลเงินให้ปวดใจที่สุุุุุุดดดด ใจเต้นหนักมากตอนช่วยตอนกระทู้อ่ะ แงงงงงง ชอบอะคนแต่งเก่งมากเลย ตอนแรกเรางงว่าทำไมหมวยแทนตัวเองว่าเรา มันดูแปลกๆในความรู้สึกแต่พอมาอ่านตอนจบถึงเข้าใจว่ามันคือเรื่องทู้. ฮื่ออออออ ประทับใจมากเรื่องนี้จะเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่จะตรึงใจเราในนิยายที่ประทับใจที่สุด