[เรื่องสั้น] อยากจูบแค่ไหน? End (จบแล้ว)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] อยากจูบแค่ไหน? End (จบแล้ว)  (อ่าน 2174 ครั้ง)

ออฟไลน์ hey_bro

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
                     สายแล้ว สายแล้ว ขายาวก้าวยาวเท่าที่เขาจะทำได้ เพื่อไปงานเลี้ยงรุ่น นัด18:30 แต่ตอนนี้ 19:00แล้ว เขาต้องโดนเพื่อนสาปแช่งแน่ๆเลย แล้วทำไมต้องมาจัดไกลขนาดนี้ก็ไม่รู้ อย่าให้รู้ว่าใครเป็นคนเลือกสถานที่ เขาจะสาปส่งมันให้ ขับมาเกือบชั่วโมงกว่าจะถึง แถมปีนี้บอกว่าเป็นปีพิเศษ มาจัดที่รีสอร์ท และบอกว่าทุกคนที่มาต้องนอนรีสอร์ท ห้ามเมา ห้ามอ้วก ห้ามหลับ! โอ๊ย ไอ้พวกบ้า ไม่ทำงานทำการกันรึไงวะ ตอนแรกเขาปฏิเสธ แต่เพื่อนตัวดีมันบุกมาด่า มาบังคับเขาถึงบ้านพร้อมขู่ว่าถ้าไม่มาจะตัดเพื่อน เอากับมันสิ!
                    เมื่อเขามาถึงร็อบบี้พนักงานผายมือไปทางห้องจัดงานอย่างรู้งานเพราะตลอดสองวันนี้จะไม่มีแขกอื่นมาเลย พวกเขาปิดรีสอร์ทเพื่องานเลี้ยงรุ่นของเจ้าของรีสอร์ท เมื่อเข้ามาในงานก็เห็นว่ามีคนเยอะมาก ไม่คิดว่าจะมีคนบ้าจี้มาเยอะขนาดนี้ เขาเดินหันไปมองซ้ายขวาก็ไม่เจอฝูงเพื่อนตัวเอง ก่อนที่กดโทรศัพท์โทรหา เสียงคุ้นเคยก็ดังให้เขาหันไปหา
"เห้ย! ไอ้แสง ทางนี้โว้ย ทางนี้ๆ" ผู้ชายตัวสูงแต่ดูผอมก้าง ที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดหมู กับผมที่เก็บเรียบไปข้างหลัง โบกมือพร้อมกระโดดโยงๆ
"ไอ้ริว มึงไม่ใช่อายุน้อยๆละนะ ระวังกระดูกหักนะเว้ย" ผู้ชายตัวสูง ใหญ่ หุ่นนักกีฬา ยื่นไปกอดคอเพื่อห้ามเพื่อน ความจริงเขาไม่ได้ห่วงเพื่อนหรอก อาย... คนมองเยอะโว้ย!
"ไอ้แปะ เก็บปากไว้แดกเหล้าเถอะมึงนะ วุ้ว อย่ามาจับหัวกู เสียทรงหมดไอ้ห่า" คนผอมกว่าเมื่อเห็นว่าทำอะไรไม่ได้ ก็ได้แค่ด่าแล้วปัดมือใหญ่ที่เหมือนอุ้งตีนหมีออก แล้วเดินเข้าไปกอดแขกใหม่ที่เดินหอบมา
"อั๊ก คิดถึงวะ ไหงมาช้าวะ คิดว่าจะไม่ละ พวกกูกำลังคิดว่าจะให้ไอ้หมีไปลากมึงที่บ้านเลยนะเนี้ย" ริวผละออกพร้อมหันไปเผยิดหน้าไปทางคนที่ถูกพาดผิง ซึ่งกำลังมีสมาธิกับการดื่มไวน์อย่างสุขใจ
"ริว มึงก็เกินไป ไม่มาได้ไงวะ นี้กูเคลียร์งานตลอดทั้งอาทิตย์เพื่อมาหาพวกมึงเลยนะเว้ย" ความแถก็ต้องมาละงานนี้ จะให้รู้ไม่ได้ว่าเขาเกือบไม่มาแล้วแต่ สุดท้ายก็กลัวเพื่อนริวจะโกรธจริง เขาเลยรีบบึ่งจากที่ทำงาน กลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเหยียบมาที่นี้อย่างไม่กลัวตายเลย
"ได้ยินอย่างนี้ กูก็ดีใจ นึกว่ามึงจะไม่มาแต่เปลี่ยนใจเพราะกลัวไอ้ริวโกรธ" เสียงแซะเรียบๆนิ่มๆจากชายตัวสูงร่างอวบ ที่พูดจบก็กระดกไวน์หมดแก้ว แล้วหันมายิ้มดั่งเทพบุตรใส่เขา
"จะบ้าหรอวะ คิดถึงเลยมาต่างหาก หรือพวกมึงไม่อยากให้กูมา" เขาละเกลียดไอ้หมีจริงๆ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนมันก็ยังรู้ทันเขาเสมอ
"พอๆ สาวๆเขามองกันแล้ว อายเว้ย ทำตัวให้เท่กันหน่อยสิวะ" แปะขัดขึ้นเมื่อเห็นสงครามสายตาระหว่างแสงกับหมี แถมสาวๆแถวนั้นก็หันมามองพวกเขาแล้วจับกลุ่มกับเพื่อนหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุก
"พวกมึง กูมีข่าวเด็ดมาบอกเว้ย" ไอ้ริวดึงเพื่อนทั้งสามมาล้อมวง เพื่อบอกข่าวเด็ดที่เขาไปได้มาจากห้องน้ำ
"อะไรมึง เร็วๆ อย่าอ้ำอึ้ง" ตัวสอดรู้สอดเห็นอย่างแปะรีบเร่งเมื่อเห็นเพื่อนทำท่าเหมือนเหนือกว่าไม่ยอมปริปากบอกสักที
"ก็ได้ๆ เมื่อกี้กูไปเข้าห้องน้ำมา กูเจอไอ้ขี้เมาเจ มันเล่าให้กูฟังว่าคุณหนูวนิดาแสนสวยของกู แม่งกำลังจะแต่งกับไอ้ทิศนักบอลห้องสามเว้ย"
"หะ/หะ/.../" เพื่อนสองคนตะโกนอย่างตกใจเมื่อฟังจบ คนเล่าก็ทึงหัวตัวเองอย่างไม่กลัวเสียทรง พร้อมกับทำท่าร้องไห้ เบะปาก เหมือนหมาตายกันสามคน หมีมองอย่างเอือมๆ เขาไม่ตกใจเพราะเขารู้มาก่อนแล้วจากปากของทิศเอง พวกนี้ยังไม่รู้ว่าเขากับทิศสนิทกันตั้งแต่เขาเริ่มทำงานบริษัทเดียวกับทิศเมื่อสองปีก่อน
"โถ่ คุณหนูวนิดาของบ่าว ทำไมขอรับ ทำไมทิ้งบ่าวไปให้ไอ้ทิศมันละขอรับ ฮือออออออออ" เพ้อเสร็จก็หันไปกอดคอกับเกลออีกสองตัวร้องห่มร้องไห้ปานจะตายเสียให้ได้ หมีอยากบอกเหลือเกินว่า ยังไงเขาก็ไม่เอาพวกมึงหรอก! คนแถวนั้นก็หันมาขำกับสามหนุ่มที่ยืนกอดคอร้องไห้กัน บางคนก็หยิบโทรศัพท์ถ่ายเก็บไว้ไปแกล้ง บางคนก็ทำหน้าเอือม แต่มีคนหนึ่งที่ยืนยิ้มกว้างคนเดียวอยู่ตรงมุมห้อง...
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-04-2017 13:29:42 โดย hey_bro »

ออฟไลน์ hey_bro

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อยากจูบแค่ไหน? (3ตอนจบเด้อ)
«ตอบ #1 เมื่อ04-04-2017 22:52:57 »

                   เมื่อน้ำยาเปลี่ยนนิสัยเข้าปาก ไม่ว่าอะไรก็ฉุดไม่อยู่ เหล้านอกเหล้าในและเบียร์ทุกยี่ห้อที่จัดหาซื้อมาหมดโกดังพอดีตอนตีสอง พนักงานบางส่วนที่ทำงานนอกเวลารับคำสั่งมาจากผู้จัดการให้มาเก็บกวาดห้องจัดงานเลี้ยง เมื่อพวกเขาเข้ามาก็เห็นซากศพเกลื่อนกลาดไปหมด โต๊ะที่เคยจัดอย่างเ็นระเบียบ ตอนนี้ไม่เหลือเค้าโครงนั้นแล้ว มันกระจัดกระจายไปทั่วไม่เป็นทิศเป็นทาง ป้ายผ้าชื่องานก็กลายพันธุ์มาเป็นเสื่อปูนั่งกินเหล้าอยู่บนเวที ที่นี้ไม่เหลือสถาพของงานเลี้ยงรุ่นหรูๆอย่างตอนแรกอีกแล้ว เหลือเพียงซากอารยธรรมเท่านั้น



                   เช้าอันแสนสดใส พวกเขาเดินออกจากบ้านพักจะไปลานจอดรถ แต่พอเดินถึงสะพานใหญ่ ก็เห็นใครบางยืนเป็นพระเอกเอมวีอยู่ หมีเดินไปยืนข้างๆทักทายเหมือนสนิทกันมานมนาน เพื่อนอีกสามตัวก็ยืนงงเป็นไก่ตาแตกว่า ไอ้หมีกับไอ้ทิศไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่

 "ไงมึง ยังไม่กลับอีกหรอ" หมีทักก่อน
 "รอดาน่ะ กำลังถ่ายรูปกับเพื่อนเขาอยู่" ทิศหันมาทางหมาสามตัวที่ยังยืนงงอยู่ ก่อนที่ริวจะเดินเข้ามาทักทาย
 "ไงไอ้ทิศ หล่อขึ้นเยอะเลยนี้หว่า ได้ข่าวงานแต่งมึงละนะ ดีใจด้วยนะเว้ยที่ได้เจ้าสาวแสนสวยดีพร้อมทุกอย่างอย่างคุณหนูวนิดา"
 "ขอบใจเว้ย อย่าลืมมานะ" ทิศยิ้มตอบ ก่อนที่เสียงหวานและร่างผอมเพรียวเดินมาสมทบกับพวกเขา
 "สัวสดีค่ะทุกคน จำดาได้มั้ยคะ" สาวเจ้ายิ้มหวานถาม
 "โถ่ สวยอย่างคุณหนูวนิดาก็มีแค่คุณคนเดียวแหละ ทำไมจะจำไม่ได้" แปะที่ตอนแรกทำหน้าเหมือนวิญญาณหลุด รีบดึงสติพร้อมยิ้มส่งให้หญิงสาวอย่างกระตือรือร้น
 "เรียกดาเถอค่ะ เรียกแบบนั้นดารู้ห่างเหินกันจังเลย" ริวที่ได้โอกาสพูดคุยก้ไม่ทิ้ง รีบเสนอหน้ามายิ้มตาปิด และรับคำอย่างแข็งขัน
 "ครับคุณดา เป็นเกียตรืมากครับ ผมริวนะครับ"
 "ดาค่ะ ทิศคะ คุณกลับไปคนเดียวได้มั้ยคะ ดาอยากไปเที่ยวกับเพื่อนอีกสักพัก แล้วจะรีบตามไปนะคะ" ยังไม่ทันที่แปะจะแนะนำตัว ดาก็หันไปเกาะแขนอ้อนว่าที่สามีเสียก่อน
 "ครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ"
 "ขอบคุณค่ะ ลาก่อนนะคะทุกคน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เมื่อร่ำล่ากันแล้ว ดาก็รีบวิ่งไปทางที่เพื่อนเธอรอ อยู่ หนุ่มก็ๆก็เดินไปลานจอดรถพร้อมกัน
 "แล้วเจอกันนะพวกมึง" หมีบอกลาคนแรกแล้วขับออกไป
 "กูก็ไปละ คิดถึงพวกมึงนะเว้ย" ตามด้วยริว
 "กูด้วย แล้วไปแดกเหล้ากันนะ" แปะขึ้นรถริวไปก่อนที่จะออกตัวไป
 "ยินดีเรื่องงานแต่งด้วยนะ กูไปละ บาย" แสงก็ขึ้นรถไปอีกคน
 "แต๊งมาก เจอกัน" จังหวะที่กำลังจะออกตัว สายตาก็เหลือบไปเห็นว่ารถที่ควรจะออกไปแล้วยังอยู่ที่เดิม ทิศจึงลงจากรถ เดินไปเคาะกระจกรถอีกคน
 "เห้ย ตกใจหมด" แสงสะดุ้งเมื่อหันไปก็เห็นหน้าทิศเต็มกระจกรถ
 " หึหึ รถเสียหรอวะ"
 "คิดว่างั้น สตาร์ทเท่าไหร่ก้ไม่ติด" แสงว่าอย่างหัวเสีย เขาเหนื่อยมากตอนนี้ อยากนอนจะตายอยู่แล้ว แต่รถเจ้ากรรมก็ดันมาสตาร์ทไม่ติด
 "เปิดกระโปรงหน่อย เดี๋ยวดูให้" แสงเปิดให้ แล้วเดินลงจากรถไปดูด้วยตัวเอง
 "หม้อน้ำแห้ง แล้วก็แบตคงหมด ยางก็แบนละนะ ไกลขนาดนี้ กูว่าอันตรายวะ" แสงว่าเสียงกังวล เจ้าของรถก็เริ่มเครียดเพราะรถเขาเข้าอู่ รถนี้ก็ยืมลุงพ่อม้ายข้างบ้านมาอีกที ตอนแรกเห็นสภาพก็ยังดีอยู่ถึงเก่ามากแล้ว
 "เห้อ แถวนี้ก็ห่างตัวเมืองเยอะมาก แล้วกุจะกลับยังไงวะเนี่ย เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว" มือใหญ่จิกผมตัวเองอย่างจนหนทางจะกลับบ้าน ทิศหยุดมือเพื่อนไว้เมื่อเห็นว่าเพื่อนจิกผมแล้วทำหน้าเครียดมาก
 "เห้ย อย่าทำแบบนี้ดิวะ เดี๋ยวกูไปส่ง ส่วนรถกูจะติดต่อเพื่อนกูให้ช่วยซ่อมแล้วมาส่งที่บ้านมึงให้" ทิศว่าก่อนตบบ่าให้เขาสบายใจ
 "เห้ย รบกวนมึงวะ กูรอจนกว่าช่างจะมาก็ได้" เขาได้ยินก็ปฏิเสธ ไหนไปส่งเขา แล้วช่วยเรื่องรถอีก เขาไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใครหรอกนะ
 "วันนี้วันหยุดราชการ กูไม่คิดจะมีร้านเปิดมากนักหรอก ไปเหอะ มึงค่อยเลี้ยงข้าวกูวันหลังก็ได้" ทิศพูดดักไว้ก่อนที่ เขาจะพูดปฏิเสธอีกรอบ เขาคิดก่อนก็จำใจไปกับทิศ เขาเหนื่อยมากและเหมือนเหล้าเมื่อคืนกำลังแผลงฤทธิ์ ตอนนี้เขาเวียนหัวและปวดหัวมากด้วย
 "ใจมาก รบกวนด้วยนะมึง"
 "ไม่เป็นไร" ทิศเดินนำไปที่รถ เมื่ออีกคนคาดเข็มขัดเขาก็ออกรถ ในรถไม่มีเสียงสนทนาเลย แสงหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง และเหมือนจมดิ่งอยู่กับความคิดตัวเอง ทิศเองเมื่อเห็นแบบนั้นก็ไม่กล้าจะชวนคุยอะไร มีสมาธิขับรถต่อไป ผ่านไปพักใหญ่ ทิศได้ยินกรนเบามาจากคนข้าง เขาหลุดขำออกมาก่อนจะรีบหุบกลัวคนนอนตื่น เขาตั้งใจกลับมาขับรถต่อ แต่ก็หันไปมองเป็นพักๆตลอดทางจนเริ่มเข้าเมืองแล้ว เขาจอดรถข้างทาง ปลุกคนหลับให้ตื่นมาบอกทาง เขย่ากี่ครั้งคนนอนก็ไม่ตื่น แค่ทำหน้าเหมือนรำคาญเขาทั้งที่ยังปิดตาอยู่ ทิศยิ้มขำอีกรอบกับความดื้อของอีกฝ่าย
 "ตื่นแสง แสงๆ ตื่นมาบอกทางกูหน่อย ไม่งั้นกูจะพามึงกลับบ้านกูละนะ"
 "อืมมม อ้าวถึงบ้านกูแล้วหรอวะ" คนถูกปลุกตื่นมางัวเงีย หันไปมองข้างทางก็เห็นว่าเป็นทางเข้าเมือง
 "จะถึงไปไง กูไม่รู้ทางบ้านมึงนะ" ทิศตอบขำๆกับความเด๋อของเขา
 "อ้าวหรอ" เขาบอกทางเสร็จสรรพ อีกฝ่ายก้พยักหน้าเข้าใจ ก็ปิดตาหลับต่อ รู้สึกตัวตอนมีสัมผัสมาลูบผมเขา พอลืมตาขึ้นก็เห็นหน้าทิศยิ้มให้เขาอยู่
 "เห้ย เหี้ย!"
 "หึหึหึ ฮ่าๆ หน้ามึงตลกโคตร" คนแกล้งกุมท้อง ขำเป็นบ้าเป็นหลัง คนถูกแกล้งก็ขมวดคิ้ว ตีหน้าขรึม
 "ไอ้ห่า เล่นไรเด็ก ไม่ติดว่ามึงมาส่งกู กูต่อยละนะ" แสงชูหมัดให้ดูเป็นภาพประกอบ ยืนยันว่าเขาจะทำจริง
 "ขอโทษครับๆ ฮ่าๆ ถึงแล้วๆ ฮ่าๆๆๆ" ทิศไม่สามารถหยุดตัวเองได้ เหมือนยิ่งพยายามก็ยิ่งขำยิ่งขึ้น เลยปล่อยออกมาซะเลย
 "โว้ย พอ! เอาเบอร์ช่างเพื่อนมึงมา แล้วกูจะติดต่อเอง แค่นี้กูหนี้ท่วมหัว" เมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็ตัดบท เขาจะได้รีบไปนอนพักผ่อน
 "เห้ยๆ ใจเย็นๆ ไม่เป็นไร ตอนมึงหลับกูโทรไปจัดการให้แล้ว สบายใจได้ อีกสองสามวันมันจะมาส่งให้ถึงบ้านเลย" ทิศเห็นอีกคนำหน้าขัดใจก็จึงหยุด
 "อ้าวหรอ ขอบใจวะ" แสงแปลกใจแล้วก็อายนิดๆที่อีกฝ่ายจัดการทุกอย่างให้ทุกอย่างแต่เขากลับหลับสบายบนรถของอีกฝ่าย
 "ไม่เป็นไร แล้วกูจะมานัดไปกินข้าวทวงหนี้ละกัน"
 "เหอะ ขี้ทวงวะ เออๆ ไงก็โทรมาละกัน มีเบอร์กูใช่มั้ย" ก่อนที่จะลงรถก็ไม่ลืมที่จะนัดแนะกับอีกฝ่ายเรื่องมื้อทวงหนี้
 "โอเค งั้นกูไปละ แต๊งมาก" แสงยืนโบกมือจนรถลับตาไป เขาก็เดินไปกดกริ่งข้างบ้าน สักพักลุงแก่ๆเฟี้ยวๆเหมือนคาราบาวก็เดินมา
 "อ้าว ไอ้หลาน กลับมาแล้วหรอวะ แล้วไหนรถข้า" ลุงม้ายเดินออกจากบ้านมาทักเขา แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นรถสุดที่รักของเขา เห็นแต่เพียงหลานนอกไส้ยืนก้มหน้าสำนึกผิด
 "ขอโทษครับลุง รถมันเสียครับ ตอนนี้เอาไปซ่อมอยู่ครับ อีกสองสามวันช่างจะเอามาส่งให้ทีบ้านครับ" ลุงม้ายเมื่อไหร้คำตอบแกก้ยิ้มให้ แล้วก็ตบหัวเขาไปทีหนึ่ง
 "ฮ่าๆ ข้าว่าแล้ว ข้าถึงเตือนเอ็งว่า รถมันเก่าแล้ว วิ่งไกลไม่ได้หรอก เอาไปซ่อมให้ก็ขอบใจวะ ข้าต้มแกงไว้ไปก่อนละ จะมาแดกเมื่อไหร่ก็มาละกัน" แค่นั้นลุงแกก็เดินเข้าบ้านไป เมื่อเขาเห็นว่าลุงไม่ได้โกรธอะไร เขาก็เดินเข้าบ้านตัวเอง อาบน้ำและหลับตั้งแต่บ่ายจนถึงสองทุ่มเขาก็ต้องตื่นเพราะท้องร้อง ในตู้เย็นไม่มีอะไรเลยนอกจากนม เบียร์และน้ำเปล่า บนโต๊ะก็ไม่มีผลไม้เหมือน เห้อ คิดแล้วก็เหนื่อยใจ บ้านชายโสดก็อย่างนี้แหละน่า ก่อนที่เขาจะไปขอข้าวกินจากลุงม้าย เสียงโทรศัพท์ก็แผดเสียงมาก่อน
'ทิศ' หือ? เพิ่งแยกกันเอง จะโทรมานัดกินข้าวหรอวะ ไวไปมั้ย!
 "ไงมึง"
 "กว่าจะรับ กูโทรหาเป็นสิบสาย" เขายกโทรศัพท์ออกห่างก็เห็นว่ามีข้อความว่าไอ้ทิศติดต่อมาจริงๆ
 "เออ โทษๆ กูหลับอยู่ แล้วมึงมีไร"
 "ไปกินข้าวกัน" ว่าแล้ว ซื้อหวยทำไมไม่ถูกอย่างนี้บ้างวะ
 "เออได้ กูไม่ไรแดกพอดีเลย"
 "งั้น ที่ร้านxxx รู้จักมั้ย" โอ้ว เลือกได้ถูกใจเขามาก
 "รู้ๆ แต่...กูไม่มีรถ" จบชีวิต!
 "กำลังไปรับเนี่ย ใกล้ถึงละ"
 "หะ!? มึงเลี้ยงกุมารให้มาตามส่องกูรึป่าวเนี่ย"
 "ฮ่าๆๆ อย่าจี้ เร็วๆล่ะ" พออีกฝ่ายวางสาย เขาก็รีบพุ่งเข้าห้องน้ำ แต่งตัวเสร็จพอดีกับที่มีเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน เขารีบแจ้นล็อคบ้าน ก็เห็นรถคันเดิมที่เคยมาส่งเขาตอนเที่ยงจอดอยู่ คนขับก็ลดกระจกมาส่งยิ้มให้เขา
 "ขนลุก ไม่ต้องยิ้มแบบนั้นให้กู"
 "ฮ่าๆ หิวยัง"
 ''โคตร! ไปเร็ว" พอถูกเร่ง คนขับก็แกล้งกระชากรถออกแรงๆ ทำเอาจนนั่งที่กำลังคาดเข็มขัดหัวสะบัดเกือบฟาดคอนโซลรถ และส่งสายตาอำมหิตให้คนขับที่ขำเขาอย่างไม่สำนึก อย่าให้ต้องโมโหหิวกว่านี้นะเว้ย!
                    เมื่อมาถึง เจ้ามือเปิดประตูพุ่งไปหาพนักงาน สั่งอาหารไม่คำนึกว่าจะกินหมดมั้ย แล้วก็หาโต๊ะนั่ง เสร็จสรรพ สารถีก็ก็เดินมานั่ง โดยไม่แม้แต่เปิดดูเมนูกลับนั่งมองเจ้ามือยิ้มๆ
 "มึงไม่สั่งหรอ แต่อย่าแพงนะ กูช็อต"
 "ฮ่าๆ กูเลี้ยงเอง"
 "เห้ยได้ไง กูติดหนี้มึงอยู่" จะบ้าหรอ เขาไม่ใช่คนชอบเอาเปรียบ ถึงจะแพงเขาก็พูดเล่นเท่านั้น
 "ไม่เป็นไรจริงๆ มึงอุตส่าห์มาเป็นเพื่อนกู ดาเขาขอเที่ยวต่ออีกวันพรุ่งนี้ค่อยกลับ กูเลยชวนมึงออกมา"
 "ไม่ได้ๆ กูติดหนี้มึงอยู่ กูไม่ชอบติดหนี้ใคร" น้ำเสียงจริงจังและคิ้วขมวดก็แสดงให้อีกฝ่ายเห็นแล้วว่า เขาไม่ชอบการทำแบบนี้จริงๆ
 "เห้ยๆ อย่าทำหน้างั้นดิวะ ก็ได้ๆ กูจะสั่งแพงๆนะ"
 "ได้ จัดไปชุดใหญ่เลย" เมื่อได้ดั่งใจ หน้าแป้นแล้นก็ดผล่มาทันที ทิศก็กลั้นยิ้มเอาไว้ ทำไมรู้สึกหน้าร้อนๆ แอร์ก็ออกจะเย็น
                    เมื่อเถียงกันจบทิศสั่งเพิ่มอีกสองสามอย่าง รอสักพักอาหารก็ทยอยมาเสิร์ฟ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกันอีก ไร้บทสนทนาใดๆ
แสงเงยหน้าขึ้นมาก็เห็น เศษกระเทียมเจียวติดอยู่บนผมทิศ เขายื่นมือไปหยิบออกให้ เคร้ง! ช้อนหลุดออกจากมือใหญ่ เจ้าของไม่แม้แต่จะหยิบขึ้นมา ตาเบิกกว้าง หน้าร้อนอีกแล้ว! ร้อนกว่าเดิมเป็นสิบเท่า เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าตัวเองแดงเทือกไปถึงหอและหู ตึกๆๆ เห้ย! ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้วะ หยุดนะเว้ย มึงเขินหรอ!? เขินอะไรวะเนี่ย นั้นผู้ชายเว้ย ผู้ชาย หรือไม่ใช่เขิน อาจจะแค่ตกใจ แต่มันไม่ใช่ฟิลนั้นนี้หว่า มันคือฟิลเขินชัดๆ! ทิศ...ทิศ...
 "ทิศ!" เมื่อเห็นว่าเรียกเท่าไหร่ทิศก็นิ่งแถมหน้าก็หน้าคอหูแดงไปหมด ความกลัวยิ่งเพิ่มขึ้นว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไรรึป่าว
 "หะๆ อื้ม! มีไรวะ" ยังจะตีหน้าซื่ออีก
 "มึงนั้นแหละเป็นอะไร หน้าแดงโคตร คอกับหูมึงด้วย เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ มึงไม่สบายหรอ!? เป็นอะไร แพ้อาหารอะไรรึป่าว ทำไมไม่บอกกุ เสร่อแดกไปทำไมวะ คายออกเร็ว เห้ย บริกะ..."
 "ใจเย็นๆมึง ไอ้แสงนั่งลง นั่งเหอะน่า" เกือบห้ามไม่ทัน เขาไม่ได้แพ้อหารอะไรทั้งแค่ ใจเต้นแรงเหมือนเป็นโรคหัวใจเฉยๆ...
 "แน่ใจนะ?" แม้จะได้การยืนยัน แต่เจ้าตัวกลับทำหน้ายิ่งกังวลเข้าไปอีก
 "แน่สิวะ กูแค่ตกใจ ไม่เป็นไรๆ กินๆ" ใครจะบอกว่าใจเต้นแรงแล้วเขินชิบหายด้วย
 "เออ ก็ดีละ" พอเห็นว่าไม่เป็นไรจริงๆ ก็ก้มหน้ากินต่อ แต่ก็มองเป็นระยะเผื่อฝ่ายจะเป็นอีก เพราะถึงแม้หูจะหายแดงแล้ว แต่หน้ากับคอยังแดงอยู่เลย
 "ฟู่วว หยุดเต้นนะเว้ย หยุดสิวะ" ทิศกระซิบกับตัวเอง และลูบอกเพื่อให้หัวใจเจ้ากรรมมันเต้นช้าลง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ยอมหยุด หน้าก็ไม่หายร้อน ความรู้สึกเขินก็ยังอยู่และเหมือนเพิ่มมากขึ้นเมื่อ คนที่นั่งกินข้าวไปสังเกตอาการเขาไปด้วย หน้านั้นบอกชัดเจนเลยว่าเป็นห่วงเขา ไม่รู้ตัวเลยหรือว่า ทุกอย่างเขาคิดมันแสดงผ่านสีหน้าหมดแล้ว เขาไม่หยุดมองอีกฝ่ายได้เลย บอกกับใจตัวเองเดี๋ยวแสงจะเข้าใจผิด แต่ตาเขาก็ยังมองสำรวจทั่วใบหน้านั้น ที่แสดงอารมณ์มากมาย เหมือนเจา้ตัวจะรู้สึกว่าใครจ้อง พอเงยหน้าขึ้นมาก็สบตาเข้ากับทิศ เขาไม่ได้ตาฝาดใช่มั้ย เขาเห็นประกายในตาของทิศ ความรู้สึกแปลกๆมันเข้ามาทำให้ใจเขาเต้นแรง หน้าร้อน และละสายตาจากอีกฝ่ายไม่ได้...


                    ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้แต่ใจสองดวงมันเต้นแรงและดังทะลุให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงเสียแล้ว ความรู้สึกและบรรยากาศแปลกๆเข้ามาตลบอบอวลรอบพวกเขา สายตาที่ยังประสานกัน มันยิ่งฉายความรู้บางอย่างออกไป เมื่อเป็นอย่างนั้นต่างคนต่างละสายตาออกจากกัน ต่างฝ่ายต่างทำตัวไม่ถูก ยกผ้ามาเช็ดปากเอย เขี่ยข้าวเอย มันเป็นการกระทำที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นระหว่างเขาสองคนเลย
 "อื้ม กูอิ่มละ แล้ว...มึงละ" ทิศเสมองไปนอกหน้าต่าง เพราะเขากำลังทำตัวไม่ถูก
 "กะ กูก็อิ่มแล้ว" ทำไมเขาต้องพูดติดขัดด้วยวะ
 "เอาของหวานมั้ย"
 "กูกินต่อไม่ไหวแล้ว มึงเอาเลย"
 "กูก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน" เขาเองก็ไม่กะจิตกะใจจะกินต่อแล้ว
 "งั้น กูเรียกเก็บตังค์เลยนะ"เขารู้สึกว่าต้องออกจากบรรยากาศนี้ให้เร็วที่สุด
 "น้องครับ เก็บตังค์ครับ"


                       เมื่อพวกเขาเดินมาถึงลานจอดรถ ทิศปลดล็อกเตรียมจะขึ้นรถแต่แสงเรียกขัดไว้ก่อน
 "ทิศ กูจะขึ้นแท็กซี่กลับเองนะ มึงกลับดีๆละกัน"
 "ได้ไง กูพามึงมาก็ต้องไปส่งดิวะ" เขาทำอะไรผิดรึเปล่า ทำไมแสงไม่มองหน้าเขาเลย
 "รบกวนมึงมามากแล้ววันนี้ กูกลับเองได้ ใจมากมึง"
 "เดี๋ยว ขึ้นรถเถอะ กูไปส่ง ใกล้ๆนี้เอง" ทิศจับแขนเขาไว้ แล้วพยายามดึงเขาไปทางฝั่งคนนั่ง แต่เขาก็ขึงตัวเอาไว้ ส่ายหัวปฏิเสธ
 "ไม่เป็นไรจริงๆ" เขาไม่อยากให้ความรู้สึกแปลกๆนั้นมาอีก เขารู้สึกได้ว่ามันต้องมาอีกแน่ เขาจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่
 "ขึ้นไป อย่าดื้อสิวะ" ทิศดึงแขนเขาแรงขึ้นอีก จนมันเริ่มเจ็บละ
 "ปล่อยกู กูเจ็บ แรงควายสัส"
 "ขอโทษมึง กูไม่ได้ตั้งใจ" ทิศรีบปล่อย ก็เห็นว่าเป็นรอยมือชัดมาก ขนาดว่าแสงผิวคล้ำและรอบข้างก็ไม่สว่างมาก ยังเห็นรอยชัดนี้เลยหรอ เขาคงทำแรงเกินจริงๆ
 "กูกลับเองได้ มึงไม่ต้องมาทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงหรอก"
 "กูไม่คิดแบบนั้น กูแค่อยากไปส่งมึง" น้ำเสียงที่เบาลงและอ่อนลง ทำให้เขารู้สึกผิดที่ไปชักเสียงใส่ เอาวะ เกิดก็เกิดไปเถอะ
 "เค งั้นรบกวนหน่อยละกัน" พอเขาเดินไปฝั่งคนขับ ทิศก็ยิ้มขึ้นมา รีบขึ้นรถอย่างกระตือรือร้น


                      ตลอดทางต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดตัวเอง ไม่ได้คุยอะไรกัน ความรู้สึกแปลกอย่างที่ร้านอาหารก็กลับมาอีกครั้ง ทิศพยายามดึงสติกลับมาอย่างหนัก ก่อนที่เขาและแสงจะต้องตายเพราะความเขินและใจที่เต้นแรงปานจะหลุดจะอก เป็นสิบนาทีเร็วมากสำหรับทิศ เขาภาวนาให้อย่าเพิ่งถึง แกล้งขับช้ากว่าจำเป็น เขาไม่รู้ทำไปทำไม ไม่รู้อีกฝ่ายจะรู้รึเปล่าว่าเขาทำอะไรโง่ๆพวกนี้ จะรู้ความคิดบ้าของเขามั้ย


                      เขาไม่อยากให้ถึง มันเป็นความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาตอนรถเลี้ยวเข้าซอยบ้าน เขาไม่ควรคิดแบบนี้สิ แทนที่อยากให้ถึงบ้านนอนหลับสบายๆ แต่ความจริงเขาอยากนั่งอยู่ในรถคันนี้กับคนขับที่ใจเต้นแรงจนเขาได้ยินมาตั้งแต่ร้านอาหาร ทิศกำลังจะแต่งงาน แค่คิดภาพเมื่อตอนเช้าที่เจอดา ใจเขาก็โหวงขึ้นมาแปลกๆ มันไม่ปกติแล้ว เขาไม่ได้รู้สึกอย่างมาเป็นเกือบสิบปีแล้ว และไม่ควรจะเป็นแบบนี้ด้วย!
                      รถจอดสนิทที่หน้าบ้านแสง แต่เขาทั้งสองไม่มีใครขยับตัวเลย ผ่านไปเกือบสิบนาที แสงก็ปลดเข็มแล้วหันไปขอบคุณคุณสารถี
 "แต๊งมากมึง" มือที่กำลังจะดึงประตูรุต้องชะงักเมื่อมือของทิศมาจับแขนเขาไว้ เขาหันไปก็ต้องใจเต้นขึ้นกว่าเก่า เมื่อในแววตาอ้อนๆนั้นบอกเขาอย่างชัดเจนว่า  'อย่าเพิ่งไป' เขาควรทำยังไงละ เขาต้องไม่สนใจมัน เขาควรออกจากรถเข้าบ้านได้แล้ว แต่เขาก็ยังนั่งที่เดิม สบตากับทิศ ไม่รู้นานแค่ไหน แต่เขาไม่สามารถกลั้นความรู้สึกได้อีกแล้ว เขาปล่อยทุกความรู้สึกออกไป และเหมือนอีกฝ่ายก็ทำเช่นเดียว เขารับความรู้สึกของทิศโดยที่ทิศไม่ได้พูด และเขาก็เชื่อว่าทิศก็รับรู้ความรู้สึกเขาได้เหมือนกัน เวลาเดินไป หน้าของทิศขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ และจมูกของทิศก็ชนจมูกเขา กิเลสตัณหาของเขามันพุ่งขึ้นมาจุกอก เขาต้องไม่ทำอะไรที่มากกว่านี้ หยุดมันเดี๋ยวนี้ แสง!
 "เออ...กะ กู เข้าบะ บ้านละนะ ใจมากกลับดีๆนะอย่าหลับลึกกลับดีๆใจมาก" เขาจะพูดตะกุกตะกักวกวนสำซากไรวะ รีบลงไปดิ
 "เดี๋ยวแสง" ทิศที่รู้สึกตัว รีบรั้งอีกคนไว้ก่อนที่จะไปจริงๆ
 "หืม"
 "ฝันดี"
 " "
 "ฝันดี"
 " "
 "ฝะ..."
 "เออๆ ฝันดีๆ" แล้วแสงก็เข้าบ้านไปด้วยหน้าที่ร้อน หรือเขาจะไม่สบายน้อ ทิศหลุดขำมาเป็นรอบที่ล้านเมื่อเห็นแสงทำกุญแจตกหลายรอบกว่าจะไขเข้าบ้านได้ ถ้าถึงบ้านเขาก็จะเป็นแบบนั้นมั้ยนะ เกือบห้าทุ่มครึ่งแล้ว เขาควรกลับบ้าน นอนให้พอเพราะพรุ่งนี้เช้าเขาต้องไปรับดาที่รีสอร์ทที่จัดงานเลี้ยงรุ่น ดา...เขาไม่ได้รู้สึกคิดถึงดาเลยตลอดตั้งแต่ขับมาส่งแสงตอนเที่ยงจนถึงตอนนี้ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่เจอเพื่อนเก่าแค่ไม่ถึงวัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับดาดันมารู้สึกกับแสงด้วย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
                                                                  แต่เขาจะไม่โกหกตัวเองว่าเมื่อกี้เขาอยากจูบแสงแค่ไหน...
_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________-หนึ่งคอมเมนต์ล้านกำลังใจนะคะ
-ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเด้อนี้เป็นเรื่องเรื่องแรกในชีวิตเลย ถ้าอยากให้ปรับปรุงแก้ไขอะไร บอกเราได้เลยนะเราจะแก้ไขให้ดีขึ้น
-ติชมตรงไหนได้หมดเลยเด้อ
-ขอบคุณอีกครั้งที่อ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ><
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-04-2017 23:59:22 โดย hey_bro »

ออฟไลน์ hey_bro

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
[เรื่องสั้น] อยากจูบแค่ไหน? up 2.3
«ตอบ #2 เมื่อ05-04-2017 12:05:36 »

                                                                                   - ทิศ -

                                  เกือบอาทิตย์แล้วจากเหตุการณ์วันนั้น ทุกวันที่ผ่านไปทิศยิ่งไม่ปกติ เขาคิดถึงแสง เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าอยากเจอแสงอีก อยากกินข้าวด้วยกันอีก แต่เขาต้องทำงานและเจียมตัวว่าเขาเองกำลังจะแต่งงานในอีกไม่นาน มันผิดต่อดาที่เขาไปรู้สึกดีกับคนอื่นและคนนั้นก็เป็นผู้ชาย เขารวมความกล้าอยู่หลายครั้ง หาสารพัดข้ออ้างที่จะชวนแสงไปกินข้าวด้วยกันอีก เขาไม่อยากถามหมีว่าแสงทำงานที่ไหนมันคงดูผิดปกติเกินไป แต่เขาอยากเจอ อยากเจอจริงๆ เอาวะ โทรไปเดี๋ยวก็คิดข้ออ้างได้เองแหละ
 
 " "
 "สวัสดีครับ แสงครับ" พูดสุภาพแบบนี้คงไม่ได้ดูชื่อสินะว่าใครโทรมา แถมน้ำเสียงก็ดูรีบเร่งเอาการ
 "เอ่อ..."
 "ทิศหรอ?"
 "อืม กู...คือ.."
 "โทษนะมึง ตอนนี้กูกำลังยุ่ง เดี๋ยวโทรกลับนะเว้ย"
 "ดะ.." เห้อ กล้าโทรแต่ไม่กล้าพูด!  แค่ชวนเพื่อนไปกินข้าวทำไมต้องอายขนาดนี้ด้วย ไม่ได้กำลังจีบนะเว้ย แค่ชวนไปกินข้าว!
                                                                                   

         
                                    ตู๊ด ตู๊ด กึก!

 "ฮัลโหล!" ไม่ทันสัญญาณรอสายเสียงที่สามจะจบ ทิศก็ปาปากกา คว้าโทรศัพท์มารับ
 "เอ้อมึง มีไรวะ" 
 "ก็ ปะ ไปกินข้าว...กันมั้ย?"
 "หะ อะไรนะ กูไม่ได้ยิน"
 "กะ กู บอกว่าไป กิน ข้าว...กันมั้ย"
 "หะ กะ กู เอ่อ คิดไงมาชวนวะ" เอาละทีนี้ จะใช้ข้ออ้างอะไรล่ะ
 "ก็ เพื่อนกูมันเปิดร้านใหม่ เลยอยากช่วยหาลุกค้าให้มันนะ" เพื่อนเขาไม่มีสักคนที่ทำงานด้านนี้ แก๊งเขามันแก๊งชายฉกรรจ์
 "อ๋อ อืมได้มั้ง"
 "เย้ งั้นกูไปรับมึงที่บ้านนะ"
 "เห้ย ไม่ต้องๆ กูไปเอง รถกูออกอู่แล้ว"
 "หรอ  งั้นเจอกันที่..." แม้จะเสียดายที่ไมได้นั่งในรถด้วยกัน แต่แค่นี้ก็ดีแล้วสำหรับความต้องการที่มี
                                     


                                     18:50 ทิศที่มาถึงก่อนนั่งจัดเสื้อผ้าแล้วจัดอีก เขาเขินอีกแล้ว ใจเย็นๆนะ ไม่นานก็เห็นร่างสูงในชุดไปเวท ยีนส์ซีด เสื้อยืด และผมที่ดูสั้นกว่าเดิม ผิวก็ดูเข้มขึ้นด้วย แสงทำงานไรวะ?

 "มาถึงนานยัง รถติดวะเลยมาช้า"
 "เพิ่งมาเหมือนกัน ติดผมหรอวะ" ว่าแล้วมือที่ควบคุมไม่ได้ก็ยื่นไปขยี้ผมแสง... เลือดทุกหยุดก็มารวมอยู่บนในหน้าของแสงและทิศอย่างควบคุมไม่ได้
 "เอ่อ มึงสั่งไรรึยัง" แสงก้มลงจนหน้าแทบจะมุดเมนู
 "ยะ ยัง น้องครับ" ทิศก็หันไปสั่งอาการกับบริกรเหมือนอดอยากมานาน ผ่านไปพักใหญ่ต่างคนต่างก็เริ่มบทสนทนา จนทิศทนไม่ไหว ถามทำหลายบรรยากาศอึดอัดนี้
 "มึงอยู่บ้านคนเดียวหรอ"
 "อืม กูลูกคนเดียว พ่อแม่กูอยู่ใต้"
 "มึงคนใต้หรอ ไม่เหมือนเลย" ถึงผิวแสงจะเข้มแต่มันไม่เข้มเหมือนคนมีเชื้อใต้
 "ไม่ๆ พ่อแม่กูซื้อสวนพาราไว้เลยไปอยู่ กูคนเหนือ" แต่ก็ไม่ขาวเหมือนเหนืออยู่ดี แปลกวะ
 "อ้าวหรอ"
 "ไม่เหมือนอะดิ พ่อกูคนอีสาน แม่กูมีเชื้อเผ่ามูเซอน่ะ" เมื่อเห็นทิศทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ เขาเลยแจ้งให้กระจ่าง
 "อ๋อ" ถึงว่าเดาไม่ออกเลยว่าอยู่ภาคไหน ผิวเข้ม หน้าคม ทิศคิดว่ามันดูเซ็กซี่มาก... แล้วบริกรก็มาเสิร์ฟอาหาร เต็มโต๊ะไปหมด อาหารมาคำพูดก็หาย ตั้งหน้าตั้งตากินกันจนอิ่ม แล้วสั่งขนมหวานมาซัดกันอีกชุด พออิ่มก็แชร์ค่าอาหารกัน เวลาจากกันมาถึงแล้ว เวลาที่ทิศไม่อยากให้เกิดขึ้น 

 "ใจมากมึงที่ชวน กูไปก่อนนะ" อย่ารีบไปเลยนะ เขายังไม่อยากแยกกัน
 "เดี๋ยวมึง" ทิศรั้งแขนไว้แสงไว้ก่อน เจ้าตัวจะเปิดประตูรถ
 "หืม?"
 "....คราวหน้ามาด้วยกันอีกนะ" เสียงอ่อนลงในช่วงสุดท้าย เพราะทิศไม่แน่ใจว่าแสงจะยอมมาอีกด้วยรึเปล่า
 "เอ่อได้ เค" คนถูกชวนก็ไม่รู้จะตอบกลับยังไง เขาเองก็อยากมากินอีก ที่นี้อาหารอร่อยดีด้วย
 "อื้ม กลับดีๆนะ" เมื่อได้ยินคำตอบอีกฝ่าย ทิศก็มีน้ำเสียงอารมณ์ดีขึ้นมา ทิศยืนนิ่งจนรถแสงลับสายตาไป
                                       
                                       


                                           ทิศไม่อยากรอวันที่เขาจะไปกินข้าวกับแสงอีก เขาเลยส่งข้อความคุยกับแสงทุกวัน แม้เขาจะรู้สึกผิดกับดา แต่เขาก็ปฏิเสธว่าเขาคุยกันในฐานะเพื่อนเท่านั้น แต่ตัวเองรู้ดีว่าทำไปเพราะความรู้สึกอะไร เรื่องที่คุยกันก็ถามสารทุกข์สุขดิบ วันนี้ทำอะไรที่ไหนเป็นยังไง กินข้าวรึยัง บอกฝันดีแล้วก็เรื่องสมันมัธยมที่แสงมักจะตามมาดูริวซ้อมบอล มีช่วงนั้นแหละมั้งที่ได้สนิทกับแก๊งนี้

                                           งานแต่งงานของเขาเริ่มใกล้เข้ามา เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่ดี ความต้องการขัดแย้งต่อเหตุการณ์จริงที่กำลังจะเกิด  อีกแค่สามเดือน เขาก็จะมีดาเป็นเจ้าสาว ช่วงนี้เขาไม่ได้ไปไหนมาไหนกับดาเท่าไหร่ ดายุ่งกับงานและเรื่องงานแต่ง เขาก็เช่นกันแต่เขาไม่ได้ยุ่งเรื่องงานแต่งเลย เขากลับนั่งคิดถึงอีกคน แล้วรอเวลาคุยแชทกัน

                                           



                                                                                     - แสง -

                                            เขามันคนบาปชัดๆ ที่เขากับทิศทำอยู่ตอนนี้มันเหมือนเขาแอบเล่นชู้กันเลย คุยแชทกันทุกวัน และนัดไปกินข้าวกันแทบทุกเย็น ช่วงหลังมาก็มีนัดเจอกันในร้านกาแฟด้วย หรือบางครั้งทิศก็ซื้ออาหารมากินกับเขาที่บ้าน! มันชักจะเลยเถิดละ อย่างคืนนี้ทิศขอมาค้างที่บ้านเขา อะไรกันเนี่ย และเขาก็ไม่ได้ปฏิเสะ!! นี้แหละชู้ของจริง ติีงง ติ๊งง  สงสัยมาละมั้ง

 "เออๆ เข้ามาเลยไม่ได้ล็อค"
 "นี้ กูซื้อของกินมาเยอะเลย" ทิศหิ้วถุงมากมายเข้ามา พร้อมยิ้มตาหยี แลดูมีความสุขเนาะ ไม่รู้รึไงว่ามันเหมือนเอาของมาให้ชู้น่ะ
 "เหี้ยยย เยอะขนาดนี้จะมาอยู่ทั้งเดือนรึไงวะ" แสงเข้าไปช่วยถือ แต่ทิศยืนตัวแข็งอยู่ไม่ยอมปล่อยถุง แสงเงยหน้ามองก็เห็นหน้าทิศแดงลามไปถึงคอ เขาพูดอะไรไปวะเนี่ย!!!!!
 "อื้ม เข้าบ้านๆ ร้อนวะ" ทิศดึงสติกลับมาแล้วก็เบียดเจ้าของบ้านเอาของไปวางที่ห้องครัว
 "กูเปิดแอร์ให้" เขาก็รู้สึกร้อนเหมือนกัน ร้อนมากด้วย
                                       

                                     แสงมองนาฬิกาก็เห็นว่าเกือบหกโมงแล้ว ก็เริ่มขุ้ยของมาทำอาหาร ทิศเองก็ช่วยเป็นลูกมือ ยื่นของปอกเปลือกแครอทให้ ระหว่างที่แสงทำกับข้าวไป ทิศก็ยืนมอง มองทุกส่วนบนร่างกาย เขาชอบสุดคงเป็นตามั้ง มันไม่เคยปิดความรู้สึกเจ้าของได้เลย ทิศใช้โอกาสการเป็นลูกมือเข้าไปใกล้อีกฝ่าย แล้วเผลอสูดดมกลิ่นกายของแสงโดยไม่รู้ตัว ว่างจากงานช่วยก็ยืนมองพ่อครัวที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองโดนลวนลามทางสายตาและความคิด

                                     ไม่ถึงยี่สิบนาทีอาหารบนโต๊ะก็เหลือแต่ซาก ทิศอาสาล้างจานให้ แสงเองก็ไม่ขัด เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เตรียมที่นอนให้แขก ทิศที่ล้างจานและทำความสะอาดโต๊ะแล้ว ถือวิสาสเดินเข้าไปในห้องแสง เสียงน้ำไหลเงียบลงพร้อมกับร่างสูงผิวแทนที่เดินเช็ดหัวออกมาก็ต้องตกใจเมื่อมีใครบางยืนตาค้างจ้องเขาอยู่

 "เห้ย!!!"
 " "
 "มึงเข้ามาทำไม ออกไปก่อน" แสงดันให้ทิศออกจากห้องแต่เจ้าตัวกลับยืนนิ่ง
 " "
 "ออกไปไอ้ทิศ!" แสงตะโกนอย่างหมดความอดทน เขาเขินจะแย่แล้ว! ร่างของทิศเซออกจากห้องของแสงไปชนผนังอย่างแรง ทิศถึงรู้สึกตัวขึ้นมา แม่เจ้าโว้ย เซ็กซี่ชิบ!! ตั้งสติเร็ว อย่าทำหน้าหื่น เดี๋ยวโดนไล่ออกบ้านนะเว้ย ว่าแล้วก็เดินไปเคาะประตูเพื่อขอโทษ
 "ไอ้แสงงง กูขอโทษษ" ปัง! เหี้ย เสียงวัตถุแข็งกระแทกประตูอย่างดัง
 "หุบปาก!"
 "เขินกูหรอ" ทิศรู้ว่าแสงไม่ได้โกรธหรอก ได้ทีก็แหย่หน่อยละกัน
 "พ่อง!!" แสงรีบใส่เสื้อผ้า เปิดประตูออกพร้อม ผ้าเช็ดตัว หมอนและผ้าห่ม ส่วนตัวปัญหายืนยิ้มหน้าแป้นอยู่
 "ยิ้มเหี้ยไร" แสงเดินเลี่ยงเข้าไปอีกห้องนอนหนึ่ง ทิศก็ขำตามหลังเข้าไป
 "จะให้กูนอนห้องนี้หรอ"
 "เออ" แสงโยนหมอนกับผ้าห่มใส่หน้าทิศที่นั่งอยู่บนเตียง
 "ไม่เอาาา นอนด้วยกันไม่ได้หรอ" ทิศหน้าหงิกขึ้นมา เขาไม่ได้มาเพื่อจะนอนคนเดียวนะ
 "ไอ้ห่า เตียงกูไม่ใหญ่ ผู้ชายตัวควายสองคนนอนไม่พอ"
 "ไม่เอา" หน้าที่หงิกก็หงอเข้าไปอีก
 "อย่ามาเล่นตัว ไม่นอนก้กลับไป" อะไรของมันวะ จะนอนกับเขาให้ได้ จะขโมยของรึเปล่าเนี่ย
 "เอ้ยๆ นอนก็ได้ เหอะ" ทิศสะบัดหน้า หยิบหมอนไปวางหัวเตียงแล้วหันกลับมาจ้องแสงอย่างอ้อนๆ
 "ต้องการอะไร หะ"
 "จะนอนด้วยกัน"
 "ไม่"
 "จะนอนด้วยกัน"
 "ไม่!"
 "จะนอนด้วยกัน นะๆๆๆ นอนด้วยนะ แค่คืนเดียวเองนะ นะๆ" ดื้ออย่างเดียวไม่ได้ผล ก็ต้องงัดลูกอ้อนที่มีทั้งชีวิตมาใช้
 "มึงเป็นไรเน่ย ขาดความอบอุ่นหรอ"
 "แค่อยากนอนด้วยเฉยๆ นะๆๆ" ปิ๊งๆ
 "โอ๊ยยย ขนลุก เออๆ ไปอาบน้ำไป" แสงพาร่างตัวเองออกมาให้ห่างทิศก่อนที่เขาจะอ้วกแตกตาย ทิศไม่รอช้าหยิบผ้าเช็ดพุ่งไปห้องน้ำในห้องแสง
 "เห้ย ห้องน้ำข้างนอกก็มีฟักบัวโว้ย"
 " " เงียบ ไอห่า! กวนตีนอะไรขนาดนี้วะ เสียงถอนหายใจดังออกมา จะนอนยังไงล่ะทีนี้ เตียงก็แค่นั้น เห้อ ช่างมันละ แสงทิ้งตัวลงบนเตียง ขยับไปชิดผนังนอนเล่นโทรศัพท์ แต่ก็ยังไม่ไม่ตกว่าจะนอนยังไงไม่ให้อึดอัด เสียงน้ำเงียบหายไปตอนตาเขาเกือบปิด เสียงเปิดประตูปลุกให้แสงลืมตาตื่น ทิศยืนมองขนาดเตียงอย่างหวั่นๆ เขาจะตกเตียงมั้ยเนี่ย
 "กูบอกแล้วว่ามันเล็ก" แสงลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ กอดอกอย่างเอาเรื่อง
 "นอนได้น่า นอนๆ ง่วงแล้ว" ทิศดันให้แสงขยับให้ชิดกำแพงก่อนเขาจะเดินไปปิดไฟล้มตัวลงนอนข้างๆ........อึดอัด แต่เขามีความสุข ความอุ่นแผ่ไปทั่วใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน แขนเขาสองคนแตะกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่มีใครหลัลงสักคน แสงที่ข่มตาหลับแต่ใจกลับเต้นแรงจนกลัวอีกคนจะได้ยิน ทิศเองก็เช่นกัน แต่เวลาผ่านไปร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการทำงาน ทำให้แสงเริ่มดิ่งลงนิทรา ทิศหันไปมองคนข้างๆก็เห็นว่าหลับไปแล้วจริงๆ เขาผลิกตัวไปหาแสง แล้วมองใบหน้าของแสงอยู่นาน เขายกแขนขึ้นจะวางบนตัวของคนหลับ แต่ก็ชะงักไว้ ขอแค่ครั้งนี้ แค่ครั้งนี้ก็พอ... ทิสค่อยๆวางแขนลงบนตัวคนหลับแล้วเขาก็ปล่อยความคิดจะนอน แต่.........
 "ทิศ..." แสงที่เคลิ้มหลับไปแล้ว ตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกว่ามีอะไรวางบนตัวเขา พอมองดีๆก็เห็นแขนคนข้างๆวางพาดอยู่ เขายังหลับตาไม่กล้าหันไปมอง กลัวจะต้องเจอสายตาอีกฝ่าย
 "แค่คืนนี้" ทิศเองก็ไม่ได้ลืมตา เขากลัวสายตาอีกฝ่ายที่จะปฏิเสธเขา
 "มันไม่ควรเป็นแบบนี้"
 "กูรู้มึง แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว"
 "มึง...กำลังจะแต่งงานนะ" เสียงแผ่วลงเมื่อเอ่ยถึงงานแต่งงาน และในน้ำเสียงแฝงด้วยความเจ็บปวด
 "อย่าพูดถึงมัน"
 "แต่..."
 "นอนเถอะ" ทิศกระชับกอดมากขึ้น แล้วฝังหน้าลงบนหมอนอีกคน
 "ทิศ............. ฝันดี" แสงปล่อยให้ทิศกอดเขาไป



                                                                       เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่อยากให้ทิศปล่อยเขา



   ________________________________________________________________________________________________________
              ขอบคุณที่เข้ามาอ่านะคะ 1 คอมเมนต์ล้านกำลังใจสำหรับคนเขียนเลยค่ะ
            ติชมกันได้เต็มที่เลยค่ะ อีกตอนเดียวจะจบแล้วนาา++
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-04-2017 21:45:50 โดย hey_bro »

ออฟไลน์ hey_bro

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
                                   

                                   งานแต่งงานของทิศและดาใกล้เข้ามาแล้ว อีกเพียงเดือนเดียว ดาตื่นเต้นมาก เตรียมตัวทุกออย่าง
 อย่างดี เข้าสปา ออกกำลังกาย เข้าคอร์สเจ้าสาว แต่กับทิศเวลาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ความรู้สึกที่ไม่ควรเกิดก็ยิ่งชัดเจน เขายังไปหาแสงเกือบทุกวัน เขามีความสุขมากที่ได้ใช้เวลาทุกเย็นกับแสง กินข้าวด้วยกันแล้วก็นอนเบียดกันบนเตียงแคบๆนั้น
 เขาได้รู้จักกับลุงม้าย ลุงเจ้าของรถที่แสงเคยยืมมาตอนงานเลี้ยงรุ่น ลุงแกเฟี้ยวใช้ได้เลย วิญญาณคาราบาวมาเต็ม



                                  ไม่ใช่แค่ทิศที่เกิดความรู้สึกแบบนั้น แสงพยายามห้ามมัน ก้นด่าตัวเองว่าตัวเองกำลังทำตัวเหมือนชู้
แต่เขามีความสุขที่ได้อยู่กับทิศแม้ใจไม่อยากยอมรับแค่ไหน เขาต้องจบเรื่องนี้ก่อนที่ตัวเขาเองจะถลำลึกไปมากกว่านี้ ระหว่างเขาสองคนมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ เขาไม่ได้เป็นเกย์ ทิศก็ยิ่งไม่ใช่ เมื่ออาทิตย์ก่อน การ์ดแต่งงานถูกส่งมาที่บ้านเขา เขาซ่อนไว้ไม่ให้ทิศเห็น แล้วเช้านี้ริวและแปะก็ส่งข้อความมาถามเขาว่าได้การ์ดแต่งงานของทิศกับดาหรือยัง เขาไม่ได้ตอบกลับไป เขาไม่อยากคิดถึงเรื่องแต่งงานอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องนี้มัน ทำให้เขาเจ็บปวดลึกๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ เขารอให้ถึงตอนเย็นไม่ไหวแล้ว มือเรียวคว้าโทรศัพท์โทรหาครบางคน และอีกฝ่ายก็รับอย่างรวดเร็ว
 "ว้าว โทรหากูก่อนด้วย คิดถึงกูหรอวะ ฮ่าๆ"
"มึงว่างมั้ย" ทิศหยุดหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงแสงนั้นแฝงความเครียดและความกังวลอยู่มาก
 "เป็นไรมึง ทำไมทำเสียงเครียดงั้นล่ะ"
 "มึงว่างมั้ย ออกมาเจอกูหน่อย" ทิศมองนาฬิกาเวลาบอกเที่ยงสิบนาที เขามีเวลาเกือบชั่วโมงก่อนจะกลับมาทำงาน
 "ได้ๆ ร้านเดิมนะ" ทิศรีบออกจากที่ทำงาน ไปร้านกาแฟที่พวกเขาเคยนัดไปกินากแฟด้วยกันสองสามครั้ง พอมาถึงก็เห็นอีกคนนั่งหน้าเครียดรออยู่แล้ว
 "ไงมึง มีไรรึเปล่า" ทิศนั่งลงตรงข้าง ยื่นมือไปขยี้หัวแสงที่ไม่เล่นด้วยกับเขาในคราวนี้
 "เราเลิกเจอกันเหอะ"
 "หะ?" อะไรเนี่ย
 "มันไม่ควรเป็นแบบนี้" แสงไม่สบตาทิศเพราะเขากลัวอีกคนจะรู้ความรู้สึกที่จริงของเขา ทิศลุกขึ้นลากแสงออกมาสวนหลังร้านที่ไม่มีคน
 "ไม่" เสียงหนักแน่นและสายตาที่จ้องมองแสงอย่างมั่นคง มันเกือบทำให้เขาล้มเลิกความตั้งใจ
 "มึงกำลังจะแต่งงานนะ" แววตาที่แน่วแน่ของแสงทำเอาทิศเจ็บแปล๊บในใจ เขาทำอะไรผิดหรอ
 "แล้วยังไง มึงอยากเลิกเป็นเพื่อนกูว่างั้นหรอ" อารมณ์ของทิศพุ่งขึ้น เขาเริ่มโกรธแล้ว
 "มึงก็รู้ว่ากูพูดถึงเรื่องอะไร" แสงเองก้เช่นกัน อารมณ์เริ่มไม่คงที่
 " "
 "กูไม่อยากเป็นชู้!"
 "กูไม่เคยคิดแบบนั้น!"
 "แต่ที่เราทำอยู่มันบอกว่ากูเป็นชู้"
 "เราทำในฐานะเพื่อน" เพื่อนหรอ?
 "กูชอบมึง" ทิศเบิกตากว้าง มองแสงอย่างสับสน แววตานั้นไม่มีความโกหก.....แสงพูดจริง
 "แสง  "
 "กูควรห้ามมึงไม่ให้มาหากู กูไม่ควรออกไปกินข้าวกับมึง ไม่ควรแม้แต่ตอบข้อความมึง ทุกอย่างมันผิดที่กูเอง ยินดีด้วยนะเว้ย" แสงรีบเดินออกไปจากตรงนั้น เขาจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว กับแค่นี้ทำไมถึงทำให้เขาเปราะบางขนาดนี้ได้ ปึก! วงแขนใหญ่รวบตัวเขาไว้ พร้อมกับหน้าของทิศที่เกยไหล่เขา อย่าทำแบบนี้ เขาจะทนไม่ไหวแล้ว
 "กูชอบมึง ได้ยินมั้ย" น้ำตาที่กลั้นไว้ ไหลทะลักออกมาอาบแก้ม
 " "
 "กูจะยกเลิกงานแต่ง"
 "มึงจะบ้าหรอ!?" แสงดึงแขนทิศออก แต่ทิศกระชับให้แน่นกว่าเดิม
 "กูอยากอยู่กับมึง"
 "มันแค่อารมณ์ชั่ววูบ มึงเข้าใจมั้ย!"
 "กูไม่สนว่ามันจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบหรืออะไร กูรู้แค่ว่ากูมีความสุขมากแค่ไหนตอนอยู่กับมึง กูรู้ว่ากูคิดถึงมึงแทบจะทุกเวลา เฝ้ารอเวลาที่จะได้กินข้าวด้วย รอเวลาที่ได้นอนกอดมึง กูรอเวลาพวกนี้ทุกวัน ทุกวัน! แล้วมึงละ....รอเหมือนกูมั้ยแสง" มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาเช็ดน้ำตาบที่อาบแก้มทั้งสองข้าง
 "ทิศ...."
 "รอเหมือนกันรึเปล่า" น้ำตาของทิศค่อยๆไหลลง เขากลัวคำตอบของแสงว่ามันเป็นแค่เขาคนเดียวที่คิดไปเอง
 "........รอ กูรอเวลานั้นเหมือนกัน"
 "กูจะยกเลิกงาน...."
 "อย่า! ดาเขาไม่ควรต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ให้มันจบแค่นี้ เก็บความรู้สึกไว้ แค่กูได้บอกความในใจมันก็พอแล้ว"
 " "
 "ดาเขาเป็นคนดี มึงโชคดีแค่ไหนที่ได้แต่งกับเขา ตอนเรียนกูฝันมาตลอดว่าอยากได้คนนี้เป็นแม่ของลูกแต่บุญกูคงไม่ถึง ได้แค่แอบมองเขาจนจบ ตอนนี้เหมือนฟ้าให้โอกาสกูแก้แค้นเขา โดยการทำให้กูรักเจ้าบ่าวเขา ให้ดาเจ็บเหมือนที่กูเจ็บ แต่มันไม่ใช่เลย ความเจ็บปวดที่ดาต้องเจอมันมากกว่ากูเป็นล้านเท่า และกูไม่อยากให้ดาต้องเจอแบบนั้น ที่ผ่านมากูมีความสุขมากที่ได้ใช้เวลากับมึง แต่ต่อจากวันนี้ เราต้องเลิกเจอกัน เลิกติดต่อกันทุกทาง กูจะไม่โผล่ไปงานให้มึงอึดอัดหรอกสบายใจได้"
 "พอแล้ว กูเข้าใจแล้ว" หยดน้ำตามากมายไหลล้นจากดวงที่ปิดแน่น อ้อมแขนกระชับมากขึ้นเหมือนกลัวแสงจะหายไป ทิศฝังหน้าลงบนไหล่แสงมากกว่าเดิม สูดดมกลิ่นของแสงเป็นครั้งสุดท้าย เขาจะไม่ดื้อดึงกว่านี้ นี้ชีวิตจริง ไม่ใช่นิยายที่เขาจะยกเลิกงานแล้วหนีมาอยู่กับแสง แสงไม่มีทางยอมรับมันได้แน่นอน อาจต้องใช้เวลาสักพักเพื่อที่เขาลืมความรู้สึกนี้
 "ขอบคุณนะ ขอโทษที่ทำให้มึงต้องเจ็บ แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย"เขาไม่อยากให้มิตรภาพจบลงด้วย แม้อยู่ในฐานะคนรักไม่ได้ แต่ในฐานะเพื่อนเขายังเจอกันได้
 "ได้ ได้อยู่แล้ว"แสงผลิกตัว วาดแขนกอดทิศไว้แล้วก็ซุกหน้าลงบนไหล่อีกฝ่าย ทิศกระชับอ้อมกอดส่งความรู้สึกทุกอย่างในใจไปให้หมด แสงก็กอดทิศแน่นขึ้น กอดไว้ให้แน่นที่สุดเพราะเขาจะไม่มีทางได้กอดอีกแล้ว
 "แสง"
 "หืม"
 "ขอจูบมึงสักครั้งได้มั้ย" ทิศดันตัวแสงออก จ้องมองเข้าไปในตาที่บดบังด้วยน้ำตา แสงยิ้มแล้วพยักหน้า ริมฝีปากทิศแนบลงบนริมฝีปากแสง ค่อยๆขยับคลึงไปทั่ว  ทิศกดให้แสงเข้ามา แสงเลื่อนมือมากอดคอเขาไว้ อารมณ์ที่พลั่งพลูทำให้ระดับการจูบยิ่งร้อนแรงขึ้น ความต้องการ ความโหยหาที่เก็บไว้ถูกปลดปล่อย ปากประกบกันครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักพอ เนิ่นนานจนเกือบพอใจ ทิศค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง สายตาสอดประสานกันสื่อให้รู้ทุกความคิด มือใหญ่ประคองหน้าแสงไว้ก่อนจะกดริมฝีปากไปอีกรอบ แสงเบียดตัวเข้าไปหากดริมฝีปากลงไปซึมซับมันทุกอย่าง ก่อนที่ต่างคนต่างผละออกช้าๆ แค่นี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว
 "กูต้องไปแล้ว" แสงผละออกเตรียมจะเดินไปลานจอดรถ แต่ทิศรั้งไว้ก่อน
 "มานะ" ทิศบีบมือแสงเบาเป็นการขอร้อง
 "คิดดูก่อน หึ"
 "มาเถอะ นะๆ"
 "หึหึ โอเค เจอกัน"
 "จะรอนะ" แสงพยักหน้าแล้วเดินไปลานจอดรถ ทิศยืนมองไม่ได้เดินตาม เขากลัวจะรั้งแสงอีกครั้ง แล้วเรื่องมันจะไม่จบ เขานั่งม้านั่งตรงสวน ก้มหน้าซุกลงหับมือ น้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง เขาคิดถึงแสงเหลือกเิน อยากจูบอีกครั้ง อีกครั้ง ไม่มีสิ้นสุด....
                                                       


                                                                           -END-

   __________________________________________________________________________________________
 *ขอบคุณที่มาอ่านนิยายเรื่องนี้นะ
 *จบแล้วเด้อ มันจะเป็นเรื่องแรกและเรื่องสุดท้าย55555555 เข้าใจครส.คนแต่งละว่ากว่าจะเค้นมาหนึ่งคำมันยากเย็นขนาดไหน
 *คอมเม้นต์จากคนอ่านเป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่กับคนเขียนมากนะคะ ชอบเรื่องไหนก็อย่าลืมคอมเม้นต์ให้กำลังใจเขากันะคะ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
เศร้า...... :o12:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
 :a5: จบแบบนี้หรอ อยากให้เค้าได้กันอ่ะ ทำไงดี ฮรืออออออ :mew4:

ออฟไลน์ no.fourth

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-1
เศร้า :m15: :m15:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด