ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
เคยคิดอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตบ้างไหม
เคยคิด...เปลี่ยนแปลงการกระทำบางอย่างของตัวเองที่ผ่านมาบ้างหรือเปล่า
เคยคิดตั้งคำถามกับตัวเองบ้างไหมว่าวันนั้นไม่น่าจะทำแบบนั้น
เคยคิดไหมว่าทำแบบนี้แล้วอนาคตมันจะดียิ่งกว่า
ผมเชื่อว่าหลายคนเคยคิด
ผมเองก็เคย...
จนกระทั่งได้เจอกับเขา คนที่เปลี่ยนความคิดของผมไปตลอดกาล
วันที่เจอกับเขาเป็นวันที่เคยคิดว่าแย่ที่สุดในชีวิต วันนั้นผมมีปากเสียงกับครอบครัว งานที่ทำเกิดปัญหา โดนบอร์ดบริหารด่า เพื่อนที่ไม่สนิทกันเอาไปนินทาลับหลังแต่เสือกโพสท์ลงเฟซบุ๊คให้ผมเห็น ร้านข้าวที่กินประจำปิด พอไปซื้อร้านอื่นเสือกไม่อร่อยอีก คนรักที่ตั้งใจใช้ชีวิตร่วมกันชวนทะเลาะด้วยเรื่องเดิมๆ ที่ตกลงกันไม่ได้ เป็นวันวิปโยคเหี้ยๆ ที่ทำเอาผมแทบอยากลาตาย แล้วผมก็ได้พบกับเขาตอนโซซัดโซเซกลับคอนโดฯ
เขา...
ที่เป็นผู้ชายเหมือนกันรอยยิ้มของเขามันทำให้ผมหงุดหงิด ในขณะที่ผมอารมณ์ไม่ดี ไอ้หล่อนั่นเสือกอารมณ์ดีนักหนา เห็นแล้วโมโหอยากพาลไปหมด ตอนนั้นเลยหลุดปากออกไป “ยิ้มหาพ่อมึงเหรอ”
“แล้วคุณเป็นพ่อผมเหรอ เห็นอยู่ว่ายิ้มให้ใคร เสือกถามมาได้”
“เอ๊ะ!” ผมชี้นิ้วไปที่หน้าเขา เตรียมจะสาวหมัดใส่ใบหน้ายียวน หากฝ่ายนั้นยังคงยิ้มไม่ทุกข์ไม่ร้อนเหมือนเดิม
“ขี้โมโหนะคุณเนี่ย อะ ผมแบ่งให้เผื่ออารมณ์ดีขึ้น”
กำปั้นใหญ่ถูกยื่นออกมา ผมผงะคอไปด้านหลังกลัวจะถูกสอย ทว่าชายคนนั้นเพียงค่อยๆ คลายมือออกเผยให้เห็นช็อกโกแลตห่อเล็กๆ จากเยอรมัน
“วันนี้คุณคงเจอแต่เรื่องซวยๆ มา แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังมีวันพรุ่งนี้เสมอนะ กินช็อกโกแลตสักชิ้น ไปอาบน้ำให้สบายตัว แล้วค่อยนอน เชื่อเถอะว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้คุณก็ลืมเรื่องวันนี้แล้ว”
ผมยังจำรอยยิ้มของเขาที่พูดประโยคนั้นได้ ช็อกโกแลตที่เขาให้มายังกลายเป็นของโปรดผมจนถึงปัจจุบัน ตอนนั้นผมมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นเพื่อนบ้านเพิ่งย้ายมาอาศัยอยู่ห้องข้างๆ ผม คิดว่าฐานะทางบ้านเขาน่าจะระดับเดียวกันถึงแต่น่าแปลก...ในสังคมระดับนั้นที่มีคนวนเวียนอยู่เพียงน้อยนิด ผมกลับไม่เคยเจอเขามาก่อน
เราไม่ได้เจอกันบ่อย แต่น่าแปลกที่ทุกครั้งที่เจอผมเปิดใจให้เขาเข้ามาอย่างรวดเร็วอย่างที่ไม่เคยทำกับใคร เราไม่รู้จักชื่อกันและกันด้วยซ้ำ ถึงอย่างนั้นผมเริ่มยิ้มกว้างขึ้นทุกทีที่เห็นเขา แม้กระทั่งวันที่ผมเสียใจมากที่สุดผมก็ยังยิ้ม
“ไม่เคยเข้าใจสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิงเลยแหะ ปากบอกอย่างแต่ใจอยากได้อีกอย่าง เหนื่อยจะเดาใจ อุตส่าห์คิดว่าคนนี้แหละคือคนที่อยากสร้างครอบครัวด้วย สุดท้ายก็เลิกเพราะเรื่องจัดงานแต่งงาน จะหาว่าขี้เหนียวก็ได้นะ แต่เพราะผมทำงานไงถึงรู้ว่าเงินมันไม่ได้หาง่ายๆ ถ้างบสักห้าล้านผมยังพอให้ได้ แต่นี่จะเอาแบบดารา บ้าหรือเปล่า อ่อ ลืมไป เธอก็ดารานี่นะ แต่เสียใจด้วยคนมีเงินจริงๆ น่ะมันพ่อแม่ผม ผมยังเป็นพนักงานกินเงินเดือนบริษัทอยู่เลย”
“น่าเสียดายนะ ผู้ชายส่วนใหญ่เขาอยากมีแฟนสวยหุ่นดีแบบแฟนคุณทั้งนั้น”
“ลองมาคบดูซิจะรู้ว่าคุณเธอแต่ละคนน่าปวดหัวน้อยเสียเมื่อไหร่” ผมถอนหายใจ หยิบบุหรี่ตัวใหม่จากเขามาจุดสูบ “เข็ดแล้วกับดารา คราวหน้าขอคนไม่สวยแต่มีสมองหน่อยดีกว่า”
“คุณนี่ปากร้ายจริงๆ”
“จริงนี่นา ถ้าคุณได้ลองคบกับพวกเธอสักครั้งนะจะรู้ว่าในหัวพวกเธอมีความคิดวนเวียนอยู่ไม่กี่อย่างหรอก วันนี้จะไปทำหน้าที่ไหนดี ผมต้องร้านนี้เท่านั้น ฉันกินแป้งไม่ได้ อะไรอีกล่ะ อ่อ ทำยังไงฉันถึงเด่นกว่านางนั่น”
“นอกจากปากร้ายแล้วยังขี้บ่นอีกด้วย ทำไมตอนอยู่หน้าพวกเธอคุณไม่พูดแบบนั้นด้วยล่ะ”
“ผมไม่อยากมีปัญหาน่ะ” แล้วเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกันเสียงดัง
หกเดือนหลังจากได้รู้จักกันผมถึงเพิ่งรู้ชื่อเขา ‘แสงอรุณ’ เป็นชื่อที่เหมาะกับเขามาก เขาเหมือนพระอาทิตย์ที่โผล่ขึ้นมาขับไล่ความมืดมิดทุกเช้า ทุกครั้งที่ผมจมกับความทุกข์เขาจะเข้ามาปัดเป่าให้เสมอด้วยช็อกโกแลตหนึ่งชิ้นกับรอยยิ้มจริงใจ
ผมชอบ...ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เฝ้ารอจะได้เห็นรอยยิ้มของเขา
ผมชอบ...ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กระตือรือร้นอยากคุยกับเขา
ผมชอบ...เขา
เคยไหมเพียงมองตาใครสักคนก็รู้ใจ ผมพบว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่เพียงผมได้สบตาก็เห็นความคิดทั้งหมดของเขา ผมดีใจที่เราคิดตรงกัน
เราจูบกัน โอบกอดถ่ายทอดไออุ่นด้วยความรัก ก้อนความสุขดันออกมาจากข้างใน อัดแน่นไปหมดจนรู้สึกเจ็บ ทรมานแต่รู้สึกดี ดีมากๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใคร
“รัก...”
“รัก”
“รัก”
“ดีใจจัง” ผมมองน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจากดวงตาของเขา ขนาดร้องไห้เขายังยิ้มเลย แม้แต่ตอนที่บอกขอโทษผมด้วย “ขอโทษ”
ตอนนั้นผมไม่เข้าใจว่าเขาขอโทษทำไม ขอโทษที่เขาเป็นผู้ชายเหรอ ผมไม่แคร์หรอก ผมแค่รักเขาคนที่เขาก็รักผม แต่ว่ามันไม่ใช่...เขาขอโทษที่ต้องทำให้ผมเสียใจต่างหาก
“ฉันกำลังจะตาย”
คำพูดนั้นที่เขากล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มและคราบน้ำตา
ผมจำได้ไม่มีวันลืม
เขาป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย อ่อนแอ ได้แต่ใช้ชีวิตอยู่ในกรงกับครอบครัว จนเวลาสุดท้ายของชีวิตมาถึงเขาจึงร้องขอออกมาโบยบินข้างนอกสักครั้งก่อนตาย เขารู้ตัวว่าคงมีชีวิตอยู่อีกไม่นาน อาจตายวันตายพรุ่ง แต่ทั้งอย่างนั้นเขายังอยากจะรักใครสักคนแม้จะรู้ว่าทำให้คนๆ นั้นต้องเจ็บปวด
ถามว่าผมโกรธเขาไหม...แน่นอน ผมโกรธ แต่ผมรักเขาเกินกว่าจะโทษว่ามันเป็นความผิดของเขา ถ้าจะผิดต้องผิดด้วยกันเพราะผมเองก็ดันเขา
“ถ้ารู้ว่าเป็นอย่างนี้ วันนั้นจะทักฉันไหม” เขาถามเสียงแหบพร่าตอนที่ทำได้แค่นอนนิ่งอยู่บนเตียง มีสายออกซิเจนเสียบจมูก “ถ้าวันนั้นนายไม่ทักฉัน วันนี้คุณคงไม่ต้องมายืนร้องไห้อยู่แบบนี้”
“นั่นสิ...”
“เราไม่น่าเจอกันเลย ไม่อยาก...ไม่อยากให้คุณต้องเจ็บปวด”
“แต่ถ้าไม่ได้เจอกัน ฉันจะรู้เหรอว่าชีวิตจะมีความสุขได้ถึงขนาดนี้” ผมลูบมือไปตามโครงหน้าซูบผอม แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังมีความสุขทั้งที่กำลังร้องไห้ “คิดเหมือนกันอยู่ใช่ไหมล่ะ”
ผมมองเขาที่ค่อยๆ ยิ้มออกมา
“ถึงวันนี้จะเศร้าก็ไม่เป็นไร เพราะก่อนหน้านั้นฉันมีความสุขมากแล้ว ได้เจอกับคุณ ได้ใช้เวลาช่วงหนึ่งกับคุณ เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่คงหาอะไรมาทดแทนไม่ได้ มันมีค่ามากจริงๆ ถ้าเลือกได้วันนั้นก็อยากให้เป็นซวยสุดๆ เหมือนเดิมเพื่อที่จะได้เจอคุณ”
“ขอบคุณนะ”
ดวงตาของเขาค่อยๆ ปิดลง เส้นกราฟแสดงอัตราการเต้นของหัวใจบนจอมอนิเตอร์แสดงระยะถี่ห่างมากขึ้นทุกทีจนในที่สุดก็กลายเป็นเส้นตรง
ผมพยายามยิ้มทั้งที่น้ำตากำลังไหล วันนี้มันก็แค่วันที่เศร้าที่สุดในชีวิตเดี๋ยวพรุ่งนี้ทุกอย่างจะเริ่มต้นใหม่ไปตามทางของมันอย่างที่เขาเคยบอก แต่ผมจะไม่ลืมเขาหรอกนะเพราะความทรงจำระหว่างผมกับเขามันมีค่าเกินกว่าจะโยนทิ้งให้หายไปกับกาลเวลา
ขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผม
ขอบคุณที่เคยมอบแสงสว่างให้
แม้พรุ่งนี้จะไม่มีแสงอาทิตย์ส่องสว่างในใจผมอีกต่อไป
ผมก็จะไม่ลืมว่าครั้งหนึ่งคุณกับผมเคยรักกัน
และผม...
เคยรักคุณมากเพียงใด
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ON THE NATURE OF DAY LIGHT - 170120 (อ่าน 1068 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก