หัวข้อ: [เรื่องสั้น] STUPID LOVER ::รักนะเด็กโง่:: (02/11/59)

[ยูคาลิปตัส]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

STUPID LOVER
รักนะเด็กโง่

คนที่มีชื่อเหมือนชัยชนะ "มาวิน"
คนที่เกิดมาพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยน
คนที่เกิดมาพร้อมกับความสมบูรณ์แบบทุกอย่าง
คนที่เกิดมาเพื่อรักเพียง...คนเดียวเท่านั้น

คนที่มีชื่อเหมือนอาหารญี่ปุ่น "ข้าวปั้น"
คนที่มีชีวิตเหมือนใครเอากำปั้นมาทุบตามร่างกายจนเจ็บปวด
คนที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากตัวและหัวใจ
คนที่เย็นชาและมีโลกเป็นของตัวเอง
คนที่ไม่คิดจะรักใคร...เพราะตัวเองไม่คู่ควร

[/size]

                    เรื่องราวความรักของคนสองคนต่างคณะที่มีชีวิตแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนนึงที่ยอมรักและดูแลเขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อยากจะกอดเขาปลอบเขาเวลาเห็นเขาทุกข์หรือร้องไห้ ส่วนอีกคนก็เปรียบเทียบตัวเองจนดูต่ำต้อยเกินไป เป็นคนที่อยากได้ความรักที่จริงใจสักครั้ง เพราะตนเองรู้สึกว่า "เหงา" เกินกว่าจะอยู่คนเดียวได้ แต่แล้วความวุ่นวายมากมายที่มีเข้ามาไม่รู้จบทำให้คนสองคนต้องหาทางแก้ปัญหา ชีวิตรักวัยรุ่นในรั้วมหาลัยที่ไม่รู้ว่าเรื่องจะจบลงเช่นไร ลองติดตามกันดูนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง อยากให้เอาสิ่งที่ได้จากการอ่านไปลองคิดกันดูนะ ^^

[ยูคาลิปตัส]

บทนำ

   ผมเคยถามตัวเองว่าชีวิตที่เกิดมาทั้งชีวิตมันต้องทำอะไร และมันก็ยังเป็นคำถามคาใจของผมอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่งผมได้เจอกับใครบางคน เขามีรูปร่างโปร่งดูแข็งแรง แต่ก็บอบบางน่าทะนุถนอมในเวลาเดียวกัน ริมฝีปากที่เรียบตึงไม่เคยยกยิ้ม นัยน์ตาสีสวยก็เรียบสนิทไร้อารมณ์ ใบหน้าหล่อและน่ารักล้อมกรอบด้วยเส้นผมสีน้ำตาลช็อคโกแลต

   ผมมองเขาจากมุมหนึ่ง ทุกครั้งที่เขาโดนลงโทษจากอาจารย์หรือรุ่นพี่จะเป็นช่วงเวลาที่ผมเลิกเรียนพอดี ผมกับเพื่อนต่างก็นั่งมองเด็กคณะครุศาสตร์ที่มีป้ายแขวนคอว่า ข้าวปั้น เด็กปีหนึ่งของคณะที่ดูท่าจะแสบไม่เบาถึงได้มีแต่คนพูดถึง

   ข้าวปั้นกำลังกางแขนออกสองข้าง ปากก็คาบไม้บรรทัด ส่วนขาข้างหนึ่งก็ยกขึ้น ใบหน้าเรียบตึงบ่งบอกความไม่สบอารมณ์ ผมสงสัยว่าอะไรนักหนาที่ทำให้ข้าวปั้นโดนลงโทษบ่อยๆ และผมก็ได้คำตอบที่ทำให้ผมหลุดยิ้มออกมา ข้าวปั้นมักจะพูดตรงและหยาบคายใส่คนที่เข้ามาจีบเสมอ

   “นั่งมองตาไม่กระพริบเลยนะมึง” เสียงเพื่อนในกลุ่มเดินกลับมาพร้อมขนมห่อใหญ่กับน้ำแดงแก้วเล็กวางลงตรงหน้าผม

   “มองอะไร มั่วแล้ว” ผมรีบหันไปพูดกับเพื่อนแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองข้าวปั้นที่ยืนตรงนั้นมาจะสามสิบนาทีแล้ว คงปวดขาแย่

   “เชี่ยวิน อย่าคิดว่ากูโง่ กูเห็นมึงมองเขาอาทิตย์ละสี่ครั้ง ผู้ชายด้วยกันทำจะดูไม่ออกวะ”

   ใช่แล้วครับผมชื่อมาวิน เพื่อนบางคนก็เรียกวินเฉยๆ ส่วนเพื่อในกลุ่มผมชอบเรียก ไอ้เหี้ยวิน ผมเรียนคณะนิเทศศาสตร์ เอกการถ่ายภาพและการแสดง ตอนนี้ก็ปีสามแล้วล่ะครับ เวลาเรียนของผมจะไม่รัดตัวเท่าคณะอื่น การแต่งกายก็ตามสไตล์เด็กนิเทศฯ กางเกงยีน เสื้อนักศึกษา และรองเท้าเท่ๆ แค่นั้น

   “แต่เด็กนั่นก็แปลกนะทำไมถึงยอมถูกลงโทษแบบนี้อยู่เรื่อยเลย”

   “หึ ก็ถ้าไม่มีคนอยากลองดีไปจีบเขาแล้วเขาจะปฏิเสธอย่างเจ็บแสบมั้ยล่ะ” ผมหันไปเลิกคิ้วถามไอ้อาร์ทซึ่งนั่นก็ทำให้มันพยักหน้าเห็นด้วย

   “มึงอยากลองดูมั้ย…”

   “ก็อยากลองจีบนะ แต่มึงก็รู้ว่าท่าจะยากว่ะ ฮ่าๆ”

   ผมหัวเราะอออกมาอย่างอารมณ์ดีพอดีกับที่เพื่อนอีกคนของผมเดินหน้ายุ่งมากระแทกก้นนั่งข้างผม มันมักเป็นแบบนี้เสมอแหละครับ สงสัยเมียมันคงหนีไปซนที่ไหนอีกแน่ๆ

   “เป็นอะไรวะไอ้เต้ ทำหน้าเหมือนไปกินขี้มา” ไอ้อาร์ทถามขึ้นอย่างขำๆ แต่เต้ก็แค่ตวัดสายตาคมดุขึ้นมามองเพื่อน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่   

   “เปล่า ก็แค่เบื่อเด็ก” มันบ่นแบบนี้ทุกวัน และพวกผมก็รู้ว่าเด็กที่ว่าคือใคร

   “นะโมทำอะไรอีกล่ะคราวนี้” ผมถามอย่างสงสัย

   “จะหนีไปนอนบ้านเพื่อน คืนนี้วันครบรอบสามเดือนของเราด้วย คนอุตส่าเตรียมของไว้ให้แท้ๆ” เต้ถอนหายใจออกมาอีกทีแล้วหันไปมองเด็กตัวเล็กปากแดงที่มีรอยิ้มสดใสเสมอกำลังเดินมากับเพื่อนในกลุ่ม

   นะโม น้องใหม่ปีหนึ่งคณะผมเอง หน้าตาน่ารักใช้ได้ แต่ก็เป็นเด็กแสบที่ทำให้ไอ้ ฮ่องเต้ ที่เงียบๆ และหัวร้อนได้อยู่หมัด ผมรู้จักไอ้เต้มาก็หลายปีไม่เคยเห็นมันมีอารมณ์น้อยใจ ดีใจ เสียใจ จนกระทั่งมันเจอเด็กคนนี้ มันบอกผมว่านะโมเป็นทุกอย่างของมัน อ้อ ไอ้เต้มันเรียนบริหารครับเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่มัธยมแล้ว ส่วนไอ้อาร์ทนี่พึ่งรู้จักกันตอนปีหนึ่ง

   “พี่เต้” เสียงใสมาพร้อมกับใบหน้าหงิกงอ เจ้าตัวเล็กนามว่านะโมนั่งลงข้างๆ แล้วเอาแก้มไปถูไถกับไหล่ของอีกคน
 
   “จะไปนอนกับเพื่อนไม่ใช่หรอ” มันถามน้องเขาเสียงเรียบมาก นั่นยิ่งทำให้นะโมทำหน้าอยากจะร้องไห้ออกมา

   “ถ้านะโมไปพี่จะให้ไปหรอ” เจ้าตัวเล็กยังคงทำตาแป๋วจ้องเพื่อนผมอยู่อย่างนั้น

อ่า…หวานกันดีจัง

   “ถ้าพี่บอกว่าไม่ล่ะ”

   “งั้นนะโมก็จะไม่ไป” เสียงใสบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะยืดตัวไปหอมแก้มเพื่อนผมฟอดใหญ่

   ไอ้เต้ถึงกับไปไม่ถูกเลยล่ะครับ มันขยี้หัวเจ้าตัวเล็กแรงๆ แล้วดึงมากอดอย่างแสนรัก ในขณะที่ผมหันไปมองใครบางคนที่เริ่มหน้าซีด เหงื่อเริ่มเกาะตามหน้า แถมขาก็เริ่มสั่นเหมือนจะยืนไม่อยู่ ครบชั่วโมงแล้วนี่น่า

   “เดี๋ยวมานะ” ผมบอกกับเพื่อนก่อนจะหยิบยาหลอดในกระเป๋าติดมือมาพร้อมกับแก้วน้ำแดง ผมเดินตรงดิ่งไปหาข้าวปั้นทันที

   “…”

   “สวัสดี” ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะทักทายอย่างเป็นมิตร แต่อีกคนเพียงขมวดคิ้วมาให้

   “นี่มันก็ครบชั่วโมงแล้วพี่ว่าเราเอาขาลงเถอะ” ผมบอกด้วยรอยยิ้มแต่คนตรงหน้าก็ยังคงมองผมอย่างงงๆ แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี ผมส่งน้ำแดงไปให้ข้าวปั้นก็รับมันไปถือไว้

   “ใส่ยาพิษป่ะเนี่ย” เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงของน้อง ข้าวปั้นมีเสียงที่น่ารักและเรียบนิ่ง ผมส่งยิ้มแล้วส่ายหัวไปมา

   “ไม่หรอก”

   “จะมาจีบหรอ” ข้าวปั้นยังคงไม่ดื่มน้ำที่ผมให้แต่กลับถามประโยคที่ผมรู้มาว่าผู้ชายทุกคนที่เข้ามาหาข้าวปั้นจะชอบมาจีบเสมอ

   “เปล่า…แค่อยากทำความรู้จัก”

ซ่า

   ทันทีที่พูดจบน้ำแดงในมือน้องเขาก็ถูกสาดซัดเข้ามาเต็มหน้าผมจนผมต้องรีบหลับตา ใบหน้าเรียบตึงกับสายตาที่เดาอะไรไม่ออกไม่ได้ทำให้ผมหุบยิ้ม หรือรู้สึกโกรธการกระทำไร้มารยาทของเด็กตรงหน้าเลย ผมกลับรู้สึกว่านิสัยแบบนี้มันน่าค้นหาดี

   “ขอบคุณนะ น้ำอร่อยมาก” ข้าวปั้นพูดเสียงเรียบนิ่ง ดูจะอยากทำให้ผมรู้สึกเจ็บใจ

   “อ่า…นี่ยาทาแก้ปวดขา พี่เห็นเรายืนมานานแล้ว และก็ยืนบ่อยมากพี่เลยเอามาให้” ปกติผมเป็นคนเล่นกีฬาอยู่แล้วผมเลยได้พกยานี้มาด้วยไม่คิดว่าวันนี้จะได้ใช้ประโยชน์

   “…”

   อีกฝ่ายยังคงเงียบและขมวดคิ้ว ทำหน้ายุ่งยากใจนิดๆ ที่ขนาดสาดน้ำใส่หน้าผมขนาดนี้แล้วผมยังไม่ไป แต่ผมก็ยังคงเพียงส่งยิ้มไปให้

   “พี่ชื่อมาวินนะ”

   “…”

   “งั้นพี่ไปก่อน…” ผมได้รับแต่ความเงียบกับสายตานิ่งๆ ผมจึงส่งยิ้มแล้วแนะนำชื่อไป หวังว่าน้องจะจำชื่อพี่ได้นะ แต่ก่อนที่ผมจะก้าวออกจากตรงนั้นขาผมก็ชะงักเพราะเสียงของน้องเขา

   “ข้าวปั้น…”

   “หืม” ผมหันกลับไปสบตากับน้องเขาอีกครั้ง คราวนี้ผมเห็นความผิดปกติจากคนตรงหน้าวูบหนึ่ง เหมือนเด็กตรงหน้าจะแนะนำชื่อกลับ

   “ขอบคุณสำหรับยาครับ”

   พูดแค่นั้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินกำหลอดยาแล้วหายลับเข้าไปในตึก ทิ้งให้ผมที่หัวสมองมึนงงชั่วขณะต้องหลุดยิ้มในเวลาต่อมา

   น่ารักดีนะ   

[Minoru88]

น่าติดตามม
ชอบคาแรกเตอร์แบบข้าวปั้นจัง น่าค้นหา