หัวข้อ: ✿Smoothie Love เรื่อง...รักของพี่เจิด ✿ 02-10-61 ✿ พิเศษ 01 : หลบหน่อย..พระเอกมา

[suck_love]

ไม่น่าจะได้กินนนะพี่เจิด
น่าจะน่วม 55555555

[ShadeoftheMoon]

นี่มันเข้าหอหรือศึกแย่งเตียงล่ะนั่น รุนแรงเกิ๊น

[♥►MAGNOLIA◄♥]

 
มันร้อนแรงขนาดไหนกัน
ดัง"โครม.....โครม...."  ขนาดนี้
เตียงพัง หรือตู้พัง ไม่ก็หน้าต่างพ้ง
หรือพี่เจิด ถูกกระทืบสลบ เอ่อ.....
     
 

[B52]

ใครคนไหนหนอจะได้เข้าโรงพยาบาลพรุ่งนี้

[wikawee]

พี่เจิด เจ็บไหมจ๊ะ คงจะโดนตีนน้องมะลิจนอิ่มเลยสิ 

[lizzii]

รอดไหมพี่เจิด 55555

[เด็กหญิงเย็นชา]

เก็บตกจากตอนที่ 5

“ฉันต้องไหว้มันด้วยเหรอพ่อ”หันไปเลิกคิ้วถาม แต่ก็ได้คำตอบเป็นหน้าโหดๆขมวดคิ้วใส่ทำเอายกมือไหว้พี่เจิดแทบไม่ทัน

   ริมฝีปากของพี่เจิดยกยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อไอ้มะลิยกมันมือไหว้ ไม่เพียงแค่นั้น พี่เจิดยังขยับเข้าไปใกล้ใช้มือรับไหว้ไอ้
มะลิแล้วใช้อีกมือกดหัวไอ้มะลิที่ไม่ทันตั้งตัวไหว้ลงมาแทบอกตัวเองแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจในลำคอที่ใบหน้าไอ้มะลิมันซบอยู่
บนอกของพี่เจิดให้มันไอ้อับอาย

   “มึงนะมึงไอ้หมาเจิด”

   ไอ้มะลิยกมือดันอกของพี่เจิดแล้วผลักออก หน้าขาวๆจ้องมองพี่เจิดอย่างแค้นเคือง ริมฝากบางๆเม้มเข้าหากัน คิ้วขมวด
ด้วยความเจ็บใจ แค่เห็นพี่เจิดก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาแล้วที่ได้แกล้งมัน

   “หอมแก้ม หอมแก้ม หอมแก้ม”ไอ้มิ่งสมุนมือขวาของพี่เจิดตกโกนขึ้นมา อันที่จริงมันก็ไม่แปลกอะไรที่ในงานแต่งเจ้าบ่าว
จะถูกสั่งให้หอมแก้มเจ้าสาว แต่นี่สงสัยไอ้มิ่งมันคงจะไม่รู้ใจเจ้านายของมันนัก ไม่นานเขกเหรื่อในงานก็พากันผสมโรงกัน
ยกใหญ่

   “หอมแก้ม หอมแก้ม หอมแก้ม”

   แทนที่พี่เจิดจะโมโหแต่ทำไมพี่เจิดถึงได้ยิ้มกรุ่มกริ่มออกมาเหมือนจะพอใจก็ไม่รู้ หรือเป็นเพราะว่าไอ้มะลิมันหน้ามุ่ยไม่
พอใจกับสิ่งที่ทุกคนกำลังเรียกร้องอยู่ตอนนี้ หน้าขาวๆแดงก่ำถลึงตามามองพี่เจิดอย่างอาฆาตแค้น

   “อย่าแม้แต่จะคิดนะไอ้หมาเจิด”ส่งเสียงลอดไรฟันขู่ฟ่อๆอย่างกับลูกแมว

   “เอาสิวะ จะรอช้าอยู่ทำไมเล่าหอมแก้มเจ้าสาวเอ็งเลยสิไอ้หนู”

   “เอางั้นเลยเรอะพ่อ หึหึ”พี่เจิดหันไปถามหัวเราะหึหึในลำคอไม่ต่างอะไรกับเหรียญที่ถูกพลิกกลับด้าน เมื่อไม่นานยังจะทำ
หน้าซังกะตายอยู่เลย ทีพอเห็นหน้าตาเหมือนลูกแมวไม่เจียมเนื้อเจียมตัวแล้วมันก็อดไม่ได้

   ไม่รอช้า พี่เจิดคว้าคอไอ้มะลิเข้ามาหาอีกครั้ง ถึงแม้ว่ามือผอมๆจะดันอกพี่เจิดเอาไว้ก็ตาม ถึงแม้หน้าขาวๆจะเบือนหน้าหนี
แต่เพื่อที่จะทำให้ไอ้มะลิไอ้กับอายขายหน้าต่อชาวบ้านทั้งหลายไม่ว่าอะไรพี่เจิดก็ทำได้ทั้งนั้น พี่เจิดรวบรวมแรงทั้งหมดดึงคอ
ไอ้มะลิเข้ามา มือใหญ่อีกข้างจับหน้าไอ้มะลิเอาไว้ไม่ให้หันหนี แต่ดูเหมือนว่าม้าพยศอย่างไอ้มะลิมันคงจะไม่ยอมง่ายๆ พี่เจิด
เลยใช้แรงดึงมันเข้ามาใกล้มากขึ้น

   “อื้อ ไอ้เจิด อย่านะเว้ย”

   “อย่าขัดขืนไปหน่อยเลยน่า”พี่เจิดยิ้มกริ่ม เห็นหน้าไอ้มะลิเหมือนจะร้องไห้ก็ยิ่งสุขใจ

   และท้ายที่สุดจมูกของพี่เจิดก็ได้ซุกแก้มนิ่มๆของไอ้มะลิจนได้ ว่าแต่ไอ้มะลิมันใช้น้ำหอมอะไรของมันอีกวะเนี่ย ห๊อมหอม
แก้มก็นุ่มอย่างกับแก้มผู้หญิง โคตรจะน่าหมั่นไส้ แก้มผู้ชายบ้าอะไรทั้งหอมทั้งนุ่มวะ เพราะพี่เจิดหมั่นไส้ไง ประกอบกับเสียง
เฮฮาของคนที่มาร่วมงานพี่เจิดเลยซุกทั้งจมูกทั้งปากจูบแก้มไอ้มะลิแรงๆหวังจะให้มันแดงช้ำกันไปข้าง ไม่สนใจมีที่กระหน่ำทุบ
ทั้งหลังทั้งอกของพี่เจิดเลย

   “พอๆๆ ไอ้เจิด นี่เอ็งจะหอมแก้มลูกข้าให้ช้ำตั้งแต่วันแรกที่ได้เป็นผัวเมียกันเลยรึไงวะไอ้นี่ เกรงใจข้าบ้างสิเว้ย มีอะไรก็ไป
คุยกันตอนเข้าหอสิวะ”

   “แหม่ ฉันก็เพลินไปหน่อย เอาเป็นว่าค่อยคุยต่อกันคืนนี้ก็แล้วกัน หึหึ”พี่เจิดยิ้มเจ้าเล่ห์ หรี่ตามองคนที่ทั้งถลึงตาทั้งยกมือ
เช็ดแก้มตัวเองที่ถูกพี่เจิดจูบไปฟอดใหญ่ ไอ้มะลิมันคงจะโกรธพี่เจิดน่าดู

   พี่เจิดล่ะโคตรสะใจเลย แต่แค่นี้มันยังน้อยไปโทษฐานที่ไอ้มะลิมันทำให้พี่เจิดไม่ได้น้องสร้อยทองมาเป็นเมียแต่ดันได้มัน
มาแทนยังมีอีกเยอะ แค่นี้มันพริกขี้หนู คืนนี้ไอ้มะลิมันได้เห็นดีแน่ พี่เจิดให้คำมั่นสัญญากับตัวเองเลยว่า พี่เจิดคนนี้จะกลั่นแกล้ง
ไอ้มะลิมันเช้ากลางวันเย็นจนมันร้องไห้กลับมาฟ้องพ่อมันแทบไม่ทันเลย



   --------------------------------------------------------------------------

บทที่ 6 คืนเข้าหอ

   “เอ้าชน ชน ชน”

   เจ้าบ่าวของงานแทนที่จะเศร้าเสียใจ แต่ไหงตอนนี้กลับมาชนแก้วกับแขกในงานซะได้ พี่เจิดชนแก้วกับเพื่อนฝูงนับครั้งไม่
ถ้วนอย่างสบายใจ ส่วนไอ้มะลิน่ะเรอะพี่เจิดปล่อยให้มันได้เตรียมตัวเตรียมใจรอรับศึกใหญ่อยู่ในห้องนอนของพี่เจิด แล้วจะได้รู้
กันว่าใครใหญ่

   ไอ้มะลิมันมาอยู่ใกล้ๆตัวได้แกล้งมันถนัดมือหน่อย ทีนี้ล่ะพี่เจิดจะเอาให้หน้าขาวๆของมันเปื้อนไปด้วยน้ำตาแล้วขอโทษใน
สิ่งที่มันทำกับพี่เจิดเอาไว้ตั้งแต่เรื่องกัดหูในตอนนู้นเลย

   “จะเที่ยงคืนแล้วพี่เจิดจะเข้าหอเลยไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งสมุนมือขวาถามประจบ

   “จะเที่ยงคืนแล้วเหรอวะ”นานๆทีจะได้สังสรรค์กับเพื่อนฝูงพี่เจิดก็เมาซะเพลินเชียว

   “ถ้าไม่รีบเข้าหอเดี๋ยวพ่อกำนันรู้เข้าจะโมโหพี่เจิดเอาอีก”

   “นั่นสินะ เดี๋ยวอีลิเมียกูมันรอนาน หึหึ”พี่เจิดหัวเราะ จะแกล้งอะไรไอ้มะลิมันดี ก่อนอื่นคงต้องไล่ให้มันลงไปนอนที่พื้นกระ
ดานแข็งๆ ตอนดึกๆพี่เจิดก็จะแย่งผ้าห่มมันไปโยนทิ้ง ให้มันหนาวตายไปเลย

   แล้วพี่เจิดก็เดินขึ้นบ้านไปพร้อมกับพรรคพวกอีกหลายต่อหลายคนเดินตามมาส่งเจ้าบ่าวเข้าหอ

   แล้วพอพี่เจิดเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงเท่านั้นแหละ พวกที่มาส่งมันก็อาหูแนบประตูรอฟังกันใหญ่ แต่พี่เจิดไม่รู้ตัว
เลยสักนิด

   “พวกเอ็งมารวมตัวอะไรอยู่หน้าห้องไอ้หนูลูกข้าวะ”

   “ชู่ววววว!”ไอ้มิ่งยกนิ้วห้ามทัพเสี่ยมุ่ยที่กำลังจะไปเข้านอนพอดิบพอดี

   “พวกเอ็งนี่ลากมกจกเปรตจริงๆมาแอบฟังลูกข้าในคืนวันแต่งงานเนี่ยนะ”

   “แหม ฉันก็อยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา”

   “พวกเอ็งนี่มันจริงๆเลยเชียว กลับบ้านไปหลับไปนอนกันได้แล้ว”เสี่ยมุ่ยส่ายหน้า แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงในห้องดังแว่ว
ออกมา

   “อื้อ ไอ้เจิด ปล่อยกูนะ”

   “เป็นไงล่ะ เดี๋ยวจะหาว่ากูคนนี้ไม่มีน้ำยา”

   “อะ โอ้ย กูเจ็บ ไอ้เจิด อื้อ มันเจ็บนะโว้ยยย”

   “เจ็บสิดี”

   “ไอ้เจิด กูบอกว่ามันเจ็บ!! ปล่อย”

   “อ๊ากกกก”

   โครมมมมมม ตึงงงงงงง

   และอีกมากมายที่พาลทำเอาทั้งเสี่ยมุ่ยและพรรคพวกทั้งหลายของเจ้าบ่าวพากันหน้าแดงกลืนน้ำลายลงคอกันเป็นแถว

   “รุนแรงกันน่าดู”หนึ่งในนั้นพูดออกมา

   “เอือก! พี่เจิดนี้ไม่เบาเลยจริงๆ”ไอ้มิ่งกลืนน้ำลายลงคอไปอีกใหญ่

   “ไอ้หนูมันก็เก่งได้พ่อมันนั่นแหละ”

   “ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะจ๊ะ”หลงตัวเองพอกันทั้งพ่อทั้งลูก ไอ้มิ่งไม่แปลกใจเลยว่าพี่เจิดได้นิสัยหลงตัวเองมาจากใคร

   “ว่าแต่เอ็งจะเลือดกำเดาไหลทำไมวะไอ้มิ่ง ไอ้พวกเวรนี่ ไปๆๆ กลับบ้านกันไปเลย สัปดนกันนัก ปล่อยให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว
เขาส่วนตัวกันได้แล้ว”

   “พวกฉันก็แค่อยากรู้อยากเห็น”หนึ่งในนั้นบอกอย่างเสียดาย


   “ไปเลยไป กลับบ้านไปหาลูกเมียของพวกเอ็งได้แล้ว”เสี่ยมุ่ยไล่อีกที แต่ยังพูดไม่ทันขาดคำเสียงโครมในห้องก็ดังส่งท้าย

มาอีกระรอก

   โครมมมม!!

   ได้ยินเสียงร้องโอดโอยน่าหวาดเสียวของเจ้าบ่าวกับเสียงร้องอื้ออึงของเจ้าสาวก็พาลเอาหน้าแดงกันอีกรอบก่อนจะแยก
ย้ายบ้านใครบ้านมัน เสี่ยมุ่ยส่ายหน้าไปมาหันไปมองประตูห้องนอนของลูกชายพลางยิ้มกริ่มให้กับคืนเข้าหออันร้อนแรง ได้พ่อ
มันมาเต็มๆเลยงานนี้ ถ้าไอ้มะลิเป็นผู้หญิงเสี่ยมุ่ยคงจะเลี้ยงหลานกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียวเชียว

   

   -------------------------------------------------------------------



   ภายในห้อง พี่เจิดเปิดประตูเข้ามาไม่เจอไอ้มะลิได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำก็ขมวดคิ้ว อันที่จริงด้วยอะไรหลายอย่างกับการเต
รียมงานแต่งที่แสนจะฉุกละหุกทำให้ไอ้มะลิกับพี่เจิดไม่ได้เตรียมการอะไรสำหรับการที่ไอ้มะลิต้องย้ายมาอยู่บ้านพี่เจิดและนอน
ห้องเดียวกับพี่เจิดเลย ดังนั้นพ่อกำนันเลยเอาเสื้อผ้าฝากคนอื่นติดไม้ติดมือมาให้ไอ้มะลิเอาไว้ใส่นอนพอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไป
คืนหนึ่งก่อน พรุ่งนี้มันถึงจะได้ไปเก็บข้าวเก็บของมาอยู่บ้านพี่เจิดมาเป็นเมียพี่เจิดแบบเต็มตัว

   ไม่ใช่ว่าพี่เจิดจะไม่เสียใจที่ไม่ได้น้องสร้อยทองมาเป็นเมีย แต่พี่เจิดมีอะไรให้คิดมากกว่านั้น ขืนพี่เจิดมัวแต่เสียใจพี่เจิด
คนจะถูกไอ้มะลิมันเยาะเย้ยเอา และที่สำคัญ พี่เจิดคงไม่มีเวลาไปนั่งเสียใจเพราะต้องคิดเอาคืนไอ้มะลิที่มันทำกับพี่เจิดเอาไว้
แสบทรวง และถ้าไอ้มะลิมันทนไม่ไหวเก็บข้าวของหนีพี่เจิดไปเอง วันนั้นแหละที่พี่เจิดจะได้มีโอกาสเป็นโสดอีกครั้งและมีสิทธิ
ได้น้องสร้อยทองมาเป็นเมีย

   พี่เจิดมองเสื้อผ้าที่ไอ้มะลิมันเตรียมจะเปลี่ยนหลังจากอาบน้ำเสร็จ ไอ้มะลิมันพลาดแล้วที่มันดันวางทิ้งเอาไว้ มันคงคิดว่า
พี่เจิดจะไม่กลับเข้าห้องมาสินะเพราะว่าพี่เจิดเกลียดมัน แต่มันคิดผิดแล้ว เพราะว่านี่คือห้องนอนของพี่เจิด เป็นพื้นที่ของพี่เจิดพี่
เจิดจะต้องกลับมาอยู่แล้ว ได้ทีก็หยิบเสื้อผ้าสีจืดของไอ้มะลิโยนทิ้งไปนอกหน้าต่างเสียเลย สะใจพี่เจิดดีนัก เสร็จแล้วก็กลับมา
นั่งรอไอ้มะลิมันอาบน้ำเสร็จ ว่าแต่มันจะขัดสีฉวีวรรณอะไรนักหนา มิน่าตัวถึงได้ข๊าวขาวจนน่าหมั่นไส้

   “ไอ้หมาเจิดมึงไม่ได้ไปนอนห้องอื่นรึไง”ไอ้มะลิมันตกใจทันทีที่เห็นพี่เจิดนั่งรอมันอยู่ที่เตียง ตัวขาวๆเปียกหยดน้ำนุ่งผ้า
ขนหนูหมิ่นๆแค่ผืนเดียวก็พาลเอาพี่เจิดกลืนน้ำลาย มองข้างนอกก็ว่าขาวแล้ว พอเห็นมันแก้ผ้านี่โคตรจะขาวเลย ทั้งขาวทั้งเนียน
ไม่รู้ว่าผิวมันจะลื่นมือแค่ไหนเชียว

   “ทำไมกูจะต้องไปนอนห้องอื่นด้วยวะ ก็นี่มันห้องกู”

   “นั่นมันก่อนหน้าที่กูจะมา ตอนนี้ห้องนี้เป็นของกูแล้ว”ไอ้มะลิเชิดหน้าก่อนจะกอดอกหรี่ตามองพี่เจิดคล้ายจะเยาะเย้ย แต่
มันรู้จักพี่เจิดน้อยไปซะแล้ว ไม่ได้รู้ชะตาตัวเองเลยว่าต้องแก้ผ้านอนบนพื้นห้อง

   “เรื่องอะไรกูจะยอม ห้องนี้ห้องกู เตียงนี่เตียงกู ถ้ามึงจะนอนมึงก็นอนบนพื้นนู่น”

   “ฝันไปเถอะ”ไอ้มะลิตัดบท ตาหลุกหลิกมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง “เสื้อผ้ากูไปไหน”

   “กูจะไปรู้เรอะ”

   “ไอ้หมาเจิด มึงเอาเสื้อผ้ากูไปซ่อนไว้ไหน”

   “มึงอย่ามาใส่ร้ายกูอีลิ มึงเอาไว้ไหนเหอะ”พี่เจิดลอยหน้าลอยตาตอบยิ้มจนปากจะฉีกพอเห็นไอ้มะลิมันทำท่าไม่พอใจ

   “เอาเสื้อผ้ามาคืนกูเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นกูจะฟ้องพ่อมุ่ยแน่ว่ามึงแกล้งกู”

   “พ่อมุ่ย? หนอย ประจบนักนะมึง เก่งนักมึงก็หาเอาเองสิวะ ชิ่วๆ ไปไหนก็ไปไป๊ กูจะนอน ถ้ามึงง่วงมึงจะนอนบนพื้นก็ได้นะ
กูเองก็พอจะมีน้ำใจอยู่บ้าง”

   พี่เจิดพูดจบก็ล้มตัวนอนทั้งที่ไม่ได้อาบน้ำด้วยซ้ำ ก็จะทำไงได้ ห้องนี้มันห้องของพี่เจิด จะทำอะไรก็ได้ใครจะไปสน ไม่สน
หรอกว่าไอ้มะลิมันจ้องมองพี่เจิดด้วยความแค้นเคืองแค่ไหน เดินหาเสื้อผ้าของของตัวเองทั่วห้องอยู่นานแค่ไหน พี่เจิดได้แต่
นอนหันหลังฟังเสียงไอ้มะลิมันเดินวนไปวนมาคุ้ยนู่นคุ้ยนี่ไปเรื่อยจนข้างของกระจัดกระจายเต็มห้อง

   “มีแต่เสื้อผ้าเห่ยๆเหรอวะ ไอ้หมาเจิด”

   ว่าจะไม่สนใจแล้วเชียวที่มันเดินไปมาบ่นมุบมิบอะไรของมัน แต่นี่มันเสือกเปิดเสื้อผ้าแล้วดูถูกแฟชั่นของพี่เจิดเลยเรอะ
แบบนี้ใครจะทนได้วะ ว่าแล้วก็หันขวับมามองไอ้มะลิด้วยแววตาสุดจะโหด

   จ้องมองร่างโปร่งบางของไอ้มะลิในเสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อนของพี่เจิดที่ไอ้มะลิมันหยิบไปใส่โดยไม่ขอยืมเลยสักคำ

   เสื้อมันตัวใหญ่จนไหล่ขาวๆโผล่ออกมา สงสัยมันยังหากางเกงใส่ไม่ได้เลยเห็นต้นขายาวๆของมันโพล่พรอมแพรมผ่าน
ชายเสื้อ หัวใจของพี่เจิดจู่ๆก็เต้นโครมครามอย่างบอกไม่ถูก ให้ไอ้มะลิมันนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวยังจะดีกว่าใส่เสื้อของพี่เจิดแล้ว
ออกมาเหมือนดาราหนังโป้แบบนี้ น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงคอ

   “ใครใช้ให้มึงเอาเสื้อตัวเก่งกูมาใส่วะอีลิ”

   “ช่วยไม่ได้ ก็มึงขโมยเสื้อผ้ากูไปเอง ทำอย่างกับกูอยากจะใส่เสื้อสีเจ็บตาของมึงนักแหละ”

   “ปากดี เดี๋ยวก่อนเถอะมึง”พูดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว ไม่รู้ว่าไอ้มะลิมันได้ใส่กางเกงในไหม แล้วถ้าไม่ใส่พี่เจิดก็คงจะเห็น
หนอนมันแน่ๆ จะว่าไปหนอนของไอ้มะลิมันจะขาวเหมือนตัวของมันรึเปล่านะ จู่ๆพี่เจิดเกิดอยากรู้อะไรของพี่เจิดวะเนี่ย!!

   “หลบไปเลยไอ้หมาเจิด กูจะนอน”

   “หลบอะไรอีลิ นี่มันเตียงกู ส่วนมึงจะนอนก็ไปนอนบนพื้นเลยไป”

   “เรื่องอะไรกูต้องนอนบนพื้น กูจะนอนบนเตียงมีปัญหาอะไรไหม ส่วนมึงน่ะไปอาบน้ำได้แล้ว เหม็นเหล้าอย่างกับอะไรดี
อย่ามาทำตัวสกปรก”

   “ทำเป็นบ่น นี่มันห้องกู กูจะเหม็นจะอะไรก็ได้โว้ย ถ้ามึงเหม็นนักมึงก็ออกไปสิ กลับบ้านมึงไปเลยยิ่งดี”

   “เรื่องสิ”ถ้ากลับไปพ่อของไอ้มะลิคนนี้คงไม่เอาไอ้มะลิไว้แน่

   “กูนึกว่าจะแน่”

   “กูบอกให้ไปอาบน้ำ”

   “กูไม่ไปมึงจะทำไม”พี่เจิดเลยหน้าลอยตา นอนอ้าแขนอ้าขาบนเตียงทั้งที่ยังใส่ชุดเจ้าบ่าวเพื่อประกาศอาณาเขต

   และมีหรือที่ไอ้มะลิมันจะยอมง่ายๆ มันปีนขึ้นเตียงมาแล้วเดินข้ามพี่เจิดไปยังด้านในของเตียงเฉยเลย พี่เจิดไม่ยอมให้มัน
ได้นอนบนเตียงง่ายๆแน่นอน พี่เจิดดึงขามันเอาไว้ไม่ให้มันก้าวข้ามไปได้ แต่ไหวตาดันเหลือบไปเห็นอะไรขาวๆวับๆแวมๆใต้เสื้อ
สีเขียวอ่อนของพี่เจิดได้ล่ะนั่น

   “ปล่อยกูนะไอ้เจิด”เพราะดึงแรงไปหรือเพราะมัวแต่งจ้องมองไอ้หนอนตัวขาวๆที่วับๆแวมๆอยู่ก็ไม่รู้ ไอ้มะลิมันเลยล้มลงมา
ทับตัวพี่เจิด

   สบู่อะไรไม่รู้โคตรจะหอมเลย ไอ้มะลิมันตะเกียกตะกายจะลุกไปยังเตียงฝั่งข้างในเพื่อยึดพื้นที่ แต่พี่เจิดคว้ามันเอามากอด
ไว้ทัน หลังจากอาบน้ำใหม่ๆไอ้มะลินี่ทั้งนุ่มทั้งลื่นเลย

   “อื้อปล่อยกูนะ ไอ้หมาเจิด”

   “อยู่นิ่งๆสิวะ”แค่อยากจะรู้เฉยๆว่าใช้สบู่ยี่ห้อไหน ทำไมทั้งหอมทั้งลื่นขนาดนี้ เผื่อพี่เจิดจะได้ใช้บ้าง น้องสร้อยทองจะได้
หลง

   “ปล่อยกูสิวะ!! กูจะนอน”

   “เรื่องอะไรกูจะปล่อย นี่มันเตียงของกู กูบอกแล้วไงถ้ามึงจะนอนมึงก็ไปนอนบนพื้นนู่น”

   “กูไม่สน ปล่อย อื้อ กู”

   ไอ้มะลิพยายามดิ้น ทั้งใช้มือผลักอกพี่เจิด ทั้งทุบแต่พี่เจิดก็ไม่ปล่อยมันหรอกเพราะถ้าปล่อยพี่เจิดคงต้องเสียพื้นที่บน
เตียงให้มันแน่

   “คืนนี้กูไม่ปล่อยให้มึงนอนบนเตียงกูแน่”

   “คนอย่างมึงไม่มีน้ำยามาห้ามกูหรอก อื้อ ปล่อยสิโว้ย”พูดยังไม่ทันจบพี่เจิดก็จัดการกอดมันแน่นๆเป็นการสั่งสอน ห้าว่าพี่
เจิดไม่มีน้ำยาเรอะ เดี๋ยวคอยดูก็แล้วกัน ร่างสูงของพี่เจิดจับไอ้มะลิเอาไว้แน่นก่อนจะพลิกตัวของมันกดลงบนที่นอนแล้วนอนทับ
มันซะเลย เท่านี้มันก็ไปไหนไม่ได้แล้ว

   “โอ้ย!!อีลิ กัดทำซากอะไรวะ”ไม่ทันขาดคำกำลังเยาะเย้ยไอ้มะลิมันอยู่เชียว พอมันโดนทับดิ้นไม่หลุดก็กัดลงมาบนคอพี่
เจิดเต็มแรง


   “เอ็นไอเอ่า”

   “หนอยแน่ มันเจ็บนะโว้ย ปล่อยกู”

   “ไอ้อ่อย”

   “ปล่อยไม่ปล่อยวะ”

   “อะ อื้ออออออ เจ็บ ไอ้เจิด มันเจ็บ”พี่เจิดกัดคอไอ้มะลิคืนซะเลย แล้วก็ได้ผลที่ไอ้มะลิมันปล่อยคอพี่เจิดทันที

   “เป็นไงล่ะ เดี๋ยวจะหาว่ากูคนนี้ไม่มีน้ำยา”พี่เจิดเยาะเย้ย ไอ้มะลิมันหน้าแดงก่ำเพราะความเหนื่อยที่พยายามดิ้นออกจากที่
พี่เจิดกดมันลงกับเตียง หายใจหอบจนตัวโยนริมฝีปากเปิดขึ้นเล็กน้อยเพราะหายใจไม่ทัน

   “กูเจ็บนะ”

   “เจ็บก็ดี กูชอบ”ยิ่งไอ้มะลิเจ็บเท่าไรพี่เจิดยิ่งมีความสุข

   “มึงนะมึง”

   “อ๊ากกกกก”เข่าของไอ้มะลิกระทุ้งเข้าที่น้องชายของพี่เจิดเต็มๆ ร่างสูงสะดุ้งตัวโยนลุกขึ้นจากตัวไอ้มะลิแทบไม่ทัน

   “สมน้ำหน้า”


   ไม่เพียงแค่นั้น ไม่เพียงแค่จะสมน้ำหน้าพี่เจิดแต่เท้าของไอ้มะลิมันยันโครมมาที่ท้องพี่เจิดเต็มแรงจนพี่เจิดหล่นลงไปก้น
จ้ำเบ้าบนพื้น ทั้งเจ็บไข่ทั้งเจ็บตูด ไอ้มะลินี่มันโคตรร้ายจริงๆ

   “มันจะมากไปแล้วนะ”พี่เจิดกุมเป้าตัวเองชี้หน้าไอ้มะลิอย่างคาดโทษ

   “ก็มึงเสือกมากัดคอกูทำไมล่ะ”ไอ้มะลิเถียงอ้อมแอ้มเพราะรู้สึกผิดเล็กน้อยขึ้นมาเมื่อเห็นพี่เจิดคนนี้หน้าดำหน้าแดงเพราะ
จุกไข่

   “มึงกัดกูก่อนนะ”

   “แต่มึงมาทับกูทำไมล่ะ”

   “กูไม่ให้มึงนอนบนเตียงกูไง เพราะงั้นมึงลงมาเลยก่อนที่กูจะโมโห ถ้ากูโมโหแล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือนนะ”อย่าหาว่าพี่เจิด
คนนี้ไม่เตือนด้วยที่มันมาขโมยใส่เสื้อพี่เจิดแล้วไม่ขอ พอมันถีบพี่เจิดลงมาก้นจ้ำเบ้าแล้วมันเสือกไม่ดูตัวเอง ชายเสื้อเลือกขึ้นไป
จนเกือบจะเห็นหนอนมันอยู่รำไร อื้อหือ แล้วตรงนั้นของไอ้มะลิมันก็แทบจะไม่มีขนขึ้นเลย

   “กูไม่ลง กูจะนอนแล้ว กูง่วง มึงจะไปไหนก็ไป ไปอาบน้ำด้วย กูเหม็นเหล้า”พูดจบมันก็หันหลังให้ ส่งให้บ้านท้ายขาวๆ
อวดสายตาพี่เจิดเต็มๆ

   มองในมุมของพี่เจิดนี่มันโคตรจะเลือดลมไหลเวียนไป เจ็บหนอนก็เจ็บแต่ทำไมมันถึงได้ลุกฮือขึ้นมาได้วะเนี่ย ได้แต่เกา
หัวแกรกๆจ้ององบั้นท้ายขาวๆไม่วางตาสลับกับจ้องมองเป้าตุงๆของตัวเอง สงสัยพี่เจิดคงจะเมามาก ใช่แล้วเพราะวันนี้พี่เจิดเมา
ไงเพราะงั้นพี่เจิดจะยอมให้มันนอนดีๆสักวันก็แล้วกัน จะยอมสงสารมันแล้วแบ่งเตียงครึ่งหนึ่งให้มันนอน

   ว่าแล้วก็หอบกล่องดวงใจอันบอบช้ำปีนขึ้นเตียงไปนอนข้างๆไอ้มะลิ เบียดเข้าไปหามันเพื่อไม่ให้มันได้นอนสบายเกินไป
เบียดเข้าไปอีกเพราะต้องการจะแกล้งมัน ไม่ใช่เพราะกลิ่นหอมๆหรอกนะไม่ใช่เลยสักนิด

   โครมมมมม!!!

   “กูบอกให้ไปอาบน้ำ!!!!!”

   

   ------------------------------------------------------------------------------

ถ้าทะลึ่งเกินไปก็บอกกันได้นะ  แรกๆก็ไสยๆไปก่อนแล้วกัน

[noozzz]

เรื่องน่ารักมาก ดูมุ้งมิ้ง มะลินี่ตั้งใจยั่วพี่เจิดรึเปล่าถึงไม่ใส่กุงเกงลิง ปล.ย้อนความเดิมตอนที่แล้วยาวไปหน่อย

[❣☾月亮☽❣]

     โอ้โห. ต้องขอบคุณท่าถีบถองกล่องดวงใจและเสื้อเชิ้ตสีเจ็บนะเนี่ย
เอาละค้าบมีปึ๋งปั๋งแบบนี้ได้เมียทางพฤตินัยไวๆแน่นอน
ขอบคุณค่ะ

[Bellze12]

โอ๊ยย ชอบบบบ
กัดกันได้มุ้งมิ้งกระดิ่งแมวมากๆ
 

[B52]

นอนเปิดบั้นท้ายเนี่ยแผนใช่ไหมมะลิ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

พี่เจิด เจ็บก้น เจ็บไข่
เตียงไม่พัง แต่ไข่พี่เจิดเกือบแตก
     
 

[Coffeeblack]

พี่เจิดดดดด ดูท่าคงเจ็บตัวอีกเยอะ 555

[ShadeoftheMoon]

กำลังดี รอวันพี่เจิดสำเร็จโทษมะลิ หุ หุ

[hoshinokoe]

ไสยๆกำลังพอดีลลล

[wikawee]

อิพี่เจิด นี่หาข้ออ้างดีตลอด 

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 7 ฐานะเมีย

   สงสัยเมื่อคืนพี่เจิดคงจะเมาหนักเกินไปเช้าขึ้นมาถึงได้ทั้งปวดหัวปวดตัวอย่างนี้ สำคัญที่สุดเลยก็คือพี่เจิดคนนี้โคตรจะ
ปวดไข่ ไอ้มะลิมันร้ายนัก มันบังอาจมาแตะต้องกล่องดวงใจของพี่เจิด ดีที่ไม่แตกสลายไม่อย่างนั้นพี่เจิดคงได้อดใช้งานมันแน่ๆ
ว่าแต่ว่าตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นหัวไอ้มะลิ ไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหน นี่ถ้ามันยังไม่ตื่นแล้วนอนกินบ้านกินเมืองนะ พี่เจิดจะถีบมันตกเตียง
แบบที่มันทำกับพี่เจิดเมื่อคืนเลยคอยดู

   “พึ่งตื่นเรอะไอ้หนู ล้างหน้าล้างตามากินข้าวต้มกัน”เสี่ยมุ่ยทักลูกชายเมื่อเห็นว่าเดินสะลึมสะลือแคะขี้ตาลงมาจากบันได

   แต่นอกจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะไม่ตอบคำถามยังจะมองซ้ายมองขวาเหมือนกับกำลังหาอะไรอยู่

   “เอ็งมองหาอะไรของเอ็งแต่เช้า”


   “ใครบอกว่าฉันมองหา ฉันก็แค่เดินมองนั่นมองนี่ไปเรื่อย”จะบอกพ่อได้ยังไงว่ามองหาไอ้มะลิอยู่ ถ้ามันหนีกลับบ้านไปแล้ว
ก็คงจะดี พี่เจิดคนนี้จะได้สะใจ

   “แล้วเอ็งเป็นอะไรเดินกระเผกถ่างขาอย่างนั้น”

   “ฉันก็เจ็บไข่น่ะสิพ่อ อีลินะอีลิ มันทำกับงูยักษ์ของฉันได้ลงคอ”ว่าแล้วก็นั่งลงคว้าชามข้าวต้มที่ไอ้มิ่งยกมาเสิร์ฟตักเข้า
ปากทั้งๆยังไม่ล้างหน้าแปรงฟัน

   “งูยักษ์เลยเหรอจ๊ะพี่เจิด แหม รุนแรงกันจังเลยโครมครามเชียวเมื่อคืน”ไอ้มิ่งกระเซ้าลูกพี่มัน

   “มันก็ต้องรุนแรงสิวะ เรื่องอะไรกูจะยอมให้อีลิมันได้นอนง่ายๆ นี่เมื่อคืนเห็นแก่ว่ากูเมาหรอกนะ เลยจัดให้มันไปดอก
เล็กๆ”พี่เจิดยืดอกคุยโว แต่คนฟังนี่พากันข้าวแทบพุ่งออกจากปาก

   “เอ็งก็เพลาๆน้องมันหน่อยนะไอ้หนู พึ่งจะวันแรกเอ็งก็รุนแรงกับน้องมันขนาดนั้น เดี๋ยวน้องมันรับไม่ไหวหนีกลับบ้านไปพ่อ
กำนันได้มาฆ่าพ่อเอ็งเอา”

   “เพลาๆอะไรล่ะพ่ออีลิมันร้ายจะตาย นี่ฉันยังเจ็บไข่ไม่หายเลย”พูดแล้วก็เจ็บใจ ไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหนแต่เช้า พี่เจิดคนนี้
กะว่าจะลับฝีปากกับมันต้อนรับเช้าวันใหม่ของการเป็นผัวเมียสักหน่อย

   “เฮ้อ เด็กสมัยนี้นี่มันแรงดีกันจริงๆ”เสี่ยมุ่ยส่ายหน้า

   “เห็นพี่เจิดอย่างนี้ก็ร้ายไม่เบานะจ๊ะเนี่ย”

   “แน่นอน กูซะอย่าง”พี่เจิดยืดอกรับคำชมหนังคนละม้วน “ว่าแต่ว่าอีลิมันหายหัวไปไหนของมัน พ่อเห็นมันไหม”

   “ลูกลิน่ะเรอะ เห็นบอกว่าจะปั่นจักรยานไปหากาแฟกินที่ตลาดนู่นแหละ”

   “หนอย วันแรกมันก็อยู่ไม่ติดบ้านติดเรือนเลยเรอะ อีลินี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ”บังอาจตื่นขึ้นมาแล้วไปหากาแฟกินในตลาด
มันไม่ดูสบายใจไปหน่อยรึไง เรื่องอะไรพี่เจิดจะปล่อยให้มันได้ลอยหน้าลอยตาไปไหนมาไหนอย่างสบายใจ พี่เจิดคนนี้แหละจะ
ก่อกวนชีวิตมันให้วุ่นวายกันไปข้างเลยเชียว

   “เอาน่า น้องมันมาอยู่บ้านเราวันแรกอาจยังไม่คุ้น เอ็งก็อย่าไปบังคับน้องมากสิวะ แล้วก็อย่าไปรุนแรงทิ้งร่องรอยอะไร
มากมาย เดี๋ยวกำนันแม้นเห็นเข้าจะเป็นเรื่อง”

   “รอยอะไรของพ่อ”

   “ก็รอยกัดน่ะสิจ๊ะ แหมซาดิสกันจังเลย”ไอ้มิ่งสอพลอมาเชียว

   “อ้อ รอยกัดนั่นน่ะเรอะ มันก็กัดฉันนะพ่อ ฉันก็แค่สั่งสอนมันนิดหน่อย เผื่อมันจะได้หลาบจำ แต่ฉันไม่ยอมให้มันง่ายๆหรอก
นะเดี๋ยวมันจะเหลิง”

   “เอ็งนี่นะจริงๆเลยเชียว”

   “ไอ้มิ่ง เดี๋ยวเอ็งเตรียมตัวนะ ข้าจะไปหาอะไรกินในตลาด”

   “แต่พี่เจิดกินข้าวต้มไปแล้วนี่จ๊ะ”

   “เอ็งอย่าขัดได้ไหมวะ ข้าจะไปหาของหวานล้างปากล้างคอสักหน่อย”ของหวานเช้าวันนี้ของพี่เจิดก็คือการทำให้ไอ้มะลิ
ให้ได้อายขายขี้หน้าชาวบ้านในตลาดนั่นเอง



   ------------------------------------------------------------------



   แฟชั่นวันนี้ของพี่เจิดคือกางเกงขาม้าสีเขียวเสื้อสีเหลืองผ้าพันคอสีบานเย็น ผมดำขลับจัดทรงเรียบแปล้ ร่างสูงก้าวลงจาก
รถมอเตอร์ไซคันเก่งที่เอาไว้ขี่อวดสาวๆ ตามด้วยสมุนมือขวาลงขาตั้งจอดรถหน้าตลาดไกลจากบ้านไม่ถึงกิโล

   ในตอนเช้าคนเริ่มพลุกพล่านเพราะเริ่มออกมาหาอะไรกินกันแต่เช้า บ้างก็มาพบปะพูดคุยกันก่อนไปทำไร่ทำนา พี่เจิดเดิน
ยืดอกกับแฟชั่นคัลเลอร์ฟูมองซ้ายมองขวาหาไอ้มะลิ

   ปกติชาวบ้านก็มองพี่เจิดกันเยอะอยู่แล้วเพราะพี่เจิดโคตรจะหล่อ แต่พอข่าวงานแต่งงานของพี่เจิดกระจายไปสามบ้าน
แปดบ้านคนก็ยิ่งมองพี่เจิดกันมากขึ้นไปอีก ตอนนี้ดาราก็คงจะดังสู้พี่เจิดไม่ได้แล้วล่ะมั้ง

   “นั่นไงจ๊ะพี่เจิด ไอ้มะลิมันนั่งกินกาแฟอยู่ร้านแปะเฮ็งนู่นแน่ะ”ไอ้มิ่งชี้ไปที่ร้ายกาแฟเจ้าดังเจ้าเดียวในตลาด

   “เออ กูเห็นแล้วกูไม่ได้ตาบอด”ว่าแล้วก็เดินอาดๆเข้าไปในร้านกาแฟ พอไอ้มะลิมันเห็นพี่เจิดมันก็เบ้หน้าใส่ทันที

   “วันนี้กินอะไรดีจ๊ะพ่อเจิด”แปะเฮ็งทักทายลูกค้าประจำ

   “วันนี้ฉันไม่ได้มากินกาแฟหรอกแปะ ฉันมาตามเมียกลับบ้านกลับช่อง”

   “อ้อ มะลิน่ะเรอะ อยู่นั่นไง”แปะเฮ็งพยักหน้าไปทางคนตัวขาวนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ทำเป็นไม่สนใจพี่เจิด “หมวยเอ้ย เอา
ปาท่องโก๋ยกไปให้มะลิทีซิ”

   “ได้จ๊ะป๊า”น้องหมวยตารีเล็กแต่ไม่ใช่เสป็กพี่เจิดเดินมาหยิบปาท่องโก๋ร้อนๆไปยกไปให้ไอ้มะลิ

   พอน้องหมวยยกปาท่องโก๋ไปถึงโต๊ะไอ้มะลิเท่านั้นแหละ ไอ้มะลิมันก็ยิ้มซะกว้างเชียวแถมยังคุยกันอย่างกับสนิทสนม นี่
มันเป็นเมียพี่เจิดไม่ใช่รึไง แล้วมันกล้าไปยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่พี่เจิดเนี่ยนะ แล้วนั่นคุยอะไรกันเพราะยืนอยู่ไกลก็เลยไม่ได้ยิน รู้สึก
ไม่พอใจขึ้นมายังไงไม่รู้ พี่เจิดเลยเดินเข้าไปใกล้ เดินจนมายืนอยู่หน้าโต๊ะที่ไอ้มะลิมันนั่งแล้วเนี่ย แต่ทำไมไอ้มะลิมันไม่สนใจพี่
เจิดคนนี้ที่เป็นผัวมันเลยวะ

   “อีลิ”พี่เจิดเลยเรียกมัน แต่มันก็ยังไม่สนใจยังคุยกับน้องหมวยต่อ

   “แล้วเย็นนี้หมวยว่างไหมล่ะ”นั่นแน่ะมีถามกันว่าว่างไหมด้วย

   “ว่างตลอดสำหรับมะลิแหละจ้ะ มะลิจะมาหาหมวยเมื่อไรก็ได้”มีนัดกันมาหาด้วยเรอะ ไม่ได้การแล้ว นี่ต่อหน้าต่อตาพี่เจิด
มันไม่เกรงอกเกรงใจกันบ้างเลยรึไง เลยกระแอมเรียกร้องความสนใจไปหนึ่งที

   “อะ แฮ่ม”

   “อะไรของมึงไอ้หมาเจิด ยืนค้ำหัวอยู่ได้ ถ้าไม่แดกอะไรก็อย่ามาเกะกะร้านเขาสิวะ”หนอย ไอ้มะลิมันกล้าพูดจาปากหมาใส่
พี่เจิดแต่เช้าเลยเชียว

   “กูเกะกะที่ไหน เกะกะใคร ไม่มีซะหน่อย นี่กูลูกเสี่ยมุ่ยนะเฮ้ย!!”

   “แล้วมึงตามกูมาทำไม”

   “กูก็มาตามมึงกลับบ้านกลับช่องสิวะ”คำพูดของพี่เจิดเริ่มทำให้ชาวบ้านในร้านที่อยากรู้อยากเห็นแอบมองกันเป็นแถว ไม่
เว้นกระทั่งน้องหมวยที่ยืนยิ้มๆอยู่ข้างๆมะลิ

   “ก็แล้วทำไมมึงต้องมาตามกูกลับวะ กูจะมากินกาแฟให้สบายอารมณ์หน่อยไม่ได้รึไง”

   “เป็นผัวจะมาตามเมียกลับบ้านมันผิดตรงไหนวะ”ประกาศมันซะเลย ให้ชาวบ้านได้รู้ว่าพี่เจิดใหญ่กว่า

   “มึงจะมามงเมียพูดอะไรตอนนี้วะ มึงกลับบ้านไปคนเดียวเลยไป กูไม่กลับกูมีธุระเว้ย”

   “นี่มึงกล้าขัดคำสั่งผัวเรอะ”

   “หมวยว่าคุยกันดีดีก่อนนะมะลิ ตอนนี้ลูกค้าเริ่มเยอะ หมวยไปช่วยพ่อชงกาแฟดีกว่า”

   “อื้อ”พอมะลิตอบน้องหมวยก็เดินไปหน้าร้าน แต่ไอ้มะลิก็ไม่วายมองตามหลังน้องหมวยจนพี่เจิดเริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมา นี่พี่
เจิดยืนทนโท่อยู่ตรงนี้มันดันมองข้ามพี่เจิดไปเนี่ยนะ

   “อีลินี่มึงเป็นเมียกูนะ มึงยังจะกล้าส่งสายตาให้ลูกสาวแปะร้านกาแฟอีกเรอะ”พี่เจิดโวยวายเมื่อไอ้มะลิมันหันตามไปมอง
ลูกสาวร้านกาแฟอยู่นาน

   “อะไรของมึงเนี่ยไอ้เจิด”

   “นี่กูผัวมึงนะอีลิ มึงต้องเรียกกูว่าพี่เจิดสิวะ”

   “มึงนี่กวนประสาทกูแต่เช้าเลยเชียว กูรำคาญ”ว่าแล้วก็ยกแก้วกาแฟจิบอย่างสบายใจ

   “ทำเป็นรำคาญ ทีเมื่อคืนล่ะยังนอนโก่งตูดขาวๆใส่กูอยู่เลย”ก็มันเรื่องจริงนี่หวา มันนอนไม่ได้รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่าตูดขาวๆของ
มันโผล่ออกมานอกเสื้อ

   “ไอ้เจิด!!! มึงพูดห่าอะไรของมึงวะ”ไอ้มะลิกาแฟแทบจะพุ่งออกจากปากกับสิ่งที่พี่เจิดพูดให้มันได้หน้าแดงขายขี้หน้าชาว
บ้านที่พากันกระซิบกระซาบ

   “ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นอาย เมื่อคืนไม่เห็นจะอายอย่างนี้นี่หว่า”

   “หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะไอ้หมาเจิด”ไอ้มะลิมันอายจนหน้าแดงมองซ้ายมองขวาแล้ว เป็นไงล่ะ โทษฐานที่มันมองข้ามพี่เจิด


   “กลับบ้านกับกูเลย กูหิวข้าว ตื่นเช้ามาก็ออกมาแรดเลยนะมึงไม่ทำเตรียมข้าวเตรียมปลาให้ผัวกิน”พี่เจิดดึงแขนผอมๆของ
มันให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้

   “กูก็ต้มข้าวต้มไว้ให้แล้วไง”

   “ข้าวต้ม? จริงเหรอวะไอ้มิ่ง”หันไปกระซิบถามสมุนมือขวา   

   “จริงจ้ะ ไอ้มะลิตื่นขึ้นมาทำข้าวต้มเมื่อเช้า”

   “แล้วทำไมมึงไม่บอกกูก่อนวะ กูหน้าแตกแล้วไหมล่ะ”กระซิบกระซาบ

   “แหม ก็พี่เจิดไม่ได้ถามนี่จ๊ะ”

   “มึงนี่โคตรจะมั่วจริงเชียว”ไอ้มะลิทับถม

   “ก็แล้วไงวะ อย่ามานอนโก่งตูดให้กูคืนนี้อีกก็แล้วกัน”

   “ไอ้เจิด!!ไอ้หน้าหมามึงนี่มันจริงๆเชียว”พอถูกพูดถึงตูดหลายต่อหลายครั้งมีหรือที่ไอ้มะลิหน้าบางมันจะไม่อาย มันเดินหนี
พี่เจิดไปจ่ายตังกับน้องหมวยทันที

   แต่แหม ไอ้มะลิมันยังไม่วายยิ้มให้น้องหมวยก่อนเดินออกจากร้าน จริงๆเลยนะ นี่ต่อหน้าต่อตาเชียวนะเว้ย อย่างนี้ต้องสั่ง
สอน

   “จะไปไหนวะ”พี่เจิดเดินตามมาถามมันเพราะเห็นมันจูงจักรยานเตรียมหนี คว้าแขนมันเอาไว้

   “กูก็กลับบ้านสิวะถามแปลกๆ หมดอารมณ์แต่เช้าเลยพอเห็นหน้ามึง”

   เรื่องอะไรพี่เจิดจะปล่อยให้มันหนีง่ายๆ ว่าแต่มันบอกว่าจะกลับบ้านใช่ไหม ดีเลย พี่เจิดคนนี้จะไปไหว้พ่อตาสักหน่อย
เคราะห์ดีคงจะได้เจอน้องสร้อยทองนางฟ้าของพี่เจิด

   “มานี่ มึงต้องไปกับกู”

   “ปล่อยสิเฮ้ย อะไรของมึงนักหนาไอ้หมาเจิด”

   “กูจะพามึงไปบ้านไง”พี่เจิดดึงมันเข้ามาหาตัว แต่มันไม่ยอมง่ายๆๆง ขืนตัวเอาไว้ทำให้พี่เจิดต้องเอาแขนอีกข้าวเกี่ยวเอว
มันเข้ามาหาตัว ไอ้มะลิมันคงจะเริ่มโกรธถึงได้หน้าแดงใหญ่เชียว

   “กูไปเองได้”

   “แต่กูจะให้มึงไปกับกู มีปัญหาอะไรไหม”ไม่รอช้าพี่เจิดก็ดึงมือมันกึ่งลากให้มันเดินตามต่อหน้าชาวบ้านทั้งหลาย

   “แล้วฉันล่ะจ๊ะพี่เจิด”ไอ้มิ่งเดินตามลูกพี่มันต้อยๆ ถ้าลูกพี่มันพ่วงไอ้มะลิไปด้วยกันแล้วไอ้มิ่งคนนี้จะกลับบ้านยังไง

   “มึงก็ขี่จักรยานตามมาสิวะ ฉลาดให้เหมือนกูบ้าง”พี่เจิดหันมาตอบ จัดการให้ไอ้มะลิมันซ้อนพี่เจิดเสร็จสรรพแล้วขี่มอเตอร์
ไซคันเก่งลิ่วๆออกไปทิ้งให้สมุนของมันยืนเกาหัวแกรกๆมองจักรยานอยู่คนเดียว

   “พอได้เมียก็ทิ้งกูเชียว”



   --------------------------------------------------------------------------------------

ปากก็บอกว่าเขาเป็นเมีย แต่พี่เจิดนี่ยังไม่ได้ทำหน้าที่ปั๋วในทางพฤตินัยเลยนะจ๊ะ

[เสพศิลป์]

สารภาพเลยว่าเคยเปิดเข้ามาอ่านตั้งแต่ตอนแรก แต่อ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งตอนก็กดออก  แต่พอมาอ่านละเอียดๆอีกรอบ เห้ยสนุกอะ  อิพี่เจิดนี้แฟชั่นนิส มว็ากกกกกกกกก

ฮาาาาาา

[wikawee]

มะลิ รู้สึกว่ามีลับลมคมในนะเนี่ย 

[B52]

เยอะไปเดี๋ยวโดนเมียตบสั่งสอนหรอก

[Coffeeblack]

ยอมกับแฟชั่นพี่เจิดจริงๆ 555

[lizzii]

น้อยๆ หน่อยพี่เจิด เดี๋ยวมะลิเอาคืนจะสู้ไม่ไหว 5555

[่jum]

 

[ShadeoftheMoon]

บางทีก็หมั่นไส้มะลิอ่ะ อยากให้พี่เจิดทำหน้าที่ปั๋วสะทีมาลิจะได้โดนปราบพยศบ้าง

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จริงอย่างไร้ท ว่าเลย
ปากก็บอกว่าเขาเป็นเมีย แต่พี่เจิดนี่ยังไม่ได้ทำหน้าที่ปั๋วในทางพฤตินัยเลยนะจ๊ะ
พี่เจิด เที่ยวตามหามะลิ ตลอด
นี่คิดไรกับลิแล้วปะ แถมยังหึงหมวย กับลิ อีก
ลิ มองตาม ยิ้มให้หมวย ก็ไม่ได้
มันเกินคำที่พี่เจิด ว่าเกลียดรึเปล่านะ
     
 

[❣☾月亮☽❣]

    พี่เจิดอย่าเพิ่งหักโหมนะจ๊ะ กลัวว่าคืนนี้อาจจะไม่ใช่แค่เจ็บไข่นะสิ

[kun]

เจิดนี้คิดฮ่า เข้าข้างตัวเองตลอด ลิหน้าแดงไปใหญ่แล้ว แค่กอดเองน่ะ แถ้วถ้า....... ฮ่าๆๆๆ รอๆๆๆ

[Bellze12]

อ๊ายๆ สนุกมาก ฮาด้วย

[sang som]

แฟชั่นนิสต้า มาก พี่เจิด

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 8 เมียหาย

   “พ่อ”

   “ว่าไงไอ้หนู”เสี่ยมุ่ยถามทั้งที่ยังไม่เงยหน้าจากกล้องส่องพระในมือ กิจวัตรของคนมีเงินที่มันช่างสบายอกสบายใจดีจริงๆ
นั่งส่องพระราคาเป็นล้านเบื่อหน่อยก็ไปหาคุยกับเพื่อนกับฝูงพอแก้เบื่อไปได้บ้าง

   “พ่อเห็นอีลิไหม”

   “ยังไม่เห็นกลับมาตั้งแต่ออกไปตอนบ่ายคงจะไปบ้านพ่อกำนันล่ะมัง”

   “นี่ป่านนี้มันยังไม่กลับมาอีกเรอะพ่อ ไม่ได้การล่ะ ป่านนี้แล้วไม่มาหุงหากับข้าวกับปลา”นี่ก็จะมืดจะค่ำแล้วป่านนี้ทำไมไอ้
มะลิมันถึงไม่กลับมาอีก พี่เจิดกะจะใช้งานมันสักหน่อย จะใช้มันทำกับข้าวกับปลาเก็บกวาดบ้าน จะเอาให้มันเหนื่อยจนสายตัว
แทบขาดแล้วไม่มีเวลาไปหาน้องหมวยลูกแปะร้านกาแฟเลย

   “น้องมันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวกันบ้างสิวะ แล้วนั่นเอ็งจะไปไหน”

   “ก็ไปตามมันกลับบ้านกลับช่องสิพ่อ จะมืดจะค่ำแล้วฉันเริ่มหิวแล้วเนี่ย”

   “แม่ช้อยก็กำลังเตรียมทำกับข้าวแล้วไม่ใช่รึ”แม่ช้อยหรือที่พี่เจิดเรียกว่าป้าช้อยคือแม่บ้านประจำบ้านเสี่ยมุ่ยที่จะมาจัดการ
งานบ้านในช่วงเช้าพอช่วงเย็นก็กลับบ้านกลับช่องไป แต่วันนี้พี่เจิดได้เตรียมการไปบอกป้าช้อยแล้วว่าต่อไปนี้ไม่ต้องทำกับข้าว
เพราะพี่เจิดคนนี้จะให้ไอ้มะลิมันเป็นคนทำแทน

   อันที่จริงป้าช้อยก็ทำกับข้าวอร่อยอยู่ แต่พี่เจิดอยากจะแกล้งไอ้มะลิไง พี่เจิดเลยให้มันเป็นคนทำกับข้าวแทน ไม่ใช่เพราะ
ข้าวต้มที่มันทำวันนั้นอร่อยหรอกนะ

   “ไปไหนจ๊ะพี่เจิด จะมืดแล้วนะจ๊ะ”ไอ้มิ่งกำลังนั่งเล่นกับอีแดงอยู่หน้าบ้านเงยหน้าถามลูกพี่มัน

   “กูก็จะไปตามอีลิกลับบ้านกลับช่องสิวะ”

   ว่าแล้วก็เดินดุ่มๆข้ามสะพานข้ามคลองไปยังบ้านทรงไทยฝั่งตรงข้าม บ้านของกำนันแม้นแห่งบ้านดอนไฟไหม้

   “มาหาพ่อเหรอจ๊ะพี่เจิด”เสียงหวานหูทักทายพี่เจิดทันทีที่พี่เจิดเดินเข้ามาใต้ถุนบ้าน พี่เจิดนี่แทบอ่อนระทวยเมื่อเห็นรอยยิ้มน้องสร้อยทอง เลยยิ้มกว้างตอบน้องสร้อยทองไปในทันทีทันใด แต่ทว่าหน้าหนวดเฟิ้มของพ่อกำนันก็โพล่แวบเข้ามาทำเอาพี่
เจิดใจหายหุบยิ้มแทบไม่ทัน

   “เอ็งมาบ้านข้าทำไมวะไอ้ลูกเขย”ใช่แล้ว ตอนนี้พี่เจิดกำลังอยู่ในตำแหน่งที่ใฝ่ฝันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ตำแหน่งลูกเขยของ
กำนันแม้นที่อยากเป็นนักเป็นหนาถึงมันจะคลาดเคลื่อนไปบ้างก็ตาม

   “ฉันมาหาอีลิน่ะพ่อกำนัน ป่านนี้แล้วยังไม่กลับบ้านกลับช่องเดี๋ยวจะมืดเอา”พี่เจิดทำทีท่าขึงขังมาตามเมียกลับบ้านทำเอา
พ่อกำนันกับน้องสร้อยทั้งขมวดคิ้วมองพี่เจิด

   “ไม่ใช่ว่าไอ้ลิมันไม่กลับไปบ้านเอ็งแล้วเรอะ”

   “ไม่มีนี่จ๊ะ”

   “ลิกลับไปตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้วนะจ๊ะพี่เจิด”น้องสร้องทองนางฟ้าของพี่เจิดช่วยพูดอีกแรง

   “แต่ที่บ้านฉันก็ไม่มีนี่จ๊ะพ่อกำนัน”

   “แล้วมันไปไหนของมันวะไอ้ลูกคนนี้ ไม่บอกไม่กล่าวผัวมันสักคำ”กำนันแม้นบ่นอุบ ลูบหนวดทำท่าครุ่นคิด

   “ใช่จ้ะ มันไม่เคยบอกฉันสักคำเวลาจะไปไหนมาไหน”พี่เจิดได้ทีก็ผสมโรง

   “ก็แล้วเอ็งดูแลเมียเอ็งยังไงวะถึงปล่อยให้หายไปได้ นี่ข้าคิดผิดรึคิดถูกวะที่ยกไอ้ลิให้เอ็ง”

   “อะ อ่าว ฉันจะไปเฝ้ามันตลอดได้ยังไงล่ะ ฉันล่ามมันไว้แต่ในบ้านได้ฉันทำไปแล้ว”

   “เอะไอ้นี่ ลูกข้าไม่ใช่ลูกหมานะเว้ย ไปเลยไป  เอ็งไปตามหาลูกข้าเลย จะมืดจะค่ำแล้วไปเถลไถลที่ไหนของมัน”

   “งั้นฉันลาล่ะจ๊ะ”พี่เจิดยกมือไหว้พ่อตาก่อนจะหันไปบอกลาน้องสร้อยทอง “พี่เจิดไปแล้วนะน้องสร้อย”

   พี่เจิดยิ้มหวานส่งให้น้องสร้อยทองไปหนึ่งทีก่อนจะเดินออกมาจากรั้วบ้านพ่อกำนันเดินข้ามคลองไปก็เจอกับไอ้มิ่งกำลัง
เดินมาตามอยู่พอดิบพอดี

   “อีลิมันกลับมารึยังวะ”ถามทันทีที่เห็นหน้าไอ้มิ่ง

   “ยังไม่กลับมาเลยจ๊ะ เสี่ยมุ่ยเลยให้ฉันมาช่วยพี่ตามหาไอ้มะลิมัน”

   “ไปไหนไม่บอกใครแล้วเสือกมาเดือดร้อนกูอีก มืดค่ำป่านนี้ให้มันเจอโจรดักจี้ดักปล้นสักทีเถอะ ได้เข็ดได้หลาบ”พี่เจิด
ได้ทีก็แช่งใหญ่

   “โดนจี้โดนปล้นไม่เท่าไร แต่ถ้าโดนข่มขืนนี่ก็ อื้อหือ พี่เจิดไม่ห่วงเมียบ้างเหรอจ๊ะ”

   “ข่มขืนเหรอวะ หน้าอย่างมันจะมีใครมาข่มขืน แล้วมึงก็รู้ว่าอีลิมันเป็นผู้ชายใครจะไปข่มขืนมัน”

   “ก็พี่เจิดไงจ๊ะ”ลูกสมุนตอบพาซื่อ มันก็จริงที่ชาวบ้านเขารู้กันไปสามบ้านแปดบ้านว่าพี่เจิดต้องแต่งงานกับไอ้มะลิคนนี้
เพราะพี่เจิดไปปลุกปล้ำมันทำเมียก่อน ทั้งๆที่พี่เจิดยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยด้วยซ้ำ

   “มึงนี่ยอกย้อน”พี่เจิดยกมือจะโบกหัวไอ้มิ่ง แต่ก็ชะงักเมื่อตาเหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังขี่จักรยานเลี้ยวเข้ามาหน้าบ้าน

   ไอ้มะลิมันขี่จักรยานร้องเพลงเข้ามาในบ้านอย่างสบายอารมณ์ สีหน้าดูมีความสุขเหลือเกิน พอเห็นมันดูมีความสุขพี่เจิดก็
โคตรจะหงุดหงิด

   นี่มันปล่อยให้คนอื่นคิดว่ามันไปโดนจี้โดนปล้นโดนข่มขืน แล้วนี่อะไร มันกลับมาหน้าระรื่นอย่างนี้นี่นะ แล้วมาเชิดหน้าใส่พี่
เจิดอีก อย่างนี้มันต้องสั่งสอน

   “ไปไหนมา”

   “กูจะไปไหนก็เรื่องของกูน่า อย่างมาเซ้าซี้”

   “หนอย มึงนี่นะอีลิ ปากดีจริงๆเชียว จะไปไหนมาไหนก็หัดบอกคนอื่นบ้างสิวะ คนอื่นเขาจะได้เป็นห่วงมึง”พี่เจิดคว้าแขน
มันเอาไว้ทำให้มันหันมามอง เพราะคำพูดของพี่เจิดไอ้มะลิจึงชะงักจ้องมองพี่เจิดอยู่วูบหนึ่งก่อนจะเบือนหน้าหนีแล้วหัวเราะเบาๆ

   “หึหึ นี่มึงเป็นห่วงกูเหรอวะไอ้หมาเจิด ฮ่าๆๆ”

   “อะ อะไร กูน่ะเรอะจะเป็นห่วงมึง ไม่มีวัน”คนอย่างพี่เจิดอ่านะจะเป็นห่วงไอ้ลูกหมาอย่างไอ้มะลิ ไม่มีวันซะหรอก พี่เจิดก็
แค่ไม่อยากให้คนอื่นมาว่าว่าพี่เจิดไม่มีปัญญาดูแลเมียตัวเอง

   “โถ่เอ้ย งั้นก็ปล่อยกูได้ละ กูเหนื่อย”ไอ้มะลิว่าพลางแกะมือพี่เจิดออกจากแขน เอื้อมหยิบเถาปิ่นโตหน้าตะกร้ารถแล้วเดิน
หนีจะเข้าบ้าน

   “มึงหายไปไหนมา แล้วไปทำอะไรมาเหนื่อย”

   “มึงอย่ามาเซ้าซี้กูได้ไหม”

   “งั้นมึงก็บอกกูมาก่อนว่ามึงหายไปไหนมา แล้วไปทำอะไรมา”พี่เจิดไม่พอใจเลย สีหน้าไอ้มะลิมันดูเหนื่อยจริงๆอย่างที่มัน
ว่า เหงื่อผุดซึมตามใบหน้า พี่เจิดเลยดึงแขนมันเอาไว้ สงสัยดึงมันแรงไปมันเลยเซเข้ามาหาตัวพี่เจิด หัวชนเข้ากับไหล่พี่เจิดพี่
เจิดเลยได้กลิ่นหอมแปลกๆจากตัวมัน

   ปกติแล้วน้ำหอมไอ้มะลิมันไม่ใช่กลิ่นนี้นี่หว่า กลิ่นนี้มันกลิ่นที่พวกผู้หญิงชอบใช้กัน ทำไมอีลิมันถึงได้มีกลิ่นน้ำหอมของผู้
หญิงติดตัวมาได้

   “อะไรของมึงเนี่ย เดี๋ยวปิ่นโตกูก็หกหมดหรอก”ไอ้มะลิมันผลักตัวออก

   “มึงตอบคำถามกูมาเลย ก่อนที่กูจะโกรธ”

   “อย่ามาไร้สาระนักจะได้ไหมวะ”ไอ้มะลิขมวดคิ้วใส่พี่เจิดอย่างไม่พอใจ พี่เจิดเองก็ไม่พอใจเหมือนกันแหละวะ นี่พี่เจิดเป็น
ผัวมันนะ ทำไมมันถึงทำท่าเหมือนจะมีอะไรปิดบังพี่เจิด

   “นี่กูเป็นผัวมึงนะอีลิ มึงมีอะไรมึงไปไหนมึงต้องบอกกูสิ”

   “มึงนี่น่ารำคาญ จะจริงจังอะไรนักหนา มึงก็รู้ว่ากูกับมึงแค่แต่งงานกันเฉยๆ ไม่ได้เป็นผัวเมียกันจริงๆสักหน่อยอย่ามาเวอร์
ให้มากนักจะได้ไหมวะ แค่นี้กูก็โคตรจะรู้สึกแย่พอแรง เสียเวลากูจริงๆ”ไอ้มะลิพูดจบมันก็เดินหนีเข้าบ้านไป

   นี่พี่เจิดจริงจังไปเหรอวะ ก็แค่อยากแกล้งมันให้ทนไม่ไหวแล้วร้องไห้หนีกลับบ้านไป แล้วนี่อะไร ทำไมคำพูดของมันถึง
ทำให้พี่เจิดเจ็บใจขึ้นมาได้ล่ะ หรือเพราะว่าพี่เจิดไม่ได้เป็นผัวเมียกับมันจริงๆ พี่เจิดถึงได้รู้สึกเจ็บใจขนาดนี้ ไม่ใช่หรอก พี่เจิดแค่
เจ็บใจมากกว่าที่มันมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงติดตัวมา ไม่พอใจที่มันไปมีชู้ ทั้งที่เป็นเมียพี่เจิดอยู่…ก็แค่นั้น

----------------------------------------------------------------

สงสัยว่าตอนหน้าพี่เจิดคงจะต้องสั่งสอนอีลิโดยทำให้มันเป็น"เมียทางพฤตินัย"แล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นพี่เจิดคงจะอกแตกตายแน่