#เรื่องสั้นตอนเดียวจบ# '•••ที่สุด' 27กย59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: #เรื่องสั้นตอนเดียวจบ# '•••ที่สุด' 27กย59  (อ่าน 3190 ครั้ง)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7


ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



○○○○○○○○

รวมทุกเรื่องที่แต่งไว้ในเพจนะคะ  https://www.facebook.com/Mukmaoynovel/
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7



....ที่สุด




ใครว่าในโรงพยาบาลมีแต่ความเศร้า มีอยู่แผนกหนึ่งต่างหากที่เป็นศูนย์รวมความสุข ความสมหวังของทุกครอบครัว

ธนายิ้มกว้างเมื่อเห็นหน้าหลาน ตัวแดงเหมือนลูกหนู ตาหลับพริ้มน่าเอ็นดู  หากแตะเพียงนิดเดียวเนื้อคงช้ำ  ทว่าพยาบาลกลับยินดีที่จะให้เขาลองลูบคลำเบาๆ
ความอิ่มเอมเป็นอย่างนี้เองสินะ ได้รู้สึกก่อนตาย นับว่าเป็นช่วงเวลาอันมีค่าที่สุดของเขา

"น่าเกลียดน่าชัง"
ผู้ชายขนาดตัวสูงกว่าธนาเล็กน้อยเอานิ้วจิ้มเนื้อแดง

"อย่าทำแรงนะพอช"
ธนาตีมือใหญ่เบาๆ  พอเทียบกันแล้ว มือของพากรใหญ่กว่าหน้าเด็กเสียอีก

"กลับกันเถอะ ให้ลูกอยู่กับหมอไป"
พากรจูงมือคนรักที่ทำหน้าเบ้ ยังอยากเล่นกับน้องหนูสมาชิกใหม่

ทั้งสองเดินออกมาจากโรงพยาบาลหลังจากจัดการธุระเสร็จ ทั้งแจ้งเกิดและตั้งชื่อลูก
ตอนแรกก็เถียงกันอยู่นานว่าจะให้เด็กชายวัย5ชั่วโมงชื่ออะไร  แต่สุดท้ายธนาก็เลือกวิธีง่ายๆ อย่างนำชื่อเขากับพากรมารวมกันเป็น 'ธนกร'



.
.
.
.



"อึก...พอช..."
ธนากรครางเสียงหลง เมื่ออารมณ์ตัณหาพุ่งถึงขีดสุด  เล็บคมกรีดแผ่นหลังแกร่งจนเป็นรอยแดงห้านิ้ว
ร่างข้างบนค่อยๆผ่อนแรงที่โหมกระพือให้เบาลง หายใจแรง ทรุดตัวลงนอนข้างๆ  มือชื้นเหงื่อรวบมือซ้ายของอีกฝ่ายที่ปรากฏแหวนเงินวงเล็กขึ้นมาจูบ
สายตาประสานกัน ...ถ่ายทอดความรักที่ได้สัญญากันเอาไว้
ว่าจะรักกัน...ตลอดไป
....ตราบลมหายใจสุดท้าย



Rrrrrrrrr

พากรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรายชื่อ เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ถอนหายใจ  ธนาเห็นท่าทีนั้นของคนรักก็เข้าใจในทันที  ใบหน้าซีดเผือดผละตัวเองออกมาให้ห่างจากอีกคน ซุกหน้ากับผ้าห่ม ทำทีว่าง่วง ไม่รับรู้เรื่องใดทั้งนั้น

"ว่าไงขวัญ"

"อืม โอเค"

"ธนกร  ชอบหรือเปล่า?"

"ก็ลูกของเราน่ะสิ จะลูกใครล่ะ"

"จ้า ...นอนได้แล้ว ดึกแล้วครับคุณแม่"

พอพากรวางสายก็รีบปิดเครื่องทันที ด้วยไม่อยากเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้
ร่างหนาขยับใกล้ชิดอีกคนที่นอนกรนเบาๆ เป็นเอกลักษณ์ จูบขมับชื้นเหงื่อด้วยความรักใคร่
"หลับง่ายขึ้นทุกวันนะ ว่าจะแซวสักหน่อย"
น้ำเสียงเอ็นดูเอ่ยขึ้นมาให้คนเผลอหลับฟัง  ถึงแม้ธนาจะไม่ได้ยิน แต่พากรก็อยากพูด ...อยากใช้ทุกวินาทีให้มีค่ากับคนที่เขา 'รัก'


........



ไม่กี่วัน คุณแม่มือใหม่ก็ออกจากโรงพยาบาล แก้วขวัญหน้าตาสดใสกว่าทุกวันเมื่อได้เห็นหน้าลูก เด็กชายธนกรหรือพีชชอบยิ้มอ้อแอ้เป็นประจำ เด็กอารมณ์ดี และยังเลี้ยงง่าย ใครเห็นต่างก็พากันหลงรัก จนคนเป็นพ่อกลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้ว
คุณปู่คุณย่าซื้อทองรับขวัญหลานตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า  ท่านน้ำตาปริ่มเมื่อเห็นว่าลูกชายมีครอบครัวที่สมบูณ์เสียที  ขัดใจก็แต่เรื่องลูกชายไม่ค่อยสนใจลูก

"ตาพอช แกอุ้มลูกเป็นหรือยัง"
คุณหญิงแม่ส่งสายตาจิก ทั้งลูกชายตัวเองกับผู้ติดตามข้างหลัง

"เป็นสิแม่ พยาบาลสอนมา เนอะธน"
ธนาพยักหน้ารับ พยายามทำตัวเป็นอากาศอย่างที่เคยทำมาตลอด

"แล้วไป"
คุณนายว่าแค่นั้นก็หันไปเห่อหลานกับสามี  ขออุ้มหลานที่ยังไม่ทันลืมตา เล่นจนแม่แท้ๆว่าง  แก้วขวัญจึงขอตัวไปนั่งเอนหลังยังศาลากลางสระบัว ทั้งยังชวนเพื่อนรักอย่างธนาไปด้วย

ลมพัดเย็นๆช่วยให้อารมณ์เหน็ดเหนื่อยผ่อนคลายไปได้บ้าง  ธนาสูดกลิ่นหอมของดอกบัวในสระจนสมองโล่ง หน้าตาเคยซีดจึงพอมีเลือดฝาดมาหล่อเลี้ยง

"ลูกเราน่ารักมั้ย"
แก้วขวัญเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"น่ารักสิ"
แม้ธนาจะกระอักกระอ่วนที่จะคุยด้วย แต่เขาก็ต้องทำ ด้วยรู้ดีว่าแก้วขวัญจะพูดเรื่องอะไรต่อไป

"ธนมีบุญคุณกับเรามากเลยนะ"
หญิงสาวเว้นช่วงสูดลมหายใจลึก
แน่สิ....ไตของธนาข้างหนึ่งอยู่กับเพื่อนรักอย่างเธอ

"เราไม่อยากให้ลูกเรามีปมว่ะธน  ยังไงถ้าโตไป ลูกก็ต้องรู้เรื่องพวกนี้"

"อืม..."
ธนาตอบอย่างเสียไม่ได้ เขาเสหน้าไปทางอื่น มองผึ้งตัวเล็กตอมดอกบัวที่ใกล้โรยรา
พยายามคิดเรื่องอื่น... พยายามไล่ความร้อนในอกให้กลับลงไป

"ธนเลิกกับพอชเถอะนะ เห็นแก่หลานเถอะ"

แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายกำลังกรีดนิ้วเขา ว่ากันว่ามันใกล้เส้นเลือดที่มาจากหัวใจ
หัวใจของธนาจึงเจ็บ...เจ็บแสนสาหัส
เขาหายใจแรงขึ้น หลับตาไม่รับรู้  แต่ยอมตกลงไปอย่างเงียบๆ



.
.
.
.




"เราเลิกกันนะพอช"

"ทำไม?"

"....."

"ถ้าไม่มีเหตุผลก็ไม่เลิก"

"....เราเบื่อ"

"ไม่เลิก!!!"

"เราไม่รักพอชแล้ว!!"
สองมือกำแน่น  ความเจ็บแล่นไปทุกสัดส่วน
เขายอมตายตอนนี้ก็ได้ ในเมื่อส่วนหนึ่งของวิญญาณได้ถูกตัดขาด
ธนาถอดแหวนที่ร้อนระอุออกมาโยนทิ้งต่อหน้าคนที่เขารักสุดหัวใจ

พากรกำหมัด  รู้...เขารู้ทุกอย่าง
"เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่ เราจะไปคุยกับขวัญเอง"
ร่างหนาก้มหยิบแหวนสีเงินวงเกลี้ยงขึ้นมา  นึกถึงความหลังของมันแล้วน้ำตาไหล
คนที่เป็นดั่งครึ่งชีวิตต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ...
พากรรั้งมืออีกฝ่ายออกมาสวมแหวนให้ใหม่
ทั้งสองไม่เอ่ยใดๆต่อกัน ไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน

แปลกจริงความทุกข์
อาทิตย์ก่อนยังอนุญาตให้เรามีความสุขแล้วแท้ๆ  เหตุใดท่านจึงเรียกร้องเร็วขนาดนี้
เราทำผิดอะไร...
จะไม่ให้เรามีความสุขเลยหรือ?



..........




หลังจากได้ฟังคำต่อว่าต่างๆนานาของสามีแล้วก็ปวดใจ
แก้วขวัญถูกกล่าวหาว่าขัดขวางความรักบ้างล่ะ เป็นพวกประสาทบ้างล่ะ
พากรมีสิทธิ์ว่าเธอได้ ในเมื่อเขาไม่เคยรักเธอเลย
แต่พากรกลับไม่เข้าใจ
ไม่เป็นผู้ใหญ่พอ....
แก้วขวัญตัดสินใจไปหาเพื่อนตัวเองอีก  เธอรู้ว่าธนาต้องเข้าใจแน่  แล้วมาช่วยกันวางแผนให้พากรยอมรับเรื่องนี้ให้ได้

ไฟแห่งความหวังของหญิงสาวลุกโชติช่วง



"ไหนแกบอกจะเลิกไง!"
แก้วขวัญกระชากแขนซ้ายเพื่อนอย่างแรงด้วยความตั้งใจให้เจ็บ
แหวนสีเงินวงเดิมที่เธอเคยเห็นมาหลายปีมันยังอยู่!

"อีตอแหล! มึงมันหน้าด้านแย่งผัวชาวบ้าน!"
ความผิดหวังประดังเข้ามาทำให้หญิงสาวผู้เรียบร้อยสติหลุด
เธอเคยบอกตัวเองทุกวันว่าเธอมาทีหลัง เธอต้องเจียมตัว
หากแต่ต่อมาเมื่อรู้ว่าตัวเองแต่งงานมาก็เพื่อผลิตลูกให้กับตระกูลที่หลงใหลในศักดิ์ศรี จิตใจบริสุทธิ์ก็เริ่มบิดเบี้ยว
ทำไมต้องทน?!
ประโยคคำถาม ที่เฝ้าถามตัวเองทุกวัน
ทำไมต้องยอม?
แก้วขวัญตบหน้าเพื่อนรักที่ยอมเป็นชู้กับผัวคนอื่นอย่างหน้าด้านหน้าทน
ถ้าไม่ติดว่าไตข้างหนึ่งเป็นของไอ้เลวนี่ล่ะก็ เธอคงเอาปืนมายิงมันให้ตายๆไปซะ อยู่ไปก็รกสายตา!


"ขวัญ...."
ธนาร้องห่มร้องไห้เมื่อถูกเพื่อนจิกหนังหัว  แก้มขาวขึ้นรอยแดงเข้ม  ความเจ็บปวดทั้งกายใจทำให้เขาแทบหมดแรงจะยืนไหว
ธนาไม่สู้ ด้วยเพราะเขาผิด
เขาก็เฝ้าถามตัวเองมาตลอดเช่นกันว่าทำไมต้องทน....
ปล่อยให้ผู้ชายคนหนึ่งได้ทุกอย่างไป ขณะที่คนอีกสองคนต้องทุกข์ระทม แก้วขวัญถูกเพื่อนรักของตัวเองหักหลัง
ส่วนเขาก็เป็นเมียเก็บ ที่แทบไม่มีค่าอะไรเลย...ต้องทนกับสายตาเหยียดหยามทุกวัน

"เราขอโทษ.."
เพียงสิ่งเดียวที่ธนาพูดได้

"แกเลิกไม่ได้ หรือแกไม่ยอมเลิกวะ..."
แก้วขวัญปล่อยเพื่อนตัวเอง ทรุดนั่งลงข้างกัน น้ำตาไหลบดบังทัศนียภาพเบื้องหน้า

"ทุเรศตัวเองว่ะ"
หญิงสาวเอนศีรษะซบไหล่เพื่อน ร่างเล็กสะอื้นปานจะขาดใจ

"เราขอโทษ"
ธนาถอดแหวนออกมาอีกครั้ง
เหมือนกับว่าครั้งนี้...เขาไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยววิญญาณ





...............





พากรติดต่อคนรักไม่ได้มาหลายวันแล้ว ธนาเคยไปต่างประเทศนานสุดก็แค่อาทิตย์เดียว  แต่นี่ปาเข้าไป 11 วันแล้ว ธนาก็ยังหายเงียบ
เขาไปหาที่ห้องคนรักทุกวันหลังเลิกงานก็ยังไม่เห็นแม้เงา
ใครไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก ว่าการติดต่อคนรักไม่ได้มันทรมานขนาดไหน  ทั้งห่วง ทั้งหวง ...ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง

"12วันแล้วนะธน"
พากรนั่งชันเข่าหน้าห้องคนรัก  เพราะจู่ๆกุญแจก็ไขไม่ได้  แสงไฟโถงทางเดินวันนี้หรี่ลงกว่าทุกวัน  บรรยากาศอึมครึมเพราะฝนตั้งเค้า แต่เขาก็อดทนรอ

แก้วขวัญโทรตามให้มาช่วยเลี้ยงลูก พากรก็แค่ตอบว่าจะกลับ  อย่างไรเขาก็ตื่นมาดูลูกตอนร้องกลางดึกอยู่แล้ว จึงไม่สนใจคำบ่นของภรรยาแม้แต่นิด



"ธน!"
ร่างสูงลุกขึ้นเมื่อเห็นธนาเดินมากับชายคนหนึ่ง  ทั้งสองหัวร่อต่อกระซิกกันไม่สนใจเขา

"ธน!"
พากรเรียกอีก  แต่ธนาเพียงเดินผ่านเลยไป สองแขนโอบกอดชายปริศนาแนบแน่นจนแทบจะสิงสู่

"ธน!!"
มือใหญ่ดึงแขนคนรักให้หันมา  ความโมโหแล่นริ้วไปทั่วหัวใจ

"นี่ใครห้ะธน?"
พากรกัดฟันถาม

ธนาไม่มองตาร่างสูง เชิดหน้าหยิ่ง แสยะยิ้ม
"ผัวใหม่  จบนะ ปล่อยมือได้แล้ว"

คนฟังถึงกับชะงักงัน
"เล่นงี้เลยเหรอ"

"เออ! ก็บอกไม่รัก ยังตามตื๊ออยู่ได้ น่ารำคาญ!"
ธนาแสดงสุดพลังเท่าที่มี  ดวงตาหม่นหมองจ้องพากรนิ่ง  บังคับให้ปล่อยมือ

"วันนี้เรายอมก่อนหนึ่งวัน"
ว่าแค่นั้นก็เดินออกมาด้วยใจรุ่มร้อน
เรื่องนี้จะจบลงเมื่อไหร่....





พอพากรถึงบ้านก็รีบหาแอลกอฮอล์มาย้อมใจ
เขาคบกับธนามาตั้งกี่ปี ทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้
ธนาไม่มีทางกอดกับคนอื่นถ้าไม่ใช่เขา
สายตาอ่อนไหวนั่นยิ่งดูออกง่ายกว่าสิ่งใด
คงจงใจหายไปให้เขาบ้า  แล้วกลับมาให้เขาบ้ากว่าเดิม
มุกตื้นๆ
ให้ตายเขาก็ไม่เลิก


"มีลูกแล้วนะ ยังกินเหล้าอีก"
แก้วขวัญเดินลงบันไดมาก็พบคนหน้าแดงก่ำจ้องแก้วเหล้าในมือตาไม่กะพริบ
เธอจึงยืนให้ห่างเข้าไว้ เผื่อจู่ๆพากรเกิดบ้าขึ้นมา

"สมใจเธอแล้วสิ"

"อะไร..."
แก้วขวัญทำเป็นไขสือ

"รู้มั้ยว่าเรารักกันมากแค่ไหน....
เธอมันไม่มีหัวใจ!"

"ถ้าไม่มีหัวใจ ฉันคงมีความสุขไปนานแล้ว!"
หล่อนตอกกลับ  ความน้อยใจทำให้เธอร้องไห้


"แล้วที่เราตกลงกันไว้ล่ะ  คงเป็นแผนมานานแล้วสินะว่าจะใช้ลูกเป็นข้ออ้างให้เราเลิกกัน"

"เออ! แล้วจะทำไม!"

"กูไม่เคยแตะตัวมึงเลยสักครั้งนะอีขวัญ"
พากรลุกขึ้น ค่อยก้าวหาภรรยาในนามของตน สายตาเหมือนฆาตรกร
แก้วขวัญใจสั่น ถอยหลังหนี

"ยังไงก็เป็นลูกแกอยู่ดี ใครกันแน่ที่ตกลงทำ ถ้ามันไม่ได้สเปิร์มแก แล้วเด็กมันจะเกิดมามั้ย"

"ก็เพราะมึงยอมรับเราสองคนไง!"
พากรตวาด
"เพื่อนรักมึง...แม่ง...มึงรู้มั้ย...ฮึก...ธน.."
ชายแกร่งเมามาย เริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น
ร่างหนาทรุดลง วางแก้วเหล้าสะเปะสะปะจนล้มกลิ้งไปกับพื้น
กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้ง
นั่นยิ่งทำให้พากรร้องไห้หนักขึ้น  หัวใจฉีกขาดไม่มีชิ้นดี
"...ธนเป็นมะเร็ง"

แก้วขวัญชะงัก

"คนรักกู...เป็นมะเร็งมาหลายปีแล้ว แต่ที่ไม่บอกมึงเพราะกลัวมึงเครียด กลัวคิดมาก เพราะธนก็มีไตแค่ข้างเดียว ...มึงอาจโทษตัวเองถ้าธนทรุดขึ้นมา"
"ธนใกล้จะหายแล้ว...เขากำลังใจดีมาก
แต่ตอนนี้...แม่งเอ๊ย!!!"
คนเมาเตะแก้วเหล้าด้วยความโมโห
เขารู้...รู้ว่าธนจะเป็นยังไงนับจากนี้
ยิ่งคิด...ในอกก็ยิ่งเจ็บ  ความทุกข์ใดๆมารวมกันก็ไม่เท่ากับที่เขากำลังเป็น

การสูญเสียคนรัก
จากกันโดยที่ไม่มีโอกาสเห็นหน้าอีก  จากกันทั้งๆที่ยังรัก
คือตายทั้งเป็น!

พากรค่อยๆพยุงตัวเองขึ้น  เดินโซเซไปจูบลูก แล้วกลับไปยังห้องนอนตัวเอง
หยิบกรอบรูปข้างเตียงขึ้นมากอดจูบ
อดทนไว้นะหัวใจ
เรื่องนี้ต้องแก้ได้
หวังว่าธนาจะอดทนเพื่อเขาเหมือนกัน


.
.
.
.



แต่ความหวัง  ใช่ว่าจะสมหวังเสมอไป....
ธนาหายไปอีกเป็นอาทิตย์  ก่อนกลับมาในรูปของ...ภาพขาวดำ
พากรยืนนิ่งงันหน้าห้องอันเงียบสงัด
หญิงวัยกลางคนในชุดดำถือกรอบรูปเดินมาพร้อมกับชายฉกรรจ์สี่ห้าคน

วินาทีนั้น...เป็นช่วงเวลาที่พากรไม่เหลือแม้แต่ความรู้สึก
มีเพียงหยาดน้ำตาที่ทำหน้าที่ของมัน

"ช่วงนี้ยุ่งเหรอลูก..."
หญิงวัยกลางคนหยุดทักเขาระหว่างรอชายข้างหลังไขกุญแจห้อง
เสียงนุ่มนวลนั้นปลุกพากรให้ตื่นมารับรู้ว่าเขายังมีชีวิต

"น้องคงรอพอช  แต่น้องรอไม่ไหวน่ะลูก...พอชไม่ต้องเสียใจนะ เราทุกคนก็รู้ว่าต้องมีวันนี้ อย่าโทษตัวเองเลย"
หญิงวัยกลางคนลูบไหล่ที่เริ่มสั่น
ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งบัดนี้เหลือเพียงเด็กตัวเล็กๆไร้ที่พึ่ง อ่อนแอ น่าสมเพช

"ผมขอโทษครับแม่"
พากรยกมือไหว้ขอขมา  สองแขนแทบไร้เรี่ยวแรง  สองมือทำได้เพียงประกบเป็นรูปร่างหงิกหงอ




ตายทั้งเป็น....
นี่คือสิ่งที่พากรรับรู้ทุกชั่วลมหายใจ






.....................••...................








"น่าเกลียดน่าชัง"
ผู้ชายขนาดตัวสูงกว่าธนาเล็กน้อยเอานิ้วจิ้มเนื้อแดง

"อย่าทำแรงนะพอช"
ธนาตีมือใหญ่เบาๆ  พอเทียบกันแล้ว มือของพากรใหญ่กว่าหน้าเด็กเสียอีก

"กลับกันเถอะ ให้ลูกอยู่กับหมอไป"
พากรจูงมือคนรักที่ทำหน้าเบ้ ยังอยากเล่นกับน้องหนูสมาชิกใหม่

ทั้งสองเดินออกมาจากโรงพยาบาลหลังจากจัดการธุระเสร็จ ทั้งแจ้งเกิดและตั้งชื่อลูก
ตอนแรกก็เถียงกันอยู่นานว่าจะให้เด็กชายวัย5ชั่วโมงชื่ออะไร  แต่สุดท้ายธนาก็เลือกวิธีง่ายๆ อย่างนำชื่อเขากับพากรมารวมกันเป็น 'ธนกร'



.
.
.
.
.




"พ่อ! แม่! ต้อนรับสมาชิกใหม่เร็ว"

"น้องพีช!! น้องพีชหลานย่า"
หญิงชราวิ่งตุบๆออกมารับหลานยันหน้าประตูบ้าน ตามมาด้วยคุณปู่ที่เห่อพอๆกัน

"แม่ทำไมให้ชื่อพีชอ่ะ ดูเหมือนผู้หญิงเลย"
พ่อเด็กกระเง้ากระงอด ลูกเขาเป็นผู้ชายนะ
"ใช่มะธน ลูกเราต้องชื่อแมนๆดิ"
หันไปถามความเห็นปะป๊าของน้องธนกร

"ชื่อพีชก็น่ารักดีจะตาย เราสองคนตั้งชื่อจริงไปแล้ว ก็ให้ปู่ย่าตั้งชื่อเล่นสิ"

"ความคิดดีก็วันนี้แหละจ้ะพ่อลูกสะใภ้"
คุณนายแม่ยกนิ้วโป้งให้  จู่ๆก็ครั่นเนื้อครั่นตัวอยากญาติดีกับแฟนลูกเต็มแก่

"เออๆเข้าบ้านก่อน น้องพีชตากแดดตากลมเดี๋ยวจะไม่สบาย"
คุณปู่ผู้เป็นกลางแนะนำทุกคน



เมื่อเข้ามาในบ้านอากาศเย็นๆแล้ว ทุกคนก็ผ่อนคลายขึ้น คุณปู่คุณย่าหายตื่นเต้น แต่ยังคงเห่อหลาน เล่นด้วยไม่ยอมหยุด  ขณะที่คู่รักสุดหวานกำลังคุยกันงุ้งงิ้ง ปรึกษาเรื่องจะหาอะไรไปตอบแทนคุณแม่อุ้มบุญดี

"ซื้อบ้านให้สักหลังสิ ได้ข่าวว่าเช่าบ้านอยู่ไม่ใช่เหรอ"
คุณปู่เอ่ย

"ก็ดีนะครับพ่อ แต่จะไม่แพงไปเหรอ"

"เขาอุตส่าห์อุ้มท้องให้ตั้งเก้าเดือนนะ"

"นั่นสิพอช ขวัญน่ะแพ้ท้องตั้งเยอะ"
ธนายังซึ้งใจไม่หายที่เพื่อนรักแสนดีของเขายกเลิกงานแต่งกับพากร แล้วยังอุ้มท้องให้อีก

"แล้วยัยขวัญก็มีลูกตั้งสองคน พ่อว่าหาบ้านเป็นหลักแหล่งให้เขาอยู่ดีกว่า หรือถ้าเกรงใจมากๆก็ยกคอนโดธนให้ไปเลย"

"เอ่อ...คุณพ่อครับ.."

"อะไรธน  เราน่ะเป็นคนของครอบครัวนี้ตั้งนานแล้วนะ ยังจะนอนที่อื่นอีก มันดูไม่งามรู้ไหมลูก ไหนจะเรื่องมะเร็งอีก เกิดเป็นอะไรขึ้นมาตอนพอชไม่อยู่ล่ะ"

ธนาทำสีหน้าลำบากใจ
บ้านนี้มีชีวิตชีวาเกินกว่าจะเอาเขาที่เป็นมะเร็ง หน้าซีดเหลืองกับหัวเกรียนๆมาอยู่ด้วย

"ใช่ๆ แล้วใครจะเลี้ยงลูก"
พากรงอแง จับมือข้างซ้ายของคนรักมาเขย่า

"นั่นสินะ..."
ตอนแรกธนาคิดว่าจะยกลูกให้ปู่ย่าเลี้ยง ส่วนเขาที่เป็นปะป๊าก็จะมาหาหลังเลิกงานทุกวัน แต่พอมองหน้าน้องพีชแล้ว ...ความบริสุทธิ์ของเด็กกลับดึงดูดให้เขาหลงรัก  ยิ่งมองยิ่งรัก  ยิ่งมองยิ่งเป็นห่วง

"สรุปนะ ...ยกคอนโดของเราสองคนให้ขวัญไป แล้วธนย้ายมาอยู่นี่"
พากรพูดอย่างเอาแต่ใจ เรียกเสียงหัวเราะจากคุณย่าหมาดๆได้ชะงัด

"แกนี่มันจริงๆเลย  ...เอ้อ..ว่าแต่ตรวจอีกทีเมื่อไหร่"

"อาทิตย์หน้าครับ"

"กำลังใจดีแบบนี้เดี๋ยวก็หาย คราวก่อนหมอบอกว่าไม่เจอแล้วนี่"

"ครับ  ครั้งนี้ไปตรวจอีกเพื่อความชัวร์"

"หายก็ดี จะได้ไว้ผมยาว ตอนเธอไว้ผมยาวแล้วน่ารักดี...นี่ไม่ได้ชมนะ"

ไม่ได้ชมแต่ก็ทำให้ธนาหน้าแดง

"ถ้าเล่นตัวมาก ผมจะเอาลูกไปอยู่ที่อื่นเลยแม่หนิ"

"เอ๊ะตาพอช"
มือเหี่ยวตีแขนลูกชายไม่แรงนัก บรรจุความหมั่นเขี้ยวระคนหมั่นไส้มากกว่า


เสียงหัวเราะเฮฮาดังออกมาถึงข้างนอก 
บ่งบอกว่าบ้านหลังนี้มีความสุขขนาดไหน

เมื่อสมาชิกในบ้านมีความสุข ทุกคนรักกัน ทุกคนเป็นกำลังใจให้แก่กัน
มีปัญหาพากันแก้ไข
มีความสุขก็ร่วมกันแบ่งปัน
บ้านนั้นย่อมเหมาะกับคำว่า 'บ้าน'

พากรลองนึกภาพบ้านที่ตรงกันข้าม
เขาคงตายทั้งเป็นแน่ๆ
คงไม่ได้อยู่กับสุดที่รัก
และคงไม่เป็นผู้เป็นคนอย่างนี้



.....จบ.....



นึกชื่อเรื่องไม่ออก555
ให้เพื่อนๆเล่นกันดูค่ะ ว่าจะใส่คำว่าอะไร ข้างหน้า'•••ที่สุด'

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :really2:

คือที่ธนาตายไปคือฝันของพากร หรือเป็นโลกคู่ขนานกันคะนี่ งงงวย


ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
ขอเลือกจบแบบแฮปปี้แล้วกันนะ

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2

ออฟไลน์ КίmY

  • BJYX♥
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1715
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-3
ขอเป็นคำว่า...มึนที่สุด   :hao7:

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
ขอใช้สิทธิ์โลกสวย เลือกตอนจบแบบหลังละกันนะ เหอะๆๆๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด