ภารกิจที่ 29 : อลม่าน(1) “อะไรเนี่ยแปงไม่ยอม” โชแปงทำท่าเตรียมฟาดงวงฟาดงาเต็มที จนจุนต้องรีบยื่นขนมปังที่ถืออยู่ส่งให้ พวกเขาจับกลุ่มอยู่ใน
ห้องอาหาร อาศัยจังหวะที่คนอื่นลุกไปตักอาหารเช้าคุยกัน
“ทำกันแบบนี้ได้ยังไง” แม้จะยอมรับสินบนของเพื่อนเข้าปาก แต่โชแปงยังไม่ลืมตัดพ้อต่อว่าเพื่อนต่อไป
“ไอ้เรารึนึกว่าจะมาเล่าความคืบหน้าของตัวเองให้ฟัง สรุปยังไม่ทันได้โม้เขียวมีแฟนแล้วคืออะไร เซ็งเลยของเรากลายเป็นเรื่อง
เล็กๆ เด็กๆ เทียบไม่ติด”
“ไม่เด็กๆ ได้แค่นี้ก็เก่งแล้ว” เขียวยื่นมือข้ามโต๊ะไปลูบหัวชมเชยเพื่อน
“อืม” โชแปงพยักหน้า ปากยังเคี้ยวขนมปังที่เพื่อนให้ แต่เพียงครู่เดียวก็ต้องชะงักตาที่โตอยู่แล้วเบิกกว้างขึ้น
“เดี๋ยวๆ หมายความว่ายังไงเขียว แบบนี้มันหลอกด่าแปงนี่นา”
“ฮ่าๆ ไม่ได้คิดอย่างนั้น ชมจริงๆ เอาน่าเป็นสาวเป็นนางจะออกตัวมากได้ยังไง ต้องรอให้ผู้ชายมาจีบสิ”
“อย่าไปเชื่อ” โชแปงมองจุนที่แอบส่ายมือประกอบคำพูด
“จุน!” เขียวหันไปขมวดคิ้วทำหน้าดุใส่จุน ที่ชักนำเพื่อนแบบผิดๆ
“เอ้าคนพูดความจริง สมัยนี้ขืนมัวแต่รอคนอื่นคาบไปกินหมด นี่ยังไม่รู้เลยว่าเหลือมาได้ยังไง หรือ..” จุนทำหน้าครุ่นคิด ก่อนยื่น
หน้าข้ามโต๊ะไปใกล้กับหน้าของโชแปง
“พี่อิฐเป็นเกย์วะ”
ผลั้ว! “โว้ย!ตบเข้ามาได้” จุนยกมือกุมหัวเมื่อถูกฝ่ามือของโชแปงพิฆาตเข้าให้
“ที่ตบนี่ไม่ได้รังเกียจเกย์นะ แต่เหลือไว้ให้แปงสักคนไม่ได้เหรอ พวกตัวเอาหล่อๆ ไปตั้งสองแล้วเหลือไว้ให้เค้าบ้าง”
“มีงก เดี๋ยวจับพี่อิฐใส่พานถวายพี่แทนซะเลยได้ข่าวว่าเป็นเกย์”
“ไม่เข็ดใช่มั้ย” โชแปงคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่บนบนโต๊ะขึ้นมาถือ เงื้อมือทำท่าจะขว้างใส่เพื่อน
“เดี๋ยวๆ โชแปง โทรศัพท์แพงเสียดาย” เขียวรีบร้องห้ามในขณะที่จุนท้าเหย็งๆ
“ขว้างมาเลย ขว้างมาเลย ได้แล้วไม่คืนนะเฟ้ย”
“หยุด!!” เขียวยกมือขึ้นห้ามทั้งสองฝั่ง ปวดหัวกับการพยายามเป็นผู้นำการประชุมที่ดีเพราะมันยากเหลือเกิน
“เฮ้อ ไม่รู้ผมเคยชอบโชแปงได้ยังไง” เขียวบ่นออกมาเบาๆ นี่มันลิงน้อยชัดๆ เจ้าหญิงน้อยๆ ที่เขาแอบมองอยู่ไกลๆ ไม่มีอยู่จริง
“อ้าววว” โทรศัพท์ถูกเปลี่ยนเป้าหมายหันมาทางเขียวแทน
“ฮ่าๆ แซวเล่นน่า โชแปงน่ารักกว่าที่ผมคิดไว้เยอะจริงๆ นะ แบบนี้แหละที่ผู้ชายชอบ”
“ไม่เห็นจะจริง” โชแปงถอนใจยาว วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ จู่ๆ ก็รู้สึกหนักในอก
“พี่อิฐทำตัวเหมือนพี่ชายที่แสนดีตลอดเวลา จนแปงเริ่มคิดจริงๆ แล้วว่าพี่อิฐอาจไม่เคยมองแปงเป็นผู้หญิงเลยก็ได้”
“แล้วมองเป็นอะไร เป็นลิงเหรอ”
“เนี่ยๆ เขียวเห็นไหม” โชแปงหันไปฟ้องเขียวเมื่อจุนพยายามทำการสนทนาพังอีกครั้ง
“ฮ่าๆ ขี้ฟ้องเอ๊ย เอาน่าไม่ต้องคิดอะไรมากเดี๋ยวจัดการให้เอง เอาหัวจุนเป็นประกัน”
“จริงนะ” โชแปงตาลุกวาว จัดการเองไม่รุ่งถ้าได้จุนมาจัดการให้คงดีไม่น้อย
“จริง”
“หยุด! อย่าไปเชื่อจุน มัน..” เขียวพยายามอย่างหนักที่จะทัดทาน แต่เพราะทิเบตกับอินทรีย์เดินกลับมาที่โต๊ะพอดีเขาจึงต้อง
เงียบลง ได้แต่ส่งสายตาไปห้ามปรามโชแปง แต่อีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มดีใจไม่สนใจมองเขาสักนิด งานนี้ตายแน่ เขียวนึกถึง
คำนี้ออกแค่คำเดียว
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“พี่แทนผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมครับ”
“เอาสิ” แทนพยักหน้าเมื่อจุนเดินเข้ามาหา เขาแยกตัวมานอนเล่นริมทะเลไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตามมา
“พี่แทนคิดจะแกล้งจีบผมเหรอครับ” จุนตีเข้าตรงประเด็น พยายามทำหน้าฉลาดเต็มที่ เขาไม่ได้คิดได้เองหรอกที่รู้เพราะทิเบต
เป็นคนคาดเดาให้ฟัง
แทนมองหน้าจุนนิ่ง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเดินเข้ามาถามเขาแบบนี้ เด็กคนนี้กล้าและบ้ามาก
“จริง” แทนยอมรับออกมาตรงๆ
“เพื่อจะช่วยพี่มิ้นหรือครับ”
“ข้อนี้พี่ขอไม่ตอบ เอาเป็นว่าพี่เห็นเราน่ารักดี ทีแรกคิดว่าเราไม่ได้คบกับทิเบตจริงจัง พี่เลยอยากลองจีบดู”
“พี่ช่วยพี่มิ้นชัวร์ ทำแบบนี้มันผิดกับผมรู้ไหมครับ”
“ขอโทษที..ว่าแต่เรานี่มันตรงใช้ได้เลยนะ” แทนเอ่ยปากชม ถึงจะดูบ้าบิ่นไปสักนิดแต่เขาก็ชอบคนแบบนี้
“แน่นอนครับ” จุนรับด้วยความภาคภูมิใจ แต่ที่เขากล้าพูดเพราะเขาประเมินแล้วว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคนดีใช้ได้ ไม่ใช่สุ่มสี่สุ่มห้า
ไปพูดแบบนี้กับทุกคน
“พี่ติดค้างผมเรื่องนี้”
“ได้ อีกหน่อยมีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกมา เดี๋ยวพี่ให้เบอร์ไว้” แทนถือว่าเขาเป็นคนจริงคนหนึ่ง ทำผิดก็ยอมรับ
“ไม่ต้องให้เบอร์หรอกครับ” แทนหรี่ตาเมื่อได้ยินคำพูดองจุน หรือว่าจะโกรธเขามากกว่าที่คิด
“ผมอยากให้พี่ช่วยผมตอนนี้เลย”
“ตอนนี้?” นี่ไม่ใช่สิ่งที่แทนคิดว่าจะได้ยิน
“ใช่ครับ ตอนนี้ วันนี้”
“ให้พี่ช่วยอะไร” แทนยังไม่ตอบตกลงง่ายๆ เขาต้องแน่ใจก่อนว่าเป็นเรื่องที่เขาทำให้ได้
“พี่ช่วยจีบโชแปงให้ผมหน่อยสิ”
“หา?”
“พี่ได้ยินถูกแล้วไม่ต้องร้องหา”
“ไหนเราบอกว่าแกล้งจีบคนอื่นมันไม่ดี” แทนถามถึงความย้อนแย้งในคำพูดของจุน
“ก็ใช่ แต่นี่เจ้าตัวรู้ถือว่าไม่ผิด พี่ก็ไม่ต้องจีบใหญ่โตหรอก เอาแค่แบบ..” จุนทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่ง
“แค่ดูแลเทคแคร์ หยอดนิดหยอดหน่อย อ่อยพอประมาณอย่างนี้”
“หึหึ เล่นอะไรกัน”
“เล่นให้คนหึง เอาน่าพี่ช่วยเพื่อนผมได้บุญนะ”
“คนไหน”
“ต้องบอกเหรอ” จุนทำท่าคิดหนัก เขาไม่แน่ใจว่าไว้ใจแทนได้หรือเปล่า เกิดไปบอกมิ้นขึ้นมา แค่นี้ก็ถือว่าเสี่ยงมากแล้ว เรียกว่า
วัดกันด้วยสัญชาติญาณของเขาเลยว่าเชื่อใจผู้ชายคนนี้ได้หรือไม่
“ต้องบอก ไม่อย่างนั้นพี่จะรู้หรือว่าพี่ต้องหลบหมัดใคร”
“เออพี่พูดก็ถูก ห้ามบอกใครนะครับ พี่มิ้นก็บอกไม่ได้” จุนหันซ้ายหันขวากลัวว่าใครจะมาได้ยิน
“พี่ไม่ใช่คนปากสว่าง”
“โอเค เป้าหมายพวกผมคือพี่อิฐครับ เอาจริงๆ ผมไม่ได้อยากใช้วิธีเด็กๆ แบบนี้หรอก ไม่ได้อยากให้หึงอะไรแบบนั้น จุดประสงค์
สำคัญคือผมอยากให้พี่อิฐรู้ความรู้สึกของตัวเองว่าชอบโชแปงบ้างไหม หรือถ้าพี่อิฐไม่รู้สึกอะไรเลยโชแปงก็จะได้ตัดใจเสียที
ผมไม่อยากให้มันนานกว่านี้กลัวเพื่อนจะเจ็บ” แทนฟังเหตุผลของจุนแล้วเขาตอบได้ทันทีว่าพร้อมจะช่วย ไม่ใช่เพราะใช้คืนให้จุน
แต่เพราะเขาอยากช่วยจริงๆ
“ว่าไงครับ”
“พี่ขอถามอะไรเราก่อนสองข้อแล้วถึงจะตอบ”
“ถามมาเลย” จุนมองหน้าแทน ตั้งใจฟังเต็มที่
“จุนเข้าหามิ้นเพราะใช้เป็นทางผ่านเข้าหาทิเบตหรือเปล่า” เมื่ออีกฝ่ายเข้ามาพูดกับเขาตรงๆ แทนจึงเลือกที่จะถามคำถามที่ติด
อยู่ในใจออกไปตรงๆ เช่นกัน
“พี่มิ้นบอกแบบนั้นเหรอครับ ช่างเถอะผมไม่ถามดีกว่า เอาเป็นว่าผมชอบพี่มิ้นจริงๆ อยากจีบจริงๆ เพียงแต่หลายๆ อย่างมันไม่ใช่
อย่างที่คิด เอาแบบนี้ดีกว่าครับ ผมเคยคิดเล่นๆ ว่า บางทีที่ผมชอบพี่มิ้น อาจเพราะโชคชะตากำลังหาทางให้ผมได้รู้จักกับพี่เบต
อยู่ก็ได้”
“หึหึ โรแมนติกเหมือนกันนะเรา”
“หือ อย่างนี้เรียกโรแมนติกได้เหรอครับ ดีเลยผมจะเก็บไปพูดกับพี่เบต”
“ฮ่าๆ” แทนอดขำสีหน้าตื่นเต้นของจุนไม่ได้ เด็กคนนี้ดูซื่อปนฉลาด ดูล้นแต่ก็ดูน่ารัก
“พี่เชื่อผมไหม” จุนเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง เขาไม่อยากให้ใครเข้าใจเขาผิดเพราะเขาบริสุทธิ์ใจ
“เชื่อสิ พี่รู้แล้วว่าทำไมทิเบตถึงหันมาชอบเรา”
“ผมน่ารัก” จุนไม่ถามว่าทำไมให้เสียเวลา เขารู้คำตอบมันต้องเพราะเหตุนี้แน่ๆ
“ฮ่าๆ โอเคพี่ยอม” คราวนี้แทนหัวเราะจนท้องแข็ง
“ตกลงพี่จะช่วยผมใช่ไหมครับ” จุนดีใจเมื่อเห็นท่าทางของแทน ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อย น่าจะยอมช่วยเหลือกัน
“เดี๋ยว ลืมหรือเปล่าว่าพี่จะถามเราสองข้อ”
“ว่ามาเลยครับผมพร้อมตอบ”
“พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิงเราลืมหรือเปล่า” จุนยิ้มกว้างทันทีเมื่อได้ยินคำถาม แทนมองสายตาเจ้าเล่ห์ของจุนจู่ๆ ก็รุ้สึกหนาวๆ ร้อนๆ
ขึ้นมา เริ่มคิดได้ว่าบางทีเขาอาจยังไม่รู้จักความแสบของจุนดีพอ
“หึหึ เพราะไม่ลืมสิครับถึงต้องเป็นพี่แทน” จุนหัวเราะอย่างมีเลศนัย แบบแทนนี่แหละถึงจะลงตัว โชแปงจะได้สบายใจที่จะเล่น
ตามน้ำ อีกอย่างถ้าอิฐหึงขึ้นมาแล้วทุกอย่างลงเอยด้วยดี จะได้บอกได้ว่าอิฐคิดไปเอง แทนชอบผู้ชายจะชอบโชแปงได้อย่างไร
เห็นไหมได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง บอกแล้วว่าเชื่อหัวไอ้จุนได้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“มองอะไรของมึง” สิงห์เพิ่งเดินมาถึงสระน้ำ มองทิเบตที่จ้องไปทางชายหาดด้วยสายตาราวกับจะเผาอะไรสักอย่างให้เป็นจุณ
“มองแฟนคุยกับผู้ชายคนอื่น” อินทรีย์บุ้ยใบ้ไปยังเก้าอี้ชายหาดที่ตั้งอยู่บนพื้นทรายไกลออกไป
“โห ไกลขนาดนั้นมึงยังเห็นอีกเหรอวะ ว่าแต่จุนคุยกับใคร” สิงห์ยกมือขึ้นป้องตา เขาเห็นแค่ส่วนที่เลยจากเก้าอี้ออกมาและเป็น
ด้านหลังจึงเดาไม่ได้ว่าเป็นใคร
“แทน”
“เฮ้ยไอ้หมอนี่ะชอบผู้หญิงมึงสบายใจได้ เมื่อวานกูเห็นผู้หญิงมองกันตาเป็นมัน ไม่ต้องห่วง” สิงห์ไม่สนใจเมื่อรู้ว่าเป็นใคร
“แทนเป็นเกย์” ทิเบตพูดเสียงเรียบหรือจะใช้คำว่าเสียงเย็นเฉียบก็ได้ สายตาไม่ละไปจากภาพตรงหน้า
“หะ!! เป็นเกย์” สิงห์ตาเหลือก หันขวับกลับมามองหน้าทิเบต
“มึงต้องตกใจขนาดนั้นเลยเหรอวะสิงห์” อินทรีย์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลถามขึ้น
“ฉิบหายแล้วกู” สิงห์กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก ฉิบหายแล้วไอ้สิงห์เอ๊ย
“เป็นอะไรของมึง ฉิบหายอะไรวะ” อินทรีย์ตบบ่าเพื่อนเมื่อเจ้าตัวเอาแต่ทำหน้าเหมือนเห็นผีไม่พูดอะไรออกมาเสียที
“จะไม่ฉิบได้ยังไงวะ อึ๋ย!” สิงห์ทำท่าขนลุกขนพอง ยกมือขึ้นลูบแขนตัวเอง
“จะเล่าอะไรก็เล่ามา ป่านนี้พวกกูยังไม่รู้เรื่อง เอาแต่บ่นอยู่ได้” อิฐย้ายมานั่งที่ปลายเก้าอี้ของทิเบต เข้าร่วมการสนทนาด้วยอีกคน
“กูไม่ได้เล่าให้มึงฟังเพราะกูง่วง แต่เมื่อคืนกูไม่ได้ไปค้างกับสาว”
“อ้าว!ไหนตอนกูโทรหามึงบอกว่ากูจะออกไปข้างนอกกุญแจฝากไว้กับพนักงานที่ล็อบบี้ มึงบอกจะกลับเช้าไม่ต้องฝากกุญแจนี่หว่า
มึงไม่กลับกูเลยไม่เป็นห่วง”
“กูกลับ แต่กลับตอนตีสามกว่า ขี้เกียจค้างอยากกลับมานอนสบายๆ เลยขับกลับมาเลย แล้วเมื่อคืนกูมึนๆ ง่วงๆ พอมีคนมาเปิด
ประตู กูก็เดินไปทิ้งตัวลงนอน ไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าเป็นเตียงเดี่ยวไม่ใช่เตียงคู่”
“มึงไปนอนห้องใครมา เค้าไม่แจ้งรปภ.มาลากคอมึงเหรอวะ ..หรือว่า..” อิฐมองหน้าพะอืดพะอมของเพื่อนแล้วนึกออกทันที
“มึงไปค้างห้องแทน!”
“เออสิวะ กูบอกก่อนว่ากูไม่ได้รังเกียจเกย์นะโว้ยเดี๋ยวพวกมึงเข้าใจกูผิด เพียงแต่ตอนตื่นขึ้นมาไอ้หมอนั่นมันใส่กางเกงในตัว
เดียวนอนกอดกูไว้ทั้งตัว ตื่นมากูก็ไม่ได้คิดอะไรผู้ชายเหมือนกัน มึนๆ ง่วงๆ เห็นเป็นหน้าไอ้หมอนี่เลยรู้ว่าเคาะห้องผิด ขอโทษ
มันพอเป็นพิธีแล้วกูก็กลับไปนอนในห้องกับมึงนั่นแหละไอ้อิฐ”
“สัด มึงนอนกอดกันทั้งคืนเลยเหรอวะ” อินทรีย์ไม่อยากทับถมเพื่อน แต่เขาก็สุดจะกลั้นเมื่อนึกถึงภาพสิงห์กับแทนนอนกอดกัน
สิงห์ไม่ใช่ผู้ชายตัวเล็กเรียกว่าเตี้ยและบางกว่าแทนแค่นิดเดียว ภาพที่จินตนาการออกมาจึงพิลึกพิลั่นพอสมควร
“มึงอย่าพูดสิวะกูขนลุกหมดแล้ว เป็นจริงเหรอวะไอ้เบต” สิงห์ยังมีความหวังอยู่น้อยนิด
“จริง กูเคยได้ยินมิ้นพูดถึงบ่อยๆ เลยจำได้ถึงไม่เคยเจอหน้ากันก็เถอะ”
“เชี่ยแล้วกู”
“มึงนี่มันน่าอิจฉา กอดสาวจนถึงตีสามแถมยังได้กอดหนุ่มจนถึงเช้า ตัวพ่อจริงๆ”
“ไอ้อิน!”
“ฮ่าๆ กูไปเล่นน้ำกับเขียวดีกว่า ชักไว้ใจใครไม่ได้เดี๋ยวนี้ดูออกลำบาก” อินทรีย์พูดตอกย้ำเพื่อนก่อนลุกหนี สิงห์มองอินทรีย์ว่าย
น้ำเข้าไปหาเขียวและโชแปงแล้วได้แต่แช่งชักเพื่อนเบาๆ
“ขอให้มีคนมาจีบเขียวจริงๆ เถอะมึง”
“มึงก็ทำตัวเป็นเด็กไปได้เรื่องแค่นี้เอง” อิฐส่ายหัวเบาๆ เขาไม่เห็นว่ามันเป็นเรื่องใหญ่อะไร จึงหมดความสนใจย้ายกลับไปนั่ง
เก้าอี้ของตัวเอง
“แล้วมิ้นไปไหนไม่เห็นมา” สิงห์หันไปมองรอบๆ ถึงเห็นว่าขาดมิ้นไปหนึ่งคน
“เห็นโชแปงบอกนอนอยู่ในห้อง” อิฐเป็นคนเดียวที่รู้ว่ามิ้นลงไปดื่มที่บาร์ถึงดึกดื่นแต่เขายังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
“เป็นอะไรวะ” สิงห์เหมือนคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่ความจริงคือเขาอดห่วงไม่ได้อย่างไรก็เพื่อนกัน
“ไม่เป็นอะไรหรอกกูว่าอยากพักมากกว่า” อิฐตัดบทเสีย เขาคิดว่ามิ้นคงอยากอยู่คนเดียวมากกว่า
“อืม” สิงห์พยักหน้ารับรู้
“เดี๋ยวกูมา” ทิเบตพรวดพราดขึ้นยืน สายตาของเขามองตรงไปยังจุดเดียวจนแทบไม่ได้ใส่ใจบทสนทนาของเพื่อน
“เบตใจเย็นมึง” อิฐนึกหวั่นใจจากสีหน้าของเพื่อน เขาไม่อยากให้ทิเบตทำอะไรรุนแรง
“กูรู้แล้ว” ทิเบตพยักหน้า เขาไว้ใจจุนและคิดว่าแทนฉลาดพอที่จะไม่ยุ่งกับคนของเขา ดูได้จากสายตาของแทนเมื่อคืนนี้ แต่การ
ไว้ใจไม่เกี่ยวกับความรู้สึกไม่ชอบใจ เขาไม่ชอบเห็นตัวจุ้นคุยกับแทน ยิ่งเห็นมันยิ้มให้แทนด้วยแล้วเขายิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
ไอ้เด็กบ้าเอ๊ยไม่รู้บ้างหรือไงว่าเขารักมันมากแค่ไหน กลับกรุงเทพเมื่อไหร่ต้องโดนลงโทษเสียให้เข็ด
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
เรื่องนี้อาจดูล้นๆ หรือเกินความจริงนิดนะคะ แต่คนเขียนได้มีการแจ้งไว้แล้วก่อนเริ่มเรื่องเนอะ ว่าเรื่องนี้เน้นฮาบ้ารั่ว
ไม่มีสาระ เอาไว้อ่านขำๆ กันค่ะ
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 870834 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก