เรื่องสั้นชุด: เทพนิยาย*(จบแล้ว)*Love differ ดอกฟ้ากับคนผ่าฟืน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้นชุด: เทพนิยาย*(จบแล้ว)*Love differ ดอกฟ้ากับคนผ่าฟืน  (อ่าน 2196 ครั้ง)

ออฟไลน์ youpinkpink

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
    • https://m.facebook.com/profile.php?id=1666327586936224
*************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-07-2016 12:43:18 โดย youpinkpink »

ออฟไลน์ youpinkpink

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
    • https://m.facebook.com/profile.php?id=1666327586936224
Love differ
ดอกฟ้ากับคนผ่าฟืน


    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่ มีหอคอยตั้งเด่นสูงตระหง่าน ประตูหอคอยที่เคยเปิดอ้าบัดนี้กลับปิดล็อคแน่นหนา ร่างบางในชุดนอนเดินออกมายังระเบียงก่อนจะทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้
“เชน...”เสียงหวานเอ่ยเรียก คนที่ยังนอนไม่ตื่นเสียงอ่อย
“อืม...”เจ้าของชื่อครางในลำคอเป็นการตอบรับ
“ตาแก่!”ถึงจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ใบหน้าหวานกลับประดับด้วยรอยยิ้มน่ามอง ความทรงจำมากมายก่ายกองที่ทำร่วมกับร่างสูงมาแล้วคิดถึงพระบิดาและพระมารดาของตัวเอง
“ลินธ์!!”ราเอลส่งเสียงเรียก ไม่นานนักกาสีดำสนิทก็บินโฉบลงมาเกาะบริเวณระเบียง ร่างบางยิ้มก่อนจะร่ายคาถาบางอย่าง มีแสงสีดำสนิทรอบๆตัวของกา ก่อนที่ร่างของกาหายไปกลายเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง
“มีอะไรให้รับใช้นายท่าน”ลินธ์คุกเข่าลงกับพื้น
“เราไม่ได้เป็นเจ้าชายอีกแล้ว ลินธ์ เราแค่อยากให้นายส่งข้อความไปหาพระบิดาของเราเท่านั้น”ราเอลพูดจบ มือบางหยิบม้วนกระดาษส่งให้ ลินธ์รับไว้ก่อนจะกลายร่างเป็นกาแล้วบินลับหายไป
“จะว่าไปก็คิดถึงเหมือนกันน๊า”ร่างบางครุ่นคิดก่อนจะยิ้มบาง


หลายปีก่อนหน้านี้
“ลินธ์ เราอยากกินลูกพลับ นายไปเก็บให้เราหน่อย”ราเอลบอก มือบางเปิดตำราเวทย์มนต์เพื่ออ่านอีกครั้ง
“โธ่ นายท่าน วันนี้ท่านให้ข้าไปเก็บจนข้าอยากจะนำมาปลูกที่วังเสียให้มันจบๆ”กาหนุ่มโอดครวญ
“ได้ก็ดี เราจะได้กินทุกวันส่วนเจ้าจะได้ไม่ต้องลำบากเก็บมาให้เราไงล่ะ”ร่างบางบอกแกมประชด
“...”ลินธ์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะบินออกไปนำสิ่งที่นายของตนต้องการ
     เมื่อลินธ์ไปแล้ว ราเอลวางหนังสือลงบนโต๊ะ ลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างบานเล็กก่อนจะทรุดตัวลงนั่งพิงกรอบหน้าต่างเอาไว้ ใบหน้าหวานหม่นเศร้า นัยน์ตากลมโตเหม่อมองท้องฟ้าใกล้
“เมื่อไหร่ เราจะมีอิสระเสียที”
ก๊อก! ก๊อก!
“เข้ามา”
“งานเลี้ยงเต้นรำคืนนี้ ลูกคงจะไม่เบี้ยวใช่มั้ย?”เสียงหวานของหญิงสาวดังถามขึ้น
“คงจะ”ร่างบางตอบ
“เมื่อไหร่ลูกจะเข้าใจเสียทีว่า ลูกมีภาระอันใหญ่หลวงที่รับผิดชอบ”ราเอลหันมองใบหน้าหวานของมารดา
“เรารู้ท่านแม่ เรารู้”

กลางดึก
    ราเอลเก็บของใส่กระเป๋าจำนวนหนึ่ง เชือกที่แอบเอาไว้ถูกใช้มัดกับราวระเบียงก่อนที่ร่างบางๆนั่นจะไต่ลงไป เป้าหมายที่ราเอลจะไปคือในป่าต้องมนต์ ที่นั่นเขาคงจะหลบคนของท่านแม่ได้สักพัก
    การหลบหนีครั้งนี้เป็นไปอย่างง่ายดายเพราะทุกคนแม้แต่ทหารต่างพากันวุ่นวายเรื่องของงานเต้นรำวันพรุ่งนี้ ราเอลวิ่งไปตามทาง ตะเกียงหิ่งห้อยถูกนำมาใช้ ไม่นานราเอลก็มาถึงป่าต้องมนต์ ตอนนี้ที่วังคงจะรู้ว่าเขาหายไปแล้ว ร่างบางเดินเข้าป่าไปไม่มีความลังเล เสียงลมหวีดร้องน่าพิศวง ถึงแม้ราเอลจะหวาดกลัวแต่ก็ไม่ยอมหยุดเดิน จากที่เขาเคยหลอกถามลินธ์ กาหนุ่มบอกกับเขาว่าในป่ามีบ้านคนผ่าฟืนอยู่
    แสงไฟวูบวาบอยู่ตรงหน้า ใบหน้าหวานประดับรอยยิ้ม ขาเรียววิ่งไปที่แสงอย่างรวดเร็ว จนไปเจอกระท่อมแห่งหนึ่ง มือเรียวเคาะประตู เสียงวางชามดังขึ้นก่อนที่ประตูจะเปิดออก
“เอ่อ...”ราเอลพูดไม่ออก เมื่อร่างสูงใหญ่ปรากฏกาย คนตัวสูงเมื่อเห็นร่างบางก็งุนงง
“นายเป็นใคร”เสียงทุ้มถาม
“ขอเราพักซักคืนได้หรือไม่”ราเอลถาม ช้อนสายตามอง
“ดะ ได้”ใบหน้าคมขึ้นสี ก่อนจะเดินเข้าไปสงบสติอารมณ์ในกระท่อม

 หลายวันผ่านไป อะไรๆก็เริ่มกลายเป็นกิจวัตร ทุกๆเช้าเชน หนุ่มร่างสูงจะต้องตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้กับแขกไม่ได้รับเชิญอย่างราเอล จนมันกลายเป็นความผูกพันโดยไม่รู้ตัว เชนทำอาชีพผ่าฟืนแล้วนำไปขายในหมู่บ้าน รายได้ก็ไม่ได้ดีมากถึงกับฟุ่มเฟือยได้
“นี่ๆ เชน ในป่านี้ มีต้นพลับรึเปล่า?”ในระหว่างที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่นั้น ราเอลก็ถามขึ้นมา เชนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบคำถาม
“มี แต่นายคงไปไม่ไหวหรอก ต้นของมันอยู่ที่ปลายสุดของป่าต้องมนต์”เชนบอก
“เชน พาเราไปหน่อยสิ!”
“อย่าหวังเลย! แล้วนายน่ะกลับบ้านไปได้แล้ว หนีมาแบบนี้คนที่บ้านก็เป็นห่วงกันหรอก”
“ไม่หรอกน่า~”


   ลินธ์ไม่รู้จะหานายตัวเองได้จากที่ไหนอีกแล้ว กาหนุ่มบินลงต่ำเกาะขอบระเบียงด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก ป่าต้องมนต์ไม่ใช่ตัวเลือกที่เขาจะเพราะราเอลค่อนข้างกลัวป่า กลัวการหลงอยู่ในป่า แต่มันก็น่าจะเป็นไปได้ที่ราเอลจะอยู่ ดังสุภาษิตที่ว่า ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด
“คงต้องลองไปดูหน่อยแล้ว”ลินธ์รู้ดีว่าการเดินทางไปยังป่าต้องมนต์นั้นต้องใช้พลังงานมาก แต่เพราะความเป็นไปได้อันน้อยนิด เขาคงต้องลองเสี่ยงดูเสียหน่อย

2 ชั่วโมง ต่อมา
  กาหนุ่มเดินทางมาถึงทางเข้าป่าต้องมนต์แล้ว จุดหมายต่อไปคงจะเป็นบ้านของเชนเพื่อนของเขาเอง ลินธ์แปรงกายเป็นคนก่อนจะเคาะประตูบ้านของเชน
“มีอะไร?”เชนเดินออกมาเปิดประตู ราเอลเก็บชามวางไว้ในซิงค์ เพราะเขาล้างจานไม่เป็น แล้วเดินมาหาเชน
“ใครมะ มา...”ราเอลชะงักนิ่ง
“นายท่าน!”ลินธ์ตะโกนออกมาอย่างดีใจ ร่างสูงคุกเข่าลง พลางดึงเชนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวให้คุกเข่าลงด้วย
“อะไรของแกเนี่ย”เชนโวยออกมา
“แกไม่รู้รึไงว่า คนคนนี้เป็นใครน่ะ!!!”
“ก็แค่เด็กเมื่อวานซืนที่หนีออกจากบ้านเท่านั้นแหละ”ลินธ์ยกมือตบลงบนศีรษะของเชนอย่างแรง!
“คนๆนี้ คือ ราเอล ทายาทลำดับที่ 1 ของราชวงศ์ ผู้ที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์คนต่อไปของอาณาจักรนี้!”
“เงียบน่า ลินธ์ พูดมากไปแล้ว!!”ร่างบางกัดริมฝีปากก่อนจะพูดออกมา สายตาของเชนที่ส่งออกมาทำให้ราเอลปวดใจไม่น้อยแต่ร่างบางทำเป็นไม่สนใจ
“เราเป็นทายาทลำดับที่ 1 แล้วยังไงล่ะ ลุกขึ้นเสียทั้งสองคนเลย ลินธ์ เราไม่อยากกลับไปที่วัง เข้าใจเสียด้วย!”ราเอลเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปยังห้องนอนของบ้านปิดประตูเสียงดัง

“เด็กแบบนั้นเนี่ยนะ”เชนถามเสียงไม่แน่ใจ
“อย่าเสียมารยาทแบบนั้น แกไม่รู้หรอกว่า นายท่านมีความรู้ความสามารถมากมาย”
“เหอะ แต่ในสายตาฉัน เด็กคนนั้นเนี่ย เป็นตัวสร้างปัญหาขนาดย่อมเลยนะ”ว่าพลางนึกถึงสิ่งที่ ราเอลทำตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
  ทุกๆสิ่งที่เชนพูด ราเอลได้ยินหมดทุกประโยค ร่างบางกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนกับจะร้องไห้
“ทำเป็นพูดไป ปากแกนี่ยิ้มไม่หุบเลยนะ”ลินธ์เอ่ยแซวออกมา
“หึ”


“นี่ นายออกมาเถอะ เที่ยงแล้วนะ”เชนเคาะประตูห้องนอนของตนแรง ราเอลเปิดประตูด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี
“เชน...”
“มีอะไร”ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยติดรำคาญ ทำให้ราเอลรู้สึกฉุนขึ้นมา
“เราทำให้นายลำบากมากเลยเหรอ”
“อืม ใช่ เพราะฉะนั้นกลับวังของนายไปได้แล้ว”เชนบอกออกมา ราเอลจิกเล็บในฝ่ามือฝืนตัวเองไม่ให้ร้องไห้
“ได้ เชน เราจะกลับวังแล้วจะไม่มาให้นายเห็นหน้าอีก!”น้ำสีใสไหลลงมา ราเอลปาดทิ้งโดยไม่ใส่ใจ เสียงหวานตะโกนเรียกลินธ์ก่อนจะเดินปึงปังออกไป
   เชนอึ้งพูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่เพียงคิดว่า เมื่อราเอลกลับไปแล้วปัญหาที่เกิดคงจะจบเสียที

เช้าวันรุ่งขึ้น
   ร่างสูงใหญ่ตื่นแต่เช้าเหมือนปกติ ลงมาทำอาหารเช้าเหมือนกับทุกวัน เมื่อทำเสร็จก็จะตะโกนเรียกร่างบางให้มากิน เชนชะงักไปนิดเมื่อวันนี้เขาไม่จำเป็นต้องเรียกใครมากินเสียหน่อย เขามองไปยังเก้าอี้ตรงข้ามที่ราเอลเคยนั่ง พึ่งจะรู้สึกว่าการกินอาหารเช้าคนเดียวมันเหงาขนาดนี้เลยเหรอ...
     วันทั้งวันเหมือนกับเชนขาดอะไรบางอย่าง ตอนเที่ยงไม่มีเสียงตะโกนเรียกเขาเหมือนเคย นำฟืนไปส่งบ้านมาเรียหญิงสาวก็ซักถามถึงร่างบางจนเขาต้องหนีกลับมา อาหารเย็นไม่ต้องพูดถึงแย่กว่าด้วยซ้ำไป   
“เรานี่ท่าจะเป็นเอามากจริงๆ”มือหนานวดขมับตัวเองอย่างเครียดๆ



“น่าเบื่อ”ราเอลพึมพำออกมา เขาถูกขังอยู่ในห้องของเขาในวัง อะไรที่เขาใช้หนีได้ถูกเก็บไปหมด ร่างบางคิดถึงอาหารเช้าง่ายๆที่เชนทำ ถึงแม้จะเจ็บปวดที่เชนมองเขาเป็นแค่ตัวปัญหาก็ตาม อะไรบางอย่างในตัวของเชนทำให้ราเอลสนใจ และความผูกพันที่เกิดขึ้นในเวลาอันแสนสั้นทำให้เกิดความรักไม่ยาก
“ลินธ์ นายเชื่อเรื่องรักรึเปล่า”กาหนุ่มเงยหน้ามอง เจ้านายของตนก่อนจะถอนหายใจ
“เชื่อครับ”
“แล้วนายเคยมีรึเปล่า รักน่ะ”ราเอลถามอีก
“เคยครับ”
“อืม”



“นี่ฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย!”เชนกุมขมับ สมองไม่ได้ทันคิดอะไรมากมาย แต่ร่างกายกลับเดินมายังหมู่บ้านเสียได้ อีกไม่ใกล้ไม่ไกลก็จะถึงปราสาทที่ราเอลอยู่
“เอาว่ะ!”
   วังหลวงเป็นสถานที่ที่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา กว่าเชนจะผ่านเข้ามาได้แทบสิ้นสติ ระเบียงชั้นสามเป็นจุดหมายของร่างสูง เชือกที่ผูกเป็นบ่วงถูกโยนขึ้นไปจนมันคล้องมัดกับระเบียง เชนค่อยๆไต่ขึ้นไปอย่างระมัดระวัง กว่าจะถึงห้องของราเอลก็เกือบหัวใจวาย
“ราเอล”เชนเอ่ยเสียงเบา มือหนาดันประตูเปิดออกอย่างง่ายดาย ร่างบางนอนหลับอยู่บนเตียงกว้าง
“...”
“ราเอล”มือหนาเขย่าแขนเรียว
“อือ”ราเอลลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะตกใจกระวีกระวาดลุกขึ้นนั่ง
“เชน”
“อือ ฉันเอง”ใบหน้าหวานหม่นเศร้า ราเอลมองเชนด้วยสายตาตัดพ้อ
“มาทำไม ฮึก”เมื่อเชนเห็นน้ำตาของร่างบางไหลลงมา ชายหนุ่มรีบดึงราเอลมากอดปลอบ
“...เงียบน่า ขี้แยจริง”
“เรื่องของเราน่า ไม่ต้องมายุ่ง”
“ฉันขอโทษ”
“ขอโทษเรื่องอะไร...”
“ราเอลอยากไปอยู่กับฉันมั้ย?”
“เพราะอะไร เชนบอกเราไม่ใช่เหรอว่าเราเป็นตัวปัญหา”
“ก็ใช่ แต่ฉันเป็นคนอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนายไปแล้วรู้มั้ย?”
“เอ๋?!”เชนยิ้ม ก่อนที่จะช้อนตัวอุ้มราเอลในท่าเจ้าสาว
“ไปไหน!”
“หนีไปด้วยกันเหอะ”
“หา!?”


“ราเอลๆ”
“อือ”ร่างบางปรือตาก็เห็นใบหน้าคมคายของร่างสูงที่ก้มลงในระยะประชิด
“ฉันเผลอหลับไปเหรอ”ราเอลถาม
“ใช่สิ”
“นี่ ถามหน่อยได้มั้ย คนผ่าฟืน”ราเอลเอ่ยถามเสียงทะเล้น
“ว่าไง เจ้าชายทายาทลำดับที่ 1”เชนยิ้ม
“ตอนนั้นทำไมถึง พาหนีมา”
“นายก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ?”เชนยิ้ม
“หึ รู้สิ”ราเอลยิ้มเช่นกัน


“เพราะฉันรักนายไงล่ะ”
**********************The end******************************




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-07-2016 12:42:02 โดย youpinkpink »

ออฟไลน์ saradino1

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
ตอนพิเศษสักนิดจ้าา

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
น่ารักจังเลย ระวังท่านพ่อท่านแม่พาทหารมาจับกลับวังนะ :mew3:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด