ฮว๊ากกก .. ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เอ็ง !! .+
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ฮว๊ากกก .. ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เอ็ง !! .+  (อ่าน 191470 ครั้ง)

zefelozxxx

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่เล่าให้ฟัง

เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ยังอยู่

และเสียใจกับการจากไปขอคนสำคัญของคุณ

ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป

เพื่ออนาครที่กำลังจะมา

โชคดีนะน้องตรอง

ออฟไลน์ i_lost in..

  • ' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร '
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +166/-0
สู้สู้ค่ะ  o13  ชีวิตยังอีกยาวไกล้


นี่เป็นเพียงก้าว 1 ก้าว 1 เรื่องราวในชีวิตที่ต้องเจอ

แต่ถือว่าเราโชดดีที่เรามีเพื่อนที่ดีและครอบครัวที่รักเรา  :m15:

รวมถึงความทรงจำที่ดีมากมาย  :monkeysad:
 
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ   :กอด1:


ขอบคุณเรื่องราวดีดีนี้ด้วยค่ะ  :L2:

ออฟไลน์ pi1

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 71
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-6
บทที่ 27 :: เขียนถึงคนบนฟ้า .+


.
.
.
.

ฝนไม่ตกมาหลายวันแล้ว ..
วันนี้จึงเหมือนกับเมื่อวาน เมื่อวานของเมื่อวานก่อน และเมื่อวานของเมื่อวานของเมื่อวานก่อน .. เพราะฝนไม่ตก
ท้องฟ้าหม่นๆที่อยู่เบื้องบนยังคงเป็นสีเดิมๆ .. พระอาทิตย์ยังคงส่องแสงทำหน้าที่ของมันอย่างที่ควรจะเป็น ..
พวกเราหยุดยืนกัน ณ ที่แห่งหนึ่ง .. ป้ายซีเมนต์และหินอ่อนตั้งเรียงรายกันอยู่ระหว่างทางเดิน ..
 เบื้องหน้าของเรามีตึกสีขาวขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ ..
'ไม้กางเขน' ที่ติดไว้เหนือประตูบ่งบอกว่าสถานที่นี้เรียกว่า 'โบสถ์' ..


ยี่สิบหกวันแล้วสินะ .. ยี่สิบหกวันที่พวกเราต้องอยู่โดยปราศจากมึง 'ไอ้ปริ๊นซ์' ..
ช่อกุหลาบสีขาวถูกวางไว้แทนที่กุหลาบช่อเมื่อวาน .. ยี่สิบหกวันแล้วที่พวกเรามาที่นี่ทุกวัน .. ทุกคนยังคิดถึงมึงอยู่เสมอนะปริ๊นซ์ ... โดยเฉพาะไอ้อาร์ม
" ปริ๊นซ์ .. วันนี้กูมาหามึงช้าไปหน่อยอย่าโกรธกูนะ .. มึงรู้มั๊ยวันนี้กูไปร้านหนังสือที่มึงชอบชวนกูไปบ่อยๆ เจ้าของร้านเค้ายังถามถึงมึงเลยนะ .. เค้าบอกว่าหนังสือที่มึงบอกว่าอยากได้น่ะออกมาแล้ว .... " ไอ้อาร์มเว้นจังหวะหยิบของในกระเป๋าออกมาวางไว้บนแท่นสีขาว ..
" .. ฟังนะ .. กูจะค่อยๆอ่านให้มึงฟังจนจบเล่มเลยล่ะ ... " ไอ้อาร์มเริ่มอ่านตัวหนังสือไล่ไปทีละบรรทัดๆ น้ำตาที่หยดลงมาทำให้หนังสือเปียกชื้นแต่เสียงของไอ้อาร์มก็ยังคงดังอยู่เรื่อยๆเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา .. ทุกวันไอ้อาร์มจะนั่งคุยกับไอ้ปริ๊นซ์ ซึ่งมันทำให้ผมต้องเสียน้ำตาทุกทีที่ยืนอยู่ ...

.
.
.

ผมเดินเลี่ยงออกมานั่งที่บันไดหน้าประตูโบสถ์ .. การที่เราต้องสูญเสียคนที่รักไปมันเป็นเรื่องที่ยากจะทำใจจริงๆ .. ยี่สิบหกวันที่ไอ้ปริ๊นซ์จากผมไป ... และยี่สิบแปดวันที่ไอ้แฮมจากผมไป ... ผมคงเป็นผู้ชายที่โชคร้ายที่สุดแห่งปีโดยไม่จำเป็นต้องมี 'คลีโอ' มามอบตำแหน่งให้ ...ฮึฮึ
" กูนั่งเป็นเพื่อนนะ " เจ้าของคำถามที่ดูเหมือนจะไม่ต้องการคำตอบนั่งลงข้างๆตัวผม
" ได้คุยกับไอ้แฮมมั่งรึเปล่า ? " ผมหันไปถามคนที่เพิ่งนั่งลงเมื่อครู่
" ไม่ได้คุยเลยว่ะ .. ตั้งแต่กลับจากเชียงใหม่มันก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง "
" อืม " ผมพยักหน้ารับรู้ .. ตั้งแต่เกิดเรื่องไอ้พวกนี้ก็ไม่ค่อยพูดถึงไอ้แฮมอีกเลย .. คงเพราะยุ่งเรื่องไอ้ปริ๊นซ์แล้วก็เรื่องมหา'ลัยด้วย ..
" เอ่อ .. ไอ้ตรอง .. "
" มีอะไรอะ "
" กูว่ามีบางเรื่องที่มึงต้องรู้ .. คือ .. ไอ้เพียวมันย้ายมาเรียนที่นี่ด้วยว่ะ " ไอ้ชีสพูดไม่ค่อยเต็มเสียงนัก
" อืม .. ก็ดีแล้วนี่ .. มันจะได้ดูแลไอ้แฮมได้ "
" ไอ้แฮมมันเป็นห่วงมึงนะเว่ย ไม่งั้นมันคงไม่เป็นอย่างงี้ "
" เหรอ ....  ในเมื่อเลือกแล้วก็ต้องเชื่อใจตัวเองสิวะ " ผมตบบ่ามันก่อนจะยิ้มให้แล้วกระโดดลงจากบันไดไปยืนบนถนน ..


ผมเดินเรื่อยๆอยู่บนถนนที่คู่ขนานกับตัวโบสถ์ ด้านซ้ายมีของผมเต็มไปด้วยไม้กางเขนที่ตั้งเรียงรายไล่ระดับสูงต่ำไม่เท่ากัน .. นี่น่ะเหรอชีวิตคนเรา .. สุดท้ายก็ต้องพบเจอกันทุกคน 'ความตาย' ....
'ความตาย' ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวหรอกครับผมว่า .. แต่การต้องอยู่โดยรับรู้ว่าคนที่เรารักไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆเราแล้วต่างหากล่ะที่น่ากลัวกว่า ...
'คนตาย' จากไปอย่างสงบ .. แต่คนที่อยู่กลับร่ำไห้ไม่หยุด  ................... สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและความเจ็บปวดจริงๆ


ตอนนี้ไอ้อาร์มคงกำลังนั่งอ่านหนังสือให้ไอ้ปริ๊นซ์ฟังอยู่ .. ไอ้เยี่ยมก็คงยืนพิงป้ายสีขาวที่อยู่ข้างหลังไอ้อาร์มเอามือล้วงกระเป๋าก้มหน้าฟังเงียบๆเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา ...
ผมก็เดินเล่นรอบๆเหมือนทุกครั้งที่เคยทำและไอ้ชีสก็คงจะเดินตามหลังผมเหมือนเดิม ...
ผมหยุดฝีเท้าลงใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง .. ไม่รู้หรอกว่ามันคือต้นอะไรแต่ผมรู้สึกสบายใจที่ยืนอยู่ใต้ต้นๆนี้ ... ผมสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะหันหลังกลับไปมอง .. ไอ้ชีสยืนยิ้มให้ผมอยู่โดยยังรักษาระยะของความห่างไว้เท่าเดิม .. สามก้าว

" ทำไมมึงต้องเดินตามกูอย่างงี้ทุกวันด้วยวะ " ผมถามในสิ่งที่สงสัยมากว่ายี่สิบหกวัน
" ไม่รู้ .. ขามันก้าวไปเอง " รอยยิ้มของมันวันนี้ยังคงเหมือนกับทุกวันที่ให้ผมมาไม่เคยเปลี่ยน
" ถ้าอยากเดินกับกูแล้วทำไมไม่มาเดินด้วยกัน "
" ไอ้ตรอง .. ที่กูเดินตามหลังมึงทุกวันเนี่ยนะ ... กูจะได้เห็นอันตรายที่จะมาทำร้ายมึงได้ "
" ....................... "
" มึงไม่ต้องคิดอะไรหรอก .. กูแค่อยากทำและเต็มใจทำ .. กูจะเดินตามหลังมึงอย่างนี้ต่อไปแค่มึงไม่รำคาญกูก็พอแล้ว " ประโยคหลังมันพูดเสียงเบาจนแทบจะกระซิบ ..
" กูเลยไม่กล้าหันหลังให้มึงเลยนะเนี่ย " ผมแกล้งแซวมันไปก่อนที่บรรยากาศจะอึดอัดไปมากกว่านี้
" เหอะๆ ... " มันหัวเราะแต่ยังยืนอยู่ที่เดิม ผมเลยก้าวเข้าไปหามันแทน
" กูขอบใจนะที่มึงเป็นห่วงกู .. แต่มึงไม่ต้องรู้สึกผิดแทนไอ้แฮมจนต้องมาลำบากอย่างนี้หรอก .. กูไม่เป็นไรจริงๆ " ผมบอกมันไปด้วยใจจริง ผมไม่อยากให้มันต้องลำบากมาเดินตามผมเพียงเพราะรู้สึกผิดที่น้องมันมาหลอกผม
" ตรอง ... " ไอ้ชีสเอื้อมมือมาจับไหล่ผมทั้งสองข้าง
" นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอ " ตามันจ้องมาที่ตาผม .. ที่เขาบอกกันว่าดวงตาของคนเราเป็นหน้าต่างของหัวใจนี่ท่าจะจริง .. เพียงแต่ผมไม่เก่งพอที่จะมองออกมาไอ้ชีสมันเป็นอะไร แต่ตอนนี้ผมรู้สึกขนลุกซะแล้วสิ ...
" ......................... "
" ......................... "
" กูกลับไปฟังไอ้อาร์มเล่านิทานกล่อมไอ้ปริ๊นซ์ดีกว่า " ผมเดินกลับมาบนถนนเส้นเดิมที่คุ้นเคย ... สิ่งที่มึงพยายามจะบอกกู .. กูรับรู้มันแล้วนะไอ้ชีส ... แต่กูกลัวกับความรักแบบนี้แล้วว่ะ .. ผู้ชายกับผู้ชายมันจะรักกันได้จริงๆเหรอ ??? ? .


.
.
.
... วันนี้ ..  เกิดขึ้นหลังจากเมื่อวานนี้ ...  เมื่อวาน คือ อดีต ... ส่วนวันนี้คือ ปัจจุบัน ...
... ปัจจุบัน คือ ความจริง ส่วนอดีต คือ ความหลัง อนาคตล่ะ คือ ความฝันหรือเปล่า? ...


จากนี้ไปหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตของพวกเราคงต้องเปลี่ยนไป .. ชีวิตในมหาวิทยาลัยกำลังจะเริ่มต้นขึ้น .. ใครบางคนถูกเก็บไว้ในก้นบึ้งของความทรงจำ ... ใครบางคนจากไปไกลแสนไกลแต่พวกเรายังรู้อยู่เสมอว่าเขาไม่เคยจากเราไปไหนเลย ...
สิ่งแวดล้อม ผู้คน สถานที่ .. หลากหลายเรื่องที่จะเปลี่ยนไป .. เข้ามา และ ผ่านไป ... แต่สิ่งหนึ่งที่จะไม่เปลี่ยนแปลงคือ 'มิตรภาพ' ระหว่างพวกเราทุกคน .. 'ไอ้ปริ๊นซ์' มึงจะอยู่กับพวกกูตลอดไปเสมอ ทุกที่ ทุกเวลา ...
อีกไม่นานเราก็คงต้องแยกย้ายกันไปตามหาอนาคตและความฝันของตัวเอง .. เฮ้อออ ~ ยังจะมีอะไรวุ่นๆเข้ามาในชีวิตพวกเราอีกมั๊ยนะ .. ?? ?


ไอ้ชีส .. กับชีวิตนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ .
ไอ้เยี่ยม .. กับชีวิตเด็ก BBA ที่ ABAC .
ผมไอ้ตรอง .. กับชีวิตชาวชุมชนรังสิตภิรมย์ .. BUCA BUCA!!! นิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ .
และคนที่สุดท้ายที่เปลี่ยนความตั้งใจกระทันหัน .. จากความฝันที่จะเป็นเด็กนิเทศกลายเป็นเด็กสินกำแทน ... มันบอกว่านี่คือสิ่งสุดท้ายที่ปริ๊นซ์ตั้งใจไว้ ..
ไอ้อาร์ม .. กับชีวิตเด็กคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ .

สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด .
ไอ้แฮม .. กับชีวิตนักเรียนมอห้า .. โตขึ้นอีกปี .. หวังว่ามันจะตั้งใจเรียนกว่าเมื่อก่อนนะ :)) )
และไอ้เพียว .. กับชีวิตนักเรียนมอห้าที่กรุงเทพ .. ทำหน้าที่คนรักของเอ็งให้สมบูรณ์แบบล่ะ .

.
.

ขอจบเรื่องวุ่นๆของ 'ฮว๊ากกก .. ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เอ็ง!!! ' ไว้แค่นี้ละกันนะครับ .. ส่วนจะมีเรื่องต่อไปมั๊ยขอเก็บไปคิดก่อนนะครับ .. ไม่รู้ว่ายังจะมีคนสนใจชีวิตวุ่นวายของผมอยู่รึเปล่า ยังไงอาจจะมี 'ตอนพิเศษ' มาให้อ่านแทน ทั้งนี้และทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับกระแสตอบรับล่ะครับ .


---- ขอขอบคุณจากใจจริง ----

:: ขอบคุณคุณป๊าตึ๋ง คุณนายต๋อง .. คุณป๊าที่อยู่บนสวรรค์กับแม่ผม .. ถ้าไม่มีทั้งสองคนก็คงไม่มีไอ้ตรองคนนี้ ::
:: ขอบคุณครอบครัวสหายทุกคนที่ให้กำเนิดเพื่อนรักของผมมา ::
:: ขอบคุณเฮียน่าน (พระอาทิตย์เที่ยงคืน) .. ที่ทำให้ผมรู้จักเล้าเป็ดที่แสนอบอุ่นแห่งนี้ ::
:: ขอบคุณไอ้ชีส .. กับทุกความรู้สึกที่มีให้ และเป็นหนึ่งในแรงผลักดันของเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องนี้ XD ::
:: ขอบคุณไอ้แฮม .. สำหรับรักครั้งแรกกับผู้ชาย .. และมุมมองของนายภาวินท์ในบางบทของเรื่องนี้ ... รักมึงเสมอไอ้น้องชาย :)) ) ::
:: ขอบคุณไอ้อาร์ม .. ความรักของมึงมันยิ่งใหญ่จริงๆว่ะ กูนับถือมึงไอ้เพื่อนรัก :]] ::
:: ขอบคุณไอ้เยี่ยม .. ถึงมึงจะพูดน้อย (และต่อยหนัก) แต่กูว่ามึงเป็นผู้ชายที่อบอุ่นหยั่งกะกาแฟสตาร์บั๊คเลยว่ะ :D ::
:: ขอบคุณไอ้ปริ๊นซ์ .. สำหรับช่วงเวลาที่ดีๆที่กูเคยมีมึงเป็นส่วนหนึ่ง .. เพื่อนกันตลอดไปเว้ย :}} ::
:: ขอบคุณไอ้เพียว .. ที่ทำให้ไอ้แฮมมันรู้ใจตัวเอง .. ถึงกูจะเจ็บแต่ก็ .. โอเค๊ !?? ? ::
:: ขอบคุณโชคชะตาที่นำพาเราทั้งหมดมาพบกันจนเกิดเรื่องทั้งหมดขึ้น ::
:: ขอบคุณทั้งคนที่รักและไม่รักข้าพเจ้า ::
:: และสุดท้ายขอบคุณเล้าเป็ดแห่งนี้ที่นำพามิตรภาพดีๆมาให้ผมและทุกคน ::

ไอ้ตรองเองครับ .


           ผมชื่อน่าน ครับผมไม่เข้าใจประโยคนี้ อะครับ
ขอบคุณเฮียน่าน (พระอาทิตย์เที่ยงคืน) .. ที่ทำให้ผมรู้จักเล้าเป็ดที่แสนอบอุ่นแห่งนี้ 
           ใครก็ได้ที่รู้ช่วยบอกผมทีไ ม่งั้นก็เมลล์มาหาผมหน่อยได้ไหม ครับ มันคาใจ อะครับ

                         น่านครับ 1 มีนา 52  17.49

tobykung

  • บุคคลทั่วไป
อ่านครั้งเดียวจบเลยครับ
ซึ้งมากๆ  :กอด1:

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
ตอนพิเศษ  ..  อาม อ่าม อ้าม อ๊าม อ๋ามมมม ม ม ม !!  PART 1    *




.
.
.




" เชี่ย ! " เสียงไอ้ชีสอุทานออกมาเสียงดังเป็นสัตว์เลี้ยงสวยงามตัวใหญ่กลางโต๊ะ

" นี่มึงเอาจริงหรือเอาฮา ? " ผมขมวดคิ้ว เหล่ตามองมันกับไอ้หน้าหวานที่ยืนอยู่ข้างหลัง

" โกหกแล้วได้ซีรีส์เจ็ดเหรอวะไอ้ตรอง ! " ไอ้ตัวต้นเหตุถามกลับด้วยความกวนตีนตามแบบฉบับของมัน ... นี่ถ้ากูไม่เกรงใจไอ้หน้าสวยๆ ที่ยืนก้มทำหน้าเครียดอยู่นะ ... ขอกระโดดถีบขาคู่ตีลังกาม้วนหนาใส่เกลียวอีกสักสองสามตลบไปแล้ว !!!!

" เดี๋ยวกูถีบ " ไอ้เยี่ยมยกเท้าขึ้นมากระดิก

" บ๊ะ !! ไอ้พวกนี้นี่ ... กูบอกอะไรเนี่ยก็หัดเชื่อมั่ง อะไรมั่ง "

" มึงจะให้กูเชื่อว่ามึงเป็นเกย์ " ไอ้เยี่ยมเริ่มคำถาม

" เย่ ! " ไอ้หน้าตี๋ยืนกอดอกพยักหน้าขึ้นลงๆ (-_-)(_ _)(-_-)(_ _)

" แล้วไอ้คนที่มึงบอกว่ากำลังตามจีบอยู่ก็คือ .. เอ่อ .. ไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังมึงอะนะ " ผมถามตาม

" เย่ ! "

" แล้วตอนนี้เค้ารับรักมึงแล้ว .. มึงก็เลยพามาเข้ากลุ่มเปิดตัว ? " ไอ้ชีสถามไปเหงื่อแตกไป ... ทั้งที่ความจริงคนที่ควรรับบทนี้น่าจะเป็นไอ้คนที่ยืนกอดอกยิ้มมากกว่า ... แต่ทำไมมันไม่เป็นอะไรเลยวะ แถมยังหน้าระรื่นอยู่อีก !

" เย่ ! "

" มึงพูดคำนี้อีกที .. นันยางกูลอยไปกระทบปากมึงแน่ " ไอ้เยี่ยมพูดเสียงเรียบ

" เย่ .. เอ๊ย! โอ๊ะ โน โน โนววว ว ว .. อย่างนี้ม่ายยยยดี ~ " ไอ้อาร์มรีบคว้ากระเป๋าจาคอร์บมาบังหน้าโดยด่วน ... เรื่องของเรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ วันนี้ก็เหมือนทุกวันปกติที่ผ่านมานั่นแหละ ... เพียงแต่ช่วงสามสี่อาทิตย์ที่ผ่านมาเนี่ยไอ้อาร์มมันแปลกๆไป เลิกเรียนปุ๊บก็หายหัวปั๊บ ... พอพวกผมถามมันก็บอกแต่ว่ากำลังตามจีบใครสักคนอยู่ .. ผมก็นึกว่าสาวที่ไหนกัน ... วันดีคืนดีมันก็หายหัวไปตอนพักกลางวันไม่ยอมมานั่งกินข้าวกับพวกผม ... ก็นึกว่าไปป้อนข้าวให้สาวอยู่


ที่ไหนได้ ... อยู่ดีๆมันก็เดินพาไอ้หนุ่มที่ไหนมาก็ไม่รู้แถมยังบอกว่า ' เนี่ย ... แฟนกู ' ... เป็นใครจะไม่อึ้ง ทึ่ง เสียว กับการเปิดตัวสะใภ้ของกลุ่มมั่งล่ะครับ ... ถึงไอ้คนที่มันพามาจะตัวเล็ก (จริงๆก็ไม่เล็กนะตั้งร้อยเจ็ดสิบกว่า) ขาวๆ (จริงๆก็ไม่ขาวจนเวอร์เป็นผีเกาหลีหรอก แต่ก็ยังขาวว่าพวกผมอยู่ดี ... เพราะมันคงไม่บ้าวิ่งท้าแดดอยู่กลางสนามบอลทุกวันเหมือนพวกผม) ตาเล็กๆหยีๆ (อันนี้ห้ามไม่ได้ .. ของมันเป็นกันทั้งกลุ่ม อ่อ .. ยกเว้นไอ้เยี่ยมไว้คน ไอ้นั่นห่างไกลคำว่าตาหยีมากกกกก !) ....






............. แต่มันก็เป็นผู้ชาย !!!! นี่เพื่อนกูมีแฟนเป็นผู้ชายยยย ย !!!!! ~~~~ .... มึงมาบอกว่าเก้งผสมพันธุ์กับเขาทราย แล้วออกลูกเป็นควาย ยังเชื่อง่ายกว่าอีก !!!



" ชื่ออะไรอะมึง .. เอ่อ .. เธอ .. เอ่อ .. นาย .. เอ่อ " ไอ้เยี่ยมเอานิ้ววนอยู่สามสี่รอบ เพราะไม่รู้จะเรียกแทนสรรพนามสะใภ้กลุ่มว่าอะไรดี

" ชื่อ ปริ๊นซ์โว้ย ... ไงล่ะเท่ปะล่ะ " ไอ้อาร์มยืดอกเชิดหน้าเชิดตาดูภูมิอกภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ... ไปจีบผู้ชายติดมันน่าภูมิใจตรงไหนวะฮ๊ะ !!?  (แต่หลังจากจีบไอ้แฮมติด ผมก็ได้รู้ว่ามันเป็นยังไง ... กริ๊ซซซซๆๆๆ ... สวรรค์ชัดๆ ~!!!)

" เรียนสายไรล่ะ " ไอ้เยี่ยมยังคงซักต่อ .. โดยมีไอ้ชีสนั่งตาละห้อยสติหลุดลอยเป็นแบล็คกราวน์อยู่เบื้องหลัง พยายามทำตัวให้กลมกลืนกับต้นหูกวางข้างหลัง

" เด็กสิน - นวนเลยนะเว้ย ... ที่กูจีบนี่กะพามาติวเลขให้เต็มที่เลยนะเนี่ย " ไอ้หน้าหวานหันมาค้อนวงใหญ่ให้ไอ้อาร์มไปหนึ่งทีกับคำตอบ

" แล้วไปเจอไอ้เชี่ยนี่ตอนไหนวะ "

" โหไอ้เยี่ยม ... ใช้สรรพนามแทนกูซะเสียเลยนะ ! ... ไอ้ปริ๊นซ์นี่กูปิ๊งมันที่สยามเว้ย .. วันที่พวกมึงนัดรวมกลุ่มที่สเวนเซ่นน่ะ ... มันเป็น love at first sight น่ะ ... แต่มึงคงไม่เข้าใจอะนะเยี่ยม .. มึงมันพวก love at first night ... แถมบางทียังเป็น night แบบ one night only ด้วย .. กร๊ากกกกกกกก กกก ก ก !!!! " ไอ้อาร์มหัวเราะอย่างลิงโลดเริงร่า

" หึหึ " ไอ้เยี่ยมหัวเราะอย่างเหี้ยมเกรียมก่อนจะฉีกยิ้มแล้วคว้าจาคอร์บพาดใส่หัวไอ้อาร์มเบาๆ ... ตุ่บบ บ !

" โอ๊ยยย ย ! " ดูจากอาการไอ้อาร์มแล้ว บางทีผมคงบรรยายผิดไป ... ไอ้เยี่ยมยิ้มแล้วคว้าจาคอร์บมาฟาดใส่หัวไอ้อาร์มสุดแรงเกิด !!! ... โอเค .. อันนี้เข้ากับเหตุการณ์จริงหน่อย

" สม !!! " ไอ้หน้าหวานปลอบไอ้อาร์ม ... โอ้ววว ว ... ดูท่าทางแล้วน่าจะไปด้วยกันรอด .. หมายถึงกับพวกผมนะ !! เวลาคนล้มแล้วเราไม่ควรข้าม .. แต่ถ้าไอ้อาร์มล้มเนี่ย .. เราควรแกล้งเดินสะดุดเอาขาเตะ เอาไม้มาฟาด เอาถาดมาตี เอาจาระบีมาทา เอามาม่ามาต้ม เอ๊ะ ไม่เกี่ยว ! 5 55555 555 5 +.

" อ่อ .. พูดได้ด้วย .. กูเกือบจะนึกว่าเป็นใบ้แล้วนะเนี่ย " ไอ้เยี่ยมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ... สงสัยจะมีความสุขกับการกระทำเมื่อครู่ ... ไอ้หน้าหวานก็กลับไปโหมดเดิมคือทำหน้าเครียดเหมือนเมื่อสักพัก ... ส่วนไอ้อาร์มกระโดดไปนั่งเอาหัวถูไหล่ไอ้ชีส

" งั้นคำถามสุดท้าย ..... อะไรดลจิตดลใจให้มาเอาไอ้อาร์มวะ ... คิดผิดคิดใหม่ได้นะเว้ย เปลี่ยนใจยังทัน "

" โหย ... หาเรื่อง ... กว่ากูจะได้ไอ้ปริ๊นซ์มานี่เปลืองเหล้าที่ใช้มอมไปเยอะนะเว้ย " ไอ้อาร์มกระโดดจากโต๊ะลงไปยืนจังก้าก๋ากั่นเหมือนเดิม

" ป๊าบบบ บ ! ... ยังจะมาตลก " ไอ้เยี่ยมตบหัวสุดแรงเกิดไปอีกทีพร้อมกับกัดฟันด่า ... ฮาไม่รู้จักกาลเทศะนะมึง ... สมๆ      *

" อย่าตบหัวอาร์มมันแรงดิ " ไอ้หน้าหวานทักท้วงขึ้น ... แหมๆ รักกันเหลือเกิน เป็นห่วงกันเหลือเกิน ... เห็นแล้วมันอิจฉาว้อยยยยยยยยย ยยย ย ย ! ... ไอ้เยี่ยมนั่งทำหน้าเหวอเลย .. ไม่คิดว่าไอ้หน้าหวานจะกล้าหือ

" เดี๋ยวขี้เลื่อยก็กระจายหมด ... ในหัวยิ่งมีเยอะๆอยู่ " ไอ้ปริ๊นซ์เล่นเอง ชงเอง ตบเองเสร็จสรรพ ... ไอ้อาร์มที่ยิ้มๆอยู่ หุบแทบไม่ทัน

" ก ... กะ ... กะ .... กร๊ากกกกกกกกก กกกก ก ก ก ~~~~~~~~~~~ XD " ผมกับไอ้เยี่ยมพร้อมใจกันประสานเสียงหัวเราะกันอย่างมีความสุข ... โดยมีไอ้อาร์มนั่งหน้ามุ่ย ไอ้ปริ๊นซ์ยืนยิ้มกวนตีนยักคิ้วให้ไอ้อาร์ม  ส่วนไอ้ชีส .... สติยังหลุดลอยอยู่ .. *___________*

 





.
.
.
.








หลังจากวันนั้นไอ้สะใภ้กลุ่มก็พยายามทำตัวเนียนมาเรื่อยจนในที่สุดก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มไปโดยปริยาย ... จากที่เคยมีกันอยู่สี่คน B.O.Y ก็กลายเป็นห้าหนุ่ม TVXQ (ถึงแม้ว่าตอนหลังๆมันจะดูเหมือน WONDER GIRLS มากกว่าก็ตาม = =' )


" ปริ๊นซ์ ... มึงก็น่ารักนะ เรียนเก่งอีก นิสัยดีสัดๆๆ ... เสียอย่างเดียว " ไอ้เยี่ยมพูดขึ้นตอนนั่งเล่นอยู่คอนโดไอ้อาร์ม .. ผมกับไอ้ชีส PAUSE เกมที่เล่นอยู่หันมาสนใจประเด็นสนทนา .. ไอ้อาร์มรีบนุ่งผ้าเช็คตัวออกจากห้องนอน (มันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ... อย่าคิดไปไกล ไม่ดี ไม่ดี) ไอ้ปริ๊นซ์หยุดทำกับข้าวชะโงกหน้ามามอง

" อะไรล่ะ ? " ไอ้หน้าหวานเลิกคิ้วถาม

" เมื่อไหร่มึงจะตาสว่างสักทีวะ ... รีบๆเลิกกะไอ้อาร์มเห๊อะ เดี๋ยวกูจัดเด็กกางเกงน้ำเงินให้ชุดใหญ่เลย "

" หว๋าาาาาาาา าา .... " ไอ้อาร์มรีบวิ่งถลาเอามือมาปิดหูไอ้ปริ๊นซ์ พร้อมกับหันมาด่าไอ้เยี่ยม ...   " ไอ้สลัดด ด ด !!! "

" แปลว่าอะไรวะ ? "

" ไอ้อาร์มมันด่ามึงว่า ... ไอ้ 'สัตว์' !!! " ผมสเตร๊ทเสียงไปเต็มที่

" ถูก ! มึงยอมเหรอ ... เป็นกูนี่มีจับทุ่มแล้วนะเว้ย .. ไม่งั้นเสียชื่อครูสอนศิลปะป้องกันตัวหมด .. ไอ้สัตว์เลยนะเว้ย ไอ้สัตว์ " ไอ้ชีสคลานมากล่อมอยู่ข้างหูไอ้เยี่ยม แถมยังพ่นลมใส่ไปอีกสองสามที .. เป่าหูกันเต็มที่ วะฮ่าฮ่า ~! =D

" งั้นกูจัดห้ายยยยย ย ย   ~ " ไอ้เยี่ยมยิ้มก่อนจะคว้าตัวไอ้ชีสมาล็อคไว้

" อร๊ากกกกกกกกก กก ก ... แอร่ก ! " ไอ้ชีสดิ้นอยู่พักนึงคงเห็นว่าไม่รอดแน่ เลยแกล้งตาย

" เออ .. แล้วมึงนึกไงเนี่ยไอ้เยี่ยม อยู่ดีๆมาชวนให้มันทะเลาะกัน "

" โห .. มึงนี่ไม่แนวเลยว่ะไอ้ตรอง ก็อาทิตย์หน้าจะครบสองปีที่มันคบกันแล้วนะเฟร้ย !!! "

" ถามจริง ? "

" ตอบตรง !! " ผมหันขวับไปมองมุมห้องครัวเห็นไอ้ปริ๊นซ์ยืนยิ้มหน้าแดงอยู่ ส่วนไอ้อาร์มยืนเท้าเอวยักคิ้วไปมา ... เออ มึงเจ๋ง มึงเก่ง มึงแน่ !!! อย่าเสือกแพ้ปอสี่ละกัน เชอะเชอะ ~! ตอนแรกผมเคยคิดนะว่าพวก ... เอ่อ .. อย่างไอ้อาร์มเนี่ยคบกันแป๊บๆแล้วเดี๋ยวก็คงเลิก แต่กับไอ้คู่นี้เนี่ยนอกจากจะไม่เลิกแล้ว ยังไม่เคยเห็นมันทะเลาะกันด้วยซ้ำ

' ป๊าบบ บ ! '

' มึงตบหัวกูทำมะละกออะไรวะ '

' ใครบอกไม่ทะเลาะ ... กูจำได้ครั้งนึง ตอนนั้นมึงก็อยู่ '

' ตอนไหนวะ '

' ตอนนั้นไงวะ ........ คืนนั้นไง '

' อ๋ออออออ ออ ... นึกออกแล้ว '

' เออ ... ไอ้คะวายยยยยยยยยยยยย ยยยย ย ย ~ '

' ว่าแต่มึงเข้ามาได้ไงเนี่ย ...... นี่ความคิดของกูนะเนี่ย สะเหลือกกกกก กกก ก ! '





.
.





กลับมาๆ ... มันเคยทะเลาะกันครั้งนึงครับ ครั้งเดียวจริงๆ !!! เพราะหลังจากนั้นไอ้อาร์มก็กลายร่างจากพ่อเสือเป็นลูกสติ๊ซไปอย่างง่ายดาย ...


มันเป็นกลางดึกของคืนวันพระจันทร์ดับ ... มีเพียงเสียงหรีดหริ่งเรไรร่ำร้องสลับกับยอดทิวต้นไม้ที่โบกไกวตามแรงลม .... อาห้อย อาห้อย ~ ไม่ใช่แระ !!!! มันเป็นคืนวันเสาร์ธรรมดาๆคืนนึงเท่านั้น .... แน่นอนครับวันหยุดทั้งที .. พวกเราก็ต้องออกไปแรดดดดดด ... วันนี้นัดรวมกลุ่มใหญ่ด้วย รวมทั้งจตุรมิตร (ใครไม่รู้จักขออธิบาย .. จตุรมิตรได้แก่ กรุงเทพคริสเตียน อัสสัมฯบางรัก เทพศิรินทร์ สวนกุหลาบ) สามเสน เซนต์คาเบรียล บลา บลา บลา ~~~~ .. อย่างที่บอกครับว่ากลุ่มผมที่สยามที่รวมทุกโรงเรียน ที่กะว่าจะขยายแฟรนชายด์ไปพวกราชินี มาแตร์ วัฒนา เซนต์โยฯด้วยนะเนี่ย ... โฮะๆๆๆ



เรานัดกันที่ร้านเหล้าชื่อดังกลางเอกมัยครับ ... อัดกันมาในรถไอ้อาร์มนี่ล่ะ เพราะยังไงคืนนี้ก็คงต้องลากสารร่างเน่าๆกลับไปคอนโดมันอยู่ดี ... เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นปกติอย่างที่ควรเป็นแหละครับจนกระทั่ง ......









winds

  • บุคคลทั่วไป
^

^

^


เอ่อ....



คือว่า.................พี่วินด์ขอ.....



จิ้ม......



หน่อยนะคับ  :o8:



ไหนเราก็ดีกันแล้วนะ  :n1:

PEAK

  • บุคคลทั่วไป
^
ู^
หุ หุ  มีมาจิ้มกันเองดั้วยะ   ... งั้นผมจิ้มพี่วินด์ ทะลุไปยังซีตรองเลย ^__^

ไหนเราก็ดีกันแล้วนะ 
:-[    น่ารักมากมาย  ...  ยินดีด้วยนะครับ
นี่มั้งที่ทำให้อ่านเรื่องของน้องซีตรองครั้งนี้ แล้วรู้สึกซีตรองเล่าเรื่องออกมาอารมณ์ดีจัง  :impress2:

ขอบคุณนะครับ

ออฟไลน์ ||WiTHOuT_YoU||

  • ที่รักของใครสักคน
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2633
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-6
    • MoSHI
จิ้มกันไปจิ้มกันมา เกิดท้องขึ้นมาใครจะรับผิดชอบกันเนี่ย

หาพ่อของเด้กกันวุ่นซิ

 :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
กำลังสนุกเลย  น้องตรอง มาต่อเร็วๆนะ

ระลึกถึงปริ้นซ์     คิดถึงอาร์มด้วย


^

^

^


เอ่อ....



คือว่า.................พี่วินด์ขอ.....



จิ้ม......



หน่อยนะคับ  :o8:



ไหนเราก็ดีกันแล้วนะ  :n1:


กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!!!

น้องตรอง กะ พี่สายลมดีกันแล้วเหรอ

 :m26:แล้วกลับมาเป็นแควนกันเหมือนเดิม

หรือเป็นเจ้านาย กะลูกน้องละคะเนี่ย

ยังไงพี่สายลม ห้าม !!! ทำให้น้องตรองเสียใจอีกนะ......เข้าใจไหม o18

ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
^

^

^


เอ่อ....

คือว่า.................พี่วินด์ขอ.....
จิ้ม......
หน่อยนะคับ  :o8:

ไหนเราก็ดีกันแล้วนะ[/font]  :n1:

  อืม  . . . คือว่าคือ . . . .มันยังไงก็เหรอคะ . . . .หลังจากที่คิดว่า น้องตรองแย่แน่  .. . แล้วก็กลับมา  . .

 . . แล้วพี่ก็งง ?  .. . .

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
.




... อย่าไปเชื๊อออออ อ อ !!! ...
... มันเป็นประโยค Unreal ครับพี่น้อง !!! ....


... เชอะเชอะ ~!! ...


... มีคนบอกว่า 'เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย' ...
... ตรองว่าตรองก็คงไม่โง่พอจะกลับไปเป็นควายแล้วล่ะครับ ...

...  :m14: ...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-03-2009 18:39:34 โดย G.NORT »

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
ตอนพิเศษ :: อาม อ่าม อ้าม อ๊าม อ๋ามมมม ม ม     PART 2 *


 
" กูไปชิ้งฉ่องนะ " ไอ้อาร์มบอกก่อนจะเดินเซ แถ่ดดดๆๆๆๆๆ หายไป

" ไม่ตามมันไปเหรอ ? " ไอ้เยี่ยมยื่นแก้วโค้กให้ไอ้ปริ๊นซ์พร้อมประโยคคำถาม ... ไม่ใช่ว่าไอ้ปริ๊นซ์มันไม่กินนะครับเหล้าน่ะ แต่ถ้าวันไหนกิน OUTDOOR นอกสถานที่กันมันจะไม่กิน ด้วยเหตุผลที่ว่าต้องลากพวกผมกลับ แต่ถ้าวันไหนกินกันที่บ้านมันก็กินนะ ... เพราะไม่ต้องลากใครไปไหน เมาปุ๊บก็หงายหลังนอนตรงนั้นปั๊บ !

" โตแล้ว ... ดูแลตัวเองได้ " มันพูดเสียงเรียบก่อนจะคว้าแก้วโค้กมากระดก อึ่กกกกๆๆๆๆๆ

" ไม่กลัวมันไปสะบะเร่เฮ้กับใครหลังร้านเหรอ ? " อยากกระโดดเอา NEW BALANCE ไปจูบปากไอ้ชีสจัง ... ไม่มีเรื่องจะคุยก็คาบไว้ขวดเหล้าน่ะ แทะแทนกระดูกไปก่อน

" หึหึ ~ "







................................... ห้านาทีผ่านไป .................................



.
.
.






............................................. สิบนาทีผ่านไป .................................



.
.
.





............................................. ยี่สิบนาทีผ่านไป ....................................





" เฮ้ย ! ไอ้อาร์มกลับมายังวะ ? " ผมเพิ่งนึกได้มัวแต่ไปแรดเต้นกับสาวๆโต๊ะข้างๆ

" กูอุตส่าห์ไม่ทักแล้วนะ ! " ไอ้เยี่ยมโน้มคอผมมากระซิบ ... ผมพยักหน้าก่อนจะเบนสายตาโฟกัสไปยังไอ้ปริ๊นซ์ ................ กรี๊ดดดดดดดดดดด !!! ผีซาดาโกะ !!! สายตามึงอาฆาตมั่กๆๆๆ

" เดี๋ยวตรองไปตามมันให้ละกัน .. ปริ๊นซ์รอนี่นะ " ผมบอกก่อนจะเดินชิ่งออกมา ทิ้งให้ไอ้เยี่ยมเผชิญหน้ากับซาดาโกะเพียงลำพัง .. เจอไอ้ชีสกำลังดิ้นกระแด่วๆๆอยู่เลยคว้าคอมันมาห้องน้ำด้วย

" ปล่อยยยยยยยยยยยกู๊ ... กูจาเต้นนนน น น ~ " ไอ้ชีสงอแง โวยวาย เป็นควายธนู -*-

" มึงช่วยกูหาตัวไอ้อาร์มก่อน ... หาได้ให้เต้นต่อ " ผมบอกก่อนจะฝ่าม่านหมอกหนาจากควันบุหรี่ของไอ้หนุ่มๆหน้าห้องน้ำเข้าไป ... เวร ! มันมีโชว์โคโยตี้ในนี้รึไงวะ ? ทำไมมันได้รับความนิยมอย่างล้นหลามขนาดนี้ !!!! แล้วจะหาเจอมั๊ย .. ไอ้อาร์มอะ ยู้ฮูวววว วๆ ... ระหว่างที่ผมกำลังยืนคิดหาวิธีอยู่ ไอ้ชีสก็เดินตาเยิ้มเซแถ่ดๆๆๆๆ เข้ามา ..

" ฮึบบบๆ !! " ไอ้ชีสสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ... มึงจะทำอะไร ........ อย่าบอกนะว่า ...

" ไอออออออออออออออออ้อาร์มมมมมมมมมมมมมมมมมมม มมมม ม ... อยู่ไหนว๊าาาาาาาาา !?????????? " เวร ! ผมจะวิ่งไปอุดปากมันแล้วนะ แต่ช้าไป ...... เลยแกล้งเดินหลบๆทำเป็นไม่รู้จักแบบเนียนๆ

" อ้ายยยยยยยยตรองงงงง ง  ... มึงไปเคาะดูแต่ละห้องดิ๊ " นั่น ! มีมากวักมือเรียกอีก ...... ดูดิ๊หันมามองกูเป็นทางเดียวเลย =[]=; ไม่ต้องมอง กูไม่ใช่เป้ย ..... จั้ด จั้ด จา ดา จั้ด จั้ด จั้ด จา ดา ฮู่ว ! จังหวะที่ผมกำลังยืนอึ้งอยู่ ไอ้ชีสก็คว้ามือไปกระทบประตูห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว

" ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ... ไอ้อาร์มอยู่ป่าว ! " มันใช้วิธีเคาะทุกห้องแล้วตะโกนถามครั้งเดียวเลย

" ไม่ใช่โว้ย ! " มีห้องนึงส่งเสียงตอบกลับ ... ในขณะที่อีกหลายห้องก็เปิดประตูเดินออกมาเลย ........ ข้างนอกไม่มี ตรงโถฉี่ไม่มี ... ในห้องน้ำไม่มี แล้วไอ้อาร์มมันไปฉี่ที่สุวรรณภูมิรึไงวะ ?


.
.
.


ทันทีที่เห็นพวกกับไอ้ชีสเดินกลับมาไอ้เยี่ยมก็ยกคิ้วแทนคำถามทันที ... ผมส่ายหน้าให้มันไป ....

" ตรองว่าไอ้อาร์มมันเมาแล้วขับรถกลับไปนอนตีพุงที่คอนโดแล้วป่าว ? " ผมตบไหล่ไอ้ปริ๊นซ์ ... มันไม่ตอบแต่ล้วงมือเข้าไปหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง ...... กุญแจรถไอ้อาร์ม

" มันคงเมาจนจำไม่ได้ว่าเอารถมา ...... ป่านนี้อ้วกแตกบนรถแท๊กซี่ไปแล้ว " ไอ้เยี่ยมบอก ไอ้ชีสนั่งปลอบ ... ผมจ่ายตังค์ ....... เฮ้ยไม่แนวว่ะ -*- ไอ้อาร์มไม่อยู่ กูเสียตังค์ ........... ไม่แนว ไม่แนว .... ไอ้ปริ๊นซ์ยิ้มก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าหลัง .......... กระเป๋าตังค์ไอ้อาร์ม

" เฮ้อ .......... เครียดว่ะ " ไอ้ชีสถอนหายใจออกมา

" ไม่ต้องห่วงมันหรอกน่า มันดูแลตัวเองได้ "

" กูอะไม่ได้ห่วงมันหรอกไอ้ตรอง ....... กูอะห่วงกู !! คืนนี้จะไปนอนที่ไหนว๊า ? " ไอ้ชีสบอกก่อนจะก้มหน้าฟุบโต๊ะ ..... ไอ้ปริ๊นซ์หยิบกุญแจมาวางบนมือไอ้ชีส ... กุญแจคอนโดไอ้อาร์ม !!!

" กุญแจสำรองน่ะ .. ถือคนละอัน " ไอ้หน้าหวานบอกก่อนจะลุกออกจากร้าน ......... โดยมีพวกผมสวดมนต์อ้อนวอนพระเจ้าเดินตามอยู่ติดๆ ................ อาเมน !


.
.
.




" นี่ไง ... รองเท้ามัน กูจำได้ !!! " ไอ้ชีสชี้ไปที่รองเท้าที่วางอยู่บนชั้นตรงประตู

" เออ ... กูก็จำได้ .... แต่ที่มึงชี้น่ะมันรองเท้านักเรียน มันไม่ได้ใส่ไป !!!!! " ไอ้เยี่ยมตบหัวไล่นกเอี้ยงออกจากไอ้ชีส

" วันนี้อาร์มใส่คู่สีแดง " ปริ๊นซ์บอกก่อนจะเปิดตู้รองเท้าอีกอันดู ........................ แล้วก็เจอ !! รองเท้าสีแดงวางอยู่ในตู้

" เห็นปะ ... ตรองบอกแล้วว่ามันกลับมานอนตีพุงที่นี่แล้วล่ะ .... ทิ้งกูนะไอ้อาร์ม เชอะเชอะ ~! "

" แล้วนั่นของใครวะ ...... ที่อยู่ข้างๆอะ อันสีทองหัวแหลมน่ะ " เวร !!! เมาแล้วยังเสือกความจำดีอีกนะมรึง ไอ้เชี่ยชีส !!!!!!!!!!!



............................. เ งี ย บ !  ..................................... เวรๆๆๆๆ ซาดาโกะมาอีกแล้วววว ว ว !!!~




ไอ้ปริ๊นซ์หลับตาสูดหายใจเรียกสติให้กลับมา ... ก่อนจะก้าวฉับๆไปทางห้องนอน

" ปริ๊นซ์ ... กูว่ามึงไม่พร้อมหรอก " ไอ้เยี่ยมคว้าแขนไอ้หน้าหวานที่ตอนนี้ดูยังไงก็รู้ว่ากำลังโกรธจัด

" แล้วเยี่ยมจะให้ปริ๊นซ์ทำยังไง ... รอให้มันหนีไปก่อนงั้นเหรอ "

" แต่ตรองว่าปริ๊นซ์เชื่อเยี่ยมเถอะ ... ปริ๊นซ์ทำใจได้เหรอ ... จริงอยู่ว่าบางทีหลังประตูบานนั้นมันอาจจะไม่ได้มีอะไรเลวร้ายอย่างที่เราคิด แต่ถ้า .... ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆล่ะ " วงสนทนาของเราตกอยู่ในความเงียบไปอีกพักใหญ่ก่อนที่ไอ้เยี่ยมจะเสนอทางออก ...

" ตรอง .. มึงนั่งรอเป็นเพื่อนไอ้ปริ๊นซ์หน้าทีวีไป .. เดี๋ยวกูกับไอ้ชีสเข้าไปเอง " ผมพยักหน้ารับก่อนจะพาไอ้ปริ๊นซ์มานั่งรอที่หน้าทีวี ... ไอ้หน้าหวานเริ่มร้องไห้แล้ว ไม่มีอาการสะอึกสะอื้น ไม่มีการฟูมฟาย โวยวาย ... มันนั่งนิ่งๆ ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาในความเงียบ .......... นั่งกับมันโคตรจะกดดันเลย มันจะโดดงับคอกรูม๊ายยยยย ย ย !?

สักพักไอ้ชีสก็เดินเซแถ่ดดดๆๆๆ มายืนทำปากจู๋แบมือตรงหน้าผม

" อะไรของมึง "

" ขอกุญแจหน่อยยยย ... มาาาานล็อค ! "

" ............................ " ไอ้ปริ๊นซ์ยังคงนั่งร้องไห้นิ่งๆ ไม่รับรู้อะไรเลย

" ปริ๊นซ์ ... ตรองขอกุญแจหน่อยนะครับ " ผมเขย่าตัวมัน ... มันหันมามองหน้าผมก่อนจะโผเข้ากอด ... ผมเอามือขวาลูบหลังปลอบมันแล้วก็ใช้มือซ้ายหยิบกุญแจออกมาจากมือที่กำอยู่ของไอ้ปริ๊นซ์ .... มือมันทั้งเกร็ง ทั้งสั่น เหงื่อออกจนเปียกโชกไปหมด ... ไอ้ชีสรับกุญแจเสร็จก็เดินกลับไปหาไอ้เยี่ยม

" กูนับหนึ่งถึงสามแล้วเปิดนะ " ไอ้เยี่ยมนัดแนะกับไอ้ชีสหลังจากไขกุญแจเรียบร้อย

" ฮึบ ... หนึ่ง .. ส "

' โครมม ม ม ! ' เพิ่งจะถึงหนึ่งไอ้ชีสดันใจร้อนว้อนท์จัดเปิดประตูอล่างฉ่างอ้าซ่าไปแล้ว .... -*- กลุ้มจริงจริ๊ง เวลาไอ้บ้านี่เมาเนี่ย ... พูดอะไรไปไม่เคยทำให้ได้สักอย่าง

" เฮ้ย !!!!!!     ........... มืดว่ะ เปิดฟายยดิ๊ไอ้เยี่ยม ! " เวร ! อุทานซะกูตกใจนึกว่าเปิดไปเจอฤดูผสมพันธุ์ของเก้งทองหล่อ


.
.
.


" ไอ้ตรอง .. มึงมานี่ดิ๊ ! ปริ๊นซ์ ... นั่งอยู่นั่นแหละ ถ้ายังคิดว่ากูเป็นเพื่อน " ไอ้เยี่ยมชะโงกหน้าออกมาใช้นิ้วกลางกระดิกเรียกผม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นชี้หน้าไอ้ปริ๊นซ์ตอนที่เห็นมันกำลังจะลุกเดินตามผม

" เดี๋ยวตรองมา .. ปริ๊นซ์อย่าร้องไห้นะ อย่าคิดมากด้วย " ผมยิ้มให้ไอ้คนที่สะอื้นอยู่ที่โซฟาก่อนจะลุกเดินมาหาไอ้เยี่ยม

' เป็นเชี่ยไร ' ผมส่งคำถามทางสายตา

' อย่าถามมาก ... บอกได้แค่ กล้วยทอดแล้ววว ว ! ' ไอ้เยี่ยมตอบกลับทางสายตาเช่นกัน

' ไอ้อาร์มนอนกอดหมีแพนด้าอยู่รึไง๊ '

' อย่ามาตลก ! เดี๋ยวกูถีบตกส้วม '    ... อย่าไปสนใจไอ้คำถามคำตอบทางสายตาข้างบนอะไรนั่นเล๊ยย ย !  แมร่งงี่เง่าบ้าบอสิ้นดี !!!

" มีไรวะ " ผมถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องนอน พยายามเขย่งมองบนเตียงแต่มองไม่เห็นไอ้เยี่ยมบังมิด !! แถมมีไอ้ชีสเซไปเซมาเป็นไอ้หนุ่มหมัดเมาคอยกันอยู่อีกชั้น

" งานนี้กูให้มึงเคลียร์ "

" อะไรก็ว่ามา "

" มึงตั้งสติหายใจลึกนะ "

" เออ ! " ผมเองก็ใช่ว่าจะปกติ ... กรึ่มๆได้ใจอยู่ไม่ใช่น้อย

" แน่ใจ ? "

" นับหนึ่งถึงหนึ่ง ถ้ามึงไม่หลีกกูถีบ ! " สิ้นประโยคไอ้เยี่ยมกระโดดแผลวไปยืนแอบข้างโต๊ะเครื่องแป้ง เท้าที่ผมยกมาเลยลอยไปโดนเป้าไอ้ชีสแทน

" สาดดดดดดดดดดด ดด ด ! ชีสน้อยกูเละหมด !!! " ไอ้ชีสบ่นโอดโอย แต่ผมไม่ได้สนใจมันแล้วเพราะบนเตียงมันมีช็อตเด็ดคนดังอยู่ .................. ไอ้อาร์มนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง แม้จะมีผ้าห่มคลุมเบื้องล่างตั้งแต่สะดือลงมาหากไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันเปลือยอยู่  ............ และ ' ไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆ ' ก็คงจะเช่นเดียวกัน ..............

" เฮ้ย ! มันมาอยู่นี่ได้ไง "

" ได้ข่าวว่ากลับมาพร้อมกัน กลับมาด้วยกัน " ไอ้เยี่ยมยืนกอดอกพิงโต๊ะเครื่องแป้งตอบ ... ส่วนไอ้ชีสนอนบ่นงึมงำๆอยู่บนพื้นห้องนอน

" แล้วจะบอกไอ้ปริ๊นซ์ว่าไงวะเนี่ย ............ จะทางไหน กูว่ายังไงก็เลิก "

" กูถึงบอกให้มึงเคลียร์ไง ... เวลาไอ้อาร์มโวยวายกูจะได้บอกมึงทำ " ไอ้เยี่ยมยิ้มมุมปากเยี่ยงสุนัขจิ้งจอก สะบัดพวงหางสีขาวไปมา O>_______________<O ไอ้เลววววว ววว ว !!!!

" เอาปริ๊นซ์ไปจากที่นี่ก่อน .. เรื่องนี้มันไม่ใช่จะเคลียร์แล้วจบ "

" แล้วปริ๊นซ์มันจะยอมไป ? " ไอ้เยี่ยมเลิกคิ้วถาม .... ความจริงไอ้สองตัวที่นอนอยู่บนเตียงมันน่าจะตื่นได้แล้วนะ ทั้งไฟทั้งเสียง ... จะหลับลึกไปไหน ... อ่อ เพลีย .... โอเค๊ กูเข้าใจ !!! =*=

" เรื่องของมรึง ! " วะฮ่าฮ่า ~!!! ถึงเวลาเอาคืนแล้วนะไอ้ยอดเยี่ยมมมมมมมม มมม ม !!!~

" ขอบใจนะ ... แต่ปริ๊นซ์ขอรู้ทุกอย่างเองละกัน " .... เออ จัดห้ายยยยยยย ยยย ย ! .... เอ๊ะ กูไม่ได้พูด ไอ้เยี่ยมไม่ได้พูด ไอ้ชีสไม่ได้พูด แล้วใครพูด ?

" ปริ๊นซ์ ! " ไอ้เยี่ยมรีบตะครุบตัวไอ้คนที่เพิ่งเปิดประตูห้องนอนเข้ามา พยายามปกปิดหลักฐานโดยเอามือปิดตา .... เหอะๆ วิธีการมึงสิ้นคิดมั่กๆ โตแต่ตัวนะมึง !!

" เอ่อ ... อ ... ปริ๊นซ์ ตรองว่าออกไปนั่งข้างนอกดีกว่ามั๊ ... "

" พอเหอะตรอง ... ปริ๊นซ์รู้นะว่าทุกคนเป็นห่วงปริ๊นซ์ แล้วก็เป็นห่วงอาร์มด้วย .... แต่ความจริงแล้วเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเรากับมันไม่ใช่เหรอ ? "

" ( ' ' ; ) " อึ้งแดกเลย !! เอ๊ะ นี่ปริ๊นซ์มันหลอกด่าว่ากูเสือกรึเปล่าวะ ?

" อืม .. งั้นก็จัดการตามแต่จะเห็นสมควรแล้วกัน เดี๋ยวพวกกูออกไปเรียกรถโรง'บาลไว้รอ " ไอ้เยี่ยมบอกก่อนจะลากแขนผมให้เดินออกมา

" ไม่ต้องหรอก ... อยู่ด้วยกันที่นี่แหละ " ไอ้ปริ๊นซ์บอกก่อนจะเดินมากอดอกมองสิ่งมีชีวิตบนเตียง ......... ริมฝีปากสีแดงเรื่อถูกกัดเม้มอย่างแรงจนเป็นรอยช้ำ น้ำตายังคงไหลแต่ไม่มีเสียงกระซิก ไอ้ปริ๊นซ์ยังคงเป็นไอ้ปริ๊นซ์ผู้มีสติอยู่เสมอถ้าเป็นผมนะป่านนี้กระโจนไปกระทืบคาเตียงแล้ว !

" อาร์ม ..... อาร์ม " ไอ้ปริ๊นซ์ส่งเสียงเรียกแฟนมันโดยไม่แม้แต่จะโดนร่างกายของคนที่มันเรียก  บ่งบอกว่า 'ขยะแขยง'  ... ไอ้สองตัวผู้โชคร้ายและยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองยังนอนก่ายกอดกันอย่างไม่รู้สึกตัว ไอ้ปริ๊นซ์เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกันโหลแก้วคริสตัลใสในมือ


' โครม ... ซ่าา ... เฮ้ย ... เพล้ง ! ' ปลาทองสองตัวหลุดออกจากโหลมานอนดิ้นอยู่บนเตียง พร้อมกับน้ำในโหลที่ถูกสาดออกมากระจายตามแรงเหวี่ยงของแขนเรียวสีขาว ไอ้อาร์มกับคนในอ้อมกอดสะดุ้งตื่นร้องตกใจพร้อมกับเสียงโหลใบใสหล่นกระทบพื้นสีขาวของห้อง ไอ้ชีสก็สะดุ้งเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งทำตาปริบๆ ... ผมเคยสงสัยว่าไอ้สองตัวนี้มันจะเอาโหลปลาทองไปเลี้ยงไว้ทำไมในห้องน้ำ วันนี้ผมได้คำตอบแล้ว ........... อ่อ .. เอาไว้ทำแบบนี้นี่เอง !

" ปริ๊นซ์ ... เล่นบ้าอะไรวะเนี่ย " ไอ้อาร์มหันมาถามคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

" แล้วอาร์มล่ะ .... เล่นบ้าอะไร " ไอ้ปริ๊นซ์พูดด้วยเสียงเรียบๆ ประโยคหลังไอ้ปริ๊นซ์ถามพร้อมกับจิกตาไปยังคนที่นั่งกอดแขนไอ้อาร์มอยู่

" อะไรว๊ ... เฮ้ย ! มึงมาอยู่นี่ได้ไง " ยังไม่ทันถามจบไอ้อาร์มก็ตกใจกับไอ้คนข้างๆ

" พูดงี้หมายความว่าไงอะพี่อาร์ม "

" ก็หมายความอย่างนั้นแหละ ... มึงมาทำเชี่ยอะไรที่นี่ 'ไอ้เกน' " ....ไอ้เกน .. หรือชื่อเล่นเต็มๆว่า ไอ้เกนจิ ... มันเด็กกว่าพวกผมปีนึง เรียนอยู่โรงเรียนชายล้วนชื่อดัง กางเกงน้ำเงิน ย่านบางรัก ที่จริงแล้วกลุ่มผมมีคนที่เรียนโรงเรียนนี้แค่สองคนคือ ไอ้เยล กับ ไอ้กิ้ม หรือชื่อเล่นจริงๆว่า ไอ้กิมจิ .... พอจะนึกภาพออกแล้วมั่งหรือยังครับ ? อ่ะ หายใจลึกๆ มีสมาธิๆ ... พวกผม .... ไอ้เยล เป็นเพื่อนไอ้กิ้ม ....... มันสองตัวอยู่กลุ่มผม ......... ไอ้กิ้มมีน้องชายคือ ไอ้เกน .......... ไอ้เกนก็เลยเปรียบเสมือนว่าอยู่กลุ่มผมไปโดยปริยาย ............ อ่ะลองทวนๆ ... พวกผม .......... ไอ้กิ้ม ...... น้องมันคือไอ้เกน .......... คืนนี้นัดรวมกลุ่มใหญ่ ......... ในเมื่อพี่ชายมันมา ไอ้ตัวน้องชายมันก็เลยตามมาด้วย ........... พอเข้าใจนะครับ

" ก็พี่อาร์มเป็นคนพาเกนมาเองนะ " มันพูดเสร็จก็สะบัดหน้าใส่ไอ้อาร์มเลย ...... เฮ้ย ไอ้กิ้ม น้องมึงสาวแตก !!!

" เฮ้ยไอ้เยี่ยม ไอ้ตรอง ช่วยกูหน่อยดิ ... นี่มันอะไรยังไงวะ "

" กูว่ามึงถามไอ้ปริ๊นซ์เองละกัน " ไอ้เยี่ยมบอกอย่างปลงๆ หมดปัญญาที่จะช่วยว่ะ ทั้งภาพและเสียงหลักฐานมันมัดแน่น

" ว่ามาปริ๊นซ์ "

" .......................... เราเลิกกันเถอะ ........................ " ไอ้ปริ๊นซ์บอกด้วยน้ำเสียงแบบเดิมก่อนจะเดินหันหลังออกจากห้องนอนแห่งนั้น ผมเดินตามมันออกมาด้วยความเป็นห่วง ไอ้เยี่ยมอยู่ในนั้นแล้ว ผมเชื่อว่ามันคงจะควบคุมและเคลียร์ทุกอย่างได้

ช่วงเวลาประมาณสิบนาทีที่ผมนั่งอยู่กับไอ้ปริ๊นซ์สองคน ไม่มีบทสนทนา ........ ไม่มีคำปลอบโยน .......... ไม่มีคำปลอบใจ .......... ผมเพียงแค่นั่งจับมือมันไว้เท่านั้น ผมเชื่อว่ามันรับรู้ทุกความรู้สึกที่ผมมีให้มันได้ ........ ความรัก ....... ความห่วงใย ......... ทุกสิ่งผ่านมามือผมเข้าสู่มือของมัน .......
เบื้องหลังบานประตูไม้สีเข้มนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ....... เป็นสิ่งที่ยากจะคาดเดา ........... แต่ที่แน่ๆคงจะไม่ได้เงียบสงบเหมือนข้างนอกนี้แน่ เพราะเสียงต่อสู้ เสียงร้องขอ เสียงของความเจ็บปวดดังลอดออกมาเป็นระยะๆ

" กูขอคุยกับแฟนกูหน่อย " ไอ้อาร์มหยุดยืนอยู่ตรงพื้นพรมขนแกะสีขาวหน้าโซฟาที่ผมกับไอ้ปริ๊นซ์นั่งอยู่ หน้าตาหล่อของมันมีรอยช้ำเต็มไปหมดริมฝีปากยังมีเลือดติดอยู่เล็กน้อย

" ตรงนี้ไม่มีแฟนอาร์มหรอก ... ถ้าจะมีก็แค่แฟนเก่า " ไอ้ปริ๊นซ์บอกก่อนจะคว้าข้อมือผมลุกขึ้นเดินหนี

" เดี๋ยว ... คุยกันก่อน "

" ไม่ ! " ไอ้ปริ๊นซ์บอกเสียงดังพร้อมกับพยายามแกะข้อมือแกร่งของไอ้อาร์มออกจากแขนตัวเอง

" อาร์มมึงปล่อยเหอะ ... เห็นมั๊ยว่าไอ้ปริ๊นซ์มันเจ็บ "

" อย่าเสือก ... มึงจะไปไหนก็ไปไอ้ตรอง นี่มันเรื่องของกูกับเมียกู "

" เออกูรู้ ... และกูก็จะไม่เสือกเลย ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนที่กูรัก และ ไอ้ปริ๊นซ์ไม่ใช่เพื่อนที่กูรักเหมือนกัน "

" ................ "

" ................ "

" .......... กูขอโทษ ... กูเมา กูไม่ได้คิดจะนอกใจมึงจริงๆนะปริ๊นซ์ ...... กูคิดว่าเป็นมึง ....... จริงๆนะ ........ " ไอ้อาร์มก้มหน้าบอกก่อนจะปล่อยแขนไอ้ปริ๊นซ์ให้เป็นอิสระ มันคงไม่อยากให้ผมกับไอ้ปริ๊นซ์เห็นน้ำตาของมัน ........ แต่เสียใจด้วยว่ะกูเห็น ! วะฮ่าฮ่า ~~~~ =D
 
" เฮ้ยอาร์ม ... เท้ามึง " ผมทักทันทีที่เห็นบางสิ่งผิดปกติบนพื้นพรม


ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3

LOT

  • บุคคลทั่วไป
แค่เห็นชื่อปริ๊นซ์ก็น้ำตาซึมแล้วอ่ะ แย่จังเรา

ขอบคุณตรองที่เอาตอนพิเศษมาลงให้อ่านนะ  :L2:



สำหรับตรอง....ไม่รู้เหมือนกันว่าตรองมีปัญหาอะไร แต่เป็นกำลังใจให้นะ ทางข้างหน้ามีแสงสว่างเสมอแหละ  :กอด1:

ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4


. . . " เฮ้ยอาร์ม ... เท้ามึง " ผมทักทันทีที่เห็นบางสิ่งผิดปกติบนพื้นพรม  . ..      !!!!!!~ เหยียบปลาทองใช่มะ  . ... .


 ... อาร์มเมาก็มีสติหน่อยดิ ปลาทองถึงมันจะความจำไม่ดี แต่มันก็ไม่อยากตายนะ . .. . . 555 555  . ..  ไหง คิดได้สั้นขนาดนี้ล่ะคะ คิดต่ออีกหน่อยเห้อ

. .... . . จะได้ทำให้พี่รุ้จักน้องปริ๊นมากขึ้น อยากรุ้จัก . . . .

ออฟไลน์ ||WiTHOuT_YoU||

  • ที่รักของใครสักคน
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2633
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-6
    • MoSHI
 o22 o22 o22

สุราทำสติเตลิดอีกแล้ว

แต่ว่าน้องปลาทองคงไม่โดนเหยียบนะตรอง

เพราะมันโหดร้ายเกินไป สงสารปลาทอง

 :z3: :z3: :z3:

aotkung

  • บุคคลทั่วไป
สงสารปริ้นจังทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วยผมรู้สึกถึงความรู้สึกนี้ดีคับว่ามันเป็นยังไง มันเจ็บมากๆ

แต่ก็ต้องยอมรัยความจิงอ่ะคับ
:m15:

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
ตอนพิเศษ >> อาร์ม กับ ปริ๊นซ์ PART 3
.
.


" เฮ้ยอาร์ม ... เท้ามึง " ผมทักทันทีที่เห็นบางสิ่งผิดปกติบนพื้นพรม


.
.


" นิดหน่อย " ไอ้อาร์มบอกเสียงอ่อย พรมสีขาวตอนนี้กลายเป็นสีแดงอยู่รอบๆเท้าไอ้อาร์ม .... มันคงไม่ใช่นิดหน่อยอย่างที่มันบอกแน่ๆ ผมผลักให้ไอ้อาร์มหงายหลังนั่งบนโซฟาก่อนจะคุกเข่าจัดการกับเท้าไอ้อาร์ม

" วิ่งทะเล่อทะล่าเหยียบเศษโหลปลาทองใช่มั๊ยเนี่ยไอ้ซุ่มซ่าม ...... ปริ๊นซ์ครับ หยิบกล่องพยาบาลให้ตรองที " ผมเงยหน้าบอกแฟนเก่าไอ้คนไข้ได้รับบาดเจ็บ สีหน้าและแววตาไอ้ปริ๊นซ์ดูกังวลและเป็นห่วงจนปิดไม่อยู่ หากแต่ปากแดงนั้นกลับเม้มเข้าเหมือนครุ่นคิดก่อนจะส่ายหน้าและเดินหายเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง

" ปริ๊นซ์มันไม่รักกูแล้วใช่มั๊ย ไอ้ตรอง! " ไอ้อาร์มเริ่มเพ้อขณะที่ผมใช้คีมคีบเศษแก้วที่บาดออกจากเท้ามัน slipper ก็วางอยู่ข้างเตียงแท้ๆ ไม่รู้จักใส่

" เอาน่ามึง .... เรื่องมันยังใหม่อยู่ เอาไว้ใจเย็นแล้วค่อยพูดกัน เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง "

" ไม่ ... ปริ๊นซ์มันบอกเลิกกูแล้ว ปริ๊นซ์มันทิ้งกูไปแล้ว ปริ๊นซ์มันไม่รักกูแล้ว "

" โอ๊ยยยยย กูจะบ้าตาย ! มึงจะเล่นบทสงสารตัวเองไปถึงไหนวะ ... กูยิ่งปลอบคนไม่ค่อยจะเป็นอยู่ "

" ..... ไอ้ตรอง .... "

" เออแล้วไง ... ปริ๊นซ์มันเลิกกับมึงแล้วไง .... มึงจำเป็นต้องทำตัวเป็นพระเอกเอ็มวีนั่งเปิดเพลงซึ้งๆ ร้องไห้ฟูมฟายซบหน้ากับหมอน หรือ วิ่งไปเปิดฝักตัวราดหัวมั๊ย .... พอฝนตกก็รีบวิ่งไปตากฝนซะนะเอาให้ป่วยเข้าโรงบาลแมร่งไปเลย หรือจะให้กูขับรถพาไปทะเลมั๊ยเดินลงไปเลย  ... ประชดมันเข้าชีวิตน่ะ ... คืนนี้ก็ออกไปกินเหล้าซะให้ชีวิตมันแย่ ทำตัวแหลกเหลวเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น ... พอเมาได้ที่นะมึงก็เดินมาชักดิ้นชักงอแถวหน้าร้านนะ ตะโกนคุยกับตัวเองว่ามึงทำผิดตรงไหน มึงไม่ดียังไง .... ไอ้ปริ๊นซ์มันจะเห็นแล้วสงสารหรือเปล่า กูไม่รู้ ... แต่ที่แน่ๆ คนอื่นมาเห็นเค้าคงสมเพช! ... โรงรงโรงเรียนก็ไม่ต้องไปมันแล้ว อนาคตไม่ต้องไปสนฝากไว้ที่ไอ้ปริ๊นซ์แล้วนี่ ... จบกับมัน ก็จบไปเลยชีวิตกับอนาคตน่ะ ..... หรือว่าถ้าทั้งหมดที่กูพูดไปมึงรู้สึกว่ามันยังไม่สะใจ ยังโง่ ยังควายไม่พอ มึงก็เดินออกไปโน่นระเบียงเลย หรือถ้ามันสูงไม่พอก็ดาดฟ้าเลยเป็นไง .... กระโดดลงมาเล๊ย ! ไอ้ปริ๊นซ์รู้แล้วมันจะเสียใจมั๊ย เจ็บมั๊ย ไม่รู้ ........ ที่แน่ๆศพมึงไม่สวยแน่ ! ........ ถ้ามึงคิดว่าชีวิตมึงเกิดมาแล้วคิดได้แค่นี้ กูก็ขออุทิศส่วนกุศลให้ด้วยละกัน .... ไอ้ขี้แพ้ ! " อย่างที่บอกนั่นล่ะ ผมมันพวกปลอบใครไม่เป็น ได้แต่ทับถมและซ้ำเติม ... มานั่งนึกดูตอนนี้ ... ทำไมกูปากดีเยี่ยงนั้นวะ อกหักทีไอ้ที่เคยว่าไอ้อาร์มไว้ย้อนเข้าหาตัวเองทุกอย่าง .... ทำเกือบหมดทุกข้อเลยนะนั่น !

" มึงนั่งคิดไปละกัน โตแล้วคิดเองได้ .... เออ ทำแผลเองละกัน หมดอารมณ์ ! " ผมลุกยืนผละออกจากมันมา ... ไม่สามารถคอนเน้คติ้งพีเพิ่ลได้แล้วล่ะ เดินมาสงบสติอารมณ์ดีกว่า

" ไอ้อาร์มอะ " ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาไอ้เยี่ยมก็ถามทันที ... เวร ! ลืมไปว่าในนี้ก็มีศึกอัศวินดำอยู่ หาที่สงบสติอารมณ์ผิดไปนิสสส ส

" มึงออกไปเคลมประกันต่อละกัน ... กูชนแล้วชิ่งว่ะ " ผมบอกอย่างเหนื่อยๆก่อนจะเดินมานั่งข้างไอ้ชีสที่ตอนนี้นั่งลุ้นมวยคู่เอกอยู่ ไอ้ปริ๊นซ์นั่งเก็บของใส่กระเป๋าอยู่ ส่วนไอ้เกนสวมเสื้อคลุมสีชมพูอ่อนนั่งอยู่บนเตียง

" นั่นมันเสื้อไอ้ปริ๊นซ์ไม่ใช่เหรอวะ " ผมถามไอ้ชีสแต่คงเสียงดังไปหน่อย

" อ้าวเหรอ .... งั้นเดี๋ยวเกนเปลี่ยนคืนให้นะครับพี่ปริ๊นซ์ " ไอ้เกนแกล้งทำหน้าตกใจที่ใครดูก็รู้ว่ามัน 'แกล้ง' พร้อมกับทำท่าจะเดินไปถอดเสื้อคลุมคืนเจ้าของ ... ไปเรียนแอ็คติ้งเพิ่มนะไอ้หนู จะมาเฟคกับพวกกูมันเร็วไปสิบปี เดี๋ยวมึงจะโดนแบบที่ไอ้กัสเบลโดน เหอะๆ

" ไม่ต้องหรอก .... เอาไปเถอะ เพราะถึงให้คืนมากูก็คงไม่ใส่หรอกมันขยะแขยง " นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ผมได้ยินไอ้ปริ๊นซ์พูดด้วยสรรพนามแรงๆแบบนี้

" ก็ดี " ไอ้เกนยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน ..... นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่มันเป็นเพื่อนผมนะ จับกระทืบเอาหัวโขกพื้นไปแล้ว ...... อดทนไว้ๆๆ สูดหายใจลึกลึ๊กกกก ~-_____-~

" อย่าปีนเกลียวให้มันมาก ! " ไอ้ชีสคว้าสลิพเพอร์จากเท้ามาถือไว้ในมือ พร้อมกับคำบอกกล่าวเชิงขุ่ ..... ไอ้เกนหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะกระทืบเท้าเดินกลับไปนั่งที่เดิม เอาวะอย่างน้อยมันก็ยังเกรงใจไอ้ชีสกับผมที่นั่งหัวโด่อยู่บ้าง

" ช่างเถอะชีส .... สันดานคนน่ะมันแก้ไม่หายหรอก อีกอย่างมันเองก็คงชอบกิน ... เศษเดนชาวบ้าน เอาไปเถอะกูทำทาน "

" ไอ้ปริ๊นซ์ ! " เสียงไอ้เกนลุกขึ้นชี้หน้าด่าไอ้ปริ๊นซ์

" พลั๊วะ ! " เสียงสลิพเพอร์ไอ้ชีสลอยไปโดนหน้าไอ้เกนจิ

" กูบอกแล้วไง ... อย่ามาปีนเกลียว ! " ไอ้ชีสพูดเสียงดุ เหมือนคนไม่เมาสักนิด ! ท่าทางคงจะสร่างแล้ว

" กูไม่สน !! พวกมึงรุมกู ........ ตุ่บบ บ ! " ไอ้เกนจิโวยวายก่อนจะวิ่งเงื้อหมัดเข้าใส่ไอ้ปริ๊นซ์ แต่ ....

" โทษที ! " ผมยิ้มเฟคๆให้มันหนึ่งที

" มึงขัดขากู "

" เปล๊า ... กูนั่งยืดเส้นยืดสาย มึงนั่นแหละเสือกโง่วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ "

" มึง ........... " ไอ้เกนลุกขึ้นมาชี้หน้าผม นาทีนี้ผมเองก็ไม่เล่นแล้ว ....... มึงเจ๋งเหรอมาชี้หน้ากูเนี่ย เดี๋ยวปั๊ดเอานิ้วจิ้มตาแตกเลยนี่ !

" ไปแกล้งมันทำไม๊ ..... เด็กมันจะบ้าก็ปล่อยมันบ้าไป " ไอ้ปริ๊นซ์เอ่ยออกมาก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาพับอย่างใจเย็น

" ปากดีนะมึง เดี๋ยวกูจะเอาให้พูดไม่ให้เลย "

' พลั่กก .. อ่อก ... แอ้กก ก ! '

" ปล่อยยย ย ย ........ ปล่อยกู !!! "

" มึงจะหยุดได้รึยัง " ไอ้ชีสเพิ่มแรงที่เข่ากดน้ำหนักลงไปมากกว่าเดิม โดยมีไอ้เกนนอนคว่ำหน้า แขนที่ถูกจับไพล่มาข้างหลังมีไอ้ชีสนั่งกดทับไว้อยู่

" มึงเองก็หยุดได้แล้ว ...... ปล่อยน้องกู "

" ..... ไอ้กิ้ม ! " พวกผมหันไปมองที่มาของเสียงที่ยืนตรงประตูห้องนอน มันยืนอยู่กับบรรดาไอ้เดอะแก้งค์ทุกคนครบทีม

' มันมาไงวะ ' ผมชะโงกหัวถามไอ้ชีส

' ไอ้เยี่ยมโทรตามตอนมึงอยู่กับไอ้ปริ๊นซ์ '

" คุยเชี่ยไรกัน ... ปล่อยน้องกู๊ ! " ไอ้กิ้มตะคอกเสียงดัง ... ทันทีที่ไอ้ชีสปล่อยตัวไอ้เกนจิก็รีบวิ่งไปหาพี่มันทันที

" ก่อก๊อ ... พวกมัน "

' พล่อกกก ก ! ' ยังไม่ทันที่ไอ้เกนจะฟ้อง หมัดหนักๆของไอ้กิ้มก็ประเคนใส่หน้าอย่างจัง

" ........... ก่อก๊อ "

" มึงคิดจะทำอะไรอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ .... มึงจะมั่ว จะเชี่ยแค่ไหนก็เชิญ แต่อย่ามายุ่งกับเพื่อนกู ..... ที่มึงไปนอนกับใคร ไปเอากับใคร อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ กูรู้ .... รู้ดีด้วย ! แต่ที่กูไม่พูดเนี่ย เพราะกูสงสารป๊ากับม๊า ......... แค่เท่าที่มึง 'เป็นแบบนี้' ป๊ากับม๊าก็เสียใจมากพอแล้ว ! "

" ........................ "

" มึงไปขอโทษทุกคนซะ แล้วแต่งตัวกลับบ้านกับกู "

" แต่ .... " ไอ้ตัวเล็กทำท่าจะเถียง

" หรือมึงอยากให้ป๊ากับม๊ารู้เรื่อง "

" ............... ขอโทษ ! " ไอ้ตัวเล็กตัวร้ายกระแทกเสียงอย่างไม่พอใจนัก

" หึหึ ... กองไว้ตรงนั้นแหละ ไอ้คำขอโทษแต่ปากเนี่ยกูไม่ต้องการ เอาไว้วันไหนมึงกลับไปแล้วคิดไว้ว่าทำผิดอะไร ค่อยมาบอกกู " ผมบอกก่อนจะเดินออกมา

" สอนเรื่องรุ่นพี่รุ่นน้องกับน้องมึงด้วยนะกิ้ม อย่าปีนเกลียวให้มากนัก เดี๋ยวจะโดนเค้ากระทืบตายคาตีน " ไอ้ชีสตบไหล่ไอ้กิ้มก่อนจะเดินตามผมออกมา

.
.
.

ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำเอาผมกับไอ้ชีสถึงกับกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ ... ไอ้อาร์มนอนร้องดิ้นโอดโอย โดยมีไอ้คุณครูสอนศิลปะป้องกันตัวนั่งขืนใจทำแผลที่เท้าให้

" มึงจะทำแผลให้กู หรือจะทำมัมมี่วะไอ้เยี่ยม "

" เชี่ยอาร์มครับ ... กูไม่ใช่พยาบาลนะ จะได้พันแผลเป็นน่ะ นี่มันครั้งแรกเลยนะเว้ย ! "

" มึงเอาออกเลยนะ เอาออกเลย ... เดี๋ยวกูให้ไอ้ปริ๊นซ์มันทำให้กูได้ "

" มึงลืมไปรึเปล่า ...... " ไอ้เยี่ยมเงยหน้าถามก่อนจะชะงักไป ไอ้คนถูกถามเองก็ชะงักเช่นเดียวกัน .... พวกมันคงลืมว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว

" ทะเลาะเชี่ยไรกัน เสียงดังชิบหาย " ผมรีบเดินเข้าไปแก้สถานการณ์ ไม่ชอบเลยสิน่าไอ้บรรยากาศเศร้าๆแบบเนี๊ยะ

" ก็ไอ้นี่อะดิ สำออย ... กูทำแผลให้ เจ็บนิดเจ็บหน่อยทำร้อง "

" โห .... มึงแน่ใจว่ามึงทำแผล กูว่ามึงกลับไปเอาดีทางสอนยูโดเหมือนเดิมเหอะ มานี่ ... กูทำเอง " ผมไล่มันก่อนจะแกะผ้าพันแผลออกมาพันใหม่

" มึง ... ไม่โกรธกูแล้วเหรอ ? "

" อะไร ใครโกรธมึง "

" ก็ที่มึงพูด ... " ไอ้อาร์มทำสีหน้าลำบากใจ

" กูแค่อยากให้มึงคิด " ผมบอก ... ไอ้อาร์มเริ่มยิ้มได้มันเองก็คงไม่สบายใจกับเรื่องนี้อยู่

" แล้วถ้ากูโดดลงไปจริงๆล่ะ " เวร! ยิ้มได้ก็กวนตีนกูเลยนะมรึง

" กูก็จะได้รู้ไง ว่าเพื่อนกูมันโง่ยิ่งกว่าควายอีก .... ควายมันยังไม่โดดตึกฆ่าตัวตายเพราะอกหักเล๊ย ! " ผมบอกก่อนจะหันมาสนใจผ้าพันแผลต่อ

" นี่พวกมึงคุยเชี่ยไรกันเนี่ย กูงง ! " ไอ้เยี่ยมยืนเกาหัวถาม

" ยุ่ง ! / ยุ่ง ! " ผมกับไอ้อาร์มตอบพร้อมกัน ^_________________^


.
.
.


" เข้ามาทำไม ? " ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงหันมามองก่อนจะเอ่ยถาม

" หายโกรธนะ .... ไอ้เกนมันเล่าทุกอย่างแล้วนี่ "  .... ไอเด็กเวรน้องไอ้กิ้มมันเล่าให้พวกผมกับไอ้ปริ๊นซ์ฟังว่า ... มันกำลังเต้นอยู่อีกโต๊ะแล้วเห็นไอ้อาร์มเดินเข้าห้องน้ำไปมันก็เลยเดินตาม .... หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็สะบะรู่ฮู่วกันไปจนมาจบที่คอนโดนี่แหละ แต่ตลอดเวลาตั้งแต่บนแท๊กซี่จนจบกิจกรรมเข้าจังหวะไอ้อาร์มมันเรียกแต่ชื่อไอ้ปริ๊นซ์ ....... ไอ้ปริ๊นซ์มันยิ้มได้ก็ตอนที่ได้ฟังตอนจบนี่แหละ

" อืม .... แล้วไง "

" แล้วทำไมยังไม่หายโกรธอีกล่ะ ก็บอกแล้วไงว่ามันเมา ไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้นสักหน่อยนี่ " ไอ้อาร์มนั่งลงข้างๆซบไหล่ไอ้ที่รักอย่างออดอ้อน

" แต่ก็ทำไปแล้ว .... "

" ง่า .... อาร์มขอโทษ "

" มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ ..... ทำผิดขนาดนั้น แล้วก็มาบอกแค่คำว่า 'ขอโทษ' สั้นๆ .... งั้นถ้าปริ๊นซ์ไปนอนกับใครมา แล้วมาบอกว่าขอโทษ ก็จบงั้นสิ ! "

" ง๊าาา อย่าพูดงั้นสิ ... ใครจะไปยอม "

" นั่นสิ .... ใครจะไปยอม " ไอ้ปริ๊นซ์ลุกขึ้นเดินหนีมาทางประตู .... มันแอบยิ้มอยู่ !

" ปริ๊นซ์คร้าบบบ อาร์มขอโทษ ... ดีกันน้าาา " ไอ้อาร์มเดินตามมากอดไอ้ปริ๊นซ์จากด้านหลัง

" แต่เราเลิกกันแล้ว "

" เลิกกันก็รักกันใหม่ได้นี่ " ไอ้อาร์มเอาจมูกถูไหล่ไอ้ปริ๊นซ์ไปมาเหมือนแมว

" รักกันใหม่เดี๋ยวก็เลิกกันใหม่อีกหรอก " ไอ้ปริ๊นซ์หันมามองตาแมวที่เกาะไหล่ทำตาปริบๆอยู่

" อาร์มสัญญา ... อาร์มจะไม่ทำให้ปริ๊นซ์เสียใจอีก "

" แน่ใจ ? "

" ครับ " ไอ้อาร์มยกนิ้วขึ้นมาตะเบ๊ะ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยื่นนิ้วก้อยให้แทน

" แล้วจะคอยดู .... " ไอ้ปริ๊นซ์ยิ้มก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวรับสัญญา

" งั้นขอรางวัลหน่อยนะ " ไอ้อาร์มทำตาวิบวับแวววาวเจ้าเล่ห์ ก่อนจะโน้มหน้าไอ้ปริ๊นซ์เข้ามาใกล้ๆ

' ผลั่วะ ... ตุ่บบ ! แฮะๆ ' ผม ไอ้ชีส ไอ้เยี่ยมเงยหน้าทำตาปริบๆมองไอ้คู่รัก

" สาดดดดดดด .... แอบดูกูเหรอ "

" อะไร๊ไม่รู้เรื่อง ...... พวกกูมาทัศนศึกษาดูฤดูผสมพันธุ์ของเก้งกวางกัน เนอะๆ " พวกผมลุกขึ้นปัดเสื้อก่อนจะเดินสวอลเลคออกมาแบบเนียนๆ .... โฮะๆๆๆ ~~~~~*

" เฮ้ยแล้วปลาทองกูวะ " เสียงไอ้อาร์มโวยวายตามหลังมา

" ว่ายวนเวียนอยู่ในชักโครกไง !! " เสียงใครสักคนตะโกนกลับไป .......... ก่อนจะได้ยินเสียงกรี๊ดของไอ้อาร์มสะท้อนกลับมา ........


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-03-2009 19:09:29 โดย G.NORT »

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
 :z13: :z13: :z13: :z13:

จิ้มก่อนเดี๋ยวตามไปอ่าน

อิอิ

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
ดีนะที่ปลาทองยังไม่ตาย

ไม่งั้นสงสารแย่เลย

ร้องไห้อีกปลาทองตาย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ the_pooh9

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 941
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-3
ลุ้นแทบตาย แต่ลุ้นปลาทองนะ o22

ปริ๊นซ์บ้า เอาไว้ในอ่างอาบน้ำไม่ได้ไงเนี่ย

sNow

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งได้อ่านตอนพิเศษ

ตอนจบเหมือนหนังเลย ปลาทอง ดีนะที่ยังไม่ตาย

ปรินซ์น่ารักจัง

ออฟไลน์ ||WiTHOuT_YoU||

  • ที่รักของใครสักคน
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2633
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-6
    • MoSHI
ดีแล้วที่ปลาทองไม่เป็นไร ทั้งเรื่องห่วงแต่ปลาทองเน๊อะเรา

 :m20: :m20:

Forget..*

  • บุคคลทั่วไป
สงสารปลาทอง  :sad4:
อยู่นานมั้ยนั่น
ฮ่าๆ ชอบที่ตรองพูดอะ
เจ๋ง!

ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4

 . . . เฮ้ออออ อ อ อ   :เฮ้อ: คิดว่าน้องปลาทองตายซะละ  . .. . ดีค่ะ ทำผิดก็ต้องยอมรับผิด ไม่อยากอ่านตอนเศร้า

คงไม่มีเน้อ  . . . :man1:  .. . . จริงเรื่องของตรองเนี้ย พี่อยากบอกว่าชอบน้องปริ๊นที่สุดค่ะ ตั้งแต่เริ่มอ่านเรื่องเลย

ก็ว่าได้  . .. ถึงจะไม่ค่อยมีบทนะ  . .. ( ตอนที่ชีสเอาน้ำส้มให้ตรอง แล้วอาร์มจะกินชีสเลยว่าหาเอาเอง อาร์ม เลยเปล่ง

เสียงที่แสดงนิสัยเรียกน้องปริ๊นให้เอาให้หน่อย ก็เลยชอบเลยอ่ะ )

Sith

  • บุคคลทั่วไป
อ่านจบแย้วนะ  ทั้งสองส่วนเยย

ขอให้ยังมีความหวังและความฝันนะ 

ปล. ไม่รู้จาพูดไรดี + +

LIZZ

  • บุคคลทั่วไป
งานนี้สงสารปลาทองสุดแล้วอ่ะ TT^TT  :sad4:
แต่ปริ้นซ์น่ารักจิงๆ  :o8:

crazykung

  • บุคคลทั่วไป
 :L2: :L2:

ถึงจะพึ่งมาอ่าน และก็กำลังตามอ่านอยู่

มาให้กำลังใจแบบเต็ม 100 ค้าบบบ o13

ชอบเรื่องของพี่มากๆมีอะไรให้ลุ้น + คิดหลายๆแง่ดี

สงสัยคนเขียน เขียนเก่ง

เอาไปเลยให้ 10

 :o8:

ออฟไลน์ DEMON3132

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกมาก อิจฉาความรักระหว่างเพื่อนกลุ่มนี้จัง ดูจริงใจมากด้วย ชอบมาก ....
จะตามไปเป็น fc อีกเรื่องนะคะ  :pig4:

Dongdong066

  • บุคคลทั่วไป
เห้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
อ่านรวดเดียวจนจบอย่างไม่เชื่อตัวเองนัก จากตอนแรกหลงเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง
คนว่าคนเป็นเรื่องน่ารักๆ อิกเห็นรูปแทนตัวของไรท์เตอร์ที่ยิ่งหวั่นไหว อยากจะจับไรทเตอร์
มารับประทาน แต่เอาเข้าจริงๆ เรื่องนี้กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องราว
ผ่านถ้อยคำและภาษาง่ายๆ จะทำให้คนอ่านคล้อยตาม และอินไปกับเรื่องราวได้ขนาดนี้
ไหนจะความประทับใจที่ค่อยๆ เกิดขึ้นทีละน้อยตั้งแต่ต้นเรื่อง จนเต็มเปี่ยมจนแทบล้น
เมื่ออ่านจบจนถึงตอนสุดท้าย ยิ่งพอได้รับรู้ว่าเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของผู้แต่ง
ก็ยิ่งประทับใจ ชีวิตของน้องตรองผ่านอะไรมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ พี่อีกคนที่จะเป็นกำลังใจให้นะ

ร้องไห้ไปไม่รู้กี่ครั้งกับบทอำลาน้องปริ้น ชีวิตคนเรามันช่างไม่มีอะไรแน่นอนเอาเสียเลยจริงๆ
อยากรู้ว่าอาร์ทเป็นยังไงต่อไป ทุกวันนี้น้องอาร์มใช้ชีวิตยังไง อย่างรู้ว่าตรองยังเชื่อมั่นในรักอยู่รึเปล่า
อยากรู้เรื่องอีกมากมายเกี่ยวกันตรอง อยากรู้จริงๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด