[เรื่องสั้น] เพื่อนสนิท..คิดซื่อ(บื้อ) #ตอนที่1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เพื่อนสนิท..คิดซื่อ(บื้อ) #ตอนที่1  (อ่าน 2392 ครั้ง)

ออฟไลน์ pinklet

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ pinklet

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เพื่อนสนิท…คิดซื่อ(บื้อ)
ตอน 1



“เห้ย เชี่ยนิว เห็นไอ้ไม้ป่ะวะ” ผมหันไปถามผู้ชายผิวคล้ำๆข้างๆ มันชื่อนิวครับ หล่อคมคายคล้ายพี่เคน อย่างไงอย่างงั้น
“อ๋อ ไอ้ไม้ กูเห็นน้องน้ำหวาน ม.5 เรียกมันไปคุย สองต่อสองเลยนะเว้ยย ฮอตจริงๆ”
อีกแล้วสินะ…
“อะไรวะ แม่งคาบไปแดกอีกแล้วหรอ!” ไอ้ต่อ..เพื่อนอีกคนพูดแทรกขึ้นมา
“เดือนนี้กี่คนแล้วนะ” ไอ้หมูที่กำลังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆถามอย่างสงสัย
“3คนครับผมมมมมม” ทุกคนพยักหน้าอย่างไม่แปลกใจ และคุยเรื่องสัพเพเรหะอื่นๆ
ผมชะเง้อมองหาบุคคลที่พวกผมเพิ่งพูดถึงกันไปหยกๆ …ทำไมคราวนี้คุยนานจัง
“กล้า”
หรือมันจะปฏิเสธไม่ออก
“ไอ้กล้า”
หรือว่าจะตอบตกลง..
“ไอ้เหี้ยกล้า!”
ผมตกใจตัวสะดุ้งโหยง “ไอ้เหี้ยนิว เรียกเบาๆก็ได้ป่ะ กูตกใจหมด” ผมตีไอ้นิวไปป๊าบนึง
“อ้าวสัสส กูเรียกตั้งนานมึงไม่ได้ยินเอง…เห้ยๆ เพื่อนรักมึงเดินมานู่นแล้ว”
ผมรีบหันขวับไปทางที่ไอ้นิวบุ้ยปาก…ไอ้ไม้ครับ มันเดินมาพร้อมทำหน้านิ่งๆเหมือนชีวิตไม่มีความสุข มันมักจะเป็นแบบนี้เสมอๆ ไม่ค่อยแสดงออกมาก ขนาดเพื่อนสนิทที่สุดของมัน อย่างผมคนนี้ยังเดามันไม่ค่อยออกเลย แต่หน้าตาบอกบุญไม่รับแบบนั้น กลับบดบังรัศมีความหล่อของมันไม่ได้เลย แถมมันยังเป็นที่นิยมของสาวๆอีกด้วย (สาวๆบอกว่าลึกลับน่าค้นหา เหอะๆ =_=)
“ว่าไงครับ..คุณไม้สุดหล่อ น้องน้ำหวานเรียกไปคุยเรื่องอะไรเอ่ยยย”
“ฮิ้วววววว”
ไอ้นิวเปิดประเด็นแซวพ่อคนสุดฮอต ตามมาด้วยไอ้ต่อกับไอ้หมูพร้อมใจกันฮิ้วฮ้าว น่าหมั่นไส้จังโว๊ะ
“ก็..เหมือนๆเดิม” ไอ้ไม้พูดตอบหน้านิ่งๆ
“นี่พวกกูกะแล้ว สารภาพรักอีกแล้วสินะ! แบ่งสาวๆให้พวกกูบ้างดิ” ไอ้ต่อพูดไปยิ้มไปราวกับภูมิใจในตัวเพื่อนคนนี้มาก
“แล้วมึงตอบเค้าไปว่าไงหรอไม้”คราวนี้คนถามเป็นไอ้หมูที่ยังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
ผมหันไปมองหน้าไม้ที่ยังคงนิ่งเหมือนเดิม ไอ้ไม้เหล่ตามามองทางผม ทำให้ผมต้องแกล้งเสมองไปทางอื่น
เชี่ยไรเนี่ยยย ทำไมหัวใจมันเต้นตุ้มๆต่อมๆวะ
“หึ..ความลับ” ไอ้ไม้ตอบพร้อมยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
“โห่ววววว ไอ้เชี่ยไม้ กั๊กทำไมวะ”
“คราวนี้มึงตอบตกลงใช่ไหม!!!”
“ไอ้ม้ายยยยยยยย บอกมา เล่ามา”
เพื่อนๆต่างพากันเซ้าซี้ไอ้หน้าหล่อที่ทำตัวหล่อ(และเสือกหล่อจริงๆ)
ปึง!
ผมตบโต๊ะลุกยืนขึ้น นั่นทำให้ทั้งโต๊ะหันมามอง
“กู…กูไปห้องสมุดหน่อยนะ” ว่าแล้วผมก็รีบเดินดุ่มๆออกมาจากโต๊ะ โดยไม่สนใจว่ามีสายตาคู่นึงที่มองผมจนลับสายตา……





คาบบ่ายจบไปแบบที่ผมแทบไม่ได้ฟังอะไรที่อาจารย์พูดทั้งนั้น เหมือนในหัวมีเรื่องในคิดตลอดเวลา ไอ้นิวที่นั่งข้างๆก็ไม่ชวนผมคุยเลย มันคงรู้ว่าผมหงุดหงิดอะไรสักอย่าง
นั่นสิ…แล้วผมหงุดหงิดอะไรวะ
“มึง..” ไอ้นิวส่งเสียงขณะที่ทุกคนกำลังเก็บกระเป๋ากลับบ้าน
“ว่า?”
“มึงเป็นไรป่าววะ ทะเลาะกับไอ้ไม้?”
“ทำไมกูต้องทะเลาะกับมันด้วยล่ะวะ” ยิ่งได้ยินชื่อมัน ผมยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“ก็มึงหงุดหงิดทีไร เกี่ยวกับไอ้ไม้ทุกที กูเข้าใจนะเว้ย พวกมึงสนิทกันมาก มีไรก็รีบเคลียร์กัน”
“เดี๋ยวๆๆๆ กูไม่ได้ทะเลาะกับมัน สาดดด ไม่ฟังกูเลย” จริงอย่างที่มันว่า ผมสนิทกับไม้ที่สุดในกลุ่ม เพราะบ้านใกล้กับมัน เลยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว
“เอ้าหรอ ถ้าไม่ได้ทะเลาะกับมันแล้วมึงเป็นอะไรวะ”
คือ..กูก็ไม่รู้เหมือนกันไงว่าเป็นอะไร
“กูแค่..ปวดหัวนิดหน่อยว่ะ”
“อ่อออ เออ กูว่าจะไปกินน้ำปั่นกัน กูชวนไม้และ แต่ไม้บอกว่าดูมึงก่อนว่ามึงไปไหม”
“อืม…กูคงไม่ไป อยากกลับไปนอน” ทำไม ทำไมมันต้องดูผมก่อนวะ..
“เออๆ งั้นกูไปก่อน คราวหน้าไปด้วยนะสัส” ไอ้นิวว่าจบก็หิ้วกระเป๋าวิ่งออกไป
แก็งค์ผมมีทั้งหมด 5 คนครับ ไอ้นิว ไอ้ต่อ ไอ้หมู ผม แล้วก็ไอ้ไม้ คนทั้งโรงเรียนรู้จักกันในนาม 5มหาปลัย ฮ่าๆๆ ก็นะ ชอบก่อเรื่องวุ่นๆกันประจำ แถมมีหนุ่มหล่อของโรงเรียนอยู่ตั้ง 3 คน ก็ไอ้ไม้ตัวดี ไอ้นิว แล้วก็ผม ถึงคนอื่นจะบอกันว่ามี 2 หนุ่มหล่อ แต่ผมขอนับผมเป็น 3 แล้วกันนะ ฮ่าๆ
แต่ถึงเป็นแก็งค์เดียวกันแต่ก็เรียนคนละห้องครับ ผมกับนิว อยู่ห้องควีน ไอ้หมูไอ้ต่อห้องบ๊วย กร๊ากกกกก ส่วนไอ้ไม้….เดาไม่ยาก ห้องคิงเลยครับ หล่อ รวย เก่ง นี่สินะนิยามของคำว่าสมบูรณ์แบบ
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
“ยังเก็บกระเป๋าไม่เสร็จหรอ”
ไอ้ไม้นั่งลงเก้าอี้ข้างๆผมที่ว่างอยู่ ผมตกใจนิดหน่อยแต่ก็ชินกับการที่มันมานั่งแบบนี้
“อืม เก็บอยู่” ผมรีบยัดๆสมุดหนังสือ และปากกาต่างๆนานาใส่กระเป๋า
“เมื่อกลางวันเป็นไร”
“เปล่านี่..ก็แค่..”
“โกหก” มันจับข้อมือผมที่กำลังเก็บข้าวของอยู่ ผมหยุดชะงักทันที และมองหน้ามอง ตาสีน้ำตาลเข้มของมันจ้องเหมือนต้องการเค้นความจริงทั้งหมด “เป็นอะไร..ก็พูดดิ”
ผมรู้สึกร้อนวูบไปหมด หลุบตาไม่อยากมองหน้ามันตรงๆ
“เปล่าๆ แค่ปวดหัวนิดหน่อย” โกหกไปแบบนี้แหละดี เพราะผมก็ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆว่าหงุดหงิดอะไรกันแน่
“หรอ..” ไม้หรี่ตามองอย่างสงสัย และพึมพำอะไรสักอย่าง
“ว่าไงนะ”
“เปล่านี่ ปะ กลับบ้านกัน” มันลุกขึ้นและเดินนำไป
“มึง มึงไม่ไปกับพวกนิว?” ผมถามอย่างสงสัย
“ก็มึงไม่ไป”
“ทำเป็นหมาติดเจ้านายไปได้ ฮ่าๆ” ผมทำเป็นขำกลบเกลื่อน
“…”
“มึงจะไปก็ได้นะ กูกลับได้ ไม่มีใครฉุด ฮ่าๆ”
“….” หน้าหล่อๆก็ยังคงนิ่ง
“หรือว่ามึงจะกลับบ้านกับน้องน้ำหวานก็ได้นะ กิ๊วๆ” โอ๊ยยยย ผมพูดอะไรวะ
“หึ..” มันยิ้มมุมปากกระชากใจอย่างที่มันชอบทำ “ปกติกลับด้วยกันนี่ ก็ทำแบบปกติ..ไม่ได้แล้วหรือไง”
“อะ อืมม ก็แค่ถามให้แน่ใจ ว่าไม่มีธุระที่อื่น”
มันพยักหน้า และเดินนำไป ผมก็ทำได้แค่เดินตามอย่างเงียบๆ ทำไมพูดถึงน้องน้ำหวานแล้วมันไม่ปฏิเสธวะ… หรือว่าจะคบกันแล้วจริงๆ
ผมสลัดความคิดแปลกๆของผมทิ้งไป มันจะคบกับใครทำอะไรก็เรื่องของมันดิ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่ดี!! ผมวิ่งตามคนตัวสูงกว่าและกระโดดกอดคอทันที
มันหันมามองหน้าผมอย่างงงๆ แต่ก็ปรับสีหน้าเป็นปกติ
ตลอดทางผมพยายามชวนมันคุยไปเรื่อยเปื่อย ผมพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดทั้งๆที่ในใจมีเรื่องที่ผมค้างคาใจอยู่ น่าหงุดหงิดจังเลยนะ 
ผมอยู่บ้านใกล้กับมัน ไม่สิๆบ้านตรงข้ามกับมันเลยต่างหาก เราเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ด้วยความที่มันพูดน้อยและหน้านิ่งเลยไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ ผิดกับผมที่มักมีคนเข้าหาอยู่เสมอ(ผมเฟรนลี่นินา) เพราะงั้นพอมันสนิทกับผม มันก็ติดผมแจเลย มีช่วงม.ปลายนี่แหละที่มันเริ่มมีเพื่อนคนอื่นบ้างแล้ว(เพราะต้องแยกห้องกัน) แต่ยังไงมันก็ยังติดผมอยู่ดี ฮ่าๆๆ เห็นงี้มันเด็กจะตายไป
เราเดินกันมาจนใกล้ถึงบ้าน หมู่บ้านเราใกล้กับโรงเรียนครับ ปกติตอนเช้านั่งรถเมล์แต่ตอนเย็นชอบเดินกลับ เหตุผลก็เพราะไอ้ไม้ครับ มันบอกว่า ถ้าไม่รีบก็เดินเอา จะได้ออกกำลังกายด้วย เหอๆ เลยเดินจนชินแล้วครับ
“แวะเซเว่นป่ะ” ไม้หันมาถามผม
“ไม่อ่ะ”
“ปกติจะซื้อไมโล”
“ก็วันนี้ไม่ปกติ” ผมยักคิ้วยียวน ก็วันนี้มันไม่ค่อยอยากกินนิหว่า
“กวนตีน” ขนาดด่าผมมันยังหน้านิ่งเลยครับ “คืนนี้มาเล่นเกมส์ไหม ซื้อเกมส์มาใหม่ มึงน่าจะชอบ”
“ไม่อ่ะ ไม่อยากเล่นว่ะ” ผมไม่ค่อยอยากอยู่กับมันสองคนต่างหาก มันยังหงุดหงิดอยู่นิดหน่อย
“เสียดายจัง” มันทำหน้าเสียดายไม่ถึงครึ่งวิแล้วก็กลับไปนิ่งต่อ
ตอนนี้เราหยุดอยู่หน้าบ้าน มันมักจะรอให้ผมเข้าบ้านก่อนเสมอ ตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ โดยให้เหตุผลว่า กลัวผมหนีไปเล่นกับคนอื่นต่อจากมัน แต่ตอนนี้แม้ว่าจะโตแล้วมันก็ยังคงทำแบบนี้ตลอด
“เข้าบ้าน” มันสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ผมยังไม่อยากเข้าไป มัน..มันยังค้างคา
“เออมึง..สรุปมึงกับน้องน้ำหวาน” ปากผมมักไวกว่าความคิดเสมอ ถามจนได้
“ไม่ได้คบ”
“จริงอ่ะ!”
“โกหกทำไม”
“ก็น้องเค้า..น่ารักดี” แว๊บนึงที่เห็นเหมือนมันยิ้มออกมา แต่แล้วหน้าก็กลับมานิ่งแบบเดิม
“ไม่ใช่แบบที่ชอบ”
“แล้วชอบแบบไหน” อีกครั้งที่ปากไวกว่าความคิด “ก็สนิทกับมึงจะตาย แต่ไม่เคยรู้เลย” รนทำไมวะผม ทำไมต้องรีบแก้ตัว
“สนใจ?” เอาอีกแล้ว มันกระตุกยิ้มอีกแล้ว
“ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร” ผมโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกยังไงไม่รู้แฮะ “เออไม้ คืนนี้กูไปเล่นเกมส์นะ”
“เป็นปกติสักที”
มันพึมพำอะไรสักอย่างและยิ้มให้ผม
ความรู้สึกชนะอย่างแปลกๆผุดขึ้นมา รอยยิ้มแบบนี้น้องน้ำหวานก็ไม่มีทางได้เห็นหรอก





กว่าจะกินข้าวอาบน้ำเสร็จก็ปาเข้าไปทุ่มกว่า ปกติผมหมกอยู่บ้านไอ้ไม้มากกว่าบ้านตัวเองอีกครับ แต่วันนี้ต้องมารอไอ้น้องชายตัวดีทำการบ้านเสร็จ จะได้ไปเล่นเกมส์กี่โมงวะเนี่ยย
“ไอ้เชี่ยกลาย มึงนั่งแชทแบบนี้จะเสร็จไหมวะ รีบทำเลย”
“ถ้าพี่กล้ารีบงั้นทำให้กลายหน่อยดิ ต้องตอบไลน์สาวๆอ่ะดิ” เลือกได้ผมก็ไม่อยากมานั่งสั่งมันทำการบ้านหรอกครับ แต่แม่ผมนี่สิ สั่งมาให้ดูมันทำให้เสร็จ อีกอย่างเห็นงี้ผมก็แอบหัวดีนะเออ เลยพอจะสอนกับเค้าได้บ้าง
“ไม่ต้องเลย รีบๆทำ สงสัยอะไรก็ถาม” ผมว่าเสร็จ ก็อ่านการ์ตูนวันพีชในมือต่อ
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงไอ้กลายก็ทำเสร็จ ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที
“พี่กล้าจะไปหาพี่ไม้หรอ” กลายถาม
“เออ เล่นเกมส์”
“กลายไปด้วยดิ!”
“ไม่เอา เดี๋ยวไปทำห้องไอ้ไม้รกอีก”
“โห่วววว จะสวีทกันก็บอกกลายดีๆก็ได้”
“ทะลึ่งหน้าแล้วมึงอ่ะ” ผมปาหมอนใส่ไอ้เด็กตัวดี
กลายขำนิดหน่อย แล้วก็เล่นโทรศัพท์ในมือต่อ มันอยู่คนละโรงเรียนกับผมครับ แต่ดูเหมือนว่ามันจะฮอตน่าดู มีสาวคุยตลอด เปลี่ยนคู่ควงไปเรื่อย แม่งนำหน้าพี่มันอีก ดูท่าคงเชี่ยวชาญน่าดูแฮะ
“ไอ้กลาย” มันเงยหน้าจากโทรศัพท์มองผม “คือเพื่อนกูคนนึงอ่ะ..เค้ามีเพื่อนสนิทมากใช่ป่ะ”
มันพยักหน้าตอบรับทำหน้าตั้งตาตั้งใจฟัง
“เออ คือเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆเลยนะ แต่พอวันนึงเพื่ออีกคนแม่งจะมีแฟน ไอ้คนนั้นก็ดันหงุดหงิดซะได้”
“เห้ยพี่กล้า ผู้ชายด้วยกันป่ะเนี่ย กลายขนลุกเลยอ่ะ” มันทำหน้าหยีๆและลูบแขนตัวเอง
“เออๆ ผู้ชายด้วยกันนี่แหละ แล้วมันทำไมวะ”
“พี่กล้าซื่อไปป่ะเนี่ย เพื่อนพี่กล้าชอบเพื่อนอีกคนอ่ะดิ ก็เลยหึงอ่ะแหละ บรึ๊ยยยยย”
ชอบ? ผมชอบไอ้ไม้? หึง? ผมหึงมันด้วย?
“เออ แต่ก็ไม่แน่นะพี่กล้า อาจจะเป็นอาการหึงเพื่อนก็ได้ กลายก็เคยเป็นกับเพื่อนผู้ชาย เวลามันไปสนิทกับคนอื่นนอกจากตัวเองอ่ะ”
“อ๋อหรอ” เออ ใช่เลยยยยย ผมก็แค่หึงเพื่อน ก็สนิทกับไอ้ไม้จะตาย ถ้ามันมีแฟนก็ลืมผมอ่ะดิ โด่ววววว ก็นึกว่าอะไร ถึงว่าตอนรู้ว่ามันไม่ได้เป็นแฟนกับน้องน้ำหวานถึงโล่งใจ ฮี่ๆ โถ่เอ้ยยยย หึงเพื่อนนี่เอง
“เออ ขอบคุณมากไอ้น้องรัก กูไปบ้านไอ้ไม้นะ”
กลายพยักหน้าอย่างเป็นเรื่องปกติที่ผมจะไปขลุกตัวอยู่ที่บ้านไอ้ไม้
โถ่เอ้ย ก็แค่หึงเพื่อน



ผมใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีก็เดินเข้ามาในบ้านไอ้ไม้ เจอป้าแหววแม่บ้านของบ้านไอ้ไม้ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา
“อ้าว น้องกล้า ป้ากำลังจะกลับเลย วันนี้มาซะดึกเลยนะ” ตอนนี้ก็เกือบๆสองทุ่มอ่ะครับ ปกติผมมาขลุกตั้งแต่ทุ่มครึ่งได้
“พอดีสอนการบ้านไอ้กลายน่ะครับ” เอาจริงๆก็ไม่ได้สอนหรอก นอนอ่านการ์ตูนรอมันทำการบ้านเท่านั้นแหละ
“แหม เป็นพี่ชายที่ดีจังนะ” ผมยิ้มรับคำชมจากป้าแหวว
“ป้าแหวว แล้ววันนี้ป๊าไม่อยู่หรอครับ”
“คุณผู้ชายไปดูงานที่ภูเก็ตจ้ะ กลับอาทิตย์หน้าเลย ดีนะที่มีน้องกล้า ไม่งั้นน้องไม้เหงาแย่ ฮุฮุ”
ผมยิ้มแหะๆให้ป้าแหวว ป้าแกก็ชวนคุยตามประสานิดหน่อยและแกก็ขอตัวกลับไป ผมล็อกประตูบ้านก่อนที่จะขึ้นไปที่ห้องคุณชายของบ้านนี้ ป๊าของไม้เป็นเจ้าของโรงแรมที่มีสาขาย่อยไปทั่วประเทศ งานยุ่งบ่อยๆ แม่ของไม้ก็เสียตั้งแต่มันยังเด็ก ก็คงมีแต่ผมที่อยู่เป็นเพื่อนมันมากกว่าใคร
“เฮนโหลววววววววว” ผมเปิดตัวอย่างสง่างาม ไอ้ไม้ที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงหันมามองอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
“ไหน เกมส์ไรๆๆ ที่ว่าซื้อมาใหม่น่ะ” ผมรีบดี๊ด๊าไปนั่งทับหลังมันที่นอนคว่ำอยู่
“อยู่หน้าทีวีอ่ะ” ผมลุกกระโดดโหยงๆไปที่ทีวี
“เหี้ยยยยยยยยย!! นี่มันเกมส์วันพีชตัวใหม่!!! เชี่ยไม้ มึงซื้อมาเร็วจัง เพิ่งวางขายที่ญี่ปุ่นเมื่อวานเอง”
ผมดีใจจนกระโดดกอดมัน
“ชอบป่ะ” มันถาม
“ชอบดิ”
“เกมส์หรือกู”
“เกมส์ดิสาดดดดด” มันหัวเราะยิ้มๆ
“ทำไมอารมณ์ดีแล้วล่ะ เมื่อเย็นยังแปลกๆอยู่เลย”
ผมหยุดสนใจแผ่นเกมส์ในมือ และไปสนใจหน้าคนตรงหน้าแทน
“แปลกยังไง” เห็นมันนิ่งๆเงียบๆไม่ยักรู้ว่ารู้สึกแปลก เพราะผมอุตส่าห์ทำตัวให้เป็นปกติ
“ไม่รู้ดิ”มันเกาหัว “ก็มึงดูพยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่มันไม่ใช่” มันรู้ด้วย
“เออ ก็บอกอยู่ไงว่าปวดหัว แต่มันดีขึ้นแล้ว” ผมรู้สึกผิดจังที่ทำให้มันอึดอัด ถ้าผมเป็นมันคงเลิกคบผมไปแล้ว ตอนเย็นนอยด์มัน สักพักทำตัวปกติ แล้วก็ถามอะไรไม่เข้าเรื่อง(เรื่องน้องน้ำหวาน) แล้วตอนนี้ก็มาดี๊ด๊าอีก ทำไมถึงหลายอารมณ์ขนาดนี้นะ
“อืม ช่างเถอะ”
“เออ เล่นเกมส์กัน”
บรรยากาศของผมกับไม้กับมาเป็นปกติ ผมก็ยังคงพูดมากเหมือนเดิม กวนตีนเหมือนเดิม ส่วนไอ้ไม้ก็เป็นไอ้ไม้เหมือนเดิมล่ะนะ
“กร๊ากกกกกกกกกกกกกก มึงกากสาดดดดดดดดด” ผมหัวเราะเยาะเย้ยมัน หลังจากมันแพ้ผมไปสิบเกมส์รวด
“กูอ่อนให้” ดูมัน ดูมันน แพ้แล้วยังเก๊ก
“หรา มึงก็แพ้กูตลอดนี่ ไอ้ไม้คนกากก” จริงครับ มันแพ้ผมทุกเกมส์นั่นแหละ
“กูเอาจริงแล้วมึงจะหนาว”
“ก็เอาจริงๆสักทีสิคะพี่ไม้ขา”
“จะให้กู’เอา’จริงๆหรอวะ” มันหันหน้ามายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ แต่เดี๋ยวๆทำไมต้องเน้นคำว่า ‘เอา’
“ทะลึ่งแล้วนะมึงอ่ะ”
“ทีเรื่องแบบนี้ทำเป็นอาย”
“กูไม่ได้อาย สัส!” ผมปิดบทสนทนาโดยการเดินไปที่ตู้เย็น คอแห้งครับ หาน้ำกิน
ปรากฏว่าเจอกล่องนมสีเขียวเต็มตู้ไปหมด ผมเลยหยิบมาเจาะดูด อาห์ อร่อยจุมม
“ไมโลเต็มตู้เลยนะ มึงไม่ชอบนี่นา”
“แต่มึงชอบ”
ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่มีเพื่อนแบบมัน แม้มันจะพูดน้อยแต่มันก็ใส่ใจผมตลอด ผมชอบอะไรไม่ชอบอะไร ผมคิดอะไรอยู่ มันรู้ดีไปหมด จนบางทีผมคิดว่ามันเป็นร่างอวตารของผมซะอีก 
“เชี่ยย ห้าทุ่มกว่าแล้วหรอเนี่ย”ผมหันไปมองนาฬิกา ที่บ้านผมนอนกันแล้วแน่ๆเลย “นอนนี่นะ” ผมหันไปพูดกับไม้ที่นอนรอบนเตียงแล้ว มันตบเตียงปุๆเป็นการเชิญชวนให้ผมไปนอนข้างมัน
ผมปิดไฟ และรีบกระโจนขึ้นเตียงทันที ปกติถ้าเกินห้าทุ่มผมจะนอนที่บ้านไอ้ไม้อยู่แล้ว ซึ่งที่บ้านของผมต่างชินกันดี
แสงไฟจากถนนข้างหน้าส่องเข้ามาในห้องทำให้ผมเห็นหน้าคนที่หลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ มันหล่อจริงๆนะ ขนตานี่ยาวกว่าผู้หญิงบางคนอีก หน้าก็ใสกริ๊ง มันหล่อจนผู้ชายอิจฉาจริงๆเลยว่ะ
“เลิกจ้องได้ยัง”
อ้าวว มันยังไม่หลับหรอวะ มันหลับตาอยู่นี่แล้วรู้ได้ไงกูจ้อง หล่อไม่พอยังเทพอีกนะมึง
“…” ผมเงียบ ไม่ตอบมัน และหลับตาปี๋
แกล้งหลับครับ งานแกล้งหลับ
“แกล้งหลับหรอ” บางทีผมก็เกลียดไอ้ไม้ที่รู้ทันผมเกินไป
“….” อย่ายอมแพ้ เงียบไปเรื่อยๆนี่แหละ เดี๋ยวมันก็เลิกพูด
“เนียนเนอะ”
“…”
“กูปล้ำนะ” ห้ะ อะไรนะ!!
“เห้ยยยยยยยย”
พูดไม่ทันขาดคำมันก็ขึ้นคร่อมผม
“ลุกไป ไอ้เชี่ยยย” ผมเอามือตีไหล่มัน แต่มันไม่สะเทือนสักนิด
“ก็มึงกวน” มันว่าเสร็จก็จั๊กจี้เอวผม ผมดิ้นอย่างแรง แต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะน้ำหนักตัวมันที่คร่อมอยู่
“ฮ่าๆๆๆๆ ปล่อยๆ เชี่ย ฮ่าๆๆๆ” ผมขำไปดิ้นไป น้ำตาไหลเลย นั่นมันจุดอ่อนผมนะ TT
“ยอมให้กูปล้ำดิ เดี๋ยวปล่อย” มันดูสะใจมากที่แกล้งผมได้ ผมใช้จังหวะที่มันหยุดไปแปปนึงพลิกตัวขึ้นคร่อมมันแทน
พรึบบ
ตอนนี้มันอยู่ได้อาณัติผมแล้ว วะฮ่าๆๆ
“เกมส์เปลี่ยนแล้วว่ะเพื่อน” ผมยิ้มอย่างผู้ชนะ ผมล็อกมือไอ้ไม้ไว้ด้วยแขนทั้งสองข้างของผม แหม อีโรติกน่าดู แต่ไม่ครับ! มันคือสงคราม
“อย่าคิดว่ามึงรู้จุดอ่อนกูคนเดียวดิ” ผมว่าไปยิ้มเยาะไป เราเล่นมวยปล้ำกันบ่อยครับ ช่วงนั้นบ้ากันมาก ปล้ำกันเช้าเย็น เอ่อออ มวยปล้ำน่ะครับ
ผมก้มลงเอาจมูก(ที่แสนโด่ง) ถูๆที่ซอกคอของไอ้ไม้
“ฮ่าๆๆๆ กูยอมๆ” ผมขำไปดิ้นไป เสียภาพพจน์นิ่งๆของมันเลยครับ สะใจวุ้ย เอาอีกๆ
ผมเอาจมูกถูคอมันสลับซ้ายขวา มันก็ดิ้นไปหัวเราะไป เอ ปกติผมใช้แค่นิ้วๆจิ้มๆ ไม่รู้เลยว่าตัวมันจะหอมขนาดนี้ หอมจัง… จากที่จมูกถูๆจิ้มๆ กลายเป็นว่าผมจุ๊บที่คอมันซะได้
“กล้า” ไอ้ไม้หยุดดิ้นและเรียกชื่อผม ผมชะงักทันที นี่กูทำอะไรลงปายยยยยยยยย
“ฮ่าๆๆ ยอมแล้วใช่ไหมล่ะ” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน เขินแปลกๆแฮะ
พรึบบ
อีกครั้งที่เราสลับตำแหน่งกัน ไอ้ไม้พลิกตัวเองมาคร่อมผมแทน คราวนี้บรรยากาศแปลกไป แอร์ก็เย็นนะ แต่ผมกลับรู้สึกร้อน
“กล้า” มันเรียกชื่อผมอีกครั้ง และโน้มตัวลงมา จนจมูกจะชนกันอยู่แล้ว
ตึกตัก ตึกตัก
“วะ..ว่าไง” ทำไมเสียงผมถึงสั่นขนาดนั้นล่ะ!
“หลับตาหน่อยดิ” ทำไมเสียงมันเซ็กซี่จังวะ
“ทะ..ทำไมอ่ะ”
“ไม่ต้องหลับก็ได้”
พูดจบริมฝีปากของมันก็แตะเบาๆที่ริมฝีปากของผม ไม่ถึงสิบวิที่ริมฝีปากเราสัมผัสกัน มันก็ถอนออกและมองหน้าผม ผมอึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรกับมันดี ควรทำให้เป็นเรื่องตลกไหม หรือว่าควรโกรธ
“ดึกแล้ว นอนเถอะ” มันปล่อยผมเป็นอิสระแล้วล้มตัวนอน
ผมไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เมื่อกี้มันอะไรกัน มันจูบผมใช่ไหม แค่สัมผัสสั้นๆเมื่อกี้ ทำไมผมรู้สึกว่ามันทำให้เลือดในร่างกายผมสูบฉีดขนาดนี้ล่ะ
ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ถึงทำแบบนั้น แต่ที่แน่ๆผมว่าเพื่อนเค้าไม่จูบกันนะ
ตอนนี้ห้องเงียบมาก มีแค่เสียงแอร์เบาๆเท่านั้น ผมได้แต่ภาวนาให้คนข้างๆหลับไปแล้ว
เพราะผมกลัว
กลัวว่าไอ้เพื่อนตัวดีจะได้ว่ายินเสียงหัวใจของผมเต้นแรงขนาดไหน!!!







คุยกัน : สวัสดีค่าาา นี่เป็นเรื่องแรกนะคะ มีอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยค่า เป็นยังไงกันบ้างคะ เขินจัง ฮ่าๆๆ ติชมได้นะคะ จะพยายามปรับปรุงเรื่อยๆค่า >_<




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-05-2016 00:08:28 โดย pinklet »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด