TOUCH สัมผัสรัก : ตอน Final Call
1ชั่วโมง45นาที..บนท้องฟ้า"พีท แกไปคนเดียวได้ใช่มั๊ย ชั้นขอโทษจริงๆนะแก แม่โทรมาให้กลับบ้านพอดีอ่ะ"
ยัยอุ๋มเพื่อนสนิทของผมเข้ามาขอโทษขอโพยถึงในห้อง
..ปลายสัปดาห์นี้เป็นวันหยุดยาวครับ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ผมกับยัยอุ๋มนัดกันไว้ว่าจะไปเที่ยวทะเลด้วยกัน แต่ยัยอุ๋มก็ไม่ได้ไปเพราะแม่โทรมาให้กลับบ้าน ส่วนผมน่ะหรอชิวๆครับ ยังไงก็จะไปทะเล คนเดียวก็จะไป
พอยัยอุ๋มกลับห้องไป ผมก็จัดการเปิดคอมฯ หาข้อมูลว่าจะไปที่ไหนดี เพราะผมไม่มีเรียนวันพฤหัสบดี ก็สรุปว่าผมมีเวลาทั้งหมด
หนึ่ง สอง สาม สี่ .....หูววววว สามคืนสี่วันเลยสำหรับการไปพักผ่อนครั้งนี้
เกาะช้าง จ.ตราด ผมเลือกที่นี่เพราะเห็นรูปจากในเน็ตสวยดีครับ คนก็ไม่น่าจะเยอะมาก ส่วนการเดินทางน่ะหรอ ผมเลือกนั่งเครื่องบินครับ พอดีเจอโปรโมชั่นลดราคา ไม่ต้องเสียเวลานั่งรถนานๆแล้วอีกอย่างที่ที่ผมเรียนก็อยู่ใกล้สนามบินด้วยครับ จัดการจองทั้งหมดภายในเวลาอันรวดเร็วรวมทั้งที่พักด้วย ผมเลือกที่พักที่ไม่แพงมากเพราะไปนอนตั้งสามคืน มีที่พักนึงเป็นกระท่อมหลังเล็กๆ อยู่หน้าหาดเลยครับ เรียกได้ว่าก้าวขาลงมาจากกระท่อมเท้าก็สัมผัสพื้นทรายเลย แต่ที่นี่เป็นห้องน้ำรวมครับ ไม่เป็นไรผมน่ะง่ายๆสบายๆอยู่แล้ว จองทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็นั่งนับวันรอเดินทางครับ
เย็นวันพุธหลังจากเรียนเสร็จ ผมรีบกลับมาที่ห้องเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
"พีทแกอย่าลืมครีมกันแดดน่ะ ทะเลอ่ะแดดแรง ผิวขาวๆของแกจะเสีย"
"เออ เตรียมยากันยุงไปด้วยนะเผื่อตอนกลางคืนยุงเยอะ"
"หมวกหล่ะ แว่นตาหล่ะใส่กระเป๋าไปยัง"
"นี่แกเป็นเพื่อนหรือเป็นแม่ชั้นว๊ะเนี่ย" ผมเบรกยัยอุ๋มที่ตอนนี้ดูท่าจะเป็นห่วงผมซ๊ะเหลือเกิน
"แฮ่ๆ ก็ชั้นเป็นห่วงแกนี่นา แกไม่เคยเดินทางคนเดียว" ยัยอุ๋มบอกผมเสียงอ่อยๆ
"เออน่า ชั้นดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วง นี่เราจะอายุยี่สิบกันแล้วนะเลิกห่วงเป็นเด็กๆได้ละ" ผมบอกยัยอุ๋มพลางจัดของใส่กระเป๋า
"พรุ่งนี้แกไปไฟลท์กี่โมงอ่ะเดี๋ยวชั้นไปส่งนะ" ยัยอุ๋มถามผม
"8โมงเช้า แต่คงต้องไปก่อนเวลาอ่ะ แกไม่ต้องตื่นไปส่งหรอกชั้นไปเองได้"
"อืม แต่ยังไงแกต้องโทรบอกชั้นด้วยนะ ไลน์มาบอกก็ได้ถ้าไปถึงแล้วอ่ะ"
"เออน่า ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก กลับไปนอนได้แล้วไป ชั้นก็จะนอนแล้ว"
"เออๆ ไปนอนก็ได้ อย่าลืมนะโทรบอกชั้นด้วยถ้าไปถึงแล้ว ส่งรูปสวยๆมาให้ดูด้วยนะ" ยัยอุ๋มบอกผมก่อนที่จะออกจากห้องไป
..ผมกับยัยอุ๋มเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆละครับ เรียนมาด้วยกัน จนมาเข้ามหาวิทยาลัยก็มาเรียนที่เดียวกันแต่อยู่คนละคณะผมอยู่คณะวิทยาศาสตร์ส่วนยัยอุ๋มเรียนสถาปัตยกรรมศาสตร์ครับ นางค่อนข้างจะเซอร์ๆติสๆไปตามเรื่อง
หลังจากยัยอุ๋มกลับไปผมก็ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วก็ปิดไฟนอน
ตอนเช้าผมก็อาบน้ำแต่งตัว นั่งแท็กซี่ไปสนามบินครับ ยังไงก็ทันแน่นอนเพราะไปก่อนเวลาตั้งสองชั่วโมง ผมจัดการเช็คอินเสร็จเรียบร้อย ก็เดินไปตรวจสัมภาระผมมีแค่กระเป๋าเป้ใบใหญ่ใบเดียวครับ ผ่านได้สบายมาก ขณะที่เดินไปเกทเพื่อรอขึ้นเครื่องก็รู้สึกตื่นเต้น ถึงแม้ว่าผมจะเคยขึ้นเครื่องบินมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆเพราะครั้งนี้ผมต้องไปอยู่คนเดียวที่เกาะช้างตั้งสามคืนเลยนะ อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ไม่รู้ว่าจะต้องเจอะเจอกับอะไรบ้าง...
ผมเดินมาถึงเกทที่ระบุตามบอร์ดดิ้งพาสของสายการบิน เกทนี้อยู่ชั้นล่างสุดเพราะเป็นบัสเกท หมายถึงต้องนั่งรถไปขึ้นเครื่องอีกที อาจเป็นเครื่องบินลำเล็กที่ไม่สามารถจอดเทียบงวงได้ มีคนนั่งรอพอสมควร เหลือเวลาอีก20นาทีจะถึงเวลาเรียกขึ้นเครื่อง ผมเลือกมุมสงบๆแล้วก็เสียบหูฟังเปิดเพลงฟัง พลางดูที่เค้าเตอร์เป็นระยะๆ เผื่อเจ้าหน้าที่เรียกขึ้นรถ ผมรู้สึกว่าเวลาผ่านไปนานมากทำไมไม่มีใครเรียกขึ้นรถซักที
อยู่ๆก็มีคนมาดึงหูฟังผมออก
"นาย ไปตราดใช่ป่ะ" นายคนนั้นถามผม ผมก็พยักหน้าให้
"ป่ะ รีบไปเลย เค้าเปลี่ยนเกท เรียกไฟนอลคอลสองรอบแล้ว"
ผมนี่สะดุ้งเลย หัวใจเต้นแรงมาก ดันใส่หูฟังเลยไม่ได้ยินอะไรเลย รีบแบกกระเป๋าวิ่งตามนายคนนั้นไปอีกเกทนึง พอไปถึงก็เห็นเจ้าหน้าที๋รออยู่ เหลือผมกับนายคนนั้นแค่สองคนจริงๆ
"ขอโทษนะครับที่ให้รอ" นายคนนั้นพูดขอโทษเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ก็พาผมกับนายคนนั้นขึ้นรถตู้ไปส่งที่เครื่องบินครับ
พอขึ้นไปบนเครื่องปรากฏว่าทุกคนพร้อมหมดแล้ว รอผมกับนายคนนั้นแค่สองคน
"ขอโทษนะครับ" ผมกับนายคนนั้นเดินไปก็พูดขอโทษไปจนถึงที่นั่ง ดีหน่อยที่บนเครื่องส่วนมากเป็นผู้โดยสารต่างชาติ เครื่องลำนี้เป็นลำเล็กจะเป็นแบบที่นั่งฝั่งละสองที่นั่งครับ แล้วผมกับนายคนนั้นก็บังเอิญนั่งคู่กันพอดี 20A 20B ผมนั่งริมหน้าต่าง
"เฮ้อ..เกือบไม่ทันซ๊ะแล้ว" นายคนนั้นพูดออกมาพร้อมกับจัดการรัดเข็มขัด ส่วนผมก็จัดการกับตัวเองเหมือนกัน แล้วก็นั่งนิ่งๆพร้อมเหินฟ้าไปตราด
"ขอบใจนายมากนะที่เรียกเราไม่งั้นเราตกเครื่องแน่ๆ" ผมหันไปขอบใจนายคนนั้น
"อื้ม ไม่เป็นไร นายชื่อไรอ่ะ" นายคนนั้นถามชื่อผม
"เราชื่อพีท นายอ่ะชื่อไร"
"อาทิตย์"
"ไม่มีชื่อเล่นหรอ"
"ก็อาทิตย์ไง"
"แล้วชื่อจริงอ่ะ"
"จะรู้ไปทำไม...ชื่อจริงก็อาทิตย์นี่แหล่ะ" อาทิตย์ตอบผมพร้อมทำหน้ากวนๆ
"อ่อ..."
"นายรู้ได้ไงว่าเราจะไปตราด" ผมถามอาทิตย์
"ก็เดาเอา เดาถูกซ๊ะด้วย ฮ่าๆ" นายอาทิตย์พูดแล้วก็หัวเราะ
"ใช่ๆโชคดีที่นายเดาถูก" ผมบอกนายอาทิตย์แล้วก็ยิ้มให้ อีกฝ่ายก็ยิ้มตอบผมกลับมา
ซักพักพนักงานบนเครื่องก็มาแจกอาหารครับ เป็นก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ ของหวานเป็นเค้กกล้วยหอม
ผมได้แต่เขี่ยๆก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่เพราะยังอิ่มๆอยู่
"ไม่กินหรอ" นายอาทิตย์ถามผม
"ไม่อ่ะ ยังอิ่มอยู่เลย"
"งั้นขอละกันนะ" นายอาทิตย์พูดแล้วก็หยิบก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ของผมไปนั่งกินหน้าตาเฉย เฮ้ย..นี่เราเพิ่งรู้จักกันนะเนี่ย แม่งทำยังกะเป็นเพื่อนกันมานาน
"ถือว่าเป็นค่าเรียกขึ้นเครื่องละกันนะ" นายอาทิตย์มันเงยหน้ามาบอกผมแล้วก็ก้มไปกินก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ต่อ
"เค้กกล้วยหอมหล่ะกินป่ะ" นายนั่นถามผมอีกพร้อมกับเอื้อมมือจะมาหยิบเค้กของผม ผมรีบตีมือนายอาทิตย์
"ห้าม..อันนี้ของโปรด" ผมว่านายอาทิตย์แล้วก็หยิบเค้กกล้วยหอมมาถือไว้ในมือ นายนั่นก็ยิ้มๆ
"ของโปรดหรอ อ่ะ..งั้นให้อีกอันนึง" นายอาทิตย์พูดพร้อมกับยื่นเค้กกล้วยหอมให้ผม ผมก็รับมาเก็บไว้ ฮ่าๆ
"เออ นายไปเกาะช้างป่ะ" นายอาทิตย์ถาม ผมก็พยักหน้าให้
"คนเดียว?"
"ใช่ คนเดียว นายอ่ะ" ผมถามกลับ
"คนเดียวเหมือนกัน"
"ทำไมถึงมาคนเดียวอ่ะ"
"ชวนเพื่อนแล้วเพื่อนไม่ว่าง เลยต้องมาคนเดียว" ผมตอบนายอาทิตย์
"แล้วนายอ่ะทำไมมาคนเดียว"
ผมถาม นายอาทิตย์ก็เงียบไป ผมหันไปมองเห็นนายอาทิตย์ทำหน้าเศร้าๆ
"คือเราเลิกกับแฟนได้อาทิตย์นึงแล้วอ่ะ เพิ่งจะมีเวลามาพักหัวใจนี่แหล่ะ" นายอาทิตย์ตอบผม
"อกหักหรอ"
"อือ ยังจะย้ำอีกนะ"
"เอ่อ...ขอโทษๆ"
"เฮ้อ ไม่เป็นไรหรอกมันผ่านมาแล้ว นี่ถือว่ามาพักผ่อน เผื่อเจอคนใหม่ ฮ่าๆ"
"เฮ้อ ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนเลยหรอเนี่ย" ผมบ่นออกมาเบาๆ แต่นายอาทิตย์มันคงได้ยิน
"ทำไมอ่ะ พูดเหมือนกับนายไม่ใช่ผู้ชาย" นายอาทิตย์พูดแล้วก็จ้องหน้าผม
"เอ่อ...ช่างเหอะ ดูฟ้าดิสวยดีเนอะ" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องให้นายอาทิตย์ดูท้องฟ้านอกหน้าต่างเครื่องบิน
นายอาทิตย์หยิบกล้องออกมาจากกระเป๋า แล้วก็เอี้ยวตัวมาพาดกับตัวผมเพื่อจะถ่ายรูปท้องฟ้า ทำเอาผมอึดอัดเพราะนายอาทิตย์ทับตัวผมอยู่
ครึกๆ....ครึกๆ..... อยู่ๆเครื่องก็สั่นครับ ตัวผมก็เหวี่ยง ผมกอดตัวอาทิตย์ไว้แน่น อาทิตย์มันก็ตกใจเอามือมาคว้าคอของผมให้โน้มลงไปหามัน ตอนนี้หน้าของผมซุกอยู่ตรงซอกคอของมัน เครื่องก็ยังสั่นไม่หยุด เสียงกัปตันประกาศภาวะฉุกเฉินให้ทุกคนรัดเข็มขัดนั่งอยู่กับที่ เป็นช่วงเวลาที่ระทึกมากสำหรับผม ตัวใจเต้นแรงมาก เป็นครั้งแรกที่เจอกับประสบการณ์เครื่องตกหลุมอากาศแบบนี้ ซักพักเครื่องก็นิ่ง ทุกอย่างกับสู่สภาพปกติ ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา อาทิตย์มันก็ดันตัวเองขึ้นมา มือของมันเลื่อนมาจับที่ไหล่ของผม มันมองหน้าผม แต่ผมดิ..กลับต้องหลบสายตาของมัน
"ไปนั่งดีๆดิ เดี๋ยวเครื่องก็ตกหลุมอากาศอีกหรอก" ผมพูดแล้วก็ผลักตัวอาทิตย์ให้กลับไปนั่งที่ มันก็ยังคงมองหน้าผม แล้วก็ก้มลงไปเปิดรูปที่กล้องดู ผมเห็นมันยิ้มที่มุมปาก แต่ตัวผมดิทำไมหัวใจเต้นแรง.....
-------------------