[เรื่องสั้น] พี่ชายที่แสนดี (จบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] พี่ชายที่แสนดี (จบ)  (อ่าน 2253 ครั้ง)

ออฟไลน์ kosmos

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ 

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.เรื่องสั้นให้จั่วคนว่าเรื่องสั้นด้วยนะครับ และนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************


สิงอยู่ในเล้าตั้งนาน พึ่งได้ลองเขียนดูครั้งแรก ภาษาอาจจะแปลกๆ
แนะนำ ติชม ได้ค่ะ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-05-2016 03:08:50 โดย kosmos »

ออฟไลน์ kosmos

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: [เรื่องสั้น] พี่ชายที่แสนดี
«ตอบ #1 เมื่อ18-05-2016 02:56:04 »

ผมเจอมันครั้งแรกตอนรับน้อง ตอนนั้นผมอยู่ปี 2 เป็นพี่โอ๋ ส่วนมันอยู่ปี 1 เป็นน้องใหม่ การเจอกันของผมกับมันเป็นแบบผ่านๆ ตอนตรวจเอกสารรายงานตัว มันตัวสูง หัวเกรียน เป็นเด็กจังหวัดเดียวกันแต่คนละโรงเรียน ผมแค่ยิ้มให้ไม่ได้บอกว่าอยู่จังหวัดเดียวกัน หลังจากวันนั้นที่คณะมีกิจกรรมตลอดผมเจอมันบ้างไม่เจอบ้างแต่ก็ไม่เคยได้คุยกัน จนกระทั่งจบเทอม 1 แล้วผมกลับบ้านไปงานกีฬาสีของโรงเรียนเก่า ผมบังเอิญเจอมันที่มาถ่ายรูปเหมือนกัน ผมยิ้มให้มันเหมือนเดิมก่อนจะยกกล้องขึ้นเพื่อถ่ายรูปต่อแต่มันยกมือมาบังเลนส์กล้อง ผมเห็นแต่ความมืดเลยจำเป็นต้องลดกล้องลง
“ไม่คุยกันหน่อยเหรอ” มันเอ่ยขึ้นแล้วยักคิ้วใส่
“กวนตีน” ผมตอบไปแค่นั้นจริงๆ มันกลับหัวเราะแล้วชวนผมคุยเรื่องกล้องเรื่องเลนส์ และเรื่องเด็กๆ มัธยม ประเด็นหลักคงอยู่ที่เด็กๆ สินะ

หลังจากงานกีฬาสีวันนั้นมันแอดเฟสบุ๊คมาหาผมพิมพ์มาแค่ “ดีพี่” ส่วนผมก็ตอบกลับแค่ “อืม” แล้วเราก็ไม่เคยได้คุยกันอีกรวมถึงไม่เจอกันที่คณะด้วย อาจเพราะผมไม่ได้สนใจมันในตอนนั้น ผมติดเพื่อน คุยกับคนอื่นไปเรื่อยๆ คนที่คุยจริงจังก็มี จนผมจบปี 2 อยู่ในช่วงที่กำลังวางแผนเตรียมรับน้องที่จะมาใหม่ มันทักแชทผมมา

มัน : พี่ ผมจะซิ่วนะ
ผม : เฮ้ย คิดดีแล้วเหรอ
มัน : ครับ ผมไม่อยากมีปัญหากับที่บ้าน
ผม : ทำไม?
มัน : ที่บ้านบอกไม่มีอนาคต ผมจะทำให้เขาดูว่าผมทำได้ดีกว่านี้
ผม : เออแล้วแต่เถอะ แล้วจะซิ่วคณะไร
มัน : ยังไม่บอกได้ป่ะ รอติดก่อน
ผม : เออ

แล้วมันก็เงียบไป ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ยุ่งกับการเตรียมรับน้องต่อไป เรื่องเรียนซัมเมอร์ด้วย เรื่องคนที่คุยด้วยเรายังไม่ตกลงคบกันแต่ก็มีไปเที่ยว กินข้าว ดูหนัง ถ่ายรูป ผมชอบถ่ายรูปถึงจะทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไรแต่ก็ช่วยให้สบายใจมากกว่าเรื่องเรียนละนะ

เมื่อประกาศผลแอดมิชชั่นมันทักแชทมาอีกครั้งบอกว่าติดคณะสายสุขภาพมหา’ลัยเดิม ผมแสดงความยินดีผ่านทางข้อความ หลังจากนั้นมันมักจะส่งข้อความมาปรึกษาหลายๆ เรื่องกับผม เรื่องที่บ้าน เรื่องเป็นเด็กซิ่ว เรื่องทำกิจกรรมตอนเรียน เรื่องถ่ายรูป สถานที่เที่ยว คุยกันผ่านข้อความมากขึ้นแต่ไม่ถึงกับทุกวัน ถ้าไม่คุยกันก็ไม่รู้สึกขาดอะไรไป

หน้าหนาวของการเรียนปี 3 ผมไปออกค่ายของชมรมดูดาว ช่วงนั้นมีดาวตกพอดี กิจกรรมตอนกลางคืนเป็นการฟังบรรยายเกี่ยวกับหมู่ดาวและสอนการดูดาวแบบง่ายๆ ผมกับเพื่อนสนใจฟังบ้างไม่ฟังบ้าง มัวแต่ดูดาวตกกันเพราะในเมืองไม่มีให้เห็นแบบนี้ ดาวที่นี้สวยมากอยู่ใกล้เหมือนจะเอื้อมถึง คนบรรยายบอกว่าถ้าดึกกว่านี้ถ้าโชคดีอาจได้เห็นทางช้างเผือก ใครๆ ก็อยากเห็นจริงไหม หลังจบการบรรยายเป็นเวลาส่วนตัว พวกผมตั่งวงเล่นไพ่กันได้ไม่นานมีคนมาสะกิดไหล่ผม ปรากฏว่าเป็นมัน ผมตกใจนะว่ามาได้ยังไง มันมากับชมรมถ่ายรูปมากันห้าหกคน กำลังเดินหาที่ถ่ายดาวบังเอิญได้ยินเสียงผมและคนเรียกชื่อผมเลยเดินมาดูก็เจอว่าใช่เลยมาทัก ผมคุยกับมันได้นิดหน่อยเพื่อนมันก็เรียกกลับ ผมก็กลับวงผมเหมือนกัน พวกเราเล่นไพ่กันอีกไม่นานเพราะกำหนดการวันรุ่งขึ้นต้องตื่นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นและเดินเส้นทางศึกษาธรรมชาติ

ตอนเช้าอากาศหนาวมาก เสื้อกันหนาวที่เตรียมไปดูท่าจะไม่พอกับอุณหภูมิที่ลดลง ยืนตัวสั่นขาสั่นกันไปขนาดชาวค่ายต้มน้ำน้ำยังไม่ร้อนเลยแค่พออุ่นๆ หนาวแค่ไหน ระหว่างที่ผมรอดูพระอาทิตย์ขึ้นก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันเป็นเสียงที่คล้ายกับเมื่อคืน ใช่ครับเป็นมัน ยืนอยู่ห่างจากพวกผมไม่เท่าไร พอหันไปมันก็หันมายักคิ้วให้ เฮ้ย! จะบังเอิญเกินไปไหมตอนแรกที่ยืนแถวนี้ไม่มีใครเลยนะ

ผม : มาตั้งแต่เมื่อไร
มัน : สักพัก เห็นยืนอยู่นานละไม่สนใจกันเลย กว่าจะหันมา
ผม : โทษๆ คุยกับเพื่อนเพลิน
มัน : เสื้อแค่นี้ไม่หนาวเหรอ
ผม : หนาวดิ แต่มีแค่นี้ไงขนมาหมดตู้แล้วเนี่ย

แล้วมันก็ถอดเสื้อกันหนาวของมันมาให้ผม ผมตกใจนะ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ กลิ่นเสื้อมันทำผมใจสั่นแปลกๆ กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มโคตรเหม็นเลย ผมคิดแบบนั้นจริงๆ

มัน : ให้ยืม แล้วเอามาคืนด้วย
ผม : เฮ้ย! แล้วไม่หนาวเหรอ
มัน : เออน่า ใส่ไป

โอเคใส่ก็ใส่ แล้วดูผมนะเสื้อกันหนาวสี่ตัว ตัวพองเป็นหมี ส่วนมันเสื้อกันหนาวตัวเดียวดูยังไงก็ไม่น่าจะอุ่น ยืนตัวสั่นเสียงสั่น แล้วมันเอามาให้ผมทำไมวะ เพื่อนผมเห็นมันก็ไม่ว่าอะไรแค่มองผมแล้วก็ยิ้มๆ ผมไม่ได้ลืมดูพระอาทิตย์ขึ้นนะครับ วันนั้นพระอาทิตย์ขึ้นปกติแต่ว่าคงอายซ่อนตัวอยู่หลังก้อนเมฆ เอาเถอะพระอาทิตย์ก็ขึ้นของมันทุกวัน ไว้วันหลังค่อยมาใหม่ก็ได้เพื่อนผมบอกแบบนั้น ครับตามนั้นวันหลังยังมี จากนั้นพวกเราไปเดินเส้นทางศึกษาธรรมชาติกันแล้วก็นั่งรถกลับถึงมอตอนเย็นๆ อีกสองสามวันผมโทรหามันเพื่อเอาเสื้อไปคืน เลี้ยงข้าวมันอีก 1 มื้อ

ผมขึ้นปี 4 แล้ว งานเยอะขึ้นกิจกรรมลดลง เพื่อนๆ ยังเหมือนเดิม ที่เปลี่ยนไปคือผมคุยกับมันมากขึ้น หลังจากกลับจากดูดาวตอนนั้นผมรู้สึกชอบมันมากขึ้นชอบมากกว่าการเป็นพี่น้องกัน อาจเพราะมันทำดีกับผมตอนนั้นหรือเพราะผมอกหักจากการบอกรักคนที่คุยด้วยแต่เขาคิดกับผมแค่เพื่อน ผมก็ได้เพื่อนกับมันแหละคอยปลอบ จากที่คุยกันนานๆ ครั้งกลายเป็นคุยกันเกือบทุกวัน เรื่องทั่วไปของผมของมัน เรื่องที่บ้านมัน เรื่องการเรียน เรื่องถ่ายรูป เรื่องคนที่มันคุยด้วย

มัน : พี่ ผู้ชายแม่งเหี้ยว่ะ
ผม : เดี๋ยวนะ กูก็ผู้ชายมึงก็ผู้ชายปะวะ
มัน : เออ! แต่แม่งทำไมเรื่องมากงี้
ผม : มันก็แล้วแต่คน (คิดในใจ..คบกูดิไม่เรื่องมากเลย)
มัน : ครับ....แล้วพี่ทำไร....

ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่าที่มันคุยกับผมเกือบทุกวันมันก็คงคิดอะไรกับผมบ้าง แต่บางทีผมก็ไม่แน่ใจ คิดหลายครั้งว่าจะเป็นเหมือนครั้งก่อนหรือเปล่าที่เขาไม่คิดอะไรกับเราแบบนั้น แต่ผมไม่ตัดใจนะ ผมไม่เคยเห็นมันไปไหนกับใครสักคน มีแต่กับผมนี่แหละเดี๋ยวก็มาหา เดี๋ยวก็ชวนไปนู้นไปนี้ เป็นอะไรก็บอกผมก่อน คิดเองว่าถ้ามีแฟนมันก็คงไปกับแฟนไม่มายุ่งกับเราหรอก

มัน : พี่อยู่ไหน มาหาหอหน่อย
ผม : ทำไม
มัน : เร็วพี่ กระเบื้องบาดเท้า เลือดเต็มห้องแล้วเนี่ย
ผม : เออๆ

ผมรีบไปหามัน จากหอผมไปหอมันไม่ไกลกันใช้เวลาไม่นานพามันไปโรงพยาบาล โชคดีที่แผลไม่ใหญ่มากแต่ก็เย็บไปหลายเข็ม ถามถึงสาเหตุคือมันล้างจานแล้วหลุดมือทำตกแล้วกระเด็นมาโดน ทำแผลเสร็จส่งมันกินข้าวแล้วพากลับหอ

มัน : หน้าพี่โคตรตลก ตอนเห็นเลือดผม
ผม : เหี้ย กูกลัวเลือด!
มัน : ทำไมพี่เป็นคนดีงี้วะ
ผม : (คิดในใจ ดีแต่มึงไม่เอา) เออ
มัน : พี่เดี๋ยวรอผมเปลี่ยนเสื้อแปบ ส่งไปร้านเหล้าด้วย
ผม : ยังจะไปอีกเหรอ อย่าซ่า พักเหอะ
มัน : นัดเพื่อนแล้ว เดี๋ยวมันส่งกลับไม่ต้องห่วง
ผม : เออ แล้วแต่มึงเหอะ

ผมคอยไปส่งมันทำแผลที่โรงบาลทุกวันเกือบครบอาทิตย์ วันที่หมอนัดวันสุดท้ายผมไม่ได้ไปส่งมันเพราะติดทำโปรเจ็คจบกับเพื่อนอีกวันต้องนำเสนองานด้วย มันตอบว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวให้แฟนไปส่ง เป็นคุณจะทำยังไงครับ ผมตกใจมากมันมีแฟนตอนไหน ผมตอบมันไปแค่ อืมดีแล้ว แล้วก็กลับไปทำงานต่อสภาพตอนนั้นก็จำไม่ได้ว่าเป็นยังไง วันที่นำเสนอผมก็จำไม่ได้ว่าผ่านมาได้ยังไง ผมก็รู้นะว่ามันก็รักๆ เลิกๆ คบไปทั่วไม่นานก็เปลี่ยนคน แต่ไม่คิดว่าจะได้ยินเองแบบนี้

ผมเรียนจบทำงานใกล้ๆ กับมหา’ลัยที่เรียน ก็ยังติดต่อกับมันอยู่ กินข้าว ดูหนัง ถ่ายรูป เหมือนเดิม แต่ไม่บ่อยเท่าเดิม อาจเพราะผมไม่ว่างเหมือนเมื่อก่อน มันก็มีแฟนที่ไปไหนด้วยกันเกือบตลอด บางครั้งมันมาหาผมมันก็ไม่เอาแฟนมาด้วย สองสามเดือนเปลี่ยนแฟนอีกแล้ว

ก่อนมันเรียนจบและผมจะย้ายที่ทำงาน ผมพามันไปเลี้ยงข้าวแสดงความยินดีที่มันเรียนจบและผมจะย้ายที่ทำงาน กินอิ่มเราพากันไปนั่งร้านเหล้าต่อ ผมโทรชวนเพื่อนให้ตามมาด้วยคิดว่าวันนี้แหละจะบอกความรู้สึกกับมัน ถ้าโอเคก็คบกันถ้าไม่ผมก็คงเมาแล้วให้เพื่อนพากลับ ความคิดดีไหมละอย่าเอาผมเป็นตัวอย่างนะครับ

ดื่มกันไปนานพอสมควรใกล้เวลาร้านจะปิด ผมตัดสินใจบอกกับมันตรงๆ

ผม : มึง กูชอบมึงว่ะ
มัน : เฮ้ยพี่!
ผม : ...
มัน : ...
ผม : อืม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มัน : พี่เป็นพี่ผม!

หลังจากมันพูดแบบนั้นผมหันไปชนกับเพื่อน จำไม่ได้ว่ากลับยังไงใครมาส่ง เมาแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าไปดื่มกันผมจะไม่ดื่มเยอะเพราะต้องขับรถกลับ แต่คราวนี้ผมไม่ไหวจริงๆ ขอเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายแล้วกันที่เมาเละแบบนี้

จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่มีใครและยังคิดถึงมัน ผมไม่ได้ติดต่อกับมันแล้วครับหลังจากวันนั้น ผมบล็อคเบอร์ บล็อกเฟสบุ๊คมัน ไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับมันอีก แต่ผมก็คิดถึงมัน

พี่น้องเขาทำกันแบบนี้เหรอวะ ผมไม่รู้จริงๆ


[ END ]

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
เศร้า :mew2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด