คู่สายตามที่มองลอดผ่านกระจก BTS ด้วยความเป็นประกาย ในคืนวันศุกร์สิ้นเดือนหลังเงินเดือนออก และ พร้อมโยกย้ายจังหวะชัวิต และ เงินในกระเป๋าไปพร้อมๆกัน
ท็อป หรือ ปรมะ - มนุษย์เงินเดือนที่ประกอบอาชีพเลขานุการ เจ้านายสัญชาติอเมริกา ได้ทิ้งใจล่องลอยไปในความสุข เนื่องจากคืนนี้มีนัดกับเพื่อนสนิท ที่ร่วมอาชีพเดียวกัน ไปโยกย้ายจังหวะชีวิตในสถานบันเทิง
"สถานที่ต่อไป ศาลาแดง Next Station Saladang" เสียงกระตุ้นทำให้เขาก้าวเท้าเดินออกไป พร้อมกับความกระฉับกระเฉง พร้อมกับเสี้อเชิตสีดำ และ กางเกงขาสั้นสีดำ ทอดกายให้ร่างเล็กเด็กหนุ่มวัย 23 ปี เดินผ่านไปช่องทางออกสถานี และ เดินไปร้านอาหารที่นัดกับเพื่อนสนิท
"คิม สั่งอะไรรึยังอ่ะ" พร้อมเลื่อนเก้าอี้และขยับพร้อมรับประทานอาหารอย่างสบาย
"กูสั่ง caesar salad ไป อ่ะ มึงก็สั่งอีกอย่างสองอย่างสิ" ออกมาจากริมฝีปากสีแดงตามธรรมชาติ เนื่องจากคู่สนทนาเป็นคนเชื้อสายจีน
ไม่อ่ะขอดื่นน้ำกระแทกใจก่อนว่ะ จะได้เตรียมสนุกทั้งคืน
หลังจากมื้ออาหารทั้งคู่ ได้คุยกันเรื่องงาน เรื่องเก่าๆที่ต่างคนต่างทำ หวนรำลึกถึงพฤติกรรมห่าม บ้าบอ สมัยเรียน ด้วยบรรยากาศแสงไฟสีส้มที่อบอวนคุมร่างให้อบอุ่นใจ ก่อนจะไปถึงสถานบันเทิงที่ตั้งใจไว้
หลังจากดูสาวคาบาเร่ต์ที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนแสดงในสถานบันเทิง และ สายตาที่เป็นประกายชื่นชม สาดเข้าไปที่พวกเธอเหล่านั้น และได้การโค้งเคารพ เป็นตำตอบสนอง
"ปัก!" ณ ขณะนั้น ท็อปได้ล้มตัวไถลตรงพื้น และมีอาการแสบของข้อศอก
ขอโทษอีกทีครับ พอดีผมไม่ระวัง ให้ผมเลี้ยงดริงค์ไถ่โทษได้ไหมครับ
ขอโทษครับ พร้อมทั้งยื่นมือมาเพื่อจะฉุดเมื่อผู้ล้มลงให้กลับมาลุกขึ้นยืนตามปรกติ
ไม่เป็นไรครับ ไม่เป้นไร เสียงของหนุ่มร่างเล็กตอบไปแต่ได้มองแววตาคู่สนทนา อย่าพึงพอใจ
"ท็อปกูไปรอร้านนี้นะ คิมได้ชี้นิ้วบอกถึงสถานที่จากทางหน้าประตูร้าน" และ แววตาของท็อปได้ส่งไปทางคิมเพื่อรับทราบ
หลังจากนั้น ผู้ที่ฉุดเขาได้พูดว่า "ผมวินนะครับ ท็อป" และ พร้อมยิ้มซึ่งเห็นลักยิ้มทั้งสองข้างพร้อมตาทีเป็นประกาย
ต่อจากนั้น ท็อปถามตัวเองมาตลอดว่ามีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น การพูดคุยเริ่มขึ้น เริ่มขึ้น จนทวีเป็นการใช้ภาษาทางกาย การโยกย้ายจังหวะตนเองไปตามเสียงเพลง และ ตามใจปรารถนา จนเห็นแสงสีนั้น หลอกลวง หรือ จริงใจกันแน่
ท็อปจำสิ่งเดียวได้ก่อนจะแยกกับคิม คือ กลิ่นน้ำหอมของผู้ที่เคยฉุดเขาจากพื้น และ บอกกับเพื่อนเขาว่า "คืนนี้ผมไปส่งเพื่อนคุณเอง"
แสงอาทิตย์ที่อบอุ่นสอบผ่านผ้าม่านสีขาว ท็อปได้กลิ่นไอฝุ่นและค่อยๆลืมตา พร้อมกับห้องที่มีแต่เตียง แต่ไม่มีเครื่องใช้ใดๆ
เขาได้บิดขี้เกียจก่อนลุกมาอ่านกระดาษสีขาว วางไว้ข้างๆตัวเขา
"Thank you for groove all night i will call on you soon"
เขาไม่ได้คิดอะไร ดวงใจกลับมาว่างเปล่า ซึ่งตรงข้ามกับอากัปกริยา การแต่งกายของเขาเพื่อจะให้พ้นจากสถานที่แห่งนี้
ก่อนที่เขาจะจากไปที่อพาร์ตเม้น นั้น เขาได้สังเกต รูปภาพขาวดำขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ข้างหน้าทางเข้้า ออก ของสถานที่นี้
"หนูอยู่ห้องไหน ป้าไม่คุ้นเลย" สตรีวัยสูงอายุ ท่าทีกระฉับกระเฉง ถามท็อป
"ห้อง 468 ครับ"
"หืม มีที่ไหน ห้่อง 468 ที่นี้ มีแค่ห้อง 467 นะลูก"
ท็อปไม่ได้ตั้งใจฟังคำตอบจากสตรีสูงอายุนั้น แต่แววตาของท็อปนั้น แข็ง และ จ้องมองไปทางรูปภาพขาวดำ พร้อมกับธูป 1 ดอก ที่จุดในกระถางแก้ว
ท็อปล้มตัวลงไปวัดกับพื้น และรู้สึกตนเองหายใจขัดๆ และ หลับตาลง ก่อนจะได้ยินเสียงกระซิบจากหู และ เห็นภาพลางๆ คนคนนั้นพูดว่า
ขอโทษครับ พร้อมทั้งยื่นมือมาเพื่อจะฉุดเมื่อผู้ล้มลงให้กลับมาลุกขึ้นยืนตามปรกติ อีกครั้ง !!!!!!!!!
หัวข้อ: Be My ... (เรื่องสั้น) - 17 เมษายน 2559 (อ่าน 1680 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก