หัวข้อ: ไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ

[ืniyataan]

สั้น..นนนนนนนน มาก..กกกกกก   

[Krisana]

หวัดดีจ้า....
ก่อนอื่นต้องขอโทษทุกๆท่าน ที่ตามอ่านนิยายของเราอยู่นะ
ไม่ได้ลืม
ไม่ได้คิดพล็อตไม่ออก
รึไม่อยากแต่งต่อนะ
เรายังคงอยากแต่นิยายเรื่องนี้อยู่
แต่ช่วง 2 ปีที่ผ่านมาเนี่ย ชีวิตเรา ค่อนข้างบัดสบนิดนึง
เจอเรื่องร้ายๆก็มาก เจอการสูญเสีย ติดๆกัน ในเวลาสองปี
แถมชีวิตเจอปัญหาบัดสบยิ่งกว่าในนิยายอีก(ถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่รู้ว่าลำบากเป็นยังไง)แต่ก้อยังเป็นโชคดีของเราที่ยังเหลือบ้านเหลือที่อยู่อีกถ้าเทียบกับคนอื่นเราก็ยังถือว่าโชคดีอยู่บ้าง

มาเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ

เราจะมาบอกว่า  เราจะมาแต่นิยายต่อให้จนจบ แต่อาจจะช้าหน่อย สำหรับใครที่ติดตามอ่านอยู่ ก็ขอโทษด้วยนะค่ะ

ปล.คนเขียนยังอยู่จร้า ยังไม่ตาย
ปลล.ยังรักและคิดถึงทุกคนในเล้านะค่ะ
##ชีวิตยังไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป

[Krisana]

"อะไรกันว่ะ....อุตส่าห์ว่าไม่มีเรียน ยังจะถูกเรียกเข้าประชุมอีก"
เสียงหนึ่งกับผองเพื่อนในแก้ง โอดครวญ โหยหวน เหมือนแมวถุกเชือดกันเลยทีเดียว


"คิก...คิก..."น่าตลกซะจนผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้


"อะไร...ขนมแกหัวเราะเยาะเราเหรอ...อย่างงี้ต้องจัดการ...รุมเลยพวกเรา"


พอพวกนั้นพูดเสร็จก็ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้วิ่งหนีเลย

"โอ้ย....5555....พอแล้ว...5555...เรายอมแล้ว....5555..ไม่ไหว.....พะ...พอ...แฮ่ก...เราเหนื่อย.....5555" เจ้าพวกเพื่อนบ้า ก็เข้ามารุมจั๊กจี้ ผมเลยทีเดียว ผมก็ตัวนิดเดียวจะไปสู้พวกตัวอย่างกับยักษ์แบบสี่คนนี้ได้ยังไงล่ะ







"...ฟ้าก็ฟ้าเดียวกัน....ติ๊ด....สวัสดีคับ"
เดียวเรามานะไปคุยโทรสับแป๊บนึง ผมบอกเพื่อนๆก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกมา









คุณชายเพลิง : ปังงงงงง........."เฮ้ย...คุณชายใจเย็นเป็นไรอ่ะ ใครเหยียบเท้าอ่ะ..."เสียงใครสักคนในกลุ่มอุทานพลางถามผมด้วยความตกใจ ผมไม่ได้ตอบอะไร แค่ปรายตามองพวกเพื่อนๆที่นั่งอยู่ด้วยกันที่โรงอาหารเท่านั้น ก่อนจะตวัดสายตาไปจ้องร่างเล็กๆ  ของเมียผมที่ถูกผู้ชายตัวใหญ่รุมล้อมเหมือนจะกอดอยู่ ที่ทางเข้าโรงอาหาร ก่นที่ผมจะหยิบโทรสับ ออกมากดโทรหา ยอดดวงใจของผม
"....สวัสดีครับ........เดียวเรามานะ...."เสียงคนในสาย พูดออกมาเบาๆ พลางเดินเลี่ยงไปข้างตึก ผมก็เลยก้าวตามออกไป โดยไม่ได้หันไปสนใจที่จะตอบเพื่อนๆเลยที่พวกมันตะโกนถามว่าผมจะไปไหนนะ

"ฮัลโหล.....พี่ไฟ....ได้ยินขนมมั๊ยครับ" เสียงหวานๆดังลอดออกมาจากโทรสับเครื่องหรู แต่ผมไม่ได้สนใจที่จะตอบ แต่กลับรีบเดินตามไปคว้าเอวบางมาไว้ในอ้อมกอดแทน

"อุ้ย....พี่ไฟ..อือ............อืม......."
นั่นล่ะเสียงตัวเล็กที่พวกคุณได้ยิน เพราะพอผมคว้าเอวเล็กได้ก็จับคนตัวเล็กจูบ.....จนร่างเล็กอ่อนระทวย ทรุดลงกับพื้นจนผมต้องประคองเอวบางไว้แน่น ไม่งั้นคนตัวเล็กได้ลงไปกองกับพื้นสมใจแน่
ขนมหวาน :
"อือ...แฮ่ก....อ....พอก่อนครับ....พี่ไฟ....ขนม...หายใจ...ไม่..ทัน......
พี่ไฟ.....เป็นอะไรครับ...ทำไมทำหน้าอย่างงั้น
โกรธอะไร ขนมรึเปล่า" ผมรีบถาม ทันที  ที่คนหื่นหยุดรังแกริมฝีปากผม ปากผมต้องช้ำแน่ๆเลย ก็ผมรู้สึกเจ็บระบม ไปทั้งปาก เลยล่ะ ก็ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ ว่าทำไมผมถึงถามคุณชายเค้าแบบนั้น หลังจากจับผมจูบจนปากแทยจะหลุดออก เค้าก็ก้มลงมาจ้องตาผม เหมือน อยากจะฆ่า คนให้ตายเลยล่ะครับ ถึงผมจะไม่กลัวก็เถอะ แต่เห็นสายตาแบบนี้ ก็อด ที่จะรู้สึก ร้อนๆ หนาวๆ ไม่ได้ นี้ผมทำอะไรผิดอีกรึเปล่าเนี่ย ผมคิดอย่างสงสัย เอียงคอมองคนตรงหน้าที่ยังจ้องหน้าผมอยู่แถมยังกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น จนตอนแรก ผมก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกครัย แต่ตอนนี้ อะไรต่อมิ อะไรที่มันแนบกันอยู่ พากันลุกพรึ่บพรับขึ้นมาขู่กันซะแล้ว แถมผมถึงจะเล็กแต่ก็ไม่น้อยหน้านะครับ ในเมื่อคนตัวโตกว่า ขู่กันมาขนาดนี้ เล็กพริกขี้หนูอย่างผมก็ชูคอขึ้นมาแข่งกับเค้าเหมือนกัน นั่นๆๆๆ ยังอีก
ยังไม่ยอมตอบคำถามผมอีก เอาแต่ทำหน้าเครียด คิ้วขมวดเป็นปม แถมมือนะ เริ่มจะเลื้อยจากเอวผมลงไปหาเจ้าก้อนกลมของผมซะอีก ผมจะไม่ว่าเลยนะ ถ้าจะไม่ทำหน้าเครียดไปด้วย คลึงเจ้าก้อนกลมของผมไปด้วย แถมยังจะขยำอีก ถามก็ไม่ตอบ จะทำอะไรได้ล่ะครับ เล่นรัดซะแนบแน่นขนาดนี้ ผมได้แต่ยืนเม้มปากแน่น ไม่ให้หลุดเสียงครางออกมา ให้อีกฝ่ายได้ยิน



คุณชายเพลิง : ให้ตายเหอะ ผมแทบอยากจะกระทืบเจ้าพวกปีหนึ่งสี่ตัวนั้น ที่มันรุมแกล้งเมียผมอยู่ แต่จะทำไงได้ ผมรู้ว่าเจ้าพวกนั้นมันไม่ได้คิดอะไรกับเมียผม แค่หยอกล้อเล่นกันตามประสาเพื่อน แต่ผมก็หวงป่าวว่ะ เป็นคุณ คุณก็คงหวงเหมือนผมนั้นล่ะ ก็ดูดิ โดนจั๊กจี้ จน ทั้งหอบอกกระเพื่อม แถมแก้มกับปากก็แดงแข่งกันอีก แถมยังหมดแรงจนแทบทรุดลงไปกองกับพื้นจน พวกเพื่อนๆต้องหยุดแกล้งแถมโอบเอวบางไว้ไม่ให้ลงไปกองกับพื้นอีก

[Krisana]

คุณชายเพลิง : ผมพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง ก่อนที่จะกดโทหาคนตัวเล็ก แล้วก็เดินตามออกไป ที่เหลือ ก็เหมือนที่ตัวเล็กเล่าให้พวกคุณฟังนั่นล่ะครับ
นั่นๆๆ ยังมาทำตาแบ๊วใส่ เอียงคอน่ารักอ้อนอีก
ยั่วเข้าไปนะ นั่นยังจะมากัดปากยั่วกันอีก คิดว่าไงล่ะครับ คนผิดก็ต้องถูกลงโทษเท่านั้น ถึงจะทำแบ๊วไม่รู้เรื่องก็เถอะ อย่างงี้ต้องลลโทษซะให้เข็ด


อา....อือ........อืม...........


เสียงครางหวานๆ ดังออกมาทันที ที่ผมดันคนตัวเล็กเข้าข้างตึกตรงเข้าไปในพุ่มดอกโมก ทีสูงท่วมหัวผมพอดี ก่อนี่ผมจะเริ่มขบเม้มไปตามลำคอขาวๆ ซอกคอหอมๆ แล้วก็วนมาจูบที่ปากอิ่มบางอีกรอบ พลางปลด กระดุวเสื้อเชิ้ตสีขาวออกจนหมด แล้วก็ปลดกางเกงคนตัวเล็กออก ก่อนที่ผม จะค่อยๆ ขบลงมาตามลำคอขาว แวะชิมความหวานที่จุดเล็กๆสีชมพูสด ที่แข็งเป็นไตทันที ที่ลิ้นสากของผมแวะทักทาย ผมจูบสลับ ขบเม้ม ที่จุดทั้งสองข้างสลับกันไปมา จนร่างเล็กอ่อนระทวย เอาแขนมารัดรอบหัวผมไว้แน่น พลางส่งเสียงครางหวานออกมาเป็นระยะ
 ....อะ... อ่ะ........อือ......อย่า....อ๊า....
ผมเล่นกับจุดหวานๆจนพอใจแล้ว ก็เริ่มเลื้อยลงต่ำนั่งคุกเข่าทักทายขนมหวานน้อยด้วยปลายลิ้น
........แพร่บ.....จุ๊บ......อ๊า.........คนตัวเล็กยิ่งครางหนัก รีบยกมือ ปิดปากตัวเองด้วยความอาย น้ำตาเอ่อคลอ ที่หางตา ด้วยความอึดอัด แต่อีกมือกลับขุ้มเส้นผมของผมแถมยังเอา เจ้าแท่งขนมสีชมพูมาถูกับหน้า ผมอีก  ผมจะทำอะไรได้ล่ะนอกจากจะรับเอา ขนมแสนหวานตรงหน้าเข้าปากเป็นการลงโทษเจ้าของไปในตัว


อ่ะ..อะ...อือ.....อืม...........อยะ.......อย่า........อ๊าาาาาาาาาา......
คนตัวเล็กครางเสียงหลงพร้อมๆกับที่ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาให้ผมได้ชิม  ก่อนที่ผมจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง พลางช้อนข้อพับของร่างเล็กตรงหน้าไว้บนแขน ก่อนที่ผมจะรูดซิป กางเกง เอาไม้วิเศษ ออกมา ทำโทษคนอวดดี ผมรูดเจ้าท่อนยักษ์ สองสามครั้ง จนมันแข็งเต็มที่ พร้อมจะลงโทษคนตัวเล็กแล้ว ผมจ่อเจ้าไม้วิเศษ ให้ตรงกับช่องทางสีชมพูสดก่อนที่จะค่อยๆ กดแทรกมันเข้าไปในตัวของคนตัวเล็ก
อะ.....อ่ะ.......อ๊า.................


เสียงครางหวานๆดังออกมาเบาๆ ทันทีที่ผมเข้าไปจนสุดทาง เพราะเจ้าตัวเค้าเอามืออุดปากเอาไว้

"...อ๊า......ซิ้ด....แน่นชิบ....... "ผมเผลอ สบท ออกมาเบาๆ เพราะคนตัวเล็กตอดรัดผมจนแน่นไปหมดทั้งท่อนลำ
ผมต้องขยับท่าทางใหม่ก่อนที่จะลงโทษคนตัวเล็กได้ถนัด
เพราะขาข้างนึงของตัวเล็กยังอยู่ บนแขนผม ทำให้คนตัวเล็กต้องเขย่งขาอีกข้างขึ้นมาแต่ก็ยังไม่สูงเท่าผมอยู่ดี ผมเลยจับแขนเล็กให้มาเกี่ยวรอบคอผมไว้ก่อนที่จะเริ่มขยับเบาๆ จนขาเล็กอีกข้างที่เขย่งอยู่ลอยขึ้นเหนือพื้น

อะ....อ่ะ....อ่ะ..........อา....ผั่บ.....ผั่บ........ตับ....ตับ.....อ่ะ.....อะ.อะะะะ...........อือ.......อา........จะ....อา.......อ๊า................
ตัวเล็กครางลั่น...จนผมต้องก้มลงไปจูบปิดปากเล็กๆนั่น แล้วก็ซอย สะโพกใส่คนตัวเล็กไม่ยั้ง....จนตอนนี้ร่างเล็กหัวสั่นหัวคล่อน อยู่บนตัวผม แถมขาทั้งสองข้างก็ขึ้นมาเกี่ยวเอวผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ผมก็เลยได้ใจ กะแทกเข้าใส่ หนักๆ จนคนตัว้เล็กครางอือ อา ออกมาทั้งๆที่ปากของเรายังจูบกันอยู่ ผมกระแทกจนคนตัวเล็กเสร็จไปสองรอบอยู่ท่านั้น แต่ผมยังไม่เสร็จสักรอบ มเลยพลิกให้ตัวเล็กออกมาข้างนอกแล้วผมนั่งลงกับพื้นแทน โดยให้ตัวเล็กคร่อมอยู่บนตัก โดยที่อะไรๆของเรายังเชื่อมกันอยู่ พอผมนั่งลงเท่านั้นล่ะ ตัวเล็กก็ครางอู้ ออกมาอีกเพราะเจ้าไม้วิเศษของผมท่าจะเข้าลึกไปกว่าเดิม ตัวเล็กบนตักถึงได้ทำหน้าเหยเก ขนาดนั้นผมหัวเราะเบาๆกับหน้าคนตัวเล็ก ก่อนจะกระซิบ บอกคนตัวเล็กให้ขยับ
ร่างเล็กเอาแต่ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก ไปมา ก่อนจะช้อนตามองผมอ้อนๆ บอกทำไม่เป็น ผมเลยต้องแกล้งกระทุ้งหนักๆสองสามทที ก่อนที่จะสอนโดยการจับประคองสะโพกกลมขยับขึ้นลงบนไม้วิเศษ พอตัวเล็กจับทางได้เท่านั้นล่ะ ผมปล่อยให้ขย่มเองเลย ตอนแรกก็ช้าอยู่หรอก แต่พอตัวเองจะเสร็จนะเร่งเอาซะผมนึกว่าสะโพกบางจะหัก จนผมจะช่วยโยการโอบเอวบางไว้ หหยุดเล่นกับจุดเล็กๆสองจุด ก่อนจะกระทุ้งเข้าไปหนักๆพร้อมๆกับที่เอวบางกดสะโพกลงมาเลยเชียว แล้วคนตัวเล็กก็เสร็จเป็นรอบที่สาม โดยผมก็เสร็จตามไปติดๆ ผมปลดปล่อยเข้าไปในตัวร่างเล็กอย่างเต็มที่ ก็ที่ตัวเล็กจะพล่อยหลับไปด วยความเพลียทั้งๆ ที่เราสองคนยังเชื่อมกันอยู่ จะทำยังไงล่ะครับ นอกจากจะจัดการแต่งตัวให้คนตัวเล็กแล้วก็อุ้มไปขึ้นรถ


ไปธุระด่วน ไม่ว่าง วันนี้ไม่เข้าประชุมนะ
ผมกดส่งข้อความในโทรสับทั้งสองเครื่องเสร็จกก็กดปิดเสียง ก่อนจะโยนโทรสับไว้ที่เบาะหลัง

[ืniyataan]

กลับมาแล่ว..วววววววว  ช่วยห้อยวันที่อัพหลังชื่อเรื่องให้โหน่ย..ยยยยยย ไม่อยากพลาดทุกความเคลื่อนไหว