หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ผมมันแค่ 'พนพ' 1

[หลงป่ามาอ่าน]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 






1.



พนพ......ชื่อของผมไม่มีความหมายอะไรเหมือนกับตัวผมมันก็แค่ ‘พนพ’



ตอนนี่เป็นเวลาทุ่มกว่าแล้ว ผมเพิ่งกลับจากคุยงานเกี่ยวกับการตกแต่งภายในของโรงแรมกับลูกค้า ผมเป็นมัณฑนากรของบริษัทออกแบบแห่งหนึ่ง ทำงานนี้มา 2 ปีหลังจากเรียนจบ ผมใช้ชีวิตได้แบบสบายๆ สบายกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า สบายกว่าใครบนโลกนี้อีกหลายคน มีรถขับ มีบ้านให้ซุกหัวนอน มีข้าวกินครบ 3 มื้อ มันเพียงพอมากแล้วสำหรับคนอย่างผม.......ถ้าคนรักของผมไม่ใช่ ‘ภาส ภาสกร’ คนที่เป็นแสงสว่างเหมือนกับชื่อของเขา
.
.
.
.

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr

23:00 น.



‘นพ  ภาสกำลังเข้าไปหานะ’ 



“มันดึกแล้ว ถึงไหนแล้วเนี่ย...ถ้ายังออกมาไม่ไกลก็กลับบ้านไปนอน พรุ่งนี้ค่อยเจอกันก็ได้” เป็นปกติที่ทุกวันศุกร์ภาสจะอยู่ประชุมจนดึกดื่นแต่วันนี้ดึกกว่าปกติ



‘ไม่อยากเจอเหรอ  ชิ! แต่ถึงนพไม่อยากเจอภาสก็จะไปหาอยู่ดี ’ เป็นแบบนี้เสมอเป็นเด็กดื้อแล้วก็เอาแต่ใจ



“เป็นห่วง”


“ถึงแล้วน่า.....มาเปิดประตูสิ” รถเบนซ์หรูคันใหญ่เคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านพอดี ผมออกไปเปิดประตูให้รถคันนั้นเคลื่อนมาจอดในบ้านข้างโตโยต้าธรรมดาๆของผม



“คิดถึงจัง” ผมเซเล็กน้อยจากที่ภาสโผกอดผมเต็มแรง



“คิดถึงเหมือนกัน เหนื่อยไหม” ก้มลงหอมกลุ่มผมนุ่มไปหนึ่งที ก่อนจะพากันเดินเข้าบ้าน



“แค่เห็นหน้านพ ภาสก็หายเหนื่อยแล้ว” ภาสขำเบาๆพร้อมกับปั้นหน้าที่ตัวเองคงคิดว่ามีเสน่ห์แพรวพราวสุด.....แต่ผมก็คิดว่ามันก็สุดๆจริงๆนั่นแหล่ะ



“กินอะไรมาหรือยัง หิวไหม” จริงๆผมทำกับข้าวเผื่อไว้แล้ว

 

“กินของว่างมานิดหน่อย ข้าวก็หิวนะ....แต่หิวนพมากกว่า” ภาสเลียริมฝีปากจนแดงฉ่ำก่อนจะทาบมันลงบนปากของผม แล้วส่งลิ้นซุกซนเข้ามา



“ฮื่ม กินข้าวก่อนแล้วไปอาบน้ำด้วยตัวเหม็นมาก” ผมผละออกจากภาสก่อนจะจูงไปที่โต๊ะกินข้าวพร้อมกับทำหน้าเหม็นเต็มกำลัง



“นพบ้า!!” ภาสหน้าแดงหน้าดำแล้วทุบแขนผม ไม่รู้เพราะความโกรธหรือเขินที่ผมบอกว่าตัวเหม็นกันแน่......เหม็นซะที่ไหนกันเล่า
ผมนอนมองดวงหน้าใสของคนรักอยู่นานจนเจ้าตัวลืมตางัวเงียขึ้นมา จูบเบาๆที่หน้าผากต้อนรับวันใหม่



“ลุกไหวไหม” ผมจูบลงบนรอยช้ำที่ขอขาวอีกที เมื่อคืนคนที่บอกว่าหิวผม ชิงหลับคาอกไปทั้งๆที่กำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่ในห้องน้ำ สงสัยผมคงจะหิวกว่า



“ไม่ไหว อุ้มหน่อยสิ”



“ตามบัญชาครับท่านรอง” ผมอุ้มร่างเล็กเข้าห้องน้ำพร้อมกับบริการอาบน้ำให้ มองคนในอ้อมกอดที่แดงไปทั้งตัวบิดซ้ายทีขวาทีแสดงท่าทางเก้ๆกังๆ กี่ครั้งๆก็ยังดูขัดเขิน น่ารักและก็รักที่สุด



ผมพยายามซึมซับทุกอย่างไว้ให้มากที่สุด พยายามทำทุกอย่างเพื่อภาสกรคนดีของผม.......... ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ  ก่อนที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปแบบไม่มีวันหวนคืน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ลองแต่งลองลงเรื่องแรกครั้งแรกผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ ยังจัดหน้าไม่ค่อยเป็นค่ะ ฮืออออ  งงมาก
ฝากติดตามและติชมกันด้วยนะคะมีคำผิดตรงไหนบอกด้วยน้าาาา~
 




 

[sirin_chadada]

ทำไมพนพคิดอย่างนั้นล่ะ

[BlueCherries]

นพพพพ


เป็นไงแล้วนั่น มาต่อๆๆๆ