หัวข้อ: [เรื่องสั้น] :: มโนเอิ้นพีท :: CH.01 สกิลอ้อนของหมีเอิ้น

[Boorina]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

**********************************************

รวบรวมตอนพิเศษเอิ้นพีทที่เขียนขึ้นสมัยดูซีรี่ย์เลิฟซิก
โดยหยิบยกฉากที่ชอบขึ้นมามโน
เขียนโดย
ฺBoorina และ Blue-Legend

ปล.ขออนุญาตพี่เจ้าของบทประพันธ์ พี่เห็ดด้วยนะคะ ในการเขียนแฟนฟิคมโนครั้งนี้

[Boorina]

มโนเอิ้นพีท CH.01 สกิลอ้อนของหมีเอิ้น (ต่อยอดจากซีรี่ย์ ฉากพีทคลุมโปงฟรุ้งฟริ้ง)
เขียนโดย  ブーリナ: Boorina

[/color]

   เป็นมือที่แปดเปื้อนมีมนทิลด้วยพลาสเตอร์สีเขียวลายมุ้งมิ้ง!

   ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกรังเกียจของชิ้นนั้นบนมือของพีทที่นอนหลับนิ่ง ไม่รับรู้ถึงสายตาของผมที่กวาดสายตาจ้องมองมันไปแทบทุกอณูของผิวหน้า...

   น่าแปลกที่คราวนี้ผมถึงได้ตระหนักคิดถึงความไม่คุ้นเคยของใบหน้ามันเลย เหมือนหน้าของมันเพิ่งจะชัดเจนในความรู้สึกและสายตา

   คงเพราะใกล้กันเกินไป ถึงได้มองข้ามมันไปได้ไกลขนาดนี้ ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีไฝเม็ดกลมดำเล็กๆ บนโหนกแก้มนวลขาวข้างขวา ไม่เคยรู้เลยว่าสันจมูกมันจะโด่งจนน่าอิจฉาจนอดไม่ไม่ได้ที่บี้จมูกบานๆ แบนๆ ของตัวเอง (พ่อแม่ลำเอียงว่ะ)

   ไหนจะคิ้วเรียวเข้มนั่นอีก ขนตารึก็ดำงอนยาว ปากก็แดงแจ๊ด... เฮอะ อ้นี่ก็ทั้งขาวปากแดง ทำไมถึงมองหาซะไกลเลยวะ เอ่อ... นี่ผมกำลังคิดเหี้ยอะไรอยู่

   ผมที่นอนตะแคงข้างชันศอกกับฟูกเพื่อวางหน้าบนมือมองพินิจมัน ความรู้สึกเมื่อกลางวันถาโถมเข้ายึดครองพื้นที่ในใจ ไม่สนใจแม้จะมีใครอีกคู่นอนเล่นผีผ้าห่มกัน

   อ้า ช่างหัวมัน กูไม่สนใจ

   ที่สนใจมีเพียงคนที่เมินใส่ผมตลอดทั้งวัน (อื้ออออ สาสม อยากเหี้ยดีนัก เป็นไงล่ะ มองข้ามความรู้สึกของเพื่อนรักข้างกายมาตลอด พอโดนเข้ามั่งแค่ครั้งเดียว เล่นเอาทำอะไรไม่ถูกเลย)

   ผมเลื่อนมือไปแตกพลาสเตอร์ หมายค่อยๆ ดึงออก แต่ร่างที่หลับใหลกลับขยับตัวจนผมต้องรีบดึงมือกลับ มันพลิกกายนอนตะแคงมาฝั่งผม แต่พอลืมตาแล้วพบกับหน้าหมาหงอยของผมมันเสือกทำหน้าเหมือนเอือมระอา

   “พีท... มึง...”

   แมร่งงงงงยาวๆ ไอ้คนไร้มารยาท กูพูดไม่ทันจบก็เสือกหันหลังหนี แต่ก็นึกสมน้ำหน้าที่ได้ยินเสียงมันถอนหายใจเพราะมันเสือกหนีเสือปะจระเข้เพราะอีกฝั่งกำลังเล่นผีผ้าผมกัน มันพลอกกายกลับมานอนมองเพดาน ถอนหายใจยาวก่อนจะกระชากผ้าห่มสีเข้มขึ้นคลุมโปง ปิดกั้นตัวเองจากผมที่อยากจะง้อเพื่อน...

   เลว คนอุตส่าห์มีความคิด สำนึกดีรู้ผิดรู้ชั่ว ชิส์ ไอ้คนไม่รู้จักคำว่าให้โอกาสคน

   “ฮึฮึ”

   ผมหัวเราะร้ายในลำคอ มองขามันที่โผล่พ้นชายผ้าห่ม จึงค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ใช้เล็บลากยาวบนฝ่าเท้ามันแรงๆ อย่างมันมือ

   “ไอ้เหี้ย!!”

   พลั่ก!

   “โอ้ย!”

   “เล่นไรวะสัด!!!!” พีทตวัดผ้าห่มออกแล้วพรวดนั่งขึ้น ใช้สายตาที่เบิกกว้างมองผมอย่างแข็งกร้าว ไร้ความสงสารคนที่ถูกฝ่าตีนประทับเข้ากลางอกอย่างแรงจนจุก ความสามารถในการตอบโต้มันชะงักกึกชั่วคราว “กวนตีนอะไรกูนัก กูจะนอน ไอ้ห่า”

   “ไม่ได้จะกวนตีน"

   “ทำหน้ามุ่ยหาพระแสง เหี้ย!”

   “คำก็เหี้ย สองคำก็เหี้ย ไหนจะสัด ไหนจะไอ้ห่า เดี๋ยวนี้ด่ากูจังเนอะ ปากร้าย”

   “ก็กูไม่ใช่เพื่อนมึง” ประกายวูบไหวสะท้อนจากนัยน์ตาที่หม่นลงชั่วขณะ “ไม่ใช่รึไง” มันก้มตาหลบก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างพร้อมกับล้มตัวลงนอน

   “ไม่ให้นอน เคลียร์ก่อน พีท ตื่นๆ”

   ผมเอื้อมมือไปเขย่าร่างมันที่ปิดตาแน่นสนิท คงเกลียดผมมากจนไม่อยากมองขี้หน้าแล้วมั้งนั่น แต่ผมก็ยังด้านที่จะง้อ นอนตะแคงท่าเดิมรอมันลืมตามาคุยกับผม ซึ่งเเน่นอนต้องกระตุ้นให้มันโมโหฟึดฟัดด้วยการป่วนประสาทมันก่อน ไม่งั้นพีทแมร่งใจแข็ง ไม่สนผมแน่ๆ

   ผมใช้นิ้วสางเส้นผมที่ปรกหน้ามัน อื้อ นุ่มลื่นมือมาก มีกลิ่นหอมอ่อนๆ โชยมาเข้าจมูกด้วย จึงไม่พลาดที่จะสูดลมหายใจลึกเข้าจมูก ผมคลี่ยิ้มพอใจที่เห็นมันเม้มปากแน่น คงพยายามข่มใจไม่ให้พลาดท่าเสียทีให้แก่ผม

   “ก็จะคุยด้วย ตื่นดิ”

   ไม่มีเสียงตอบรับ งั้นคอยดูแล้วกันว่าใครจะแพ้ในคืนนี้

   ผมเลื่อนปลายนิ้วลงต่ำมาที่หว่างคิ้วที่ดูจะขมุกขมวดเล็กน้อย กดๆ บี้ๆ ให้คลายลง ก่อนจะลากนิ้วชี้ไปตามสันดั้งจมูก โว้ยยยย โด่งฉิบหาย!  อยากได้มาเป็นแม่ของลูก ลูกสาวคงสวยวิ้งอ่ะ (เชี่ยยยยยย กูเผลอคิดอะไรเนี่ย!)

   “ได้ ใจแข็งใช่ไหม ไม่ตื่นใช่ไหม”

   ดังนั้นผมจึงเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้มันอีกนิด จงใจเป่าลมหายใจรดใบหน้ามันพร้อมๆ กับนิ้วที่สาละวนบนริมฝีปากของมัน นุ่มนิ่มชะมัด อยากบดบี้จังเลย

   “กูแพ้ผู้ชายปากแดงอ่ะ ไม่ตื่นมาคุยกับกู กูจูบนะ”

   “สัดดดดดด!!!!!!!” มันโพล่งเสี่ยงลั่นก้องหูผม ค่อยๆ ลืมตาอย่างไม่ให้เสียมาด “กูจะนอน”

   บอกอย่างหงุดหงิด แต่เหมือนจะชะงักเพื่อพบว่าหน้าผมอยู่ใกล้หน้ามันมากจนปลายจมูกผมแทบจะสัมผัสกับแก้มนุ่มๆ ของมัน

   “เล่นเหี้ยอะไร ตายห่าเลยไปไอ้เพื่อนชั่ว เฮ้ย ไม่ดิ ไม่ใช่เพื่อน ฉะนั้นจะเลวระยำแค่ไหนก็เรื่องของมึง ไม่ต้องมายุ่งกับกู”

   ควับ!!!!! ผ้าห่มอันตรธานไปคลุมร่างมันอีกครั้ง แค่คราวนี้คลุมมิดตั้งเเต่หัวจรดเท้า แต่ทำแบบนี้แล้วคิดว่าจะรอดเหรอ มึงดูถูกเพื่อนคนนี้มากเกินไปแล้ว

   ตุ้บ!!!!!!!!

   “อ้าาาาาาาา นอนหลับสบายจัง”

   “…”

   “ที่นอนอะไรเนี่ย นุ้มนุ่ม”

   “ไอ้สัดเอิ้น ออกไปหนัก”

   “เสียงสัตว์ขั้วโลกเหนือที่ไหนร้องวะ ได้ยินแว่วๆ ช่างมันเหอะ”

   “ไอ้เอิ้น ออกไป กูหายใจไม่ออก”

   คราวนี้พีทยอมที่จะดึงชายผ้าห่มที่คลุมหน้าลง มองผมอย่างปลงตกแต่ความเคืองยังไม่ลดน้อยลง จะให้หายเคืองได้ไง ในเมื่อผมเล่นนอนคว่ำทับร่างของมันไว้ พร้อมกางแขนกางขากดทับทั้งแขนขามันไว้หมด ทำให้มันหมดเเรงที่จะดิ้นร่างบึกหนาของผมได้ สุดท้ายมันเลยต้องจำยอมลืมตามองหน้าผมอีกครั้ง

   “เล่นบ้าอะไรเนี่ย ออกไป”

   ผมยกศีรษะที่กดซบลงบนซอกคอมันขึ้นมา ยิ้มกว้างให้มันอย่างอ่อนโยน “ว่าไงนะ ไม่ค่อยได้ยิน”

   “เล่นบ้าอะไร ออกไป กูหนัก”

   “อ้อ หาว่ากูไม่แฟร์ อยากอยู่บนบ้าง อ้อๆๆๆ กูลืม มึงชอบบทผัว มามะ งั้นสลับกัน”

   ผมไม่ปล่อยให้มันทำหน้าเอ๋อคิดด้วยสมองแรมต่ำๆ ของมันจนเสียเวลา โอบร่างมันไว้แล้วดึงให้ขึ้นมาคร่อมกายผมไว้ มันทำหน้าเสียเหมือนคนทำอะไรไม่ถูก ผมจึงจัดท่าให้ด้วยการจับแขนของมันทั้งสองที่ดันแผงอกผมไว้ให้กางออกจากกันเพื่อประสานมือของผมกับมือของมันไว้

   “กูให้มึงกดกูแล้วนะ ให้มึงคนเดียวเลยอ่ะ... กูยอมเป็นเมียมึงนะพีท โกรธกูได้ แต่อย่าเมินกูอีกนะ กูทนไม่ไหว ใขปวดแปล๊บๆ เลย”

   “ไอ้หน้าด้าน สาบานได้ว่ามึงกำลังง้อกู”

   “มึงก็รู้.. กูง้อใครเป็นที่ไหน”

   “ขอโทษคำเดียว พูดเป็นไหม”

   “เป็น แต่กลัวมึงหาว่าตอแหล กูเลยต้องแสดงออกด้วยการกระทำด้วยไง” ผมพูดยิ้มๆ คล้ายยั่วมันเล่น แต่สายตาผมมั่นคงและจริงจังขณะเอ่ย

   “มึงเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตกูเลยนะพีท ที่เคยมองข้าม ที่เคยพูดจาร้ายๆ ใส่... ขอโทษนะ”

   พีทนิ่งเงียบงันบนตัวผม นัยน์ตาสองคู่สบประสานกัน ดวงตาที่อ่อยโยนลงของมันทำให้ผมกล้าที่จะใช้มือกดศีรษะมันลงบนอกผม...

   “กูขอโทษ... ดีกันนะพีท” บอกแล้วจึงสอดนิ้วก้อยเกี่ยวนิ้วก้อยมันไว้แน่น

   “ครับ” มันตอบเสียงทุ้มเบา ก่อนจะ...

   “อ้ากกกกกกกก เชี่ยยยยยย สัดพีทททททท!!!!! มึง!!!!!!”

   “สมน้ำหน้า!” มันกระโจนออกจากร่างผมแล้วกลับไปนอนฟูกตัวเอง ปล่อยให้ผมหน้าซีดด้วยแรงมือที่บีบแน่นกลางแก่นกายผม  เหี้ยเอ๊ย!!!! แสบนักนะมึง!!!!!


        แบบนี้ต้องจัดหนัก

   ฟอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

        กระโจนคร่อมจูบแรงๆ ที่แก้มนุ่มนิ่มของมัน

   ทิ้งตัวลงนอนแนบชิดไอ้ดื้อ  ตวัดแขนโอบกอดแน่นที่เอวคอดกิ่วนี้ภายใต้ผ้าห่มที่กระหวัดคลุมร่างเราทั้งสองให้หลับลงท่ามกลางอากาศเย็นยามค่ำคืน

   ...ไม่ลืมที่จะเกี่ยวก้อยย้ำคำขอคืนดี พันแน่นหนึบไม่ปล่อย กระทั่งฟ้าสาง