( เรื่องสั้น ) Design Love ตอนที่ 3 วันที่ 15/1/16
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ( เรื่องสั้น ) Design Love ตอนที่ 3 วันที่ 15/1/16  (อ่าน 1240 ครั้ง)

ออฟไลน์ daisy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-01-2016 16:02:21 โดย daisy »

ออฟไลน์ daisy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: (เรื่องสั้น ) Dream ตอนที่ 1 8/1/16
«ตอบ #1 เมื่อ08-01-2016 18:05:55 »

ตี๊ดๆๆๆๆๆๆ  พลั่ก

“ หยุดร้องสักที  ตื่นแล้วโว้ยย “ นาฬิกาปลุก ลายหมีมึนตัวสีดำแก้มสีแดง ตอนนี้มันลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นพรมหน้าทีวีนั่น  มันไม่พังหรอกกานต์รู้  ผมทดสอบความแข็งแรงของมันทุกวัน  ใช้ดีสมราคาจนต้องบอกต่อเลย   แต่เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน  วันนี้มีควิซเช้าเดี๋ยวไม่ทัน

   
   วันนี้รถโคตรแน่นเลย  อัดกันแน่นยิ่งกว่าปลากระป๋องในโฆษณาซะอีก  บางทีลงจากรถแล้วเหมือนโดนพรากพรหมจรรย์  ฮ่าฮ่า   แต่ดีหน่อยที่บ้านผมไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก  เลยไม่รู้สึกลำบากมากเท่าไหร่


   เออ...เมื่อคืนผมฝันแปลกๆอีกแล้ว  ฝันถึงผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายที่ดูเป็นคนอบอุ่น ผู้ชายคนนั้นทำให้ผมรู้สึกดีจนไม่อยากตื่นจากความฝัน  แต่เชื่อไหมครับว่าผมกานต์ฝันถึงเขาคนนั้นมาหลายครั้งแล้ว  และทุกๆครั้งผมเหมือนจะยิ่งชอบเขามากขึ้นเรื่อย   อืมมมม...คนๆนั้นเป็นใครกัน  ไม่เคยรู้จัก  ไม่เคยเห็นหน้า  แต่รู้สึกผูกพัน   ผมรู้ตัวดีครับว่าเป็นแบบนี้  ที่บ้านกานต์ก็รู้ และพวกท่านยอมรับได้ที่ผมเป็น   ผมว่าสิ่งที่ดีที่สุดแล้วล่ะครับ

 

“ ปฏิกานต์  ปฏิกานต์  ปฏิกานต์  นายปฏิกานต์ “  อาจารย์ป้าเรียกซะเสียงดัง

“ ครับ  อาจารย์ “

“ นี่คะแนนไม่เอาใช่ไหม  งานถึงไม่ส่งเนี่ย ไอ้เด็กคนนี้ ยังไงของมัน “ อาจารย์ป้าบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

“เออนี่   เดี๋ยวเลิกเรียนแล้ว ไปหาครูด้วย อย่าลืมล่ะ “ 

“ครับ  อาจารย์ “  สงสัยจะโดนแล้ว  แค่เหม่อนิดเดียวเอง  อยู่ดีๆหมดคาบเฉยเลย

“มึงนี่น้า...เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ป้าเทศน์เอาหรอก  พักนี้เป็นอะไรวะเหม่อบ่อยฉิบหาย “  บุ๊ง เพื่อนสนิทของผมเอง 

“ เออๆ  ไปหาไรกินกันเหอะมึง อย่างอื่นค่อยว่ากัน “ 


   พอเลิกเรียนผมก็แยกย้ายกับเพื่อนๆ   พวกมันจะไปดูหนังกันครับ ส่วนผมจะไปไหนได้ก็มีนัดกับสาวสวยประจำคณะ  ที่มีอิทธิพลกับชีวิตผมมากที่สุดในตอนนี้  จะเป็นใครได้นอกจากอาจารย์ป้า

“ สวัสดีครับ อาจารย์ “ 

“  ปฏิกานต์  มาแล้วก็ดี เชิญนั่ง “

“  ขอบคุณครับ “  ผมว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล แน่ๆ  นี่ก็เกร็งจนไม่รู้จะเกร็งยังไงแล้ว

“ ปฏิกานต์ ผลงานชิ้นก่อนที่เธอส่งมาอยู่ในระดับดีนะ  ถ้าเธอตั้งใจกว่านี้ ครูว่าเธอจะไปได้ไกลมากเลยทีเดียว “ เฮ้ออออออ  โล่งอก
“  แล้วงานที่เข้าประกวด กลุ่มเธอไปถึงไหนกันแล้ว “

“ ใกล้เสร็จแล้วครับอาจารย์    คิดว่าสักอาทิตย์หน้าจะรบกวนอาจรย์ให้ช่วยดูหน่อยครับ “

“ อืมมม  ดีๆ ครูยินดีช่วย  ถ้าครั้งนี้เข้าตากรรมการ  เขาอาจจะดึงเธอเข้าไปร่วมงานกับเขาด้วยนะ  โอกาสดีๆแบบนี้หายากนะ  ตั้งใจเข้าล่ะ “

“  ครับ  อาจารย์ “


   หลังจากคุยกับอาจารย์ป้าเสร็จ พอผมกลับมาถึงบ้านก็หลับเป็นตาย  ตื่นมาอีกทีก็สี่ทุ่มแล้ว  ต้องรีบปั่นงานของอาจารย์ป้าก่อน  เดี่ยวจะได้ส่งต่อให้พวกเพื่อนไปช่วยกันดูอีกรอบก่อน


   
   หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปก็ถึงเวลาที่จะต้องเอาผลงานไปให้อาจารย์ป้าช่วยดูแล้ว  ผลปรากฏว่า
“  พวกเธอทำงานชิ้นนี้  ได้ยอดเยี่ยมจริง ครูว่ามีโอกาสลุ้นมากเลยนะ “  ทุกคนมีหวังเพิ่มขึ้นมาอีกนิดกับการเข้าแข่งขันครั้งนี้   ทุกคนตั้งใจทำดีที่สุดแล้ว  แต่ผลมันจะเป็นอย่างไรก็ต้องยอมรับให้ได้




   เช้าวันงานผมและเพื่อนๆค่อนข้างตื่นเต้น  เพราะอย่างที่อาจารย์ป้าบอกครับ ถ้าดีเขาอาจจะดึงตัวให้ร่วมงานกับทางบริษัทเลย  บริษัทที่ว่านี้เป็นบริษัทที่รับออกแบบชื่อดัง ที่มีคนต้องการเข้ามาร่วมงานจำนวนมาก  แต่ติดอยู่นิดเดียวที่ในครั้งนี้  คนที่จะได้รับคัดเลือกจะต้องเป็นคนที่มีผลงานยอดเยี่ยมเท่านั้น 
เพียงแค่เดินเข้าไปในงานก็รู้สึกตื่นเต้นมากแล้วครับ  แต่การจัดบรรยากาศงานนี่  ลดความตื่นเต้นได้มากพอควร เพราะ ด้านนอกเขาจัดเป็นสวนดอกไม้สีสันสวยงามให้ความรู้สึกผ่อนคลาย  สบายตามากทีเดียว   


   ในงานนั้นทุกทีมที่เข้าแข่งขันล้วนเป็นทีมที่เก่ง และมีความคิดสร้างสรรค์  ดูแต่ละทีมสูสีกันมาก 
และกองเชียร์ที่ขนกันมาก็ต่างมีป้ายไฟ   นี่ผมเกือบเข้าใจผิดว่าเป็นเวทีประกวดร้องเพลงแล้วซะอีก
ทีมของเราพรีเซ้นต์ผ่านไปด้วยดี  และอีกไม่นานจะมีการประกาศผลรางวัลแล้วครับ



“  ทีมที่ได้รับรางวัล ผลงานยอดเยี่ยมในครั้งนี้ได้แก่  ทีมจากมหาวิทยาลัย  XXXXX ครับ “
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด     เสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นมาทำให้กานต์ได้สติ   พวกเราโผเข้ากอดกันอย่างดีใจที่ในที่สุด ผลงานที่เราพยายามทำมันก็ได้ผลที่น่ายินดีแบบนี้  ต้องขอบคุณอาจรย์ป้าด้วยครับ

“  เก่งมาก   ครูยินดีกับพวกเธอด้วย “ 

“  พวกผมก็ต้องขอบคุณอาจารย์ด้วยครับ  ที่ช่วยพวกผมจนถึงตอนนี้ “

พวกเราถ่ายรูปกับรางวัลอีกสักพักแล้ว ก็กลับมาที่มหาวิทยาลัย   มีคนที่รู้ข่าวเข้ามาแสดงความยินดีกับพวกเราพอสมควร และมีน้องๆจากชมรมหนังสือพิมพ์ของมหาวิทยาลัย  มานัดสัมภาษณ์เพื่อลงคอลัมน์ด้วย ฮ่า ฮ่า

“  คืนนี้  ไปฉลองกันมึง “  ไอ้เต้  มันเป็นตัวตั้งตัวตีในการฉลองครั้งนี้

“  ไม่พลาดว่ะ “  ไอ้บุ๊ง เสริม

“  เออ  ก็ไป “  ไม่ไปได้ไง 

“  เจอกัน  ทุ่มนึงแล้วกัน เดี๋ยวกูไปรับมึงเองไอ้กานต์ ไปก่อนนะพวกมึง “  เต้มันบอกก่อนที่จะเดินออกไป

“ เออ...ตามนั้น “  แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า



พอถึงเวลา ไอ้เต้ ก็มารับผมที่หน้าบ้าน แล้วก็ไปเจอบุ๊งที่ร้านเลย  พวกมันนัดกันไว้แล้ว  พอไปถึงก็เข้าหามุมดีๆนั่ง   เราดื่มกันจนเกือบๆเที่ยงคืน  กานต์ว่าเราควรกลับกันได้แล้ว  ตอนนี้มึนมาก  ไอ้บุ๊งนี่หายไปไหนแล้วไม่รู้สงสัยมันไม่นั่งกับผู้หญิงโต๊ะไหน โต๊ะหนึ่งแล้ว   เดี๋ยวไปห้องน้ำก่อนดีกว่า 



พลั่ก   พอเดินออกมาจากห้องน้ำได้เรื่องเลยครับ

“  โอ๊ย อะไรวะมองไม่เห็นรึไงเดินชนมาได้ “  ผู้ชายตัวสูง  หน้าตาดีมากทีเดียว เขาเดินมาชนผมครับ

“.....”  หน้าตาดีอย่างเดียวหรือไงวะ ขอโทษสักคำก็ไม่มี   ผมมองคนตรงหน้านิดหน่อย แล้วเดินผ่านเขามา

“ นี่ นี่ “

“ นี่ นายน่ะ  เรียกไม่ได้ยินเหรอไง “   เสียงทุ้มเรียก
ผมหันไปพร้อมหน้าตาเบื่อหน่าย  ถึงจะหล่อแต่นิสัยแบบนี้ก็ไม่ใช่ป่ะวะ

“ มีอะไรครับ “

“ มาคนเดียวหรอ “  คนตัวสูงถาม

“ เฮ้อ  มากับเพื่อนทำไม มีอะไรรึเปล่า “

“ อ๋อ  จะไปต่อที่ไหนไหม “ อะไรของมันวะ

“ ไม่อ่ะ  ผมจะกลับแล้ว “

“ อย่าเพิ่งกลับสิ  ไปด้วยกันก่อน เดี่ยวไปส่งก็ได้ “ กูไม่ไปด้วยหรอก

“ ไม่ “  มันจับแขนผมไว้แน่น  ผมว่ามันชักจะไม่ดีแล้วล่ะ 

“ พี่ครับ  ผมต้องรีบกลับบ้านไว้โอกาสหน้าค่อยเจอกันครับ  “


“  ไปด้วยกันดิ ไปสนุกกัน “ อ่าว  มันน่าถีบไหมล่ะเนี่ย

“ ปล่อยๆ ไม่ไป “  ผมสะบัดแขนที่ถูกกุมไว้ออกอย่างแรงจนมันไปชนกับแก้วที่วางไว้บนโต๊ะ ตกลงมาแตก
แต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผมครับ

“ ปล่อยสิวะ “  ผมตะโกนเสียงดัง  เพราะไม่พอใจไอ้คนตรงหน้าเนี่ย  มันน่ารำคาญมาก

“ คุณ  ผมว่า คุณรีบปล่อยน้องคนนั้น แล้วรีบกลับบ้านดีกว่า ผมว่าคุณเมากแล้วนะครับ “  ผู้ชายตัวสูง  ดูสุขุม  พูดกับ ไอ้บ้านั่น

“ มึงเป็นใคร  ทำไมกูต้องเชื่อ “

“  ผมเป็นใครไม่สำคัญครับ  สำคัญแค่ว่า ถ้ายังไม่ปล่อย คุณอาจจะต้องไปนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลสักสอง สาม วัน “ เขาพูด  ด้วยสีหน้าเอาจริง 

“ กูไม่กลัว “


พลั่ก ๆๆๆ เพล้ง     พลั่กๆ

         ในที่สุด ไอ้บ้านั่นก็ถูกหิ้วไปจริงตามที่ อีกคนได้เคยเอ่ยไว้  ผมว่าไอ้บ้านั่นมันคง  ไม่ได้กล้าทำแบบนี้กับใคร  อีกอย่ามันคงไม่กล้ามาที่นี่แล้วมั้ง   เพราะคงอาย  แค่จะต่อยยังพลาดไปพลาดมาเลย  แถมยังล้มใส่โต๊ะคว่ำไปก่อนที่ผู้ชายมาดสุขุมนั่นจะได้ทำอะไรซะอีก

“  ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม “  สร่างเมาเลยทีนี้

“ อืม วันหลังหัดระวังตัวไว้บ้างสิ “

“ ครับ ผมต้องขอบคุณ คุณอีกทีนะครับ ผมขอตัวก่อน “

“ เดี๋ยว นายชื่ออะไรนะ “ ไม่ต้องรู้จักก็ได้มั้ง คงไม่เจอกันอีกแล้วแหละ

“ เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าครับ หรือ คุณบาดเจ็บที่ตรงไหนรึเปล่า “

“ ไม่ ฉันไม่ได้เป็นอะไร “

“ ถ้าอย่างงั้น  ผมขอตัวก่อนครับ “ แล้วผมก็รีบเดินมาหาเต้  กับบุ๊งที่กลับมาที่โต๊ะแล้ว

“ รีบไปกันเหอะมึง “ ผมหันไปทันเห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวจากผู้ชายคนนั้น  ผมนึกไม่ออกว่าเขาต้องการอะไรกันแน่  แต่ที่รู้ๆคือ เขาเป็นคนที่ไม่น่าเข้าใกล้




TBC
********
เปิดนิยายเรื่องใหม่อีกแล้ว   เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามแล้ว 

ติ- ชมได้เสมอจ้า   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-01-2016 16:10:03 โดย daisy »

ออฟไลน์ daisy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: ( เรื่องสั้น ) Dream ตอนที่ 2 9/1/16
«ตอบ #2 เมื่อ09-01-2016 10:27:24 »

•   ตอนที่ 2

            วันรุ่งขึ้น ผมและเพื่อนก็กลับมาเรียนตามปกติ  แต่ที่มันไม่ปกติก็คือ ผมรู้สึกว่าเหมือนถูกตาม  แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นใครนี่แหละครับ    เหมือนมีคนคอยมองแต่พอหันไปก็ไม่มีใคร   ผมพยายามใช้ชีวิตให้เป็นปกติ  แต่ก็แอบระแวงนิดๆ   เป็นแบบนั้นอยู่เกือบอาทิตย์   ผมก็เล่าให้ไอ้เต้กับ ไอ้บุ๊งมันฟังนะแต่มันกลับบอกว่าผมคิดมากไปเอง ไม่มีอะไรหรอก   จนวันนี้วันที่ อาจารย์ป้าเรียกพบอีกครั้ง


“ ปฏิกานต์ มาพอดี เข้ามาสิ “ 

“ ครับ อาจารย์ “

“ นี่ คุณชยณัฐ เป็นผู้บริหารของบริษัทกิดากร “  ผมเห็นเพียงด้านหลังของผู้ชายคนหนึ่งที่ดูคุ้นมาก

“  สวัสดีครับ  คุณ  เห้ยยยย “  ผมยกมือไหว้ผู้บริหารของกิดากร แต่ว่าพอได้เห็นหน้าของคนตรงหน้าเท่านั้น ก็คิดได้ว่า สิทธิ์การใช้ความโชคดีคงหมดลงไปแล้ว  คุณชยณัฐเป็นคนเดียวกับที่ช่วยผมไว้ที่ผับ วันนั้นผมแสดงท่าทางไม่ค่อยดีกับเขาไปด้วย  แล้วผมจะได้เข้าทำงานที่   กิดากร ไหมละ
   

           กิดากรเป็นบริษัทที่ได้รับการยอมรับว่าเป็น  ไม่เป็นรองใครในประเทศนี้  และที่สำคัญนักศึกษาที่เรียนสายเดียวกับผมมักหวังที่จะได้เข้าทำงานที่นี่กันทั้งนั้น  ผมก็เช่นเดียวกัน   

“ นี่ปฏิกานต์  เธอรู้จักคุณชยณัฐมาก่อนหรอ “

“ เอ่อ คือ “  จะให้บอกอาจารย์ป้าได้ยังไงหล่ะ ว่าเคยเจอที่ไหน

“ ครับ ผมเคยพบเด็กคนนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ไม่ได้คิดว่าเป็นนักศึกษาที่ได้รับรางวัลของบริษัท ครับ “ 

“ อ๋อ ถึงได้อยากพบปฏิกานต์คนเดียว “  หะ  อะไรนะ อยากพบผมคนเดียว  ผมงงไปหมดแล้วว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“ ปฏิกานต์ พอดีคุณชยณัฐ เขาอยากให้เธอเข้าไปทดลองงานก่อนช่วงนี้ ครูเห็นว่าเป็นโอกาสดี เลยอยากให้เธอได้มาคุยกับคุณชยณัฐเขาเอง “

“ แต่ อาจารย์ครับ  แล้วปวีร์ กับพลวัต  ล่ะครับ “  ถ้าให้ผมได้ไปคนเดียวแล้วทิ้งเพื่อนที่ร่วมทำงานกันมา เหนื่อยมาเหมือนกันผมว่ามันไม่แฟร์

“ เรื่องนั้นเธอไม่ต้องห่วง  ฉันกำลังดำเนินการให้อยู่ “ คุณชยณัฐเอ่ยขึ้นมา

“ ฉันจะให้เวลาเธอตัดสินใจ สามวัน แล้วกัน  อย่างนั้นผมขอตัวลากลับก่อนครับอาจารย์ “  พอพูดจบคุณชยณัฐก็ลากลับไป

“  เธอคิดดีๆแล้วกันนะ โอกาสมาถึงแล้ว  เธอกลับได้แล้วล่ะ “  อาจารย์ป้าแนะนำ

“  ครับ สวัสดีครับอาจารย์ “ ผมลาอาจารย์ป้าและออกมา 
             
             แต่พอเดินออกมา  หน้าตึกก็พบว่ามีรถคันหนึ่งจอดอยู่พร้อมชายชุดดำคนหนึ่ง  อย่างกับในนิยายที่เคยอ่านมาเลย  พอผมจะเดินออกไปเพื่อกลับบ้าน ผู้ชายชุดดำก็เดินเข้ามาหา พร้อมบอกว่า  “ เชิญขึ้นรถครับ “  เดี๋ยวผมไม่ได้กำลังจะจับตัวไปเรียกค่าไถ่ใช่ไหม   พ่อแม่ผมจะรู้ไหมว่าผมกำลังถูกจับตัวไป  แล้วจะทำยังไงดี 

“ คุณครับ  เจ้านายผมเชิญคุณไปคุยบนรถครับ “ พี่ผู้ชายชุดดำบอกกับผม

“ เจ้านายพี่คือใคร  ผมไม่รู้จักคนที่มีคนคอยติดตามแบบนี้หรอกนะ  ถ้าพี่วินมอเตอร์ไซ หน้าปากซอยก็ว่าไปอย่าง “ ผมเหลือบไปเห็นว่าพี่ชายชุดดำ เขาแอบขำผมด้วย  ขำอะไรวะ

“ คุณชยณัฐ เขาต้องการพบคุณครับ “

“  ก็ พบแล้วไงเมื่อครู่  ผมว่าพะ ” ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค คุณชยณัฐก็เดินมาถึงตรงหน้าผมแล้ว

“ ขึ้นรถ “  คำเดียวครับ  คำเดียวจริงๆ แล้วก็ดึงแขนผมให้เดินตามเลย

“ คุณไหนคุณบอกว่า ให้เวลาผมตัดสินใจไง “

“ ก็ให้เวลาเธอตัดสินใจ  แต่ฉันก็อยากรู้อะไรอีกนิดหน่อย “ปัง พี่ชายชุดดำ ปิดประตู แล้วเดินขึ้นมาประจำที่คนขับ

“ ออกรถได้ “  เดี๋ยวไปไหน

“ คุณจะพาผมไปไหน  ผมไม่ไปนะ คุณอยากรู้อะไรก็ถามมา “ 

“ เธอยังไม่ได้กินข้าวสินะ เดี่ยวไปกินข้าวกับฉันก่อน “  อะไรวะพูดเอง เออเอง

“ นี่คุณ ผมจะกลับบ้าน “

“ เดี๋ยวก็ได้  บ้านเธอมันไม่หนีไปไหนหรอก “

“ คุณชยณัฐ  ครับผมไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร แต่ผมไม่มีอะไรให้หรอกนะ “

“ ตอนนี้ฉันยังไม่ต้องการอะไรจากเธอ เอ่อ... แล้วก็เรียกฉันว่า ณัฐก็พอ  “
คนอะไรวะ พูดจาไม่รู้เรื่องเลย เอาแต่ใจก็ที่สุด  เฮ้อออ

“ เอ่อ นี่ ผมบอกคุณไว้ก่อนเลยนะ คุณณัฐ ผมไม่มีเงินหรอกนะ  ถ้าจะไปกินข้าวก่อน ผมนั่งรอด้านนอกแล้วกัน “  ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ จากไอ้คนบ้าที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ อืม เรื่องนั้น ฉันรู้แล้ว เธอทำตามที่ฉันบอกก็พอ  แล้วผมก็นั่งหันออกไปทางหน้าต่าง  ถือซะว่ามานั่งรถเล่นแล้วกัน
   

             อีกสักพักใหญ่ๆ  รถก็มาจอดที่หน้าโรงแรมใหญ่แห่งหนึ่ง  โห  คนรวยนี่เค้ากินอาหารกันที ต้องกินแพงขนาดนี้เลยหรอวะ 


“ ลงมาสิ  “  คุณณัฐเรียก

“  ผมรออยู่แถวนี้ก็ได้คุฯเข้าไปเถอะ “  แค่นั้นแหละ  ก็โดนคุณณัฐลากเข้าไปด้านในเลย


           พอได้ที่นั่ง  ก็มีบริกรมาทำหน้าที่พร้อมรับออเดอร์ แต่แค่เปิดเมนูดูผมก้ไม่กล้าสั่งแล้วครับ  อะไรกันทำไมอาหารจานหนึ่งมันแพงได้ขนาดนี้   ผมกินได้เป็นอาทิตย์ๆเลยนะ   คุณณัฐเลยสั่งให้ผมแล้วหลังจากนั้นความเงียบก็เข้ามาแทนที่  หลังจากนันไม่นานอาหารก็มาเสริฟ ผมและคุณณัฐก็ต่างคนต่างทาน  ไม่มีท่าทีว่าจะพูดเรื่องอะไรสักอย่างจนกระทั่งกินเสร็จ 

“ ผมไม่เห็นคุณมีเรื่องอะไรจะพูดกับผมเลย  อย่างนั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วกันนะครับ  สวัสดีครับ “

“  เดี๋ยว ฉันไปส่งที่บ้าน “

“  ผมเกรงใจครับบ้านผมกับที่นี่ไกลกันมาก  ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะครับ “

“  อย่าให้ฉันต้องพูดหลายที  บอกให้ขึ้นรถ เดี๋ยวจะไปส่ง “

“ ครับ “  ผมเดินตามเขามาอย่างว่าง่าย เพราะสายตาที่ดูดุแบบนั้น


                 พอขึ้นรถมา เขาก็เงียบไม่พูดอะไรอีก แต่แปลกมากที่พี่ชุดดำคนนั้นเหมือนรู้จักบ้านผมเป็นอย่างดี พอผมจะบอกทาง เขาก็บอกว่า “ เชิญคุณนั่งตามสบายไม่ต้องกังวล”  พอได้หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน  แถมเบาะนุ่มๆ แอร์เย็นๆ ด้วยแล้ว ยิ่งดีมากเลย   อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนอุ่นขึ้น และก็มีมือมาลูบผมเบาๆ   เฮ้อออออ  สบายจัง   จนรู้สึกตัวอีกที  พี่ชายชุดดำก็เรียกให้ผมตื่น  เอ่อผมหลับจนมาถึงบ้านเลย  แล้วไม่ใช่แค่นั้นครับ ผมนอนซบไหล่คุณณัฐแล้วยังมีเสื้อนอกของคุณณัฐห่มให้อีก  แต่เจ้าตัวก็ทำหน้านิ่งๆไม่ได้หันมามองผม และไม่ได้ว่าอะไร  ผมกล่าวคำขอบคุณ คุณณัฐ และ พี่ชายชุดดำ  ก่อนลงจากรถ  เขารอให้ผมเปิดประตูเข้าบ้านไปก่อนแล้วค่อยออกรถไป   แล้วอะไรคือสิ่งที่เขาอยากจะถามผม  ไม่มีเลยสักนิด มีก็แต่พากินข้าว แล้วก็พากลับบ้านเท่านั้น

















Part   ณัฐ

   ครั้งแรกที่ได้เจอกับเด็กคนนั้นที่ผับ ก็รู้สึกแปลกขึ้นมา  เด็กคนนั้นมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมสนใจ  ในวันนั้นผมจึงตัดสินใจเข้าไปช่วยเด็กคนนั้นออกมา   เด็กคนนั้นดูเป็นคนรั้นๆ ทำเป็นเก่ง สงสัยจะดื้อน่าดูทีเดียว ผมก็ให้นพ   ผู้ช่วยของผมตามเด็กนั่นไป และก็ได้รู้ว่า เด็กนั่นเป็นเด็กที่ได้รับรางวัลยอดเยี่ยมของบริษัทผม  อะไรมันจะลงตัวได้ขนาดนี้   ผมได้เข้าไปพบอาจารยืของเด็กคนนั้นเพื่อขอตัวเด็กคนนั้นมาทำงานที่บริษัทของผม  แต่พอผมได้พบกับเด็กคนนั้น เขาทำท่าท่างเหมือนตกใจที่ได้เจอกับผม  ไม่เห็นดีใจสักเท่าไหร่ที่ได้เจอกันอีกครั้ง   
   

         ผมรู้สึกอยากรู้จักเด็กคนนั้นให้มากขึ้น  เลยพาไปกินอาหาร แต่เขาไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับผมเลย  ดื้อมาก  แต่บทจะพูดง่ายก็ง่ายมาก   เขาไม่กล้าแม้แต่จะสั่งอาหารเพราะว่ากลัวว่จะไม่มีเงินจ่ายล่ะมั้ง  ผมเลยตัดสินใจสั่งอาการที่ทานง่าย  ผมคิดว่าเขาน่าจะชอบ   และก็เป็นแบบนั้น ดูเด็กคนนั้นตาเป็นประกายตอนที่ได้ทานอาหาร    ผมแอบมองเด็กคนนั้นเป็นระยะๆ    พอทานอาหารเสร็จ เด็กคนนั้นก็จะกลับบ้านเองท่าเดียว บอกว่าจะไปส่งให้ก็ไม่เอา  จนผมต้องงัดท่าทางดุๆขึ้นมาใช้  คราวนี้เชื่อฟังเป็นอย่างดี  ขึ้นรถมาได้สักพักเขาก็หลับ  หัวโงนเงนไปจะชนกระจกอยู่หลายที  ผมเลยจับให้มาพิงไหล่ผม แต่ก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มหนาว  ผมเลยเอาเสื้อนอกมาคลุมให้  เด็กคนนี้ละเมอว่าผมเป็น  คนขี้เก๊ก  ชอบทำหน้าดุใส่   ผมรู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้ขึ้นมาอีกนิด แต่ก็ทำได้แค่ลูบผมนิ่มๆนั่นเท่านั้น  ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา


TBC

 :L2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-01-2016 16:08:25 โดย daisy »

ออฟไลน์ daisy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
•   ตอนที่ 3


หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอคุณณัฐอีก จนถึงกำหนดที่เขาให้เวลาผมตัดสินใจ  ซึ่งผมได้ถามความคิดเห็นของเพื่อนๆแล้ว  พวกมันว่า ไม่มีปัญหาอะไร เพราะว่าทางกิดากรได้เรียกพวกเพื่อนๆผมเข้าไปคุยแล้ว  และพวกมันก็ได้ตกลงไปเรียบร้อยแล้ว     


Rrrrrrrr  Rrrrrrrrr


ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู  พบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น  อาจจะเป็นเบอร์ทางบริษัทกิดากรก็ได้มั้ง
“ สวัสดีครับ “


“ สวัสดี   ตกลงเธอตัดสินใจได้หรือยัง “  ผมรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากหู  ผมยอมรับว่าตกใจนิดหน่อยที่ได้ยินเสียงของคุณณัฐ ขี้เก๊กนั่น


“  ...หล  ฮัลโหล เธอยังอยู่ในสายหรือเปล่า “ เสียงจากฝั่งโน้นดังออกมาจากโทรศัพท์


“ ครับๆ คุณณัฐใช่ไหมครับ “ 


“ ใช่ ฉันเอง “ 


“ เธอ คิดว่าใคร “  เขาถามผมมาอีกครั้ง


“  ผมไม่คิดว่าคุณณัฐจะโทรมาเองครับ  “  ปกติน่าจะเป็นทางฝ่ายบุคคลมากกว่านี่หน่า  เจ้าของบริษัทไม่เห็นจะต้องลำบากมาทำอะไรเองแบบนี้เลย


“ ก็เธอจะต้องทำงานร่วมกับฉัน  ฉันก็ต้องโทรมาเองสิ ตกลงเธอตัดสินใจยังไง “


“  ครับผมตกลงครับ ไม่ทราบว่าผมจะเริ่มงานเมื่อไหร่ครับ “


“  ดี  งั้นพรุ่งนี้เธอมาเริ่มงานได้  ฉันจะให้คนไปรับเธอที่บ้านตอน 7 โมงเช้า เตรียมตัวไว้ล่ะ “
แล้วคุณเจ้าของบริษัทก็วางสายไปเลย  ผมยังไม่ทันจะถามเขาเลยว่าจะส่งรถมารับผมทำไมกัน



เช้าวันรุ่งขึ้น  ผมรีบตื่นมาเตรียมตัวเพราะกลัวจะไปทำงานสายตั้งแต่วันแรก   พอ 7 โมงตรง  รถของคุณณัฐก็มาจอดที่หน้าบ้านของผม    ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูรถ  แต่


เมื่อผมเปิดประตูข้างคนขับ   ก็มีเสียงที่น่าสะพรึงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังให้ไปนั่งกับเขา  ก็คุณณัฐสิครับ  เขาบอกว่าจะได้อธิบายเรื่องงานให้ผมฟังสะดวกๆ  ไม่ต้องหันไปหันมา เดี๋ยวพี่ชุดดำเขาเสียสมาธิในการขับรถครับ   ผมจัทำอะไรได้ก็ต้องเดินไปเปิดประตู แล้วนั่งอยู่ข้างๆคุณณัฐสิครับ


คุณณัฐอธิบายเรื่องบริษัทคร่าวๆให้ผมฟังแล้วก็ บอกถึงหน้าที่ๆ ผมต้องทำในครั้งนี้ นั่นก็คือ  “เลขาคุณณัฐ”  เดี๋ยว ผมว่ามันต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดกันแน่ๆ ก็ผมเรียนทางด้านการออกแบบ  แล้วไฉนกลายเป็นต้องมาทำงานเลขล่ะครับ  ผมท้วงคุณณัฐเกี่ยวกับเรื่องงาน  แต่ก็ได้ความว่า  ตัวคุณณัฐเองบางทีก็ไปรับงานด้วยตัวเอง  ก็ได้ออกแบบเหมือนกัน  ส่วนใหญ่ที่ลูกค้ารีเควสคุณณัฐมามักจะเป็นงานสเกลใหญ่ๆ   ให้ผมมาช่วยงานส่วนนี้ดีแล้ว  จะได้เรียนรู้งานได้เยอะขึ้น 


พอผมถึงที่บริษัท  กิดากร  ก็เดินตามคุณณัฐเข้าไป  คุณณัฐบอกว่าโต๊ะทำงานของผมอยู่ห้องเดียวกับคุณณัฐ   ไม่ ไม่ ไม่  ผมขอย้ายโต๊ะได้ไหมครับ  ผมว่าการทำงานห้องเดียวกับเจ้าของบริษัทมันต้องอึดอัดแน่ๆ 
ถ้าผมเกิดทำอะไรถูกใจเขาขึ้นมา  จะเป็นยังไงเนี่ย


“ นี่ส่วนของเธอ  มีอะไรขาดเหลือก็บอกฉันได้  “  เอาหล่ะ  เดี๋ยวฉันเข้าประชุมก่อน  แล้วเดี๋ยวจะออกมาสอนงานเธอ


“  เอ่อ... คุณณัฐครับ จริงๆให้พี่ๆคนอื่นสอนไปพลางๆก่อนก็ได้ครับ “


“  ไม่ต้องหรอก คนอื่นเขาต้องทำงานของเขา  เดี๋ยวฉันออกมาสอนเอง “









*************
Part  ณัฐ


ผมให้คนของผมไปหาเบอร์ของเด็กนั่นมา   ผมรอเวลาถึงกำหนดที่ให้เขาตัดสินใจ และดูเหมือนว่าเด็กนั่นจะตกใจที่ผมโทรไปขอคำตอบด้วยตัวเอง   เขาคงจะต้องคิดนานเรื่องเพื่อนๆของเขา แต่ผมได้จัดการให้ทางเด็กอีก สองคนเรียนรู้งานด้วยกันไปก่อน แล้วเดี๋ยวจะให้รุ่นพี่เขาดูกันเองว่าคนไหนเหมาะกับส่วนไหน  บริษัทผมรับออกแบบตั้งแต่ ที่พักอาศัยส่วนตัว  บริษัท โรงแรม รวมถึง ห้างสรรพสินค้าครับ  เลยอาจจัต้องดูความถนัดของตัวเด็กด้วย  เพื่องานจะได้ออกมาดี  แล้วคนทำงานก็สนุกไปกับงาน


ส่วนเด็กนั่นผมจะเป็นคนสอนงานเอง   ดูเด็กนั่นจะเก่งพอตัว แต่ติดที่นิสัยรั้นๆ อาจจะต้องตีกันนิดหน่อย แต่น่าจะสนุกดีครับ 


ผมโทรไปนัดเขาว่าจะให้รถไปรับตอน 7 โมงเช้า พอไปถึงเด็กนั่นก็แต่งตัวเรียบร้อยมายืนรออยู่ที่หน้าบ้านแล้วครับ   ถือว่ามีความรับผิดชอบ  ใช้ได้


เด็กนั่นเปิดประตูจะเข้าไปนั่งกับนพ  ผมต้องรีบบอกให้มานั่งข้างหลังกับผม  เพราะผมจะอธิบายงานคร่าวๆเขาฟัง    เขาก็ทำตามแบบไม่เถียง


วันนี้ผมมีเข้าประชุมเช้ากับผู้บริหารคนอื่นๆ  เลยบอกให้เด็กนั่น  นั่งรอที่โต๊ะทำงานของเขา ซึ่งอยู่ในห้องทำงานเดียวกับผม    ดูเขาจะตกใจนิดหน่อย  ไม่รู้ว่าจะอึดอัดหรือเปล่าที่อยู่ห้องเดียวกัน  แต่ผมอยากจะดูอะไรเกียวกับเด็กคนนี้อีกสักหน่อย   เลยคิดว่าการทำงานห้องเดียวกันอาจจะทำให้สนิทกันมากขึ้น  และก็เห็นอะไรมากขึ้นด้วย    ผมให้คุณมิ้นท์ผู้ช่วยของผมช่วยจัดเตรียมโต๊ะทำงาน  และอุปกรณ์ต่างๆไว้แล้วเรียบร้อย  คุณมิ้นท์ถามผมว่า  เด็กคนนี้ต้องจับตาดูเป็นพิเศษหรือ  ถึงต้องให้มาทำงานห้องเดียวกัน  ผมได้แต่ยิ้มๆ ไม่ตอบอะไร  เธอก็กลับไปทำหน้าที่ของเธอเหมือนเดิม   จริงๆแล้วหน้าที่ของเด็กคนนั้นไม่เชิงเป็นเลขาหรอกครับ  แต่เป็นคนที่ต้องไปไหนมาไหนกับผม  ไปพบลูกค้าและรับบรีฟงานกับด้วยกัน   ไม่ได้ให้มาเป็นคนชงกาแฟหรอกครับ  อันนั้นมันก็เกินไปหน่อย


ที่สำคัญผมคิดว่าเราคงเป็นคนที่ทำงานร่วมกันได้ดี  และอาจสนิทกันมากขึ้นเรื่อยด้วย




*******   

ผมนั่งอ่านเอกสารที่คุณณัฐทิ้งไว้ให้อ่านได้จนเกือบจะจบคุณณัฐก็กลับเข้ามาพอดี   สอนงานผมอีกนิดหน่อย ก็ให้ผมพักกลางวัน  โดยให้ไปทางกับพี่มินท์ ที่เป็นผู้ช่วยคุณณัฐครับ  พี่มินท์เป็นผู้หญิงที่ใจดีมากเลย  แต่ตอนผมถามว่าคุณณัฐเขาโหดมากไหม  พี่มินท์กลับยิ้มๆ ไม่ตอบอะไร  สงสัยว่าจะแอบโหดอยู่เหมือนกัน  แต่พี่มินท์เองก็คงไม่กล้าบอก   


ทั้งวันนั้น คุณณัฐก็ได้สอนงาน  จริงๆแล้วเขาค่อนข้างใจเย็นนะครับเวลาทำงาน แต่ทำไมก่อนหน้านี้เขาดูเป็นจอมบงการยังไม่รู้   


ตอนนี้ผมได้มาทำงานที่บริษัทกิดากรได้  เกือบๆเดือนแล้วครับ  ก็สนุกดีครับไม่ได้อึดอัดอย่างทีเคยนึกไว้    คุณณัฐเองก็พาออกไปพบลูกค้าบ้าง   แต่เวลาออกไปพบลูกค้าเขาจะให้ผมฟังและเสนอแนวคิดบ้าง  เขาค่อนข้างให้อิสระในการคิดครับ   ผมชอบมากๆ    และผมเห็นลูกค้าหลายๆคนที่เป็นผู้หญิงเวลาเจอคุณณัฐเนี่ย  พูดง่ายกันทุกคนเลย แต่ไม่ใช่ว่าพอคุณณัฐเห็นว่าลูกค้าพูดง่ายก็ทำงานส่งๆนะครับ   คุณณัฐเนี้ยบเรื่องงานพอสมควร   ให้งานออกมาสวย ดี  ตรงตามคอนเซปที่คุยไว้  ส่งงานตามเวลาที่กำหนดก็โอเคครับ   เห็นแบบนี้ก็ยังไม่เคยเห็นแฟนคุณณัฐมาที่บริษํทสักที   อยากรู้จังแฟนคุณณัฐจะสวยขนาดไหน



TBC
 :pig2:

ออฟไลน์ snoopy

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 725
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
คุณณัฐ จะเก็บเด็กไว้กับตัวหรอคะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด