เรื่องสั้น:ALL OF US (โลกส่วนเรา)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น:ALL OF US (โลกส่วนเรา)  (อ่าน 1456 ครั้ง)

ออฟไลน์ Parintarawach

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
 

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:



โลกส่วนเรา



บทนำ



ตอนนี้กำลังตามจีบ"คนโลกส่วนตัวสูง"อยู่ครับ ผมอยากรู้นิสัยทั่วไปหรือว่าความคิด ว่าคนแบบนี้กำลังคิดอะไร ต้องการอะไร ชอบหรือไม่ชอบอะไร รวมถึงเทคนิคที่จะจีบเขาให้ติดด้วยครับ อ้อ ผมลืมบอกว่าคนที่ผมกำลังตามจีบอยู่เขาเป็นผู้ชายนะครับ




เหนือฟ้า...ยังมีฟ้า




   "ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนนะครับ ว่าไม่เคยตั้งกระทู้อะไรทำนองนี้เลยสักครั้ง เคยแต่ซุ่มอ่านกระทู้ของชาวบ้านชาวช่อง...แต่ครั้งนี้ผมจนปัญญาจริงๆครับ
   ผมทำงานเป็นวิศวกรไฟฟ้าที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ตอนนี้อายุ 26 ครับ ไม่ได้เดือนร้อนเรื่องการเงินอะไร พ่อแม่ก็เสียหมดแล้ว เลยตัดสินใจซื้อคอนโดที่อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงาน ผมอยู่คนเดียวครับแต่นานๆทีจะชวนเพื่อนๆที่ทำงานมาปาร์ตี้บ้าง เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อประมาณเดือนที่แล้ว เจ้าของห้องข้างๆห้องผมย้ายออกไปอยู่ที่อื่นครับ ไม่นานก็มีเจ้าของห้องคนใหม่ย้ายเข้ามา ผมเจอเจ้าของห้องข้างๆคนใหม่ตอนเค้าย้ายของเข้าคอนโดครับ ผมขอเรียกเขาว่าน้องฟ.แล้วกันนะครับ(เค้าอายุ 21)
   ตอนเจอตอนแรกผมบอกเลยครับว่าเหมือนกับหนังเลยครับ จำให้ได้ว่าจ้องหน้าน้องฟ.อยู่นานมากกกก เกือบสามนาทีได้ หน้าเค้าไม่ได้หวานหรือน่ารักเหมือนผู้หญิงนะครับ น้องฟ.ค่อนไปทางหล่อมากกว่า น้องฟ.ขาว จมูกก็โด่ง คิ้วเข้ม ปากแดงหน่อยๆครับ แต่ที่ผมชอบมากที่สุดคือ ตา เค้าครับ ผมอธิบายให้ฟังไม่ได้ครับว่าทำไมตาเค้าถึงดึงดูดผมอย่างแรงมากกว่าคนอื่นที่เจอ แต่เวลา(แอบ)มองตาเค้ารู้สึกเหมือนเค้ากำลังยิ้มให้ครับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วจนถึงตอนนี้ผมไม่เคยเห็นเค้ายิ้มแม้แต่ครั้งเดียว!
   ด้วยเหตุผลนั้นแหละครับที่ผมต้องเสนอตัวไปช่วยเค้าย้ายของเข้าคอนโดทันที พยายามชวนคุยนั่นนี่ เค้าก็ถามคำตอบคำ บางทีผมเล่นมุกไป เค้าก็ไม่อะไรเลยครับ คือ ยิ้มให้ตรูบ้างสักแอะก็ยังดี สุดท้ายก็เป็นผมเองนี่แหละที่ต้องหัวเราะมุกตัวเองเพื่อให้ไม่ดูน่าสมเพสเกินไป
   หลังจากนั้นผมก็พยายามตีสนิทน้องฟ.ครับ พยายามไปเคาะห้องทุกวัน ชวนไปกินข้าว หรือทักทายตอนเช้าก่อนไปทำงาน แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย
   ทุกคนอาจจะคิดว่าผมกระจอก ไก่อ่อนหรืออะไรก็ตามแต่นะครับ แต่บอกไว้ก่อนว่าเพื่อนๆให้ฉายาผมว่า เสือ ครับ ผมผ่านคนมามากมายหลายแบบ ใช้ชีวิตแบบสุดเหวี่ยงเลยหล่ะ แต่ก็ยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที เพราะผมก็เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ไม่อยากผูกมัดกับใคร แต่กับน้องฟ.เค้าไม่เหมือนคนอื่นนะ(ผมคิดว่า)
   เล่ามาตั้งมากมาย แต่ที่อยากถามเพื่อนๆก็ตามหัวกระทู้แหล่ะครับ ผมอยากเข้าไปในโลกของเค้าบ้าง อยากรู้ว่าเค้ากำลังคิดอะไร อยากให้เค้ายิ้มให้บ้าง ผมควรเริ่มจากตรงไหน เพราะสเต็ปปรกติที่คนทั่วๆไปเค้าใช้จีบกันผมก็ทำหมดแล้วนะ แต่ก็...นั่นแหละ
   เฮ่อ!"
โพสเมื่อ 3/12/2016 21:56 โดย Skysky1202


   กรี๊ดดดด เลือดวายพรุ่งงง พล่านนน
   เอาใจช่วยค่ะ
โพสเมื่อ 3/12/2016 21:58 โดย หนูมาลีมีลูกแมวเหมียว


   เราเองก็เป็นคนโลกส่วนตัวสูงนะคะ ขอตอบอิงตัวเองแล้วกันนะ
   -เรามีกำแพงที่คอยกั้นคนอื่นอยู่ค่ะ กำแพงสำหรับคนบางคนอาจอยู่ไกลตัวจนแทบมองไม่เห็น สำหรับบางคนอาจจะมีกำแพงกั้นใกล้ๆอยู่รอบๆตัว แต่คนแบบพวกเราไม่ยอมให้ใครทำลายกำแพงเข้ามาง่ายๆหรอกค่ะ แต่ถ้ามีใครคนหนึ่งที่คนแบบเรายอมให้ก้าวเข้ามาอยู่ในโลกส่วนตัวได้ เราก็จะสนใจเค้าคนนั้นแค่คนเดียวเช่นกันค่ะ
   -เราไม่ชอบให้มาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวค่ะ ไม่ว่าอยู่ในสถานะใด
   -เราไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆค่ะ ตอบข้อความอาจจะสั้นหรือห้วน แต่คุณก็อย่าใส่ใจหรือน้อยใจค่ะ เราเป็นของเราแบบนี้
   -ถ้าคุณโชคดีได้เข้ามาในโลกส่วนตัวของน้องฟ.แล้ว ขอให้รักษามันไว้ให้ดีค่ะ ถ้าพลาดไปแล้ว คุณไม่มีทางจะได้เข้าไปอีกแน่นอน
   ขอให้โชคดีค่ะ
โพสเมื่อ 3/12/2016 22:00 โดย ดอกทานตะวันลั่นทุ่งในกรุงเทพ
   

   แฟนผมก็เป็นแบบนี้ครับ
   บางทีก็แอบคิดนะว่าผมเป็นส่วนเกินของเขารึเปล่า
โพสเมื่อ 3/12/2016 22:05 โดย นอนตะแคงทแยงรูหนู
   

   พาขึ้นเตียงสิครับ จะไปยากอะไร ดูสิว่าโลกส่วนตัวจะสูงแค่ไหน
   ฮ่าๆ
โพสเมื่อ 3/12/2016 22:05 โดย พิศาล อัครเสวนา

   แค่จริงใจก็พอ
โพสเมื่อ 3/12/2016 22:06 โดย อนัจ


   เห็นด้วยกับรีพลายของคุณอนัจค่ะ
   ต้องการอะไรคะ ถามใจตัวเองก่อนป้ะจขกท
   อยากเอาชนะเพราะเค้าท้าทายเค้ายากรึเปล่าคะ
   คุณเสือ??
โพสเมื่อ 3/12/2016 22:07 โดย ถามใจตัวเองดู
.
.
.
.
.
.
   "พี่นี่ตื้อเก่งกว่าที่คิดนะ"

   ผมมองใบหน้าขาวที่นิ่งเฉยอยู่เป็นนิจเผยอปากแดงๆขึ้นเอ่ย อย่างเผลอไผล คนตรงหน้าสูงเลยหัวไหล่ผมมาหน่อยแต่ก็จัดว่าสูงเกินมาตรฐานอยู่ดี ผมดำเงาถูกปล่อยคลอเคลียลำคอขาวเหมือนกำลังตื่นนอน  ดูจากชุดนอนตัวโคร่งที่เกือบเห็นลาดไหล่ขาวนั่นก็น่าจะรู้

   น้องฟ้าใช้ศอกพิงขอบประตู ดวงตาที่ผมหลงใหลมีรอยขุ่นมัวจับจ้องมาที่ผม เหมือนเจ้าตัวจะรำคาญที่โดนผมเรียกแต่เช้า

   ผมเผลอยิ้มที่มุมปากอย่างห้ามไม่อยู่  น่าร้ากกก

   "พี่ยิ้มเหมือนคนโรคจิตเลยนะ"

   หัวคิ้วผมกระตุกอัตโนมัติ ฮะ...อะไรนะไร ฟังเหมือนผมกำลังโดนด่า

   "เอ่อ...ว่าอะไรนะครับ"

   "ผมบอกว่า พี่ยิ้มเหมือนคนโรคจิต"

   ตรงไปไหม แล้วนี่ผมต้องทำไง ยิ้มให้ แล้วบอกขอบคุณครับงั้นเหรอ

   "เอ่อ...พี่ว่าพี่ไม่..."

   "ติดอ่างหรือไง?"คิ้วเข้มของน้องฟ้าเลิกขึ้น มุมปากยกขึ้นเหมือนเยาะๆอยู่ในที

   โอย...โดนเด็กลูบคม น่าอายชะมัด เกลียดตัวเองที่เป็นเหมือนเด็กหนุ่มไก่อ่อนเวลาอยู่ต่อหน้าเขา

   มึงเป็นเสืออยู่รึเปล่าวะ ไอ้สกาย จำไว้ อย่าปอดๆๆ  ผมพยายามปลอบใจตัวเอง

   ผมเบนหน้ามาสบวงตาสวยนั่นตรงๆ แล้วยิ้มแบบที่น้องมันบอกว่าเหมือนโรคจิตอีกครั้ง

   "พี่เป็นแบบนี้เฉพาะเวลาอยู่กับคนที่คิดว่าใช่"


   ขยันหยอดครับ
   ไม่ว่าโลกส่วนตัวจะสูงแค่ไหนก็ต้องการความเอาใจใส่กับคำหวานๆนะผมว่า
โพสเมื่อ 3/12/2016 23:06 โดย สมาชิกหมายเลข12321

   
   ตาผมฝาดหรือเปล่า ผมเห็นน้องฟ้ายิ้มนิดๆ ไม่ได้แสยะยิ้มแบบเมื่อกี้

   "เลี่ยน"

   คนตรงหน้าพึมพำแต่ไม่ได้เสียงดัง ก้มตัวลงหาวว้อดกับฝ่ามือตัวเอง หัวกลมๆโน้มลงพิงขอบประตู ทำตาปรือๆอย่างง่วงเต็มที่

   "ห้าวววว มีอะไรก็รีบพูด ง่วงจะตาย"

   ผมยื่นถุงโจ๊กที่ลงทุนตื่นตั้งแต่ตีห้าไปซื้อมาให้เขา

   "ซื้อมาให้"

   "ใส่ยาป้ะเนี่ย"

   ผมหัวเราะกับคำทีเล่นทีจริงนั่นแต่ก็ยอมรับถุงโจ๊กไป ตาก็ลอบมองเลยหัวเจ้าของห้องเข้าไปในด้านใน ห้องเขาถูกตกแต่งเรียบๆ มีเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้นเท่านั้น และส่วนใหญ่เน้นสีทึมๆอย่างสีเทาหรือน้ำเงิน ทำให้ดูสลัวๆชอบกล

   ผมเบือนหน้าก้มลง เห็นน้องเค้าจ้องผมอยู่เหมือนกัน ตากลมสวยเหมือนกับกำลังพูดกับผมว่า 'มองทำไม?'

   "ห้องสวยนะ...อยากเข้าไปนั่งเล่น" ตั้งแต่วันที่น้องขนของเข้ามา ผมก็ไม่มีสิทธิ์ให้เข้าไปเหยียบในห้องนั้นอีก

   "หึ"คนหน้านิ่งหัวเราะ แล้วหมุนตัวกลับ...เขากำลังหนีผมเข้าห้องอีกแล้ว ซึ่งเป็นการตัดโอกาสและคำพูดมากมายทั้งมวลที่เตรียมไว้อย่างสิ้นเชิง

   "พี่จะทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้เข้าไปในห้องของฟ้าอีกครั้ง รับรอง...ฟ้าจะไม่อยากให้พี่ออกจากของฟ้าอีกเด็ดขาด"ไม่รู้ผมไปเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากไหน แต่เพราะปากมันพูดออกไปเอง ตามที่สมองสั่ง มันสั่งว่าพูดอะไรก็ได้ให้คนที่กำลังปิดประตูใส่หน้าผม หันกลับมา

   "พี่จะไม่มีวันได้เข้ามา ถ้าผมไม่ได้เป็นคนเปิดรับพี่เข้าไปเอง"
.
.
.
.
.
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ Parintarawach

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
Re: เรื่องสั้น:ALL OF US (โลกส่วนเรา)
«ตอบ #1 เมื่อ07-01-2016 20:47:35 »




เสือก็คือแมว

   
   คนโลกส่วนตัวสูงมีเรื่องให้ทำมากมายค่ะ เค้าพอใจที่จะอยู่กับตัวเอง และไม่ชอบที่จะอยู่ในที่ที่มีคนเยอะ ถึงบางทีเค้าจะพูดน้อยแต่เค้าเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมากนะคะ
   โพสเมื่อ 3/12/2016 23:14 โดย ชะนีน้อยในป่ากว้างใหญ่
   
   เพื่อนหนูก็เป็นคนแบบนี้ค่ะ ดูในสายตาคนภายนอกเค้าเหมือนจะหยิ่งๆ แต่กับเพื่อนที่เค้าสนิทด้วย เค้าเป็นคนน่ารักมากค่ะ แต่ถึงอย่างงั้นหนูก็ยังไม่เคยเดาใจเพื่อนคนนี้ได้สักที จากที่หนูสังเกต เค้าไม่ค่อยชอบให้คนมาเซ้าซี้หรือวุ่นวายค่ะ ถ้าเค้าบอกว่าไม่แล้วก็ต้องเป็นไปตามนั้น
   โพสเมื่อ 3/12/2016 23:18 โดย ลูกพ่อแดง มีแม่ชื่อนารีแต่ไม่ได้มีแม่คนเดียวนะ เอ๊ะยังไง
   
   ผมเลื่อนสายตาลงตามหน้าจอโน๊ตบุ๊คอ่านคอมเม้นต์ที่มีคนทยอยเข้ามาตอบอยู่เรื่อยๆ มีทั้งเข้ามาแบบจริงจัง แบบให้กำลังใจ หรือบางคอมเม้นต์ที่ผมอ่านก็ไม่มีเหตุผลอะไรมากกว่าอยากจะกวนตีง

   ติ้ง

   เสียงเตือนดังขึ้น ผมยกกาแฟที่ตั้งอยู่ข้างๆโน๊ตบุ๊คขึ้นจิบ ก่อนลุกเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนชั้นวางเอกสารอีกฟากหนึ่งของโต๊ะทำงาน ส่วนนี้ถูกจัดสันให้ผมอย่างเป็นส่วนตัวและเป็นระเบียบ
   
   ฟ้าครับ add you by your phone number

   ฟ้าครับ sent photo

   เป็นภาพของชามกระเบื้องที่มีโจ๊กนอนอยู่ก้นๆ

   "อิ่มแล้ว...ขอบคุณสำหรับอาหารเช้าครับ"

   ผมยิ้มกว้างจนเห็นฟันเกือบครบทั้งปาก นึกหมันไส้ตัวเองในกระจกจริงๆ จะดีใจอะไรขนาดนั้นวะ ไอ้สกาย

   ผมพยายามคิดบทสนทนาที่ลงตัว นิ้วก็จิ้มแป้นที่สมาร์ทโฟนของตัวเองจึ่กๆ เอ อะไรดีหว่า กินข้าวเที่ยงหรือยังครับ? ไม่เอาไม่เอา ก็กินแล้วนี่หว่า ถามโง่ๆ

   หรือจะ...ตื่นแล้วเหรอ? เอ หรือว่า ทำอะไรอยู่? ดีนะ โอ้ย มีแต่คำถามสิ้นคิดทั้งนั้น

   เอานี่ดีกว่า...

   "พี่ให้เบอร์ไปเป็นเดือนแล้ว กว่าจะแอดพี่มาได้นะครับ"

   skysky  sent sticker ...ยิ้มหวาน...

   ... read...

   เห้ย อ่านแล้วๆ ตอบๆๆๆ

   น้องฟ้าจะตอบผมว่าอะไรนะ เหมือนผมกำลังลุ้นจนเกือบลืมหายใจ

   ติ้ง ผมรีบกดอ่านทันทีทันใด

   แต่...

   "5555"

   เฮ้ย เดี๋ยวๆ แค่นี้อ่ะนะ กระดูกนิ้วน้องฟ้าหักหรือป่าว ตัวอักษรไทยมีสี่สิบกว่าตัว คำมีเป็นล้านๆ คำ น้องมันตอบผมมาแค่ 5555

   เออ ขำตายละวะ!
.
.
.
.
.
   พยายามบอกตัวเองว่าเค้าไม่ได้ต่างจากคนอื่นๆที่คุณเจอมาครับ แล้วคุณก็จัดการเค้าแบบที่คุณเคยจัดการคนอื่นนั่นแหละครับ ไม่เห็นยาก
   โพสเมื่อ 3/12/2016 23:18 โดย เรวัต
   
   ผมเสมองหยาดฝนที่ลู่ไหลลงด้านนอกกระจกรถ เพราะไม่อยากมองภาพที่แสนยั่วยวนชวนให้อดใจไม่ได้ด้านหลัง

   เวลาเย็นๆแบบนี้ทุกคนต่างก็อยากกลับบ้านเป็นธรรมดาที่รถจะติด แล้วไหนฝนจะตกลงมาอีก ไม่ต้องบอกผมก็พอจะรู้ว่ามันจะติ๊ดติด ติดบรรลัยเลยหละ

   แต่ผมกลับไม่รู้สึกว่าการนั่งบนรถเฉยๆมันน่าเบื่อสักนิด ในเมื่อระหว่างทางกลับดันเห็นน้องฟ้ายืนตัวเปียกรอรถอยู่ที่ป้าย ไม่ต้องเสียเวลาคิด มือผมกดไฟเลี้ยวตอนไหนก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

   ผมเบือนกลับมามองกระจกหลัง เห็นปากแดงเชิดรั้นกำลังสั่นระริก ใบหน้าที่ขาวอยู่แล้ววันนี้กลับซีดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่อะไรจะเร้าใจไปกว่าเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวที่ลู่ลงแนบเนื้อขาวเนียนนั่นหล่ะ

   โอ้ว ให้ตายสิพับผ่า

   ผมสั่นหน้าอย่างระอาในความคิดลามกของตัวเอง

    เดี๋ยวน้องเค้าตายขึ้นมา มึงนั่นแหละที่ผิดไอ้สกาย

   ผมเอื้อมมือไปเปิดคอนโซลหน้ารถก่อนหยิบผ้าขนหนูออกมายื่นให้คนด้านหลัง

   น้องเขากัดปากตัวเองแน่น มือยังไม่ยอมคลายออกจากอกที่กอดสั่นๆ แต่ยังคงคอนเซ็ปหน้านิ่งไว้ตลอดทาง

   "ทำไมไม่ให้ตั้งแต่แรก ปล่อยให้หนาวอยู่ได้"

   ...ช่วยไม่ได้ อยากแต่งตัวมายั่วพี่ทำไมล่ะ

   ผมเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเอง ส่งสายตาสื่อความหมายเต็มที่ไปยังคนที่นั่งปั่นป่วนอารมณ์ผมอย่างกระเจิดกระเจิงบนเบาะด้านหลัง เสือก็คือเสือ ผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ปล่อยให้แมวน้อยด้านหลังมามีอิทธิพลเหนือผมเด็ดขาด

   ผมเห็นหน้าน้องเค้าขึ้นสีเรื่อน้อยๆ ตาผมฝาดหรือเปล่า

   "หึ"แหงแซะ ใครเจอยิ้มไม้ตายของผมแล้วก็เป็นแบบนี้ทุกรายสิน่า
.
.
.
.
.
   เกือบสองทุ่มผมก็ขับรถถึงคอนโดที่ตั้งอยู่ไม่ไกลทั้งที่ความจริงหกโมงกว่าๆผมก็นอนตีพุงหลับไปตื่นสองตื่นแล้ว

    ผมเดินไปส่งน้องที่หน้าห้อง เตรียมจะกลับเข้าห้องตัวเอง

   "มากินกาแฟในห้องผมมั้ย?"

   ว่าอะไรนะ ไอ้สกายมึงฝันอยู่รึเปล่า

   มิน่าฝนถึงตกหนักนัก

   น้องฟ้าชวนผมเข้าห้องด้วยครับ หึหึ แผนการชั่วร้ายไหลเข้ามาในหัวราวกับน้ำทะลัก

   ผมรับแก้วกาแฟอุ่นๆมาไว้ในเผลอ ตาจ้องมองไปยังร่างโปร่งในชุดคลุมอาบนำ หยดน้ำเกาะตามใบหน้าที่ผมตะลึงตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น ผมชื้นถูกปล่อยแนบใบหน้าบ่งบอกว่าพึ่งผ่านการสระมาหมาดๆ กลิ่นหอมอ่อนๆจากยาสระผม จากสบู่ หรือว่าอาจจะเป็นกลิ่นของน้องฟ้าโชยฟุ้งรอบตัวขับให้อารมณ์พรุ่งพล่านดีดสูงราวคนอดอยากเรื่องอยากว่ามาเป็นปี

   แค่ได้กลิ่น ก็เหมือนสติหลุดลอย

   มือข้างเหลือของผมตวัดท้องแบนให้นั่งลงบนตักตัวเองทันที สูดดมกลิ่นหอมในระยะประชิดจากร่างโปร่งที่เหมือนจะสั่นอยู่เล็กๆ

   ที่ทำเหมือนนิ่งๆ แข็งๆ...หน้ากากสินะ

   ผมยิ้มกระหยิ่มในใจ ขณะวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะโคมไฟข้างโซฟาตัวยาวที่ผมนั่ง ยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าเนียนราวผิวผู้หญิง

   คนด้านหน้าผมสั่นมากกว่าเดิม แต่แววของความกลัวกลับถูกซ่อนเร้นในตากลมวาวอย่างมิดเม้นทันทีที่ยื่นหน้าไปสบตาตรงๆ

   ไม่กลัวเหรอ

   ผมอยากถามเขา แต่มันไม่ใช่เวลา มีอย่างอื่นน่าทำมากกว่านี้

   ผมกดหลังคอลื่นมือให้แนบลงใกล้ใบหน้า ก่อนป้อนจูบอันหวานหอมให้คนตัวเล็กกว่า ลิ้นของผมกวาดต้อนลิ้นเล็กที่เหมือนพยายามหนีให้แน่นิ่งและยอมรับสัมผัสของผม

   อา...

   กลิ่นตัวหอมหวานกับสายครางเบาๆในลำคอขาวปลุกสัญชาตญาณหมาป่าให้บ้าคลั่ง ตะโบมเฟ้น เคล้าคลึงปากเชิดรั้น ไม่มีวันออมมือ อยากสั่งสอนให้คนที่กำลังสั่นเหนือตัวของผมให้รู้ว่า แมวน้อยก็คือแมวน้อย!

   ผมผละตัวออก พร้อมยิ้มอย่างพอใจ

   น้องฟ้าตัวสั่น เสียงหอบเบาๆทำให้ตอกย้ำว่ามันช่างหอมหวาน จับคนบนตัวให้หันมาสบตาตรงๆ ใบห้าหล่อเหลาแดงซ่าน

   ผมใช้มืออีกข้างแหวกสาบเสื้อคลุมให้เปิดกว้างออก

   "อย่า..."เสียงห้ามแผ่วๆเหมือนสายลมที่แทบไร้ความหมาย

   ผมกดปากร้อนของตัวเองไปบนลำคอขาวเนียน ดูดเม้มอยู่เนิ่นนาน จึงผละออกมาอย่างเสียดาย กลิ่นกายหอมยังติดปลายจมูกเหมือนฝังอยู่ตลอดเวลา

   ผมจ้องหน้าแดงเรื่อของคนบนตักที่ก้มมองร่องรอยสีคล้ำบนคอตัวเองนิ่งๆ

   "...ทีนี้รู้หรือยัง...ว่าฟ้าเป็นของพี่"ผมเอ่ยเสียงเน้นหนักราวกับจะย้ำสถานะให้อีกคนรับรู้

   ดวงตาดำสนิทลึกล้ำเงยขึ้นสบตากับผม

   เป็นอีกครั้งที่ในนั้นไม่ได้บ่งบอกอะไร ไม่ได้มีความกลัวหลงเหลือ ไม่มีแววสั่นระริก น้องจ้องตอบผมตรงๆอยู่นานหลายนาที

   ราวกับโลกนี้ว่างเปล่า ไม่มีใคร ไม่มีสิ่งของ ไม่มีโซฟาตัวที่พวกเรานั่งทับอยู่ มีแค่ผมกับเขา ห้วงตาดำนั้นเหมือนดูดกลืนผมเข้าไปอีกโลกหนึ่ง...ในโลกแห่งความฝัน

   "...พี่กาย"

   เขาเรียกชื่อเล่นผมเป็นครั้งแรก ก่อนสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนจะเกิดกับผม

   มือขาวแหวกปกเสื้อเชิ้ตสีดำของผม ก่อนปากแดงจะก้มลงมาแนบที่ซอกคอ ลิ้นเล็กดูดเม้มเหมือนกับที่ผมทำกับเขา ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดจนขนลุกไปทั้งตัว

   ร่างเล็กกว่าผละออกก่อนเลื่อนตัวกระซิบที่ข้างหูผมแผ่วเบา

   "...พี่กาย"เสียงของคนบนตัวสั่นพร่าอย่างน่าหลงใหล "พี่นั่นแหละ...ที่เป็นของผม"

   เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ คำพูดหวานหูเมื่อครู่เหมือนโซ่ตรวนที่จับต้องไม่ได้ทั้งผูกมัด ทั้งจองจำทั้งตัวผม...ไม่ให้เคลื่อนไหวได้ตั้งแต่วินาทีนั้น

   มีแต่ใจของผมที่สั่นรุนแรง ราวมันจะหลุดออกมา

   ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้องลุกหนีไปตั้งแต่เมื่อไหร่...
.
.
.
.
.
   บนโซฟาตัวยาวในคอนโดหรู ธการยกมือแตะรอยแดงที่ซอกคออย่างเคลิบเคลิ้ม เหมือนล่อยลอยอยู่ในความฝัน อารมณ์วาบหวานก่อนหน้านี้ยังซาบซ่านอยู่ในอกของชายหนุ่มราวพึ่งผ่านมาไม่นาน
   ทั้งๆที่รู้ว่าอีกฝ่าย'ไม่เคย'แน่ๆ ธการมั่นใจจากประสบการณ์ของเขา แต่ทำไมเขาถึงเป็นไปได้ขนาดนั้น มันไม่อาจเปรียบเทียบกับรอยจูบของใครที่ผ่านมาได้เลย

   นี่เขากำลังแพ้แมวน้อยตัวนี้แล้วหรือ?
      
.
.
.
.
.

ออฟไลน์ wonderbe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 754
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-2
Re: เรื่องสั้น:ALL OF US (โลกส่วนเรา)
«ตอบ #2 เมื่อ07-01-2016 21:47:12 »

แอร้ยยยยยย ดีงามมากค่าาาาาา คนโลกส่วนตัวสูงเค้าเป็นงี้เองหรอ :-[  :-[ :-[

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: เรื่องสั้น:ALL OF US (โลกส่วนเรา)
«ตอบ #3 เมื่อ08-01-2016 19:33:54 »

มาอีกนะๆๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด