ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวปhttp://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข 17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
๑
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรากลับเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน
"ดวงตาของฉานมันมืดมิด แต่ชีวิตฉานยังไม่มืดโมนนนน..."เสียงแหกปากร้องแหบห้าวไม่ตรงจังหวะพอๆกับเสียงเคาะขวดโซดาที่ฟังยังไงก็ไม่มีทางเหมือนต้นฉบับเลยสักนิดดังขึ้นกลางบ้านเช่าหลังเล็กๆท้ายซอยที่เคยเงียบสงบ
คนที่ใช้ช้อนเคาะชวดโซดาเป๋งปั๋งแบบไม่สนโลก นี่ชื่อ ดิวครับ กลุ่มผมดำขลับสะบัดพริ้วไปตามการโยกหัวที่รุนแรง จนกลัวว่ามันจะหักคา ใบหน้าคร้ามแดดค่อนไปทางเหลืองขับให้ใบหน้าคมน่ามองเหมือนดารานักร้องคนหนึ่งที่มันชอบกรอกหูเพื่อนๆทุกวันว่าเหมือน จนผมก็อดคล้อยตามไม่ได้ว่ามันก็เหมือนจริงๆนะ
แล้วมันหยุดมือที่ทำหน้าที่มาร่วมชั่วโมงให้คนที่ไม่ได้เมาให้โล่งหูสักที ตาแดงๆตัดสีผิวที่ไม่ได้แดงตามตาเหลือบมองผม ที่ส่งแก้วเหล้าที่พึ่งชงเสร็จให้
"มองอะไร"
"ไอ้สัดกัส กูเห็นเงียบๆ สายมอมนี่หว่า ชงให้กูจางงง แต่ขอโทดดดด้วยกูสายแข็งว่ะม่ายมาว ม่ายมาวยังไงๆก็ม่ายมาววว เฮื้อก ฮ่าๆๆ"ผมเลิกคิ้วมองคนที่อวดอ้างสรรพคุณตัวเองพูดไปสะอึกไป แต่หัวเริ่มโน้มตามแรงโน้มถ่วง
"ค่ะ พ่อสายแข็ง แดกๆไปเหอะ"
ผมมองลูกจันเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มคะยั้นคะยอยกแก้วเหล้าให้ไอ้ดิวจนแทบถึงปาก ฝ่ายนั้นก็กลืนลงคือดังเอื้อกๆ จนผมนึกขนลุก แม่งแดกเขาไปได้ไงวะ ขมจะตายห่า
'ชงเข้มๆกัสแล้วรีบๆให้พวกมันแดก กูง่วง'นี่คือคำพูดที่ลูกจันกระซิบบอกกับผมเมื่อเห็นว่าเหลือแค่ไอ้ดิวกับไอ้วินคนที่ร้องเพลงให้ไอ้ดิวนั่งเคาะขวดตอนแรกที่ยังนั่งหัวโด่แม้เวลาจะล่วงไปเกือบตีหนึ่งแล้ว ส่วนคนอื่นๆก็น็อคไปตามระเบียบ เอาจริงๆในกลุ่มพวกเรามีแค่ผมกับลูกจันเท่านั้นที่ไม่ได้อยากจะมาเพราะไม่ได้พิศวาสกับการกินเหล้านี่เลย แต่พอโดนเล้าหรือมากๆก็ต้องมาเพื่อตัดปัญหาการดราม่าไป
แป๊ก
เสียงแก้วเหล้ากระแทกพื้นบ้านดังกังวานพร้อมๆกับร่างสูงของไอ้ดิวนอนแผ่สองสลึงไปอย่างสิ้นฤทธิ์
ผมเห็นลูกจันมองสภาพไอ้ดิวอย่างเหนื่อยใจก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "เสร็จไปหนึ่ง"
"เหลือมึง ไอ้วิน..."
เหมือนไอ้วินจะจับสายตาของพวกเราสองคนที่มองไปที่มันพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำส่ายหน้าไปมาพรางทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ ผมตรงด้านบนที่ถูกตัดซอยและตัดปาดข้างรอบๆถูกมัดเกล้าเป็นจุกทำให้ไอ้วินดูเท่ห์ไปอีกแบบ แต่อย่าพึ่งเข้าใจผิดว่าผมหลงใหลอะไรมันนะครับ แค่ชื่นชมการแต่งตัวเฉย มันมีเมียแล้วครับ ชื่อ น้ำตาล เธอก็อยู่กลุ่มเดียวกับพวกเรานี่แหละครับ แต่เมาพลับหลับไปตั้งแต่แก้วแรกนอนตายอยู่ๆข้างๆไอ้ดิวนี่แหละครับ
และก็ไม่ต้องคิดว่ามันจะหวานเหมือนชื่อนะครับ เปรี้ยวปรี้ดจนเข็ดฟันเลยทีเดียว อย่างว่า...กลุ่มผมน่ะ คนเรียบร้อย หว๊านหวาน นิ่งขรึม เนี่ยไม่ต้องไปหาหรอกครับ ไม่มีเลย หรือถ้าจะมีจริงๆก็คงเป็นผมนี่แหละที่ใกล้เคียงคำพวกนี้มากที่สุด ฮ่าๆ
" กูรู้แผนชั่วของพวกมึงสองตัว กะมอมพวกกูหลับแล้วหนีกลับบ้านใช่ม๊า ไม่ได้แดกกูหร้อกก ฮึ่ก"
"แหม เสือกรู้ทันพวกกูอีกนะมึง..." ความจริงผมจะนอนกับพวกมันก็ได้ แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบนอนบ้านคนอื่นทำให้ไม่ว่าดึกแค่ไหนก็ต้องกลับไปนอนบ้าน เอ่อ...หมายถึงหอตัวเองทุกที
ลูกจันคงเป็นเหมือนกัน
"แต่ถึงมันรู้ทัน พวกกูก็จะกลับแล้ว สอบเสร็จก็เหนื่อยจะตาย แล้วพวกมึงยังจะลากพวกกูมาแดกเหล้าอีก" ผมมองลูกจันบ่นอย่างอดขำไม่ได้ เธอขี้บ่นไปอย่างนั้นแหละครับ จริงๆแล้วไม่ได้มีอะไร
"โห ใจร้ายยยยย ทิ้งกันได้ลงคอ ชั่วชีวิตที่มืดมนในหุบเหวลึก ก็มีแต่พวกมึงเท่านั้น อึก.."
มันทำสะอึกสะอื้นได้น่าหมันไส้มาก ผมแขวะมันขำๆ "กูพูดจริงๆนะ มึงแม่งไม่เหมาะกับคำว่าใจร้ายว่ะ"
"นั่นดิ ดราม่าไปปะ เอาไปพูดกับน้ำตาลเหอะ"ลูกจันสำทับคำพูดผม"เก็บของ...พวกกูจะกลับบ้าน" เธอทำท่าจะเก็บแก้วที่ล้มระเนระนาด
"ไม่อาว ไม่อาว กูจากินต่อ กูไม่ยอมม"
ผมกรอกตามองเพื่อนที่ตอนนี้ถูกผีเด็กสิงร่างจนท่าถีบแข้งถีบขาปัญญาอ่อนนั่นออกมาอย่างไม่ละอายตัวเอง
"ด้ายยยย จะเล่นกับกูใช่มั้ยอีวิน แก้วเดียวจบ กัสกูขอเพียวๆสองแก้ว"
"เล่นอะไรของพวกมึงวะ เดี๋ยวก็ขับกลับบ้านไม่ได้หรอก"
ลูกจันยักไหล่เหมือนไม่สนใจ"พูดมาก รินๆแล้วรีบไปดูไอ้ไฟต์ดิ๊ ตายห่าคาห้องน้ำแล้วมั้ง"
ผมเผลอกลั้นไปหายไปนิดกับชื่อนั้น ทำไมมึงยังไม่ชินสักทีนะ เบื่อตัวเองจริงๆเลยไอ้กัส "อ่ะ นี่"ผมยื่นแก้วเหล้าให้ทั้งคู่ ยันตัวเองลุกขึ้น หัวโคลงไปมาเพราะถึงกินไปไม่เยอะเท่าพวกนั้น แต่ก็กินมานานตั้งแต่สี่ทุ่มแล้ว อาการเวียนหัวย่อมมีให้เห็นเป็นธรรมดา
ผมพาตัวเองมายืนนิ่งอยู่ห้องน้ำด้วยใจสั่นแปลกๆ ยกมือขึ้นเคาะประตูเรียกคนที่(คิดว่า)อยู่ในนั้น "...ไฟต์ ไฟต์"
เงียบ...
ยืนเคาะอยู่แบบนั้นสักพัก ก็ตัดสินใจเอื้อมมือไปลองดันประตูออก
...ไม่ได้ล็อค ทันทีที่มองเข้าไป ภาพที่เห็นทำให้ผมหายใจไม่ออกเหมือนร่างกายดับสนิทไปเฉยๆ
ร่างสูงแกร่งของไฟต์นอนตะแคงเหยียดขายาวจนเต็มห้องอาบน้ำที่ค่อนข้างแคบ ร่างกายที่เคยขาวจนเหมือนมีไฟเปิดอยู่ตลอดเวลาเดินกับมัน แดงก่ำไปทั่วด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ตั้งแต่ใบหน้าที่ทำให้ผมหยุดมองอย่างหลไหลตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ไหล่กว้าง แผงอก กล้ามท้องที่เป็นลอนน้อยๆไม่ได้เยอะจนดูน่ากลัว ไล่มาถึงขอบกางเกงในยี่ห้อหรูสีขาวที่โผล่พ้นบ็อกเซอร์ขาสั้นสีดำสนิทที่เลิกขึ้นจนเห็นน่องใหญ่และขาอ่อนที่ใสจนเห็นเส้นเลือด
คนอะไร ขาวสัดๆ ขนหน้าท้อง ขนขาแม่งไม่มีสักเส้น แม่งเอ้ย ตั้งแต่รู้จักกับไฟต์มาตั้งแต่เปิดเทอม...ก็ประมาณสองสามเดือน ผมไม่เคยเห็นมันในสภาพนี้ อย่างมากก็ถอดเสื้อแต่แค่นั้นใจก็ของผมก็หลุดกระเด็นกระดอนไปไกลแล้ว
ผมสูดหายใจลงคอลึกๆ ย่อตัวลงไปจิ้มแขนแกร่งจึ้กๆ "ไฟต์...ไฟต์"
คนเมาครางงึมงัมในลำคอ "พา...ไฟต์กลับด้วย"
"อะไรนะ"ผมก้มลงไปใกล้ๆปากของเขาเพื่อฟังคนที่พูดไม่รู้เรื่อง ได้กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่งออกมาจากตัวเขา
"...พากลับด้วย"
ผมผละตัวออกมาเพราะตกใจหัวใจสั่นอย่างแรงของตัวเอง... แค่ลมหายใจเหม็นๆสัมผัสใบหู...แค่นั้นทำให้ผมเป็นไปได้ขนาดนี้
มึงอ่อยกูรึเปล่าเนี่ย...ไฟต์เปิดเรื่องสั้นที่คิดว่าจะเขียน5ตอนนะ...เหอ เหอ
กลอนข้างต้นประพันธ์โดยสุนทรภู่นา ในนิราศอะไรสักอย่าง
ฝากด้วยน้าาา
หัวข้อ: เรื่องสั้น-[AT-WORK]ตราบเท่าที่รักทำงาน บท๒ (อ่าน 1944 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก