ยังรักผม...อยู่ใช่ไหม(เรื่องสั้นตอนเดียวจบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ยังรักผม...อยู่ใช่ไหม(เรื่องสั้นตอนเดียวจบ)  (อ่าน 1842 ครั้ง)

ออฟไลน์ Balnewcat

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

...


พูดคุยกัลหน่อย

 

 นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชาย

หากท่านไม่ชอบแนวนี้ ให้ปิดได้เลยครับ

หากท่านชอบก็ขอให้อ่านให้สนุกน่ะครับ

 

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น

ตอนเดียวจบ


ฝากเพจด้วยจร้า

https://www.facebook.com/%E0%B8%8A%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%95%E0%B8%B9%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A2-557045154314529/
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ Balnewcat

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
+Nikki+

 

 

“รุ่นพี่จะไปจริงๆหรอครับ ฮึก ฮึก”

 

“ครับ พี่จะไปจริงๆ”

 

“ฮึก ไม่ไปไม่ได้หรอครับ”

 

“ไม่ได้หรอกครับ”

 

“ทำไมล่ะครับ ฮึก”

 

“พี่ต้องไปเรียนต่อน่ะครับ เราต้องอยู่คนเดียวให้ได้น่ะถ้าพี่ไม่อยู่แล้ว”

 

“ผมไม่อยากให้พี่ไป”

 

“ไม่ต้อองห่วงน่ะครับ อีก2 ปีพี่ก็เรียนจบแล้ว ตอนนั้นนิคกี้เองคงเรียนมหาลัยแล้วเหมือนกัน”

 

“ฮึก ฮื้ออออออ”

 

“ไม่ร้องน่ะคนดี พี่จะกลับมาหาเราน่ะ รอพี่น่ะ”

 

“ครับ ผมจะรอ ฮึก กลับมาหาผมด้วยน่ะครับ”

 

 

ผมยังจำได้ดีเมื่อ2ปีที่แล้วที่ผมยังเรียนมัธยมปลายผมกับรุ่นพี่เรารักกันมาก

แต่เพราะว่าแม่รุ่นพี่ต้องไปอยู่ต่างประเทศรุ่นพี่เลยต้องไปกลับท่าน

แต่ที่มันน่าเสียใจคือตัวผมทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด

เมื่อ2ปีที่แล้วผมยังตัวเล็กมากส่วนรุ่นพี่ก็ตัวสูงมีแต่คนบอกว่าพวกเราน่ะเข้ากัน

แต่มาตอนนี้ตัวผมสูงขึ้น เสียงใหญ่ ตัวไม่หนาเท่าไหร่ ถ้ารุ่นพี่รู้ผมจะทำยังไงดี

รุ่นพี่จะยังชอบผมอยู่ไหมน่ะ

 

 

ตี๊ด ตี๊ด

 

เสียงข้อความโทรศัพท์ผมเข้าพอผมหยิบขึ้นมาดู

 

“ว๊ากกกก   ทำไงดีเนี้ยเราทำไงดี!!!”

มันคือข้อความจากรุ่นพี่บอกว่าถึงมหาลัยผมแล้ว

ผมจะหลบหน้าเขาได้ไหมน่ะทำไงดีเรา

 

“นี้ นิคกี้นายเป็นอะไรน่ะ”

 

“ป่าวหรอก โทษทีน่ะ”

 

“ไปกันได้แล้วล่ะนี้ก็เลิกคาบสุดท้ายแล้ว”

 

“อืม”

 

คนนี้เพื่อนร่วมห้องผมเองครับชื่ออาร์ม

พวกเราเดินออกมาจากห้องเรียนที่พวกเราเพิ่งเรียนกันเสร็จ

มีนักศึกษาทะยอยกันออกมาก็เยอะพอสมควรแล้วด้วย

แต่สายตาผมก็ไปเห็นรู้พี่พอดี

เขากำลังถามคนอื่นไปทั่วเลยล่ะตลกจัง

สงใสหาผมอยู่ล่ะมั้งแต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยกล้าสู้หน้ารุ่นพี่เลยล่ะ

ว้า  เดินมาทางนี้แล้วรุ่นพี่จะจำผมได้ไหมน่ะ

 

“รุ่นนนน”

 

“เอ่อขอโทษน่ะครับ รู้จักนิคกี้ไหมครับ”

จำผมไม่ได้สิน่ะ ก็แหงล่ะผมตัวใหญ่ขึ้นขนาดนี้

 

“มะไม่รู้จักครับ”

 

พอผมปฏิเสธว่าไม่รู้จักไปผมก็วิ่งออกมาจากตรงนั้นทันทีเสียงของอาร์มตามมาหลังผมที่ผมวิ่งออกไป

 

“เฮ้ย นิคกี้แกจะไปไหนว่ะ”

 

ผมวิ่งออกมาจากตรงนั้นได้ก็เล่นเอาหอบเหมือนกันน่ะคนเยอะด้วยล่ะ

ผมคิดเอาไว้แล้วล่ะว่าเขาต้องจำผมไม่ได้แน่ๆ

เจ็บที่หัวใจจังเลย ผมว่ารุ่นพี่คงไม่ชอบผมแล้วล่ะ

ก็ทั้งตัวผมสิต่างไปจากแต่ก่อนตั้งเยอะ

ผมเดินไปเรื่อยๆและคิดไปด้วยว่า ถ้าเราไม่อยากเจ็บก็ขอรุ่นพี่เป็นแค่เพื่อน

ผมก็โอเคแล้วใช่ผมจะขอเป็นเพื่อนกับรุ่นพี่

วันนี้ผมจะขอเป็นเพื่อนกับรุ่นพี่ให้ได้เพื่อนไม่ให้ตัวเองเจ็บ

 

“นิคกี้  เมื่อวานพี่ขอโทษน่ะที่จำนายไม่ได้”

 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ฮ่ะฮ่ะ ตัวผมเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนแต่ก่อน ใครๆก็จำไม่ได้หรอกครับ”

ผมพยายามทำตัวให้ปกติเวลาอยู่กับรุ่นพี่ให้มากที่สุด

 

“นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยังสบายดี”

 

“งั้นก็ดีแล้ว งั้น”

เขากำลังจะพูดคำว่าไม่ชอบผมออกมาแน่ๆเลยรีบพูดก่อนดีกว่าเรา

 

“เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมครับ”

 

ผมรีบพูดแทรกเขาก่อนที่รุ่นพี่จะพูดคำนั้นออกมา

ถ้าเขาพูดผมคงเจ็บหน้าดูเลยล่ะ

แต่ว่าทำไมรุ่นพี่ดูทำหน้าโกรธๆด้วยล่ะน่ากลัวจัง

 

“ได้สิ”

รุ่นพี่ตอบรับแล้วเย้ ดีใจอ่าน่ะ

ดูรุ่นพี่จะเหนื่อยน่ะพอตอบรับเรา

 

“งั้นผมไปเรียนก่อนน่ะครับ”

 

“อืม เดี๋ยวเลิกแล้วจะมาหาน่ะ”

 

“ครับ”

พอคุยกันเสร็จผมก็เดินไปเรียนวิชาแรกทันที

เรียนมหาลัยก็ไม่ได้หนักอะไรมากสำหรับผม

ผมมีเรื่องมามากมายตั้งหลายอย่างตั่งแต่รุ่นพี่ไป

เรื่องแค่เป็นเพื่อนกับรุ่นพี่ผมก็ต้องทนได้สิ แล้วตอนนี้ผมก็ไม่ได้อ่อนแอร์เหมือนแต่ก่อน

 

ผมยังจำได้ดีที่ตอนผมอยู่มัธยมปีที5รุ่นพี่ยังคงปกป้องผมมาตลอดจนรุ่นพี่ไปเรียนต่างประเทศ

 

วันนั้นผมเสียใจมาก แต่ก็สู้มาจนทุกวันนี้ เพราะคำที่เขาบอกให้ผมรอ

แต่มาวันนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้ว รุ่นพี่จะยังรักผมเหมือนเดิมหรือป่าว

อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน  เขาอาจจะมีผู้หญิงคนอื่น หรือแฟนแล้วก็ได้

ตอนเย็นค่อยถามดูก็ได้เน้อเรา

 

ตอนนี้ก็เรียนคาบสุดท้ายเสร็จแล้วด้วย

ผมเดินออกมาจากห้องเรียนก็เจอกับรุ่นพี่พอดี

 

“รอ นานไหมครับ”

 

“ไม่หรอก”

 

“แล้วรุ่นพี่จะพาผมไปไหนหรอครับ”

 

“จะพาไปหาอะไรทานน่ะ”

พวกเราพากันมาในห้างหนึ่งมันก็ไม่มีอะไรหรอกครับ

ถ้ารุ่นพี่ไม่จับมือผมแน่นขนาดนี้น่ะ

 

“อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”

 

“แล้วแต่รุ่นพี่ล่ะกันครับ”

 

“งั้นไปร้านนั้นกัน”

 

“เอ่อ รุ่นพี่ครับมันไม่แพงไปหน่อยหรอ”

 

“ไม่นิ”

แต่สำหรับผมมันแพงมากเลยล่ะ

ก็ร้านที่เขาพาผมเขามานี้เป็นร้านอะไรผมก็ไม่รู้จัก

แค่ว่าร้านเขาหรูมากอ่าอาหารแพงด้วยล่ะ

ผมสั่งไม่เป็นครับ

 

“รุ่นพี่ครับผมสั่งไม่เป็นน่ะครับ”

 

“อ้าวหรอ  งั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้น่ะ”

เอ๋ทำไมเขายิ้มออกมาล่ะ

แถมพูดสะเสียงไม่ดุผมด้วยเหมือนเขาดีใจยังไงอย่างงั้น

 

“ผมเอา................แล้วก็..................ครับ”

เอ่อคือแบบที่รุ่นพี่สั่งมีแต่ของแพงๆทั้งนั้นเลยล่ะ

ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกันครับ

แต่ว่าที่รุ่นพี่สั่งน่ะมันเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกันเมื่อ2ปีก่อนเลย

 

“รุ่นพี่ ผมว่ามันแพงไปไหมครับ”

 

“ไม่หรอก”

พอได้คำตอบพวกเราก็เงียบไม่เสียงใครแทรกออกมา

และอาหารก็นำมาเสริฟจนครบ

พวกเราทานกันไปเงียบๆผมก็คอยมองเขาตลอดเวลาแต่ก็เงียบไม่มีเสียงใดๆ

จนเราทานจนเสร็จ

พอทานอาหารเสร็จรุ่นพี่ก็พาผมเดินห้างอีกซื้อของให้ผมเต็มไปหมด

แต่ว่าผมกลับไม่ได้ถือเองซะงั้น  ก็เขาถือให้ผมหมดเลย

และเป็นคนเลือกให้จ่ายให้อีกด้วย

มันเหมือนเขากำลังง้อผมอยู่เลยล่ะ

แต่ว่ามันคงไม่ใช่หรอกก็เราเป็นเพื่อนกันนี่เนอะ

 

“เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านน่ะ”

 

“เอ่อ  ไม่เป็นหรอกครับ”

 

“ไม่เป็นไร  พี่เป็นคนพาเรามาเองพี่ไปส่งน่ะดีแล้ว”

 

“ก็ได้ครับ”

สุดท้ายก็ต้องยอมสิน่ะ พวกเรานั่งแท็กซี่มาบ้านผม

ในรถมีแต่ความเงียบ ไม่มีใครคุยอะไรทั้งสิ้น

จนมาถึงบ้านผม ผมก็บอกลารุ่นพี่และถือของที่เขาซื้อให้เต็มมือไปหมด

สงใสถ้าไปถึงห้องคงหลังหักแน่เลยเรา

วันนี้เป็นวันพุธผมก็มาเรียนตามปกติและก็วันนี้ผมทำข้าวกล่องมา2ชุดเพื่อมากินกับรุ่นพี่2คนด้วยล่ะ

 

ผมว่าจะชวนรุ่นพี่มากินตอนเที่ยง

ตอนนี้ก็เข้าเรียนแล้วผมก็เรียนตามปกติ

ก็เหมือนทุกวัน แต่เวลาอยู่กับรุ่นพี่มันทำให้ผมประหม่าเป็นบางครั้งด้วย

แต่ผมเป็นคนบอกเขาเองนิว่าจะเป็นเพื่อนกับเขา

เขาก็ตอบตกลงแล้วด้วย

จะคิดมากไปทำไมน่ะเรา

พอพักเที่ยงผมก็โทรไปชวนรุ่นพี่มาทานข้าวด้วยกันรุ่นพี่ก็มาแล้วด้วย

ผมดีใจจังที่ได้ทำอาหารให้เขาทาน

เมื่อปีที่แล้วผมไปเรียนทำอาหารมาเลยทำได้หลายอย่าง

แต่จะถูกปากรุ่นพี่ไหมน่ะ

 

“อันนี้ นิคกี้ทำเองหรอ”

 

“ครับ ผมทำเอง”

 

“เก่งจังเลยน่ะเรา”

 

“ขอบคุณครับ”

ผมดีใจจังที่เขาชมผมว่าผมเก่ง

 

“อืม  อร่อยด้วยล่ะ”

 

“จริงหรอครับ”

ดีใจมากเลยน่ะเนี้ยที่รุ่นพี่ชอบ

 

“อ้า อ้าปากสิ  อ้าม”

ผมเลยอ้าปากให้เขาป้อนข้าว

แต่ เอ๋ เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้นิน่า

 

“รุ่นพี่ทำอะไรน่ะครับ  เพื่อนกันเขาไม่ป้อนข้าวกันหรอกน่ะ”

 

“ก็แค่อยากป้อนน่ะ”

เอ๋ทำไมรุ่นพี่ทำหน้าเจ็บปวดแบบนั้นล่ะ

แต่แค่แปปเดียวก็กลับมาเหมือนเดิมแล้วอ่า

พวกเรากินอาหารกันไปเงียบๆไม่มีใครคุยกับใคร

แต่อยู่ๆเพื่อนผมก็เขามา

 

“นี้ๆ  เย็นนี้มีนัดไปคาราโอเกะกับสาวๆไปด้วยกันไหม”

ดีเหมือนกันน่ะ ผมอาจจะตัดใจจากรุ่นพี่ได้

 

“ไปสิ”

 

 “อ้า  งั้นดีเลยงั้นรุ่นพี่ไปด้วยน่ะ”

 

“ได้สิ”

ยังไม่มีแฟนแล้วถ้ารุ่นพี่ไปกับพวกเราแล้วพวกผู้หญิงพวกนั้นชอบเขาและรุ่นพี่ก็ชอบเธอผมคง

เจ็บใจน่าดูแต่ก็เอาเทอะ

 

“ไปก่อนน่ะ  เจอกันตอนเย็น”

พอพูดจบรุ่นพี่ก็ไปทันที

ตอนนี้ก็เย็นแล้วพวกเราจะไปคาราโอเกะกับพวกสาวๆกัน

ซึ่งตอนนี้พวกผุ้ชายก็มากันครบแล้วรวมทั้งรุ่นพี่ด้วย

พวกเราพาเดินไปสยามที่มีคนเยอะมาก

 

“อยู่นั้นไง”

ติณเพื่อนร่วมห้องผมอีกคนพูดเอ่ยเมื่อเจอพวกผู้หญิงที่นัดกันไว้

 

“สวัสดีค่ะ”

พวกเธอสวัสดีพวกเราพร้อมกันเมื่อพวกเราเขาไปทัก

 

“อืม”

 

“เราไปคาราโอเกะกันเทอะ”

ตอนนี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้วด้วยพวกเราพากันมาร้านคาราโอเกะแถวสยาม

ช่วงนี้ก็มีเทศกาลวันปีใหม่กันเพียบเลยล่ะ

ผมก็คิดอยู่ว่าทำไมคนเยอะจังแล้วก็ยังมีของลดราคาเต็มไปหมด

พวกเราเขามาในห้องร้องคาราโอเกะกันแล้ว

พวกสาวๆไปล้อมรุ่นพี่เต็มหมดเลย

ผมคิดอยู่แล้วเชียวว่าพวกผู้หญิงต้องเขาไปรุมรุ่นพี่

 

“รุ่นพี่ชื่ออะไรหรอค่ะ”

 

“ชื่อเบคน่ะครับ”

 

“ว้าย  ชื่อเพราะจังเลย”

ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่ายังไงก็ไม่รู้สิครับมันเหมือน

ผมจะไม่สนุกกับพวกเพื่อนๆเลยสักนิดเดียว

 

“มีแฟนหรือยังค่ะ พี่เบค”

พอเจอคำถามนี้เข้าไปผมก็หันไปหารุ่นพี่ทันที

รุ่นพี่เองก็หันมามองผมเหมือนกันแต่คำตอบมันยิ่งทำให้ผมเจ็บจี๊ดเลยล่ะ

 

“ยังครับ”

 

“จริงหรอค่ะ  ขอสมัครเป็นแฟนสักคนได้ไหมค่ะเนี้ย”

ผมทนไม่ไหวไหวแล้วล่ะ เหมือนมันจะร้องไห้ออกมา

 

“อาร์มเรากลับก่อนน่ะ”

ผมเลยตัดสินใจจะกลับบ้าน

พอพูดจบผมก็วิ่งออกจากที่นั้นทันที

ผมวิ่งออกมาจากที่นั้นได้ตอนนี้ก็อยู่แถวๆข้างถนนแต่คนก็ยังเยอะอยู่ดี

ผมรู้สึกเจ็บมากๆเลยล่ะ

 

ตอนนี้ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วล่ะมันไหลลงมาเต็มแก้มผมไปหมด

คนเดินไปมาคงงงมากน่าดู

แต่ผมไม่สนใจหรอกแต่แล้วอยู่ๆ

 

 

ตึก  ตึก ตึก

 

 

เสียงรองเท้าของใครก็ไม่รู้เดินเข้ามาหาผมแต่ผมไม่เห็นหรอกก็ผมก้มหน้าอยู่ไงตอนนี้น่ะ

 

ถึงจะบอกว่าไม่สนแต่ก็ยังอายอยุ่ดีน่ะและครับ

แต่พอเขาพูดขึ้นมาหัวใจผมมันก็ดต้นแรงขึ้นมา

 

“ร้องไห้ทำไมครับคนดี”

คงรู้น่ะครับว่าใคร

 

“…..”

ผมเลือกที่จะเงียบไว้ดีที่สุด

 

“หึงพี่ใช่ไหม”

 

“….”

ผมก็ยังคงเงียบอยู่ดี

 

“ไม่ต้องหึงหรอกน่ะครับ”

 

“…..”

 

“พี่ยังรักเราแค่คนเดียวไม่เคยเปลี่ยนน่ะ”

พอคำนั้นที่เขาพูดออกมามันทำให้หัวใจผมเต้นแรงมากๆเลยล่ะ

ผมเงยหน้าขึ้นมองเขาเขาก็ยิ้มให้ผมแล้วเอามือทั้งสองมาจับที่แก้มของผม

เขาเช็ดน้ำตาออกให้ผมอย่างเบามือ

 

“ผมก็ยังรักพี่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเหมือนกันครับ”

 

“ครับพี่รู้”

 

“แต่ว่าผมไม่เหมือนแต่ก่อนพี่ยังจะรักผมอยู่หรอครับ”

 

“พี่ไม่เคยไม่รักนิคกี้เลย ไม่ว่านิคกี้จะเปลี่ยนไปแค่ไหนก็ตาม”

น้ำตาผมมันไหลออกมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขน่ะครับ

 

“ฮึก ผมก็เหมือนกันครับ”

 

“เป็นแฟนกับพี่น่ะคนดี”

รุ่นพี่ขอผมเป็นแฟนดีใจจังจะตอบยังไงดีมันทั้งเขิลทั้งอายด้วย

 

“ฮึก  ผม....ผมตกลงครับ”

พอผมตอบตกลงรุ่นพี่ก็ดึงผมเขาไปกอดแน่นมาก

 

“พี่ขอจูบเราได้ไหม”

 

“จูบหรอครับ  แต่ผมอายคนอื่นเขาอ่า”

 

“แค่ที่เดียวเองนะ น่ะครับคนดี”

พอผมไม่ยอมก็เล่นวิธีอ้อนแบบนี้ผมก็คงต้องยอมแล้วล่ะ

 

“ทีเดียวน่ะครับ”

พอผมยอมเขาก็ยื่นหน้ามาจูบกับปากผมอย่างนุ่มนวนและผละออก

ผมยิ้มแบบเขิลๆให้พี่เขา  ผมว่าผมคงรักใครไม่ได้แล้วล่ะ  และผมก็จะรักเขาแค่คนเดียวตลอดไป

 

END  ยังรักผม...อยู่ใช่ไหม

...........................................................

ขอบคุณที่อ่านครับ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด