หัวข้อ: [ชวนคนเขียนคุย] คุณจำเนื้อหาในนิยายของคุณได้ละเอียดแค่ไหน?แล้วถ้าลืม..จะทำยังไง?

[St.Yawn™]

สำหรับคนที่เขียนนิยายเรื่องยาวนะครั[

ช่วงหลังๆมานี้ ที่ไม่ได้เขียนต่อเนื่อง ทุกวันๆ แบบสมัยก่อน เหมือนจะเริ่มลืมเลือนนิยายที่ตัวเองเขียนไป
คือบางทีเรามีพล๊อตของ Situation ต่างๆอยู่ในหัว แต่อย่างอื่นนี้จำแทบไม่ได้
คือ บางที จำได้ว่าเคยสร้างตัวละคร ตัวนี้และใส่แบ๊คกราวน์รอบนึงแล้วด้วย แต่จู่ๆก็นึกไม่ออกจำไม่ได้ และ ก็จำไม่ได้ด้วย ว่าปรากฏตัวมาช่วงไหน เลยต้องไปนั่งไล่อ่านนิยายตัวเองอีกรอบ ซึ่งมันใช้เวลาเยอะมาก 5555+

เคยแย่ขนาดขนาดลืมไปว่า ตัวชื่อจริงตัวละครเอกว่าตั้งไว้ว่าอะไรด้วย 55555 แถมหาไม่เจออีกว่าพูดออกไปช่วงตอนไหน 55+ กว่าจะหาเจอ นี้ต้องนั่งไล่ใหม่เลย

คนอื่นเป็นกันบ้างไหมครับ........แล้วเวลาแบบนั้นมีวิธีแก้ปัญหากันยังไงบ้าง เพราะบางครั้ง สมมุติผมใช่เวลาเขียน 10 ชม แต่จริงๆ แล้วเขียนแค่ 5 ชม. ที่เหลือ คือนั่งไล่นิยายตัวเองใหม่หมด

คือไม่ใช้อะไรหรอก ช่วงหลังเหมือนมันเขียนได้น้อยลงด้วยไง เกรงใจคนอ่านนิดๆเหมือนกัน 

[Phut]

ส่วนตัว ตอนนี้กำลังหัดเขียน ก็จะร่างย่อๆไว้ เหมือนย่อความ

ใคร? ทำอะไร? ที่ไหน? รายละเอียดสำคัญที่อยากเน้น

แต่บางครั้งก็มีอารมณ์เดียวกับคุณเหมือนกัน คือไล่อ่านใหม่หมด จนบางครั้ง เอิ่ม นี่อ่านอย่างเดียวก็หมดเวลาทำมาหากินแล้ว !

บางครั้งลงมือเขียนก็จะไหลออกนอกเรื่องไปเรื่อย จนหลุดประเด็นไปเลย...แล้วก็ตองมาแก้ใหม่ ไม่ได้ดั่งใจ อิรุงตุงนัง 555

คงช่วยอะไรคุณไม่ได้มากแต่ก็ เอามาคุยกันเนาะ ^^

[St.Yawn™]

ส่วนตัว ตอนนี้กำลังหัดเขียน ก็จะร่างย่อๆไว้ เหมือนย่อความ

ใคร? ทำอะไร? ที่ไหน? รายละเอียดสำคัญที่อยากเน้น

แต่บางครั้งก็มีอารมณ์เดียวกับคุณเหมือนกัน คือไล่อ่านใหม่หมด จนบางครั้ง เอิ่ม นี่อ่านอย่างเดียวก็หมดเวลาทำมาหากินแล้ว !

บางครั้งลงมือเขียนก็จะไหลออกนอกเรื่องไปเรื่อย จนหลุดประเด็นไปเลย...แล้วก็ตองมาแก้ใหม่ ไม่ได้ดั่งใจ อิรุงตุงนัง 555

คงช่วยอะไรคุณไม่ได้มากแต่ก็ เอามาคุยกันเนาะ ^^

แค่นี้ก็ดีแล้วครับ

อย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมไม่ได้ ผิดปรกติ 555+

[sarawatta]

ผมจะเริ่มจากมีพล็อตเรื่องหรือ "ประเด็นหลัก" ของเรื่องที่จะนำเสนอก่อนครับ จากนั้นจึงค่อยเริ่มวางพล็อตคร่าวๆ
พอได้พล็อตคร่าวๆ แล้วผมจะเขียนลงรายละเอียดสำคัญของแต่ละตอน เอาตัวอย่างมาให้ดูครับ (จากเรื่อง ต้น-สน: ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย)

ตอนที่ 19 - เสียของรัก
สนนัดกับต้นไว้ แต่ต้นมาไม่ได้เพราะนัดกับทิน สนเสียใจ ทำให้สนเลือกที่จะไปขายของกับนินา ขายเสร็จ สนไปส่งนินาที่บ้าน ถูกนินาหลอกให้กินน้ำผลไม้ผสมยาปลุกเซ็กซ์ (พ่อแม่และน้องชายนินาไม่อยู่พอดี) รุ่งเช้า สนตื่นขึ้นมา เมื่อพบว่าเกิดอะไรขึ้นก็พูดไม่ออก แต่เขาก็บอกไปว่าเขาจะรับผิดชอบนินาเอง แม่ของนินามาเห็น ขอให้สนรับผิดชอบ

ผมจะวางรายละเอียดทุกตอนก่อนเขียน ตั้งแต่ต้นจนจบ เพราะฉะนั้น ถึงไม่ได้เขียนนานๆ ก็จะไม่ลืมอย่างเด็ดขาด
ถ้าจำไม่ได้ก็จะมาไล่ดูพล็อตที่เขียนไว้ ไม่ต้องไปอ่านทั้งเรื่องครับ
ที่สำคัญ วิธีนี้ช่วยให้เราไม่เขียนสะเปะสะปะด้วยครับ แต่อาจจะมีดัดแปลงจากพล็อตที่เขียนไว้ตอนหลังบ้างเวลาได้ไอเดียใหม่ๆ มา

หวังว่าวิธีนี้น่าจะพอช่วยได้นะครับ

Sarawatta

[St.Yawn™]

ผมจะเริ่มจากมีพล็อตเรื่องหรือ "ประเด็นหลัก" ของเรื่องที่จะนำเสนอก่อนครับ จากนั้นจึงค่อยเริ่มวางพล็อตคร่าวๆ
พอได้พล็อตคร่าวๆ แล้วผมจะเขียนลงรายละเอียดสำคัญของแต่ละตอน เอาตัวอย่างมาให้ดูครับ (จากเรื่อง ต้น-สน: ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย)

ตอนที่ 19 - เสียของรัก
สนนัดกับต้นไว้ แต่ต้นมาไม่ได้เพราะนัดกับทิน สนเสียใจ ทำให้สนเลือกที่จะไปขายของกับนินา ขายเสร็จ สนไปส่งนินาที่บ้าน ถูกนินาหลอกให้กินน้ำผลไม้ผสมยาปลุกเซ็กซ์ (พ่อแม่และน้องชายนินาไม่อยู่พอดี) รุ่งเช้า สนตื่นขึ้นมา เมื่อพบว่าเกิดอะไรขึ้นก็พูดไม่ออก แต่เขาก็บอกไปว่าเขาจะรับผิดชอบนินาเอง แม่ของนินามาเห็น ขอให้สนรับผิดชอบ

ผมจะวางรายละเอียดทุกตอนก่อนเขียน ตั้งแต่ต้นจนจบ เพราะฉะนั้น ถึงไม่ได้เขียนนานๆ ก็จะไม่ลืมอย่างเด็ดขาด
ถ้าจำไม่ได้ก็จะมาไล่ดูพล็อตที่เขียนไว้ ไม่ต้องไปอ่านทั้งเรื่องครับ
ที่สำคัญ วิธีนี้ช่วยให้เราไม่เขียนสะเปะสะปะด้วยครับ แต่อาจจะมีดัดแปลงจากพล็อตที่เขียนไว้ตอนหลังบ้างเวลาได้ไอเดียใหม่ๆ มา

หวังว่าวิธีนี้น่าจะพอช่วยได้นะครับ

Sarawatta

ขอบคุณครับ

ส่วนใหญ่ประเด็นใหญ่ๆ จะไม่ค่อยลืมนะครับ มีลืมบ้าง

แต่ที่ลืมแบบหนักๆเลย คือเรื่องเกี่ยวกับ รายละเอียดยิบย้อยของตัวละครนี้ละครับ 

[สายลมที่หวังดี]

ปกติเป็นคนขี้ลืมมาก  แต่ถ้าเป็นนิยายตัวเองจะไม่ลืม  หรือลืมก็จะกลับไปอ่านทวนอีกรอบแต่จะหาง่ายตรงที่ว่าตัวละครแต่ละตัว ฉากแต่ละฉากอยู่ตอนไหน เพราะเราตั้งชื่อตอนนิยายของเราให้จำง่าย ถ้านึกฉากหรือเรื่องเกี่ยวกับตัวละครปุ๊ปคลิกไปอ่านที่สารบัญได้ทันทีว่าอยู่ตอนไหนได้เลย อย่างเก่งก็เลยไม่ขาดไม่เกิน 1 ตอน

แต่ถ้าตั้งชื่อตอนเป็น 1,2,3....รีบรองได้เลยเราได้ย้อนไปอ่านตั้งแต่ต้นแน่ ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเราหรือเปล่านะ ถ้าใครถามมาว่าใครหรือฉากนี้อยู่ตอนไหน อะไร ยังไง เราจะค้นเจอได้ทันทีเลย แต่ถ้าให้ตอบเลยคงจะยากนิดนึง แหะๆ

[๛ナーリバス๛]

รู้สึกเป็นเรื่องปกติของเราเลยที่ ลืมเนื้อเรื่องนิยายตัวเอง (และของคนอื่น)

ดังนั้นบางทีเราก็อ่านนิยายของตัวเองและของคนอื่นที่เราชอบซ้ำๆ เพราะเราจำได้ว่าเราชอบ หรือรู้สึกดีๆ กับมัน

ถ้าเป้นนิยายที่แต่งเอง ความจริงพวกพล็อตหลักๆ มันจะวนอยู่ในหัวอยุ่แล้ว แต่รายละเอียดปลีกย่อยก็จะจดไว้

แต่อาจจะมีข้อมูลบางส่วนที่เราลืม เราก็จะกลับไป หาโดยการอ่านใหม่
แต่เป็นข้อดีว่า เวลากลับไปอ่านนิยายเรื่องเดิมซ้ำๆ จะรู้สึกสนุกกับมัน และอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะรู้ในส่วนที่ตัวเองลืม

ซึ่งต้นฉบับที่มีในเครื่องจะยาวและหายาก ส่วนใหญ่ เรามักจะมาหาเอาในกระทุ้นิยาย ซึ่งทำสารบัญไว้ให้คนอ่านแล้ว
เราจะพอจำได้ว่า ส่วนที่ต้องการนี้อยู่ประมาณไหนของเรื่องแล้วกดอ่านตามสารบัญก็เจอได้ ไม่ยาก

ดูไม่ค่อยช่วยอะไรเนอะ 555+

[sarawatta]

อยากแนะนำให้ใช้โปรแกรม Evernote จัดการงานเขียนนิยายดูครับ สะดวกมากเพราะว่า

1) เข้าถึงได้ทุกอุปกรณ์ มีแอปสำหรับแอนดรอยด์ ไอโอเอส วินโดวส์โฟน
2) เก็บเอกสารทุกอย่างออนไลน์ ไม่ต้องกลัวหาย
3) ไม่เสี่ยง เช่น ถ้าใช้เวิร์ดพิมพ์งาน เกิดคอมเป็นอะไร ที่พิมพ์ไว้ก็อาจหายหมด แต่อันนี้ไม่หายครับ เซฟอัตโนมัติ
4) หาง่าย สามารถแบ่งหมวดหมู่ได้ เก็บทุกอย่างไว้ในโปรแกรมเดียว

ลองใช้ดูนะครับ ดีมากๆ

Sarawatta

[St.Yawn™]

อยากแนะนำให้ใช้โปรแกรม Evernote จัดการงานเขียนนิยายดูครับ สะดวกมากเพราะว่า

1) เข้าถึงได้ทุกอุปกรณ์ มีแอปสำหรับแอนดรอยด์ ไอโอเอส วินโดวส์โฟน
2) เก็บเอกสารทุกอย่างออนไลน์ ไม่ต้องกลัวหาย
3) ไม่เสี่ยง เช่น ถ้าใช้เวิร์ดพิมพ์งาน เกิดคอมเป็นอะไร ที่พิมพ์ไว้ก็อาจหายหมด แต่อันนี้ไม่หายครับ เซฟอัตโนมัติ
4) หาง่าย สามารถแบ่งหมวดหมู่ได้ เก็บทุกอย่างไว้ในโปรแกรมเดียว

ลองใช้ดูนะครับ ดีมากๆ

Sarawatta

ลองโหลดมาใช้แล้วครับ

สุดยอดดีมากเลย สามารถตรวจProofงานแก้ไขเล็กน้อยในมือถือได้ พระเจ้ามากกกกกกก

ที่นี้ผมก็อ้างไม่ได้แล้วสิครับ เวลาลงงานช้า ว่าลืมแฟลชไดร์ทไว้ที่ ออฟฟิต