หัวข้อ: แชร์ประสบการณ์นักเขียน พอเขียนนิยายที่รักมากๆ จบลงแล้วรู้สึกยังไงกันบ้าง

[sarawatta]

ประเด็นที่อยากให้แลกเปลี่ยนมีดังนี้ครับ

1 - ชื่อนิยายที่รักที่สุด (ยกตัวอย่างมา 1 เรื่องถ้ามีหลายเรื่อง)
2 - ทำไมถึงรักนิยายเรื่องนี้มากที่สุด
3 - กลัวไหมว่าจะเขียนไม่จบ มีอุปสรรคอะไรบ้าง ผ่านมาได้ยังไง
4 - ความรู้สึกเมื่อเขียนตอนสุดท้าย โดยเฉพาะเมื่อตัวอักษรสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกที
5 - ความรู้สึกหลังจากที่เรื่องนั้นจบไปแล้ว

1 - ชื่อนิยายที่รักที่สุด (ยกตัวอย่างมา 1 เรื่องถ้ามีหลายเรื่อง)

ต้น-สน: ปาฏิหาริย์รักที่รอคอย

2 - ทำไมถึงรักนิยายเรื่องนี้มากที่สุด

เป็นนิยายชาย-ชายเรื่องแรกที่เขียน ช่วงปี 2007-2010 เป็นช่วงที่ผมเริ่มอ่านิยายชาย-ชาย แล้วก็ติดตามคู่หูนัท-ต้อล จนกระทั่งเกิดคำถามขึ้นมาว่า "ชายแท้รักเกย์ได้ไหม" จึงเป็นที่มาของนิยายเรื่องนี้

สำหรับผม นิยายเรื่องนี้คือนิยายชาย-ชายเรื่องแรก เรื่องเดียวและเรื่องสุดท้ายของผม ที่จะเป็นตำนานความรักที่แสนบริสุทธิ์งดงามและถ่ายทอดความผูกพันที่ลึกซึ้งยาวนานของคนสองคน

เป็นนิยายเพียงเรื่องเดียวที่ผมตั้งใจให้เวลากับความผูกพันของคนสองคนมากเป็นพิเศษ ใส่ใจกับรายละเอียดเล็กน้อยจนดูไม่เหมือนนิยาย ผมอยากให้คนอ่านอ่านไปแล้วก็รู้สึกว่าเขารักกันโดยที่เราไม่จำเป็นต้องเขียนบอกก็ได้ว่าเขารักกัน ตัวคนเขียนเอง พอเขียนไปแล้วก็เกิดความเชื่อว่าเขารักกัน ราวกับว่าตัวละครนั้นมีชีวิตอยู่จริงๆ

นิยายลักษณะนี้เขียนไม่ได้บ่อยๆ ดูเป็นนิยายในอุดมคติที่พูดถึงความรักที่มั่นคงของคนสองคนที่เติบโตมาด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันมาตลอด จนก้าวข้ามผ่านเส้นแบ่งระหว่างเพื่อนและคนรักมาโดยไม่รู้ตัว มีอุปสรรคให้ฝ่าฟันมากมายเพื่อที่จะกลับมารักกันให้ได้อีกครั้ง

ให้เขียนอย่างนี้อีกก็คงไม่เขียนแล้วครับ

3 - กลัวไหมว่าจะเขียนไม่จบ มีอุปสรรคอะไรบ้าง ผ่านมาได้ยังไง

ไม่กลัวว่าตัวเองจะเขียนไม่จบ แต่กลัวว่าจะมีคนมาทำให้ไม่อยากเขียนต่อจนจบมากกว่าครับ คิดว่านักเขียนหลายคนก็คงเจอคนอ่านมาคอมเมนต์แปลกๆ จนอาจทำให้หมดกำลังใจที่จะเขียนได้ โดยเฉพาะถ้าเป็นนิยายดราม่าที่เสี่ยงต่อการถูกตัดสินถูกผิดจากมาตรฐานความคิดของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน ก็มีนอยด์บ้างนะครับ แต่ผมก็จะเขียนจนจบ โดยเฉพาะเรื่องนี้ที่วางแผนและวางพล็อตนานถึงสามปี (เป็นการกลับมาเขียนใหม่รอบที่สาม)

โดยสรุป ใครจะพูดอะไรก็ช่าง ผมจะเขียนให้จบครับ

4 - ความรู้สึกเมื่อเขียนตอนสุดท้าย โดยเฉพาะเมื่อตัวอักษรสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกที

ใจหายครับ ด้วยความที่ผูกพันกับตัวละครมาตั้งแต่ปี 2011 เขียนเวอร์ชั่นแรกไปสามรอบ ยังไม่ได้อย่างใจ ปรับใหม่เป็นเวอร์ชั่นสอง เขียนจบไปแล้วก็ยังรู้สึกว่ามันดีได้กว่านี้ สามปีที่หยุดเขียนนิยายไปก็มักจะคิดถึงตัวละครสองคนที่เราสร้างขึ้นก่อนนอนเสมอๆ น้องสองคนนี้จะมาเล่นในหัวของผมก่อนที่ผมจะนอนอยู่บ่อยๆ ก็เลยกลายเป็นความผูกพัน

พอตัวอักษรสุดท้ายกำลังจะมาถึง น้ำตาก็เริ่มไหล ใจหายว่าต่อไปนี้เราคงไม่ได้เขียนเรื่องนี้อีกแล้ว ตัวละครที่เคยมาเล่นในหัวของเราบ่อยๆ ก่อนนอนก็คงไม่ได้มาเล่นกับเราบ่อยๆ อีกแล้ว มันเหมือนกับเรากำลังจะจากลาจากใครสักคนที่เรารักมาก

5 - ความรู้สึกหลังจากที่เรื่องนั้นจบไปแล้ว

พ่อเจ้าประคุณรุนช่องเอ๋ย ผมนั่งร้องไห้เป็นชั่วโมงๆ แล้วก็ถามตัวเองว่าจบแล้วเหรอเนี่ย จบจริงๆ เหรอ ตัวละครที่เรารักจะลาจากเราไปแล้วเหรอ ห้าปีที่อยู่กับเขามา นานจนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต พอเวอร์ชั่นนี้จบลงผมก็รู้เลยว่าจะไม่มีอีกแล้ว นี่คือเวอร์ชั่นที่ดีที่สุดเท่าที่ผมอยากได้ ไม่มีอะไรต้องเขียน ต้องลดหรือต้องเพิ่มอีกแล้ว จบอย่างสมบูรณ์และไม่กลับมาอีกแล้ว

ตอนเช้าๆ ตื่นมาผมก็จะคอยอ่านคอมเมนต์ แล้วก็จะคิดว่าวันนี้จะเขียนยังไงดีเพื่อให้คนอ่านประทับใจสุดๆ หลายตอนที่เขียนแล้วก็ร้องไห้ บางตอนนี่ร้องไห้จนเขียนไม่ได้เลย หรือเขียนเสร็จแล้วก็ยังร้องไห้เป็นชั่วโมงๆ ดูเหมือนเศร้านะ แต่ใครบอก ผมมีความสุขมากที่อินกับนิยายที่เราเขียนได้ขนาดนี้ แล้วต่อไป ผมจะอินกับนิยายมากขนาดนี้ได้อีกหรือเปล่า ยากมากนะที่จะมีสักเรื่องที่เขียนแล้วอินได้มากขนาดนี้

ลาก่อนนะต้นกับสน น้องชายสองคนที่น่ารักของพี่ นิยายเรื่องนี้คือของขวัญชิ้นหนึ่งในชีวิตที่ผมได้มา ดีใจที่ได้เขียนจนจบ ดีใจที่ผมยังอดทนเขียนมาห้ารอบจนได้อย่างใจ (เรื่องอื่นก็เขียนนะครับ ไม่ใช่เขียนเป็นอยู่เรื่องเดียว)

นี่แหละครับ นิยายสุดรักของผม อยากฟังจากนักเขียนท่านอื่นๆ บ้างครับ

ป.ล. จบไปหลายวันแล้วแต่ผมก็ยังคิดถึงและอดใจหายอยู่อีกไม่ได้ เฮ้อ

 

Sarawatta

[จิบุ_จิบุ]

มีแต่ยังเขียนไม่จบทีแฮะ
เพราะเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก

(ดำเนินเรื่องมาได้ราวๆ 60 เปอร์เซ็นต์ละ)


แต่ตอบได้มั้ย ???? 

[sarawatta]

มีแต่ยังเขียนไม่จบทีแฮะ
เพราะเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก

(ดำเนินเรื่องมาได้ราวๆ 60 เปอร์เซ็นต์ละ)


แต่ตอบได้มั้ย ???? 

ได้ครับ พอเขียนจบแล้วค่อยมาตอบสองข้อสุดท้ายก็ได้ครับ

Sarawatta

[จิบุ_จิบุ]

1 - ชื่อนิยายที่รักที่สุด (ยกตัวอย่างมา 1 เรื่องถ้ามีหลายเรื่อง)
- Undefined Love รัก...ไร้คำจำกัดความ


2 - ทำไมถึงรักนิยายเรื่องนี้มากที่สุด
- ถ้าไม่นับว่าเป็นนิยายเรื่องแรก (และเรื่องเดียว ณ ตอนนี้ 555+)
คงรักเพราะได้เขียนในสิ่งที่ตัวเองอยากเขียน
ไม่สิ จะให้ถูกต้องเรียกว่า ได้เขียนในสิ่งที่ตัวเองอยาก "อ่าน" มากกว่า
ตอนเขียนจะคิดว่าตัวเองเป็นคนอ่านคนนึง ว่าเราอยากเห็นมันเป็นแบบไหน
เราก็จะเขียนออกมาแบบนั้น เลยทำให้รักเรื่องนี้มากๆ (ถึงขั้นวางพล็อตไว้ถึง 3 ภาค)

3 - กลัวไหมว่าจะเขียนไม่จบ มีอุปสรรคอะไรบ้าง ผ่านมาได้ยังไง
- ก็มีบ้าง สาเหตุมีสองสาเหตุใหญ่ๆ
1. ไม่มีเวลา เพราะติดงาน
2. ชีวิตคนเราไม่แน่นอน อาจจะตายวันตายพรุ่งใครจะรู้

4 - ความรู้สึกเมื่อเขียนตอนสุดท้าย โดยเฉพาะเมื่อตัวอักษรสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกที
- ยังตอบไม่ได้

5 - ความรู้สึกหลังจากที่เรื่องนั้นจบไปแล้ว
- ถึงจะเขียนไม่จบ
แต่ ณ ตอนนี้รู้สึกเลยว่า หากวันที่เราเขียนจบ
เหมือนเราได้ส่งตัวละครที่รักของเราไปสู่ความสุขที่เราอยากเห็นได้สำเร็จแล้ว

[shichina]

1 - ชื่อนิยายที่รักที่สุด (ยกตัวอย่างมา 1 เรื่องถ้ามีหลายเรื่อง)
I  will Series ภาค Write & Draw

2 - ทำไมถึงรักนิยายเรื่องนี้มากที่สุด
เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งหลังจากวางปากกา(เลิกแต่งนิยาย)ไป 4 ปี

3 - กลัวไหมว่าจะเขียนไม่จบ มีอุปสรรคอะไรบ้าง ผ่านมาได้ยังไง
ไม่เคยกลัวว่าจะเขียนไม่จบ เพราะตั้งแต่เริ่มเขียนก็มีตอนจบอยู่ในใจแล้ว
อุปสรรคที่เจอส่วนใหญ่จะเป็นความขี้เกียจของตัวเอง
ผ่านมาได้เพราะคอมเม้นจากนักอ่านและที่ปรึกษาที่ดี(น้องสาว)

4 - ความรู้สึกเมื่อเขียนตอนสุดท้าย โดยเฉพาะเมื่อตัวอักษรสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกที
จะจบแล้วหรอ...จะจบจริงๆแล้วหรอ คนอ่านจะชอบตอนจบแบบนี้มั้ยนะ จะมีใครคิดว่าอยากให้มีต่อมั้ยนะ

5 - ความรู้สึกหลังจากที่เรื่องนั้นจบไปแล้ว
ไม่อยากให้จบลงแค่นั้นเลย ทำไงดีนะ เขียนตอนพิเศษดีมั้ย เอ๊ะ แต่เรื่องใหม่ก็อยากเขียน เอาไงดี...


(อันนี้ขอเพิ่มเอง)ผลสรุป...เอามา Re-Write เจ้าค่าาาาา  โฮ๊ะๆ
แล้วปัจจุบันก็ยังแต่งไม่ถึงตอนจบซะที

[Raspberry complex]

1 - ชื่อนิยายที่รักที่สุด (ยกตัวอย่างมา 1 เรื่องถ้ามีหลายเรื่อง)
จะบอกว่ารักเรื่องที่แต่งทุกเรื่อง(ที่แต่งจบนะ) วายจบ มีเรื่องเติมรักใส ใส่หัวใจสองดวง
เคยแต่งนอมอลสองเรื่องอ่ะ เราก็รักนะ เป็นเลิฟๆแบบเด็กๆ


2 - ทำไมถึงรักนิยายเรื่องนี้มากที่สุด
เรื่องเติมรักใส ใส่หัวใจสองดวง รักเรื่องนี้ เพราะ เรื่องนี้ แต่งแบบยำมาจากเรื่องของคนรอบข้าง อ่ะ
ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ยันอาจารย์ เจ็บจริง ที่ตาย ก็มีจริง เพื่อนบางคนก็มาซบอกร้องไห้
เราเลยรู้สึกถึงคนที่เรานึกถึง

3 - กลัวไหมว่าจะเขียนไม่จบ มีอุปสรรคอะไรบ้าง ผ่านมาได้ยังไง
กลัวสิ แต่ก็จะไม่ท้อหรอก อย่างเรื่อง สุนัขกะไก่บ้าน (อายมาก ที่ยังค้างคาอยู่)ก็จะพยายามสู้ต่อไป
อุปสรรค คือ เราก็ไม่ได้เก่งอะไร แพ้เรื่องการบรรยายสถานที่ ห้อง อะไรพวกนี้
เรื่องงาน อาชีพ อะไรสารพัดในนิยายนี่แหละ เลยจะแต่งไม่ค่อยออก เลยยังผ่านไม่ค่อยได้ดีเท่าไหร่
ใครแนะนำเราด้วยก็ดี

4 - ความรู้สึกเมื่อเขียนตอนสุดท้าย โดยเฉพาะเมื่อตัวอักษรสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกที
โล่งใจมากๆๆๆๆ เหมือนยังกะจูงมือลูกสาวส่งมาให้เจ้าบ่าว งานแต่งงาน
 แต่อันเรื่อง ฟ้าใสนั่น ความจริงยังต้องมีต่ออีกหน่อยนึง

5 - ความรู้สึกหลังจากที่เรื่องนั้นจบไปแล้ว
คิดถึงเขาๆเหล่านั้นนะ

ขอบคุณที่ตั้งกระทู้  ทำให้เราได้รำลึก ได้บอกเล่า สู่กัน