เราเคยมีแฟนคนแรกตอนสิบสอง ตอนนี้ยี่สิบสองแล้ว มันเหมือนปั๊บปี้เลิฟความรักลูกหมาล่ะค่ะ๕๕๕ เรานักวิ่งเขานักบาส ซ้อมกีฬาด้วยกันแบบเด็กๆ มึนๆเป้นแฟนกันได้หลังจากเป็นคู่กัดมาสักพัก คบกันได้ปีนึงเขามาบอกเลิกเราโดยที่ไม่ยอมบอกว่าเพราะจะต้องย้ายรร. แล้วก็ลาออกไป ด้วยความยังเด็กล่ะมั้งเราเลยงงๆเสียใจแบบมึนๆเลยค่ะ ๕๕๕ แต่พอผ่านไปได้สักเกือบปีก็ได้กลับมาคุยกัน มันเหมือนเขากลายเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเราไปเลย เลิกกับเราไปเขาก็ได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งคบยาวมาจนถึงปัจจุบันแถมยังมีลูกสาวที่น่ารักมากกกกคนหนึ่งด้วย น่าแปลกนะคะที่เราไม่เสียใจเลย เวลามันทะเลาะกับแฟนเรานี่ล่ะไล่ให้มันไปง้อเขา ๕๕๕ คือคิดถึงเรื่องเก่าๆมันก็ยิ้มแต่พอเห็นเขามีชีวิตที่ดีในวันนี้มันกลับทำให้เรายิ้มกว้างมากกว่าอีกค่ะ เขาอาจจะไม่ได้เกิดมาเป็นคนรักของเรา แต่ก็จะอยู่เป็นคนสำคัญในชีวิตเราแบบนี้ตลอดไป
ผมว่ามันก็ฟังดูเป็นความรักที่ดีนะคับ
ดีจังที่ได้เค้ากลับมาเป็นเพื่อน
ผมว่าคนบางคนเค้าดีนะคับ แต่เหมาะที่จะเป็นเพื่อนมากกว่าแฟน
บางครั้งการที่ได้เป็นเพื่อนกันแบบนี้มันอาจทำให้เราสบายใจกว่าเวลาที่คิดถึงกัน เหมือนคุณตอนนี้ไงคับ
ยังไงก็ขอให้มีความสุขกะชีวิต และขอให้มีแต่ความรักดีๆเข้ามาในชีวิตนะคับ
ลัคกี๊ ^^