บทที่ 12 : เลิก
ตื่นเช้ามา หัวผมก็โนอย่างที่คิดเลยครับ
ยังดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุด เพราะถ้าผมเอาปากแตกๆ กับสภาพเยินๆ นี้ไปมหาลัย รับรองว่าเพื่อนซี้ทั้งสองคนต้องตกใจจนร้องโวยวายลั่นปวดหูไปสามบ้านแปดบ้านแหงๆ
“ข้อมือมึงบวมๆ นะ”
ไอ้คิงที่หัวยุ่งกระเซิงเพราะเพิ่งตื่นนอนเดินเข้าห้องน้ำมาเจอผมกำลังส่องกระจกพอดี ก็เลยหยุดยืนสำรวจสภาพเมียไปด้วย เพราะเมื่อคืนหลังจากมันช่วยผมแต่งตัวแล้วพามาส่งที่คอนโด ผมซึ่งกำลังจิตตกสุดขีดก็มุดผ้าห่มแล้วนอนหลับยาวๆ โดยไม่สนตัวเหี้ยที่ไหนทั้งนั้น มารู้ตัวอีกทีก็ตอนตื่นเช้ามาแล้วเอาขาไปพาดกับพุงมันเนี่ยแหละ
ปกติแล้วหลังมีเซ็กซ์ผมกับมันก็ไม่ได้นอนตะกองกอดอะไรอยู่แล้ว ต่างคนต่างหามุมเหมาะๆ เพื่อจะได้พักผ่อนแบบอิ่มๆ แต่เพราะอยู่บนเตียงเดียวกัน บางครั้งเวลาตื่นมาเลยมีแขนก่ายกันบ้าง ขาก่ายกันบ้างตามสภาพโอกาสและความอบอุ่น
แล้วอย่าแปลกใจทำไมไอ้คิงแม่งตื่นใกล้ๆ กับผมได้ทั้งที่ปกติมันตื่นสายสัดๆ ตอนนี้บ่ายโมงแล้วครับ ผมนอนข้ามวันข้ามคืน สงสัยเพราะเมื่อวานเหนื่อยมากไปหน่อยร่างกายเลยต้องชดเชยพลังงาน
“กูเจ็บๆ ว่ะ ต้องไปหาหมอมั้ยวะ”
พอโดนมันทักเรื่องข้อมือ ผมก็เพิ่งมาสังเกตว่ามันดูบวมกว่าปกติ พอขยับทีก็เจ็บจี๊ดๆ ไม่ได้มากมายอะไรแต่ก็ไม่ใช่สัญญาณที่ดี
“ถ้ามึงยังทนได้แสดงว่ากระดูกไม่ได้ร้าว สงสัยแค่เส้นพลิก” ไอ้คิงมันเดินเข้ามาดูใกล้ๆ แล้วจับๆ บีบๆ ไอ้สัด กูนี่ตบหัวมันแม่ง ก่อนจะสะดุ้งในใจเพราะลืมไปว่ามันไม่ชอบให้ใครยุ่งกับหัว ( ยกเว้นตอนมีเซ็กซ์ )
“เดี๋ยวกูลงไปซื้อยากับที่พันข้อมือมาให้แล้วกัน” ไอ้คิงมันโยกหัวผมคืนครับ แปลกว่ะ ปกติต้องมองตาดุ แต่ครั้งนี้กลับปล่อยผ่านซะงั้น หรือเมื่อคืนมันไปทำอะไรมา เพราะหลังพาผมมาส่ง มันก็กลับไปที่คลับอีกครั้งเพื่อจัดการอะไรนิดๆ หน่อยๆ แน่นอนว่าผมไม่ได้ถาม ไม่อยากจะยุ่งครับ
ผมยืนแปรงฟังระหว่างที่ไอ้คิงมันเข้าไปอาบน้ำด้านใน ลืมบอกว่าพวกผมสองคนเวลานอนไม่ใส่เสื้อครับ จะประกอบกิจกามหรือไม่ก็นอนแก้ผ้าอยู่ดี เพราะมันชินแล้ว และสบายตัวดีด้วย
อ๊ะๆ แต่ตอนอยู่ไอ้ชาย ผมใส่เสื้อนะ อย่างน้อยก็ยังรู้น่าว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ไม่ใช่คนไม่รู้กาลเทศะอะไรขนาดเอากันต่อหน้าคนอื่นแบบไอ้ผัวเชี่ย
“มาอาบด้วยกันมั้ย”
ผมหันไปมองตามเสียงเรียก ปะทะจังๆ เข้ากับคุณผัวสุดเซ็กซี่ที่แม่งกำลังยืนให้ฝักบัวรดน้ำเผยให้เห็นรอยสักที่ช่ำน้ำอย่างน่าเลียสุดๆ แล้วยังไม่นับไอ้มังกรที่ยังสุขภาพดีเหมือนเคย
ถ้าเป็นปกติผมนี่แทบจะกระโจนใส่ แต่ตอนนี้...
“ไม่ว่ะ กูเจ็บปาก เจ็บมือ ปวดทั้งตัว ไม่มีอารมณ์เยกับมึง”
ผมหันไปแปรงฟันต่อ ไม่ใช่ว่ากำลังตายด้าน แต่พอนึกถึงเหตุการณ์เสียวไส้เมื่อวานแล้วมันก็คึกไม่ออก ผมยังเป็นมนุษย์มีความรู้สึกนะเว้ย ไม่ได้สักแต่จะเอากันอย่างเดียว ถ้าไม่มีอารมณ์ก็คือไม่มี จบปะ
“มึงจะแดกอะไร”
“กูเจ็บปากอ่ะ อยากกินโจ๊กหมูสับ ไม่ใส่ขิงไม่ใส่ไข่ ขอน้ำเต้าหู้ร้อนๆ ไม่เอาเครื่องด้วยนะ”
“เออๆ”
ไอ้คิงมันเช็ดตัวก่อนจะเดินออกไปใส่เสื้อยืดธรรมดาๆ กับกางเกงยืน แค่นี้ก็หล่อสัดหมา เรื่องกินมันไม่ค่อยขัดผมถ้าไม่ได้ต้องถ่อไปซื้ออะไรไกลๆ และผมก็ไม่ได้เป็นพวกทำตัวเรื่องมากด้วย เวลานั่งรถไปมหาลัยพร้อมกับมันผมก็เห็นหมดอ่ะว่าแถวนี้มีอะไรน่าแดกบ้าง บอกผัวผัวก็ลงไปซื้อ เพราะมันเป็นคนจ่ายเงิน สะดวกรวดเร็วง่ายดายสุดๆ
ส่วนผมขี้เกียจอาบน้ำครับ แปรงฟันเสร็จก็เดินไปนั่งใส่เสื้อบอลกางเกงขาสั้นดูหนังที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเงยหน้าเมื่อไอ้คิงมันโยนของอะไรบางอย่างข้ามหัวตอนกำลังจะออกนอกห้อง
“ประคบไว้”
มันคือเจลเย็นสำหรับแปะตาครับ เออ ก็มีของดีอยู่นี่หว่า ผมโบกมือไหวๆ ขอให้มันโชคดีก่อนจะนั่งๆ นอนๆ ดูรายการตลกแล้วเอาเจลประคบไปพลางๆ รู้สึกเหนื่อยแปลกๆ เอาน่านิลกาฬ เมื่อก่อนเจอหนักกว่านี้ไม่เห็นเป็นไร อย่ามาสำออยเลยน่า
ไอ้คิดน่ะก็คิดได้ แต่จะให้นับหนึ่งสองสามแล้วยิ้มแฉ่งมันก็ไม่ใช่ป่ะวะ...ผมโทรหาไอ้ชาย เพื่อนแท้ที่ผมไม่เคยปิดบังอะไรทั้งนั้น และมักจะให้คำตอบดีๆ เสมอ
(( มีอะไรเหรอนิล ))
“กูรู้สึกแย่ว่ะ”
(( เกิดอะไรขึ้น!? หรือว่าโจ๊กเก... ))
“ไปกันใหญ่แล้วไอ้ชาย กูแค่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง” ผมหยุดนิดหน่อย รู้ดีว่าปลายสายต้องทำใจยอมรับยากพอสมควร “คือว่า...”
“วันนี้มึงจะเข้าร้านรึเปล่า”
“กูมีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอวะ” ผมตอบไอ้คิงหลังกินข้าวเสร็จ แน่นอนว่ามันเป็นคนซื้อ ผมก็ต้องเป็นล้าง เท่าเทียมและยุติธรรม
“กูกำลังถามมึงอยู่”
“กูก็ถามมึงอยู่เหมือนกัน” ผมหันมาจ้องหน้าไอ้ผัวเชี่ย “กูมีสิทธิเลือกด้วยเหรอวะไอ้คิง มึงแม่งอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่เห็นหัวกูสักครั้ง แล้วยังชอบบอกว่ากูเหลิงทำเกินขอบเขตของมึง แต่เอาเข้าจริงมึงน่ะถูกอวยจนลืมมองความจริงแล้วไอ้สัด ว่ามึงอ่ะเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่พระราชาที่อยากทำอะไรก็ได้ตามต้องการ”
“มึงอย่าหาเรื่อง”
“กูไม่ได้หาเรื่อง กูก็แค่...เบื่อว่ะ”
ไอ้คิงมันหันมามองหน้าผมนิ่งๆ คิดว่าน่าจะพอเดาได้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น
“ตอนนี้กูไม่มีอารมณ์กับมังกรของมึง ฉะนั้นข้อตกลงเป็นโมฆะ ได้เวลาต้องเลิกกันแล้วว่ะ ไอ้คิง”
พูดออกไปจนได้
มานับๆ ดูก็ครบสองอาทิตย์นับจากที่ย้ายข้าวของมาอยู่ห้องมันพอดี ผมยอมรับว่าเป็นสองอาทิตย์ที่โคตรยอดเยี่ยม รสเซ็กซ์กับมันทุกวันนั้นโคตรเต็มเปี่ยม เต็มที่ และเกินความคาดหวังในหลายๆ ครั้ง มันเป็นคนแรกที่ทำให้ผมถึงทุกรอบ เรียกว่าไม่มีครั้งไหนเลยที่ผมผิดหวังกับการมีเซ็กซ์กับมัน
จนกระทั่งทุกอย่างมันเริ่มเลยเถิด
ตั้งแต่เรื่องของคลับ และไอ้โจ๊กเกอร์ ที่แม่งลากเพื่อนผมมาเอี่ยวด้วย แม้ไอ้คิงจะทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย แต่หลังเกิดเหตุเมื่อวาน ผมก็ไม่อยากไว้ใจมันแล้วว่ะ
ถึงจะมาช่วยทัน ถึงจะบอกว่ามันไม่ผิด แต่...ความรู้สึกที่เสียไปมันย้อนกลับมาไม่ได้นะสัด
ผมเองก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าทั้งหมดมันเกิดจากความสัมพันธ์บ้าๆ นี่ จากเซ็กซ์บนเตียง มาเป็นการไปรับไปส่ง ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ มอบหมายตำแหน่งงาน มีเซ็กซ์นอกสถานที่ มันเกินกว่าที่คิดไว้ในตอนแรกจนผมอดกังวลไม่ได้ว่าหากปล่อยมันไปในตอนนี้ แล้วในอนาคตมันจะไม่ยิ่งวุ่นวายเหรอวะ
คนในคลับมันไม่ชอบหน้าผม และผมเองก็ไม่ชอบคลับเหี้ยๆ ของมันด้วย คนที่ผมสนิทใจกับทางผับก็มีแต่เบอร์หนึ่งกับน้องต่าย แต่น้องต่ายแม่งก็อ่อนต่อโลกชิบหาย ส่วนเบอร์หนึ่งก็เสือกเป็นสายไอ้คิง ไม่ว่าผมจะทำอะไรก็โคตรอึดอัด
มันไม่ใช่ว่ะ มันไม่ใช่ที่ของผมแต่แรก
มาพูดตอนนี้ก็เหมือนแก้ตัว เพราะก่อนหน้าผมไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร ใช่ ผมยอมรับ ผมกำลังขุดเอาทุกสิ่งทุกอย่างมาเป็นสาเหตุในการบอกเลิก เพื่อจะได้ทำใจยอมรับง่ายๆ
ซึ่งมันได้ผล พอคิดแบบนี้แล้วผมก็เริ่มอาลัยอาวรณ์มันน้อยกว่าเดิมเยอะ
“กูบอกว่ากูจะเอามึง จนกว่ากูจะเบื่อ”
“แต่ตอนนี้กูเบื่อมังกรมึง เบื่อคลับของมึง เบื่อทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับมึง!” ผมตะโกนอย่างอดไม่ไหว ก่อนจะเงยหน้าจ้องตามันเพื่อให้เห็นว่าผมเอาจริง และไม่มีเยื่อใยกับมังกรของมันอย่างที่ตลอดเวลาแสดงออกเสมอว่ากระสันอยากได้นักหนา “มึงจำที่กูพูดกับไอ้ต่ายได้มั้ย ถ้าอยู่ไปก็มีแต่จมปรัก กูก็ขอเลิกแล้วแยกตัวออกมาดีกว่าว่ะ กูยังไม่อยากถลำลึกไปกว่านี้ โดยเฉพาะในโลกของมึง เชี่ยคิง”
พูดแล้วก็รู้สึกใจสั่นแปลกๆ แต่แม่งก็เท่านั้น ผมไม่ได้รักมัน ก็แค่รู้สึก...ผูกพันนิดหน่อยผ่านสัมพันธ์ทางกาย
ไอ้คิงมันไม่ตอบ แต่เดินไปจุดบุหรี่สูบ เงยหน้ามองควันอย่างกับพระเอกเอ็มวี เชี่ยเถอะ กูนี่ลุ้นใจจะวายแล้วสัด มึงจะทำเท่อีกนานมั้ย หรือกูต้องรอให้มึงดูดบุหรี่หมดม้วนถึงจะตัดสินใจได้
ปรากฏว่ามันดูดได้แค่ครึ่งหนึ่งก็ขยี้ทิ้ง ก่อนจะหันมาจ้องตากับผม ดวงตาสีดำไร้ประกาย...
“ได้” ไอ้คิงพยักหน้ารับ เหมือนเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ชีวิตมันแย่ลงหรือดีขึ้นแม้แต่น้อย “ถ้ามึงตัดสินใจแล้ว กูก็ไม่ขัด”
เหอะ ถ้ากูตัดสินใจงั้นเหรอ
มึงมองหน้าตัวเองหน่อยเถอะว่าแม่งเย็นชาขนาดไหน มันยิ่งทำให้ผมคิดว่าทำถูก
“งั้นเดี๋ยวมึงไปส่งกูที่หอไอ้ชายด้วยนะ”
“เออ”
มันโยนบุหรี่ทิ้งก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ ผม ไม่วายรั้งเอวให้แทบจะมาเกยบนตัก บังคับให้ผมเอนหัวมาพิงกับอกมันอย่างที่ชอบทำเวลาเรามีเซ็กซ์เสร็จ เพราะตอนนั้นผมมักจะหมดเรี่ยวหมดแรงไง...และนี่ก็เป็นท่าที่จะช่วยล้วงน้ำสะดวกๆ ด้วย แต่ครั้งนี้เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น เพราะมันกำลังทายาแก้ปวดและพันผ้าที่ข้อมือให้ผมโดยไม่พูดอะไรสักอย่าง
“ใจว่ะ”
ผมบอก อาจจะรวมถึงที่มันช่วยผมเมื่อวานซึ่งยังไม่ได้พูดขอบคุณออกมาสักคำ
“ไม่เป็นไร”
ผมเพิ่งรู้ว่าเสียงไอ้คิงทุ้มต่ำเป็นพิเศษ อืม...จะว่าไปผมเพิ่งสังเกตด้วยว่ากล้ามมึงแน่นกว่าที่เห็น ปกติมัวแต่เอากันจนไม่ได้ตั้งใจมองดีๆ เลยสักครั้ง นึกแล้วก็ตลกว่ะ แก้ผ้าอยู่ด้วยกันตั้งนาน ผมยังไม่รู้เลยว่ามันมีขี้แมลงวันตรงแขนตั้งสามเม็ด
ผมนั่งนิ่ง พิงน้ำหนักไปบนตัวมันก่อนจะนึกย้อนไปตอนที่โทรศัพท์หาชาย...
‘เลิกกับคิงเถอะนิล’มันยื่นคำขาดทันทีที่ฟังเรื่องทั้งหมด ไม่ยอมให้ผมแก้ตัว แต่ความจริง ผมก็ไม่รู้จะแก้ตัวอะไรเหมือนกัน
เพราะความรู้สึกมันโหวงเหวงแปลกๆ และค่อนข้างแขยงกับคิงส์คลับจนไม่อยากเข้าไปเสนอหน้าอีก
จริงอยู่ว่าผมชนะพนัน แต่ว่า...
‘ถ้าแค่ลูกน้องคิงยังคุมไม่ได้ ชายก็ไม่วางใจที่จะฝากนิลให้มันดูแลอีกแล้วล่ะ’มันอาจไม่ใช่การพนันครั้งสุดท้าย ในเมื่อยังมีอีกหลายคนที่ไม่ชอบใจผม
‘เลิกกับมัน แล้วมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมเถอะนะ...นิล’ได้สิชาย...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอแค่เป็นคำพูดของชาย...คนที่ไม่มีวันคิดร้ายกับผม ผมก็พร้อมจะเชื่อทั้งนั้น
เพราะไม่ว่าจะอ้างเหตุผลอีกร้อยแปดแค่ไหน แต่ผมรู้ดี ไอ้คิง ไอ้ชาย และทุกคนต่างก็รู้ดี
คิงส์คลับ...คือสถานที่อันตราย
ความคึกคะนองน่ะหมดไปแล้ว และตอนนี้ก็เป็นช่วงเวลาของการถอนตัว
“คิดถึงห้องนี้จังว่ะ”
ผมทิ้งตัวนั่งดึ๋งๆ บนเตียงที่ถูกพี่หมอบแย่งไปสองวัน แต่ดูเหมือนจะยังเรียบร้อยดูดีเหมือนไม่ค่อยใช้งาน เอ๊ะ...มันแปลกๆ หรือไอ้ชายนอนเตียงเดียวกับไอ้พี่หมอบวะ
ตอนคิงมาส่งและรับตัวเพื่อนมันกลับพี่หมอบก็ทำหน้าเหวอ มองไอ้ชายเหมือนมีปัญหาคาใจแฝงความเศร้าซึ้งแบบกากๆ อย่าบอกนะว่า...
“ชาย มึงคงไม่ได้ปล้ำพี่หมอบไปแล้วใช่มั้ย”
“...”
“ชาย”
“โทษนะนิล เราไม่ได้ตั้งใจ”
เวรล่ะ นี่กูต้องไปสู่ขอไอ้พี่หมอบให้มึงมั้ยเพื่อน
ผมกุมขมับ คือผมจบกับไอ้คิง แต่เพื่อนผมเพิ่งจะเริ่มสานต่อกับพี่หมอบ แบบนี้ก็ไม่ได้ตัดขาดอย่างที่ตั้งใจตอนแรกอ่ะดิ
“แต่เราไม่ได้คบกับพี่หมอบนะ เมื่อคืนก็แค่...”
“อย่ามาบอกว่ามึงพลาด ไอ้ชาย กูรู้จักมึงดีว่าถ้ามึงไม่คิดจะทำจริงๆ มึงก็ไม่มีอารมณ์หรอกว่ะ มึงมันตายด้านจะตาย อยู่กับกูตั้งนานกูยังไม่เคยเห็นมึงตั้งสักครั้งเลยด้วยซ้ำ”
ชายยิ้มเจื่อน แทงใจดำล่ะสิ
“สรุปมึงเอาจริง? กับพี่กาก เอ๊ย พี่หมอบเนี่ยนะ”
“เราไม่สานต่อก็ได้นะ”
“เฮ้ย ไม่ต้องๆ กูไม่ได้อยากทำตัวเชี่ยขนาดให้เพื่อนที่นานครั้งจะเอาคนอื่นเป็นต้องมานั่งเหี่ยวไร้สมรรถภาพอีก”
ผมรีบบอกปัดเลยครับ สาเหตุที่ผมไม่ค่อยจะสนับสนุนหญิง ก็เพราะปกติแล้วผมไม่เคยเห็นไอ้ชายมันมองใครที่ไหนเนี่ยล่ะ! แต่กับไอ้หมอบ...กับไอ้พี่หมอบเนี่ยนะ กูไม่อยากจะเชื่อ พี่แม่งกากจะตาย มันไปโดนใจอะไรเพื่อนผมวะ!
แม่ง นี่มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก! หรือพี่หมอบมันไม่ได้กากอย่างที่เห็น ความจริงแล้วมีหมัดเด็ดสอยยอดชายใช่มั้ย!?
ผมโคตรคันปาก แต่ก็สงสารเพื่อนเพราะไอ้ชายมันคงอาย เพราะพูดเสร็จก็หันหน้านี คงไม่อยากให้ผมไปล้ออะไรมัน แน่ล่ะ ก็มันเพิ่งจะมีคนคบหาด้วยครั้งแรก เอาวะ ต้องเชียร์ๆ มันหน่อย
“สู้ๆ ล่ะเพื่อน ถึงเพื่อนพี่หมอบมันจะไม่ดี แต่พี่หมอบก็เป็นคนดี” ผมเดินไปตบไหล่ไอ้ชายแปะๆ ก่อนจะร้องโอดโอยเพราะดันเสือกใช้มือขวา พอทายาพันผ้าผมก็เริ่มหายปวดจนลืมว่าเจ็บตัวอยู่
“ชายนวดให้นะ”
“ขอบใจว่ะเพื่อน” ผมนอนกระดิกเท้ายื่นมือให้ชายมันถอดผ้ารัดแล้วนวดเบาๆ น้ำหนักมือมันดีกว่าไอ้คิงเยอะ เพราะตั้งแต่เด็กมันก็เป็นคนช่วยทายานู่นนี่นั่นให้ผมตลอด
นึกแล้วก็เหงาๆ ถ้ามันคบกับพี่หมอบ ผมจะถูกทิ้งให้อยู่ห้องคนเดียวเหมือนที่เคยทำกับมันมั้ยวะ
“เราไม่ทิ้งนิลหรอก”
ไอ้ชายแม่งมีโทรจิต!
“กับพี่หมอบก็ไม่ได้ตกลงคบจริงจัง แค่ดูๆ ไปก่อนเท่านั้นเอง”
“แค่นั้นก็เป็นบุญของมึงแล้ว กูนึกว่าจะเห็นเพื่อนขึ้นคานซะอีก”
“นิลไม่หวงเราเหรอ”
“ก็หวง...” ผมยอมรับตรงๆ “แต่กูห่วงกลัวมึงไม่มีใครมากกว่าวะ”
ผมยิ้มแฉ่ง อยู่กับไอ้ชายนี่สบายใจสุดแล้วครับ
“ก็อยู่กับนิลไง...”
“อะไรนะมึง”
“เปล่า เราก็กลัวนิลไม่มีใครเหมือนกัน”
“เฮ้ย! ดูถูกว่ะเพื่อน!” ผมหน้าเสีย นิลกาฬฆ่าได้หยามไม่ได้ ถึงจะเพิ่งเลิกกับไอ้คิงแต่ลีลายังเด็ดนะเชี่ย แม้ก่อนหน้านี้จะคบกับใครไม่เคยจะยืด...เพราะ...ปากตัวเองด้วยก็เถอะ
เวรล่ะ ก่อนจะห่วงไอ้ชาย ผมควรห่วงตัวเองก่อนมั้ย!
----------------
น้องนิลจิไม่ทน!
ก้าวออกมาอย่างเริ่ดๆ ค่ะ ถึงจะลังเลบ้างแต่ก็ยืนยันมั่นใจแน่นอน แต่ดูพี่คิงเขาจะเริ่มเปลี่ยนๆ แล้วนะน้องนิล...ใครจะทนไม่ได้ก่อนล่ะเนี่ย
ปล.เอาภาพแผนผังออฟฟิศพี่คิงมาให้ชมค่ะ จะได้นึกออกเวลาทั้งคู่แอบทำอะไรตรงไหนบ้าง ใครเข้ามายังไง ...ความจริงจะลงตั้งแต่ตอนที่แล้วแต่เราลืม
หัวข้อ: {{ King’s Club }} เพราะเสพติดเซ็กซ์ - แจ้งข่าวรีปริ้น - P.149 - (อ่าน 1403843 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก