~~เออกูผิด 2...ตอน บอกหน่อยได้ไหม เพื่อนๆ เคยฟังเพลงนี้กันไหมครับ สมัยนั้นจำได้ว่าจอห์น นูโวเค้าร้องไว้เป็นเพลงช้าๆ แต่เนื้อหากินใจดีครับ ชื่อเพลงบอกหน่อยได้ไหม
“ ฉันไม่รู้ว่าฉันไม่ดีอย่างไง ฉันไม่รู้ว่าฉันทำผิดตรงไหนเมื่อไร ฉันไม่รู้เพราะฉันไม่ได้ตั้งใจ เธอมาทำเย็นชาไม่พูดไม่จาฉันเสียใจ ”
“ หึหึ ผีเข้าเหรอมึง ”
พอไอ้ปลาบึกตื่นลืมตามาปุ๊ปผมที่นอนรอมันตื่นอยู่แล้วก็เริ่มต้นร้องเพลงนี้ทันทีครับ
“
” มันส่งยิ้มน้อยๆ มาให้ผมก่อนจะขยับตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผม
“ บางเวลามันท้อใจ บางเวลาอยากยอมแพ้ แต่ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้มันปวดใจ บอกหน่อยได้ไหม (ถึงท่อนนี้ผมก้มหน้าลงไปสบตากับมัน) ว่าฉันต้องทำอย่างไร ฉันพร้อมจะทำเพื่อเธอ เพื่อเธอทุกทาง (ผมกอดมันเอาไว้ด้วยสองมือ)
กับเธอคนนี้ฉันยอมทุกอย่าง แค่ขอให้เป็นอย่างเดิม ฉันจะมีชีวิตต่อไปอย่างไง...ถ้าไม่มีเธอ ถ้าขาดเธอ ”
“ บ้า
”
“ ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องทำอย่างไง ฉันไม่รู้ว่าฉันควรเริ่มตรงไหน...เมื่อไร ฉันต้องการเพียงขอให้เธออภัย ฉันแค่หวังได้เห็นเธอกลับมาเป็นเหมือนคนเดิม ”
“
”
“ บางเวลามันท้อใจ บางเวลาอยากยอมแพ้ แต่ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้มันปวดใจ บอกหน่อยได้ไหม ว่าฉันต้องทำอย่างไร ฉันพร้อมจะทำเพื่อเธอ เพื่อเธอทุกทาง กับเธอคนนี้ฉันยอมทุกอย่าง แค่ขอให้เป็นอย่างเดิม ฉันจะมีชีวิตต่อไปอย่างไง...ถ้าไม่มีเธอ ถ้าขาดเธอ ถ้าไม่มีเธอ ถ้าขาดเธอ ถ้าไม่มี๊เธอ ถ้าขาดเธอ ถ้าไม่มีเธอ ถ้าขาดเธอ ถ้าไม่มีเธอ ถ้าขาดเธอ ”
“ อีกรอบได้ไหม
”
“ ไรนะ ”
“ ร้องเพี้ยนชิหายเลย 555+”
“ แบบมือมา ”
“ หืมมม ” ไอ้ปลาบึกทำตาโตก่อนจะทำหน้าแดงแล้วค่อยๆ ยื่นมือมาหาผม
“ อะ ” ผมเอื้อมมือไปหยิบแบงค์ร้อยที่หัวเตียงมาใส่ในมือมัน
“ อะไรของมึง ” มันเลยหน้าขึ้นมาถามผม
“ สาดกูอุส่าห์ไปนั่งแกะเนื้อมาเพื่อร้องให้มึงฟังเลยนะเนี้ย แม่งเสือกบอกกูร้องเพี้ยนอีก ”
“ อ้าวว ก็มันจริงนี่ แล้วไอ้นี่อะไรอ่ะ ” มันชูแบงค์ร้อยขึ้นถามผม
“ เอาไปซื้อเทปมาฟังเองเลยไป๊ ” ผมดึงแขนออกจากหัวมันแล้วลุกขึ้นนั่งหันหลังแกล้งงอนมันทันที
“ 555+ โธ่เอ๊ยกูก็หลงคิดว่าค่าตัวกูซะอีก 555+ ”
“ ค่าตัวมึงอ่ะเหรอ เอามานี่ (ผมหันไปคว้าแบงค์ร้อยจากมือมันคืนมาก่อนจะเปิดหัวเตียงเอาของที่เก็บซ่อนไว้ออกมาโชว์ตัว) อะแค่นี้พอมั้งมึง ”
“ หืม ” มันลุกขึ้นมานั่งมองกล่องสีเปลือกไม้ขนาดเล็กในมือผม
“ ไม่เอาเหรอ ”
“ อะไร ระเบิดเหรอเปล่า ”
“ 555+ คงใช่ ลองเปิดดูดิเราได้ตายพร้อมกันไง ”
“ จริงอ่ะ ” มันเอื้อมมือมารับไปพิจารณาดูก่อนจะค่อยๆ แย้มฝากล่องดู
“ เร็วๆ กูตั้งเวลาระเบิดไว้แล้วด้วย ” มันจ้องหน้ามันในขนาดที่มันเองก็ทำหน้าลุ้นกับของที่อยู่ข้างในกล่อง
“ ว้าวววววว นาฬิกา สวยจัง
”
“ ชอบไหม ” ไม่น่าถาม...ก็มันยิ้มหน้าบานออกซะขนาดนั้น
“ ชอบสิ ” มันลองเอาสายทาบกับข้อมือตัวเอง
“ เรือนเก่าเน่าจะตายอยู่แล้ว ต่อไปนี้ก็ใช่เรือนนี้แทนนะ ”
“ ครับ ^^ ”
“ ^^ ”
“ โจ๊ก ”
“ หืมม ” ผมจ้องที่ข้อมือมัน...เรานี่เลือกเก่งแฮะ เข้ากับมันดีจริงๆ
“ ขอบคุณนะ ^^
” มันชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมซ้ายขวา
“ รู้ไหมทำไมกูถึงซื้อนาฬิกาให้มึง ”
“ ก็มึงบอกว่าเพราะเรือนเก่าเน่าแล้วไง ”
“ นั่นก็ใช่ แต่มีอีกความหมายนึงนะอยากรู้ไหม ”
“ อะไร
” แก้มมันแดงขึ้นกว่าเดิม
“ ^^ ”
“ พูดมาสิ ^^
”
“ เพราะกูอยากจะบอกมึงว่าไม่ว่าเวลานี้เหรอว่าเวลาไหนกูก็ยังคงรักมึงเหมือนเดิมนะ ”
“ ห๊ะ ^^ จริงอ่ะ ”
“ จริงดิ๊ ไม่เชื่อ ”
“ ไม่เชื่อ ^^ ” มันส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าไว้ครึ่งนึง
“ งั้นมา...ของงี้มันต้องพิสูจน์ ”
“ บ้า ไม่เอา ออกไป ” แล้วเกมส์ผีผ้าห่มก็เริ่มขึ้น