หัวข้อ: ป่วนรักร้าย ขยี้หัวใจนายมาเฟีย (เฮียเจอาร์ ก่ะนู๋อะตอล)

[M.M]

คือ นิยายเรื่องนี้เป็นเเนวชาย x ชาย นะค๊า มีฉากบางตอนที่เป็น Nc ด้วยนะ
...เเล้วที่สำคัญ.. คือนักเขียนมือใหม่จ้าา
ยังไงก็ช่วยคอมเม้น เพื่อที่ M.M จะได้เอาไปปรับปรุงเเก้ไขนะจ๊ะ เพื่อความสนุกของทุกคนเลยจ้า
#เเล้วก็หากมีข้อผิดพลาดอะไรก็ช่วยบอกกันด้วยน้าาา ^.<
 
 
 
 
# อะตอล #
หนุ่มน้อยที่มีใบหน้าหวานหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มผู้มีดวงตาสีน้ำตาลกลมโต จนต้องเหลียวหลังมอง ทั้งร่างเล็กๆ บางๆ ขาวมาก ถึงขาวจัดมีเอวคอดจนผู้หญิงบางคนยังต้องอิจฉา ผมสีควันบุหรี่ยาวระต้นคอดูลงตัวอย่างน่ารัก ..นี่ถ้าไม่ใช่ อะตอล ทำไม่ได้นะคร๊าบบ!! ^_< (ยิ้มเเบบน่ารักๆ ให้นึงที !)  >อ๊วกกกก! <
'การกลับมาครั้งนี้..เป็นศึกที่ยิ่งใหญ่นัก.! อะตอลต้องทำให้ได้..อะตอลจะไม่ยอมเสียเฮียให้ใครเด็ดขาด ขอเอาใบหน้าที่เเสนจะน่ารักของอะตอลเป็นประกัน!! ' > -.   - ' <
...รักอะตอลกันให้มากๆนะฮะ จุ๊บบ ^. < ...
' อะตอล พามเมอร์ ' ^^
 "เฮียเเม่งเลวชิบหาย! อึก ก.." เช็ดน้ำตาลวกๆ เเล้วจ้องคนตรงหน้าไม่วางตา
"รับไม่ได้ก็...อย่ามายุ่งกับเฮียดิ" ยิ้มมุมปากเย๊าะร่างเล็ก
"ก็รักเฮียอ่ะ ไอ้เหี้ยย!" ตะโกนอย่างโกธรๆ
"!!!!!!!!!!!!!!!!"
 
 
 
# เฮียเจอาร์ #
เจ้าของใบหน้าคมคายที่ผสมผสานความเป็นยุโรปตะวันตกและเอเชียได้อย่างลงตัวจนน่าเหลือเชื่อ เพราะไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดบนใบหน้าเขาที่ผิดเพี้ยนไปเลยเเม้เเต่น้อย เรือนผมสีน้ำตาลเข้มยาวระต้นคอเเละหยักศกเล็กน้อย ช่วยให้ใบหน้าที่หล่อเหลาโดดเด่นอยู่เเล้วดูดีขึ้นไปอีกไม่รู้กี่เท่า  นัยน์ตาสีเฮเซลนัทที่ทอประกายวิบวับของเขาคืออาวุธชั้นยอดในการตะครุบเหยื่อ (สาวๆเเละหนุ่มน้อยๆ)
........เเละหนุ่มหล่อที่ว่าก็คือ ' เจอาร์  ซัลลิเเวน' หรือ...ผมเอง ^_^ (ถุย! -*-).........
' ตั้งเเต่เกิดมา ผมไม่เคยกลัวอะไรสักอย่าง ต่อให้บุกน้ำลุยไฟผมพร้อมเสมอ.! ผมรับมือได้ทุกสถานการณ์นะ! (ใครเชื่อเเกก็โง่ล๊ะ ! -. - ')เเต่นี่อะไร..ไอ้เด็กหน้าตาน่ารักนี่มันเป็นใคร?!! ทำไมถึงทำผมปวดหัวได้มากมายขนาดนี้..เเล้วนั่นอะไร! ทำไมมันถึงน่ารักจังวะ ฮึ่ยยยยย!!!!! ToT '
 
"อะตอล..รักเฮียไหม ?" ยื่นหน้าเข้าไปถามคนป่วยอย่างใจเย็น
"หื้ม ??-.-" หน้าสงสัยสุดๆ
"รัก..." ตอบอย่างงๆ เฮียเล่นไรวะ ? -.  -'
"งั้นกินยานะ คน..ดี อ้าปากเร๊ววววว ^^" ปั้นหน้ายิ้มๆ ตีบทเเตกสุดๆ ^.^
"งั้น..กินเฮียก่อนเเล้วกัน ยาไว้กินทีหลังนะฮะ ^_<"
" O.O เฮ่ยยยยยย!!!!!!!!"
 
 
 
# รินเวย์ #
น้องชายเฮียเจอาร์ฮะ! .. ผมอยากหล่อ ตัวสูงๆเหมือนเฮียเจนะ เเต่ไง๋มันเป็นเเบบนี้ซะได้วะ!!!! ToT
'ไอ้หล่อนี่กล้าดียังไง ถึงได้มาจูบผมฮะ นี่มันจูบเเรกผมนะเว่ย ฮึ่ยย! '
"อะไรวะ! บอกว่าอย่ามายุ่งกับกู เฮ่ย! ผมไง!" เดินหนี เเบบน่ารักๆ
"ถ้าจะให้เลิกยุ่ง ก็เลิกทำตัวน่ารักใส่พี่สักทีดิวะ !!!" เดินมาดักหน้าเเล้วตะโกนบอกอย่างโมโห
"...ไอ้บ้าาา!!!! >//////<" ก้มหน้า ยืนเเก้มเเดงอย่างน่ารัก ด่าไม่ออกเเล้วเว่ยยยย >.<
 
 
 
 
# ซีวิว #
ไม่มีไรมาก ผมมันคนหล่อ มีดีกรีเป็นลูกเจ้าพ่อนะคร๊าบบบ ^.^   >อวกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!<
ผม 'ซีวิว พามเมอร์'  ครับ หล่อที่สุดในเรื่องนี้ล๊ะ ฮ่ะๆ ^o^ (มันยังไม่หยุด ฮึ่มม -.  -')
ผมเเค่มาตามหาน้องอ่ะ ผมผิดตรงไหน!? ก็ไอ้ตัวเล็กของผมมันเล่นหายไปจากบ้านตั้ง 1 วันเต็มๆนะคู๊ณณณ! ไอ้ผมมันก็พวกรักน้องเเบบพลีกายถวายชีวิต เลยต้องออกตามหามันอยู่นี่ล่ะครับ ใครเห็นไอ้ตัวเล็กของผมบ้างอ่ะ ?
 
- >ถ้าเห็นรีบบอกผมนะ เดี๋ยวให้จุ๊บฟรีนึงทีเลยเอ่า!! ^.< (ทอเเหลจริงงงงงง ไรเตอร์หมันไส้!!! -.  -)
 
' ปากเด็กนี่อร่อยจริงๆเลยว่ะ ขอชิมอีกทีเถอะคร๊าบ น้องเนิ้งอะไรชั่งมันก่อน.! >ไหนมันบอกรักน้องยิ่งชีพ!!< ตอนนี้ผมต้องการรู้ว่า ไอ้เด็กตัวเล็กๆที่นั่งตักผมอยู่ตอนนี้มันเป็นใครกัน ! บังอาจมาทำผมใจสั่นเร๊อะ.!! เดี๋ยวเสร็จ!!! '
"อ๊ะ..อื้อออ..ป่ะ..ปล่อยนะ" ร่างเล็กดิ้นดุ๊กดิ๊ก อยู่ในอ้อมเเขนเเข็งเเกร่ง อย่างมึนงง

"อย่าดิื้อ!.." แกล้งดุไปงั้นแหล่ะ  ก็เด็กบ้านี่น่ารักน่าฟัดจริงๆอ่ะ  แบร่
"อื้ออออออ!!!!!!!!"
 
 
# ไทเป #
"ถ้าไม่อยากมีเรื่องกับผม ก็อย่ามาเเตะคุณหนูของผมเด็ดขาด!!!"

[M.M]

บทนำ
   เอาล่ะ..รถคันนั้นล่ะ...สีแดง  แซงทุกโค้ง ทะเบียน กข 22XX  ตรงตามทุกอย่างเห็นมาแต่ไกล
   เอาล่ะ ไม่พลาดแน่ สูดหายใจเข้าลึกๆโว้ย อะตอล แค่นี้จิ๊บๆ ขอแค่เรามั่นใจ และก็ใจเย็นๆ ฟู่วววว..กะระยะให้ดีๆ ใกล้เข้ามาแล้ว มาแล้ว!
   กระโดด.!
   ตุ๊บ!
   เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
เสียงล้อรถบดกับพื้นถนนชนิดลืมตาย นี่ถ้าเป็นหมาก็หลังโก่งไปแล้ว เพราะต้องการจะหยุดตัวเองไม่ให้ชนกับสิ่งที่ขวางทางอยู่ข้างหน้า ส่วนผมเองก็หลับตาปี๋ >_< แอบเสียวๆนะเว่ย!
ช่างเป็นความคิดที่แย่สิ้นดีสำหรับผม  แต่ถ้าไม่ทำผมก็ไม่มีโอกาสเลย
   หื้ม..ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่แสบ ไม่ร้อน
   รถคันที่ว่าจอดห่างจากผมคืบเดียว คืบเดียวจริงๆ วู๊! เสียวไส้เว่ย !! แปลว่าเขาเบรกทันและไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
   แย่แล้ว.! ถ้าขืนช้าและไม่รีบทำอะไรตอนนี้ เขาก็จะหายไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมยอมไม่ได้นะ.!   
   สลบดีกว่า  ครอก!
“เฮ่ย  โดนเหรอวะเนี่ย”
   เจ้าของรถคันงามลงมาจากรถ (หรี่ตามองเลยพอจะเห็นเหตุการณ์บ้าง) เจ้าตัวมองหน้ารถตัวเองก่อนว่าเป็นรอยมั๊ย (นิสัยอ่ะ! -*-) ก่อนจะหันมามองผมแล้วเอาเท้าเขี่ยๆเหมือนกับผมเป็นตัวอะไรสักอย่าง อย่างรังเกียจ..! (ชีวิตน่าสงสารจริงไอ้อะตอล T.T)
   “ตายรึยังวะ”
   “.................”
   “เงียบแบบนี้ ตายชัวร์เลย งั้น...หนีดีกว่า”
   “ช่วยด้วย...ช่วย...อั่ก!”
   ผมกัดลูกอมเลือดที่อมเอาไว้ในปากอยู่นานแล้วบ้วนเลือดออกมาให้ดูเหมือนว่ากระอักเลือด  เจ้าตัวเห็นเลือดออกมากขนาดนั้นก็ถึงกับหน้าซีดเผือด
   “ทำไงดีวะเนี่ย...”
   “ช่วยด้วย”
   ครอกกก
   “สลบไปแล้วรอบนึงยังสลบได้อีก o_O เฮ้ย!!!”
   ผมรู้สึกเหมือนร่างกายของผมมันลอยขึ้นมาจากพื้นแล้วก็ถูกโยนเข้าไปในรถคันละหลายล้านที่เจ้าสัวพ่อของเขาเป็นคนซื้อให้ ชะๆ นี่ถ้าผมไม่กระอักเลือดก็คงตั้งใจจะหนีไปเลยสินะเนี่ย หึ ฝันไปเถอะ อะตอลยอมไม่ได้แน่! -*-
   “เอาไงดีวะ นี่ก็พึ่งถูกทำทัณฑ์บนเพราะใช้ปืน แล้วนี่ขับรถชนคนอีก ทำไมชีวิตฉันถึงหนีไม่พ้นตะรางเลยวะ!” เจ้าตัวทุบพวงมาลัยรถอย่างเจ็บใจ
   “ถ้าเอาไอ้เด็กนี่ไปโรงพยาบาล ตำรวจต้องตามมาแน่ แต่จะปล่อยไว้ตรงนี้ก็ไม่ได้ด้วย เกิดตายขึ้นมาน่าสงสารแย่”
   พาไปบ้านเลยสิ บ้านอ่ะ พาไปเลย! ^O^
   “เอาไปฝังดีกว่า”
   โอ้โหนิสัย...ไอ้เวร!
   ตรู๊ดดดดดดดดดด..
โทรศัพท์มือถือของเจ้าตัวดังขึ้น ขัดจังหวะความคิดชั่วร้ายได้อย่างทันท่วงที เจ้าของโทรศัพท์รับสายมือสั่น น้ำเสียงเหมือนคนจะร้องไห้
   “รินเว่ยยย! ช่วยเฮียด้วย...เฮียขับรถชนคน เฮียจะทำไงดี พาไปโรงพยาบาลก็ไม่ได้! ถามว่าตายหรือยังก็ไม่ตอบ ริน ช่วยเฮียที ฮือๆๆ ToT”
   น่าสงสารจัง ผมทำเกินไปหรือเปล่านะ  แต่ถ้าผมตายจริงๆ จะตอบเขาได้ยังไงวะ! ขนาดเสียใจยังประสาทเลยนะ ผู้ชายคนนี้นี่ -*-
“คุณ....คุณ” น้ำเสียงผมหอบสุดชีวิต เล่นละครเนียน นิสนุง >.<
“เฮ่ย ยังไม่ตายว่ะไอ้ริน...ให้เฮียถามอะไร ชื่อ ? ถามทำไม ก็ได้วะ!...
นี่น้อง  น้องชื่ออะไร”
   “ชื่อ...ไม่รู้สิ  ผมเองก็ไม่รู้”
   “เขาบอกไม่รู้ว่ะริน...เอางั้นเหรอ ก็ได้ แป็บนะ...นี่น้อง เจ็บตรงไหนมากหรือเปล่า”
   “ไม่ฮะ ผมแค่รู้สึกอยากนอน..”
   “เขาบอกไม่เจ็บมาก ทิ้งไว้ข้างทางเลยมั๊ย...ให้พาไปไหนนะ O_o บ้า! ป๊าก็ตบกบาลเฮียตายน่ะสิ! ก็ได้ ยังไงก็ดีกว่าแจ้งตำรวจ เฮียตายแน่เลย ToT สรุปพาไปบ้านนะ โอเค แกออกมารับเฮียหน้าบ้านด้วย เฮียจะเป็นลม”
   เจ้าของโทรศัพท์วางสายจากน้องชาย .....(ผมคิดว่าใช่ ไม่น่าจะเป็นอย่างอื่นไปได้ ทำไมผมรู้น่ะเหรอ..หึหึ..ชั่งเถอะ บอกตอนนี้เฮียก็ได้ยินอ่ะดิ  >_< !!)  ก่อนจะหันมามองทางผม
   “ถ้าไม่เป็นอะไรมาก ฉันจะพานายไปบ้านก่อน  แน่ใจนะว่าจะไม่ตาย” ดูปากมันครับ! -. –‘
   “ไม่......ตาย”
   “โอเค เอาไงเอากันวะ!”
   สำเร็จ!!!
   เฮียเสร็จผมแน่...เฮียเจอาร์!
...

[magarons]

อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงเฮียเป้จังเลย
สนุกดีค่าาาาาาาาาา
ติดตามๆๆๆ

ป.ล.หนึ่ง ลืมกฎรึเปล่า แปะกฎหน่อยไหม
ป.ล.สอง เว้นบรรทัดนิดนิสได้ไหม ถึงจะไม่ค่อยติดกัน แต่ตาลายจังเลยยยย

[aom2529]

  ฮึก ๆ .. ไม่ได้เศร้าอะไร..


แค่คิดว่า.."นึกว่าจบแล้ว"..ค้างเลย..แง๊ ๆ ๆ .. คนเขียนมาต่อเร็ว ๆ นะ..

  อย่างนี้ต้องจุดธุปเรียกซะละ..

แต่จะว่าไป..เฮียดูติ๊งต๊องนะ..