หัวข้อ: [เรื่องสั้น]ฺ Broken Boy (Chapter 1,2,3 last update 18/04/2015)

[BrownSugar]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 


สวัสดีครับ นี่เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ได้แต่งขึ้น ซึ่งสถานที่ต่างๆ ชื่อคนต่างๆ เป็นเพียงการสมมติขึ้นนะครับ
เรื่องนี้ชื่อว่า Broken Boy (ยังไม่มีชื่อไทยนะ  )
มีราวๆ  5 Chapter ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

ไม่ให้เป็นการเสียเวลามากมาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ

Chapter 1. ปฐมนิเทศ
-ติก ติก ติก ติ่ง ติ้ง ติ่ง ติก-
เสียงนาฬิกาปลุกของโทรศัพท์ดังขึ้น เสียงดังไปห้องเล็กๆ ที่มีร่างเล็กนอนทอดกายอยู่บนเตียงขนาดพอตัว
"อือออออออออ"
เสียงครางเบาๆ พรางร่างขยับบิดไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนคว้าโทรศัพท์ที่วางห่างไม่ไกลนัก เพื่อกดตัดเสียงอันน่ารำคาญนั้นให้ดับลง
"เฮ้ยยยยย...นี่มันเก้าโมงแล้วนี่ ซวยแล้วกรู!!!"เด็กหนุ่มร่างเล็กเด้งจากเตียงอย่างเร็ว สาวเท้าอย่างเร็วโดยที่ไม้ลืมคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป
..."พงศกร" หรือที่ใครๆก็เรียกว่า "แทน" เด็กหนุ่มแดนใต้ที่เข้ามาศึกษาต่อมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
เจ้าของร่างเล็ก ผิวสีเข้มฉบับเด็กใต้แดนสะตอ มาพร้อมใบหน้าที่ดูขรึมๆ แต่แผงด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงไหล
ศึกษาคณะศิลปศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 1 วันนี้เขามีปฐมนิเทศในช่วงเช้า กี่โมงนะเหรอ ก็ 09:00 น. ซึ่งเป็นเหตุให้เขาต้องรีบเร่งในเช้านี้
"แกมาสาย"เสียงนุ่มๆผ่านลมมากระทบหูของพงศกรเบาๆ ท่ามกลางนักศึกษาน้องใหม่ที่เต็มลานอเนกประสงค์
"แค่15นาทีเอง อย่าเยอะดิ"พงศกรตอบกลับเบาๆ
"ค่ะ"เสียงตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะที่เหล่านักศึกษาน้องใหม่ค่อยๆขยับไปยังจุดต่อไป...
.............
"เสร็จสักที เมื่อยไปทั้งตัว"พงศกรบ่นงึมงำขณะนั่งลงที่ม้านั่งใต้อาคารเรียนฝั่งอุทยานของมหาลัย
"เออใช่ ขาฉันนี่ชาเลย" กรวิทย์สมทบกับพงศกร ก่อนคว้าน้ำที่วางอยู่ขึ้นมาดื่มประดุจว่าเป็นเจ้าของ
"น้อยๆหน่อยย่ะ นั่นมันของฉัน" อัญญณาพูดพรางคว้าขวดน้ำจากมือกรวิทย์
"เออ.."กรวิทย์ตอบสั้นๆ ก่อนหย่อนตัวลงนั่งข้างวรรณศญา
"โอ๊ะ อิห่านี่ นั่งดีๆสิว่ะ เบียดอยู่ได้"วรรณศญาสบทใส่กรวิทย์
"ดอก..."กรวิทย์สบทกลับ พรางเชิดหน้าใส่วรรณศญา ทำเอาเพื่อนๆในกลุ่มหัวเราะร่วนกันเลยทีเดียว
"นี่เที่ยงแล้วจะหาอะไรกินก่อนก่อนกลับมั้ย"ปวีรณาเอ่ยถามเพื่อนๆในกลุ่ม ทำให้ทุกคนหยุดหัวเราการกระทำของกรวิทย์
"เอออออ นั่นสิ"พงศกรกล่าวพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย
"เอาสิ ฉันไม่รีบวันนี้ ฉันว่าง"ศกุลณาตอบรับ พรางหยิบแป้งตลับจากกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาซับหน้าเบาๆ
"..."ปกรณ์ศิลป์ได้แต่พยักหน้าเบา
"เอ้างั้นเราหาไรกินกัน ฉันหิว"วรรณศญารีบสรุป ก่อนที่จะมีคนปฏิเสธ และก็เก็บถุงนมขวดน้ำที่ถือกันมาก่อนหน้านี้
...พงศกร มีเพื่อนในกลุ่มอีก 6 คนทั้งชายหญิง ซึ่งก็มี
..."กรวิทย์" หรือ "ปิ้ก" หนุ่มอีสานหน้า ที่เป็นอาร์ทตัวพ่อก็ได้ว่า เพราะอะไรๆก็เป็นไปได้ ถ้าอยากทำ
..."อัญญณา" หรือ "อัญ" สาวเหนือร่างเล็ก ผิวขาว วาจาสุดจี๊ดของกลุ่ม
..."วรรณศญา" หรือ "วรรณ" สาวอีสานสุดห้าว กร่างทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเรียน
..."ปวีรณา" หรือ "วุ้น" สาวเหนือที่โตในเมืองชลบุรี สูง โปร่ง แต่โก๊ะ
..."ศกุลณา" หรือ "กัส" สาวสุโขทัย ร่างเล็ก ที่มั่นว่าสวย ชอบการถ่ายรูปเป็นชีวิตจิตใจ
...และ "ปกรณ์ศิลป์" หรือ "เทค" หนุ่มกรุงเทพร่างถ้วม ที่เปี่ยมปัญญา เป็นที่พึ่งของเพื่อนในกลุ่มเสมอ
"เร็วๆสิเมิง แทนนี่เมิงช้าตลอด"อัญญณายืนท้าวสะเอวต่อว่า ตาดุแต่แอบอมยิ้มไว้ในใบหน้านั้น
"เออ เออ แกนี่นะ จะรีบอะไรหนักหนาเนี่ย.....อ้าาาาาาาา ขอโทษครับ ขอโทษครับ"
พงศกรรีบก้าวท้าวออกจากม้านั่งอย่างไม่ทันระวัง ทำให้สดุดร่างเซไปชนกับใครคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านมา ก่อนที่พงศกรจะรีบสาวท้าวตามเพื่อนๆโดยไม่หันกลับมามองด้านหลังเลยแม้แต่น้อย
"อะไรของเขา" เสียงทุ้มบ่มพึมพำรำพัง และก้มลงเก็บของบางอย่างจากพื้น แล้วมองตามเด็กหนุ่มที่เพิ่งชนแล้ววิ่งหนีไป

"รีบๆ สั่งเลยนะ เดี๋ยวได้ช้า"ปวีรณาเอ่ยพรางส่งเมนูให้เพื่อนๆ
"กะเพาหมู ไข่ดาว"พงศกรเอ่ยพรางหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆตรงหัวโต๊ะขึ้นมาจด
"เออ เอาด้วย"กรวิทย์ร่วมสมทบ
"สิ้นคิด เอ่อออออ ฉันเอาด้วยละกัน"วรรณศญายิ้มเจือนๆ
"ดอก"กรวิทย์หันหน้ามาหาวรรณศญาแล้วสบถเบาๆ
"คนอื่นละ อิวรรณ อิวุ้น อิกัส และเทค เอาอะไรอ่ะ"พงศกรเงยหน้าขึ้นมาถามเพื่อนๆที่เหลือ
"พริกแกงหมู ไข่เจียว"อัญญณาตอบ ก่อนก้มลงกดโทรศัพท์ในมือ
"ของฉันเอาพริกแกงปลาหมึกนะ ไม่เผ็ดมาก ไม่เอาไข่ด้วย"ศกุลณาตอบ ทำเอาพงศกรถอนหายใจ
"ฉันกับเทค เอาผัดซีอิ้วทะเลนะ"ปวีรณาบอกก่อนลุกขึ้นไปตักน้ำที่ด้านหลังของเธอ
.........
"ไปไหนกันต่อดีมั้ย ไปเดินห้างกันป่าว"ปวีรณา ออกเสนอความคิดอีกครั้ง
"ไม่ละ ฉันจะกลับห้อง จะนอน"พงศกรปฏิเสธ พรางรุกขึ้นจากโต๊ะ
"งั้นเราก็แยกย้าย เจอกันวันจันทร์ละกัน"วรรณศญาเสนอความคิดบ้าง
"อื้ม" เสียงตอบรับจากทุกคนดังพร้อมๆกัน
.......
พงศกร และ กรวิทย์ แยกเดินออกจากจากกลุ่มเพราะกลับทางเดียวกัน
"ปิ้ก แกนั่งรถตรงไหนกลับหออ่ะ"พงศกรเอ่ยถามหลังจากแยกกับคนอื่นๆ
"ก็ตรงหลังมอไง มีรถเมล์ผ่านอยู่อ่ะ แล้วหอแกอยู่ไหนเนี่ย"กรวิทย์ตอบก่อนถามกลับพงศกร
"ก็ข้างๆมอนี่แหล" พงศกรตอบ พรางชี้ไปทางอาคารสูง 5 ชั้นสีครีมกึ่งเก่ากึ่งใหม่
"งั้นไปละ เจอกันวันจันทร์"กรวิทย์กล่าวลาก่อนที่จะเดินเลยหอพักของพงศกรไป
พงศกรย่างท้าวเข้าตัวอาคาร พรางเอามือควานหากุญแจเข้าหอ ทั้งในกระเป๋ากางเกง กระเป๋าเป้ ทุกช่อง
"ไม่มี.....ซวย ซวยซ้ำซวยซ้อนจริ้งงงง"พงศกรสบทกลับตัวเองก่อนที่จะปิดซิปกระเป๋าเป้ แล้วเวี่ยงมันไปสะพายหลังอย่างเดิม
พงศกรเดินกลับมาที่ร้านอาหารสอบถามแม่ค้าก็ไม่มีใครเก็บได้
เขาเลยเดินย้อนกลับมายืนที่หน้ามหาลัยอีกครั้ง และก็คิดได้ว่าเขาไปนั่งที่ม้านั่งฝั่งอุทยาน เขาไม่รอช้าเลยรีบสาวเท้าไปที่ม้านั่งตัวนั้น แต่ทว่าเขาก้มลงดูใต้ม้านั่งก็ไม่พบ รอบๆก็ไม่พบ
"เฮ้ออออออ"พงศกรถอนหายใจ ก่อนก้าวท้าวช้าๆอย่างหมดหวัง
"กุญแจห้องฉัน พวงกุญแจฉันอุตส่าห์ไปหาซื้อมา"พงศกรเดินบ่นพึมพำ
"อ่ะ"....


To be continue (Chapter 2)

[jejiiee]

อย่าลืมลงกฎนะคะ ละก็พบคำผิดเยอะเลยย เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[BrownSugar]

Chapter นี้ผมได้ใช้ชื่อเล่นนะครับ  ไปต่อกันเลยดีกว่าครับ


Chapter 2 ผูกข้อมือ

"อ่ะ"แทนร้อง ขณะที่ร่างกำลังถลาใกล้จะล้มลงกับพื้นทางเดิน
"เฮ้ยยยยย"เสียงทุ้มดังจากด้านหลังของเขา
สิ้นเสียงร้องของทั้ง ร่างเล็กของแทนล้มทับร่างโปร่งที่นอนอยู่กับพื้น ทำเอานักศึกษาที่นั่งอยู่ระแวกนั้นลุกขึ้นมองดูร่างของสองคนนั้น
"ขอโทษครับ ขอโทษครับ"แทนกล่าวขอโทษแต่ร่างยังคบทับร่างโปร่งอยู่
"อื้ม ขอโทษแล้วก็ลุกขึ้นด้วย"เสียงทุ้มตอบรับ ทำเอาแทนสะดุ้งลุกขึ้นยืนปัดแข่งปัดขาพัลวัน
"อ้าว นี่นายเมื่อเที่ยงนี้นี่นา"เสียงทุ้มเอ่ยทัก หลังจากที่แทนเงยหน้าขึ้น
"อ่ะ อะ อะ ครับ"แทนตอบงงๆ -กรูเคยเจอเมิงหรอ-
"นายนี่ซุ่มซ่ามนะ"เสียงทุ่มพึมพำจงใจให้แทนได้ยิน
-หนอยยยย ก็ใครละเดินมาชนนะ-แทนบ่นในใจ ในขณะที่หมุนตัวกำลังจะเดินจากไป
"เฮ้...!!!"เสียงทุ้มร้องเรียกเขา พร้อมทั้งหยิบของสิ่งหนึ่งในกระเป๋ายื่นให้
แทนหันกลับไป เมื่อเห็นสิ่งนั้น เขารีบคว้ามันมาแล้วก็หันกลับอย่างเร็ว
"นี่ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี อยู่ตึกเดียวกันแท้ๆ"เสียงทุ้มบนให้หลัง
แทนเดินจากหนุ่มเสียงทุ่มมาจนถึงหน้าหอพัก ก็ชุกคิดกับคำพูดทิ้งทายของหนุ่มเสียงทุ่มที่เขาได้จากมาเมื่อครู่นี้
-นี่ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี อยู่ตึกเดียวกันแท้ๆ-
"นี่มันบ้าอะไรกัน ไปมอก็สาย แถมมาเจอไอบ้าเดินชนตั้งสองรอบ" แทนยังคงบ่นพึมพำ เหมือนว่าตัวเองไม่ใช่คนผิดอะไรอย่างนั้น
แทนทิ้งตัวลงนอนกับเตียงที่ยังคงทิ้งร่องรอยของเมื่อเช้าไว้ ด้วยความเร่งรีบเลยไม่ได้เก็บแต่อย่างใด
"เจ้าชิพ ดีนะที่แกไม่ไปมหาลัยเหมือนฉัน ไม่งั้นแกได้เจอหน้าไอบ้าแน่"
แทนหยิบตุ๊กตารูปหนูชิพม้ังขึ้นมาบ่นพึมพำ
"เฮ้ออออ...อาบน้ำดีกว่า เหนียวตัวเป็นบ้าเลย"แทนวางตุ๊กตาลง และสาวท้าวพร้อมทั้งคว้าผ้าเช็ดตัวเช่นเคย
"สบายตัวจัง นี่กี่โมงแล้วเนี่ย"แทนพูดพรางคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
"หกโมงครึ่งแล้วหรอเนี่ย ไปชวนเจ๊กินข้าวดีกว่า" แทนพูดจบก็คว้ากระเป๋าสตางค์ที่วางบนชั้นวางทีวี และสวมรองเท้าแตะอย่างง่ายก่อนออกจากห้อง
ถัดไปอีก 3 ห้องเป็นจุดหมายที่แทนมาหยุดยืนพร้อมง้างมือที่จะเคาะประตูทว่า
-แอ้ดดดดด-ประตูห้องก็ถูกเปิดห้อง
เขาถึงกับผงะเมื่อเจ้าของร่างที่เปิดประตูนั้นไม่ใช้เจ๊ที่เขาหมายถึง หรือที่คุ้นเคย
"นี่นาย"เขากับชายร่างโปรงนั้นเอ่ยพร้อมกัน
"อะไรกันจ๊ะ"เสียงเจ๊สอดดังออกมาจากภายในห้อง ก่อนที่จะปรากฏร่างของเจ๊ปริญอยู่เบื้องหลัง ร่างโปร่งนั้น
"รู้จักกันแล้วหรอเนี่ย"เจ๊ปริญยังคงถามทั้งคู่
"ไม่เคย"ทั้งคู่ตอบอย่างพร้อมเพียงและหันหน้ากลับมามองกันอีกครั้ง
-ตาบ้านี่อีกแล้ว อะไรจะซวยซ้ำซ้อนซ่อนเงี่อนเนี่ย-แทนบ่นในใจ
"แล้วนี่จะไปกินข้าวหรอหนูแทน"เจ๊ปริญเอ่ยถามพงศกร เมื่อเห็นแทนเตรียมตัวมาพร้อม
"จ๊ะเจ๊ เจ๊ไปด้วยมั้ย"แทนเปลี่ยนน้ำเสียงและคำแทนตัวเองทันทีเมื่อคุยกับเจ๊ปริญ เจ๊ที่เขาเคารพเหมือนเป็นหนึ่งในสมาชิกในครอบครัว
"มากินกับเจ๊สิหนู เจ๊ซื้อกับข้าวมาเยอะเลย ข้าวก็หุงแล้วด้วย"เจ๊เอ่ยชวนอย่างเช่นเคย
"เดี๋ยวเรามานะปริญ เราไปเอากระติกน้ำมาให้"หนุ่มเสียงทุ้ม เอ่ยราวกับสนิทกับเจ๊ปริญ ก่อนเดินขึ้นบันไดไป
"เจ๊ หมอนั่นใคร มาทำไรห้องเจ๊ แล้วเจ๊สนิทกับหมอนั้นด้วยหรอ บอกมาเลย"แทนได้ทียิงคำถามเจ๊ปริญ
"พอเลย พอเลย แกนี่นาาาาา"เจ๊ปริญปลามแทน แต่ก็แอบยิ้มเล็กก่อนตอบ
"มันชื่อ ไบค์ อยู่การตลาดห้องเดียวกับเจ๊นี่แหละ มันมาทำรายงานกลุ่ม แล้วเดี๋ยวลงมากินข้าวด้วย"แทนถึงกับพูดไม่ออก เมื่อจบประโยคเจ๊ปริญ ประตูห้องก็เปิดออก เจ้าของร่างโปร่ง เสียงทุ้ม ชื่อว่า ไบค์ ยืนอยู่ตรงประตู
แทนถึงกับปรับสีหน้าแถบไม่ทัน
"มีไรกันหรอปริญ"เจ้าตัวถามเพราะเพิ่งมาถึงห้อง พร้อมวางกระติกน้ำลงข้างๆ
"ไม่มีไรหรอก น้องฉันชอบแกนะ"เจ๊ปริญตอบ ทำเอาแทนเหวอเลย
"บ้าหรอเจ๊ ใครจะไปชอบกัน ไม่ใช่สเปคสักหน่อย"แทนตั้งสติได้ก็รีบลนลานปฏิเสธทันควัน
"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ..."เจ๊ปริญหัวเราะชอบใจใหญ่
"เอ้า...กินข้าวเถอะ เจ๊หิว"เจ๊ปริญรีบตัดบทก่อนที่จะมีคนเอ่ยขึ้นอีก
แทนนั่งร่วมวงทานข้าวกับเจ๊ปริญและไบค์ ชายหนุ่มร่างโปร่งอย่างเงียบๆ แต่ก็แอบเหลือบมองเป็นระยะ
-ดูไป ดูมาก็ใช่ได้นะเนี่ย- -บ้าแล้ว กรูท่าจะบ้าจริงๆ- แทนถกเถียงในใจ
"อิ่มแล้วเจ๊ หนูไปก่อนนะ ไม่อยากรบกวน เจ๊จะได้ทำรายงานต่อ" แทนถือจานของตัวเองพรางหมุนตัวลุกขึ้นเพื่อที่จะไปล้างจาน
"เอ้า ดีๆ เดี๋ยวล้มอีกนะ"ไบค์ เจ้าของเสียงเอ่ยแหย่พรางยิ้มเยาะ
"..."แทนได้แค่หันกลับมามอง แล้วก็หันกลับไปล้างจานตามเดิม
"เสร็จละ ไปแล้วนะเจ๊"แทนบอกลาพร้อมกับ ก้าวท้าวผ่านร่างของไบค์ที่นั่งทานข้าว
แต่ด้วยที่ติดเป็นนิสัย แทนก็ไม่ลืมที่จะก้มลงเพื่อไม่ให้เสียมารยาท ทำเอาไบค์ถึงกับหยุดฉงัก
-ปัง-
"น้องแกหรอปริญ ตลกดีว่ะ"สิ้นเสียงปิดประตู ไบค์ก็เริ่มที่จะถามปริญเพื่อนที่ร่วมวงทานข้าวด้วยกัน
"จะจีบรึไง"ปริญถามเพื่อนพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม
"บ้า แกก็รู้เราชอบผู้หญิง และเราก็มีแฟนแล้วเว้ย"ไบค์ปฏิเสธทันควัน
"ใครจะไปรู้........"ปริญยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนลุกขึ้นเก็บจานไปไว้ที่ล้างจพานตรงระเบียง
"...."ไบค์ได้แต่ส่ายหัวไปมาให้กับท่าทีของเพื่อน

1 อาทิตย์หลังจากมื้อเย็นวันนั้น เป็นช่วงที่นักศึกษาใหม่ มีกิจกรรมนานา ทำให้ยุ่งวุ่นวายกับการเข้าคณะ
แทนและเพื่อนๆก็เช่นกัน
"น้องชื่อไรครับ"เสียงนุ่มถามจากด้านหน้าระหว่างผูกข้อมือ
"แทนครับ"แทนตอบเสียงนุ่มๆ พรางคิดในใจ ป้ายชื่อก็มี ไม่อ่านหรือไง
"น้องแทน น่ารักดีนะครับ ผิวเข้มๆ"เสียงนุ่มเอ่ยต่อ ทำเอาแทนหน้าแดง
"......"
"แหม ไม่ได้เลยไอพีท แกนี่นะจะกินเด็กอีกหรอ"เสียงเข้มแซวดังมา
"กงกินไร เมิงหุบปากไปเลยนะไอแพน" เสียงนุ่มของคนที่เพื่อนๆเรียกว่า พีท ดังเข้มขึ้น ก่อนหันกลับมาหาแทนอีกครั้ง
"อย่าไปสนใจพวกบ้ามันนะครับ น้องแทน" พี่พีทหันมาบอกกับรุ่นน้องเจ้าของชื่อแทนตรงหน้า
"..."แต่แทนได้เพียงแค่ยิ้ม และเดินจากไป

"แก แก แกได้ผูกข้อมือกับพี่พีทป่าว อิแทน" กัสเพื่อนสาวในกลุ่มเอ่ยถามหลังจากที่เสร็จพิธีผูกข้อมือ
"เออ ได้สิ" แทนตอบสั้นๆ
"พี่พีทนี่หล่อนะสุภาพด้วย แต่เสียดายพี่แกเป็นเกย์นี่สิ"กัสยังคงพรรณนาต่อ
"แล้วไง" ปิ้กหนุ่มอีสานเอ่ยถามกัสพรางเบ้ปากอย่างมั่นใส้
"ก็ไม่ไงหรอกย่ะ นังปิ้ก"กัสค้อนใส่ปิ้ก
พงศกรได้แต่นั่งคิดถึงสิ่งที่พีทพูดกับเค้าระหว่างที่ผูกข้อมือ
แล้วก็ส่ายหัวหยิกๆคนเดียว
"เป็นอะไรแกหะ อิแทน"วรรณเพื่อนอีกคนถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงโต๊ะพอดี
"หะ ไม่มี ไม่มีอะไร" แทนตอบวรรณไปแบบเก้ๆกังๆ
"อ้าวเจอกันอีกแล้วนะครับน้องแทน"เสียงคุ้นหู ทำเอาแทนและเพื่อนๆหันไปมองที่ต้นเสียง
"พี่แทน"ทุกคนเอ่ยพร้อมกัน ยกเว้นแทนที่ตกในภวังความคิดโดยไม่ได้สนใจอะไร
"อยู่กับเพื่อนหรอครับ ดีๆครับเกาะกลุ่มกันไว้นะครับ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะครับ" พีทพูดพรางยิ้มสดใส
"แล้วไว้เจอกันครับ น้องแทน"พีททิ้งท้ายพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ดูจะเจาะจงไปที่พงศกร ก่อนเดินจากไป
"แก แก พวกแกดูสิ พี่พีทชอบอิแทนแน่เลย" กัสพูดเปิดประเด็น
"เออว่ะ"วรรณเริ่มสนับสนุน
"ใช่ๆ ดูพี่แกยิ้มตอนที่พูด แล้วไว้เจอกันครับ น้องแทน ดิ ชัดมาก" วุ้นจากที่นั่งเงียบๆก็แจมด้วย
"แกว่าไงละ อิแทน" อัญถามแทนอย่างอยากรู้
"ไม่รู้ดิ พี่เขาคงแหย่หรอกน่า"แทนหลุดจากภวังก่อนตอบด้วยเสียงเบาๆ
-คนอะไรยิ้มน่าหลงไหลเป็นบ้าเลย- ในใจพงศกรยังคงเต้นระรัว
"เดี๋ยวเราว่าเรากลับละนะ" เทคที่นั่งเงียบเอ่ยขึ้น พร้อมกับลุกขึ้น
"อื้ม พวกเราก็แยกย้ายเถอะ"ปิ้ก เอ่ยสมทบ
ทุกคนต่างลุกขึ้น เก็บข้าวของ หอขนมแยกย้ายกัน
.....
"ไปละ ไว้เจอกัน"ปิ้กลาอย่างทุกครั้งเมื่อมาถึงหน้าหอพักของแทน
"อื้ม" แทนตอบรับสั้นๆ
-เฮ้อ วุ่นวายจริงชีวิตนักศึกษาเนี่ย- แทนบ่นพึมพำในใจ
"อ้าว น้องของเปรมนี่" เสียงทุ้ม ดังมาจากด้านหน้า
"อ้าว น้องแทน"และอีกเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง...

To be Continue (Chapter 3)

[BrownSugar]

อย่าลืมลงกฎนะคะ ละก็พบคำผิดเยอะเลยย เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

ขอบคุณที่แนะนำครับ ไม่ได้เขียนนาน 

[BrownSugar]

มาต่อที่กันเลยนะครับ

Chapeter 3 จุดเริ่ม

"อ้าว น้องของเปรมนี่"เสียงทุ้มดังจากด้านหน้า
"อ้าว น้องแทน"และอีกเสียงที่ดังมาจากด้านหลัง
แทนเงยหน้ามองตามเสียงด้านหน้า -โอ้ย ไอบ้าไบค์- เข้าสบทในใจ
ก่อนที่จะเหลียวกับไปมองตามเสียงด้านหลังอย่างรวดเร็ว
"อ้าว พี่พีท"เขาเอ่ยทัก พร้อมยิ้มเจือนๆไปให้เจ้าของชื่อนั้น
"พี่มาชวนไปเดินเล่นนะครับ"พีทเอ่ยช่วน แต่ก็ไม่ทันจะได้ฟังคำตอบจากแทน
มือเรียวใหญ่ของเขาคว้าข้อมืออันเรียวเล็กของแทนมาไว้ พร้อมออกเดิน
"เอ่อ พี่พีท"แทนพึมพำในลำคอ
ในคณะเดียวกันไบค์ได้แต่ยืนมองร่างของสองคนนั้นเดินจากไปแบบงงๆ
-อะไรของเขา ที่กับเราไม่ทัก เด็กคนนี้นี่-ไบค์ได้แต่บ่นในใจ

"หิวมั้ยครับน้องแทน" พีทถามหลังจากเดินกันได้ไม่นานนัก
"ยังครับ เพิ่งเดินได้แป๊บเดียวเองนี่ครับ"แทนตอบแต่ก็ไม่ได้มองหน้าคนถาม
"ไม่เอา พี่จะกิน งั้นกินติมกัน" พีทพูดเอาแต่ใจเล็กน้อย ก่อนคว้ามือเรียวเล็กของแทนเลี้ยวเข้าร้านไอติมเซเซ้นต์อย่างไม่รอคำตอบ
หลังจากสั่งออเดอร์เป็นที่เรียบร้อย ไม่นานนักไอศครีมสองถ้วยได้ถูกเสิร์ฟให้กับทั้งสอง
แทนตักไอศครีมอย่างเอร็ดอร่อย
"เลอะเหมือนเด็กเลยนะเรา" พีทกล่าวยิ้มพร้อมทั้งยกมือเรียวขึ้นปาดไอศครีมที่เปื้อนขอบปากแทน ก่อนที่จะชักกลับมาเข้าปากตัวเอง
"พี่พีท" แทนกล่าวด้วยสีหน้าแดงก่่ำ พร้อมรีบหยิบกระดาษขึ้นมาเช็ดที่ปากตัวเอง
"แทนนี่ดีเนอะ ผิวเข้ม หน้าครึมๆ แต่เวลายิ้มน่ารักอีก คงมีแฟนแล้วสิท่า"พีทเย้าแทน ทำเอาหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปใหญ่
"แฟนที่ไหนกันครับ ใครจะสนแทนเล่า"แทนตอบทั้งที่ไม่กล้าสบตาพีทที่นั่งมองหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม
"อิ่มแล้วครับ เรากลับกันเถอะ"แทนรีบตัดบทก่อนที่พีทจะเอ่ยอะไรขึ้นมาอีก
พีทยิ้มอย่างพอใจ พร้อมทั้งพยักหน้ารับอย่างสุภาพ
หลังจากที่ชำระเงินเรียบร้อย ทั้งคู่ก็ออกมายืนหน้าร้าน
แทนหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดูเวลา -นี่สองทุ่มครึ่งแล้วหรอเนี่ย- เขาได้แต่บ่นในใจ
"มีอะไรหรือเปล่าครับน้องแทน"พีทเห็นดังนั้นจึงเอ่ยถาม
"อ๋อ ไม่มีอะไรครับ แค่ดูเวลานะครับ"แทนตอบพรางเก็บโทรศัพท์กลับเข้าที่เดิม
"ไม่ถามพี่ละ พี่ใส่นาฬิกาข้อมืออยู่นะ" พีทได้ทีโอบคอของแทนว่าไว้ข้าง ก่อนโชว์นาฬิกาข้อมือให้แทนดูพรางยิ้มให้อย่างมีนัย
"..."แทนได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ไม่ได้ผละตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น
แต่กลิ่นกายของพีท กลับทำให้หัวใจของแทนเต้นระส่ำ ไม่เป็นจังหวะ
ใบหน้าของแทนก็กลับมาแดงอีกครับ
แต่ทว่าพีทสังเกตุเห็นปฏิกิริยาของแทน ทำให้เขารู้สึกพอใจอย่างมาก
ประหนึ่งว่า เหยื่อติดกับที่เขาได้วางไว้แล้ว ก่อนส่งยิ้มให้กลับแทนอีกครับ
"งั้นเรากลับกันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง"พีทเอ่ย และค่อยๆคายอ้อมแขนที่โอยร่างเล็กของแทนไว้
"มะ..."แทนกำลังจะปฏิเสธ
พีทจับมือร่างเล็กพร้อมทำลากออกมาทำให้แทนไม่ทันได้ตั้งตัว
พีทกุมมือเรียวเล็กของแทนไม่ปล่อยจนถึงหอที่แทนพักอยู่
"ปล่อยได้แล้วมั้งครับ"แทนพูดเสียงเบาๆ แต่ก็ไม่ได้มองเจ้าของมือที่เกาะกุมมือเขาไว้
"..."ไร้ก็การตอบกลับจากพีท และในขณะเดียวกันพีทดึงแทนเข้ามาไว้ในอ้อมกอดเขา
ใบหน้าที่มีสันจมูกพอประมาณ โน้มลงมาใกล้ใบหน้าเรียวเข้มที่ถูกเชิดให้เงยรับริมฝีปากที่กำลังโน้มลงมาประกบกับริมฝีปากเขา
กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ที่พีทได้สูบไปเมื่อไม่นานนัก พร้อมกลิ่นโคโลญจ์อ่อน ยิ่งทำให้หัวใจแทนเต้นระรัวอีกครั้ง แต่ทันใดที่แทนเรียกสติตัวเองกลับมาได้นั้น
เขาก็ผลักร่างพีทจนเซไปชนกับฝาฝนักอีกฝั่งของทางเดินใต้หอพัก
"พี่ขอโทษ"พีทเอ่ยพรางก้าวเท้าเข้ามาหาแทนอีกครั้ง
"พี่กลับเถอะ ลาก่อนครับ"แทนกล่าวก่อนกดประตูหอพักเข้าไปอย่างไม่เหลียวมองหลัง
"พี่ชอบแทน เป็นแฟนพี่มั้ย"พีทกล่าวหลังจากแทนเปิดประตูเข้าหอ
แทนหยุดเดินและหันกลับมามองพีทที่ยืนอยู่อีกฝากของประตูหอที่เป็นกระจก
"งั้นพี่ก็พิสูจน์ให้เห็นสิครับ ว่าที่พี่พูดมันจริง"แทนกล่าวก่อนที่จะหันกลับแล้วเดินขึ้นบันไดไป
พีทยิ้มหลังจากร่างเล็กเดินขึ้นบันไดไป
-เดี๋ยวก็รู้แทน ว่าเราจะรักพี่- พีทบ่นกลับตัวเองระหว่างที่เดินกลับหอตัวเอง

1 เดือนหลังจากนั้น พีทคอยตามแทนตลอดตั้งแต่ไปรอรับที่หน้าหอ จนรอที่ห้องในช่วงหลังๆ
พีททำให้แทนใจอ่อนทีละเล็ก ทีละน้อย
"เฮ้ย ไอพีท เป็นไงน้องแทนแก ได้แอ้มยัง"เพื่อนในกลุ่มถามขึ้นระหว่างที่นั่งดื่มกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง
"ยังว่ะ แต่ก็ใกล้ละ" พีทตอบพรางยิ้มอย่างภูมิใจ
"อย่าหลงสะละ เดี๋ยวเสียชื่อเสือพีทเอานะเว้ย"เพื่อนคนเดิมยังแซวต่อ
"น้องมันน่ารักดี แถมผิวเข้ม น่าจะสนุกได้อีกนานๆ"พีทตอบเพื่อนก่อนยกแก้วขึ้นดื่ม

-ตือ ตือ ตือตือ รือ รือ-เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
แทนที่นอนเล่นอยู่บนเตียง ใช้มือคว้าโทรศัพท์มากดรับ ก่อนกรอกเสียงลงไปอย่างทุกครั้ง
"คับพี่พีท โทรมาป่านนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ"แทนถามปลายสาย เมื่อเห็นเวลาว่านี่มันเที่ยงคืนแล้ว
"ลงมารับพี่หน่อย พี่อยู่ใต้หอแทน"เสียงงัวเงียบอกว่าปลายทางมีอาการที่เรียกว่าเมา
"รอแป๊บนะครับ"แทนตอบก่อนกดวางสาย และรีบลงมาใต้หอ
แทนในชุดเสื้อกล้ามสีขาว กับกางเกงนอนขาสั้น มาปรากฏต่อหน้าพีทที่ยืนพิงผนังตรงหน้าประตูเข้าหอ
"พี่ค้างด้วยสิแทน"พีทไม้พูดเปล่า ถลาเข้ากอดแทนด้วยอาการเมา
"อ่ะ อะครับ ขึ้นไปบนห้องก่อนครับ"แทนตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร
ในเมื่อไหนๆพีทก็ดีกับเขาตลอด เราแทนก็มีใจให้พีทเสียแล้วด้วย

"นอนลงก่อนนะครับพี่พีท เดี๋ยวแทนไปหาน้ำหาผ้ามาเช็ดตัวให้"แทนพูดพร้อมวางพีทลงที่เตียงของเขา
"ครับที่รัก" พีทพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอร์พร้อมด้วยรอยยิ้มที่ดูจะคุ้นตา
แทนจัดแจงผ้าและน้ำเพื่อเช็ดตัวให้พีท
"ถอดเสียก่อนนะครับพี่พีท" แทนพูด ก่อนค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของพีททีละเม็ด ทีละเม็ด จนครบ
แผงออกขาวปนแดงจากฤทธิ์แอลกอฮอร์ที่ดูแน่น กำยำ ของพีททำเอาแทนใจสั่น กล้ามท้องที่เป็นลอนๆบอกได้ว่าคนนี้หุ่นดีในระดับหนึ่ง
แทนก้มลงบิดผ้าในกะละมังที่เตรียม ก่อนค่อยลูบเช็ดไปมาบนใบหน้าของพีทอย่างช้าๆ
แทนก้มลงบิดผ้าในกะละมังใบเดิมอีกครั้ง และนำมาลูบเช็ดไปมาตรงแผงอกแน่น แผงนั้น
แทนได้แต่แอบมองเป็นระยะ ด้วยความเขิลอาย ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่แทนทำอะไรแบบนี้
แต่ตาเจ้ากรรมได้เหลือบไปเห็น ว่าแท่งสวรรค์ของพีทที่หลับไหลใต้สเลคดำแนบเนื้อนั้น มันนูนขึ้นมาจนเป็นเนินเห็นได้อย่างชัดเจนทำเอาแทนรีบดึงผ้าที่กำลังเช็ดอยู่นั้น กลับลงมาที่กะละมังอย่างรวดเร็ว แต่ถ้ามือเขาได้ถูกกระชาก
ทำให้ผ้าปลิวริ้วไปตกตรงปลายเตียง และร่างของเขาได้ขึ้นมาอยู่บนร่างของพีทเสียแล้ว
พีทมองแทนด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม พร้อมยื่นมือเรียวยาวลูบไปที่ใบหน้าคมเข้มของแทนที่ตอนนี้แดงก่ำไปหมดแล้ว
"พี่รักเรานะ เราไม่คิดจะรักพี่บางหรอ"พีทมองแทนด้วยสายตาที่ออดอ้อน
ไม่ทันที่แทนจะได้ตอบคำถามใดๆ พีทโน้มตัวของแทนลงมาแนบกาย
"พี่ยังดีไม่พอหรอ พี่พิสูจน์ให้แทนไม่ได้ใช่มั้ย"พีทเริ่มพล่ามต่างๆนาน
"ไม่ใช่ครับ"แทนพูดขึ้นหลังจากที่เงียบฟังมานาน
"แทนก็..."แทนกระซิบเบาๆ
พีทยิ้มก่อนที่บรรจงจูบแทนอย่างเนินนานและดูดดื่ม
ทั้งสองกอดก่ายกันไปมา พีทล่วงล้ำเข้าไปในเสื้อกล้ามเคล้าคลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะสลัดเสื้อกล้ามนั้นออกไปจากร่างของแทน
แล้วสัมผัสด้วยชิ้นเนื้อที่เปียกชุ่มไปที่ยอดอกของแทนอย่างช่ำชอง
แทนกระเซ่าเสียงเบาๆตอบรับเป็นระยะ
เวลาผ่านเลยไป ผ้าชิ้นน้อย ชิ้นใหญ่ที่แท่นนูนสัญลักษณ์ชายได้ถูกสลัดลงกับพื้น เหลือเพียงกายเปล่า
ที่ขยับตามจังหวะของทั้งคู่......

หลังจากวันนั้น เตียงที่เคยมีแค่หนึ่งกายก็ได้กลายเป็นสอง ที่คอยใช้สอยอยู่จนชิน
แทนกับพีทคบกันมาได้ 2 เดือนเศษ ทั้งคู่ดูไปกันได้ด้วยดี ไม่มีปากเสียง ดูแลเอาใจใส่กันอย่างดี
"แทน"เสียงหญิงสาว ร้องเรียกจากด้านในมหาลัย พรางยกมือขึ้นกวักให้เข้าไปหา
"...."แทนไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่เดินเข้าไปหาแต่ดี
"มีอะไรหรอกิ๊ก"แทนถามเพื่อนร่วมห้อง เมื่อเดินมาถึงม้านั่งที่กิ้กนั่งอยู่
"เอาหูมาสิ"กิ้กทำท่าทีมีความลับ แต่แทนก็เอียงหูไปหาเขาอย่างว่าง่าย
"...."แทนฟังแล้วไม่ได้ตอบแต่อย่างใด เขาดูนิ่งขึ้นและขอตัวกลับทันที

To be continue