***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
เคยลงแล้ว แต่ครั้งแรกหายไปเกิน 3 เดือนและครั้งที่สองลงผิดบอร์ด :serius2:เลยมาลงใหม่ฝากอ่านด้วยนะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3 ก.พ. 54 // 13.12 น.
"คีน เลิกเล่นโทรศัพท์แล้วมาเสิร์ฟอาหารก่อน" หญิงวัยกลางคนที่ยังดูไม่โรยราไปตามอายุของตัวเองตะโกนมาจากในครัวของร้านอาหารเล็กๆในแหล่งท่องเที่ยวหนึ่ง
"อืมๆ รอเดี๋ยวนะแม่" เสียงห้าวตะโกนกลับมาขณะพิมพ์ตัวอักษรส่งไปลาเพื่อนทางโปรแกรมแชท
"คีน เสร็จรึยังเนี่ย เร็วหน่อยสิ" เธอตะโกนออกมาอีกครั้งเพราะรู้ว่าถ้าไม่กระตุ้นลูกก็คงเล่นจนเพลินไม่ลงมาช่วย
ตึก ตึก ตึก ตึก
"อือ มาแล้วๆ" เสียงตึงตังนำมาก่อนที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะลงมาจากบนห้องนอนของร้าน เมื่อลงมาแล้วก็รีบนำอาหารไปเสิร์ฟให้แก่ลูกค้าที่กำลังรออาหารที่สั่งอยู่
"โทรศัพท์น่ะเพลาลงซะบ้างมัวแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ออกมาข้างนอกบ้าง แล้วทีหลังหัดเดินลงมาดีๆวิ่งเป็นลิงเป็นค่างนับวันยิ่งไม่เหมือนลูกคน" เธอบ่นไปตามประสาแม่ที่ดีอยากให้ลูกออกมาสูดอากาศหายใจข้างนอกบ้างไม่ใช่มัวแต่อุดอู้อยู่อย่างนั้นทั้งวัน มีหวังเป็นลมขึ้นมาไม่มีใครช่วยได้เพราะไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
"เถอะน่าแม่ นิดๆหน่อยๆก็อย่าเก็บมาคิดให้ปวดสมองเก็บไว้คิดว่าวันนี้จะทำอะไรให้คีนทานดีกว่า ไปพักเถอะเดี๋ยวคีนดูแลหน้าร้านเอง" ว่าแล้วก็คะยั้นคะยอให้แม่ไปนั่งพักเนื่องจากทำงานมาวันร่างกายก็ใช่ว่าแข็งแรงนักเดี๋ยวป่วยไข้ขึ้นมาแล้วจะแย่เอา
"เฝ้าร้านดีๆล่ะ มีอะไรไม่เข้าใจไปเรียกแม่ แม่อยู่บนห้องนะ" เธอเตือนลูกชายและเดินขึ้นไปพักบนห้องเนื่องจากวันนี้ก็เพลียพอสมควร
"รู้แล้วน่ะ ขึ้นไปพักเถอะตรงนี้คีนดูแลเอง"เด็กหนุ่มรีบบอกและเดินไปนั่งเฝ้าร้านแทนมารดา หยิบโทรซัพท์ขึ้นมาเล่นต่อ
อันที่จริงทุกคนก็คิดว่าเขาเล่นเกมกันแต่ที่จริงเขากำลังแชทอยู่ต่างหาก อยู่บ้านเบื่อไม่รู้จะทำอะไรเพราะต้องขายของด้วยเลยต้องมานั่งแกร่วอยู่หน้าร้านร่ำไป ไม่รู้จะทำอะไรเลยลองเปิดโทรศัพท์เล่นก็เจอระบบแชทของเครื่องเข้า ทีนี้ล่ะเล่นไม่หยุดมือกันเลยเชียว ยิ่งมีเพื่อนในสังคมออนไลน์คุยกันไปก็ยิ่งติดรู้ตัวอีกทีขาดไม่ได้ซะแล้ว
ตื้ด ตื้ด
'ทักครับ' จู่ๆก็มีข้อความทักมาอีกจากใครเนี่ย
'ครับ สวัสดี' ตอบไปละกัน หาเพื่อนคุยเล่น
'ชื่ออะไรเหรอ' ประโยคพื้นฐานสินะ
'ชื่อคีนครับ ชื่ออะไรล่ะ' จะเรียกพี่เรียกน้องก็ไม่รู้ เรียกคุณก็แลสุภาพไปอีก
'ชื่อไม้ อายุเท่าไรเหรอ'
'16 ครับ ไม้ล่ะ'
'20' อุ้ย อายุมากกว่าเรา 4 ปีนี่ ต้องเรียกพี่รึเปล่านี่
'ต้องเรียกพี่รึเปล่าครับ' เผลอพิมพ์ไปแล้ว
'แล้วแต่ ไม่ถือ'
'อย่างนั้น เรียกพี่ไม้นะ' อย่างน้อยก็พี่ เคารพเขานิด
'อืม เราว่างเหรอ คุยกับพี่เนี่ย'
'ว่างมาก เบื่อๆ' เรื่องจริงเลยนะ
'อืม พี่ไปก่อนนะมีธุระ'
'ครับ บาย'
....ว่างอีกแล้วทำอะไรดี เบื่อจริง เฝ้าร้านต่อแล้วกัน....
4 ก.พ. 54 // 13.22 น.
ตื้ด ตื้ด
'สวัสดี' ใช่พี่คนนั้นรึเปล่า
'สวัสดีครับ'
'ทำอะไรอยู่'
'กินข้าวครับ พี่ไม้' ใช่แหละ
'พี่กินด้วยได้ไหม'
'ได้สิ ถ้าพี่มาได้' เขาคงมาได้อยู่ไหนก็ไม่รู้
'คีนอยู่ไหนล่ะ' ตอบดีรึเปล่านะ
'คีนอยู่จันทบุรีพี่จะมารึไง'
'ไม่ดีกว่า คีนมาหาพี่สิ' เหมือนบ้านอยู่ใกล้
'พี่อยู่ไหนล่ะ'
'พี่อยู่ท่าใหม่ คีนล่ะ' เฮ้ย จังหวัดเดียวกัน
'คีนอยู่นายายอาม' ก็ถือว่าห่างอยู่
"คีนๆ มาเสิร์ฟเร็ว" แม่เรียกแล้ว มีลูกค้านี่คงต้องหยุดเล่นก่อน เดี๋ยวโดนบ่นอีก ซวย
'คีนไปแล้วนะ บายครับ'
5 ก.พ. 54 // 13.19 น.
ตื้ด ตื้ด
'ทัก คีน' พี่ไม้นี่
'สวัสดีพี่' แอบเนียนเพิ่มความสนิท 55
'กินข้าวหรือยัง' ข้าวเช้าหรือข้าวเที่ยงนี่
'กินแล้วครับ ข้าวเช้าน่ะ'
'อย่ามากวน คีน' ไม่ได้กวนแค่ไม่รู้
'ไม่ได้กวนซะหน่อย'
....เงียบเลย เบื่อๆๆๆๆๆๆๆ
'พี่ เบื่อว่ะ' ลายเริ่มออกแล้วเรา
'คีนเอาเบอร์มาสิ' เอาไปทำอะไรล่ะนั่น แทงหวยเหรอ
'08268xxxxx' ใจง่ายให้เขาไปอีกเรา ก็มันเบื่อ
ตื้ด ตื้ด
"สวัสดีครับ" เด็กหนุ่มรับสายจากเบอร์ที่โทรมาด้วยน้ำเสียงสุภาพตามปกติของตนโดยไม่ได้เคลือบแคลงสงสัยว่าเบอร์นี้เป็นเบอร์โทรของใคร
"สวัสดี นี่คีนรึเปล่า" เสียงตอบมาตามสายเป็นเสียงของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งคีนเองก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน
"ใครโทรมาครับ" จู่ๆก็มาถามคงรู้หรอกนะว่าใคร พี่ไม้หรือเปล่านี่จะพูดทักไปก็ไม่กล้ากลัวผิดคน จะหน้าแตกเสียเปล่า
"พี่ ไม้ครับ"
17 ส.ค. 54 // 22:54 น.
นับตั้งแต่วันนั้นวันที่พี่ไม้มาทักผ่ายมาก็ 6 เดือนเศษแล้วเราคุยกันทั้งเรื่องทั่วไปปรึกษากันหลายอย่าง พี่ไม้จะโทรมาตอนบ่ายและกลางคืนทุกครั้งไปเพราะจำเป็นต้องทำงาน พี่เขาจะตื่นเวลาเกือบบ่ายและโทรหาก่อนที่จะออกไปทำงาน กลับมาอาบน้ำนอนและโทรหาอีกรอบเป็นอย่างนี้ทุกวันจนรู้ตัวอีกทีก็เหมือนติด
เวลาที่คุยกันทำให้รู้ว่าพี่ไม้ออกจากเรียนแล้วเพราะฐานะทางบ้านขัดสนนิดหน่อยเลยออกมาตั้งวงเล็กๆกับเพื่อนเป็นนักดนตรีอิสระ เวลาพี่โทรมาก็ได้ยินเสียงเพื่อนหรือแม่ของเขาเป็นบางครั้งบางคราว
ตื้ด ตื้ด
"สวัสดีครั..."
"ฮึก คีน ฮึก พี่ พี่ ฮึก" เสียงสะอื้นไห้จากผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาจากสายที่รับทั้งที่คีนยังพูดทักไม่จบ เขาพูดกุกกักจนแทบไม่เป็นค
"ใจเย็นนะครับ ค่อยๆพูดหยุดร้องไห้ก่อนก็ได้" รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ปลอบได้เพียงเท่านี้แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเราไม่ได้อยู่ใกล้กัน
"คีน ฮึก พี่ แฟนพี่บอกเลิก ฮือ" ความรู้สึกเหมือนตกลงเหวเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่พูดและสะท้อนในหัวซ้ำๆคล้ายจะตอกย้ำว่า 'พี่มีแฟนแล้ว' แต่เหนือสิ่งอื่นใดความห่วงใยก็มีมากกว่า
"ใจเย็นสิพี่ มันต้องมีทางออกลองไปง้อดูสิแฟนพี่อาจแค่โกรธอะไรเฉยๆก็ได้" ได้แต่ปลอบไปทั้งที่ใจก็เจ็บเหลือเกินตอนที่พูดคำว่า 'แฟนพี่'
"ขิงเขาโกรธพี่ เขาบอกว่าพี่แอบนอกใจ พี่ไม่มีเวลาให้เขาเลย" ก็สิ่งที่พี่ทำอยู่นี่แหละที่ทำให้เขาคิดอย่างนั้นเขาจะคิดอย่างนั้นก็ไม่แปลกพี่โทรมาทั้งตื่นนอน ก่อนนอน ทั้งเวลาว่าง วันๆอยู่แต่กับเพื่อนนอกนั้นก็แม่และคีนพี่แทบไม่ได้เอ่ยถึงแฟนเลยล่ะ
"พี่ก็ลองอธิบายเหตุผลให้เขาฟังบอกว่าต้องทำงาน หรือทีหลังก็พกแฟนพี่ไปด้วยก็ได้เขาจะได้ไม่น้อยใจ เขาคบกับพี่มานานพอที่จะรู้นิสัยพี่หรือเปล่าล่ะ" กลายเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจให้กับคนที่แอบรักนี่มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย
"พี่คบกับขิงมา 4 ปีแล้ว" นานเลยทีเดียวคงรักกันมากเลยสินะ เราคงไม่ทำบาปโดยไปแทรกกลางหรอกเพราะมันคง เสียเปล่า
"รักเขามากก็อย่าทำให้เขาเสียใจนะพี่ รักเขาให้มากๆทำให้เขามีความสุข" ให้มากกว่าที่คีนรักพี่ให้มากกว่าที่คีนอยากให้พี่มีความสุข ขอให้เขาทำได้มากกว่าคีน
"รักสิ พี่รักขิงมากแอบรักก่อนที่จะขอคบมานานด้วยซ้ำ ขอบคุณนะคีน ฝันดี" ยิ่งได้ฟังน้ำตาก็เหมือนจอดรอคิวรอเวลาไหลรินลงมาแล้ว พี่รักเขามาก พี่รักเขามาก ความจริงนี่ช่างไม่น่าพิศมัยเสียเลย
"ราตรีสวัสดิ์ครับ พี่ชาย" ยังไงก็ได้แค่นี้แหละ 'แค่พี่ชาย'
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
14 ก.พ. 55
นับตั้งแต่วันนั้นวันที่พี่โทรมาปรึกษาเรื่องแฟนที่จริงเรียกว่าโทรมาระบายยังจะถูกซะกว่า เพราะสิ่งที่พูดมาวันนั้นทำให้ผมเศร้ามากตอนนี้ผมเลิกแชทไปแล้วเปลี่ยนสถานะจาก 'กำลังแอบรัก' เป็น 'กำลังพักใจ' แทนนี่มันก็เรื่องจริงทั้งนั้นจะไปอายใครทำไมที่ควรอายคือแอบรักแฟนใครเขามากกว่า ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ
และจากวันนั้นเหมือนกันที่พี่ไม่ติดต่อมาเลยแต่มันก็คงดีที่สุดแล้วก็เราเป็นคนพูดเอง
"ครับ ราตรีสวัสดิ์" "พี่...ไม่ต้องโทรหาคีนแล้วก็ได้นะ แฟนพี่คงไม่ชอบ"
จากที่เคยคุยอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันวันนี้กลับต้องมานั่งเศร้าเหงาอยู่คนเดียว จากเคยร้องเพลงให้พี่ฟัง จากที่เคยฟังเสียงร้องคลอกับเสียงกีต้าร์ที่พี่ร้องและเล่นให้ฟังบอกว่าไม่เพราะแต่สำหรับคีนมันเพราะ เพราะจนต้องอัดเสียงไว้ฟังซ้ำ แต่ตอนนี้ตอนที่ทุกอย่างจบลงแล้วพอได้ฟังเสียงก็อยากจะร้องไห้เหลือเกิน
17 ส.ค. 55 // 20.21 น.
วันนี้ ครบรอบ 1 ปีที่พี่หายไป ว่าจะตัดใจแล้วแต่แค่โทรไปหาคงไม่เป็นไรหรอกมั้งตอนนี้ความเจ็บมันก็เหลือแค่ความรู้สึกดีๆที่เก็บไว้...เราคงไม่เป็นไรแล้ว
ตื๊ด ตื้ด ตื้ด ตื้ด
"ฮัลโหล" พี่ไม้ แค่ได้ยินเสียง
"ใครนี่ ไมไม่ตอบ" เสียงตอบกลับมา ดูเหมือนจะจำไม่ได้สินะ เพราะพี่ไม้ก็เคยบอกว่า'ถ้าไม่ใช่คนสำคัญจริงๆพี่ไม่เมมเบอร์ไว้หรอก'
"เฮ้ย ไม่ตอบวางสายแล้วนะ" ตอนนี้คีนเป็นคนที่ไม่สำคัญใช่ไหม หรือก็น่าจะเป็นอย่างนั้นมาตั้งแต่แรก แค่น้องชายคนหนึ่งไม่สำคัญอะไรด้วยซ้ำ
"พี่ไม้ คีนเอง" จำไม่ได้ไม่เป็นไรขอให้ได้ยินเสียงก็พอ เด็กอย่างเราสู้ใครเขาไม่ได้หรอก ไม่เจียมตัวเลยคีน
"คีนไหน อ๋อ คีน มีไรล่ะ" เฮอะ เป็นไงล่ะ ใจกล้าหน้าด้านโทรมาหาเขาจำไม่ได้แถมไม่สน ไหนว่าทำใจได้แล้วไงแล้วไอ้ที่เจ็บอยู่นี่อะไร
"เปล่า แค่นี้นะ" ไหนว่าทำใจได้แล้วไหนว่าไม่ร้องไห้ไหนไอ้คนเข้มแข็งคนนั้นหายไปไหนแล้วล่ะ ไอ้คีนแค่นี้ทนไม่ได้อ่อนแอนักหรือไงมีสิทธิ์หรือไงเจ้าบ้า งี่เง่าสิ้นดี
17 ส.ค. 57 // 11:06 น.
"ไอ้ไม้ ไปได้ยังวะเดี๋ยวพี่เดี่ยวรู้ว่าแอบอู้ก็ตกงานกันหมดหรอก"ชายรูปร่างบึกบึนผิวสีแทนคนหนึ่งเดินออกมาจากบ้านที่อยู่เยื้องทางซ้ายของชายที่เมาไม่ได้สติอยู่หน้าบ้าน ตอนนี้ผมกำลังเมามายจนสติเหลืออยู่เพียงน้อยนิดส่วนที่เป็นอย่างนี้ก็แค่เหตุผลธรรมดาๆทั่วไปของคนที่..อกหัก
"นี่วันๆจะแดกแต่เหล้าหรือไง ทำตัวเป็นหมาจนตรอกไม่มีทางออกจนต้องมานั่งแดกเหล้า ถามจริงมึงทำอย่างนี้ขิงมันก็ไม่กลับมาหามึงหรอก"คนโดนเทศนาก็ได้แต่นั่งจมกองเหล้าทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไป
"มึง..."คนที่นั่งดื่มเหล้าจนแทบครองสติไม่ได้เอ่ยออกมาครั้งแรกด้วยเสียงระโหยแห้งหากใครมาพบคงตกใจเพราะนอกจากน้ำเมาแล้วชายตรงหน้ายังมีน้ำตาไหลรินออกมาจากตาเคล้าไปด้วยเช่นกัน
"อะไรอีก นี่เห็นว่าหายอาการอกหักฟูมฟายมาได้ช่วงหนึ่งแล้วนะถึงได้ปล่อยมาอยู่คนเดียวได้ แล้วนี่เป็นไงเอาอีกแล้วนี่เมื่อไรแกจะหา.."
"คีนโทรหากู!!มึงได้ยินไหมน้องโทรหากูแล้วจะให้กูทำไง ให้กูทำไง อึก มึงจะให้ อือ กูทำไง กูอุตส่าห์ตัดขาดจากน้องมันมาได้ตั้งนาน ฮือ"ไม้ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวสั่น เขาพยายามลืมน้องแล้วเพื่อตัวน้องเองน้องที่เขารักมากกว่าพี่ชาย
ในขณะที่บาสได้แต่มองเพื่อนสะอื้นอยู่อย่างนั้นโดยไม่อาจห้ามเขามองไม้ร้องไห้ต่อไปจนพอใจไหล่ที่สั่นไหวดูน่าสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มันทำตัวเอง ทำตัวน่าสมเพชจนน่ากระทืบให้ตายทำไมต้องทรมานตัวเองทั้งๆที่ก็น่าจะรู้ว่าบอกไปคงสมหวังแท้ๆแต่ก็นิ่งเฉยทำเป็นไม่ใส่ใจห่วงใยน้องมัน ไม่ได้ดูน่าสงสารเลยสักนิดไอ้นิสัยอ่อนแอพันธุ์นี้มันน่ารำคาญเสียจริง
หมับ
"หยุดได้เปล่าวะ หยุดสักที ทำตัวแบบนี้มันน่าสมเพช"ถึงปากจะพูดออกไปอย่างนั้นใจจะคิดด่าไปแค่ไหนแต่บาสก็ยังดึงเพื่อนที่ตัวสูงเกือบเท่าเขาแต่บางกว่ามากมาในอ้อมกอด คำพูดที่แทงใจดำผู้ฟังแต่เสียงที่ใช้กลับอ่อนโยน หากคนฟังก็หาได้ใส่ใจคำพูดนั้นเพราะรู้ว่าเพื่อนคนนี้คงเจ็บไม่แพ้กันที่ได้เห็นสภาพของเขาคำพูดใจร้ายใจดำนั่นก็เพื่อเตือนสติเขาและตัวเอง
"กูขอโทษ ขอโทษนะบาส ขอโทษ"ชายร่างบางกอดเพื่อนแน่นพลางพึมพำขอโทษเพื่อนสนิทที่กอดตัวเองอยู่ เมื่อฟูมฟายจนพอใจแล้วจึงได้ผละออกมาและพูดกับบาสด้วยสายตาแน่วแน่
"ไปเถอะ กูจะไปหาน้อง ให้เรื่องนี้มันจบจริงๆซะที"เขาพูดและจูงเพื่อนออกมาทั้งสภาพนั้นจนคนที่ถูกจูงถึงแม้จะดีใจที่เพื่อนจะไปสะสางทุกอย่างให้มันเข้าที่เสียทีแต่ก็ได้ห้ามไว้ก่อนเพราะจากสภาพที่เห็นแล้ว
"บาส ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไหมกลายเป็นซากมีชีวิตเดินได้ขนาดนี้"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
17 ส.ค.57 // 21:05
บรื๊น บรื๊น เอี๊ยด
ใครมาเอาป่านนี้ คนกำลังยุ่งๆอยู่ มาไม่ดูเวลาบ้างเลย
"คีน ใครมาน่ะ"เสียงแม่ตะโกนออกมาจากหลังร้าน
"ไม่รู้ดิแม่"
"ออกไปดูให้แม่หน่อยสิ ไม่ว่าง"
"ครับๆ"ผมเดินไปเปิดประตู และสิ่งที่ผมเห็นก็ทำให้งงไปพักใหญ่ก่อนที่จะ
.
.
.
.
.
"ฮ่าๆๆๆๆ ๆๆ ไปทำไรมาวะ ทำไมสภาพเป็นอย่างนี้ละ"สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือไอ้เมน้องรักที่เปียกโชกไปหมดไม่รู้ว่าไปโดนใครสาดน้ำใส่เพราะจะกัดเขารึเปล่า แล้วยิ่งปากมอมอยู่ด้วย พูดอะไรไปอาจไม่เข้าหูใครเข้า
"นั่งญาณทิพย์มามั้ง ไอ้บ้า"วันนี้ผมเล่นอยู่กับน้องตัวดีที่นานๆทีจะได้เห็นว่ามันอับอาย คิดถึงความสุขวันนี้แล้วก็สุขใจ ผมยังจำได้ดีวันนั้น..วันที่ทำให้ผมผ่านทุกอย่างมาได้จนถึงทุกวันนี้
////////////////////////////
เอี๊ยดดดด
โครม!!
"คิ...คีน.."
ตึก ตึก ตึก ตึก
"ไม้! ตื่นสิ"
"พี่ไม้เป็นยังไงบ้างครับ บาดเจ็บมากไหม แล้ว.."
"มันยังไม่ตาย"
"ขอโทษนะ"
"ครับ ฝันดีพี่ชายของผม"
ขอโทษสำหรับอย่าง และขอบคุณสำหรับทุกสิ่งพี่ชายของผม
......สุดท้ายพี่ก็เป็นความ'ปลื้ม'ของผม......
-จบ-
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]แอบรัก & พักใจ(ตอนเดียวจบ) (อ่าน 2838 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก