หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนเดียว รักโง่ๆ (จบเเล้ว)

[Nene promporn]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[Nene promporn]

เรื่องสั้นตอนเดียวจบ


รักโง่ๆ…

กว่าผมจะได้กลับเข้าที่พักก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว หลังจากที่ตลอดเช้านั้นต้องไปแบกไม้แบกหินเพื่อสร้างฝ่ายชะลอน้ำ  กับตอกตะปูมุงหลังคาห้องสมุดให้กับคนในหมู่บ้าน ใช่ว่าผมเป็นกรรมกรก่อสร้างหรอกนะ แต่ที่ทำก็เพราะผมมาช่วยงานค่ายจิตอาสาของทางโรงเรียนน่ะสิ     ตอนนี้ผมอยู่ที่หมู่บ้านบนดอยแห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคเหนือและกำลังจะเข้าไปพักผ่อนในห้องพักสักที หลังจากที่ต้องเหนื่อยมาทั้งวัน  เมื่อยไปทั้งตัวเลยวุ้ย!
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง สายตากวาดไปทั่วจนเจอกับตัวเกะกะที่กำลังนั่งหันหลังทำอะไรบางอย่างบนที่นอน ซึ่งมันก็คือที่นอนฟูกธรรมดาๆนี่แหละ
“ทำเชี้ยไรของมึงอยู่?”
“อ๊ะ! กลับมาแล้วหรือครับ” เจ้าตัวเกะกะสะดุ้งแล้วหันมาทางผมด้วยหน้าตาเอ๋อๆ โง่ๆ ของมัน ผมเกลียดมันจริงๆเลย ทำไมมันชอบกวนตีนผมด้วยหน้าตาโง่ๆแท้ฮะ!
อ้อ!ลืมไปผมชื่อ เคิร์ซ เป็นนักเรียน ม.5 ส่วนมันชื่อ เพลิง เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของผมซึ่งก็มาค่ายอาสาเหมือนกัน เพื่อนของมันที่ชื่อ ยูนิฟเป็นเด็กผู้หญิงปัญญาอ่อนที่แอบชอบไอ้ไพร์เพื่อนของผมอยู่  และยัยงั่งยูนิฟก็ชอบเข้ามาวุ่นวายถามเรื่องไอ้ไพร์จากผมเสมอ น่ารำคาญชะมัด ยังไม่พอแค่นั้น ผมยังจับฉลากได้พักห้องเดียวกับไอ้เพลิง เพื่อนยัยงั่งนั่นอีก  วันนี้ทั้งวันไอ้เพลิงมันก่อเรื่องวุ่นวายให้ผมไม่หยุดหย่อนตั้งแต่ทำโทรศัพท์ผมตกน้ำยันทำเจ้าของโทรศัพท์ตกน้ำ ผมล่ะเกลียดจริงๆไอ้พวกโง่ๆเอ๋อๆน่ะ งี่เง่า น่ารำคาญชะมัด
“ถ้ากูไม่กลับมา มึงจะเห็นกูมั้ย?”
“ขอโทษที่ถามไม่เข้าเรื่องครับแล้วก็เรื่องโทรศัพท์…”  มันพูดแล้วก้มหน้างุดอย่างสำนึกผิด วันนี้มันพูดขอโทษเป็นครั้งที่ 21 แล้ว ถ้าผมนับไม่ผิด
“หยุดพูดแต่คำเดิมๆซะที ก่อนที่กูจะทนไม่ไหว ถีบมึงไปนอนนู้นน”
“ขอโท เอ้ย!…เอ่อ…ค..ครับ” ผมมองมันด้วยความหงุดหงิดก่อนจะเดินไปหยิบยานวดกล้ามเนื้อในกระเป๋าออกมา ทาลงไปบริเวณต้นคอก่อนจะออกแรงนวดเบาๆ แต่ดูเหมือนว่านวดเองจะไม่หายปวดแฮะ  ผมเหลือบตาขึ้นไปมองไอ้เด็กเพลิงที่กำลังนั่งจ้องผมตาแป๋ว ปัญญาอ่อนชะมัดเลยไอ่นี่ ไม่เคยเห็นคนนวดตัวเองรึไง มองอยู่นั่นแหละ 
“มองไรของมึง ว่างมากนักก็มานวดให้กูมา”
“ผมเหรอ!?” มันว่าแล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเองผนวกกับหน้าเอ๋อๆที่มันทำให้เอ๋อยิ่งกว่าเดิม โอ๊ย!!! กูล่ะรำคาญ มึงหยุดทำหน้าแบบนั้นซะทีเด๊ะ!
“ยุงแถวนี้มั้ง!”
“ครับๆ” มันรับคำแล้วเดินอ้อมมานั่งข้างหลังผมแล้วเริ่มนวดให้ น้ำหนักมือใช้ได้เลยแฮะ สบายอยู่เหมือนกันหากไม่ติดว่ามันนวดไปด้วยพร้อมกับพูดจ้อไปด้วยต่างๆนาๆว่า มันเคยนวดให้ย่า ยาย ป้า น้า อา ญาติโกโหติกา มัน กูล่ะเซ็ง
“เงียบดิ! พูดมากอยู่ได้”
“อ๊ะ!...ขอโทษครับ” ผมส่ายๆหน้าอย่างปลงๆ สงสัยคำว่า ขอโทษ คงเป็นไอเท็มประจำตัวมันไปซะแล้ว
“พอแล้ว ไม่ต้องนวดให้กูแล้ว”
“ทำไมล่ะครับ”
“เรื่องของกู! กูจะนอนแล้ว ปิดไฟด้วย แล้วที่สำคัญมึงไม่ต้องมานอนเบียดกูนะ” ฟูกปูนอนมีอันเดียวครับแต่มันใหญ่พอสำหรับสองคนอยู่  ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปล้มตัวนอนลงกับฟูก เมื่อไอ้เพลิงปิดไฟเสร็จมันก็ล้มตัวนอนลงข้างๆ แต่ไม่ได้เข้ามาเบียดผมแต่อย่างใด แถมยังไกลขนาดที่ผมคิดว่ามันเห็นผมเป็นก้อนอะไรบ้างอย่าง จนไม่กล้าเข้าใกล้
เวลาผ่านไปซักพัก ผมยังนอนไม่หลับ เฮ้อ!!งี้แหละเวลานอนต่างที่มันมักจะนอนไม่หลับเสมอ
ผมพลิกตัวไปนอนตะแคงอีกข้าง ทำให้เห็นไอ้หน้าโง่ที่กำลังขดตัวนอนหลับตาพริ้มสบายอยู่ใต้ผ้าห่มผืนบางๆของมัน  มึงขยับมาใกล้กูเกินไปล่ะ
 “มึงหลับรึยัง?” ผมถามมันเบาๆท่ามกลางความเงียบ
“ยังครับ” มันตอบกลับมาแต่ตายังคงหลับอยู่เหมือนเดิม เปลือกตาที่กำลังพริ้มหลับ ขนตาสั้นๆไม่ได้ยาวมาก จมูกเล็กๆน่าหยิกนั่น และริมฝีปาก…  ผมจ้องมองริมฝีปากบางๆนั่น พลันหัวใจกลับสั่นอย่างประหลาด ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมค่อยๆเคลื่อนใบหน้าไปไกลๆหน้าของมัน ก่อนที่ริมฝีปากของผมจะค่อยประทับแนบกับริมฝีปากบางๆของมัน สมองว่างเปล่าไปหมด รู้แต่เพียงว่าปากที่มันใช้พูดจ้อนั้น มันนุ่มและอุ่น แตกต่าง…มันไม่เหมือนจูบครั้งไหนๆที่ผมเคยมาก่อน รู้สึกดีชะมัด…แต่ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้มันกลับลืมตาขึ้นมาอย่างตกใจ ทำให้ผมรีบผละออก นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!?
“ยุงกัดปากมึงน่ะ กูเลย..เลย…เอ่อ…”
“ขะ…ขอบคุณ….ฮะ..” ผมไม่แน่ใจว่าผมตาฝาดไปรึเปล่าที่เห็นว่าหน้ามันแดงๆ แต่ที่น่าตกใจ คือ มันเชื่อด้วยแฮะ ว่ายุงกัด โธ่เว้ย! มึงนี่โง่จริงๆเลย
“โง่…” ผมพูดออกมาเบาๆ เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าผมหรือมันกันที่โง่



END