หัวข้อ: ~ เจ้าหนี้หรือสามี บอกผมสิจะเป็นใคร~ [ตอนพิเศษ 4 ต้อนรับวันแม่] |P.39|

[kinjikung]

ชีวิตย่ำแย่นะนั่น อายุ 18 ต้องไปเรียน ม.2 ใหม่ เจ้าหนี้โหดเกิ๊น

[КίmY]

โอ้ ย้อนวันวานซะไกลเลยนะ ฮ่าๆ 
รอนะฮะ  :')

[mukmaoY]

ปูนมันช่างโหด เถื่อน ดิบ อะไรจะปานนี้ หาความอ่อนหวานไม่เจอเลยพ่อคู้ณณณณ

[rogerr]

น้องปันเลือดกรุ้บ YY ชิมิ

[●GreenTEA●]

น้องปันทำอะไรก็ถนอมๆพี่บอสหน่อยนะ 

[sirin_chadada]

น้องปันจะพาไปซื้อเสื้อผ้ารึเปล่า
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[koikoi]

น้องปันคิดจะทำอะไรอีกเนี่ย

[Wannida]

รอตอนต่อไปจร่า า สนุก ชอบ 

[cher7343]

พวกนางจะสร้างวีรกรรมอะไรกันอีก

[hibarihao]

 

[Poseidon]

เย้ย ตัวน้องนี่แสบกว่าตัวพี่นะ 555

[ormn]

  เข้ามาติดตามด้วยคน

[Snowermyhae]

ต้องกลับไปเรียนมอสองอีกตลก ชีวิตบอสมีอะไรตลกกว่านี้ไหมมมม   

ปล.มีข้อแนะนะค่ะ อยากให้เวลาคุณคนเขียนอัพนิยายอยากให้แจ้งตรงหัวข้อหน่อยอ่ะค่ะ ว่าอยู่หน้าไหน เวลามาตามอ่านทีหลังจะได้เข้ามาเจอเลย ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ 

[tomybsl]

เข้ามาอ่าน หลงรักเรื่องนี้เข้าแล้ว มาต่อเร็วๆเน้อ

[entirom]

อยากย้อนวัยบ้าง

แต่หน้าไม่ไห้เลยยย

เลยวัยไปเยอะะะะ

[VentoSTAG]

  โฮ้ย...อีตาเจ้าหนี้แข็งกระด้างสมชื่อของมันเลย
อีตาปูนปั้น  เมื่อไรแกเริ่มละมุนกะเขามั่งฟระ...

[IsDeer]

จับบอสไปแต่งตัวอ๊ะป่าว

[padthaiyen]

ถึงจะสงสารบอสที่ต้องกลับไปเรียนม.2ใหม่แต่เนื้อเรื่องก็ดูท่าจะสนุกดี

[angel_Z4]

อ้า~ความฝัน(ของใคร?)ในการได้ใส่กระโปรงอยู่แค่เอื้อม!! ใกล้แล้วๆ เอิ้กๆๆ

[fannan]

กว่าจะเรียนจบนานเลย


รออ่านตอนต่อไปค้าบ

[Blueniie]

การใช้หนี้ครั้งที่ 4 : แม่บ้านแม่เรือน

 



" น้องปันจะซื้ออะไรคะ "

" ปันอยากทำขนม " เอ่อ พี่ว่าอย่าดีกว่ามั้ง เสียดายของไม่พอ เสียสุขภาพคนกินด้วย คิดถึงมาม่าคราวก่อนยังขนลุกไม่หาย

" งั้นทำบัวลอยมั้ย " เด็กแบบนี้ให้เล่นแป้งนี่แหละ ไม่ต้องใช้ฝีมืออะไรมาก ถ้าน้องแกจะปั้นเป็นสัตว์นานาชนิดค่อยตักไปให้พี่มันกิน

" ไม่เอาอ่ะ อันนั้นเคยทำแล้วที่โรงเรียน " เอาไงต่อละทีนี้ ขนมอะไรดีวะ

" ปันอยากทำเค้ก "



ที่แผนกอุปกรณ์เกี่ยวกับการทำขนม เด็กสาววัย 14 กำลังเลือกวัตถุดิบใส่รถเข็นอยากขมักเขม้น หลังจากที่คาดคั้นถามจากผมจนได้ว่าต้องใช้อะไรบ้าง

" พี่บอสชอบกินช็อกโกแลตมั้ย "

" ชอบค่ะ "

" ปันก็ชอบ แต่พี่ปูนดิ แพ้ช็อกโกแลต งั้นเราทำเค้กผลไม้กันดีกว่า "

หื้ม? 'พี่ปูนแพ้ช็อกโกแลต' ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นในสมองชั่ววูบ ถ้าเจ้าพ่อฯนั่นเป็นอะไรไป หนี้สินทั้งหมดจะตกเป็นโมฆะรึเปล่า ไม่ๆ ถ้าผมทำแบบนั้น ผมคงไม่มีหน้ามองเด็กสาวตรงหน้าได้อีก

" แค่นี้พอมั้ยพี่บอส "

" พอค่ะ " เกินพอเลยล่ะ นึกว่าจะซื้อไปตั้งโรงงานทำขนม " พี่ว่ามันเยอะไปรึเปล่า "

" ไม่เยอะหรอก ปันจะทำให้กินกันทั้งบ้านเลย ถ้าเหลือว่าจะเอาไปฝากมิสที่โรงเรียน "

ทั้งบ้านเลยหรอ? น้องกะจะฆาตรกรรมหมู่ใช่มั้ย แต่เรื่องไปฝากมิสที่โรงเรียนพี่เห็นด้วย ไม่แน่อาจจะได้หยุดยาว

" จ่ายเงินเสร็ดแล้ว ปันอยากได้อะไรอีกมั้ย " ยัยตัวแสบหยุดคิดนิดนึง ก่อนจะก้มหน้ามองพื้น " ไปซื้อรองเท้ากัน "





หลังจากที่น้องปันสั่งให้คนขับรถเอาของไปเก็บแล้วรอที่รถก่อน น้องแกก็พาผมไปแผนกรองเท้าผู้ชาย ปันเลือกรองเท้าผ้าใบมาให้ผมลองหลายคู่ แต่ละคู่สวยๆ ทั้งนั้น แต่พอเห็นราคาแล้วตัดสินใจไม่ลง



" น้องปันพี่ว่ามันแพงไปนะคะ "

" ไม่แพงหรอก แค่ 3,500 เอง " ตั้ง 3,500 ต่างหาก ค่าแรงผมทั้งอาทิตย์ยังซื้อไม่ได้เลย คิดแล้วเศร้า ตัวผมมีค่าน้อยกว่ารองเท้าคู่นี้อีก

" อีกอย่าง เขาว่ากันว่า รองเท้าราคาแพง จะพาไปหาคนรวย "


ใช่หรอวะ ที่ผมเคยได้ยินมันมีแต่ รองเท้าดีๆ จะพาไปหาสิ่งดีๆ

" เอาหน่าปันซื้อให้ ถือว่าเป็นของขวัญต้อนรับพี่สาว และเป็นค่าตอบแทนที่พี่บอสจะสอนปันทำเค้ก " ในเมื่อน้องหายใจทางผิวหนังเวลาพูด พี่ก็ไม่โอกาสจะค้านได้ งั้นก็เอาตามน้องว่าเหอะ พี่มันแค่ลูกหนี้ตัวเล็กๆ



แค่กๆ 

" ยืนบื้ออะไรอยู่ ควันเต็มห้องครัวแล้วหาน้ำมาดับสิ! "

เจ้าของบ้านตะโกนลั่นใส่เหล่าลูกน้อง พวกยักษ์มองหน้ากันเลิ่กลั่ก แต่ไม่มีใครขยับออกจากที่ ทำเอาผู้เป็นนายหัวเสียอีกครั้ง " ฉันสั่งหูหนวกกันรึไง ไป "

" ต..แต่คุณหนู "

" ยัยปัน " สิ้นคำคุณชายก็วิ่งเข้าไปในครัวอย่างไม่รอช้า ผมที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่กับถึงหลุดหัวเราะ คิดถึงตอนที่คุณชายรู้ว่าน้องสาวตัวแสบกำลังทำอะไรอยู่จะทำหน้ายังไง



เรียบร้อยโรงเรียนปัณณ์ณิช มีหรือที่เจ้าพ่อฯจะต่อกรได้ หลังจากที่เข้าไปในครัวเจอน้องสาวกำลังร่อนแป้งอย่างสนุกสนานจนควันฟุ้งไปทั่วคล้ายควันไฟ คุณชายถึงกับอึ้ง หึหึ แค่เจอรอยยิ้มสดใสของยัยตัวแสบ เจ้าหนี้ผมก็ต้องยอมถอยทัพไม่มีแม้แต่คำบ่นซักคำ



" มึงไปคุยกับกูที่ห้อง เดี๋ยวนี้ " อ้าว ไหง๋มาเล่นงานผมซะได้ พาลนี่หว่า ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะเห้ย





" มึงให้ปันเล่นอะไร " ผมไม่ได้ให้เล่น ผมห้ามแล้ว ปันดื้อจะตายเคยฟังใครที่ไหนล่ะ

" น้องปันบอกอยากทำเค้กครับ "

" ทำเค้ก? " เจ้าหนี้ทวนคำเสียงสูงแบบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ผมเลยพยักหน้าย้ำความมั่นใจไปให้

" แล้วมึงก็ให้ปันทำ มาม่าครั้งที่แล้วยังไม่เข็ดอีกรึไง "

โอ้โห้ อุตส่าห์ลืมไปแล้ว คิดถึงวันนั้นแล้วปวดท้องเลย เข็ดจนจะเลิกกินมาม่าตลอดชีวิต



วันนั้นผมกำลังตัดกิ่งต้นหูกระจงอยู่ น้องปันก็วิ่งมาถามว่ามาม่าทำยังไง ผมก็บอกไปว่าใส่น้ำร้อนรอ 3 นาที น้องแกก็พยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในบ้าน



ผ่านไปไม่นาน ปันเดินกลับมาพร้อมถ้วยสีขาวในมือ ผมเลยต้องวางกรรไกรวิ่งไปช่วยถือกลัวน้องจะร้อน แต่พอมือสัมผัสถ้วยเท่านั้นแหละ ลางสังหรณ์บางอย่างเริ่มทำงาน



" พี่บอสมากินก่อน ถ้ากินไม่หมดห้ามไปทำงาน ปันตั้งใจทำให้พี่เลยนะ " 



ผมละเกรงใจจริงๆ เกรงใจจนไม่กล้าที่จะรับน้ำใจของน้องได้ ถึงผมจะเกลียดการทำงาน แต่เวลานี้ต่อมขยันเหมือนถูกกระตุ้น ให้ผมไปหาไส้เดือนผมยังมีความสุขกว่าเลย



" ค..ครับ "

" บอกว่าให้พูด ค่ะ "

" ค่ะ โอเคค่ะ " เด็กหญิงยิ้มอย่างพอใจ พลางลากผมไปนั่งยังม้าหินอ่อนในสวน



สาวน้อยเท้าคางรอฟังคำวิจารณ์อย่างใจจดใจจ่อ นี่ผมต้องกินจริงๆ ใช่มั้ย แต่พอเห็นสายตาคาดหวังคู่นั้นก็พูดไม่ออก เลยจำใจคีบเส้นบะหมี่เข้าปาก



ปัน พี่อยากสั่งเสีย ถ้าพี่เป็นอะไรไป ฝากบอกป๊าด้วย



' พี่เกลียดป๊า '



กรุบ



เสียงเส้นมาม่าดังในช่องปาก ชัดเจน มันไม่สุก ผมรู้ตั้งแต่รับถ้วยจากน้องมาละ คิดว่าจะร้อนที่ไหนได้น้ำประปาที่ใช้รดต้นไม้ยังร้อนกว่าเลย



" ปันใส่น้ำร้อนตามที่พี่บอกรึเปล่า "

" ปันไม่อยากให้มันร้อนไปเดี๋ยวลวกปาก ปันเลยเอาน้ำอุ่นในห้องน้ำใส่ให้แทน "



เพิ่งรู้ว่าโดนตบหน้ากลางสี่แยกรู้สึกยังไง มันสตั้นจนพูดไม่ออกเลย



" ไม่อร่อยหรอ " ขอเปลี่ยนคำถาม " ทีพี่ปูนยังกินหมดชามเลย ถ้าพี่บอสไม่อยากกินก็ไม่เป็นไรนะ "

มาม่าทำดราม่าละครับ ให้ตายเหอะ เอาวะ เจ้าพ่อกินได้ผมก็กินได้ สุดท้ายผมเลยต้องซดมาม่าน้ำอุ่นถ้วยนั้นจนหมด เรียกรอยยิ้มสดใสกลับมาอีกครั้ง



" ไว้ครั้งหน้าจะทำบะหมี่เย็นให้พี่บอสกินบ้าง วันนี้พี่ปูนกินไปแล้ว "

" ปันทำยังไงหรอ "

" ปันก็แกะซองมาม่าใส่ผงแล้วก็ใส่น้ำแข็ง พี่ปูนกินจนหมดเลย " น้องปันยืดอกยิ้มอยากภูมิใจ แต่ผมสิภูมิใจกว่าที่ผมไม่ได้เป็นผู้โชคดีกินบะหมี่เย็น



กลับเข้าเรื่องปัจจุบัน ในห้องทำงานของเจ้าหนี้ มันเรียกผมมาคุยให้ปรามๆ น้องหน่อย บะหมี่เย็นครั้งนั้นทำเอาท้องไส้ปั่นป่วนไปหลายวัน ทำให้มันออกไปทวงหนี้เองไม่ได้



มันขู่ว่าถ้ามันป่วยอีกผมต้องรับผิดชอบ โดยมันจะคิดค่าเสียเวลาเพิ่มไปในหนี้ผม เหยดดดด โคตรไม่ยุติธรรม ผมไม่เคยไปขอร้องให้น้องมันทำเลยนะ



ซวยอีกแล้วยศพัทธ







" ไฮบอส "

ผมไปรุ่นเดียวกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เจอหน้ากันวันเดียวเลิกนับญาติกันเลยรึไง

" ไม่สบายหรอ หน้าซีดๆ เดี๋ยวผมพาไปห้องพยาบาล "

ผมพยักหน้า โทนี่เลยเข้ามาช่วยพยุงผมเดิน จะเป็นอะไรได้อีกครับนอกจากท้องเสียเพราะเค้กผลไม่ของน้องปันนั่นแหละ



เมื่อวานผมต้องกินไปตั้ง 3 ชิ้น มันไม่ใช่อร่อยหรือผมชอบกิน แต่เพราะโดนเจ้าหนี้ขู่เอาไว้เรื่องค่าเสียเวลา ผมเลยต้องจำใจกินเค้กที่น้องปันเอามาให้เจ้าหนี้ แค่นั่นไม่พอเจ้ายังเอาส่วนของคุณพิทมาให้ผมอีก บอกว่าคุณพิทเป็นคนสำคัญจะเป็นอะไรไม่ได้ เออ แล้วผมล่ะ กระเพาะไม่ได้ทำจากเหล็กนะ



" พี่บอสเป็นอะไรอ่ะ มาปันช่วย " มาแล้วครับตัวต้นเรื่อง ยัยตัวแสบเข้าช่วยมาพยุงผมอีกข้าง แล้วพาเดินไป



" เป็นอะไรมาจ๊ะ " เมื่อมาถึงทั้งสองวางผมที่เตียง ก่อนที่พยาบาลสาวจะเข้ามาถามไถ่อาการ

" ท้องเสียครับ ถ่ายมาจะ 10 ครั้งแล้ว "

" แล้วไปกินอะไรมา "

" นั่นสิกินอะไร "

ประโยคแรกของพยาบาล ประโยคต่อมาเป็นของคนที่ไม่สมควรจะถามที่สุด

" จะว่าเป็นเพราะเค้กปันก็คงไม่ใช่ เพราะพี่ปูนกับพี่พิทก็ไม่เห็นเป็นไร " ครับ หึ มันจะเป็นได้ไงละ ในเมื่อผมเป็นคนกินแทนหนิ



สุดท้ายทั้งคุณพยาบาลและยัยตัวแสบก็เลิกหาสาเหตุ พวกเขาให้ผมกินยาและเกลือแร่ก่อนจะให้นอนพัก





" เป็นไง ขี้แตกแค่ทำสำออย "

" ไอ้ห่า มาลองเป็นเองมั้ย ปากดีแบบนี้น่าเอาเค้กยัดปากเมื่อวาน "

" มึงกล้ามากนะที่พูดกับกูแบบนี้ "

" ไม่กล้าได้ไงละ นี่มันฝันนี่ "

นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆผมมั่นใจ ในเมื่อตัวผมยังนอนอยู่ที่ห้องพยาบาล แล้วมีหรอที่เจ้าหนี้ตัวโตจะมานั่งเตียงข้างๆ คุยกับผมแบบนี้

" ถ้านี่เป็นฝัน มึงอยากจะทำอะไร "

ผมลุกขึ้นนั่งคุยกับอีกคน อยากจะทำอะไรหรอ อยากจะซัดหน้ามันซักทีหมั่นไส้วางอำนาจอยู่ได้ อยากจะด่าคำที่หยาบที่สุดแบบที่ในชีวิตจริงผมไม่เคยทำ แต่ที่อยากมากไปกว่านั้น

" กูถามว่ามึง..อึก "

เจ้าหนี้พูดได้แคนั้นเมื่อถูกจู่โจมแบบกระทันหัน ริมฝีปากผมเข้าครอบครองกลีบปากสีเชอร์รี่นั่นทันที เมื่อดูดดึงจนพอใจ ผมจึงส่งเรียวลิ้นเข้าไปชอนไชหาบางสิ่ง แต่ก็ไม่พบเมื่อ ..



" โอ้ย "

" ไอ้สัด มึงจูบกูอีกแล้วนะ "

ผมต้องเป็นฝ่ายด่ามันมากกว่านะต่อยมาได้ เจ็บชะมัด เฮือกกกก เจ็บ งั้นแสดงว่า

" ไม่ใช่ฝัน "

" เออ ถ้าเป็นฝันคงเป็นฝันเหี้ยๆ "

" แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง "

ทั้งหมดเป็นความผิดมันนั่นแหละ ใครจะไปคิดละครับว่าเจ้าหนี้สุดโหดจะมาหาผมที่โรงเรียน แถมเป็นห้องพยาบาลอีก

" ปันโทรถามกูว่ากูท้องเสียรึเปล่า เพราะมึงเป็น กูเลยมาดูว่าตายรึยัง แต่แม่ง ! "

ไม่มีคำใดๆ จะแก้ตัว คุณชายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แต่ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป มันก็หันมาชี้หน้าคาดโทษผมไว้ก่อน



" ถ้ามึงจูบกูอีกครั้งหน้ากูกระทืบมึงแน่ "



ถ้าเป็นฝันจริงๆ แล้วผมไปจูบมันทำไม มันหล่อผมยอมรับ แต่ที่มากไปกว่านั้นคงเป็นเพราะผมติดใจรสจูบมันจากครั้งก่อน ถึงตอนนี้ผมยังคงโหยหาอยู่เลย ต่อให้ผมจะะโดนมันอัดจนน่วม แต่ถ้าแลกกับการที่ได้จูบมันอีกซักครั้ง

ผมก็ยอม...

------------------------------------------------------

TBC

ในที่สุดน่องปันก็ทำเรื่องวุ่นๆ อีกจนได้ ครั้งนี้วางยาพี่บอสซะงั้น แต่ก็คุ้มนะทำให้พี่ชายกะพี่สาวนู๋ จูจุ๊บ กันอีกรอบ 

ทำไมตอนท้ายๆ อีตาบอสกลายเป็นมาโซคิสแบบนี้เนี่ย โอ้ย คนเขียนไม่ได้ตั้งใจเน้อ  อารมณ์มันพาไป

ยังไงก้ติดตามกันต่อน้า ครั้งหน้าน่องปันจะมีวีรกรรมป่วนๆ อะไรอีก แล้วพี่บอสจะผ่านมันไปได้รึไม่

ติดตามต่อตอนหน้า  รับรองความเกรียน  Blueniie

[hibarihao]

 

[มะลิลา]

เจ้าหนี้ท่าจะขาดทุนนะเนี่ย 555
รอตามความเกรียนจ้ะ

[thyme812]

 

[palette_burgundy]

สนุกจัง รอครับ 

[Poseidon]

บอสรุนแรงอ่ะ...อิตาคุณปูนคงเสียหน้าเลยดิ ฮิๆ

[VentoSTAG]

ตาปูนปั้นเอ้ย ไม่ชอบให้บอสจูบแล้วปล่อยให้เค้ากวาดลิ้นหาอะไรอยู่ แกนี่มัน... 

[tomybsl]

น้องบอสหลงรักนายมาเฟียก่อนรึเนี่ย

[●GreenTEA●]

เหวยๆ เอาล่ะสิ 

รอๆ~

[ronlbb]

เป็นนางเอกที่รุกหนักดีนะ