รูปถ่ายตุ๊กตาเสือตัวเท่าฝ่ามือนั่งแอบอยู่หลังกล่องไวตามิลค์งาดำ มีขนมปังใส้ครีมนมข้างๆส่งมาให้
“ป๊าอะไรอะ เอามาจากไหน”
ผมจำรูปได้แต่ไม่เคยโพสไทม์ไลน์เป็นโปรแกรมที่เป็นแถบเหลืองๆด้านบนก็เลยถามคนแคปภาพมาให้
“รูปเราไงที่เคยแชร์ไงเมื่อ2 ปีที่ก่อน ใช้ไทม์โฮป ย้อนอดีต”
ที่แท้ก็เป็นโปรแกรมแต่ผมก็ไม่รู้จักมันหรอกค่อยให้คนหน้าดุสอนก็แล้วกัน
“ยังไม่ครบรอบหมั้นเลยเนอะ”
“ยังนา”
พอนึงถึงย้อนอดีตมันก็เลยคิดไปถึงเรื่องก่อนๆ มีทั้งเรื่องขำๆของใครบางคน เรื่องที่เคยแกล้งใครบางคน
“แต่คบกันมาหลายปีเนอะตั้งแต่คุณพี่คิดไม่ซื่อ”
“หืม อะไรคุณพี่คิดไม่ซื่อ”
“ก็ป๊าไงแอบคิดซัมติงกับเค้าสมัยเรียกป๊าแรกๆนู้นไง”
แล้วก็เรื่องที่แอบเปลี่ยนสรรพนามเรียกที่เจ้าตัวพยายามถามแต่ผมก็ไม่ยอมบอก จริงๆถ้าเจ้าตัวหัดศึกษาการ์ตูนวายสายโ๙ตะบ้างก็คงเก็ทแต่ปล่อยให้ไม่เข้าใจหล่ะดีแล้ว เดี๋ยวรู้ความหมายแล้วจะได้ใจ (จริงๆแล้วผมเขินหรอกน่า จ้างให้ก็ไม่บอกเด็ดขาด)
“แล้วก็เรื่อง....(บลาๆๆๆ)”
แล้วก็ระลึกความหลังไปเรื่อยๆ แต่ละเรื่องแต่ละวีรกรรมน้อยซะเมื่อไหร่
“แต่ยังไม่เคยมีประสบการณ์อะไรกันเลยเนอะ”
“....”
“ป๊าไม่อยากมีกับผมบ้างหรอ”
คนหน้าดุเลิกคิ้วสงสัย ปกติก็เห็นชอบหื่นออกอากาศไม่ก็พูดพาเข้าพงหญ้าเรื่อง พอผมชวนขึ้นมาดันทำงงซะงั้น เดี๋ยวหมั่นใส้ก็จับกดซะเองเลยนี่
“เวย์สนใจอันนี้ป่าวให้เลือก”
พอเป็นแบบนี้ทีไรแกล้งเปลี่ยนเรื่องทุกที แน่จริงหื่นตั้งแต่ต้นจนจบเซ่ ผมไม่แต่แอบโวยวายในใจ ของที่สุดที่รักของผมให้ดูเป็นเหมือนตุ๊กตากลมๆพอกดด้านล่างจะดีดแขนขาออกมา
ผมสงสัยว่าเป็นอะไรก็เลยต้องพึ่งอากู๋ สุดท้ายก็รู้ว่ามันคือ zooble มีหลายแบบเลยแฮะแต่มีตัวนึงกระแทกตากระแทกใจมากมาย
“ป๊าๆเอาตัวที่เป็นปลาอะ น่ารัก กลมๆน่าอมดี”
“อืมเดี๋ยวสั่งให้”
ผมไปถามอากู๋ (google)มาเหมือนจะเห็นว่าหลายตัง ป๊าผมก็ชอบเอาของมาล่อนะ มันมีตัวที่เป็นปลาอยุ่ตัวนึง ทำให้นึกถึงออริของใครบางคนที่เป็นปลาแล้วผมก็ชอบมากด้วย มีคนบอกว่าผมนิสัยแมว ชอบของกลมๆ ผมขอเถียงนะ ของน่ารักๆกลมๆแบ๊วๆต่างหาก
“กี่ตังอะหลายตังป่าว”
“ไม่นะแค่ตัวละ...บาท”
“ต้องเอาร่างกายแลกป่าว”
“ได้ยิ่งดี”
ถามไปเล่นๆนะนั่น ทีแบบนี้หล่ะต่อมหื่นกำเริบ ได้ในเมื่อผมเสนอแล้วคุณป๋าว่างั้นผมก็จัดให้
แน่นอนว่าเจ้าตัวเผลอผมก็จับการผลักลงบนเตียงแล้วขึ้นคล่อมซะเลย คุณป๋าก็ตกใจสิครับในเมื่อผมไม่ให้ตั้งตัว
“เล่นอะไร”
“I want it”
ผมจงใจงับช่วงไหปลาร้า บอกให้รู้ว่าตอนนี้เวย์ไม่ทนแล้ว ในเมื่อยั่วกันนักก็จัดให้สักน้ำเถอะนะ
ผมทำได้แค่เปิดงานเท่านั้นแหล่ะคุณป๋าก็พลิกเอาผมลงไปหลังแตะพื้นแทน แต่แทนที่จะลงมือกลับมาจ้องกันซะงั้น จะกินก็กินเถอะไม่ต้องพิจารณามากเดี๋ยวผมเขินสติที่เตลิดมันจะกลับเข้าร่าง
“อย่ามองมากได้มั้ยอะ”
“มองไม่ได้หรอ”
“คิดตัง”
ผมแบะปากใส่ตอนนี้สงสัยว่าสติเริ่มเข้าร่าง ผมงอนแล้วไม่ให้กินแล้วชิส์ๆ
“อย่างอนน่า”
เสียงพร่าข้างหูทำเอาผมขนลุกเกรียว จุดอ่อนสำคัญที่ทำให้ผมไม่รอด ลิ้นชื้นๆแตะใบหู มันพาสติผมเตลิดออกนอกโลกไปแล้ว
“อ๊ะ อย่าแกล้ง”
เสียงผมคงสั่นมากถึงได้ทำให้คนที่กลายร่างเป็นหมาป่าหัวเราะในคอ มือที่กะว่าจะผลักคนด้านบนออกกลายเป็นจับเสื่อของอีกฝ่ายไว้แทบแต่ก็จับแทบไม่อยู่โดนจู่โจมจุดตายเรี่ยวแรงหายหมด คุณพี่จับมือผมขึ้นมาจูบแล้วดึงมือผมไปคล้องคอแทน
“แค่หูก็หมดแรงแล้วหรอ”
“อืม”
ริมฝีปากอุ่มๆค่อยๆแตะตั้งแต่แก้ม ปลายคาง ลงไปถึงคอ จุดอ่อนอีกจุดที่ถูกจู่โจม ความรู้สึกเจ็บจี๊ดบริเวณคอเยื้อไปด้านหลังทำเอาผมสะดุ้งจนเผลอกัดไหล่อีกฝ่าย ดูเหมือนจะถูกใจคนโดนกัดถึงได้หัวเราะในคอแบบนั้น
“ป๊าจูบหน่อย”
แต่คนแกล้งก็ช่างแกล้งไม่ยอมให้ตามคำขอแต่แกล้งแตะที่มุมปาก นอกจากริมฝีปากนั้นจะแกล้งผมแล้วฝ่ามือคู่นั้นยังรังแกร่างกายผมด้วย พี่ตั้มใช้มือคู่นั้นลูบไปทั่วไม่ว่าผ่านตรงไหนมันก็ร้อนไปหมด จนผมทนไม่ไหวเป็นฝ่ายดึงเสื้อยืดที่ใส่ออกเอง
“พี่ตั้ม อ๊ะ”
เมื่อไม่มีเนื้อผ้าขวางกั้นหน้าอกผมก็โดนคนด้านบนขบเม้นทันที ส่วนอีกข้างก็ได้มือคู่นั้นปรนเปรอไม่น้อยหน้ากัน
“ซี๊ด พี่ตั้ม อย่ากัดแรง”
“งั้นไม่กัดนะ”
“ไม่เอา...อย่าแรง”
ริมฝีปากนั่นเม้นแรงๆจนผมเสียวไปจนถึงปลายเท้า ให้ตายเถอะเหมือนมีไฟฟ้าไหลผ่านไปทั่วร่าง ผมปล่อยให้คนด้านบนรังแกตามใจชอบ
ซิบกางเกงโดดรูดลงไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีมือเย็นๆก็หยอกน้อยชายที่ไม่ยอมสงบเสงี่ยบแถมยังเสนอตัวให้มือข้างนั้นหักหน้าผมสิ้นดี เรื่องอะไรจะยอมแพ้ ผมล้วงมือเข้าไปในกางเกงของพี่ตั้มบ้าง สิ่งที่อยู่ข้างในสู้มือผม ผมจัดการถอดกางเกงของพี่...ออกไล้ตามรอยหยักที่แข็งขืน
“ซี๊ด เวย์ทำห้หน่อย”
ผมไม่ทำให้หรอกแต่ผมจะทำอย่างอื่น ผมพลิกให้พี่...ลงไปนอนแทน พี่...ยิ้มส่วนผมก็ยิ้มกวนๆให้ ผมกำสิ่งนั้นจนรอบแล้วขยับมือเบาๆ
“เวย์”
ผมไม่แกล้งพี่หรอกน่า ผมชินน้ำใสๆตรงส่วนปลายก่อนจะเลียไอติมแท่งโตจนชุ่ม ก่อนส่งเข้าปากไปจนหมดแท่ง ผมเหลือบมองสีหน้าของอีกคนสีหน้าทรมารปนเสียวมันช่างถูกใจผมเหลือเกิน ผมจัดการกินไอติมแท่งโปรดอย่างเต็มที่ บางทีก็แกล้งเอาฟันครูดให้เจ็บๆเสียวๆ
“เวย์พอแล้ว พี่ไม่ไหวแล้ว”
ผมคลานไปหยิบโลชั่นบนหัวเตียงส่งให้ พี่...ชโลมโลชั่นจนทั่วก่อนจะเอาอาวุธร้ายถูตรงทางเข้า ผมให้ท่าเลยครับด๊อกกี้เสยด้วย
“พี่ตั้ม .อ๊ะ.”
ผมครางชื่อพี่ตั้มเจ้าตัวก็รู้ว่าผมต้องการอะไรจึงกดเข้ามาทีเดียวหมดทั้งลำ เพราะไม่ได้เตรียมตัวก่อนมันทั้งจุกทั้งเสียว ผมทิ้งตัวลงบนหมอนปล่อยให้คนด้านหลังขยับตามใจ แรกกระแทกเน้นๆโดนจุดทุกครั้งจนผมแทบถึงโดนที่ไม่ต้องไปแตะต้อง
“อืม...พี่ตั้ม..แรงอีก”
สิ้นคำขอก็ได้รับการสนองตอบทั้งที พี่ตั้มขยับทั้งเร็วทั้งแรงเน้นๆอีก3-4ครั้งก็พ่นพิษออกมาพร้อมๆกับที่ผมแตะขอบฟ้าด้วยเหมือนกัน
“เป็นไงบ้าง”
พี่ตั้มถามหลังจากที่ถอนตัวออกจากผมแล้วมานอนข้างกันแทน ผมยังคงนอนคว่ำอยู่เพราะลุกไม่ไหว
“หมดแรง”
“ไม่ล้างก่อนหรอ”
“ของีบนึงเดี๋ยวค่อยล้าง”
“งั้นนอนซะนะ”
พี่ตั้มตึงผ้าห่มที่ตกอยู่ข้างเตียงมาห่มให้ แล้วเข้ามานอนข้างๆผมขยับหัวไปวางบนอกฟังเสียงหัวใจกล่อมจนหลับไป
สรุปว่าผมจ่ายเกินราคาไปหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ อย่าลืมทอนให้ผมด้วยนะคุณป๋าที่รัก