ประกาศที่สำคัญ
รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0 ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
หากว่าฝัน
หากว่าคุณมีโอกาสที่สามารถทำทุกสิ่งได้อย่างที่ใจคิด ถ้าหากว่าเป็นผมคงอยากจะอยู่ในโลกแห่งความฝันตลอดไปเพราะอะไรผมถึงตอบอย่างนั้น........คงเป็นเพราะที่แห่งนั้นมี ‘คนนั้น’ ที่ทำให้ผมยิ้มได้นะสิ
.
.
.
.
‘บ้าน’ เสมือนที่เพิ่มพลังงานสำหรับผม ไม่ว่าจะเจอกับปัญหามากมายแค่ไหนก็รู้สึกหายเหนื่อยทุกครั้ง สถานที่เดียวที่ผมจะนอนหลับได้อย่างสบายใจ และครั้งนี้ก็เหมือนเดิมเช่นทุกที
เรื่องน่าปวดหัวที่เข้ามาโดยไม่คิดจะถามผมสักคำว่าต้องการหรือเปล่าผ่านเข้ามาอีกครั้ง ทำไมผมต้องมานั่งแก้ปัญหาที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ทำไมต้องมานั่งรับฟังทั้งที่ก็ไม่ใช่เรื่องของผม และทำไมมันถึงไม่หยุดเข้ามาสักที
ชีวิตนี้ผมไม่ต้องการอะไรมากมาย เงินทองมันของนอกกาย แม้กระทั่งชื่อเสียงเกียรติยศ ใครมันอยากจะหามาแบกไว้ให้หนัก ผมแค่ต้องการ ‘ที่’ ที่ผมสามารถอยู่แล้วสบายใจกับ ‘ใคร’ สักคนที่คอยเคียงข้างกัน
เรื่องทุกอย่างถูกโยนทิ้งนับตั้งแต่ผมก้าวขึ้นเตียงนอน จะไม่มีเรื่องอะไรขึ้นมารบกวนการพักผ่อนของผม ถ้าต้องใช้ความคิด ‘ห้องทำงาน’ ก็มีไม่งั้นมันจะมีไว้ทำไม
ภายในความฝันของผมวันนี้ดูแปลกไปจากทุกครั้งที่ต้องมีคุณพ่อคุณแม่และผมนั่งกันอยู่ในบ้าน แต่ตอนนี้ต้นไม้แปลกประหลาดล้อมรอบผมเต็มไปหมด คล้ายป่าในเรื่องเล่าก่อนนอนเมื่อครั้งที่ผมยังเด็ก
“เรารอเจ้ามานานแล้วนะ พ่อตฤณ” เสียงทุ้มกังวานดังขึ้นจากทางด้านหลัง
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อคม ผิวสีน้ำผึ้ง รูปร่างกล้ามเนื้อกำยำสูงใหญ่สมส่วนดังชายชาตรีชาตินักรบ นุ่งโจงกระเบนสีแดงถือดาบ ยืนเปลือยอกที่มีรอยสักยันต์ไว้ป้องกันตัว ยิ้มให้ชายร่างบางตรงหน้าที่เขานั้นเฝ้ารอมานานเหลือเกิน
“คุณรู้ชื่อผมได้ยังไง แล้วที่นี่ที่ไหน ใช่ความฝันของผมหรือปล่า” เสียงหวานของร่างบางถามคำถามที่สงสัยกับชายแปลกหน้าที่โผล่เข้ามาในความฝันของตน
“ใช่ที่นี้คือความฝันของพ่อ เราเคยเจอกันครั้งหนึ่งเมื่อพ่อยังเด็กนัก เจ้าอาจจะจำไม่ได้” ผมเคยมาที่นี้งั้นหรอ
‘เฮ้อ เอาเถอะเดี๋ยวคงตื่น เปลี่ยนอารมณ์บ้างก็ดี’ สิ่งที่ผมได้แค่คิดในใจ
“เราชื่อ ฉมา เจ้าอยากลองไปที่ลำธารไหม”
“ ไปครับ” ผมตอบรับคำชวนของนายฉมา ในฝันผมมีลำธารด้วยเจ๋งเนอะ
ตลอดระยะทางจากจุดที่ผมเคยยืนมาถึงลำธารทำให้ผมได้คุยกับฉมาหลายเรื่องจนไม่รู้ว่าความสบายใจเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่กัน ความรู้สึกเหนื่อยล้าที่ผมเจอในโลกความจริงค่อยๆหายไปกับเสียงหัวเราะของเราสองคน
“ฉมา แปลว่าอะไรครับ” เขาหันมายิ้มก่อนจะตอบคำถาม
“แปลว่า แผ่นดิน” ชื่อเหมาะสมกับเจ้าตัวเลย
“จะว่าไปชื่อของเราทั้งสองนั้น โอบเอื้อกันนะพ่อ”
“อย่างไร” สีหน้าสงสัยของชายหนุ่มร่างบางหลังฟังคำกล่าวของนักรบชาย
“ชื่อเจ้านั้นแปลว่า ‘หญ้า’ ‘แผ่นดิน’ เป็นที่ที่หญ้าอาศัยอยู่ เมื่อหญ้าสลายเป็นปุ๋ยจะเติมเต็มความอุดมสมบูรณ์ให้พื้นดิน เพราะอย่างนั้นเราขาดกันไม่ได้ดอก” สายตาวิบวับนั่นมันอะไรนะ คำอธิบายของชายความฝันทำเอาพ่อหนุ่มโลกความจริงรู้สึกหน้าร้อนผ่าว หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะ
ภาพเบื้องหน้าชายทั้งสองปรากฏเห็นเป็นลำธารไหลลงมาจากภูเขาด้านบน มีฝูงปลาแหวกว่ายกลางลำธารน้ำใส เละโขดหินเล็กริมฝั่งลำธาร ทั้งสองเดินไปนั่งพักตรงโขดหินที่อยู่ข้างลำธาร
“ฉมา คุณรู้ไหมว่าที่โลกความจริงของผมมันน่าปวดหัวมากเลยนะ” เพราะเหตุผมอะไรไม่รู้ที่ทำให้เขากล้าที่จะระบายความรู้สึกแก่เขา ทั้งที่พึ่งรู้จักกันไม่นานถึงแม้จะเป็นในฝันก็ตาม และเขาก็เป็นนักฟังที่ดีทั้งให้คำปรึกษากับผม
“ผมนะ อยากอยู่ที่นี่จัง ไม่อยากตื่นเลย” คำพูดของตฤณทำให้ชายหนุ่มความฝันหน้าสลดลง
“พี่ก็ไม่อยากให้เจ้าไปจากพี่เช่นกัน” เอาอีกแล้วคำพูดของเขาทำให้เราหัวใจเต้นแรงผิดปกติ
“แล้วที่นี้มีอะไรน่าเที่ยวไหมล่ะ มีอยากละครทวิภพหรือเปล่า หมู่บ้านของคุณล่ะ” ในฝันคืนนี้ทำให้ผมชักเริ่มติดใจซะแล้วสิ
“มี เจ้าอยากเห็นหรือ” สีหน้าของฉมาเริ่มดีขึ้นที่ร่างบางอยากให้พาเที่ยวในฝัน
“อือ พาผมเที่ยวหน่อยนะ” สีหน้ากับท่าทางออดอ้อนถูกงัดมาใช้อย่างเต็มที่ซึ่งไม่เคยใช้กับใครนอกจากพ่อและแม่ของตฤณ
ไม่ทันที่ชายความฝันตอบตกลง ตฤณได้ยินเสียงนาฬิกาที่ตนตั้งไว้เพื่อปลุกตอนเช้าดังแว่วเข้ามา
“เอ่อ เราต้องไปแล้วล่ะ”
ผมรู้สึกยังไม่อยากตื่นตอนนี้เลยแต่เพราะคำว่า ‘หน้าที่’ ที่ผมต้องรับผิดชอบในโลกความจริงทำให้ต้องตื่น
“เราจะได้พบอีกครั้งใช่หรือไม่ พ่อ” สีหน้าแววตาของฉมาทำให้ผมไม่อยากตื่นมากขึ้นไปอีก เพราะไม่มีสิ่งใดรับประกันได้ว่าผมจะฝันแล้วพบเขาอีก
“ผมไม่รู้ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่า ผมอยากเจอคุณทุกคืนนะ”
หลังจากที่ผมพูดออกไปควันขาวลอยเต็มฟุ้งตลบอลอวนไปหมด ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือ ฉมาเอื้อมมาคว้าผมไว้แต่คว้าผมเอาไว้ไม่ได้ ดวงตาของเขาเศร้ามากแต่ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่รู้สึก ผมก็รู้สึกเหมือนกัน
ความฝันครั้งนี้ทำให้ผมได้พบใครคนนั้นที่คอยรับฟังผม รู้สึกสบายใจเมื่อมีเขาอยู่เคียงข้าง ทำไมฉมาไม่อยู่ในโลกความจริงที่ผมสัมผัสเขาได้ รู้สึกมั่นใจได้ว่าเมื่อลืมตาตื่นผมยังสามารถพบเขาได้อีกครั้ง
.
.
.
.
หลังจากผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เคยพบฉมาในความฝันอีกเลย ผมลองพยายามนึกถึงเขาก่อนนอนทุกคืนแต่ก็ไม่เคยฝันถึง จนผมถอดใจที่จะพยายามฝันถึงเขา แต่การที่ฝันถึงฉมาทำให้ผมได้ตัดสินในเรื่องบางอย่างได้ คือ การลาออกจากที่ทำงานเดิมซึ่งตอนนี้ก็ผ่านมาสองเดือนแล้ว และวันนี้ผมมีนัดเรียกเข้าไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทใหม่
หวังว่าจะไม่มีเรื่องน่าปวดหัวเหมือนบริษัทเก่าหรอกนะ เป็นถึงบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศที่หลายร้อยคนใฝ่ฝันว่าจะได้เข้ามาทำงานกับบริษัทนี้ ซึ่งที่นี่ดูกันที่ความสามารถล้วนๆและผมคิดว่าผมก็มีมากพอที่จะได้เข้ามาทำงานที่นี่
“เอ่อ ผมมาสัมภาษณ์งานครับ” ประชาสัมพันธ์สาวของบริษัทเดินนำผมไปห้องสัมภาษณ์งานซึ่งคราวนี้ท่านประธานบริษัทเป็นคนสัมภาษณ์เอง
ห้องทำงานส่วนตัวขนาดใหญ่ที่ให้ความรู้สึกสบายใจไม่ชวนรู้สึกกดดันเหมือนก่อนเข้ามาในห้อง ข้างหน้าผมมีโต๊ะไม้สักของเจ้าของห้องวางอยู่ตรงกลาง ท่านประธานน่าจะนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ที่หันหลังให้ผมที่ยืนอยู่ตรงประตูหลังจากคุณประชาสัมพันธ์เดินมาส่งหน้าห้องแล้วจากไป
“ผมรับคุณเข้าทำงานนะ ‘ตฤณ’” เสียงคุ้นหูชวนให้หัวใจผมเต้นแรงเหมือนครั้งที่อยู่ในความฝัน เสียงจะเป็นใครไม่ได้นอกเสียจาก
“ ฉมา! ”
-อวสาน-
หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] หากว่าฝัน..... <ฉมา&ตฤณ> ๑๕/๑๐/๕๗ จบเเล้ว ช่วยย้ายด้วยค่ะ (อ่าน 2986 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก