ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
รัก (หลอก) ลวง เมื่อรักมันสุมอก เมื่อแค้นมันสุมทรวง เมื่อคำรัก กลายเป็นแค่คำลวง...
แค้นนี้จึงต้องชำระ จะตามจองเวรไม่เลิกรา...แม้ชีวิตนี้จะหมดสิ้นแล้ว ซึ่งลมหายใจ
ที่ใดมีรัก
ที่นั่นมีทุกข์...
รักมาก
แค้นมาก!! จะเอาคืนให้สาสมใจ
รัก...
ลวง... หลอก !!! ***หมายเหตุ - นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการ หากชื่อและเรื่องราวไปสอดคล้องกับท่านใด เราขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
รัก ลวง หลอก เป็นแนวดราม่าระทึกขวัญ ขอเป็นเรื่องสั้นแล้วกันนะ
เพราะไม่มีเวลาปั่นเรื่องยาว ขอให้ทุกท่านจงลุ้นระทึกไปกับเรา
จุดจบของรัก - จุดเริ่มต้นของแค้น ฮึกกก ฮือออ..
กลางดึกสงัดภายในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า ท่ามกลางความมืดมิดของราตรีกาล
ทุกคนคงกำลังหลับใหลอย่างมีความสุข คงมีแค่ผมคนเดียวเท่านั้น ที่ยังคงตื่นลืมตาอยู่
"มึงมันใจร้าย ฮืออ" เสียงร้องไห้ เสียงคร่ำครวญของผม จะดังสักเท่าไหร่ ก็ไม่อาจบอกได้ว่าความเจ็บปวด
ในตอนนี้มันมากมายขนาดไหน
สายตาที่พร่ามัวเพราะหยดน้ำตากลบหน้า กำลังจ้องมองภาพของคนสองคนผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ ในมือ
ภาพของผู้ชายสองคนที่กำลังกอดคอกัน ด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข...
เจ็บ...เพียงแค่ภาพเดียว กลับเจ็บยิ่งกว่าเอามีดมากรีดลงบนเนื้อ
เจ็บเกินจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ เมื่อผู้ชายคนหนึ่งในภาพนั้นคือ "คนรัก" ของผม
อึกกก...
แค่กกก
ความขมปร่าของยาทุกชนิดที่หาได้ในห้อง ทำให้ผมถึงกับสำลัก เมื่อเจ้าเม็ดเล็กๆ พวกนั้นแตะโดนปลายลิ้น
"ฮึกกก ไอ้เจ คนไม่มีค่าแบบมึง อยู่ไปก็ไม่มีความหมาย ฮือออ ตายๆ ไปซะก็ดี" ก่นด่าตัวเองให้สาแก่ใจ
ก่อนจะคว้าแก้วที่วางข้างตัวยกขึ้นดื่ม ทันทีที่น้ำสีทองอำพันเข้าสู่ร่างกาย มันคงจะทำปฎิกิริยากับเจ้าเม็ดเล็กๆ
หลายขนานก่อนหน้านี้เป็นแน่
กระเพราอาหารของผม จึงทำเหมือนไม่ยอมรับไอ้น้ำแอลกอฮอลล์
ที่เขาดื่มเข้าไปเมื่อสักครู่
อ๊วกกก
ตอนนี้ตัวผมไม่มีแม้แรงจะนั่งให้ตรงได้ ผมไถลร่างของตัวเองให้นอนลงไปพื้นกระเบื้องที่เย็นเฉียบ
รู้สึกใบหน้าตัวเองจมอยู่บนกองน้ำอะไรสักอย่าง มันคงจะเป็นอาเจียนของผมเองนั่นแหละ
มือผมสั่นเทาอย่างคนที่ควบคุมอะไรไม่ได้ เอาเข้าจริงๆแล้วตอนนี้ทุกส่วนของร่างกาย ผมไม่อาจควบคุมอะไรมันได้เลย
ผมหยิบเม็ดยาเล็กๆ หลายเม็ดที่ถูกขับออกมาเข้าปากตัวเองอีกครั้ง
มืออีกข้างยังคงกำโทรศัพท์มือถือไว้แน่น ความสว่างที่มีท่ามกลางความมืดมิดในตอนนี้ มาจากเจ้าสิ่งนี้เท่านั้น
ภาพที่สายตาผมมองเห็นพร่ามัวลงทุกที หากแต่ภาพคนที่ผมรักยังคงชัดเจนไม่เสื่อมคลาย
"พี่กุ้ง เจหนาวจังเลย" ความเงียบงันกลางดึกสงัดทำให้เสียงที่เอ่ยคล้ายกระซิบของผมดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
ทั้งฝ่ามือ ฝ่าเท้าเย็นยะเยือก หนาวเหน็บไปถึงสุดขั้วหัวใจ ร่างกายผมอาเจียนสิ่งที่ไม่ต้องการออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า
ตึกกก...
หัวใจผมเต้นอ่อนลงทุกๆ
"พี่กุ้ง เจรักพี่นะครับ"
ลาก่อน !! รัก (หลอก) ลวง (เรื่องสั้นๆ) “ รัก “ 1.1 อดีต Date 29-8-14 / Time- 17.24
“ รัก “ 1.1 อดีต
“ยิ้มหน่อยสิไอ้ดื้อ” ผมเบือนหน้าหนีเมือมือใหญ่ยื่นมาบีบปลายจมูก
“ไม่ต้องมายุ่งกะกู” คนตัวโตส่ายหน้าอย่างระอาในความเอาแต่ใจของผม
“พูดดีๆ หน่อยสิเจ เราอายุห่างกับพี่ เกือบ 10 ปีนะ” หน้าที่งออยู่แล้ว ยิ่งงอง้ำเข้าไปใหญ่เมื่อโดนดุ
“แล้วมึงคุยกับมัน ทำไม!!” รู้ว่าทำตัวไม่น่ารักสักนิด แต่ที่ผมเป็นแบบนี้ ก็เพราะผมรักและหวงคนตรงหน้าเหลือเกิน
“อย่างี่เง่า ก็แค่เพื่อนในเฟส ไม่มีอะไรสักหน่อย” พูดไปถอนหายไปแบบนั้นคงจะเบื่อผมมากสินะ เลขาท่านทูตดึงมือผมไปกุมไว้ใต้โต๊ะกินข้าว
พี่กุ้ง หรือนายกิติกร เตชะณรงค์ ผู้คนเกือบทั่วทั้งจังหวัดไม่มีใครไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ ด้วยหน้าที่การงานบวกกับหน้าตาหล่อเหลา ทำให้คนรักของผมเป็นที่ต้องตาต้องใจของคนทุกเพศทุกวัย ถึงแม้ทุกวันนี้ผมจะย้ายมาอยู่ที่บ้านของพี่เขาแล้วก็ตาม แต่ความหวงแหนที่มีของผม ไม่ได้ลดน้อยลงเลย อาจจะเป็นเพราะว่าความสัมพันธ์แบบชายรักชายนี้ ไม่อาจเปิดเผยได้อย่างเต็มที่ว่าเราเป็นคู่รักกัน มีไม่กี่คนที่จะรู้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน เมื่อไม่อาจแสดงความเป็นเจ้าของได้เต็มที่ ความหวาดระแวงของผมก็เท่าทวีคูณ
“เออ กูมันงี่เง่า !!” ไฟอารมณ์เมื่อมันขุ่นมัวแล้วก็ยากที่จะหาย จึงทำให้ผมเหวี่ยงแบบไม่ลืมหูลืมตา
“จิรภัทร นี่เรามากินข้าวกันนะ อย่ามางอแงแบบนี้ แล้วบอกให้พูดเพราะๆ ทำไมไม่ฟังบ้าง!!” น้ำเสียงพี่กุ้งเข้มขึ้นอย่างคนที่พยายามระงับความโกรธ ผมเชิดหน้าคอแข็งอย่างทิฐิ รู้เต็มอกว่ากำลังให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบทุกครั้งอีกแล้ว
“เอาอาหารมาเสริฟค่ะ” ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลาย พนักงานของร้านก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ผมปรายตามองเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ก่อนจะเม้มปากตัวเองแน่นขึ้น เมื่อไอ้คนตัวโตส่งยิ้มหวานให้ ถึงจะรู้ว่ามันคือการทักทายตามมารยาทก็เถอะ แต่มันยิ่งทำผมได้หงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม
“พี่กุ้ง ใช่ไหมค่ะ” แทนที่เด็กสาวคนนั้นจะเดินออกไป หลังจากที่วางอาหารบนโต๊ะเสร็จเรียบร้อยแล้ว เด็กบ้านั่นกลับยืนยิ้มหวานให้คนรักของผม
“หือ ทำไมถึงได้ รู้จักพี่ครับ”
“โหย ใครไม่รู้จักคุณกิติกรก็บ้าแล้วค่ะ พี่รู้ไหมพี่น่ะดังจะตาย ยิ่งเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว วันเปิดงานแข่งกีฬาประจำปีของจังหวัด พี่กุ้งโครตหล่อเลย” ผมเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้คนทั้งสอง
“555++ ขนาดนั้นเชียว” ผมจิกเล็บลงไปบนหลังมือที่กุมมือผมไว้ใต้โต๊ะ ไอ้คนที่โดนชมแล้วยิ้มจนหน้าบานตอนนี้ หันมาทำตาดุใส่
"จะคุยอีกนานไหม หิว" รู้สึกควันออกมาจากหูจนพวยพุ่ง ไม่สิ...ผมว่ามันเป็นไฟลาวามากกว่า
"งั้นกิ๊ก ไม่กวนรบกวนแล้วดีกว่า ดูเหมือนน้องพี่กุ้ง กำลังโมโหหิว" เหอะ น้องท้องติดกันสิไม่ว่า เสียงห้วนๆ ของผมทำให้ยายชะนีหน้าหวานนั่นถึงกับหน้าเสีย แต่ก็ยังแอบแนะนำชื่อตัวเองทางอ้อมอยู่ดี
“ครับ ยินดีที่ได้จักน้องกิ๊ฟ”
“ไหนๆ เราก็รู้จักกันแล้ว กิ๊ฟขอเบอร์ได้ไหมค่ะ อืม ไอดีไลน์ก็ได้” ตาผมเบิกโพลงด้วยความคาดไม่ถึง ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงได้ใจกล้าขนาดนี้ ตัวผมสั่นไปหมดมองคนตรงหน้าเขม็ง จิกเล็บลงไปที่หลังมือพี่กุ้งแรงกว่าเดิม แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อีกคนสะทกสะท้านเท่าไหร่ ไอ้หน้าหล่อก็ยังคงไม่หุบยิ้มหวานๆลง
"คงจะไม่ได้ครับ" พี่กุ้งตอบ
“ทำไมค่ะ เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นไง กิ๊ฟอยากรู้จักพี่กุ้งมากกว่านี้”
“หน้าด้าน” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว พูดแทรกออกไปด้วยเสียงที่ค่อนข้างดัง โต๊ะข้างๆ หรือแม้แต่พนักงานในร้านก็ต่างหันมามองที่โต๊ะผมนั่งเป็นตาเดียว
“เจ อย่าทำตัวไม่มีมารยาท” เจ็บยิ่งกว่าโดนตบหน้าเสียอีก เมื่อถูกพี่กุ้งตำหนิ ใช่สิ..ไอ้เจทำอะไรก็ผิด ถ้าการเป็นคนมีมารยาทคือการไม่กล้าปฎิเสธอะไรเลยแบบนั้น ผมขอเป็นคนไม่มีมารยาทดีกว่า
"ขอโทษด้วยนะกิ๊ฟ ที่น้องพี่เสียมารยาท" ผมเม้มปากแน่น กระพริบตาถี่ๆ เพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลลงมา ตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อเดินออกจากตรงนั้น แต่มือใหญ่ที่จับใต้โต๊ะก่อนหน้านี้ดึงรั้งเอาไว้
“ค่ะ กิ๊ฟเข้าใจ น้องพี่กุ้งคงหิวมาก เลยหงุดหงิดที่กิ๊ฟมาวุ่นวาย” เด็กสาวนั่นแม้จะหน้าซีดเป็นกระดาษ ที่ถูกผมด่าซึ่งหน้าๆ แต่ก็ยังไม่วายตีบทนางเอกได้อย่างแนบเนียน ผมอยากตะโกนใส่หน้ายายบ้านี่เสียจริงๆ ว่ากูไม่ได้หิวโว๊ย แต่กูหึงต่างหาก
“ถ้างั้นพี่ขอตัว ทานข้าวก่อนนะครับ” อารมณ์ขุ่นๆ ของผมหายไปเกือบครึ่ง เมื่อพี่กุ้งเอ่ยปากไล่ทางอ้อม
"อะ อ้าวแล้วเบอร์โทรล่ะคะ" เจ้าหล่อนยังตื้อไม่เลิก พายุที่เพิ่งสงบ กำลังก่อตัวอีกระลอกแล้ว ผมต้องใช้ความอดทนที่มีน้อยนิดระงับอารมณ์ไม่ให้อาละวาดออกมาเอาไว้
"คงให้ไม่ได้ครับ พอดีพี่มีแฟนแล้ว" คล้ายกับตัวเองใหญ่ขึ้นสักร้อยเท่า ผมเชิดหน้าขึ้นทันที ที่เลขาท่านทูตเอ่ยจบ มือที่จับกันอยู่ใต่โต๊ะถูกปล่อยออก แล้วหลังมือผมโดนฝ่ามือหยาบลูบไล้ไปมา
"ที่สำคัญ แฟนพี่ขี้หึงสุดๆ" ให้ตายเถอะ...ไอ้ที่หงุดหงิด เมื่อสักครู่มันหายไปทันตา กลั้นยิ้มเอาไว้จนแก้มแทบแตก พี่กุ้งใช้ความใจเย็นและปากหวาน ปราบไอ้นิสัยเด็กขี้หวงของผมได้อยู่หมัด เจอไม้นี้ทีไรแพ้ราบคาบได้ทุกที
"มีแฟนแล้ว เสียดายจัง กิ๊ฟคงต้องยอมแพ้ล่ะ ถ้าพี่จะพูดซะขนาดนี้"
"พอใจหรือยังครับ ที่รัก" หลังจากตัวปํญหาเดินออกไปแล้ว พ่อคนมารยาทดีของผมก็หันมาส่งยิ้มหวาน แววตามีประกายล้อเลียนมาให้
"หิว มัวแต่คุยอยู่ได้ กินข้าวได้แล้ว มองอะไรหนักหนา" เครื่องปรับอากาศในร้านเย็นเฉียบ มันก็ดับความร้อนในตัวผมลงไม่ได้ พยายามบ่ายเบี่ยงเฉไฉไปเรื่องอื่นเพื่อกลบความเขินอาย
"มองเด็กขี้หึง"
"การที่เราหึง แสดงว่าเราแคร์ รู้ป่ะ ไม่รัก ไม่หึงหรอกนะ" สำหรับผมมันข้ามขั้นคำนี้ไปแล้ว ผมรักพี่กุ้งมาก มากจนทำอะไรๆ ได้ อย่างที่ไม่มีวันจะคาดไม่ถึงได้ก็แล้วกัน
"ไม่เอาล่ะ พูดไปพูดมาเดี๋ยวทะเลาะกันอีก มากินข้าวดีกว่า จะเย็นหมดแล้ว"
"ก็ใครล่ะ หวานเสน่ห์อยู่ได้"
"หึหึ ไอ้ดื้อ เขาเรียกอัธยาศัยดีครับ" ผมเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ เพราะไอ้อัธยาศัยดีเกินเหตุนี่แหละ ที่ทำให้เราทะเลาะกันได้ทุกวัน
“อยากกินกุ้ง พ่อกุ้งจ๋า แกะให้หน่อยสิ” แววตาคมชะงักเมื่อเจอลูกอ้อน ผมรู้ไอ้คนตัวโตจะชอบมากยามที่ผมทำตัวแบบนี้
“ทีอย่างนี้ ทำมาจ๊ะ ทำมาจ๋า” ส่ายหน้าน้อยๆ ด้วยความระอา แต่ไม่ถึงนาที กุ้งเผาตัวโตที่แกะเปลืองแล้ว ก็ถูกเอามาวางลงบนจานอย่างที่ต้องการ
“ขอบคุณครับ” พูดเพราะๆ เอาใจคนตัวโตหน่อย ปกติถ้าไม่เหวี่ยง ก็วีนได้ตลอดแหละผมน่ะ อันที่จริงแล้วเราอายุห่างกันเก้าปีเห็นจะได้ เวลาอารมณ์ดีๆ ก็จะเรียกพี่กุ้งว่าพ่อ แต่เวลาโกรธก็ขึ้นมึงกูตลอด แหะๆ
“อร่อยอ่ะ ใครหนอ แกะมาให้ น่ารักที่สู๊ด” หน้าบานยิ้มแก้มแทบปริเมื่อได้กินของโปรด
“กินเยอะๆ เลย ไอ้ดื้อ จะได้โตเร็วๆ จะได้เลิก ง้องแง้ง”
"ของเจชอบทั้งนั้น วันนี้จะกินให้เรียบเลยคอยดู"
"ชอบจังนะกุ้งเนี่ย พี่เห็นไปกินร้านไหน ต้องมีกุ้งตลอด" ตลอดเวลาที่ทานไป คุยกันไป อาหารในจานผมไม่เคยพร่อง ไอ้คนตัวโตเอานู่นเอานี่มาวางให้ตลอด
"เจชอบกินกุ้งมาก แต่รักพี่กุ้งที่สุด"
"วันนี้ทำตัวน่ารักนะเรา"
"น่ารักทุกวันแหละ"
"เหรอครับ" ปลายจมูกผมถูกมือใหญ่ของคนนั่งตรงข้ามบีบ แล้วจะจับโยกไปมาช้ายขวาด้วยความหมั่นเคี้ยว ก่อนจะหันไปตั้งอกตั้งใจกับการตักอาหารมาให้ผมต่อ
“พี่กุ้ง” ท่าทางตั้งอกตั้งใจของเลขาท่านทูต ทำให้ผมแอบอมยิ้ม พี่กุ้งเป็นคนดูแลคนอื่นได้เก่งมาก ทุกครั้งที่กินข้าวหรือทำอะไรก็ตาม เขาจะให้ผมก่อนเสมอ อย่างในตอนนี้เหมือนกัน แทบจะนับคำได้ที่หยิบเอาอาหารเข้าปากตัวเอง นอกนั้นตักมาวางที่จานผมจนหมด
“ครับ” ขานรับทั้งที่สายตายังสนใจกับปูตัวใหญ่ในมือ
“พี่กุ้ง” ส่งเสียงเรียกอีกครั้ง
“หือ มีอะไร พูดมาไอ้ดื้อ” เงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสงสัย เมื่อโดนเรียกชื่อช้ำๆ แต่ไม่พูด
“พี่กุ้ง เจรักพี่กุ้งนะครับ”
รัก…
รักมาก
มากจนคิดไม่ออกว่า ถ้าวันนึงไม่มีเขาผมจะอยู่ยังไง
“พี่กุ้ง ก็รักเจนะครับ”
หัวข้อ: รัก (หลอก) ลวง (เรื่องสั้นๆ) “หลอก“ 2.1 พี่กุ้ง กิติกร Date 02-9-14 (อ่าน 3077 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก