หัวข้อ: Dangerous Your Mind อย่าร้าย...ได้ไหม(วะ!) Special Children’s Day 9/01/2016 P.60

[~มือวางอันดับ1~]

  ไนท์ แทนนี่แหละ ลงตัวที่สุด +1

[rainiefonnie]

    จากไม่ชอบขี้หน้ากลายเป็นรักกัน 

อยากอ่านคู่มินกับธาม จุงง

[NOO~KUNG]

ชอบทั้ง 3 คู่เลย ...
เพราะความโดดเด่นต่างกันไปคนล่ะแบบ

[วายในสายเลือด]

ขอบคุณที่มาต่อนะคร๊า 

มันฟินทุกคู่เลยอ่ะ

ปอนด์ - เหนือ 
ไนท์ - แทน   

อยากให้จัด มิน - ธาม อีกซักคู่อ่ะค่ะ

[:DKa]

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกคะ

คู่นี้เขามากันแบบแฟร์ๆ ซินะ 55

แต่ก็ยังรักพี่เหนือที่สุดเหมือนเดิมน้าาาา

ปล. อยากทราบว่า I-AM เขียนนิยายเรื่องอื่นอีกไหมคะ อยากไปตามอ่านอะ ชอบสไตล์การเขียนมากเลยคะ

[done_dirt_cheap]

อัศวิน โดนขโมยหอมแก้มเพราะ เมาแล้วเกรียน เข้าตาเฮียแทน นี่เอง 
รออ่านต่อ
รักนักเขียนจร้า มาต่อไวๆน๊า
 

[sukaz]

เลือดสาดดดดด

[nemesis]

สนุกมากๅ

[viewier]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบจุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อยากได้อยากโดน

[B52]

  :ling1:โคตรสนุกเลยเรื่องนี้ คนที่นั่งอยู่ข้างๆนึกว่าเป็นคนบ้า นั่งหัวเราะอยู่ได้ตลอดเวลา
 

[Jthida]

เย้!!! อ่านตามทันแล้ว โคตรชอบอ่ะเรื่องนี้ ตลกโคตร 555555555555555
ตั้งแต่ไม่สบายล่ะ 555555555555 โอ้ยฮากับผ้าชุบน้ำ
แล้วก้แจกันตกใส่หัว 5555555555 พระเจ้า อะไรจะซื่อจนเอ๋อขนาดนี้ 55555555555555

[2thesky]

แทนไนท์ ไนท์แทน ท่าจะรักกันด้วยลำแข้งแฮะ 
แต่หล่อโคตรพ่อเมาแล้วโครรั่วอะ 
เชื่อละว่ามันเป็นน้ำเปลี่ยนนิสัย

คนเขียนมาให้ว่องนะค่ะ อยากรู้ว่าใครจะรุกจะรับหรือจะสลับกัน หุหุ

[อเลนคุง]

     [ แจ้งข่าว]


                Dangerous Your Mind อย่าร้าย...ได้ไหม(วะ!) มีเพจอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ ใครที่ชื่นชอบ พี่เหนือ-น้องปอนด์ แทน-ไนท์(?) มิน-ธาม และผองเพื่อนสุดฮา เข้าไปกดไลท์ ติดตาม ทวงถามนิยาย แชร์ข่าวสาร เฮฮา บ้าๆบอๆกันในเพจนี้ได้เลยค่ะ  ฝากเพจ ฝากทุกคนช่วยติดตามกันด้วยนะคะ 

                             

                                 จิ้ม>>>>>>>>> https://www.facebook.com/FictionDYM


ตอบเม้น

คุณ :DKa ปล. อยากทราบว่า I-AM เขียนนิยายเรื่องอื่นอีกไหมคะ อยากไปตามอ่านอะ ชอบสไตล์การเขียนมากเลยคะ


เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกค่ะ I-AM ไม่ได้แต่เรื่องไหนอีก ถ้าชอบก็ติดตาม หรือเข้าไปคุยกันในเพจได้นะคะ 


ปล.ทุกความเห็นถือเป็นกำลังใจของทั้งนักเขียน และคนอัพนิยายเสมอ ขอบคุณค่ะ 

[MK]

ตามไปๆแล้ว 

[TIKA_n]

Tan x Knight    Tan x Knight     Tan x Knight  คิคิ  ยกป้ายเชียร์ พี่แทนxน้องไนท์ จ้า   
นึกภาพพี่แทนเป็นรับไม่ออกจริง ๆ น้า แบบว่า มันเกินกว่าจะจินตนาการได้อ่ะ แต่ถ้าน้องไนท์เป็นรับนี่ภาพมาเป็นฉาก ๆ เลยนะ อิอิ
เจ้าชาย กับ ซาตาน เจอะกันครั้งแรก ในสถานการณ์ที่น่าประทับใจสุด ๆ มิน่า ถึงจะฆ่ากันตายทุกครั้งเลย
แต่เศร้าเรื่องน้องปอนด์อยู่ก็ยังทำให้เราฮาได้อีกนะ แต่ละเพลง ยังอุตส่าห์ขุดมาร้องได้ 
น้องไนท์เมาแล้วรั่ว เกรียน ฮากระจายจริง ๆ    แต่อย่างนี้แหละ ถึงได้โดนใจพี่แทนล่ะซี่
รู้สึกพี่แทนใจดีจัง พอน้องเมา ก็ไม่ใจร้ายนิเนอะ มีการกระซิบบอกชื่อข้างหูด้วย เนียนนะพี่แทน
โดนชนนิดเดียว จุ๊บลงจมแก้มน้องเลยเหรอ โอเวอร์แอ็คติ้งเองรึเปล่าเนี่ย ฮุฮุ เขิน ๆ   
เป็นผู้พรากความบริสุทธิ์ไปจากแก้มน้องนะ รับผิดชอบเลย แล้วไม่อยากให้น้องกินเหล้า แอบห่วงอยู่ใช่มั้ย
ตอนหน้า จะเจอ พาร์ทของพี่แทนบ้างซิน้า แหม ช่วงค่ายอาสาที่ดอนเกิบหายซะด้วยอ่ะ ชอบจริงเลย
ตอนวิ่งหนีน้องทุยกับกระติกสีแดง คราวก่อนอ่านด้านน้องไนท์มาแล้ว คราวนี้จะได้อ่านด้านพี่แทนใช่มั้ย
แล้วตอนล่าตุ๊กตาในงานวัดอีก ที่สำคัญ น้องตุ๊กตาปริศนา ของทั้งคู่ อยากอ่าน ๆๆ เร็ว ๆ จัง 
แต่สรุปแล้วพี่แทนปิ๊งน้องไนท์ของเรา ตั้งแต่ก่อนไปดอนเกิบหายเหรอเนี่ย คิดว่าปิ๊งกันตอนวิ่งหนีควายซะอีกอ่ะ
ก่อนหน้านั้นที่หาเรื่องน้องตลอด ๆ แสดงว่าเรียกร้องความสนใจสิน้า ร้ายนักนะพี่แทน แต่ชอบจังเลย อิอิ 
รอตอนต่อไปจ้า ชอบที่สุดเลย ขอบคุณ I-AM  กับ อเลนคุง เช่นเดิม 

[วายในสายเลือด]

ตามไปแฟนเพจ แล้วนะคร๊า

เข้ามารอตอนต่อไปจร๊า

จัดมาเถอะ จะคู่ไหนก็ชอบหมด

แต่รักพี่เหนือสุดหล่อ น้องปอนด์สุดซื่อ ใส แต่ไม่บริสุทธิ์ซะแล้ว  จ๊ากกก

[ReiSei]

เฮ้ยย เราชอบคู่นี้  โหด ๆ เกรียน ๆ เร้าใจมาก 
รอติดตามต่อไป คงไม่ตีกันตายก่อนนะ ฮ่าๆๆ

[anuruk97]

คู่นี้ก็ชอบ....ชอบทุกคู่เลย...เอียแทนแอบหอมแกมไนท์หอมไปหอมมาระวังหลงน้องไนท์นะค่ะ

[Whatever it is]

คู่นี้ก็น่าสนใจค่ะ ไนท์เมาแล้วรั่วอะ

[TIKA_n]

มาบอกว่า ตามไปกด LIKE เพจ มาแล้วจ้า    ดี ๆ ๆ ชอบจังเลย
ชอบอิมเมจทุกคู่เลย โดยเฉพาะน้องธามอ่ะ เราชอบ น่ารักจัง ใกล้เคียงกับที่เราคิดไว้ด้วยแหละ
ให้ I-AM กับ อเลนคุงจ้า 
 

[omuya]

  เราชอบทุกคู่เลยยยยย.
คนเขียนแต่งสนุก คนอ่านก็มีความสุข ^^ 

[wiwari]

เชียร์ แทนไนท์ๆๆๆ 

[chisarachi]

เรื่องนี้ไม่รู้จะกรี๊ดใครดี
ชอบไปหมดทุกคน 
ชอบพี่เหนือเวลาโหดๆมากกกกกก  รู้สึกว่าเขาน่ารักอ่าาา
แต่เวลาพี่เหนือน่ารักแบบเผลอๆ  อ่อนโยนแบบลืมตัวก็น่ารักมากก เขิน *บิดผ้า*
แต่เวลาพูดเพราะแบบจงใจ ทำไมรู้สึกไม่ใช่พี่เหนือเลย555555555555
รู้สึกเหมือนไม่ได้คีฟลุคความเป็นพี่เสือไว้เลย อิอิ

ชอบน้องปอนด์เวลาเซ่อๆ ซื่อๆ ตลกดี ฮ่าๆ
ฉากฮาๆก็มาจากน้องปอนด์และพ้องเพื่อน  ตลกตรงที่เรียก หล่อโครตพ่อ  กับหล่อโครตคน
น้องปอนด์ชอบมีสำนวนแปลกๆเสมอ5555

[TIKA_n]

มารอจ้าาาาาา    อยากไปวิ่งหนีควายที่ดอนเกิบหายแล้วน้าาา    มีความสุขจัง
ให้ I-AM กับ อเลนคุง จ้า 

[rainiefonnie]

  มานอนรอ

[maemix]

หายไปหลายวัน เข้ามารอ เข้าส่อง
คิดถึงหนุ่มๆหล่อแต่เพี้ยนทั้งหลาย
ย่องมาแล้วก็ย่องไป

[bobie]

ไนท์เมาแล้วเกรียนมาก 55555
พี่แทนก็เก่งคุยกับคนเมาได้ตั้งนาน
แถมยังมีฉากหอมแก้มอีกด้วยยยยย ><
แต่คู่นี้ท่าทางจะรักกันด้วยลำแข้งล่ะนะ 5555

[อเลนคุง]

Chapter 22…………………….. “ (P)On Top ”

“วันนี้พี่อยากได้อะไร อยากให้ผมทำอะไรบอกผมมาเลยนะ ผมจะยอมทำให้พี่ทุกอย่างเลย!”

                    ประโยคเดียว...เพียงประโยคเดียวเท่านั้น...กลับเป็นเหมือนพันธนาการให้ดิ้นไม่หลุด...ถูกฉุดรั้งด้วยร่างกายอันน่าหลงใหล...กลิ่นกายหอมเย้ายวน...ชวนลุ่มหลง...ริมฝีปากที่ไล่ชิมไปทั่วร่างคนอื่นอย่างหิวกระหาย...เอาแต่ใจ...แย้มยิ้มร้ายกาจ...นัยน์ตาคมแสนเย็นชาจับจ้องมองทุกการกระทำ...มือเรียวพาดผ่านไปทั่วเหมือนกำลังสนุก...สัมผัสหยอกล้อตามแต่ใจปรารถนา...หนักหน่วง...อ่อนโยน...พร้อมคำที่พร่ำบอกข้างหู...กระซิบแผ่วเบา...แต่ก้องกังวาน...ดังไปทั่วทั้งหัวใจ

“มึงก็มาอยู่บนตัวกูสิ”

“เดี๊ยววววววววววววววววววววว!...อ๊ะ...พะ...พี่เหนือ...ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนี้นะ ผมหมายถึงพี่อยากกินอะไร อยากไปไหน อยากได้อะไรสั่งผมได้เลยเดี๋ยวผมหามาให้ แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้!” ความหวังดีของผมทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ยังไงผมก็ไม่ยอมตกเป็นเหยื่อมันง่ายๆโดยเด็ดขาด! แต่..........ทำไมเสื้อนอนผมปลิวไปตกอยู่ที่พื้นตั้งแต่เมื่อไหร่? กางเกงนอนลายหมีพูร์ที่ไอ้พี่เหนือมันเป็นคนซื้อมาให้หลุดออกไปตอนไหนกัน? แล้วมือมันจะมาป้วนเปี้ยนแถวขอบกางเกงในผมเกินไปรึเปล่า?! ไอ้ชั่ว! มึงชักจะซนเกินไปแล้วนะไอ้พี่เหนือ คนเดือดร้อนคือกูมึงรับรู้ไหม?!


“มึงพูดตอนร่างกายตัวเองเป็นแบบนี้แล้วเนี่ยนะ” สายตาเจ้าเล่ห์...จ้องมอง...ยกยิ้มร้ายกาจ...ดูเป้าคนอื่นมันสนุกขนาดนั้นเลยหรืออย่างไร ถึงได้ทำสีหน้าพอใจแบบนั้น คนอายคือกูมึงเข้าใจไหม


“อ๊ะ...อา...พี่เหนือ...” แล้วร่างกายตัวเองก็ช่างไม่รักดีดันแสดงความต้องการออกมาชัดเจนแบบปิดไม่มิด แต่ถึงอยากจะปิดแค่ไหนก็คงปิดไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียวสวมติดกาย ฉิบหาย! แถมตัวที่ใส่อยู่ยังเป็นตัวที่มันซื้อมาให้ เอาน้องเน่ากูไปทิ้งอย่างไร้ความปราณีแล้วยังจะเข้าปล้นน้องลิงชิมแพนซีตัวนี้อีก ไม่รู้มึงจะจ้องมองเชี่ยไรนักหนา ทำยังกับมึงอยากจะรู้ว่าเส้นใยผ้าทำมาจากอะไร ใครแม่งเป็นคนตัดเย็บ สีที่ย้อมใช้สีจากธรรมชาติ หรือสีสังเคราะห์ ขอบยางยืดใช้ดีแค่ไหน มีอาการระคายเคืองที่ผิวบ้างไหม เนื้อผ้าระบายอากาศได้มากน้อยขนาดไหน ขนาดไหนกูไม่รู้ แต่ที่รู้คือไข่กูกำลังตกอยู่ในอันตราย ถ้ามึงจะจ้องขนาดนี้กูว่ามึงถอดกางเกงในกูออกมาเลาะตะเข็บแล้วเอาไปส่องกล้องจุลทรรศน์เลยดีกว่า!


“ต้องการกูขนาดนั้นเลยหรอ” คำพูดคำจา...น่าโดนบาทาฟาดปาก...สายตา...รอยยิ้ม...ชั่วร้าย...เลวร้ายสุดๆ...เอาแต่ได้...เอาแต่ใจ...ไม่ฟังใคร...ชอบทำให้คนอื่นจนหนทาง...ถูกไล่ต้อนให้จนมุม...หมดทางสู้...สุดท้ายก็หนีไม่พ้นจากอ้อมกอดนี้


“อื้อ...อย่าถู...คุยกัน อ๊ะ...ก่อน...อือ...พี่เหนือมึงเจ็บแผลอยู่นะ...แจกันหล่นใส่หัวแถมยังตกบันไดอีก...มะ...อืม......ไม่ควรใช้ร่างกายหนักๆ” ที่เว้นวรรคไปเพราะโดนมันจูบปาก ทั้งดูด ทั้งกัด เห็นปากคนอื่นเป็นลูกอมหรือไง อมๆ เคี้ยวๆ น้ำลายเหนียวหมดแล้วเนี่ย


“ถึงให้มึงเป็นคนควบคุมทุกอย่างเองไง.......................ขอแค่นี้ ปอนด์ให้พี่ไม่ได้หรอครับ” ปอนด์ให้พี่ไม่ได้หรอ...ดังสะท้อน...เป็นเสียงก้องในหัว...รอยยิ้มร้าย...ยิ้มทั้งที่จูบ...ดูดดึงริมฝีปาก...หยอกเย้าด้วยลิ้น...รุกล้ำไล่ต้อนไม่อยู่นิ่ง...ไม่ทิ้งให้มีเวลาหายใจนาน...ไม่ปล่อยให้มีสติ...สุดท้ายร่างกายกระทำไปตามสัญชาตญาณที่อีกฝ่ายชักนำ


“พี่เหนือ...อื้มมมมม” จะจูบกันให้ตายไปข้างเลยรึไง...ทำแววตาอ้อนขอคนอื่น...ทีเวลาแบบนี้ทำไมขี้อ้อน...ทีเวลาแบบนี้กลับอ่อนโยน...ทีเวลาแบบนี้ทำไมเหมือนเป็นคนละคน...สายตาวอนขอ...ใช้ให้ถูกหน่อยคงดี...ทำไมต้องเป็นตอนนี้...ตอนที่เหมือนกำลังถูกกลืนกินทั่วทั้งร่าง...หายใจติดขัด...เหมือนถูกทำให้ขาดอากาศ...เว้าวอน...ยากเกินต้านทาน...หลบสายตา...มืออีกฝ่ายก็จับให้หันกลับมาเผชิญหน้า


“ไหนบอกว่าจะทำให้ทุกอย่าง...มึงผิดคำพูด” พูดจบก็ก้มลงจูบปาก...บวมเจ่อ...ถูกกัดจนน่วม...แก้มช้ำ...ทั้งที่ปากตัวเองแตกแต่กลับใช้งานได้เหมือนไม่เป็นอะไรเลย...แจกันไม่น่าหล่นใส่หัว...แจกันควรหล่นใส่หน้ามากกว่า...ปากจะได้พูดจาหื่นๆไม่ได้...สายตาจะได้ไม่วอนขอทำเรื่องลามกๆแบบนี้...สุดท้ายจะได้ไม่ตกเป็นทาสซาตานชั่วร้ายตัวนี้...เพียงแค่ถูกจ้องมอง


“อื้อ...พี่...แม่งขี้โกง” เจ็บใจ...เหมือนพ่ายแพ้ไปแล้ว...ยิ่งรู้ว่าทำอะไรไม่ได้...อับจนเพราะคำพูดของตัวเอง...ยิ่งเจ็บใจจนทนแทบไม่ไหว...อยากผลักไสอ้อมกอดนี้มากเท่าไหร่...แต่ร่างกายกลับทำตรงกันข้าม...เหตุผล...กับหัวใจ...ไปด้วยกันไม่ได้...เพราะร่างกายรับรู้ความรู้สึกของหัวใจมากกว่าเหตุผล


“ขี้โกงตรงไหน...ปอนด์พูดเองนะครับ....ว่าไง...ทำให้พี่ไม่ได้หรอ?” ไม่รู้ไปฝึกทำสายตาแบบนี้มาจากไหน...ถ้ารู้ว่าใครสอน...จะกระทืบให้ตายเลยคอยดู


“ไม่!” มันยิ้ม...ก่อนจะก้มลงจุ๊บแก้ม...แค่ “จุ๊บ”...ก็ “น่ารัก” จนหวั่นไหว...ใจโอนอ่อนไปกว่าครึ่ง...เลเวลความน่ารักของมึงพุ่งพรวดพราดรวดเร็วไปนะไอ้พี่เหนือ...หัวใจกูรับความรู้สึกที่ “ล้นใจ” ออกมาในตอนนี้แทบไม่ไหว...มึงมันโคตรร้ายกาจ!


“ว้า...เจ็บแผล...ปวดไปทั้งตัวเลย...แฟนใครนะใจร้าย...อยากกอด...แค่นี้ “ทำ” ให้ไม่ได้หรอครับ” มันถอนตัวที่ทาบทับร่างผมออกไปนั่งพิงที่หัวเตียง ทำสีหน้าเหมือนผิดหวัง ผมเพิ่งเคยเห็นมันทำสีหน้าแบบนี้ ใจผมเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที ผมทำอะไรผิดอีกแล้วใช่ไหม...ผมมันเป็นแฟนที่ใช้ไม่ได้เลย...คนผิดทำไมถึงกลายเป็นผมไปอีกแล้ว...ไม่อยากเห็นใบหน้าผิดหวัง...ผมควรทำยังไงดี?


“พี่เหนือ...” กลั้นหายใจ...เอ่ยเรียกชื่อไปทั้งที่ตัวยังสั่น...รู้สึกอาย...แต่...ตัดสินใจไปแล้ว...ตัดสินใจไปแล้ว...


“..........อื้มมมมมมมมมม...........” เป็นฝ่ายยื่นหน้าเข้าไปจูบก่อน...ลิ้นตอบสนอง...เกี่ยวกระหวัด...ดูดดัน...แสนหวาน...จนอีกฝ่ายพึงพอใจ...หอบหายใจแรง...เหมือนถูกสูบวิญญาณ


“ผะ...ผม...ผม...ต้องทำยังไง...พี่เหนือถึงจะพอใจ” ไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะต้องพูดประโยคนี้กับใคร...โดยเฉพาะกับผู้ชาย...อายเกินกว่าจะรับไหว...แต่อีกฝ่ายกลับจับใบหน้าให้หันไปสบสายตา...รับรู้ถึงความรู้สึกที่ส่งผ่านมา...ความปรารถนา...ความต้องการ...รับรู้ได้ว่ามากมายแค่ไหน...อยากตอบรับ...อยากทำให้...อยากตอบกลับ...ด้วยการ “ถูกรัก” ไม่ต่างกัน


“อ๊ะ...” ถูกจับตัวยกขึ้น...วางลงบนตักของอีกฝ่าย ตัวก็ไม่ใช่น้อยๆ ทำไมถึงต้องมาถูกเอ็นดูเป็นเด็กๆ แล้วแบบนี้...ใกล้กันแบบนี้...เผชิญหน้ากันแบบนี้...เวลาทำเรื่องนั้น...จะหลบหน้ากันไม่ได้...หลับหน้าไม่ได้...ผมจะทำยังไงดี...แค่นี้ก็อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว


“ไม่เอาแบบนี้” พูดเสียงอู้อี้เพราะถูกมันรวบตัวไปกอดไว้แนบอก กลิ่นหอมแสนคุ้นเคย เหมือนถูกล่อลวงให้ยากที่จะถอนตัว...สุดท้ายสองมือก็โอบกอดตอบรับอีกฝ่ายไปโดยไม่รู้ตัว


“ไม่แบบนี้...แล้วแบบไหน?” รู้ว่าอาย...ก็ยิ่งอยากทำให้อาย...ไอ้พี่เหนือแสนชั่วช้า!


“อย่าแกล้งผมดิวะ...ผม...ทำไม่เป็น” หน้าจมลงไปในอกมากกว่าเดิม...อายแบบสุดจะทน...ใช้มือที่โอบกอดมันอยู่ทุบหลังมันแรงๆไปสองสามที...น่าหมั่นไส้เกินทน


“หึ มึงน่ารัก” ยิ่งหัวเราะผมก็ยิ่งทุบ...คนยิ่งอายๆอยู่ ไอ้บ้าเอ้ย!


“หยุดหัวเราะนะ ไม่งั้นผมจะกลับหอ!” กูพูดจริงๆนะเว้ย เงยหน้าขึ้นสบตามันให้รู้ว่าผมเอาจริง คนยิ่งอายๆก็แกล้งกันอยู่ได้ อยากให้ทำอะไรก็จะทำให้ แค่บอกมา...ยอมให้ทุกอย่างนั่นแหละ...เพราะเป็นมึง...เพราะเป็นมึงเท่านั้นหรอกนะ...ถึงยอมให้ทุกอย่าง


“ขอโทษครับ ไม่โกรธนะคนดี” ถูกมันลูบหัว...ฮึ่ย! เจ็บใจ...แต่แพ้ความอ่อนโยนของมันอีกจนได้...อย่ายิ้มให้กันแบบนี้สิ...เดี๋ยวกูก็ยิ้มตามพอดี...มึงมันเจ้าเล่ห์ที่สุดเลย!


“พี่เหนือมึงชอบแกล้งวะ”


“ถ้าไม่...รัก...กูไม่แกล้งหรอก” สายตาไร้แววล้อเล่น...จริงจัง...ชอบทำให้อาย...บึ้มมมมม!...ได้ยินเสียงหน้าตัวเองระเบิด...ก้มลงไปซุกอกมันทันที อายเกินกว่าจะเผชิญหน้า ใครใช้ให้พูดอะไรแบบนี้...คำว่า “รัก” ทำไมถึงพูดออกมาได้ง่ายดายขนาดนั้น?


“ปอนด์...” กระซิบเรียกชื่อที่ข้างหู...สะดุ้ง...ฝังหน้าลงกับอกหอมๆมากกว่าเดิม...จมอกตายไปเลยยิ่งดี...สบตาตอนนี้ไม่ได้...มองหน้ามันตอนนี้ไม่ได้...เพราะว่า...


“อยากมองหน้า”


“......................” สามคำที่พร่ำบอก...เหมือนถูกสะกด...สุดท้ายก็ถูกจับให้มาเผชิญหน้า...มองตา...กดริมฝีปากเข้าหากัน...เนิ่นนาน...กดจูบลงข้างแก้มสองข้าง...เปลือกตา...หน้าผาก...ไม่เว้นแม้แต่ปลายจมูก


“ได้ใช่ไหม?” อบอุ่นอ่อนโยนจนหัวใจสั่นไหว...มากมายทุกความรู้สึก


“.....................” ถอนจูบออกมา...พยักหน้าตอบรับไปแบบลืมตัว...เพราะมัวแต่มองริมฝีปากสีแดงฉ่ำตรงหน้า...หยาดเยิ้มเต็มไปด้วยแรงปรารถนา...เวลาไม่อยากจูบกลับยัดเยียด...เวลาต้องการกลับผลักไส...ชั่วร้ายที่สุด...สุดท้ายก็ตกเป็นฝ่ายวอนขอไปซะเอง...รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้...รู้อยู่แล้วว่าถ้ามองหน้า...จะต้องเป็นฝ่าย “พ่ายแพ้”


“ก่อนอื่นก็ถอดเสื้อ...ถอดเองนะ วันนี้ปอนด์เป็นคน “จัดการ” ทุกอย่าง” ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก! อายจนทนไม่ไหว ผมอยากจะบ้า ไอ้ซาตานตรงหน้ามันชั่วช้าเกินไปไหม ทำไมถึงไม่สงสารกันเลย มือสั่นเป็นสันนิบาตลูกนกค่อยๆยื่นออกไปปลดกระดุมเสื้อของคนที่เอาแต่นั่งเฉยจ้องมองหน้าคนอื่น ใบหน้าแสนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มร้ายกาจบ่งบอกความพอใจ ผมที่เงอะงะออกอาการประหม่าทำอะไรไม่ถูกปลดกระดุมกว่าจะได้แต่ละเม็ดก็เสียเวลาไปนาน ที่สำคัญคือแรงกดดันจากสายตาของคนที่มองอยู่ตลอดเวลานั่นมากกว่า ทำให้ผมนึกอยากดีดกระดุมเสื้อใส่เบ้าตามันชะมัด เผื่อจะได้ไม่จ้องมองให้คนอื่นเขาอายโคตรๆแบบนี้อีก


“ถะ...ถอดแล้ว”


“ทำคิสมาร์คให้ด้วยสิ” ขอกูเหมือนเป็นเรื่องที่คนปกติเขาทำเป็นกิจวัตรประจำวัน กูทำให้ก็บ้าแล้ว ว๊ากกกกกกกกกกกกกก! ไอ้พี่เหนือโรคจิต!


“ไม่เอา!...ทำไม่เป็น” อย่ามาอ้อนซะให้ยาก ทั้งกัด ทั้งดูด ทั้งเลียแบบนั้นกูไม่ทำเด็ดขาด!


“ทำแบบที่กูทำให้มึงไง อย่าดื้อดิ...กูป่วยอยู่นะ...แค่นี้ทำให้ไม่ได้หรอนะๆๆ” อ้อนอะไรนักหนา...วันนี้มึงขี้อ้อนไปนะ แล้วอ้อนแต่ละอย่างวอนส้นตีนกูมาก!...แต่สีหน้ามึงตอนเขย่าแขนแล้วนะ นะ นะ นะ เนี่ยทำกูแทบหยุดหายใจ...คนอะไร...อ้อนได้น่ารักเชี่ยๆ


“กี่รอย...แล้วตรงไหน...” ถามมันแบบเบาที่สุด เห็นมันยิ้มแล้วครับหน้าระรื่นสุดตีน ถ้ามึงไม่ป่วยนะกูจะถีบเข้าให้


“............................” มันไม่ตอบแต่ชี้ไปที่ซอกคอ พร้อมยกมือขึ้นมา 5รอย! ส้นตีน! กะจะให้กูดูดคอมึงเป็นหอยขม ปากบวมเท่าล้อรถยนต์กันเลยหรืออย่างไร ขนาดแกงหอยกูยังใช้ไม้จิ้มฟันจิ้มเอาแล้วนี่คิสมาร์ค5รอยมึงกว่าจะได้ปากกูไม่เป็นแองเจลินา โจลีเลยหรือไงวะ?!


“ผมขอต่อเหลือ2”


“กูให้ได้แค่4” โห่ววววววววววววววว! ไรวะแม่งเคี่ยวสุดๆ พวกนายทุนหน้าเลือด


“งั้นพบกันครึ่งทาง 3รอยขาดตัว!”


“มึงอยากตาย?” โอเค! เป็นอันเข้าใจว่ามันเริ่มหงุดหงิดเข้าแล้ว อย่าไปสะกิดต่อมโหดมันจะดีกว่า เพราะผมยังอยากมีแรงลุกเดินไปไหนต่อไหนได้ในช่วงวันหยุดนี้


“ตามนั้นครับ5รอย เดี๋ยวจัดให้ชัด ให้แจ่มเลย เอาแบบอาทิตย์หนึ่งรอยยังไม่จาง อยู่ห่างห้ากิโลเมตรยังมองเห็น!” ประชดมันหรอกนะครับ ขืนทำรอยแบบนั้นจริง ผมคงต้องเค้นแรงดูดขึ้นมาจากส้นตีนกว่าจะครบห้ารอบก็พอดีปอดพัง ไตเน่า ปากใช้งานไม่ได้ ระบบหายใจล้มเหลว แต่เอาเถอะครับ...เพราะมันป่วยอยู่หรอกนะ...ไม่ได้เต็มใจเลยสาบาน...เพราะมันป่วยแค่นั้นจริงๆ...จะทำให้ตามคำขอซักครั้ง...ก็ได้...วะ










                       มีต่อนะคะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[อเลนคุง]

“.......................” สูดหายใจลึกเอาออกซิเจนเข้าปอด...รวบรวมความกล้า...ถูกมันกอดให้ร่นตัวเข้าไปประชิดมากกว่าเดิม...ก้นที่นั่งอยู่บนตักอีกฝ่าย...รับรู้ถึงความแข็งขืนบางอย่าง...ความต้องการมากล้น...ไม่ใช่แค่ฝ่ายเดียวที่ปิดไม่มิด...แต่อีกฝ่าย...ก็ปิดไม่มิดเช่นกัน


“โอ๊ย!...อึก...แกล้งหรอปอนด์” สะใจ...ชอบกัดคนอื่นดีนัก...ถูกกัดเองบ้างจะได้รู้สึก...ดูด...จูบ...ไล่เลีย...พยายามทำให้เหมือนที่อีกฝ่ายเคยทำให้...สร้างร่องรอยความเป็นเจ้าของ...ทั้งที่ไม่เคยอยากได้...แต่ทำไมคนๆนี้ถึงอยากให้ทำนักก็ไม่รู้...ทำให้ตามคำขอ...จนครบตามจำนวน...ดูมันจะพอใจมาก


“อ๊ะ...อื้อ...” มือถูกจับให้ไปสัมผัสบางอย่าง...ในขณะที่อีกฝ่ายก็ส่งมือเข้ามาสัมผัสผมเช่นกัน...สะดุ้งสุดตัว...ปากถูกกดจูบไว้...มีเพียงเสียงครวญครางที่ลอดออกมา...มือร้อนสอดเข้าไปในกางเกงใน...ขยับเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ...เนิบช้า...บิดกายไปมา...เสียวจนแทบขาดใจ


“...............................” ถอนจูบออกไป...มองหน้า...รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร...แม้ไม่มีคำพูด...ภาษากายก็สื่อสารกันได้หมด...แทนถ้อยคำ...มือที่ยังสั่นไม่หาย...ถอดกางเกงอีกฝ่ายออก...เหลือเพียงกางเกงในเท่ากัน...ช่างใจอยู่นาน...ไม่กล้าทำมากกว่านี้...แต่พอมองตาอีกฝ่าย...เหมือนถูกสั่ง...สุดท้ายก็ถอดออกให้จนหมด


“ถอดของตัวเองออก” กระซิบบอกข้างหู...เหมือนมนต์สะกด...อายแค่ไหน...ก็ทำตามอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย...ยกตัวขึ้น...จับกางเกง...รูดลงจนพ้น...แยกขาออกกว้าง...ดึงกางเกงพ้นปลายเท้า...ถูกอีกฝ่ายกระชากเข้าหาตัวทันที...ร่างเปลือยเปล่าสัมผัสกัน...อบอุ่น...เร่าร้อน...นั่งทาบทับร่างกายกันและกัน...ส่งผ่านความต้องการ...สะดุ้งทุกครั้งที่ด้านหลังสัมผัสความตื่นตัว


“อย่ายั่วกันสิ” น้ำเสียงบ่งบอกความปรารถนา...ถูกเข้าใจว่ายั่วยวนอีกแล้ว...ตอนไหนกัน?...แบบไหน...ที่เรียกว่ายั่ว...บดเบียดกายเข้าหา...มือสัมผัสความต้องการ...นำพา...พัดพาสติให้กระเจิดกระเจิง


“อะ...อ๊ะ...อา...อ๊า...อ๊า” เนิบช้า...เปลี่ยนเป็นเร่งเร้า...หนักหน่วง...รุนแรง...ตามแต่ใจอีกฝ่าย...มือ...รัวเร็ว...ต้องการ...มากกว่านี้...สัมผัสมากกว่านี้...ขยับมากกว่านี้...อยากได้มากกว่านี้


“อื้อ...อึก...อ๊ะ...พี่เหนือ...อยากจูบ!...อ๊า”


“.........................” เป็นฝ่ายเรียกร้อง...อีกคนตอบสนอง...พร้อมกับมือที่ขยับนำพาให้ไปถึงปลายทางความสุข...เอ่อล้น...จนเก็บไว้ไม่ไหว...ใส่มืออีกฝ่าย...ที่เต็มใจรับไว้


“อ๊า...อ๊า!” ถูกพรมจูบทั่วทั้งหน้า...ลามลงมาที่ไล่...ซอกคอ...หน้าอก...หอบหายใจถี่รัว...ยังไม่ทันตั้งสติ...รับรู้ถึงปลายนิ้วที่สอดแทรกมาทางด้านหลัง...สัมผัสเปียกชื้นที่ปลายนิ้ว...จากความสุขของตัวเองที่ปลดปล่อยไปเมื่อครู่...ถูกอีกฝ่ายนำมาเป็นเจลหล่อลื่น...ใช้สอดแทรก...เข้าไปในกาย...ขยับนิ้ว...ให้คลายความอึดอัด...เพื่อรอรับบางสิ่งบางอย่าง


“อ๊ะ!” ความอึดอัด...ถูกเจือจางด้วยรสจูบ...ดึงสติให้จดจ่อที่ริมฝีปาก...ความหวานหอมที่อีกฝ่ายปรนเปรอ...เป็นเหมือนเครื่องบรรณาการ...นำพาความสุข...ปัดเป่าความทุกข์แสนเจ็บปวด


“อื้อ...อึดอัด...อ๊ะ” นิ้วที่สองสอดแทรกตามมาให้กายสะดุ้ง...เจ็บจุก...ตุ่มไตทั้งสองข้างถูกสะกิดหยอกล้อ...เสียวกระสัน...มัวเมาไปกับรสจูบ...ความรู้สึกสับสนตีรวนจากการกระทำหลายอย่างที่ถูกมอบให้...เหมือนโดนกลั่นแกล้ง...บางจังหวะเสียวจนแทบขาดใจ...บางจังหวะอ่อนโยนวาบหวามจนแทบทนไม่ไหว...เพิ่มความต้องการ...อยากถูกกอดรัดด้วยคนคนนี้


“ปอนด์...อึก...ไม่ว่าเมื่อไหร่...มึงก็เป็นของกูคนเดียวจำไว้” ประโยคที่บอก...ได้ยินทุกครั้ง...ตอกย้ำเข้าไปในทุกห้วงของความรู้สึก...สอดแทรกมาทางรสจูบ...สัมผัสจากปลายนิ้ว...และกายที่แนบชิดกัน


“อ๊ะ...อื้อ...พี่เหนือ...” นิ้วถูกถอนออกไป...ยกยิ้มร้าย...มีบางอย่างที่ต้องทำ


“ใส่เข้าไปในตัวสิ” อายจนอยากมุดผ้านวมหายไป...แต่มาถึงขั้นนี้...แรงอารมณ์ที่ปะทุ...มากเกินกว่าจะหยุดการกระทำของตัวเองได้


“.............อ๊ะ................” จับแกนกายของอีกฝ่ายไว้...ให้ตรงกับช่องทางที่ถูกเตรียมไว้แล้ว...กดกายนั่งลง...ทาบทับ...กดลงลึก...ให้กายอีกฝ่ายแทรกตัวเข้าไปในร่าง...อึดอัด


“เจ็บ...อื้อ...อ๊ะ” กดกายลงช้าๆ...ผ่อนลมหายใจ...เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย...ข่มอารมณ์...คงใช้ความอดทนไม่ต่างกัน...คงไม่อยากให้ต้องเจ็บไปมากกว่านี้...จึงยอมให้เป็นไปตามที่ควบคุม


“อ๊า....” ถูกสอดแทรกเข้าในกายจนหมด...ยึดไหล่ไว้...ตัวสั่นเพราะอารมณ์ที่ปะทุขึ้น...เสียว...ท่านี้...ลึกเกินไป...รับไม่ไหว


“อย่ารัดแน่นสิ...อึก...กูจะทนไม่ไหว”


“พี่เหนือ...ขยับ...อา...ขยับสิ” วอนขออีกฝ่ายอย่างไม่อาย...ปากแข็งอีกต่อไปไม่ไหว..ร่างกายต้องการอีกฝ่าย...อยากถูกโอบกอดตอนนี้...เวลานี้


“ขยับเองสิ” ยกยิ้มร้ายกาจ...แบบนี้ใช่ไหม...ที่บอกให้มาอยู่บนตัว...ชั่วช้า...มารร้าย


“อ๊ะ...อ๊า...” ถูกกระแทก...เหมือนแกล้งกัน...พอเห็นยิ่งอาย...ก็ยิ่งได้ใจ...พอเห็นไม่ทำอะไร...ก็เป็นฝ่ายกระตุ้นอารมณ์ให้เอง


“อ๊า...อ๊า...อ๊ะ...” เกาะบ่าอีกฝ่ายไว้...ยกตัวขึ้น...กดกายลงตอบรับอีกฝ่าย...คุมจังหวะเอง...ขาแทบไร้เรี่ยวแรง...ในหัวขาวโพลนไปหมด...จากจังหวะเนิบช้า...เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรง...กระแทกกระทั้น...รัวเร็ว...ครวญคราง...รับรู้ทุกความรู้สึก...จนทนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว...มากมายจนเอ่อล้นออกมา


“น่ารัก...มึงมันโคตรน่ารัก...อึก...อา...” กระแทกกระทั้นรุนแรง...ตอบสนอง...ทั้งคนที่กระทำ...คนที่ถูกกระทำ...สอดประสานเป็นจังหวะเดียว...ถูกจับสะโพก...กดกายให้ลงมารับแรงกระแทกตอบรับร่างอีกฝ่าย...รัวเร็ว...รุนแรง...เร่าร้อน...กายตอบสนองเป็นหนึ่ง


“อ๊ะ...อื้อ...ลึก...ไม่เอา...มัน...ละ...ลึกไป” ครวญครางเหมือนคนไร้สติ...ตอบสนองกายที่อีกฝ่ายสอดแทรกเข้ามา...กระแทกกระทั้นรุนแรง...ต่างฝ่ายต่างควบคุม...ต้องการกันและกัน...โอกกอด...ไว้แน่น...ภาษากายที่ส่งผ่าน...รับรู้ได้...ถึงจิตใจ...กำลังถูกรักมากมายแค่ไหน


“พี่เหนือ...จูบ...อยากจูบ”


“............................” รสจูบ...ยิ่งสัมผัสมากเท่าไหร่...ยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้น...กายที่สอดประสาน...ตอบรับจังหวะ...เร่งเร้า...เหมือนสารเสพติด...รสจูบที่ขาดไม่ได้...เสพติดเข้าแล้ว


“ขอโทษนะ กูทนไม่ไหว...เพราะมึงมันน่ารักเกินไป”


“อ๊ะ...อ๊าาาาา!...” ถูกพลิกตัวลงนอนหงายราบบนเตียง...เป็นฝ่ายถูกทาบทับอยู่ใต้ร่าง...ทั้งที่กายยังเชื่อมติดกัน...เข่าถูกจับยกชันขึ้น...แยกขาออกกว่า...ก่อนจังหวะสอดแทรก...จะกระแทกกระทั้นเข้ามาลึกกว่าเดิม...เร่งเร้า...รัวเร็ว...เหมือนสุดจะกลั้น


“อึก...ปอนด์...มึงเป็นของกู!”


“อ๊า....อ๊า...อ๊า...เบา...เบาเบา...พี่เหนือ” ใกล้ถึงจุดแห่งความสุข...จังหวะรัวเร็ว...เร่งเร้า...กระแทกกระทั้น...หนักหน่วง...จุก...เสียวจนหายใจแทบไม่ทัน


“อีกนิดนะปอนด์...อึก...กูรักมึง...”


“ผมก็...ระ.........................อ๊ะ!.” เหมือนสติหลุดออกจากร่าง...ช่องทางด้านหลังรับแรงกระแทกของอีกฝ่ายไม่ยั้ง...จนความสุขท่วมท้นออกมา...อุ่นที่ท้องน้อย...เต็มตื้น...หวานไปทุกความรู้สึก...หน้าท้องเปรอะเปื้อน...ความสุขที่ส่งผ่านกันและกัน


“มึงอยากพูดอะไรเมื่อครู่?” นั่นสิ...ผมอยากพูดอะไรไปนะ...หนังตารู้สึกหนักขึ้นมาทันที...ลืมไปแล้วว่าอยากบอกอะไรอีกฝ่าย...ไอ้พี่เหนือพรมจูบทั่วใบหน้า...ซักพักก็รู้สึกเย็นทั่วร่าง ได้ยินเสียงแว่วๆบอกว่าจะเช็ดตัวให้ คนป่วยประเภทไหนถึงมีแรงมากมายขนาดนี้?!


“อื้อ...พี่เหนือ...มึงป่วยจริงป่าวเนี่ย?” ถามมันขณะที่ผ้าขนหนูชุบน้ำถูกเช็ดๆถูๆอยู่ตรงซอกขา สแครชหาเลขหรืออย่างไร ซอกขาด้านในกูมีอะไรให้มึงสนุกด้วยไม่ทราบ ผมผ่านจุดที่เรียกว่าโคตรของโคตรอายมาแล้วครับ กับแค่นอนแก้ผ้าให้มันเช็ดตัวแค่นี้ผมไม่มีอะไรให้เสียแล้ว เรี่ยวแรงจะด่ามันยังไม่มีเลย


“จริงสิ เจ็บหัวเจ็บตัวไปหมด” ทำมาสำออย ทำกูเจ็บตูดกูยังไม่บ่นซักคำ ทำไงละทีนี้ใครจะหายาหาข้าวให้มึงแดกอีกวะเนี่ย แค่จะยกแขนกูยังไม่มีแรงเลย มันเทแป้งละเลงลงบนตัวผมเพราะมันรู้ว่าผมชอบแป้งหอมๆ จากนั้นก็หากางเกงใน กับชุดนอนมาใส่ให้ ก่อนจะห่มผ้าจูบกระหม่อมกล่อมผมเป็นเด็กๆให้อีกด้วย


“พี่เหนือต้องกินข้าวแล้วกินยานะ เดี๋ยวปวดแผล หาไรกินคนเดียวได้ไหม หรือให้ผมไปทำให้”


“ไม่ต้อง มึงนอนเถอะ ตื่นมาอยากกินอะไร?”


“ผมไม่เอาแล้วนะข้าวต้มวิญญาณกุ้งแบบตอนนั้น”


“หึ กูรู้แล้ว จะไปซื้อมาให้” พูดจบมันก็ก้มลงกัดจมูกผม ฮึ่ย! ก็กูกลัวมึงอยากทำเอง ระเบิดครัวอีกรอบกูไม่ตามเก็บกวาดให้นะเว้ย เพราะสภาพกูตอนนี้ก็ไม่ต่างจากกลับมาจากสงครามเท่าไหร่เลย


“ผมอยากกิน แกงจืดเต้าหู้หมูสับ ผัดกระเพราปลาหมึก ไก่บ้านทอดเกลือ หมูสับปลาอินทรีย์ แล้วก็ ยำไข่เค็ม” มันลูบหัวผมเบาๆ หยิบยาออกจากถุงบนหัวเตียงส่งให้ผมกินก่อนจะยื่นน้ำให้


“ตามนั้นครับ ตอนนี้หลับก่อนนะเดี๋ยวไม่สบาย” มันก้มลงจูบหน้าผาก แล้วก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ๆทั้งสองข้าง ถ้ากูจะไม่สบายก็เพราะมึงนั่นแหละ มึงคนเดียวเลย!


“ผมอยากเล่นเกมส์ด้วยว่ะพี่”


“ครับ ตื่นมาค่อยเล่น”


“ขอสาวสวยๆนมโตๆมานอนกอดด้วยนะ”


“มึงอยากโดนกูกดอีกรอบหรือไงไอ้ดื้อ” กูแค่ล้อเล่นเอง เห็นว่าง่ายอยากได้อะไรก็ครับๆ เลยอยากลองดู เผื่อมึงจะหามาให้จริงๆ แต่ก็คิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ไม่เสี่ยงถูกกินอีกรอบดีกว่า


“ผมล้อเล่น พี่ยังไม่พออีกหรอวะ ผมอยู่กับพี่แล้วโคตรขาดทุน”


“หึ...กอดมึง...มากแค่ไหนกูก็ไม่เบื่อ”


“อื้อออออออออออออ” ถูกมันจูบไปอีกจ๊วบใหญ่ๆ กัดปากล่างกูเล่นอีก บอกแล้วว่าถ้าปากล่างกูห้อยนะมึงต้องรับผิดชอบ เล่นดึงยืดดึงยืดเป็นหมากฝรั่งเลยมึง


“อี้เอื๋ออ่าอัดอ่ากอ๋ม” แปลได้ว่า พี่เหนืออย่ากัดปากผม มันยอมปล่อยแต่โดยดีก่อนปล่อยก็จูบไปอีกจ๊วบใหญ่ๆ จะพิศวาสอะไรกูนักหนา จูบทีเหมือนโดนสูบวิญญาณเรี่ยวแรงกูหายหมด


“รีบหลับ...ไม่หลับกูจะกินมึงอีกรอบ”


“อึ่ย! พี่แม่ง โคตรเผด็จการ” มันเอานิ้วมาจิ้มแก้มผมเล่น ผมรีบหลับตาทันที กลัวถูกกินอีกรอบ ขืนโดนอีกผมคงได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มกันพอดี แล้วถ้าไอ้พวกเพื่อนๆตัวดีมันรู้กันว่าผมป่วยเป็นอะไรนะมันได้ล้อผมฉิบหายวายวอดเลยล่ะ แค่คิดก็สยองแล้ว


“ฝันดีครับ”


“ครับฝันดี..................ฝันถึงกูด้วย” อื้อ! ถูกมันบีมจมูก ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผาก...คนอะไรเผด็จการ...เอาแต่ใจ...บ้าอำนาจ...ไม่ฟังใคร...ร้ายการ...ซาตาน...ชอบบังคับ...ชอบออกคำสั่ง...แม้แต่ในฝัน...ก็ยัง...ตามมารังควาญ...ก่อกวนจิตใจ...ความรู้สึก...วุ่นวาย...ว้าวุ่น...แต่ไม่รู้ทำไม...ถึงยิ้มไม่หุบ...ในใจก็อยากให้เป็นดังที่อีกฝ่ายพูด...ฝันถึงกูด้วย...พี่ก็ต้อง...ฝันถึงผมเหมือนกันนะ



เพียงประโยคเดียวที่พูดไป....



กลายเป็นพันธนาการให้ดิ้นไม่หลุด...



ทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ...



คำพูดที่อีกฝ่ายกระซิบบอก...



“มึงก็มาอยู่บนตัวกูสิ”



ประโยคนี้ผมจะจำขึ้นใจ....ท่องไว้!



เพื่อไม่ให้พลาดอีก...



ครั้งหน้า...จะไม่หลงกล



ครั้งหน้า...จะไม่พ่ายแพ้



ครั้งหน้า...จะต้องชนะ



จะต้องจัดการไอ้ซาตานตัว “ร้าย” ตัวนี้ให้ได้เลยคอยดู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!













ตอนใหม่มาแล้ว เป็นเนื้อหาตอนคู่หลักค่ะ I-AMมันตั้งใจจะแต่งคู่รักนองเลือดPart Ep.1.2 ต่อ แต่กลับได้Ncคู่หลักมาแทน หวังว่าทุกคนคงจะไม่งงกันนะคะ I-AMมันไม่ลืมคู่รักนองเลือดแน่นอนค่ะ เรื่องราวของคู่กัดที่กำลังจะไปเข้าค่ายที่ดอนเกิบหายด้วยกันในอีกมุมที่ยังไม่มีใครรู้ จะโหด ฮา บ้าขนาดไหนรอติดตามได้เลย ส่วนคู่มิน-ธามก็กำลังจะได้เปิดตัวเรียกเสียงฮาตามมาอีกเหมือนกัน เป็นกำลังใจ และติดตามเรื่องนี้กันต่อไปนะคะ 

ปล. ให้ดอกไม้เหมือนเดิมจ้าาาาา

ปล.2 ทุกความเห็นถือเป็นกำลังใจของนักเขียน และคนอัพนิยายเสมอ

ปล.3 เนื้อหาในตอนนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งจากจินตนาการของI-AMล้วนๆ ไม่มีเจตนามอมเมาหรือส่อเค้าอนาจารแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยใจรักในนิยายและตัวละคร ขอบคุณนักอ่านทุกคน  By I-AM

[2thesky]

กรี๊ดดดด น้องปอนด์ออนท็อป
 
ขอบ่อยๆนะคะคนเขียน  5555