“เลิกกับกูได้ไหม..”
มันไม่ใช่คำสั่ง..
มันเป็นคำขอ
คือผมไม่อยากจะพิสูจน์ จะต่อสู้ หรือจะอะไรในตอนนี้..
ผมอาจจะรักทัศน์ แต่ความมั่นใจผมก็เหือดหายไปอย่างง่ายดาย
ยิ่งแรกพบกับคุณหญิงแม่ไม่สดใสขนาดนี้แล้วด้วย..
ประกอบกับผมก็เพศเดียวกับทัศน์ แถมไม่เหมาะกัน
โอย อะไรนักหนาเนี่ย
คุณอย่าพูดนะ ว่าพระเอกนางเอกในละคร ยังมาลงเอยกันได้ในท้ายที่สุด
เรื่องนี้ไม่ใกล้เคียงกับละครเลย และผมก็ไม่ใช่นางเอกคนสวยที่บริสุทธิ์สดใสไร้มลทิน
ผมเกลือกมาหมดแล้วทั้งดินทรายโคลนและขี้หมู
ไอ้ทัศน์มองอย่างพินิจพิจารณา
“แล้วแต่มึง”
ห๊ะ?
มันว่าไงนะ..
ผมมองอึ้งๆ
ใช่ครับ ผมเป็นคนขอ
..แต่มันตอบรับง่ายๆอย่างเนี้ยอะนะ
“แล้วแต่มึง
กูให้เวลามึงใคร่ครวญ และถ้ามึงยังยืนยันเจตนารมณ์นี้จนถึงพรุ่งนี้ ซึ่งก็คือวันพฤหัส กูจะเคลียร์งานให้เสร็จ และเย็นวันพฤหัสนับต่อไปจนสุดสัปดาห์หน้า กูจะปล้ำมึง และไม่ปล่อยมึงออกไปไหนเลยนอกจากไปเรียน กูจะไปส่งและคอยรับ กลับมาจะปล้ำต่อ ข้าวสั่งมากินที่ห้อง ศุกร์หน้าค่อยถามมึงอีกทีว่ายังจะเลิกกับกูอยู่ไหม..”
คมหรือเปล่าไม่รุ้ แต่หนูชอบบบบบบบบบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
