เหมือนจะหายไปเหมือนไม่กับมา แต่ก็ยังหน้าด้านมา
...รถล้มไปไหนไม่ได้ ว่างจนเครียด
"นี่ๆคุณต้องเมื่อไรจะเลิกหมักงานเป็นก้อนแบบนี้สักที" ผมบ่นพลางนั่งแกะถั่วเข้าปากไปด้วยเพลินดี
ไม่รู้ถั่วธรรมดามันวิเศษตรงไหนแดรกแล้วชอบหยุดไม่ได้
"ช่วงนี้กูมีธุระเยอะคุณเมียจะให้ทำไง" คุณต้องพูดไปทำงานไปด้วย
"ธุระห่าอะไร" ผมถาม
"คุมมึง" ปากพูดแต่ตาไม่ได้มองมาทางกูเลยสัส
...กูว่าถ้ามึงสละเวลาปาร์ตี้กับคุมกูสักนิดมันก็ไม่ฟอกขนาดนี้หรอกควาย
(มันเป็นแค่เสียงในความคิดซึ่งแน่นอนไม่ได้พูดออกไป)
ผมนั่งว่างๆดูดบุหรี่ไปพลาง มันเป็นเรื่องที่ผมยังนั่ง(นอน)รอได้โดยไม่หงุดหงิดอะไร
บางทีอาจจะเป็นเพราะคนที่เรารอด้วยมั้ง บรรยากาศมันเลยเงียบๆนิ่งๆไม่น่าหงุดหงิด
"...คิดว่าผมจะไปมีคนอื่นได้หรอ" ผมถามกึ่งชวนคุณต้องคุยแก้ง่วงเพราะเหมือนจะเริ่มดึก
"ไม่"
"แล้วทำไมต้องคุมไม่เห็นจำเป็น"
"บางทีคงกลัวมั้ง"
"...???" ...นี่กูคุยกับศิลปินแห่งชาติอยู่หรอ
"กลัวที่จะต้องกลับไปอยู่คนเดียว ตลกดีแต่ก่อนกูชอบอยู่คนเดียวมากกว่าด้วยซ้ำ"
"...บางทีกูก็ด้วยมั้ง" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
"ว่าอะไรนะ" คุณต้องหันหน้ามาถามผมเป่า
"เป่าไม่มีอะไร บุหรี่หมดขอตัวดิ" ไม่ต้องคำอนุญาติกูแบมือรอละ 555+
"พ่อมึงอยู่โรงงานยาสูบไง"
"ยุ่งน่ารีบๆทำงานเข้าลุงวันนี้งดสันทนาการด้วย"
"คร๊าฟๆคุณเมีย"
เชื่อเถอะมารแม่งชอบมาผจญผ่านไปยังไม่ถึงครึ่งชม.
"เฮ้ยไปแดกเหล้ากันพี่ชายมึงเกิดคึกเลี้ยงวันนี้" คุณต้องหันมายิ้มหน้าบาน
ตัวกู...ไร้คำบรรยายเรื่องของมึงงานมึง กูแดกฟรีใครชวนก็แดกหมด
"วันนี้คึกไรวะพี่เจี๊ยบ" ผมถามตัวการ+หัวหน้าสันทนาการประจำคืน
"โกงเงินเพื่อนมาได้ กูเท่ไหมไอน้อง?" ช็อตนี้มึงทำหน้าได้ภาคภูมิใจมาก
ผมมองสำรวจบุคลากรเหล้าที่คุ้นเคยกับคนเก่า
กูไม่เข้าใจแดกทุกวันไม่เบื่อหรอ กูเริ่มเบื่อ(เป็นบางวัน)แล้วนะเนี่ย
"เต้ยๆมานั่งนี่มา"คุณต้องพูดพลางตบพื้นให้ผมไปนั่งข้างๆ
...ตกลงทุกวันนี้กูเปนเมียหรือหมา กะจอกจริงๆ
ผลสรุปเมื่อผมไม่ได้กินข้าวแต่เช้าก็คือ...กะเพาะแดกกูอีกแล้ว
ผลสรุปเมื่อผมปาร์ตี้บ่อยเกินโดยไม่เจียมสังขารของผมคือ...เหมือนกูจะง่วงวิ้งเบลอหนาว
"เฮ้เหมือนผมจะไม่ไหววะมันง่วงเบลอๆผมกลับก่อนได้ไหม" ผมหันไปบอกคุณต้องหลังจากทนมาพักใหญ่
และผลสรุปเมื่อไอแก่แดกเหล้าคือ...จิตมันหลุดไปแล้วเสียงกูส่งไปไม่ถึง...สันควาย!
ผมซึ่งพ่อแม่สั่งสอนมาเปนผู้ดีมีมารยาทเลยหันไปพูดตามประสาผู้ดีอักครั้ง
"กูอยู่ในช่วงขาลงของชีวิตกับบ้านก่อนได้ไหมสัส!" ต้องเน้นคำสุดท้ายชัดๆ
"คับๆคนดีไปรอข้างบนนะ" เหมือนคำถามกับคำตอบจะไม่สอดคล้องกัน...ช่างแมร่ง
ผมเดินตัวงอบวกเหี่ยวขึ้นมานอนข้างบนทิ้วตัวลงฟูก
...ความรู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์แต่ไม่ตายเลยกู
แต่ปวดท้องวะเฮ้ย ให้เจ็บเลือดสาดเท่าไรกูทนได้แต่ปวดเนี่ยกูรับไม่ได้จิง
ผมนอนขดตัวเป็นกุ้งเงียบๆเบื่อหน่อยก็กลิ้งไปกลิ้งมา
อย่านอนแบบเดียวหูเราต้องคอยพักเสียงบันไดไปด้วยเผื่อลุงมาตาม
ปรากฏกูไม่ได้ยินเสียงบันไดรู้ตัวอีกเปิดประตูเข้ามาเฉยๆ
"รอแบบนี้ไม่เบื่อหรือไง" คนเดินเข้ามาถามผม
"มันก็ขึ้นอยู่กับรอใครด้วย" ผมตอบ
"เป็นไรนอนเป็นกุ้ง ปวดท้องหรอ?"
"ไม่ได้เป็นไรผมดูแลตัวเองได้พี่กลับบ้านไปดูเมียพี่แทนดีกว่าคัฟ" ยิ้มหวานเข้าไปนะเต้นนะ
"ไม่เป็นไรหรอกพี่เจียดเวลาให้ทุกบ้านลงตัวอยู่แล้ว" ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไป
ทิ้งความสงสัยไว้ที่กู...เจียดเวลาให้ทุกบ้านเท่ากัน???
มึงหล่อเลือกได้ว่างั้น ค๊ากกกกก...ถุยยยยยยยยย!!!
กลับมาพร้อมนมหนึ่งกล่อง ...นี่มึงเห็นกูเป็นเด็กหรอ -_-;
"วันๆกินข้าวไม่ตรงเวลาพอกินเหล้าก็ชอบไม่กินข้าวก็เป็นแบบนี้แหล่ะ"
"..." ส่งสายแบบคุ้ยความต้องการก่อนกู มันจะมามุขไหนว่ะ
"มองทำไมกินๆไปเถอะ"
"..." กูก็ยังมองต่อ
"อย่างน้อยก็เคลือบไว้ก้อนกะเพาะจะทะลุนะเด็กดี"
"..." ถ้ากูต้องตายเพราะกะเพาะทะลุมันจะแมนมาก ยอมแดกก็ได้วะ
"พี่สอมาตอนไหนผมไม่เห็นเลยข้างล่าง" ผมถาม
"มาตั้งนานแล้วแต่ขี้เกียจกินกับเด็กเลยปลีกวิเวค"
อ่อ...มึงไม่มีคนคบว่างั้น (มันคือความคิดก็อย่าพูดจงแค่คิดต่อไป)
"คบกับไอทารกนั้นมานานสินะ" พี่สอถามผม
"ถ้าหมายถึงคุณต้องอะใช่ ทำไม?"
"แล้วเจอสิ่งที่หายไปรึยัง?"
"ห่ะ" อะไร...อะไรหายไป แล้วอะไรของมึงกูงง อาร์ตสัส
"พี่สอพูดเรื่องอะไร?" ผมถาม
พี่สอยกแก้วเหล้าที่ตัวเองหยิบขึ้นมากะดกแล้วยิ้ม
"เปล่าพูดเรื่องอะไร แค่ไม่อยากให้คนที่ตัวเองสนใจ
กลายไปเป็นของตายของคนอื่น" พูดจบก็ยิ้มให้ผมอีกที
"..." กูเงียบไม่ใช่กูไม่อยากเถียงแต่จุกกับคำว่าของตายขอพักยกแปป
ไปเล่นangry birdsก่อนเหมือนจะติด
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
