ขอให้ทุกๆคนที่แล้วมาอ่านเรื่องผมทุกๆคนมีความสุขเหมือนกันนะคับ ^///^ขอบคุณสำหรับทุกรีคับ
ตอนที่ 31
"มรึงไม่อยากไปเรียนเลย"ไอ้เจมันถามขึ้นตอมผมนั่งเล่นเกมอยู่
"กรูเห็นวันอาทิตย์มรึงก็บ่นแบบนี้ประจำ"
"โดดกันเถอะ"
"จะบ้าเรอะเวลาเรียนมรึงกะกรูเหลือเฟือรึไง"ยิ่งโดดกันสนุกสนานอยู่กรูมรึง
"เอางี้มะเล่นเกมถึงตี5เลย"
"เออแล้วไง"
"อ้าวพอนอนตอนตี5มรึงจะกรูก็จะตื่นสายไง"
"แล้ว???"
"ก็ไปเรียนบ่ายไงเห็นมะ555+"
"ไอ้หลอกตัวเอง"...สันดานจิงๆไอ้เลว
~kawaita kaze o karamaseanata o tsureteku no sa~ฟังกันจนตายไปข้างhoneyของl'arc
"หัวไฟโทมารีบรับเร็วมรึงเด๋วไฟไหม้"ไอ้เจรีบโยนมือถือมาให้ผม
"ไงวะที่รัก"
"...ก็ดี...ยังไม่ตายอะ"มรึงเคยหวานสม่ำเสมอบ้างไหมเนี่ย
"วันนี้หนีกรูไปมีคนอื่นรึเปล่าคับ"มันต้องมันพูดขำๆแต่ผมแปล็บเลย
"คือ...มรึง..."
"คับ?"
"..."
"...อย่าบอกนะว่าจริง"
"..."
"ห่าเถอะพูดดิวะอย่าทำแบบนี้ดิ...เต้ย"
"...เพราะใครละหร่าเอ้ย..ฮึก..."น้ำตาแตกอีกแล้วผมหมดแมนจริงๆทำเอาไว้เจละตาจากการ์ตูนลย
"เวนเหอะเต้ย...กรูไว้ใจมรึงนะเว้ย"มันพูดเสียงเรียบๆกับผมสู้มันตะโกนด่ายังดีกว่า
"มรึงโง่รึไง...ฮึก..."
"กรูโง่เพราะมรึงมาสวมเขากรูนี่แหละเออกรูมันโง่เอง"มันยังพูดเสียงเรียบๆอยู่
"เออมรึงมันโง่ไอ้เลว...ฮึก..กรูเหงาจะตายหร่า...ฮึก...มรึงหายหัวไปไหน"
"จิงดิ!?"มันทำเสียงเหมือนๆจะอารมณ์ดี
"เออกรูเหงา...ฮึก...มรึงมาหากรูเดี๋ยวนี้เลย"
"กรูมาหามรึงแล้วไงตามรึงลงหามากรูแล้ววะ"
"ห๊ะ!?"หยุดร้องเลยผม พอหันไปมองหน้าไอ้เจแมร่งก็เอาแต่ยิ้มๆ
"ลงมาเร็วๆนะเว้ย..."ไอ้ต้องมันตัดสายทิ้งงงเลยดิผม
"ดีวะแค่บอกไปว่าเต้ยแมร่งเหงาจนจะไปมีผัวใหม่ก็ตามทวงถึงที่เลย555+"ไอ้เจถึงกับนอนขำกะพื้น
"ไอ้เหรี่ยมรึง..."ไม่รู้จะขอบคุณหรือด่าดี อย่าไปสนลงไปหาไอ้ต้องก่อน
เป็นการลงบันไดที่รีบที่สุดในชีวิตคับ ผมเปิดประตูบ้านก็มันยื่นรออยู่หน้าประตู
"น้องเห็นลูกหมาพี่บ้างไหมคับพี่ปล่อยให้มันอยู่ตัวเดียวตั้งนานไม่รู้มันรอพี่อยู่รึเปล่า?"
มันยิ้มให้ผมเป็นยิ้มที่อบอุ่นโคด ใจผมนี่เต้นรัวทำตัวไม่ถูกคับได้แต่มองหน้ามันอายๆ
ไอ้ต้องเข้ามากอดผม ผมก็กอดตอบอยู่น้ำตาก็ไหลซะอีก
"ไม่เจอกันนานไหงขี้แงแบบนี้วะ"
"มรึงเลี้ยงกรูไม่ดีไงไอ้บ้า"ปกติผมไม่ใช้คนร้องไห้ง่ายนะเป็นกันมันคนเดียวนี่แหละ
"อย่าร้องดิเข้าบ้านกันดีกว่านะคับ"มันมาเลียน้ำตาแล้วจูบมีเปลือกตาเบาๆ
"อืม"...มรึงไม่เค็มหรอวะ
เข้ามาเสร็จปิดประตูมันจับผมกระแทกกับประตู
...อารายของมรึงกะกรูตามมรึงไม่ทันแล้ว
"ถอดเสื้อออก"
"ห๊ะ!?"ผมงงเลยดิ
ไม่ต้องรอผมถอดมันถอดให้ผมเสร็จสับ แถมยังมองจ้องอีก
"จ้องไรของมรึงเนี่ย"ทั้งโมโหทั้งอายคับ
"มันทำไรเต้ยรึเปล่า?"มันยังจะมาถอดกางเกงผมออกอีก
"เฮ้ยๆมรึงพอเลยไม่ไว้ใจกันเลยรึไง"ผมโวยดิคับอยู่อะไรของมัน
"แล้วมรึงทำตัวให้กรูไว้ใจไหม"
"..."สะอึกคับพูดไม่ออก
"ทำไมละมรึงทำไมต้องหวั่นไหวกับคนอื่นที่ไม่ใช่กรูละ"
"กรูแค่...เหงา...ขอโทดนะ"น้ำตามันกลับมาเอ่อๆอีกแล้ว(เบื่อตัวเอง)
"คิดบ้างไหมว่ากรูก็เหงา"มันเปลี่ยนมาบีบแขนผม
"รู้...ขอโทด"กรูผิดไปแล้วสมควรตาย
ไอ้ต้องมันก็ยิ้มคับแต่มันบีบแรงผมแรงขึ้นแถมบิดอีก
"โอ๊ยยย!พี่ต้องผมเจ็บ"พูดดีๆคับรู้ตัวแล้วว่าซวย
"ถ้าเต้ยทำแบบนี้อีกพี่จะฆ่าเต้ยแล้วดองศพไว้ดูคนเดียวที่บ้านดีไหมคับ"
ไอ้ต้องมองผมตาแทบไม่กระพริบแล้วจูบปากผมเบาๆ
"...อย่ามาล้อเล่นแบบนี้ดิวะ"กลัวจริงๆคับมันพูดจริงปะวะเนี่ย
"ที่รักก็รู้นิคับว่าพี่พูดจริงทำจริง^^"มันยิ้มๆแต่น่ากลัวโคด
"..."ซวยจิงแล้วกรู
"ห้องเต้ยอยู่ข้างบนใช่ไหมไปดูห้องมรึงดีกว่า"มันเดินลากผมขึ้นไปเลย
...ตกลงเมื่อกี้มรึงพูดจิงปะวะ(เหงื่อตก
)...
เข้าห้องไปเจอไอ้เจนั่งอยู่ไอ้ต้องถึงกับคิ้วกระตุก
"มรึงมาทำเหรี่ยไรที่นี่"ไอ้ต้องทักคนได้ไพเราะมาก
"อ้าวไหงพูดหมาๆแบบนี้แหละพี่ผมอุตส่าเป็นหูเป็นตาเฝ้าเมียให้"
ไอ้เจยิ้มมุมปากแล้วมองมาทางผม
"อย่ามาพูดแบบนี้ไอ้เจกรูก็ดูเมียมรึงให้อยู่เหมือนกัน"
ไอ้สองตัวนี่มันแลกข่าวสารกันนี่เองเลวสุดๆ
คุยกับไอ้เจสักพักมันก็ไปนั่งที่เตียงผมคับ
มีผมนอนหนุนตักมันอนู่ดึกแล้วคับเริ่มง่วงจะตี4ละไม่ต้องไปเรียนสมใจมรึงละเจ
ส่วนไอ้เจ้าของไอเดียนอนตี5นี่สงสัยพ่อมันเป็นเจ้าของdtacเห็นโทรแม่งทั้งวัน
"เต้ยๆฟังเพลงนี้ยัง"ไอ้ต้องพูดแล้วส่งหูฟังมาให้ผมข้างนึง
"เพลงนี้มันเก่าแล้วนี่"เพลงย้ำ bodyslamคับ
"ก็พี่อยากจะย้ำให้ฟังไงคับว่าถ้าเกิดพี่เผลอฆ่าเต้ยนะก็เพราะรักน่ะ"มันพูดยิ้ม
...เวนแล้วไหมจะฆ่ากันจริงๆด้วยกรูมาโซแต่ก็กลัวตายนะเว้ยไอ้คนอารมณ์ปวนแปร
...
Ps.ฉากทำโทษรอไปก่อนละกันคับ(ย่องๆ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
