ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0คือมาลองแต่งแนวเรื่องสั้นดูอะค่ะ แต่งไม่เป็นเลยลองแต่งอ่ะค่ะ แฮะๆ ช่วยติชมด้วยนะค่ะ^ ^
-------------------------------
เสียงสายลมแผ่วๆท่ามกลางใบไม้ร่วงโรย . . .
ไอเย็นๆของฤดูหนาวแผ่ซานไปทั่วหมู่บ้าน . . .
เหล่าสัตว์เล็กน้อยใหญ่ต่างพากันเข้าจำศีล . . .
ท่ามกลางชนบทหมู่บ้านเล็กๆปกคลุมไปด้วยหิมะ สีขาวโพลนตามทางเดินเของหมู่บ้าน . . .
ในสนามเด็กเล่น เด็กๆต่างพากันเล่นหิมะกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะที่สดใสของเด็กๆพาให้ผู้คนที่ผ่านมาต่างก็ยิ้มอย่างเอ็นดู มีเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้าร้านมินิมาร์กประจำหมู่บ้าน เขาหยิบขนมหรือลูกอมเล็กๆน้อยจากชั้นวางของ ก่อนจะสาวเท้าไปจ่ายเงิน เด็กหนุ่มเดินหิ้วถุงพลาสติกไปยังสนามเด็กเล่น ก่อนจะป้องปากตะโกนบอกเด็กๆ
“เด็กๆคร๊าบบบ~~~ พี่เบลสุดเท่เอาขนมมาฝากแล้วนะคร๊าบบบ~~~”
“พี่เบล~~~~” เด็กๆต่างก็หยุดกิจกรรมแล้ววิ่งกรูเข้ามาที่เด็กหนุ่ม
“เอ้าๆ ไม่ต้องแย่งกันๆ แบ่งๆกันน๊า~~~”
“ค๊าบบบ~~~/ค่า~~~” หลังจากเด็กเติมพลังกันเสร็จแล้วก็ไปลุยกันต่อ
เด็กหนุ่มกวาดสายตาไปยังเด็กๆอย่างเอ็นดู จนสายตาไปสะดุดกับเด็กคนหนึ่ง เด็กน้อยไม่ได้เล่นกับใคร ไม่ได้คุยกับใคร เจ้าตัว
นั่งเงียบๆใต้ต้นไม้แล้วกวาดสายตาที่บ่งบอกถึงความเหงา
“ถ้าไม่เข้าไปทักก็ไม่มีใครมาคุยมาเล่นด้วยหรอกนะ” เด็กน้อยสะดุ้งแล้วเบิกตากว้าง
เขาหันควับไปทางทิศทางของเสียง
“พี่ชื่อเบล แล้วเธอล่ะ?” เด็กน้อยขมวดคิ้ว หันซ้ายหันขวา เห็นว่าไม่มีใครแล้วจึงแน่ใจว่าพี่ชายที่ชื่อเบลนั้นคุยกับตัวเองจริงๆ แต่ก็ยังไม่แน่ใจ
“คุณ...คุยกับผม?”
“เอ้า! ก็แน่สิมีใครอีกล่ะ...แล้วชื่ออะไรล่ะนี่ถามยังไม่ตอบเลย”
“กุคคะ” เด็กน้อยตอบเสียงเบา
“กุกกัก?”
“กุคคะ”
“กุ๊กกะ”
“กุคคะต่างห่าก!!!”
“ฮ่าๆๆ อ่าๆ กุคคะ ก็ กุคคะ ชื่อแปลกจังนะ”
“ภาษาฟิบแลนด์หน่ะ”
“เห?~ไกลจัง แปลว่าอะไรล่ะนั่น?”
“ดอกไม้”
เด็กชายกับเด็กหนุ่มเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น มากขึ้น จนทั้งสองคบกัน ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานทุกๆวัน
“นี่เบล”
“หือม์?”
“ผมอยากเห็นดอกไม้”
“หมายความว่ายังไง? อย่าบอกนะว่าไม่เคยเห็นดอกไม้??”
เด็กน้อยผงกหัวตอบทำเอาเบลอึ้ง...
ทั้งคู่เงียบสักพักก่อนที่เบลจะถอนหายใจออกมา
“ยังไงเดือนหน้าก็ต้องได้เห็นแน่นอน แล้วเราค่อยไปเดินเล่นชมดอกไม้กันนะ”
เด็กน้อยเบิกตากว้างแล้วยิ้มแก้มปริอย่างยินดีหัวใจที่อบอุ่นของทั้งคู่ได้ล้นออกมาอย่างเอิบอิ่ม เบลยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเด็กน้อย
ก่อนจะประกบริมฝีปากแนบอย่างอ่อนโยน
เด็กน้อยหน้าขึ้นสีจางๆไปกับเสียงกระซิบ
“ผมชอบกุคคะนะ”
เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองหน้าเด็กหนุ่มก่อนนะถามด้วยเสียงที่สั่นคลอน
“แม้ว่าผมจะไม่ใช่มนุษย์อย่างนั้นหรือ?”
เบลนิ่งอึ้งก่อนจะถามออกไปอย่าง งงๆ
“หมายความว่า?”
เด็กน้อยลุกยืนบิดขี้เกียจก่อนจะหันมายิ้มหวาน
“ผมเป็นวิญญาณหน่ะสิ”
เบลนิ่งไปสักพักก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆออกมา
“ไม่เป็นไรหรอก เพราะกุคคะจะเป็นยังไงคนๆนั้นก็คือกุคคะนี่นา”
เด็กน้อยหัวเราะออกมาเบาๆก่อนนะกระซิบบอกเด็กหนุ่ม
“คำความรู้สึกนี้ผมรับไว้นะครับ ส่วนคำสัญญาผมขอขอบคุณมาๆเลยแม้ว่าจะไม่มีวันเป็นจริงก็ตาม”
“หมายความว่ายังไง?กุคคะอย่าพูดแบบนี้น่า”
“คิกๆ อย่าทำหน้าเครียดหน่าเบล ผมต้องไปแล้วล่ะ”
“เดี๋ยวสิ!ไปไหนกัน??”
“ฮะๆๆ ผมหมดอายุไขแล้วล่ะครับ ”
“เดี๋ยวสิ! ไม่เอานะ อย่าเพิ่งไปสิ”
เบลพยายามคว้าร่างเด้กน้อยเอาไว้ แต่กลับคว้าได้เพียงแค่อากาศ เขาจึงทำได้เพียงแค่มอง . . .
มองเด็กน้อยที่รักจากไป ด้วยใจที่เศร้าหมอง . . .
หลังจากวันและเวลาผ่านไป1เดือน ดอกไม้เริ่มแย้มบานไปทั่วทางเดิน . . .
สายลมแสยอบอุ่นพัดแผ่วๆผ่านร่างของเด็กหนุ่ม
เบลยืนเงยหน้ามองดอกได้ที่ผลิแย้มบานอย่างอวดโฉม
เด็กหนุ่มแย้มยิ้มกระซิบบอกกับสายลมที่ผักมา
”......นี่ไงล่ะดอกไม้ กุคคะ......”
----------------END---------------
หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] ยามเมื่อดอกไม้แย้มบาน (อ่าน 3699 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก