หัวข้อ: ข้างบ้านนะตัวแสบ- โดยป้าจุใจ

[vorest]

  สนุกมากค้าบบ

[cherri]

 

โอ้วววววว
ได้อ่านต่อแว้วววว ดีใจๆๆๆๆ ^^

แต่ว่าเริ่มมีมารน้อยๆมาก่อกวนนี่ดิ เซ็งเลยอ่ะ 

ยังไงก็จะรออ่านต่อนะคะ

[skysonata]

ใกล้จะหมดสต๊อคแล้วเน้อ พี่น้องงงง   

------------------

ตอนที่  18

จากวลีอมตะของตำราพิชัยยุทธ์ซุนวู  ที่ไอ้นิคก็ไม่รู้จักหรอกว่าท่านซุนฯนั้นเป็นใครมาจากไหน  แต่แค่เคยได้ยินปู่พูดถึงชื่อนี้บ่อยๆ    กล่าวไว้ว่า   รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง  ด้วยเหตุฉะนี้แล้ว  การที่จะกระทำการใดๆอันเป็นผลให้ตนเองเป็นฝ่ายเพลี่ยงเพราะไม่รู้จักศึกษาศัตรูให้ถ่องแท้เสียก่อน   ไอ้คุณนิคจะไม่กระทำเป็นอันขาด    พอๆๆ  ชักจะมึนหัวละ   สรุปเป็นภาษาคนธรรมดาก็คือ  ผมจะรอดูท่าทีไอ้น้องวินไม้ไปก่อน  ไว้เจอจุดอ่อนมันสองตัวเมื่อไหร่  เมื่อนั้นไอ้คู่หูวินไม้ได้เจอสอยร่วงแน่   หึ หึ 

ไอ้นิคนึกในใจแล้วแอบยิ้มเหี้ยม   นั่งอ่านการ์ตูนอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นฉำฉาแถวๆสนามบอล  มีไอ้เชนนั่งคุมความประพฤติเพราะผมยังติดโทษแบนเรื่องเหล่สาวที่ร้านนมวันนั้นอยู่   เลยไม่ได้ไปหลั่นล้าเตะบอลโกลหนูกับไอ้พวกเพื่อนๆ  แต่ไม่เป็นไร   นั่งวางแผนกลยุทธ์พิฆาตไอ้น้องวินไม้ฆ่าเวลาเล่นๆก็ได้

แล้วก็เข้าตำราปู่กระสันถึงไก่  ไก่ก็มา  แต่รายนี้ไม่ใช่ไก่น่าพิสมัยเหมือนเคเอฟซี  หรือไก่ย่างห้าดาว  แต่มันเป็นไก่โดนไข้หวัดที่เป็นอันตรายต่อมวลมนุษยชาติ   ไม่สมควรให้มาเข้าใกล้   แต่น่าจะโดนจับยัดกระสอบแล้วฝังให้ลืมหลุมไปเลยเสียมากกว่า

คู่หูเพื่อนซี้ ไอ้น้องวินนี่เดอะพูห์กับไอ้น้องไม้ที่สมควรโดนไม้หน้าสามฟาดเดินเข้ามานู่นแล้วครับ
 
หลังจากประกาศความเป็นศัตรูกันไปแล้ว  ไอ้คู่หูอ้อนตรีนก็พากันแวะเวียนมาหาที่คณะแบบเช้าถึงเย็นถึง   ตอนแรกๆผมก็เข้าใจว่า  พวกน้องๆมันคงรับไม่ได้จริงๆ ที่เห็นไอ้เชนเปลี่ยนมาคบกับผู้ชายด้วยกันเลยกันท่าผมซะขนาดนี้    แต่หลังๆมาไอ้นิคชักจะเริ่มไม่แน่ใจ    เห็นท่าทางเอาอกเอาใจของไอ้น้องไม้ที่มีต่อไอ้โย่งแล้วผมก็เริ่มรู้สึกว่ามันจะริอาจทำตัวเป็นน้องสนิทคิดไม่ซื่อกับไอ้เชนรึเปล่า   
 

“พี่นิค  ลองชิมช็อคโกแล็ตเค้กนี่ดูสิครับ   ไม้สั่งให้เชฟที่บ้านทำมาให้พี่โดยเฉพาะเลยนะ”

น้องไม้ส่งกล่องเค้กให้พร้อมเน้นคำว่าโดยเฉพาะมาด้วยแบบแฝงความนัย   แต่ไอ้นิคไม่สน   อะโด่  ก็แค่เชฟ    บ้านกุก็มี  เชฟแม็คไง   รู้จักมะ   ใครอยากจะกินก็กินไป   ไอ้นิคไม่กินว้อย   ส่ายหน้าตอบแล้วหันไปอ่านการ์ตูนต่อ  จนไอ้เชนมันสังเกตเห็น    แต่ไม่ได้เห็นอาการเซ็งของแฟนมันนะครับ  มันเห็นสีหน้าหงอยๆ(ที่แน่นอนว่าแกล้งทำ) ของน้องไม้หน้าสามต่างหาก

“น้องเขาอุตส่าห์มีน้ำใจเอามาฝาก   ชิมหน่อยน่า  กินช็อคโกแล็ตแล้วคลายเครียดนะ”

ดูมัน  พ่อพระเอก  วุ้ย  ขัดใจกุจริง  กินแล้วจะหายเครียด  พูดมาได้  ความเครียดกุจะเพิ่มเพราะไอ้น้องไม้หน้าสามมันแอบใส่ยาถ่ายมาให้ด้วยล่ะสิไม่ว่า    เริ่มได้กลิ่นน้ำเน่าโชยเข้าจมูก   เหมือนตัวเองกำลังถูกตัวร้ายในละครหลังข่าวกลั่นแกล้ง    แต่เรื่องอะไรจะตกหลุมพรางของพวกแก๊งค์ลูกหมาพันธุ์เกรียนวะ   ระดับไหนแล้วให้มันรู้ซะบ้าง   

“กุกินไม่ไหวจริงๆว่ะ  วันนี้ปวดท้อง  สงสัยกระเพาะกำเริบ  ถ้ากินอะไรเข้าไปตอนนี้กุคงอ้วกแน่”

ทำเสียงอ่อย  แต่เน้นคำว่า อ้วก แรงๆใส่ไอ้น้องไม้ครับ  สะจายยยย   ไอ้เชนพอได้ยินว่าสุดที่รักไม่สบายก็ตกใจหน้าตื่น    เว่อร์ไปป่ะมรึง

“ถึงว่าหน้าซีดๆ ไปหาหมอมั้ย  เดี๋ยวกุพาไป   ไม้หลีกหน่อย” 

ไอ้เชนเลิกสนใจเค้ก  เอื้อมมือมาแตะหน้าผากผม  มรึงเข้าใจไรผิดรึเปล่า  กุบอกว่าปวดท้องนะไม่ได้ปวดหัวถึงจะมาวัดไข้เนี่ย    แต่ก็แอบดีใจครับ   ไอ้เชนมันมัวแต่ห่วงผม   เลยไม่เห็นว่าไอ้นิคจงใจยิ้มเยาะใส่ไอ้น้องไม้ที่ทำหน้าบูดเป็นตูดหมึกอยู่กับไอ้น้องวิน   555   บอกแล้วว่าระดับมันต่างกัน   น้องเอ้ย   มือสมัครเล่นน่ะถอยไปไกลๆเลย

ไอ้นิคคงกระหยิ่มยิ้มย่องออกนอกหน้ากับตำแหน่งแหลอวอร์ดมากไปหน่อย   พอขึ้นรถได้   ไอ้เชนมันเลยถามยิ้มๆ

“ปวดท้องจริงๆ หรือแกล้งทำเพราะหึงกุกับไม้”        รู้ทันอีกนะมรึงว่ากุแกล้งทำ 

“ถามงี้   งั้นแสดงว่ามรึงก็รู้ตัวเหมือนกันสิว่าน้องไม้ของมรึงเขาคิดอะไรอยู่”   

“น้องไม้ของกุอะไร  ถ้านิคของกุล่ะก็ว่าไปอย่าง”   เปิดช่องให้หน่อยไม่ได้ครับ  เป็นต้องหยอด 

“ไม้เขาไม่ได้คิดอะไรกับกุหรอก   เด็กมันเป็นลูกคนเดียว  พอมาเจอสุดหล่อสุดเพอร์เฟ็คไร้ที่ติ ที่นานทีปีหนฟ้าจะส่งมาเกิดอย่างกุก็เป็นธรรมดาที่จะต้องชื่นชม   เหมือนเป็นไอดอลหรือฮีโร่ในดวงใจนั่นแหละ”

ว่าแล้วก็ละมือจากพวงมาลัยรถมาจับมือไอ้นิคไว้แถมยังทำตาเจ้าชู้ส่งมาให้อีก   เออ  กุรู้ว่ามรึงหล่อ 
ผมเลยเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้   ไม่ต้องมามองหน้ากุเลย  มองถนนโน่น กุยังไม่อยากไปเฝ้าท่านท้าวยมบาลว้อย

“หลงตัวเองจริงนะมรึง”   

“แต่ก็ไม่เท่ากับที่กุหลงมรึงหรอกน่า”   

ไอ้หน้าหล่อไส้เดือนคณะยิ้มๆ จับมือไอ้นิคขึ้นไปจุ๊บที่หลังมืออีกแล้ว   เห็นอย่างนี้เลยด่าไม่ออกครับ   ไอ้เชนมันฮัมเพลงไป    ขับรถไปท่าทางสุขีสโมสรเหลือเกิน    ตอนแรกผมกะจะเล่นงานไอ้โย่งที่มันกล้าละเมิดสนธิสัญญาของเราไปบอกไอ้คู่หูอ้อนตรีนนั่นว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน    แต่พอเจอมุกกุหลงมรึงเข้าไปเท่านั้น  น้องหมาในปากเลยเป็นเบาหวานเฉียบพลัน  ออกมาเห่าไม่ได้ชั่วขณะ   อีกอย่าง  ถ้าไอ้เชนมันรู้ว่าน้องมันมาพูดอะไรกับผม  เชื่อเลยว่ามันต้องไปจัดการไอ้ลูกหมาวินแน่  ก็มันออกจะรักผมขนาดนี้ 55  และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ  มันก็ไม่สาแก่ใจนิคน่ะสิครับ   สู้ผมเก็บไอ้สองตัวนั่นไว้เจื๋อนด้วยฝีมือตัวเองดีกว่า  สะใจกว่ากันเยอะเลย  หึ หึ   

[skysonata]

กลยุทธ์เขี่ยคู่หูวินไม้ให้พ้นทางรักของผมก็ออกมาหลายฉบับหลากรูปแบบแล้ว  แต่ไอ้นิคก็ยังไม่ได้ลงมือให้เป็นชิ้นเป็นอันเสียที   แผนการก็ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนซ่อนเงื่อนหรือรุนแรงอะไรมากมายหรอกครับ  ก็แค่ให้ไอ้โอมันเอาหน้าเถื่อนๆถ่อยๆ ของมันไปตามหลอกหลอนก่อกวนไอ้น้องไม้แค่นั้นเอง    ทีนี้ไอ้สองตัวนั่นก็จะไม่มีเวลามายุ่งกับพวกผมไปอีกสักพัก   วิธีนี้ก็ถือเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน   แล้วยังเป็นการไถ่โทษที่ผมทำให้ไอ้โอมันต้องฝันร้ายไปเป็นอาทิตย์เพราะโดนเฮียสิทธิ์ลวนลามทารุณกรรมทั้งร่างกายและจิตใจด้วย   ก็น้องไม้มันออกจะน่ารักอย่างนั้น  (หมายถึงแค่หน้าตานะครับ ไม่นับรวมนิสัยกับพฤติกรรม “สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา”  ของไอ้น้องไม้มัน)

ส่วนสาเหตุที่แผนการทั้งหลายมันยังไม่เป็นรูปธรรมเสียทีก็เพราะไปเจรจาเสนองานให้ไอ้โอริโอ้แต่คราวนี้มันแข็งข้อกับผม  ไม่ยอมถูกใช้เป็นเครื่องมือ   ส่ายหน้าปฏิเสธลูกเดียว   ขนาดเอาโปรโมชั่นกินยาดองฟรีสามปีแถมมะขามจิ้มเกลือเป็นกับแกล้มมันก็ยังไม่เอาเลย   งานนี้เลยต้องโทษเฮียสิทธิ์คนเดียวเลยครับ   ทำไก่โอริโอ้ตื่นหมด   ก็คนอย่างไอ้นิคมันไม่เคยโทษตัวเองหรอก อิ อิ


มิหนำซ้ำช่วงนี้อาจารย์แต่ละท่านก็พากันอัดงานมาให้เป็นขบวนพาเหรด   ผมเลยไม่มีเวลาลงมือเช็คบิลไอ้สองตัวนั่นเสียที    ศุกร์เสาร์ก็โต้รุ่งนั่งอยู่แต่หน้าจอคอมฯกันจนตาลาย   เริ่มเห็นหน้าเพื่อนเป็นหน้าสี่เหลี่ยมเหมือนจอคอมฯไปหมดแล้ว 


“ซื้อไรมาเยอะแยะวะ” 

ไอ้คินกับไอ้เป้เดินหนุงหนิงหอบข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในบ้าน  ครอบครัวสุขสันต์จริงๆเลยเนาะพวกมรึง

“กุเอารถไปเช็คมา เลยแวะซื้อเสบียงมาด้วย”

ไอ้เป้ชูถุงผักผลไม้  และของสดอีกหลายอย่างให้ดู  ก่อนจะรับถุงขนมจากที่รักมันไปรวมกันเก็บเข้าตู้เย็น  สมกับตำแหน่งพ่อบ้านโล่ทองคำฝังเพชรจริงๆ  ส่วนไอ้คินก็แสนจะรู้ใจเพื่อน  พอเห็นไอ้คุณนิคที่เพิ่งส่งงานไปเมื่อเช้า  มีเวลามานั่งเอ้อระเหยจิบเบียร์ดูสะเก็ดข่าวอยู่กับไอ้โก้เพื่อผ่อนคลายสมองหลังจากเปิดทำการโรงงานนรกมาหลายวัน  เลยแกะข้าวเกรียบมโนราห์ใส่จานพร้อมน้ำพริกเผามาประเคนให้ถึงที่    รายนี้ก็แม่บ้านได้โล่อีกเช่นกัน  เอาใจเก่งแบบนี้ไอ้นิคชักเสียดาย   

นั่งหัวเราะสะเก็ดข่าวกันแทบจะสำลักเบียร์  พร้อมเนียนๆนั่งซบไอ้คินจนโดนไอ้พ่อบ้านโล่เพชรตบกะโหลกเป็นการเตือนเบื้องต้นว่าได้รุกล้ำอาณาเขตหวงห้าม   สต๊าฟอนลี่  ของไอ้เป้เข้าแล้ว     
ผมก็ได้ยินเสียงออดดังขึ้นตามมาด้วยเสียงคนคุยกันดังเอะอะอยู่หน้าบ้าน   


“เฮ้  ว้าท ซ่าฟ  แหม่น”   ใครมายืนเกาะรั้วบ้านกระแดะตะโกนภาษาต่างชาติใส่วะ  หรือไอ้พวกข้างบ้าน 

“แหม่น  เหมิ่น  บ้านมรึง   ที่นี่ไม่มีฝรั่ง  มีแต่คนไทยว้อย” 

ตะโกนปล่อยหมาในปากออกไปวิ่งเล่นตอนสองทุ่มแล้วคีบรองเท้าแตะลายน้องหมีกอดหัวใจสีชมพูออกไปเปิดประตูบ้าน     นอกเรื่องเล็กน้อยครับ   รองเท้าแตะคู่นี้    เป็นของที่ไอ้เป้มันซื้อให้ไอ้คินเป็นของขวัญวันลอยกระทง   โดยให้เหตุผลว่า  รองเท้าคู่นี้จะเปรียบเสมือนตัวแทนความรักของมันที่ไม่ว่าจะถูกไอ้คินเหยียบย่ำสักเท่าไหร่  รองเท้าก็จะยังคงทำหน้าที่ปกป้องเท้าน้อยๆของไอ้คินด้วยความซื่อสัตย์ และไม่ย่อท้อ    อ้วกมั้ยล่ะครับ  แนวคิดมัน   แต่ก็นั่นล่ะ  คู่นั้นมันสมกัน  ไอ้คินพอได้ยินนิยายรักน้ำเน่าของไอ้เป้ก็หน้าแดง  เขินอายของมันไป   ตำแหน่งคู่รักแห่งปีหนูไฟก็คงต้องยกให้มันสองคนไปล่ะครับ   ว่าแต่วันลอยกระทงกับรองเท้าแตะมันเกี่ยวกันตรงไหน  มาถึงตอนนี้ผมก็ยังงงๆกับระบบความคิดของเพื่อนอยู่เลย

ไอ้นิคเดินออกไปเปิดประตู  แล้วก็ต้องอ้าปากค้าง
 
“เฮ้ย  มาได้ไงวะ”   ผมคงตะโกนดังไปหน่อย  ไอ้โก้มันเลยตามออกมาดู

“ก็มา ตุ๊กๆไง”   

ไอ้สองตัวตอบพร้อมกับยกมือไหว้ไอ้โก้   แต่กับผมมันกลับกระโจนเข้ามารุมกอดจนหายใจแทบไม่ออก 

“อย่ามากวน  ไอ้แนน  แค่สายตาสั้นไม่ได้ถึงขั้นบอด  เห็นแล้วว้อยว่านั่งตุ๊กๆมากัน”

“อ้าว  ก็ตัวถามว่ามาได้ไง  ก็ต้องตอบว่านั่งตุ๊กๆมาดิ  หรือจะเอาตั้งแต่ตอนที่พ่อมาส่งที่ท่ารถ ซื้อตั๋ว นั่งรอรถออก  แล้ว...”

ก่อนไอ้แนนมันจะสาธยายให้กลายเป็นนิราศรถทัวร์ผมก็ยกมือห้ามเสียก่อน  น้องใครวะ  กวนจริงๆ

“หรือว่าตัวไม่ดีใจที่พวกเค้ามาหา”   ไอ้เนมยิ้มแป้นแล้นเข้ามากอดเอวผมไม่ปล่อย   

“พอก่อนๆเดี๋ยวค่อยอ้อนกันต่อ     เค้าหิวข้าวจะแย่แล้ว”   

ไอ้แนนทำท่าลูบพุง   มันเป็นน้องคนกลาง   เกิดก่อนไอ้เนมที่เป็นฝาแฝดกันไปแค่สามนาที   มันเลยได้ตำแหน่งลูกคนกลางไป    เห็นชื่อมันอย่างนี้แต่มันเป็นผู้ชายทั้งคู่นะครับ  ตอนนี้ไอ้สองตัวนี่เรียนม.6 กันแล้ว  พอดีที่โรงเรียนมันมีกิจกรรมประชุมวิชาการอะไรสักอย่างเลยให้เด็กหยุดเรียนสามวันบวกกับเสาร์อาทิตย์เลยได้หยุดยาวเป็นห้าวัน   พวกแฝดเลยขออนุญาตพ่อกับแม่นั่งรถทัวร์จากเหนือมาหาผมอย่างนี้   แต่ดันเล่นพิเรนทร์มาหาแบบไม่บอกให้รู้ตัวก่อน   

กำลังจะช่วยขนกระเป๋าเสื้อผ้าของพวกแฝดเข้าบ้าน   แต่ไม่รู้ไอ้คู่หูวินนี่เดอะพูห์กับน้องไม้หน้าสามมันโผล่กันมาจากไหน   ไอ้นิคนี่เห็นลางร้ายตั้งเค้าทะมึนมาเชียว  เหงื่อตกเลยกุ

“ถ้าเฮียเชนรู้ว่าพี่ควงสองเข้าบ้านแบบนี้  คงตัดสินใจเลิกได้ไม่ยากแน่ๆ”

ไอ้น้องวินพูดเรื่องไอ้เชนจะเลิกกับผมแล้วทำมายิ้มทำเยาะใส่    นั่นไง  กะอยู่แล้ว   เวงมั้ยล่ะมรึง  น้องกุอยู่ครบทั้งไอ้แนนไอ้เนมเลยเนี่ย     ไอ้นิคโมโห    ไม่มีคำว่าเด็กหรือน้องไอ้เชนคอยห้ามลูกสมุนสี่ขาในปากแล้ว

“มรึงมาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย   อย่ามาปากหมาวอนตรีนแถวนี้”    ขึ้นกุมรึงใส่แล้วครับ 

แต่เห็นทีไอ้พวกเด็กเวรมันคงไม่ยอมถอยง่ายๆ  ผมเลยหันไปไล่พวกแฝดให้เข้าบ้านไปก่อน  บอกตามตรงว่ายังไม่อยากให้น้องๆรู้เรื่องที่ผมคบกับไอ้เชน  กลัวน้องมันจะรับไม่ได้เหมือนที่ไอ้น้องวินเคยพูดใส่หน้าผม   แล้วถ้าไอ้พวกแฝดจะรู้เรื่องนี้    มันก็ต้องรู้จากปากผมเองเท่านั้น 

แต่ไอ้แนนไอ้เนมมันก็สมกับเป็นน้องผมล่ะครับ    ไม่ยอมเข้าบ้านตามคำสั่ง  แต่เดินตาขวางๆมาสมทบกับพี่มันแทน    เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆน้องกุ    งานนี้คู่หูวินไม้ปะทะคู่แฝดน.หนู    เฮ้อ  ไมเกรนแด๊กไอ้นิคอีกแล้ว


“พวกมรึงมีปัญหาอะไรกับพี่กุนักหนาห๊ะ  หรือกินข้าวเย็นกันไม่อิ่มเลยต้องอยากมากินกำปั้นแถวนี้”   

ไอ้แนนเริ่มก่อน

“แล้วระดับมรึงสองตัวก็ไม่ต้องให้ถึงมือพี่กุหรอก   โทรบอกให้ที่บ้านเตรียมจองศาลาไว้ได้เลย”

ไอ้เนมเลยเอาบ้าง    โห   บทพูดแต่ละคนนี่จิ๊กโก๋ภูธรเสี่ยวรับประทานจริงๆ     เล่นเอาไอ้คู่หูวินไม้อึ้งกันไปเลยทีเดียว  ก็พวกแฝดมันตัวสูงกว่าผม   หน้าตาก็ไปทางพ่อทางคุณปู่   คือ  ตาโตๆ  ดุๆ  ไม่เหมือนผมที่หน้าคล้ายท่านแม่   เวลาบอกว่าเป็นพี่น้องกันเลยไม่ค่อยมีคนเชื่อเท่าไหร่

ดูแค่หน้าอาจจะไม่เชื่อว่าเป็นพี่น้องคลานตามกันมา  แต่พอฟังวาจาปราศรัยแล้ว  ก็ฟันธงโช๊ะได้เลยว่าเนี่ยแหละ   น้องกุ    ไอ้นิคไม่รู้ว่าจะขำหรือจะสงสารกับอาการอึ้งๆของคู่หูวินไม้ดี    ก็แหงล่ะครับ  จะไม่ให้มันอึ้งกันได้ไง   ก็เด็กคุณหนูโรงเรียนอินเตอร์   นั่งรถหรู   มีคนขับคอยเปิดประตูให้   จะมาสู้อะไรได้กับพวกเด็กรัฐบาลประเภทโรงเรียนมัธยมวัดหนองหมาว้อ   ใส่ผ้าใบมีรูที่นิ้วก้อยเตะบอลบนสนามดินแดงฝุ่นตลบอย่างพวกแฝดได้ล่ะครับ    555   (บรรยายซะรันทดเลย)    อึ้งไปเลยครับ   อึ้งให้กับความเถื่อนของพวกแฝด
   

[patee]

เจ้าเล่ห์ไปเบาเลยนะน้องนิค ฮิฮิฮิ

[skysonata]

ท่าทางตำแหน่งกรรมการห้ามมวยรุ่นเยาวชนไม่เกิน 18 ปีคราวนี้คงหนีไม่พ้นไอ้นิคล่ะครับ   แต่ระฆังยกที่หนึ่งยังไม่ทันจะดังไอ้โก้ก็ตะโกนขัดจังหวะออกมาจากในบ้าน


“เฮ้ย  ไอ้คุณนิค  ไอ้ต่อมันโทรมาบอกให้มรึงไปรับไอ้เชนที่ลานเบียร์ว่ะ   เอ้า กุญแจรถ” 


ไอ้โก้บอกชื่อร้านแล้วโยนกุญแจรถไอ้เชนให้    สองสามวันนี้ไอ้โย่งมันเปลี่ยนเอามอเตอร์ไซค์ฮ่างของผมไปใช้แล้วทิ้งหนุ่มในฝันน้องแพนเค้กไว้ให้ไอ้นิคเพราะบ้านมันกำลังซ่อมหลังคาโรงรถ 

“สาดดดด ลำบากกุอีก  แนมเนมเข้าบ้านไปก่อน  ส่วนพวกมรึงก็กลับบ้านไปได้แล้ว”

ผมหันไปสั่งเหล่าเยาวชนต่ำกว่าสิบแปดเสียงเข้มให้แยกย้ายกันบ้านใครบ้านมัน  แล้วไอ้นิคก็ต้อง งงไปเล็กน้อยครับ   ก็แต่ละคนที่เชื่อฟังคำสั่งพี่มันผิดคาด   ไม่ต้องให้ปากเปียกปากแฉะบอกซ้ำสองพวกแฝดก็หันหลังเดินเข้าบ้านแต่โดยดี   ส่วนไอ้วินไม้ก็เดินกลับไปขึ้นรถตัวเองที่จอดไว้ข้างทางง่ายๆเหมือนกัน   บทมันจะง่ายก็ง่ายเสียจนน่าสงสัยแฮะ  ไอ้นิคส่ายหัวเบาๆ แล้วเดินไปขึ้นรถ   


พอไปถึงลานเบียร์ผมก็รีบสอดส่ายสายตามองหาที่รักซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินความสามารถเท่าไหร่  นั่นไงครับ   ไอ้พวกบอยแบนด์นั่งเปล่งออร่าคนหน้าตาดีอยู่ตรงนั้นไง   ผมเดินเข้าไปในร้านท่ามกลางสายตาสงสัยของบรรดานักดื่มว่าไอ้คนสวนมันคงแอบหนีงานมาเที่ยวแน่ๆ  ก็สภาพของไอ้นิคยังอยู่ในชุดเสื้อยืดเปื้อนหมึกเป็นดวงๆเพราะซักไม่ออก   กับกางเกงเตะบอลชายรุ่ยสีซีดแบบทายสีเดิมไม่ถูกอยู่เลย   ไม่พอยังลากแตะสีชมพูของขวัญแทนใจไอ้เป้   ใส่แว่นหนาเตอะที่ไอ้ปิงปองมันเคยล้อว่าเป็นท่านด๊อกฯ มาด้วยอีก  สารรูปอย่างนี้เจ้าของร้านเขาปล่อยให้เข้ามาก็บุญโขแล้ว


ผมเดินเข้าไปสะกิดเรียกไอ้ตี๋ต่อที่กำลังหม้อสาวเชียร์เบียร์คนงาม   พอมันหันมาเห็นว่าใครมาก็ผวาเข้ากอดทันที  ไอ้นิคเลยซัดศอกเข้าปลายคางเต็มๆ   เมาได้โดยไม่ต้องพึ่งแอลกอฮอล์เลยมรึง

“อูย  ซาดิสต์จริงชายนิค”   

ไอ้ตี๋นวดคางทำหน้ามุ่ย  ว่าแต่ไอ้เชนมันอยู่ไหนวะเนี่ย  บอกให้กุมารับแล้วหายหัว เดี๋ยวเถอะมรึง ไอ้พวกบอยแบนด์เห็นคุณชายข้างบ้านออกอาการอารมณ์เสียเพราะไม่เห็นที่รักเลยชี้แจงแถลงข่าว

“ไอ้เชนมันแวะเอาลุงแก่ของมรึงไปส่งร้าน  เดี๋ยวมันจะติดรถช่างมาลงที่นี่”

“อ้าว รถกุเป็นไรวะ”   ที่แท้มอเตอร์ไซค์ฮ่างของผมมันเกเรนี่เอง

“เห็นไอ้เชนบอกว่าเบรคไม่ค่อยติดเลยแวะให้ช่างเขาดู   มันบอกว่าเดี๋ยวเกิดมรึงเอาไปซิ่งทั้งๆที่รถเป็นอย่างนี้มันอันตราย   กุว่าไอ้เชนคงขี้เกียจหาแฟนใหม่น่ะแหละ   ก็หมาๆโหดๆอย่างมรึงมันหายากจะตาย   น่าอนุรักษ์ไว้เฝ้าบ้านหรือไม่ก็เก็บไว้ให้ลูกหลานดูเป็นอุทาหรณ์  ฮ่าๆๆ”

กำลังซึ้งๆกับความดีของที่รัก   แต่ไอ้แซ็คดันมาขัดคอเลยโดนศอกเป็นรายถัดจากไอ้ตี๋ต่อ
 
ไอ้นิคว่าจะโทรหาไอ้เชนบอกให้มันรอยู่ที่อู่แล้วผมจะไปรับมันที่นั่น  แต่ก็นึกออกว่าตัวเองลืมโทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์ไว้ในรถ  เลยขอตัวกลับไปเอาของ  ท่ามกลางเสียงกำชับกำชาของไอ้บูมให้ผมรีบกลับมาเพราะมันสั่งเบียร์มาเพิ่มอีกหลอดแล้ว   

เดินไปที่ลานจอดรถก็เห็นพวกขี้เมาห้าหกคนล้อมวงยืนเอะอะอะไรกันอยู่สักอย่าง   ท่าทางจะมีเรื่องกันแฮะ  ไอ้นิคมองเล็กน้อยแต่ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย  ไขกุญแจเปิดประตูรถเข้าไปเอาโทรศัพท์  พอจะโทรหาไอ้เชนก็ได้ยินเสียงคุ้นหู   เสียงคล้ายๆไอ้น้องไม้เลยว่ะ  แมร่ง   ตามมาหลอกหลอนถึงนี่  คิดในใจแล้วโทรคุยกับไอ้เชนสักพักจนวางสายผมก็ได้ยินเสียงไอ้น้องไม้อีกแล้ว

“บอกให้ปล่อย   ฟังภาษาคนไม่ออกรึไง” 

เสียงตวาดแหวแบบนี้    เหวยๆ   ใช่จริงๆด้วยแฮะ  แล้วมันมาได้ไงเนี่ย   ไอ้นิคชะเง้อชะแง้จนแน่ใจว่าไอ้หน้าอ่อนที่โดนพวกขี้เมาล้อมวงหาเรื่องอยู่เป็นศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งก็นึกลังเล  จะเอาไงดีวะ  แต่ก็ใช้เวลาคิดไม่ถึงนาทีหรอกครับ    เฮ้อ    ทำไงได้   ก็คนมันเกิดมาหน้าตาดีไม่พอ  จิตใจยังแสนจะดีงามล้นเหลืออีกด้วย ไม่ช่วยก็คงไม่ได้ ว่าแล้วโยนโทรศัพท์ในมือเก็บไว้ที่เดิมแล้วเดินอาดๆเข้าไปหาทันที

“อะไร   จะมาโบกรถให้เหรอวะ ไม่ต้องว้อย  พวกกุยังไม่เสร็จธุระ” 

ไอ้ขี้เมาตะโกนไล่ผม  โห  หล่อๆอย่างนี้ดันเห็นเป็นเด็กโบกรถไปซะได้  เสียมั้ย  อย่างนี้มันเสียมั้ย

“เปล่าครับพี่  คือไอ้เด็กนี่มันคนรู้จักผมเอง  มันทำอะไรให้พี่ไม่พอใจเหรอครับ” 

“อ้อ   เด็กมรึงเหรอไอ้แว่น  งั้นดีเลย  มรึงมาเคลียร์ให้กุเลย  บอกมันกราบพวกกุงามๆให้ครบทุกคนเลยนะไม่งั้นกุยำมรึงอีกคนแน่”

ชี้หน้าผมแล้วทำเสียงยานคาง  ทำกร่างว่าจะยำไอ้นิค  โธ่เอ้ย  ดูสภาพแต่ละคนนี่เมาจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่กันแล้ว  แค่ดีดหน้าผากเบาๆพวกมรึงก็หงายท้องกันแล้ว   แต่ยังครับ  องค์ยังไม่ลง 

“มันทำอะไรพวกพี่เหรอครับ”   

ฉีกยิ้มถามไป    ถ้าเป็นปกติคงได้ซัดกันสักยกสองยกไปแล้วแต่ที่ผมยังทำใจเย็นได้นี่ก็เพราะถือโอกาสเอาคืนไอ้น้องไม้มันด้วยแหละครับ

“มันเดินชนกุไม่ขอโทษ  ยังด่าพวกกุอีก” 

ไอ้ขี้เมาทำเสียงอ้อแอ้   ผมเลยหันไปถามฝ่ายไอ้น้องไม้แต่มันหยิ่งไม่ตอบ   ทำหน้าเชิด เม้มปากใส่ทั้งๆที่ตาแดงก่ำจะร้องไห้อยู่รอมร่อแล้ว   เด็กเอ๋ยเด็ก    555    แต่แกล้งเด็กเนี่ยแหละ มันส์สุดแล้ว 

“ขอโทษพี่เขาซะไม้  ทำผิดก็ต้องยอมรับผิด  เร็วเข้า” 

ไอ้นิคเสียงดุใส่  ทีนี้น้ำตามันร่วงผล็อยเลยครับ   ไอ้น้องไม้ยืนนิ่งไม่ยอมทำตามที่บอกแต่น้ำตาไหลพรากๆเป็นนางเอกบทโศก

“เร็วสิไม้  ถ้าบอกดีๆอย่างนี้แล้วไม่ฟังพี่จะไปแล้วนะ”   

ไอ้นิคเตรียมจะทิ้งไอ้น้องไม้ไว้ท่ามกลางพวกขี้เหล้า  แต่โดนไอ้เด็กก๊อกน้ำตาแตกยึดชายเสื้อไว้แน่น   เฮ้อ  เห็นแล้วนึกถึงสมัยไอ้แนนเนมยังเด็กๆ
 
“ขอโทษก็ได้   ขอโทษ !”

ไอ้น้องไม้ตะโกนลั่นทั้งๆที่ยังสะอึกสะอื้น  ไอ้พวกขี้เมาเลยหัวเราะร่าเป็นตัวร้ายหนังอาฉลอง ผมเลยปล่อยมันหัวเราะกันไปแล้วดึงแขนไอ้เด็กขี้แงเดินออกไปตั้งใจจะพามันกลับบ้านแต่หูที่แสนดีก็ยังทำงานได้เต็มประสิทธิภาพอีกเหมือนเดิม   แบบนี้แถวบ้านเรียกหูหาเรื่องครับ

“นึกว่าจะแน่   โธ่เอ้ย    จับนิดจับหน่อยทำเล่นตัว   โก่งราคาหรือไงวะ”   

ได้ยินอย่างนี้ปุ๊บ ไอ้นิคผู้ฉลาดปราดเปรื่องก็เข้าใจเรื่องราวเลยครับ  ยิ่งหันไปมองหน้าไอ้น้องไม้ที่ยึดชายเสื้อผมไว้พลางสะอื้นฮักๆ แถมยังเงยหน้าขึ้นสบตาผมโกรธๆอีก  แบบนี้ชัวร์ป๊าบเลย

“นี่ถ้าให้เงินแต่แรกคงถลาเข้ามาหาแบบไม่ต้องเรียกให้เสียเวลา   เด็กสมัยนี้มันง่ายจะตาย ”

ยังพล่ามไม่เลิกกันอีก ชะตาจะถึงฆาตยังไม่รู้ตัวนะมรึง แล้วเด็กที่ชื่อไอ้นิคก็ยิ้มเหี้ยม   พี่เข้าใจถูกเลยครับ เด็กสมัยนี้มันง่ายจะตาย    แล้วพี่ก็อาจจะตายเอาง่ายๆก็เพราะเด็กนี่แหละครับ   ผมไม่พูดพล่ามทำเพลง   ถลาเข้ากระโจนถีบยอดอกไอ้คนพูดเต็มฝ่าเท้าจนมันหงายหลังผลึ่งลงไปนอนดูดาวเลยครับ   555   สะใจจริงว้อย

“ซื่อบื้อชะมัด   แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกวะ   ไม่น่าขอโทษให้เสียปากเลยแมร่ง” 

พอเข้าใจเรื่องเลาๆเลยหันไปด่าไอ้น้องไม้มันสักหน่อยหลังจากฮุกขวาเต็มเบ้าตาไอ้ขี้เมาอีกคนจนล้มไม่เป็นท่าตามเพื่อนมันไป    ความจริงก็พอจะเดาออกแล้วล่ะครับว่าสาเหตุที่ไอ้เด็กนี่มันไม่ยอมบอกเพราะคงกลัวเสียหน้า   ถ้าจะบอกว่าโดนลวนลามแล้วยังต้องมาขอความช่วยเหลือจากผมที่มันตั้งตัวเป็นศัตรูด้วยอีก 
 
ปากไอ้นิคก็ด่าไอ้น้องไม้ไป แต่อวัยวะส่วนอื่นก็ทำหน้าที่ได้อย่างมีคุณภาพตรงตามมาตรฐานแม่ช้อยนางรำ     หมัด เข่า ศอกไม่มีบกพร่อง แม่ไม้มวยไทยกี่กระบวนท่า  มีเท่าไหร่งัดออกมารำกันแบบซัดไม่เลี้ยง   แต่อนิจจา   งานนี้เห็นทีจะลำบากครับ   ก็ไม่รู้พวกมันพากันโผล่มาจากไหนอีกตั้งสี่ห้าคน    ตายห่ะ   หนึ่งต่อสิบเอ็ด   ต่อให้มีพลังพิเศษอย่างพี่ธามของน้องต้นไม้ก็ยังแทบรากเลือด    แล้วนี่ไอ้นิคที่เป็นแค่คนธรรมดา   แต่ปากหมาผิดปกติเกินชาวบ้านไปนิดหน่อย ???   จะรอดมั้ยเนี่ยกุ     

[อาจารย์..สีฟ้า]

ขอปรมมือให้กับเจ้าของเรื่องครับ :m4:แต่งได้สนุกมากๆๆๆ ไม่เสียแรงที่คอยนาน

เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ

[skysonata]

“พี่นิ้คคคคคคคค”  

เสียงคุ้นๆอีกแล้วครับแต่คราวนี้คุ้นว่าเป็นเสียงน้องตัวเอง  คิดแล้วก็อยากจะยกมือไหว้ท่วมหัวสาธุ  ขอพรเจ้าที่เจ้าทางให้เสียงที่ได้ยินเป็นแค่อาการหูแว่วหูฝาดทีเท้อ แต่ท่าทางสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านจะไม่เห็นใจพ่อพระเอกจอมบู๊คนนี้ ถึงได้ส่งไอ้สองตัวแนมเนมมาให้จริงๆ  สรุปนี่กุไม่ได้หูเพี้ยนอีกแล้วใช่มั้ย  

ไอ้พวกแฝดตะโกนลั่นตามด้วยไอ้น้องวิน   วันนี้มันวันเด็กหรือไงวะ รวมพลเกรียนมากันเชียว ไอ้แนนมาถึงก็เล่นก่อนใคร เงื้อหมัดต่อยโครมเข้าเต็มหน้าอีกฝ่ายจังๆ จากหนึ่งต่อสิบเอ็ด ทีนี้เลยกลายมวยหมู่กันแล้วครับ  

จระเข้ฟาดหาง   หักงวงไอยรา   หักคอเอราวัณ   หรือจะบิดหางนาคา   คิดออกท่าไหนก็งัดออกมาใช้กันแบบไม่มีหวงวิชา และคนที่ตกเป็นเป้าของไอ้พวกนั้นมากที่สุดก็ไม่พ้นไอ้น้องไม้ที่ตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม  

“ไม้  มานี่”    

ก่อนไอ้น้องไม้จะโดนสอย   ผมก็ดึงตัวให้มันหลบหมัดแล้วเตะสวนเข้าเต็มท้องน้อยไอ้พวกหมาหมู่แต่เล็งพลาดไปหน่อยเลยถีบโดนลูกชายมันไปเต็มๆ    ทีนี้ล่ะซ่าไม่ออกไปอีกนานเลยมรึง   ไอ้นิคยิ้มหน้าถ่อย กระทืบซ้ำอีกทีเพื่อความสะใจแล้วดันไอ้น้องไม้ไปหลบไว้ข้างหลัง    ส่วนพวกแฝดก็ไม่ต้องห่วงครับ มันหัดต่อยมวยตั้งแต่ฟันน้ำนมยังไม่ขึ้นเลย

ตะลุมบอนกันได้สักพัก  เสียงนกหวีดห้ามทัพของพี่ยามก็ดังขึ้น  พร้อมกับที่พวกผมคว้าแขนกันวิ่งไปที่รถแบบหวังจะสร้างสถิติโลก    โหยพี่ยามครับ    ทำไมไม่มามันซะพรุ่งนี้เลยล่ะครับ    แต่เสียงนกหวีดนี่ก็ช่างศักดิ์สิทธิ์เสียจริง    แต่ละคนนี่แตกกระจายวิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น   ผมคว้าแขนไอ้น้องไม้กระโจนขึ้นรถได้   เสียงล้อบดถนนก็ดังลั่นพร้อมกับเสียงเร่งเครื่องยนต์อย่างจะไปแข่งฟอร์มูลาวัน    ไอ้นิคตีโค้งออกไปจากลานจอดรถได้แบบเฉียดฉิว    โชคยังดีที่รถไอ้เชนยังไม่มีป้ายทะเบียนเพราะท่านพ่อมันเพิ่งซื้อ   ผมเลยลดความกังวลไปได้ระดับหนึ่ง  ไม่ต้องกลัวว่าใครจะจดป้ายทะเบียนไว้แล้วไปแจ้งความกับจ่ายศ  

ในที่สุดก็กลับมาถึงบ้านได้ในสภาพครบสามสิบสองกันทุกคน  ไม่มีสมาชิกคนใดหายหน้าไปนอนอยู่ในมุ้งสายบัวก็เป็นอันโล่งอก  

ว่าแต่กุลืมอะไรไปอย่างวะ  ไอ้หยาซี้เลี้ยว  นึกขึ้นได้ว่าลืมไอ้เชนสุดที่เลิฟ    โทรบอกมันแล้วว่าจะไปรับที่อู่รถแต่ดันลืม    ตายๆๆๆ  บู๊เพลินไปหน่อย   ไอ้โย่งมันจะงอนผมมั้ยเนี่ย   แต่ช่างมัน  สมองก็มี   มันคงไม่โง่นอนรออยู่หน้าอู่รถแน่   แต่เรื่องนี้เอาไว้ทีหลัง   ตอนนี้ขอเคลียร์เรื่องไอ้พวกเยาวชนต่ำกว่าสิบแปดก่อนเถอะ


“ทำไมไปอยู่ที่นั่นกันได้   บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เข้าบ้านไปก่อน !”    

ไอ้นิคขึ้นเสียงใส่คู่แฝดที่มากับรถไอ้น้องวิน  มันสองตัวทำหน้าจ๋อยเมื่อเห็นว่าพี่ชายโกรธจริงๆ  ส่วนไอ้น้องวินก็ทำหน้าเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อน  รายสุดท้ายนี่หนักสุด   ไอ้น้องไม้ครับ   ยังนั่งสะอื้นไม่เลิก   จะโศกไปถึงไหนวะ    ฮึ้ย....เซ็ง

“ก็พวกเค้าเป็นห่วง  เลยตามไปดู”   ไอ้เนมตอบเสียงอ่อย

“แล้วไง”   เสียงเหี้ยมใส่อีกเป็นสองเท่า  เหมือนจะบอกว่าเตรียมตัวตายกันได้เลยถ้ายังอธิบายไม่กระจ่างอย่างนี้

“เค้ากับไอ้เนมเห็นว่าไอ้สองตัวนี่มันจะแอบตามพี่นิคไป  เลยบังคับให้พวกมันพาไปด้วย  แล้วเมื่อกี้เค้าสองคนมัวแต่ทะเลาะอยู่กับไอ้วิน  เลยคลาดสายตาจากไอ้ไม้ไปหน่อย  รู้ตัวอีกทีเค้าก็เห็นตัวมีเรื่องอยู่กับไอ้พวกขี้เมาอยู่ที่ลานจอดรถแล้วน่ะ”

ไอ้แนนยิ้มแหยๆ มาให้ ว่าแล้วเชียว ซื้อหวยทำไมไม่ถูกอย่างนี้วะ   เห็นว่าพวกมันสี่ตัวฟังคำสั่งง่ายๆทำท่าจะกลับไปบ้านใครบ้านมันอย่างที่ผมบอกซะดิบดีนี่มันเล่นละครกันทั้งนั้น  สังหรณ์แต่แรกแล้วเชียว


“รู้มั้ยว่าไอ้ไม้มันโดนลวนลาม ไปด้วยกันแล้วทำไมไม่ดูแลกันให้ดี เกิดไอ้ไม้มันโดนลากไปทุบหัวหั่นศพทิ้งป่าหญ้า  พวกเราจะรับผิดชอบกันไหวมั้ย   แล้วตามพี่ไปทำไม มันใช่เรื่องของเด็กมั้ย”

ตะคอกด่าน้องตัวเองนั่นแหละครับ   ไอ้สองวินไม้น่ะช่างหัวมัน  เพราะตามตรรกะของไอ้นิคนั้น  พวกลูกคุณหนูที่มีแต่คนประคบประหงม  มันย่อมไม่รู้เรื่องโลกภายนอกหรือไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังเท่าไหร่หรอก   แต่ไอ้พวกแฝดมันโตมากับผม  น่าจะรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร

“สำนึกผิดแล้วครับ  ต่อไปนี้จะไม่ทำอีกแล้ว”   ไอ้สองตัวประสานเสียง  หน้าแต่ละคนนี่บอกบุญไม่รับ   เล่นงานน้องตัวเองแล้วคราวนี้เลยเปลี่ยนไปเฉ่งน้องแฟนบ้าง


“แล้วพวกมรึงสองคนนะ  พ่อแม่มีตังค์ส่งเสียให้เรียนโรงเรียนดีๆก็เรียนไป  อย่ามาสนใจเรื่องพวกนี้ให้รกสมอง   โลกมันไม่ได้สวยงามอย่างที่พวกมรึงคิดหรอก   อย่าคิดว่า  แค่ทำหน้าตาน่ารัก  ขอโทษแล้วเรื่องทุกอย่างก็จะจบ นี่ยังโชคดีที่รอดกันมาได้ไม่อย่างนั้นได้ซวยแด๊กขึ้นโรงพัก  นอนคุกกันไปแล้ว   จำไว้เป็นบทเรียนด้วยแล้วคราวหลังก็อย่าให้มีอีก เข้าใจมั้ย”

โห  วันนี้ไอ้นิคมาแบบมีสาระในชีวิต แต่เห็นไอ้สองตัวคู่หูวอนตรีนยังนั่งเงียบ ไม่มีท่าทีสำนึกผิด หรือซาบซึ้งในรสคำสอนของผม   ไอ้นิคเลยปรี๊ดขึ้นมาอีกรอบครับท่าน

“กุถามว่าเข้าใจมั้ย”  ตะคอกใส่ไอ้น้องวินไม้จนสะดุ้งโหยง  แต่พวกมันยังไม่วายเถียง  

“ไม่ได้ชื่อมรึง  ชื่อไม้  แล้วอย่ามากุใส่  ไม่ชอบ”  

เอากับมันสิ ยังไม่สลด เดี๋ยวพ่อตบหน้าทิ่ม   ท่องยุบหนอในใจ   ยุบเข้าไว้ไอ้นิค  ยุบอย่างเดียวนะมรึง  อย่าพองเด็ดขาด  ไม่งั้นของขึ้นได้ตบกะโหลกเด็กให้เสียประวัติแน่ พยายามเอาธรรมะเข้าข่มไม่ให้ลงมือฆาตกรรมเด็กตรงหน้าครับ

“โอเค   เข้าใจที่พี่พูดใช่มั้ย   วิน  ไม้”  

“เข้าใจ”    ดูมันตอบ   ฮึ้ย  ไม่ไหวแล้ว  ขอสักทีเหอะมรึง

ไอ้นิคเงื้อหมัดขอเขกกะโหลกมันสองตัวหน่อยเหอะ   ทนไม่ไหวแล้วกุ  

“ตอบดีๆสิวะ    นี่พี่กุนะ  ไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กบ้านมรึง  จะได้ทำคอแข็งเสียงแข็งใส่อย่างนี้”  

ไอ้แนนที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกฟากแย่งซีนพี่มันด้วยการถลาเข้าผลักหัวไอ้น้องวินจนมันเซ  แต่พอตั้งตัวได้น้องไอ้โย่งก็เงื้อหมัดจะสวนบ้าง    

“หยุด  บอกให้หยุด!  ไอ้แนนไปนั่งดีๆ  ส่วนวินกับไม้ เรื่องคราวนี้พี่จะบอกไอ้เชนให้มันไปจัดการพวกวินกันเอง    กลับบ้านกันไปได้แล้ว”

ไล่ไอ้สองตัววินไม้กลับบ้านก่อนที่พวกมันจะแง่งๆใส่กันให้ผมปวดหัวอีก  ไอ้ลูกหมาลุกขึ้นยืนแล้วเดินหน้าบูดออกไป  ประจวบกับที่พวกข้างบ้านดาหน้าครบทีมเข้ามาพอดี

“พี่เชนครับ”  


ไอ้น้องไม้น้ำตาร่วงอีกรอบ  อุเหม่    นี่มรึงเห็นกุเป็นขอนไม้ของพี่บ่าววีหรือไงฟระ   พอรอดจากไอ้ขี้เมามาเจอไอ้โย่งก็ลืมบุญคุณกุหมด   นี่ก็แทบจะถลาเข้าตระกองกอดกันเลยนะมรึง  ไอ้นิคล่ะฉุนจัด   แต่จากฉุนๆอยู่ก็เป็นชิวๆ  เมื่อไอ้เชนมันเห็นว่าไอ้เด็กนั่นไม่เป็นอะไร  มันก็เดินผ่านไอ้น้องไม้เข้ามาหาผม  หน้าตาเป็นห่วงจนไอ้นิคล่ะเป็นปลื้ม

“เห็นไอ้บูมบอกว่ามรึงไปมีเรื่องมาอีกแล้ว  เจ็บตรงไหนรึเปล่า”  

ถึงจะปลื้มกับอาการเป็นห่วงเป็นใยนั่นแต่ก็ยังไม่ลืมตัวครับ   ผมรีบเบี่ยงตัวหลบเมื่อเห็นว่าสุดที่รักทำท่าจะจับมือ   เหตุผลก็นี่ไงครับ  ไอ้แฝดที่ยังยืนอยู่ข้างๆแถมยังทำสายตาจับผิดส่งมาอีก


-----------------------

หมดแล้วจ้าหมดแล้ว     หมดแล้วจริงๆ   เหอๆ    

[อาจารย์..สีฟ้า]

หมดนี้หมายความว่าไงครับ.....

ชี้แจงด่วนๆๆๆๆ   ค้างคาใจอย่างแรง 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อิอิ..................พี่เชนนี่น่ารักจิงๆเลยนะนี่

ว่าแต่ หมด นี่คงหมายถึงในสะต๊อกช่ายมั้ยคร๊าฟเนี่ยที่หมด

ยังไงก้อมาต่อให้อีกนะคร๊าฟ................

น่ารักทั้งคุ๋เยยง่า.............แบบนี้คงไปไหนไมได้แย้วแน่ๆ

แต่คงไม่ได้อ่านอยุ๋หลายวันเพราะพรุง่นี้ก้อไม่อยู่.................แต่ก้อจะกลับมาอ่านนะนี่ อิอิ

[iNklaNd]

ขอบคุณป้ามากจ้าที่มาต่อเร็วได้ใจ
 
ป้าจ้า...ป้าต้องขยันนะ
รีบนั่งหน้าคอมฯ
ทำใจให้ปลอดโปร่ง
ตั้งสมาธิดีๆ  (พุทธ-โธ)
แล้วลงมือแต่งเรื่องนี้ต่อซะ!!!
มีคนรออ่านเพียบเลยป้า
สต็อกว่างเปล่าแบบนี้ไม่ดีเด้อ
เอาใจช่วยป้านะ  พยายามเข้าป้า...แต่งต่อไปอย่าได้หยุด เอิ๊กๆๆๆๆๆ

รักป้า...
ป้าจุ FanClub

[subaru]

 o13เขียนได้สนุกมาก ๆ 

[coloniser]

มาต่ออีกสักตอนนะคับ ค้างๆ

[nananon02]

หมดจริงอ่ะ 

[gift_deb]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ถ้าเกิดฝาแฝดรู้ว่าพี่ชายสุดห้าว ตกเป็นเมียคุณเชน จะรู้สึกไงเนี่ย

[DeShiWa]

 

อ่าครับผม ชอบๆๆอ่าครับ

ชอบแฝดน้องพี่นิคทั้ง2คนเลย

แต่ไม่ชอบวินกับไม้อะครับ เกลียดๆๆ

เด็กอะไรไม่มีสัมมาคาราวะเลย อิอิ

 

[bamtham]

ป้าอ่ะ...หมดจิงเยอ
เอาตอนที่ป้าตัดไปมาลงก้อได้น้า
 
โอม...จงมา

[THIP]

ป้าจ๋า หมดแล้วจริงเหรอ   

[snowblack]

ได้ใจมากๆครับ

อัพได้จุใจจริงๆแต่ก็อยากอ่านอีกแบบว่าค้าง 

รอตอนตอ่ไปนะครับ

[KriT_SuN]

  ยอดเยี่ยมมาก ๆ ครับ รอต่อนะคร้าบบบบ ขอบคุณครับ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ต่อยาวเลยนะเนี่ย ชอบจริงๆ

[~•SAkurAIro•~]

โอ้ววว  ตามทันแย้ววววว

เรื่องนี้หนุกดีคับบบ

จะติดตามเรื่อยๆ น้า

นิคเชน ๆ ๆ ๆ 

[nOn†ღ]

ยกมือสนับสนุนให้เอาส่วนที่ตัดมาลงก่อนก็ได้ค่ะ 

[อาจารย์..สีฟ้า]

ยกมือสนับสนุนให้เอาส่วนที่ตัดมาลงก่อนก็ได้ค่ะ 

ช่วยยกมือสนับสนุนด้วยอีกคน

[wutwit]

โหย ไม่ยอมอะ

ลงเท่าในเด็กดีเลยอะ


แต่ปล่อยให้เรารอในเล้าเกือบ 2 เดือน..

[palpouverny]

รีบมาต่อนะป้า
อ่านตามทันเด็กดีและเนี่ย

[cherri]

อร๊ากกกกกกกกกกกก

ค้างคาหลายเด้อออออ อยากอ่านต่ออย่างแรงนิ

สู้ๆนะคะ
แฟนๆตาดำรออ่านอยู่ >///< 

[sin_no]

สนุกมากๆเลย

รีบมาต่อนะค่ะ คิดถึง

[Simply Blue]

ขอบคุณอย่างแรง ข้าพเจ้าเกิดอาการอดยากนิยายมาหลายเพลา หนีไปเที่ยวกันหมดดดด 

[sweetmonkey]

อร้ายยยยยยยยย ฝาแฝด แนนเนม หุหุชอบฝาแฝดอ่ะ

หมดแล้ววว ม่ายจริงช่ายม้ายยยย

ต้องมาต่อเร็วๆน่า ลุ้นๆ ว่าฝาแฝดจะรุ้ความจริงไหม

[attachment deleted by admin]