เข้ามาสารภาพบาปว่าตอนนี้ป้าจุยังไม่ได้รีไรท์เลยค่ะ
มัวแต่สนุกสนานกับสถานะตกงานมากไปหน่อย เลยไม่ได้รีฯเสียที
ขอโทษจริงๆค่า
ยอมรับผิดแต่โดยดีไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น เหอๆ แล้วพรุ่งนี้ก็ต้องไปขึ้นเขาลงห้วยกับเพื่อนๆสักห้าหกวัน เลยตัดสินใจว่าจะลงแล้วค่ะ ลงแบบรีบ้างไม่รีบ้างก็ขออภัยจริงๆ ลงเพื่อไม่ให้คนอ่านสาปแช่งเพราะผิดสัญญาวันที่ 10 ที่เคยบอกไว้ แพล่มเยอะละ ไปอ่านตอนต่อไปดีกว่าเนาะ
------------------------------------------
ตอนที่ 16
“อะโหล 1 2 3 เทสๆ ขณะนี้กำลังจะได้เวลาประมูลหนุ่มรำวงวิดวะของเรากันแล้วนะครับ แล้วใครที่รู้ตัวว่าเป็นเดือนของปี 2 กรุณากลับมาที่เวทีด่วนนะครับ ย้ำอีกครั้งว่า ด่วน ด่วนจริงๆ”
เสียงไอ้โอออกประกาศเรียกไอ้เชนดังขึ้นได้จังหวะพอดิบพอดี ไอ้หน้าหล่อมันเลยสบถอะไรไม่รู้สองสามคำ แล้วหันมาคาดโทษไอ้ตัวแสบคู่กรณีเสียงเข้ม
“ยังไงวันนี้ก็ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง เลิกงานแล้วรอกลับกับกุด้วย แล้วก็อย่าเล่นอะไรปัญญาอ่อนบอกอายุสมองห้าขวบของมรึงอีกล่ะ”
“แล้วมรึงอยากรู้มั้ยว่าไอ้สมองห้าขวบอย่างกุตรีนหนักแค่ไหน ไอ้-เวง-ตะ-ไล”
ไม่ได้ดีแต่ปากครับ ไอ้คุณนิคกระแทกส้นผ้าใบเน่าๆของตัวเองตอกเข้าที่หน้าแข้งไอ้เชนอย่างแรงจนไอ้หล่อมันทรุดตัวลงกุมหน้าแข้งโอดโอยท่ามกลางสีหน้าเหี้ยมๆของผม ไงละมรึง ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร กุไอ้นิค ศิษย์เจ้าพ่อไทรแดงว้อย
“ไอ้คุณนิค มาอยู่นี่เอง พวกกุตามหาตั้งนาน”
ไอ้ตะวันในเครื่องแบบหนุ่มรำวงเต็มยศกับไอ้เชฟแม็ควิ่งเป็นหมาเห็นเจ้าของเข้ามาหา ไอ้พวกนี้ก็เหมือนกัน ทำไมมรึงไม่รอให้กุโดนไอ้เชนฆ่าหมกท่อแถวนี้ก่อนแล้วค่อยมาตาม ไม่ได้ดั่งใจจริงๆ ฮึ่มฮั่มในคอแล้วก็เดินตึงๆออกไป
ใกล้จะถึงเวลาประมูลหนุ่มเดือนขึ้นไปรำวงในรอบสุดพิเศษ คนในงานก็ยิ่งหนาตาดูมืดฟ้ามัวดินอย่างกับงานมหกรรมทวงหนี้แชร์ข้าวเหนียว ส่วนไอ้นิคก็มานั่งโมโหโกรธาอยู่ในซุ้มบิงโกที่ของรางวัลหมดเตรียมตัวรอเก็บแผงกันอย่างเดียว สต๊าฟส่วนใหญ่ก็ไปออกันอยู่หน้าเวทีแล้ว
“หน้าแข้งไอ้เชนแดงเถือกเลยว่ะ กุว่าพรุ่งนี้ได้ช้ำเลือดช้ำหนองแน่” ไอ้แม็คทำหน้าซื่อเดินมานั่งข้างๆ
“ตายห่ะไปได้ซะก็ดี” ไอ้นิคตาขวางใส่เพื่อน
“ถามจริง มรึงแค้นอะไรมันนักหนาวะ” ไอ้ตะวันถามบ้าง
“มรึงสมองเสื่อมรึเปล่า ก็กุบอกแล้วไงว่ามันกวนตรีน”
จะฟื้นฝอยหาตะเข็บตะขาบอะไรวะ กุแค้นมันอยู่นะเว้ย โมโห ความดันขึ้น ไอ้นิคใกล้บ้า
“ก็แล้วมันกวนยังไงล่ะวะ”
“มรึงจะถามไปเล่นแฟนพันธุ์แท้ไอ้เชนเหรอวะ คนยิ่งแค้นๆ ยังจะพูดถึงมันให้ได้มีน้ำโหขึ้นมาอีก”
“เออน่า มรึงตอบพวกกุมาก่อนว่าโมโหมันเรื่องอะไรกันแน่” ไอ้แม็คยังเซ้าซี้
“เอางี้ๆมรึงตอบกุมาแล้วกันว่าใช่หรือไม่ใช่”
ไอ้ตะวันเลยเสนอทางเลือกให้อีกเมื่อเห็นว่าไอ้คุณชายไม่ยอมตอบคำถามเอาดื้อๆ
“ที่มรึงโกรธไอ้เชนเพราะมรึงโกรธมันอยู่แต่มันดันไม่ง้อมรึงใช่มั้ย”
“ใช่”
“แล้วมรึงก็ยิ่งโกรธเข้าไปอีกเพราะมันเมินมรึงใช่มั้ย”
“เออ ใช่”
“ยิ่งตอนที่มันทำหม้อสาวต่อหน้ามรึงนี่ก็ยิ่งโมโหใช่มั้ย”
“ก็ใช่อีกเหมือนกัน ตกลงพวกมรึงจะถามอะไรนักหนาวะ”
ผมงงเมื่อเห็นไอ้สองตัวเพื่อนซี้มันหันไปมองหน้ากันแล้วส่ายหน้าคล้ายระอาเบาๆ แถมยังหันมามองหน้าผมแบบสงสารปนสมน้ำหน้าอีก เดี๊ยะๆ เดี๋ยวต่อยตาหลุด
“พวกมรึงจะพูดอะไรก็พูดมา อย่ามาทำหน้าทำตากวนประสาท”
“จากอาการเบื้องต้นของมรึงนะ พวกกุพอจะสันนิษฐานได้ว่า อะแฮ่ม.....”
ไอ้ตะวันยักท่าไม่ยอมเฉลยสักทีเลยโดนไอ้คุณชายบรรจงถวายบาทาไร้เงาจนหงายเก๋งตกเก้าอี้ไปก่อนหนึ่งราย ไอ้แม็คเห็นดังนั้นเลยไม่กล้าอมพะนำอีก
“กุกับไอ้ตะวันปรึกษากันแล้วว่า ไอ้อาการอย่างมรึงเนี่ย เขาเรียกว่า หึง ฟันธง! ”
“แต่เดี๋ยวพวกมรึงจะเจอกุฟันศอก หึงบ้าอะไร จะไปหึงมันทำหอกหัก”
ผมเถียง แต่ก็เสียงเบาอย่างไม่ค่อยจะมั่นใจ หึงเนี่ยนะ กุหึงไอ้เชนเนี่ยนะ ไม่ใช่ๆ ไอ้สองตัวนี่มันมั่วแน่ๆ
แต่พอสำรวจความรู้สึกของตัวเองมากเข้าก็ชักไม่แน่ใจ หรือว่าผมจะหึงไอ้เชนมันจริงๆ นี่ผมรู้สึกกับไอ้เชนมากกว่าคำว่าเพื่อนหรือเนี่ย ตายๆๆๆ หรือว่าอยู่ใกล้ไอ้สองตัวผัวเมียคินเป้มากเกินไป
“หรือว่ากุจะหึงมันจริงๆวะ” พึมพำคนเดียวหลังจากอึ้งไปพักใหญ่
“มรึงจะแค้นอะไรไอ้เชนมันนักหนา กุไม่เห็นจะมีใครใจเย็น ทนปากหมาๆ แถมทนมือทนตรีน มรึงได้อย่างมันสักคน แล้วทุกวันนี้ที่มันตามรับส่งตามคุมมรึงอยู่เนี่ย ก็บอกอยู่ทนโท่แล้วว่ามันทั้งหวงทั้งแคร์มรึงแค่ไหน ปากเชี้ยๆ สันดานชั่วๆ อย่างมรึงนี่มีคนดีๆอย่างไอ้เชนมารักมาชอบก็บุญแค่ไหนแล้ว”
อ้าว สาดดดด หลอกด่ากุนี่หว่า ผมมองหน้าไอ้สองตัวแล้วก็ยังอึ้งๆงงๆกับความรู้สึกของตัวเองอยู่ หันไปมองไอ้ไส้เดือนเชนบนเวที ก็เห็นมันยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเสียงไอ้โฆษกโอริโอ้ประกาศชื่อคุณพี่ซูซี่เป็นผู้ชนะการประมูลได้ตัวหนุ่มรำวงพ่วงดีกรีเดือนปีสองไปเป็นคู่เต้นในรอบสุดพิเศษ ส่งท้ายก่อนที่งานในค่ำคืนนี้จะจบลง
“มรึงไม่สงสารมันเหรอวะ ดูสิ หน้าซีดแล้วซีดอีก โดนสายตาปานจะกลืนกิน แถมยังมือไม้ยุบยับปานจะจับกินตับของเฮียสิทธิ์ไปซะขนาดนั้น”
“แมร่ง มรึงเจือกเปิดประเด็น เชี้ย กุสับสนนะเนี่ย”
“จะสับสนไรนักหนา ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ จบ”
พูดง่ายเนาะไอ้เชฟแม็คมรึงไม่มาเป็นกุนี่หว่า จริงๆ ก็สงสารไอ้เชนอยู่เหมือนกันนะครับ แต่อารมณ์นี้ ความรู้สึกสับสนไม่เข้าใจตัวเองมันมีมากกว่า ก็ยอมรับนะครับว่าเวลาอยู่กับไอ้หน้าหล่อนั่นก็สนุกดีเหมือนกัน ถึงบางครั้งมันจะวอนตรีนไปนิด หล่อเกินหน้าผมไปหน่อย ชอบสั่งสอนเหมือนเป็นพ่อ แต่มันก็ตามใจผมบ่อยๆ แล้วพอเห็นไอ้เชนมันไปสนใจคนอื่นมากกว่า ผมก็หงุดหงิด อดโมโหมันไม่ได้
เฮ้อ... นี่ตกลงกุชอบไอ้เชนจริงๆเหรอวะ ฮึ้ยยยย หงุดหงิด ไม่ชอบเลยกับอะไรที่มันค้างๆคาๆอยู่ในความรู้สึกเหมือนไม่ได้จ่ายค่าไฟอย่างนี้
หันไปมองไอ้เชนอีกครั้ง ตอนนี้มันกำลังหนีอภินิหารอิทธิฤทธิ์พันมือของเฮียสิทธิ์อยู่อย่างสุดกำลัง เฮ้อ.....ขอถอนใจเฮือกใหญ่ๆอีกที เอาไงดีวะไอ้นิค ตกลงมรึงจะชอบผู้ชายจริงๆเหรอเนี่ย แล้วก็นั่น....ไอ้คู่รักคินเป้เดินกะหนุงกะหนิงเข้ามาพอดี เอาวะ ขอกุพิสูจน์อะไรสักหน่อยเพื่อความแน่ใจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกัน
“เฮ้ย คิน มาหากุหน่อยดิ๊”
เรียกไอ้คินเหมือนเรียกน้องหมาที่บ้าน รายนี้ก็ยังคงความดีเหมือนเกลือที่ยังคงความเค็ม เดินเข้ามาหาไอ้คุณชายเพื่อนรักอย่างว่าง่าย ส่วนไอ้เป้ ฮึ หมั่นไส้มัน รักกันมากใช่มะ เดินตามกันต้อยๆตลอด ชิ หงุดหงิดมานานแล้ว ขอสักหน่อยเหอะมรึง
“มีอะไรรึเปล่าไอ้คุณนิค ทำไมหน้าเครียดๆวะ”
ไอ้คินนั่งแปะลงข้างๆ ผมเลยถือโอกาสจ้องหน้ามันเขม็ง พอเก็บรายละเอียดใกล้ๆอย่างนี้แล้วก็เพิ่งรู้สึกว่ามันน่ารักเป็นบ้าเลย มิน่า มันถึงได้ถูกไอ้พวกโรคจิตตามก่อกวนตลอด เอาล่ะ วันนี้ขอกุเป็นโรคจิตสักวัน ให้กุพิสูจน์หน่อยนะเพื่อน ไอ้นิคไม่พูดพล่ามทำเพลงคว้าตัวเพื่อนรักเข้ามาจูบเข้าเต็มๆทั้งแก้มซ้ายทั้งแก้มขวา กะให้ไอ้คินแก้มช้ำให้ไอ้เป้ใช้งานไม่ได้ไปหลายวัน
“เฮ้ย !”
เสียงไอ้พวกเพื่อนๆประสานกันดังลั่น โดยเฉพาะไอ้เป้ พอมันเห็นแฟนตัวเองโดนปล้นจูบต่อหน้าต่อตาก็แทบจะกระโจนเข้าวิสามัญไอ้หมานิคถ้าไม่ติดว่าโดนไอ้แม็คกับไอ้ตะวันคว้าคอไว้ก่อน
“แก้มแฟนมรึงนุ่มสาดๆเลยว่ะเป้ ทั้งนุ่มทั้งหอม นี่กุมองข้ามมรึงไปได้ไงตั้งนานวะคิน เลิกกับไอ้เป้มาเป็นแฟนกุเอามะ”
ไอ้เป้ยิ่งร้องโหยหวนเหมือนควายโดนเชือด เมื่อไอ้คินที่รักเอาแต่ก้มหน้าก้มตาหน้าแดงเขินอาย อึกๆอักๆ แต่ก็ยอมให้กอดโดยไม่ขัดขืน แล้วไอ้หมานิค ไอ้เพื่อนชั่วกล้าตีท้ายครัว มันกำลังกอดคนน่ารักของไอ้เป้ไม่ยอมปล่อยเลย แค้นมานนนน
“เดี๋ยวๆไอ้คุณนิค มรึงเข้าใจไรผิดรึเปล่า ไอ้คินมันของไอ้เป้ ส่วนของมรึงอยู่บนเวทีนู่น”
ไอ้ตะวันพยายามตะล่อม เดี๋ยวจะเกิดกรณีพิพาทเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดขึ้นมาอีก
“ไม่ผิด ไม่เอาแล้วไอ้เชี้ยเชนน่ะ มันชอบว่ากุ เอาไอ้คินเนี่ยแหละน่ารักสุดๆแล้ว ใช่มั้ยจ๊ะ น้องคินจ๋าาาาาาา”
ไอ้นิคทำเสียหวานหยดย้อยใส่ 555 สะใจไอ้เป้มันจริงๆครับ ดูมันทำ ดูมัน ร้องอย่างกับผมจะปล้ำเมียมันตรงนี้
ส่วนไอ้สองตัวจอมฟันธงก็พากันทำหน้าเหวอ ตามอารมณ์ไอ้คุณชายไม่ถูก ทั้งที่เมื่อกี้พอไอ้คุณนิคมันรู้ตัวว่าเริ่มคิดเกินเพื่อนกับไอ้เชนก็ทำหน้ากลุ้มอย่างกับโลกถล่ม คิดไม่ตก แต่พอมันได้พิสูจน์รสนิยมของตัวเองกับแก้มหอมๆของคนหน้าหวาน เท่านั้น มันก็ทำท่าอย่างกับค้นพบทางสว่าง ติดอกติดใจจนกอดไอ้คินไม่ปล่อย ทีนี้ล่ะยุ่งแน่ ก็ไอ้เป้มันรักมันหวงของมันอย่างกับอะไรดี เอาไงดีวะเนี่ย ไอ้แม็คเกาหัวแกรกๆ ขืนปล่อยทิ้งไว้คงไม่ได้การ เดี๋ยวไอ้คุณนิคหวั่นไหวกับไอ้คินขึ้นมาจริงๆล่ะจะยุ่งกันไปหมด
เอาไงดีวะ หันซ้ายเหลียวขวา นึกไรไม่ออกต้องบอกพี่กวาง คติประจำใจเราชาววิดวะคอมฯ ไอ้แม๊คคิดถึงพี่ประธานรุ่น กำลังจะวิ่งไปหาพี่กวาง แต่คิดไปคิดมา ไอ้ควาย มรึงจะไปหาพี่กวางเพื่อ ? ลืมตัวไปหน่อย ก็ทุกทีเวลาสาขาเกิดอะไรก็เรียกหาแต่พี่กวางตลอด เอาไงดีกุ หันไปเห็นไอ้โอกำลังแสลนหน้าไปรำเชิ้บๆอยู่บนเวทีกับเขาด้วย ช่วยทีว่ะไอ้โอ สังเวยเฮียสิทธิ์ไปก่อนแล้วกัน ถือว่าเสียสละเพื่อเพื่อนนะมรึง
ไอ้แม็ควิ่งห้อตะบึง มุดเข้าหลังเวที กะระยะพอแน่ใจว่างานนี้จะไม่ผิดฝาผิดตัวแล้วก็ซัลโวฝ่าเท้าเต็มแรง สอยไอ้โอจนหน้าคะมำไปแทคตัวเฮียสิทธิ์หลุดจากการเข้าคลุกวงในไอ้เชนได้อย่างหวุดหวิด ทีนี้เลยเกิดจราจลขึ้นจริงๆ ก็เฮียสิทธิ์หรือคุณพี่ซูซี่เริ่มหน้ามืด ไม่สนแล้วว่าใครเป็นใคร ไอ้โอริโอ้เลยถึงคราวเคราะห์ ตะโกนขอความช่วยเหลือโหวกเหวกพลางดิ้นรนออกจากวงล้อมของเฮียซูซี่ซู่ซ่าและบรรดาผองเพื่อนด้วยใบหน้าระทึกขวัญ ขอโทษมรึงอีกครั้งว่ะโอริโอ้ ถ้าคราวนี้รอดไปได้ กุจะไถ่โทษด้วยการพามรึงไปทำบุญถวายสังฆทานล้างซวยเอาให้ครบเจ็ดวัดเจ็ดวาเลยเพื่อน ไอ้แม็ครำพึงรำพันในใจ รีบเข้าไปคว้าแขนไอ้เดือนปี 2 ออกวิ่ง
“เร็ว ไอ้เชน เดี๋ยวไอ้คุณนิคมันจะเปลี่ยนใจ”
ไอ้เชนงงๆ แต่พอเห็นไอ้ตัวแสบนั่งกอดเพื่อนหน้าหวานที่รักของไอ้เป้อยู่ก็ต้องเป็นฝ่ายความดันขึ้นบ้าง เผลอเป็นไม่ได้เลย แสบจริงๆ ไม่รู้มันกินอะไรเป็นอาหาร
“ปล่อย” ไอ้เป้เสียงเขียว
“ไม่ปล่อย” ไอ้นิคเสียงเข้ม แล้วมันก็เถียงกันต่อ
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อย”
นึกว่าไอ้เป้มันจะไม่เล่นมุกนี้แล้ว เอาเข้าไป นี่ขนาดหน้าสิ่วหน้าขวานทะเลาะกันอยู่แท้ๆ แต่ไอ้สองตัวนี่มันยังตบมุกใส่กันได้อีก มันบ้าพอกันจริงๆ ถึงว่า ทำไมมันคบกันได้ ไอ้คุณนิคยังกอดแฟนเพื่อนไม่ปล่อย มันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ไอ้เป้เป็นเด็กห้าขวบ จนไอ้เชนมาถึง
“นี่จะกอดแฟนคนอื่นอีกนานมั้ย” ไอ้เชนเสียงเย็นหน้ายักษ์ใส่
“แฟนคนอื่นที่ไหน ไอ้คินมันแฟนไอ้เป้ ไม่เคยได้ยินเหรอวะ แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา 55”
ไอ้คุณชายหัวเราะร่า รู้หรอกน่าว่าไอ้เป้มันหวงแฟนมัน และเพราะรู้อย่างนี้เลยแกล้งมันอยู่นี่ไง ลอบมองหน้าไอ้เชนแวบหนึ่งก็ต้องแอบถอนใจเบาๆ สงสัยผมจะชอบมันจริงๆ แค่เห็นหน้ามันก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย เฮ้อ.... อุตส่าห์เป็นหนุ่มเนื้อหอม สามรุมเกรียวมาตั้งนาน ไม่คิดว่าขุนแผนกลับชาติมาเกิดอย่างไอ้นิคจะมาสิ้นลายเพราะผู้ชายด้วยกัน
ยอมรับก็ได้ กุชอบมรึงว่ะไอ้เชน แต่เรื่องไรจะบอก ขืนบอกก็เสียฟอร์มหมด
คิดแล้วก็ขอจุ๊บแก้มคนน่ารักไปอีกที ตัวมันเล็กๆเหมาะมืออย่างนี้ หรือว่าจะเปลี่ยนใจไปจีบไอ้คินอย่างที่แหย่ไอ้เป้มันไว้จริงๆ ก็ไหนๆจะชอบผู้ชายด้วยกันทั้งทีก็น่าจะเลือกที่น่ารักๆนิสัยดีอย่างไอ้คิน ไม่ใช่ตัวโตเป็นควายอย่างไอ้เชน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
