....สามวัน สามคืน...ไม่เป็นอันทำอะไรเลย....
สามวัน สามคืน จริงๆนะ...นั่งอ่านเรื่องนี้เรื่องเดียวเลย...
สามวัน สามคืน ที่ไม่ได้เข้าไปย่างกรายทู้อื่นเลย...
สามวัน สามคืน ที่นั่งกดไล่ไปทีละหน้าทีละหน้า อ่านเกือบทุกรี
สามวัน สามคืน ที่อดใจไม่กดรีตอบก่อนที่จะอ่านตามทัน
สามวัน สามคืน ที่นั่งยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ เครียด และ...
สามวัน สามคืน ที่เพื่อนเข้ามาแล้วยังเห็นว่าเรานั่งอยู่หน้าคอมเหมือนเดิม...
สามวัน สามคืน ที่ยังต้องตามต่อไปอีกหลายวัน หลายคืน...
ดีใจเป็นล้นพ้นที่ตามอ่านจนทันสามร้อยกว่าหน้า คาดว่าจะตามต่อไปเรื่อยๆจนกว่าคนแต่งจะเลิกแต่ง...
หึหึ เห็นเรื่องนี้มาตั้งแต่เข้าเล้าใหม่ๆแล้ว...ว่าจะตามอ่านหลายครั้งแล้ว..
แต่ก็เข้าๆออกๆ เป็นผีเข้าผีออก อยู่หลายที...(ก็ครึ่ง ค่อนปีเลยเนอะ)
ได้ยินเจ๊ๆเฮียๆพูดถึงเจ๊จีตลอด...ก็คนแต่งเขาดังอะ...ได้ยินตลอดเลย...
จนในที่สุดก็มาสัมผัสด้วยตัวของตัวเอง...
พูดได้คำเดียวว่า....เครียด...กร๊ากกกกกกกกกกกกกก...
ไม่ให้เครียดได้ไง...อ่านแต่ระเบียงรัก...หนังสือสอบแต่ไปนิดเดียวเอง...
ว่างจากอ่านเรื่องนี้ ก็ไปลัลล้าทำรายงานที่ค้างอยู่...
คาดว่าคืนนี้ต้องพิชิตหนังสือสอบให้จบจนได้...(พรุ่งนี้สอบแล้วอะ...
)
ไม่ต้องกล่าวอะไรมากมายนอกจากบอกว่า...ขอบคุณ...ที่เอาเรื่องดีๆอย่างนี้มาให้เราได้อ่านกัน
ชอบที่สุดตั้งแต่อ่านมาก็คือ ประโยคนี้เลย
"จิตใจเรา...ไม่ต้องเติมให้เต็ม...เพียงแต่อย่าปล่อยให้มันรู้สึกขาดก็พอ"
อืมมมมมม...ชีวิตเราก็ไม่ต้องเติมให้เต็ม เพียงแต่อย่าปล่อยให้รอตอนต่อไปนานก็พอ....
ในที่สุดก็ตัดสินใจได้ซะที......
เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ๊เบตต้องรอแต่เจ๊จี....
ปล.ถ้าใครไม่ได้อ่านเรื่องนี่เรียกได้ว่าเชยสุดๆ...(เนื่องจากคนนี้เคยเชยมาแล้ว...เขาพูดถึงใครกัน X J M
)
ลป...อยากเห็นพี่เอ็กซ์ยั่วมากกว่า....กร๊ากกกกกกกกกกกกกก