หัวข้อ: (เรื่องสั้น) มันเนิ่นนาน..... ตอนที่ ๕ จบแล้วครับย้ายได้เลย

[ฝันเฟื่อง]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับสรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง     
7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ     
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น           
 - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

......................................................................

แด่ความว่างเปล่า....ที่กัดกร่อนหัวใจ

[ฝันเฟื่อง]

ตอนที่ ๑
อันหัวใจคนเราสุดหยั่งลึก
สุดห้วงนึกยากแท้จะหยั่งถึง
สุดปลายสายฝั่งฟ้าหาคำนึง
โอ้ว่าถึงเจ้าแท้ไม่แน่นอน
กลับกลอกกลิ้งปลิ้นปล้อนรวนเรง่าย
ดีกลับกลายว่าร้ายเสียคำสอน
หัวใจคนนั้นแท้กว่าหินตะกอน
ที่เศษปอนตกลงก้นหัวใจ.....
โชคชะตา เมฆฟ้า หรือพระพรหมลิขิต แท้หนอ ที่พาให้เราได้มาเจอะเจอกัน แล้วพาลให้หัวใจของฉัน เกิดสิ่งใดขึ้นมาหารู้ไม่ ความเป็นจริงบนโลกแห่งนี้ช่างโหดร้ายดีแท้ พระพรหมลิขิตไยเคยเข้าข้างฉัน แต่ขอเพียงเข้าข้างเธอนั้น หัวใจฉันก็อิ่มเอิบดีเหลือเกิน   ที่ฉันพูดอย่างนี้เป็นที่ฉันเชื่อในพระพรหมลิขิตหรือเปล่า  ไม่ ไม่ ไม่ ฉันอยากจะบอกว่าตัวฉันไม่เคยเชื่อเรื่องโชคลาง ดวง โชคชะตาฟ้าลิขิต  มันไม่เคยเกินมีขึ้นในตัวฉัน     แต่ถ้ามันช่วยทำให้ใจเธอเต็มตื่นขึ้น...ฉันก็พอจะคิดได้ว่ามันเองคงมีอยู่จริง  บนผืนโลกที่เต็มไปด้วยการทารุณและโหดร้ายอย่างนี้
มันได้เกิดขึ้นนานแสนนานหรือ
แต่ใจครือคล้ายเกิดไม่ผ่านพัน
กาลเวลาพาลเปลี่ยนทุกสิ่งครัน
แต่ใจฉันไม่เปลี่ยนยามหวนเธอ
โอ้ความรักชอกช้ำถึงทรวงอก
เฝ้ากระดกเป็นคล้ำอยู่เสมอ
สีชาชาผ่านแปลบหวนนึกเธอ
เฝ้าละเมอแสนเจ็บอยู่ร่ำไป
ฉัน   นาย   และเขา   เราได้ผันผ่านมาพบเจอกันได้อย่างไร   เป็นเพราะโชคชะตามวลเมฆฟ้าลิขิตอย่างหรือไรได้ดลใจบังเกิดขึ้นสามสิ่งนี้.............
โชคชะตาเมฆฟ้าพระพรหมลิขิต
บัดดลจิตพานพบมากี่หน
ต่างคนต่างอยู่ที่ต่างระคน
มาพบจนนำพาดวงใจมา
ให้ผูกพันถนัดจิตกันมั่นไว้
ให้สายใยความแค้นอย่างกังขา
ให้ความหลงความดีมาบังตา
ให้นำพาสิ่งต่างต่างเข้าใจคน........
ฉัน นาย และเขา เราก็เป็นมนุษย์ที่มีหัวใจเป็นคนธรรมดามีความละโมบและเห็นแก่ตัวล้วนแล้วซึ่งใครจะดีกว่าใครก็ไม่สามารถจะเอ่ยเอื้อนได้.........ใจของใครก็ใจของใครไม่มีใครจะมาสามรถเข้าใจใครได้อย่างถ่องแท้ได้เกินความเป็นจริงหากว่าเวลาสามารถเลื่อนย้อนกลับไปได้   ตัวฉันจะไม่ขอมาพบเจอกับนายจริงๆ
แรกแท้พบที่เราประสบเห็น
ไม่คิดเค้นเกิดสิ่งดีมีความหมาย
ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวกลาย
แต่แล้วคล้ายไยเกิดมาหวนกัน
มาให้ฉันได้รู้จักกับตัวเธอ
เฝ้าพบเพ้อมาสนิทดังเพื่อนฉันท์
รู้อีกทีหัวใจผูกพันกัน
คลับคล้ายนั้นขาดไปอาจแรมรอน
ฉันได้พบนาย   ใช่เราได้พบกัน แต่เป็นเพราะอะไรไม่รู้ฉันคิดจากวันนี้ถึงวันนั้นเรากลายเป็นคนใกล้ตัวกันเมื่อไรก็ไม่อาจเอื้อนเอ่ยถึงได้ รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขดีแท้ที่มีเพื่อนอย่างนาย    จนไม่อาจคิดได้ว่ากาลเวลาที่พลันเปลี่ยนไปจะทำให้หัวใจของฉันเกิดบางสิ่งที่ซับซ้อนขึ้นมาได้
ความใกล้ชิดก่อตัวสนิทสนม
มีความขมความหวานแทรกซึมซ้อน
แล้วเกิดไหนหัวใจฉันเป็นตอนตอน
ผิดแปลกปอนประหลาดเต็มหัวใจ
แม้นเกิดขึ้นหาได้ใจให้รู้
สิ่งเป็นอยู่ต่างจากเดิมตรงสิ่งไหน
ล้วนแล้วคงทำอยู่คู่ตัวไป
หารู้ไซร้ห้องใจเปลี่ยนผันแปร
พูดอย่างสัตย์จริง ฉันบอกได้เลยไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของตัวเอง เกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกของฉันที่มีต่อนาย แท้แล้วมันอาจกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ว่า เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างงั้นหรือ   ฉันไม่อาจคิดได้ว่ามันจะเกิดขึ้นกับเพศเดียวกันได้ แต่ไยแล้ว ความรัก........ต้องมีเหตุผลด้วยหรือ
ว่าโอ้แล้วหัวใจเฝ้าคิดรัก
มันประจักษ์จริงแท้ไม่แปรผาย
เหตุแห่งรักขึ้นแล้วแคล้วกลับกลาย
ดูคลับคล้ายหัวใจไม่อาจวอน
ถามฉันมาความรักนี้ผิดแผกไหม
บอกเลยใจข้านี้มิอาจถอน
สิ่งต่างต่างเป็นเพียงแค่คำกลอน
ไม่สั่นคลอนความรักหัวใจเธอ.....

*************************************************

เฮ้อออออชีวิตคนเรามันแปลกดีนะครับ ทำไมช่วงนี้ผมรู้สึกหดหู่แล้วก็มาสุขใจแล้วก็มาหดหู่ก็ไม่รู้.....

[ฝันเฟื่อง]

ตอนที่ ๒
รู้มั้ยตอนนี้หัวใจฉันมีความสุขมากพร้อมๆกับความทุกข์โศกแทรกซึมเข้ามาอยู่เป็นนิจเมื่อเห็นนายดูโศกเศร้า ฉันรู้สึกดีที่ได้อยู่เคียงข้างนาย ได้พบ ได้เห็น ได้ดูแล พร้อมกับหัวใจข้างในที่มันอึดอัดด้วยคำว่ารักที่มีต่อตัวเธอ ที่ไม่อาจเอ่ยเอื้อนออกไปได้ แต่ก็นะขอให้ฉันพร้อมกว่านี้ แล้วฉันจะบอกกับเธอ
ยามใกล้หมายความสุขแทรกซึมซ้อน
ยามสั่นคลอนความเหงาแทรกซึมสาย
ยามพบเพ้อความหวังเฝ้าซึมคลาย
ยามจุดหมายเห็นฝั่งฝันดั่งตัวเธอ
ยามอิสระดูเหมือนช่างไกลกว้าง
ยามเส้นขนานอยู่คู่ดูเคียงเสมอ
ยามหัวใจเฝ้าคล้ายฝันละเมอ
ยามพบเธอความปิติซ่านเต็มใจ
ฉันคิดว่า หัวใจของฉันไม่อาจเก็บสิ่งดีๆเหล่านี้ได้อีกต่อไปแล้ว ฉันควรบอกนายให้รับรู้แต่จนแล้ว   ฉัน  ก็ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยมันออกไป ใช่อาจเป็นเพราะฉันหวังมันมากเกินไป จึงไม่ได้เตรียมใจกับคำว่าผิดหวังเลยก็เป็นได้  เธอเป็นคนที่นิสัยดีในสายตาฉันและเพื่อน เธอดีมากๆจนนายได้ทำลายตัวฉันด้วยการเหมือนให้ความหวังแก่ฉันเลย  ฉันรู้ว่านายก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับตัวนาย เพื่อนของนายมาบอกฉันว่านายไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน และเขาก็ไม่กล้ามาพูดกับฉันกลัวว่าฉันจะเสียใจ   ใช่ฉันเสียใจจริงๆ เธอเป็นคนดีเสียเหลือเกิน จนฉันเกลียดในความดีงามของตัวนาย หลายครั้งที่เธอดูเหมือนให้ความหวังนะ  หรืออาจเป็นเพราะตัวฉันนั้นเหล่าที่คิดไปเอง
รู้มั้ย   ตอนนี้    หัวใจของฉัน   กำลังร่ำไห้
หัวใจคนไยทำเฉกเช่นนี้
รวนเรดีสิ้นร้ายหมดความหมาย
เหมือนเห็นแสงปลายทางแลกลับกลาย
กลับเป็นหมายหลุมดำในใจคน
โอ้หัวใจเจ้ามนุษย์สุดปลายแท้
สุดปลายแหเหมือนเกี่ยวแลล่องหน
มีพิษร้ายดีแท้แลอับจน
ให้ประสงค์ชอกช้ำอยู่ร่ำไป
เหมือนเดิม ทุกๆอย่างแลดุเหมือนเดิม อาจเพียงแค่ฉัน ทำตัวเข้าใกล้นายให้น้อยลงกว่าเดิมละ  ยังคงมีแผลลึกอยู่ที่ก้นใจจริงๆนะ อยากให้เธอรับรู้ หัวใจมันเจ็บเหลือเกินยามเห็นนายทำทุกอย่างกับฉันแลเราไม่เคยเกิดซึ่งเรื่องอะไรขึ้นเลย
โปรดเธอแง้มห้องหัวใจเธอสักนิด
ฉงนจิตคิดเกินความสงสัย
ว่าหัวใจเธอทำด้วยอย่างใด
ไยดูไปไม่แลเปลี่ยนความเฉยชา
ไม่คิดแค้นสิ่งผิดมีความหมาย
ไม่ดูกลายดูใครตามประสา
ไม่คิดเห็นว่ามีใครผ่านเข้ามา
ไม่เข้าตาไม่แลไม่แชเชือน
 เธอไม่ผิดเลย มีเพียงฉันผิดที่ไปคิดรักหัวใจของนาย ไม่ว่ายังไงก็คงทำได้แค่เพียงอยู่อย่างนี้   ฮึฮึฮึ ไม่คิดเลยจากวันนั้นถึงวันนี้หัวใจของฉันอยากเกลียดนายให้มันได้อย่างเจ็บแสบไปเลย
ก็รู้แล้วว่าเป็นได้เพียงเท่านี้
สำนึกดีไม่คิดแค้นเป็นแรมหอน
แต่กลับใจเหมือนขาดแหลกเป็นรอน
เห็นเอียงอรเดินเคียงเขาคู่มา
ไยเธอลืมคำบอกนั้นเล่าหรือ
ว่าตัวเธอผู้ใช้ผ้ากาษา
ได้จากหญิงมอบแท้แต่นั้นมา
แท้คำพากลับกลอกเป็นยอดดี
บอกฉันหน่อยในวันนี้ หัวใจของเธอทำด้วยอะไรไยดูปลิ้นปล้อนถึงเพียงนี้ คำนั้น หากว่าใครเคียงข้างเธอ จะไม่ใช่เขา ผู้ซึ่งเราคือเพศเดียวกัน
โอ้หัวใจขาดแล้วไม่สิ้นเหลือ
ไม่คิดเพื่อความหลังที่ฝังสาย
ไม่มีแล้วที่ซึ่งสุขสมกลาย
ไม่มีหมายแลเหลือที่ตัวทำ
ไร้เจียนเจ็บให้แล้วได้เจ็บอีก
ดูตระหนี่หมดแล้วให้แลขำ
โปรดหันมองแลดูสิ่งเธอทำ
นำชอกช้ำทุกระทมระคนใจ
ในตอนนี้ นายและเขาได้ยืนเคียงคู่กัน  แลและฉันก็ยังคงเป็นซึ่งคนเดิม ทำกับฉันเหมือนเดิมผู้ซึ่งนายคือเพื่อน  เจ็บเจียนจนความเจ็บต้องแทรกซ้อนออกมาเพียงนอกอก บอกฉันเถิด เธอลืมหมดแล้วสิ่งที่ฉันได้ให้มาลืมหมดสิ้น คล้ายแลดูตัวเองได้หลุดวงโคจรของเธออกมาอยู่ในที่ซึ่งไร้เส้นทางเหลือเกิน
โอ้ปวดร้าวคับแน่นในทรวงอก
ดูระทกท้อแท้เป็นแรมสาย
เปรียบว่าใจขาดแล้วแลสุดปลาย
เส้นขึงขวายขาดรอนปลิววอนลม
แลร่างกายไร้เรี่ยวแรงเป็นอานิจ
เห็นดวงจิตล่องลอยเป็นสายสม
คล้ายแลดอกปลิวว่อนไปตามลม
ยามหมดคมร่วงหล่นพลันแหลกลาย

[ฝันเฟื่อง]

ตอนที่ ๓
ปวดหนึบเหลือเกิน   ที่ดวงใจ   ยามเห็นนายอยู่กับเขา  อยากเกลียดเธอให้ได้เท่ากับเกลียดหัวใจตัวเองที่มันนึกเกลียดเธอไม่ลง  ไม่ว่าเธอจะแสนร้ายเพียงใด    แต่เธอก็คือผู้จุดประกายให้ฉันได้มารู้จักกับคำที่ซึ่งว่ารัก
ขึ้นชื่อว่าความรักต้องมีทุกข์
และมีสุขอยู่รวมสุขสมหมาย
แลดูเหมือนซึ่งคำที่ท้าทาย
พาความหมายให้ชวนพบคบแลมอง
ใคร่ครวญลองริหาริอาจรู้
ไม่เข็ดคู้เข็ดขยาดมิอาจหมอง
รู้ว่าเสี่ยงก็อยากให้หมายปอง
ให้ครรลองรสชาติชื่นฉ่ำไป
มันจะดีขึ้นมากถ้าหากว่าทำไมนายถึงเลือกเขาแทนฉันไม่ได้ หลายครั้งที่นายและเขาทะเลาะกัน ฉันเฝ้าภาวนาขอให้รักของนายล่มเสียที คิดเหลือเกินแต่ดูฟ้าช่างไม่เป็นใจเอาเสียเลย
เป็นเพียงแค่มนุษย์สุดเดินดิน
มีความหินความร้ายไม่ขาดสาย
มีความเลวเป็นตัวอยู่กล้ำกลาย
อยากมีหมายแย่งเธอจากเขามา
มีความรักรับผิดชอบเป็นชั่วดี
ความตระหนี่ละโมบที่หนักหนา
มีกามาอารมณ์ในตัวคา
นี่แหละหนาใจมนุษย์สุดระพึง
ทำไมยังคงอยู่กับเขาทั้งที่เขาดู เหมือนเป็นเช่นนี้ นายยังคงทนอยู่   คงเป็นเพียงเหตุผลเดียวกับตัวฉัน ที่มันก็ยังเฝ้าดูเธอยังคงมิอาจลืมเธอได้ เพียงเพราะอานุภาพแห่งคำว่ารัก
โอ้อนิจจาสายแท้แห่งความรัก
พึงประจักษ์สิ่งแท้มีความหมาย
มีอานุภาพทำลายล้างกราดกราย
แตกสลายทำผิดเพียงชั่วดี
โอ้ว่าดูรักแล้วอย่าลุ่มหลง
อย่าเห็นกงตัวจักรเฉกเช่นนี้
ที่เจ้าเห็นความงามเต็มถ้วนที
ดูเป็นปีสายชื่นรื่นเริงรมย์
คงทำได้แค่นี้    เวลาผ่านไปเร็วดีจริง พวกเราคงต้องแยกย้ายกระจัดกระจายกันไป   ก็ดีนะเพื่อว่าอะไรอะไรจะช่วยทำให้ใจของฉันดีขึ้นบ้าง    แค่สักนิดก็ยังดี.....................
กาลเวลาไม่เคยหันย้อนมอง
ไม่เคยตรองใครดีคิดชั่วร้าย
ไม่แลเห็นใครทุกข์ระทมกาย
ไม่ห่วงหายอาวรณ์พิรอนรมณ์
มันคงเดินเพียงหน้าอย่างเรื่อยเปื่อย
บ้างดูเอื่อยเร่งรีบระคนหงม
โอ้เวลาพาใจที่ทุกข์ตรม
เศร้าระทมห่างจิตพินิจไกล
หวังว่ากาลเวลาจะช่วยให้ฉันได้เห็นเธอในห้วงแห่งความทรงจำลดน้อยลงบ้างก็ยังดี.......

[Mickey Mouse]

เป็นกำลังใจให้ครับ ^^
 

[ฝันเฟื่อง]

ตอนที่ ๔
มันเป็นโชคที่ลิขิตชีวินหรือ
บันดาลถือมั่นหมายดั่งวางไว้
โอ้ว่าแล้วตัวเราต่างคนไกล
กลับผลักไสมาอยู่คู่รวมเดิม
บอกข้าทีเหตุสิ่งนี้เกิดไฉน
ไยมาไล่เรียงตัวอย่างฮึกเหิม
พาลพาให้ใจข้ากลับเหิมเกริม
ดูเผินเผินริอาจคลาดซ้ำรอย......
ฉัน   นาย   และเขา    เรากลับมาพบกันอีกได้อย่างไร ใครคือผู้รู้  ช่วยบอกข้าที.......
ที่แล้วมาล้วนทำไปไร้ความหมาย
ชวนให้หายใจคว่ำระส่ำหือ
ได้พบแจ้งเห็นประจักษ์เต็มน้ำมือ
เพลาฤๅไม่เคยช่วยใจเลย
ค้นพบแล้วที่พัดผ่านพ้นมา
ว่าเวลาไม่อาจทำให้ระเหย
ตัวเราแท้กลับเป็นเหมือนเช่นเคย
เป็นเฉลยทาสรักในวันวาน.......
ดูดีขึ้นะ นายและเขา   ไม่อยากเชื่อว่ารักของพวกนายจะยังคงยืนมาถึงจุดนี้  แต่สิ่งที่เหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นคือการที่ใจฉันยังคงสีชาเหมือนเดิมเมื่อพบเธอ      อะไรกันนะที่ทำให้ฉันต้องกับมาติดกับดักในวังวนนี้     ชะตาฟ้าลิขิตนะหรือ      ไม่เคยเชื่อมันเลยนะ
ฤๅรักฉันอาจเป็นเพียงแค่ความฝัน
ไม่แปรผันหมุนเวียนปรับเปลี่ยนได้
ทำได้เพียงอยู่ในเสี้ยวห้องหัวใจ
เก็บเอาไว้ให้คิดถึงระตรองทม
โอ้หัวใจเจ้ากรรมกระนั้นเอ๋ย
ดังเช่นเคยมอบพิษแสนสุขสม
เห็นจนใจที่ปวดร้าวระทุกข์ตรม
แล้วเฉยชมยอดพิษสนิทใจ.........
ยังไม่เลิกกับเขาอีกหรือ    คำแรกฉันอยากถามนายเมื่อเจอหน้า   รู้มั้ย  หัวใจนายดูไม่มีความสุข เพราะอะไรนะหรือ   เพราะว่ามันเหมือนดังกับฉันในตอนนี้  ถ้ามันเจ็บนัก   ก็ควรถอนตัวเสียแต่ตอนนี้     คำคำนี้ฉันพูดให้กับนายหรือว่าพูดพูดให้กับตัวเองล่ะ
โอ้พิษรักแสนหวานหอมชวนหาย
สุดกล้ำกรายเต็มประดาชวนเสียวอก
แค่ชั่ววูบอาจพาให้เลี้ยวรก
เหมือนได้ตกลงเหวลงแก้วใจ
อารามรักเต็มห้วงอันนึกนม
พาลอารมณ์พาหาเป็นช้ำไช้
แค่เสี้ยวเดียวที่เราแท้เผลอใจ
ล้วนเผลอไผลไปกับกามารมณ์
คงเป็นเพราะฉันที่เห็นแก่ตัว  และคงเป็นเพราะเธอที่เหงาและชอกช้ำ   ได้ทำให้สองเราได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน     
แม้นรู้เพียงนี้คือสิ่งฉาบฉวย
ก็ขออวยดลจิตให้คิดฝัน
เป็นได้เพียงคืนเดียวแห่งคืนวัน
ที่ความฝันสุขกลายห้องดวงใจ
โอ้เฝ้าฝันพกเพ้อละเมอบ้า
คำนึงหาห้วงจิตคิดเผลอไผล
ฝันกลายจริงเป็นแท้แค่คนไกล
ไม่อาจไสผลักเธอให้พ้นทาง
ตอนนี้ฉันกำลังยิ้ม   นะ   นายบอกมันว่า     มันแค่อารมณ์ชั่ววูบโปรดผ่านพ้นไป  โอ้   แท้เอ๋ย    ฉันตระเตรียมมันมาอย่างล่วงหน้าแล้วนะ     แต่ท้ายสุดยามได้ฟังจากปาก       หัวใจของฉัน มันแหลกสลายลงไปไม่เหลือชิ้นดี     นายทำให้ฉันนึกถึงหนังเรื่องนึงที่นางเอกมีคนรักอยู่แล้วนะ  มีลูกด้วย   แต่หัวใจของเขาก็ได้หลงใหล ชายหนุ่มอีกคนผู้ซึ่งไม่ใช่สามีของตน   ฉันดูหนังเรื่องนี้พาลให้คิดดีว่า  หัวใจของคนเรานี้  มันสุดจะหาคำมาบรรยายดีแท้   
โอ้ความรักนำพาความโศกร้าย
มากล้ำกรายดวงจิตหัวใจฉัน
มาทำให้คืนวันเฝ้าฝันมัน
แหลกสลายยับเยินไม่เหลือดี
แล้วมันเล่าต้องเจ็บไปอีกกี่หน
ต้องทุกข์ทนเจียนบาดเป็นขาดสาย
อยากพบฟ้าหลังฝนเมฆหมอกกลาย
อยากให้หายกับความเจ็บที่กัดใจ

[ฝันเฟื่อง]

ตอนที่ ๕
ถึงเวลาแล้วที่หัวใจของฉันต้องกลับมาแข็งแรงเสียที      ควรหยุดกับวังวนแห่งสามเรานี้ได้เสียแล้ว    พอได้แล้วกับความรักครั้งนี้    ขอให้มันหยุดอยู่ตรงนี้   ขอคืนที่กับใจเธอ    ขอหัวใจของฉันคืนมา   กลับเข้าสู่ที่เดิม
สิ่งที่เรียกว่าเป็นความทรงจำ
สิ่งที่ย้ำทุกข์สุขที่หนักหนา
สิ่งที่ให้ความช้ำชอกโชยมา
สิ่งที่พาความสุขมาปนใจ
สิ่งที่พาลพาใจให้เศร้าหมอง
สิ่งที่กรองความหลังให้หวั่นไหว
สิ่งที่พอพาเราหวนกลับไป
รู้สึกไว้คงอยู่ชั่วนิรันดร์
ความทรงจำยากที่จะลบเลือนหายนะ    มีทั้งดีและร้าย  แต่สำหรับความฝนฉันเชื่อว่าใครๆก็ต้องมีแต่สิ่งดีดี   ก็มันคือสิ่งที่ใฝ่ฝันนิ ฉันชอบความฝันมันไม่อาจลบเลือนไปจากใจเราได้   ไม่มีใครมาทำลายความฝันเราได้แม้จะมีความสามารถสักเพียงใด   ตราบใดยังมีเราความฝนมิเลือนลับหายไป   ถ้าความฝันพาให้ใจที่เศร้าหมองแลดีขึ้นได้   คนเราก็ควรจะมีความฝันที่ดีไว้ให้ระลึกถึงนะ
เป็นวันที่หัวใจดูเต็มตื้น
ความคึกครื้นอบอวลไม่มัวหมอง
โอ้หัวใจข้านี้ได้ไตร่ตรอง
คิดครรลองว่ารักนี้จบกาลลง
รู้สึกกายดวงจิตดูสงบ
ไม่คิดวกเฝ้าเพ้อละเมอหลง
ว่ารักนี้เก็บไว้ให้คิดจง
ได้เคยพบรู้จักและรักเป็น
เคยอ่านเรื่องสั้นของนักเขียนท่านนึง   เขากล่าวไว้ว่า     ถ้าความงามแห่งขุนเขาไม่ยอดเยี่ยมแล้วก็เป็นอันว่าโลกนี้ไม่มีอะไรงดงาม     นอกจากความฝันในแดนสนธยา.........
ร่องรอยสายส่วนใหญ่
ถูกเขียนไว้ในความทรงจำ
แล้วกาลเวลาก็ได้ช่วยทำ
คล้ำร่องรอยสิ่งนี้ให้เลือนราง
แต่.......
เหลือเพียงร่องรอยลึก
ของน้ำหนักแห่งความรู้สึกที่มิอาจลางลบไป
ผู้ใดก็ไม่อาจกระทำไปได้
แม้แต่กาลเวลา.....ก็มิอาจทำลาย
สวัสดีครับ.....ขอให้ทุกวันเป็นวันที่มีความสุขสำหรับคุณ