"~บุตรชายคนเล็ก..อันเป็นที่รักของข้าพเจ้า~"
เจอคำนี้เข้าไป ตื้นตันแทนอาฟ้าเลยค่ะ
ชอบตอนนั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทั้งตอนที่แม่กอด และให้กลับมาอยู่บ้าน ทั้งอาฟ้าที่ร้องไห้ขนาดนั้น
และความรักของพ่อที่สัมผัสได้
....................เป็นฉากที่น่าประทับใจจริงๆ

อีกตอนที่ชอบคือ คิวกับพ่อตอนท้าย
ตลกดีนะ ไม่แปลกใจที่พี่คิวเป็นแบบนี้เพราะใคร
ถ้าสองคนนี้คุยกันนานๆ คงสนุกน่าดู เก๊กใส่กัน แล้วเชือดเฉือนด้วยคำพูดน้อยๆแต่กวนชิบเป๋ง
จริงๆ ถ้าพ่ออยากรู้เรื่องน้องเค้ก ก็ไปแอบสืบเองได้ไม่ยากป่ะนะ?
แต่ถ้ารู้ขึ้นมาจริงๆ จะเป็นยังไงกันนะ.................................

และคงต้องรอติดตามกันต่อไปว่าปริศนาบ้านที่หัวหินคืออะไรกันแน่?
ใช่อย่างที่เดาๆ เอาไว้ไหม ?
แล้วพี่คิวจะพาน้องเค้กมาโชว์หวานให้อาฟ้าอิจฉาและหมั่นไส้บ้างไหม?
หรืออาฟ้าจะยั่วให้หลานหึงเล่นๆ ได้รึป่าว?
(จินตนาการไปใหญ่แล้ว..............)
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ

เป็นกำลังใจให้สำหรับตอนหน้าและหน้าๆ