มาต่อแล้วครับ
------------------------------------------
มันขับรถผ่านทางที่ผมไม่รู้จัก ก็ไกลพอสมควร
ดีนะที่เป็นวันหยุด รถเลยไม่ค่อยจะติดมากนัก
เลี้ยวเข้าซอย
ัขับไปจนสุดทางก็มาจอดที่บ้านใหญ่ๆหลังหนึ่ง
มีคนมาเปิดประตูรั้วออก มันก็ขับเข้าไปจอดข้างใน
ลงรถได้ มันเดินมาที่ผมแล้วคว้ามือของผมไว้
" มาจับมือกูทำไมวะ ไอ้บ้า " ผมว่ามันสะบัดมือออก
" ก็กูอยากจับนี่หว่า "
พูดแล้วก็คว้ามือของผมอีกครั้ง
ผมก็สะบัดมืออีก แต่ครั้งนี้มือมันยังกับคีม มันบีบมือผมแน่นมาก
" ปล่อยกู เดี๋ยวใครมาเห็นหรอกมึง "
" หยุดเลยนะ แล้วก็เงียบๆด้วย กูจะพาไปกินข้าว " มันบอกผมเสียงดุๆ
" ไอ้.......โว๊ย..." อีกแล้ว ผมทำไมต้องยอมฟังมันด้วยนะ
ต้องยอมปล่อยให้มันจับมือผมเดินไปแบบนั้น
มันพาผมเข้าไปข้างใน มียายหน้าตาใจดีเดินยิ้มออกมาหา
ยายหันมายิ้มให้ผมด้วย ผมก็ยิ้มตอบ
แล้วสะบัดแขนเบาๆให้มันปล่อยมือผมออก คราวนี้มันยอมปล่อยแต่โดยดี
แสดงว่ายายคนนี้ต้องเป็นคนที่สำคัญคนหนึ่งของมันแน่ๆ
" สวัสดีครับ " ผมยกมือขึ้นไหว้
" จ๊ะ ไหว้พระเถอะลูก " ยายพูดแล้วก็ยิ้มให้ผมด้วย
" ยายนิ่มครับ นี่เพื่อนผมชื่อ เบน ครับ "
มันแนะนำให้รู้จัก ยายนิ่มก็พยักหน้ารับ
แต่ผมคิดในใจว่า
แล้วผมไปเป็นเพื่อนของมันตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ
แล้ว........แล้ว...
มันรู้ชื่อของผมได้ไง ผมก็คิดว่ายังไม่ได้บอกชื่อให้มันรู้นี่
และมันก็ยังไม่ได้ถามชื่อของผมด้วย
มันต้องมีอะไรสักอย่าง ผมคิดในใจ
เก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน
ผมต้องรู้ให้ได้............
" กินอะไรกันมาหรือยังล่ะ ไอ้เจ้าเอฟ " ยายถามขึ้น
" ยังเลยครับ เอฟหิวก็เลยพาเบนมากินข้าวด้วยครับ "
" ดีเลย งั้นพาเพื่อนเข้าไปข้างใน เดี๋ยวยายให้เด็กยกออกมาให้ " ยายนิ่มบอก
" ครับ " พูดจบ มันก็ดึงมือผมให้เดินตามมันเข้าไปข้างใน
นั่งคอยสักพัก ก็มีคนยกอาหารมาวางให้
หลังจากนั้นก็จัดการอาหารมื้อนั้นจนอิ่ม เพิ่งรู้ตัวว่าอาหารนั้นอร่อยปากดี
ก็ต่อเมื่อ ทุกอย่างหมดเรียบร้อยแล้ว
" กินเก่งนี่หว่า " มันพูด
" ก็หิวนี่ เออแล้วนี่บ้านใครเหรอวะ " ผมอดถามไม่ได้
" บ้านพ่อแม่กูเอง "
" แล้ว "
" ตอนนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่ ออกไปทำงานกันหมดแล้ว "
" แล้ว "
" มึงมานี่ดีกว่า " พูดจบมันก็เดินมาจับมือผมให้ตามมันไป
รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน ว่าทำไม
ทำไมมันชอบจับมือผมบ่อยๆ
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม เหมือนชื่อเพลงเลย
มันพาผมขึ้นมาที่ห้องใหญ่ห้องหนึ่ง
" ห้องใครวะ ใหญ่จัง " ผมถามมัน
" ห้องกูเอง "
" แล้วมึงพามาที่นี่ทำไม มึงไม่ส่งกูกลับบ้านไปซะเล่า " ผมถามมัน
" ก็กูอยากพามาให้รู้จักบ้านกูนี่หว่า "
" แต่กูไม่ใช่เพื่อนมึงนะ " ผมบอกมัน
" กูก็ไม่ได้ว่ามึงเป็นเพื่อนกูนี่ "
" อ้าว แล้วเมื่อกี้มึงไปบอกยายว่ากูเป็นเพื่อนมึงทำไมล่ะวะ "
ผมถาม ตามที่ใจคิด
" ไม่ให้กูบอกยังงั้น แล้วจะให้กูบอกว่าอะไรล่ะ บอกว่าเป็นแฟนกูเหรอ "
มันมองจ้องผม
" ไม่ ก็..ก็กูไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย "
ผมเจอมันพูดแบบนั้นแล้วก็ตอบมันไม่ถูกเลยครับ
" แล้วมึงก็ว่ากูไม่ใช่เพื่อนแล้วมึงยังจะพากูมาบ้านมึงอีกทำไมวะ "
ผมเริ่มหาเรื่องมันต่อ
" กูอยากให้มึงเป็นมากกว่าเพื่อนนี่หว่า " มันบอกผม
" อะไรวะ " ผมพูดไม่ออก งงไปกับมัน
ทำไม
ทำไมเวลามันตอบอะไรผมที ทำไมผมพูดอะไรไม่ค่อยออกนะ
" อยากให้เป็นแฟนกู "
" เฮ๊ย กูผู้ชายนะโว๊ย " ผมพูดตกใจ ใจสั่น หวั่นไหวนะมึง
" ผู้ชายก็ช่าง แต่กูชอบมึงนี่หว่า มึงเป็นแฟนกูนะ " มันพูด
" อ๊ะ " ผมไปไม่เป็นแล้ว
เพิ่งโดนคนมาขอเป็นแฟนครั้งแรก แล้วยังเป็นผู้ชายอีกด้วย
" มึงเพิ่งเจอกูวันเดียวเองนะมึง " ผมพูดรัวเลยครับ
" เออ ก็วันเดียวแล้วเป็นไงล่ะ " ดูมันพูดสิ
" แล้ว...แล้วอีกอย่าง กูก็เป็นผู้ชายนะโว๊ย "
" ผู้ชาย ก็ผู้ชายสิ แต่กูชอบมึงนี่หว่า " มันพูดแบบนี้อีก
แล้วผมจะไปพูดอะไรออกล่ะครับ
" มึงไม่พูด ก็แสดงว่ามึงตกลง ดีเลยงั้นขอกอดทีนะ " มันพูดเองเออเอง
ผมทำอะไรไม่ถูก
มันดึงผมเข้าไปกอด แล้วก้มมาหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว
ผมไม่เคยโดนแบบนี้มาก่อน ก็ช็อคสิครับ ยืนนิ่งเลย
อย่าหวั่นไหวนะมึง ไอ้เบน
อย่าหวั่นไหว
^
^
^
^
...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
