จบบริบูรณ์ Happy ending ไปอีกหนึ่งเรื่อง อ่านไปยิ้มไปกับตอนนี้ คริคริ
พี่อ๋อมที่ไม่อยากให้น้องแต่งหญิงเนี่ย ลึกๆ แล้วหวงด้วยใช่มะ บอกมาซะดีๆ
อยากเป็นคนเดียวที่เห็นความสวยของน้องล่ะสิ รู้ทันหรอก
น้องต้อน อย่าไปแคร์ แต่งนางฟ้าไปเล้ย กร๊ากกกก (ขาคู่ยักษ์ลอยมาเต็มๆ)
...
อ่ะ มาเข้าช่วงตอบแบบคุ้ม โหมดจริงจัง
สำหรับพล็อตเรื่องนี้ เข้าถึงง่าย ใกล้ตัวคนอ่านมากกว่าเรื่องอื่นๆ ที่ผ่านมา
ไม่ว่าจะเป็นพระเอก นายเอก ผองเพื่อน และตัวประกอบอดทนทั้งหลาย
ล้วนแต่เป็นคนที่โลดแล่นอยู่ในสังคมของเราจริงๆ ทั้งนั้น
การลดบทบรรยายให้น้อยลง เปลี่ยนเป็นบทพูดสั้นๆ ทำให้เหมือนกับตามอ่านบทโทรทัศน์ของนิยายสักเรื่อง
สั้น ได้ใจความ แต่ก็ get point ในสิ่งที่นักเขียนอยากบอกคนอ่าน
(โดยเฉพาะช่วง peak ของเรื่อง อึดอัดเป็นบ้า)
และในบรรดาตัวละครทั้งหมด พี่ชอบสีสันของแก๊งผู้ใหญ่นะ โดยเฉพาะคุณนายเรียบกริบ (คุณแม่ขา สวัสดีค่ะ)
คุณนายเล่นหักมุมชีวิตน้องต้อนได้เศร้าไปชั่วขณะ ผิดคาดยิ่งกว่าตอนเกมกินยาซะอีก
สำหรับนักเขียน พี่ยังยืนยันว่า ป๋าไจฟ์คือเหตุผล น้องทีคืออารมณ์และความรู้สึก
เป็นความต่างที่นำมารวมกันเป็นหนึ่งได้ เจ๋งค่ะ
ถึงแม้ในบางตอนอารมณ์จะงอแง จนเหตุผลต้องยอมแพ้ และต้องติดสินบนด้วยขนมต่างๆ บ้างก็ตาม
แต่อารมณ์ก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง อิอิ ต้องมีคนยิ้มแก้มแตกแน่
ส่วนเรื่องยิบย่อยอื่นๆ อย่างคำผิด อารมณ์โดด หรือบางประโยคที่มีคนท้วงว่าอ่านแล้วไม่เข้าใจ
ถ้าเป็นไปได้ ลองกลับมาอ่านใหม่อีกครั้ง ในแบบสายตาคนอ่าน แล้วเราจะเห็นเอง
สุดท้าย ก็ขอขอบคุณสองหนุ่มมาก สร้างสรรค์งานเขียนที่มีแง่คิดดีๆ มาฝากให้คนอ่านอย่างสม่ำเสมอ
เป็นกำลังใจให้ผลิตงานดีๆ ออกมาเยอะๆ นะครับ
รักป๋าไจฟ์กับน้องทีสุดหล่อ
ปล. ตัวเล็ก คราวนี้พี่ไม่ใช่ตัวปลอมแล้วนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
