++++++++++++
พอถึงร้าน ท่านเจี้ยวคิดไว้แล้วว่าจะซื้ออะไร เพราะว่าวันก่อนบังเอิญเดินไปเจอเข้า..
สวยแมร่งทุกสี แต่จะเอาสีอะไรดี...
"สีไรดีวะ"
"ดำ"
คนถามยังไม่ทันจะหายใจ คนตอบก็สวนขึ้นมาซะแล้ว..
แต่ด้วยความหมั่นใส้ ท่านเจี้ยวเลยสวนเหน็บท่านเซียนไปก่อนจะก้มเลือกดูต่อ ไม่นานก็มีสายเข้ามาพอดี
"ฮัลโหลครับเปเป้"
"ไงพี่จอเจี้ยวจ๊าว"
พอเลือกไปเลือกมาไม่รู้ท่านเซียนเดินไปเลือกของอีกมุมตั้งแต่เมื่อไหร่
"กำลังไปซื้อของขวัญให้เป้อยู่ใช่ปะ?"
"ครับ"
ท่านเจี้ยวพูดสุภาพกับน้องเชิงประชดนิดๆออกทางสีหน้า แต่น้ำเสียงก็ยังฟังดูปกติอยู่
"น่ารักจริงๆเลย ที่โทรมาไม่ใช่อะไรหรอก คิดถึงพี่เจี้ยวน่ะ"
"คิดถึงเหมือนกันน่าไอ้ตัวเล็ก"
"ไม่เหมือนอ่ะ เป้คิดถึงของขวัญกับมื้อเย็นต่างหาก ฮ่าๆๆๆ"
ท่านเจี้ยวกัดฟันกอด ไม่ทันไรเป้ช่างพูดก็ถามต่อ
"แอ่ะ อยู่กับใครอ่ะพี่"
คิดแปบนึงว่าจะตอบยังไงดี .. จะโดนล้ออีกรึเปล่าหว่า
"อยู่กับพี่เซียนไง"
แล้วก็ตัดสินใจพูดไป เอาอีกละ หัวใจดันเต้นขึ้นมาอีกล่ะ .. กลัวไอ้เป้จะแซวอะไรไม่เข้าเรื่อง แต่แล้วมันก็เป็นเหมือน
ที่คิดไม่มีผิด
"วิ๊ดวิ๊ววววววววววววววว..."
ปลายสายทำเสียงล้อเลียน เล่นเอาคนฟังอยู่เริ่มหูแดงอีกแล้ว
"บ้าน่า.. ไม่มีอะไรซักหน่อย เพื่อนพี่นะเว่ยอย่าหึงมั่วสิ ฮ่าๆๆ"
พูดหยอกล้อเป้พยายามเบี่ยงประเด็นสุดๆ
"โห่ยพี่เจี้ยว เชื่อเป้ดิ เป้ดูออกว่าพี่เจี้ยวชอบพี่เซียนตั้งแต่แรกแล้วเหอะ เพื่อนอะไรจะตัวติดกันขนาดนั้น แล้วเป้ยิ่ง
แน่ใจตอนที่พี่เจี้ยวนั่งเหม่อในร้านกาแฟ แถมยังสั่งกาแฟมาสองแก้วอีกต่างหาก ดูก็รู้ว่าอเมริกาโน่น่ะของพี่เซียน"
ท่านเจี้ยวถอนหายใจ ..ถูกจับได้แล้วเรา แต่ ..ท่านเซียนผู้นั้นจะใจตรงกับท่านเจี้ยวรึเปล่าล่ะ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว ถ้าหาก
มันเกิดไม่ตรงกันขึ้นมา อาจจะเสียเพื่อนก็ได้ หรือถ้าแย่ยิ่งกว่านั้น ท่านเจี้ยวอาจจะถูกเล่นกับความรู้สึก ยิ่งคิดก็ยิ่ง
กลัวไปกันใหญ่ ..เห๊ออ เหนื่อยหัวใจ แต่ยังไงตอนนี้ก็ต้องบอกบัดๆไปก่อนก็แล้วกัน ท่านเซียนที่ยืนอยู่ห่างพอสม
ควร คงจะไม่ได้ยินอะไรแปลกๆหรอกมั๊ง..
".. ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อนอยู่วันยันค่ำแหละเป้ เริ่มต้นจากเพื่อนมันจะสานต่อไปเป็นอะไรได้ล่ะ"
ปลายสายตอบกลับมาทันที
"แต่ว่า..."
และท่านเจี้ยวก็สวนขัดขึ้นทันทีเหมือนกัน
"อย่าคิดมากสิ"
ปลายสายถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนขอยอมแพ้
"โอเค๊ งั้นเก็บไว้เหน็บตอนอีกๆก็ได้ แค่นี้แหละที่เจี้ยว ห่อของขวัญสวยๆด้วยนะครับ"
เห๊อ... จะวางซักที ก่อนที่ท่านเจี้ยวจะออกอาการน๊อตหลุดมากกว่านี้
"ครับ"
"รักพี่เจี้ยวนะ อิอิ"
คนฟังอยู่รู้สึกจะไม่พอใจกับคำว่ารักของคนรอผลประโยชน์อยู่เสียเลย แล้วยิ่งเสียงหัวเราะยิ่งพาลจะให้อารมณ์ขุ่นกว่าเดิม
แต่ก็นะ... เห๊อ น้องนี่หว่า
"รักครับ เจี้ยวรักเป้ครับ เจอกันตอนเย็น"
ประชดสุดๆฝ่าตีน ขอย้ำว่าสุดฝ่าตีนจริงๆ!! ก่อนจะรีบกดวางกลัวปลายสายจะพูดอะไรต่อให้ยืดยาว พอเงยหน้าจาก
โทรศัพท์ คนเป็นเพื่อนก็พลุนพลันเดินออกไปจากร้าน พอจะตะโกนเรียกตามประตูร้านก็ปิดลงพร้อมร่างที่เดินออก
ไปแล้ว
"เหี้ย เดี๋ยวไอ้เซียน มึงไม่ไปแดกกะ... อ่าว อยู่ๆก็ไปซะงั้น"
.. ท่านเจี้ยวคิดได้ว่าจะไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวไปด้วยเล่าไปด้วยว่าเลิกกับเป้แล้ว ยังไม่ทันจะได้บอก มันก็พลันเดินหาย
ไปไหนก็ไม่รู้ จะไปอธิบายให้ฟังตอนเย็นก็ติดไปเลี้ยงเด็กเวรที่ดันมาเกิดวันนี้อีก อืม... ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้
หรือไม่ถ้าคืนนี้ไปเจอที่ร้านไอ้เตี้ยคงจะได้คุยกันยาวๆ
อืม .. งั้นพาเด็กเป้ไปเลี้ยงที่ร้านไอ้เตี้ยเลยดีกว่า ถ้าเกิดเจอท่านเซียนที่ร้านจะได้เปิดตัวหลานเทคต่างเซกให้รู้จัก
.. ว่าแต่ ..
พักนี้ ไอ้เซียน ... มันเป็นอะไรของมันนะ?
++++++++++++
ตอนหน้าเราจะพาทันมาม่า ไวไว ควิก เอฟเอฟ ยำยำ กันอีกแล้ว
แต่ท้ายที่สุดก็ต้องลงเอยที่ .. ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ใครหื่นขึ้นหน้าก็คงจะพอรู้ว่าคนเขียนเองก็หื่นพอๆกัน
รู้สึกว่าคนรอมันบางๆตา คนเขียนเลยไปบรรจงนั่งต้มโจ๊ก.. ไปขี้ เดินเล่นในห้อง
นั่งคิดโปรเจ็ก เปิดดูคอมเม้นอ่านให้ชื่นใจแล้วก็ลงมือเขียน ถ้าช้าก็อย่าว่ากันเลยเน้อ
ตอนหน้าเอาอีกเปล่า? เอาอีกก็ .... zhiki คำเดิมเลยครับ จะได้รู้ว่า จะให้ต่อ หรือต้องการจะคอมเม้นเฉยๆ