- 4 - ปาจายกสองมือจับปลายคางพระลักษมณ์เงยรับจูบหวาน เมื่อริมฝีปากทั้งสองประกบกัน
พลังบางอย่างส่งผลให้หัวใจทั้งคู่เต้นรัวกระหน่ำ การเสพสังวาสของเทพและปีศาจคือการก้าวข้ามกฎ แต่ก็มักมีให้เห็น
ในตำนานเรื่องเล่าไม่น้อย นั่นย่อมแสดงว่าสิ่งนี้มิใช่เพิ่งเกิดขึ้น
ในขณะมนุษย์เพศชายสองคน กำลังเป็นตัวแทนของทั้งสามภพ สวรรค์ มนุษย์
และนรกอเวจี เพื่อล้างอาถรรพ์มนต์มารในอดีต ที่คนอวดดีเปิดผนึกใช้มนต์ต้องห้ามสมสู่กับสัตว์เดรัจฉานปลิดชีพดื่มเลือดเพื่อ
ยืมพลังหลอมรวมจิตวิญญาณโดยควบคุมไม่ได้
การก้าวข้ามวิถีทางที่ผิด จึงต้องอาศัยเทพ ปีศาจ และมนุษย์ ซึ่งฟ้าลิขิตให้ถือกำเนิด
เพื่อการนี้ บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่ทั้งสามภพจะปิดผนึกมารคืนกลับด้วยการหลอมรวมเป็นหนึ่งแห่งจิตวิญญาณเทพผู้ยิ่งใหญ่
จ้าวแห่งปีศาจในนรกภูมิ และมนุษย์ผู้เสียสละ จะได้เข้าสู่ศาสตร์แห่งไสยขาว ล้างมนต์ไสยดำให้หมดสิ้น
พระลักษมณ์รู้สึกเหมือนมีความต้องการทางเพศจนยากควบคุม เหมือนกินยาปลุกเซ็กส์ก็ไม่ปาน
ขณะที่ปาจาย่ำแย่ไม่ต่างกัน ไม่คิดมาก่อนว่าพลังซ่อนเร้นแห่งมนต์คาถาที่อัญเชิญเทพไทยเทวา ประสาทพรในการล้าง
มนต์อาถรรพ์แห่งมารจะกระตุ้นความรู้สึกเร่าร้อนจนแทบเผาไหม้
แล้วที่สัญญาว่าจะอ่อนโยนต่อพระลักษมณ์ตนจะควบคุมได้หรือนี่ ขืนเป็นเช่นนี้ต้องเผลอรุนแรง
ต่อร่างโปร่งตรงหน้าเป็นแน่
“เดี๋ยว! ผมควบคุมความต้องการไม่ได้ หยุดเถอะไม่งั้นผมไม่ไหวแล้วนะ อาจทำให้คุณเจ็บเอาได้” ปาจาพยายามดันไหล่บางให้ออกห่างตน ก่อนจะร้องห้ามด้วยเสียงสั่นพร่า ในขณะที่พระลักษมณ์เนื้อตัวอมชมพูไปหมด
แถมปากเจ่อมันวาวจากรสจูบช่างดูยั่วยวนยิ่งนัก แต่สิ่งที่ทำให้ปาจาเลิกคิดที่จะหยุด เพราะคำพูดของพระลักษมณ์
ที่ตอบกลับด้วยเสียงทุ้มสั่นพร่าไม่แพ้กัน
“ไม่! ไม่ต้องหยุด ช่างหัวการควบคุมมันเถอะ ขืนหยุดตอนนี้ฆ่ากันดีกว่า เห็นป่าว! ผมไม่ไหวแล้วเหมือนกัน จะรับจะรุกจัดเต็มเลย” สิ้นเสียงของพระลักษมณ์ ทั้งคู่กระโจนเข้าหากันจนล้มลงในอ่าง
พัวพันรัดก่ายคล้ายมังกรสองตัวกำลังเริงรักในสระอโนดาต แวดล้อมด้วยกลีบดอกไม้นานาพันธุ์
มังกรดำตัวใหญ่กว่าสีตาคล้ายลูกแก้วนิลกาฬ เกล็ดสะท้อนแสงจันทร์แวววาวทรงอำนาจยิ่ง อุ้งเท้าแดงเล็บแหลมแข็งแกร่ง เขาโง้งงามสง่าปานราชามังกรในมิติมืด กอดรัดม้วนพันมังกรขาวราวไข่มุก
ตากลมโตปานลูกแก้วรัตติกาลแวววาววิบวับ เขากลางหน้าผากเด่นสง่ายังกะม้าเปกาซัส ตัวยาวเกล็ดสีขาวสะท้อนแสงจันทร์
กลายเป็นสีมณีแก้วระยิบระยับ ตัดกับมังกรดำชัดเจนยิ่งนัก
ปาก ลิ้น มือของทั้งคู่ ต่างโลมไล้ลูบขยำอยู่บนร่างกายของกันและกันอย่างเร่าร้อน พระขรรค์กลางลำตัวของพระลักษมณ์ตั้งสง่าส่วนหัวแดงเรื่อยังกะทับทิมสีสด ในขณะกระบองเพชรของปาจาใหญ่โตแข็งแกร่ง
จนน่าระทึก ส่วนปลายบานใหญ่แดงก่ำชวนให้ตื่นตะลึง
ทั้งสองฝ่ายตะโบมจูบลูบไล้เกี่ยวกระหวัดกอดรัดจนน้ำกระเพื่อมไหวตามแรงพลิกไปมาของทั้งคู่ อารมณ์พิศวาสที่โหมกระพือเข้าครอบงำทำให้ต่างฝ่ายต่างไม่เหลือความยับยั้งชั่งใจแม้สติยังอยู่ก็ตาม
แต่กลับไม่สามารถทานแรงอารมณ์อำนาจดำกฤษณาที่กระพือโหมเข้าใส่อย่างรวดเร็ว พระลักษมณ์
ครางเสียงทุ้มเรียกร้องให้ปาจาเดินหน้าอย่างเร่งเร้า
“เอาเลยคุณจา ผมไม่ไหวแล้ว” สิ้นเสียงร้องขอ ปาจาพลิกตัวยื่นแขนหยิบขวดน้ำมันกลิ่นมะลิ
เทบนฝ่ามือ ก่อนจะยกร่างพระลักษมณ์ขึ้นให้บั้นท้ายพ้นเหนือนำ ป่ายแปะน้ำมันมะลิหอมจรุงใจลงไปช่องทางปิดสนิท
พร้อมสอดนิ้วแกร่งเข้าไปทันที ทำเอาร่างที่ยืนเข่าตรงหน้าสะดุ้งเฮือก ก่อนกระชากปากหนาเข้าบดจูบอย่างเร่าร้อน
เพื่อลดทานการบีบรัดของตน
ปาจาเข้าใจถึงความรัดแน่นของพระลักษมณ์ดี เมื่อสัมผัสต่อต้านหดแกร่งของกล้ามเนื้อ
จากช่องทางดังกล่าว นอกจากช่วยบดจูบเร่าร้อนลึกล้ำที่ตอบโต้ไปอย่างถึงใจ ปาจายังใช้มือว่างข้างที่เหลือ
กอบกุมพระขรรค์ขาว รูดรั้งให้อย่างชำนาญงานจนเรียกเสียงครางทุ้มในคอพระลักษมณ์อย่างพึงพอใจ
“อ่าๆๆ!!!” สัญญาณมาช่องทางผ่อนคลายลง ส่งผลให้นิ้วแกร่งดันเข้าจนสุดก่อนจะถอยกลับ
ปากที่บดจูบอย่างเร่าร้อน มือกำลังรูดรั้งพระขรรค์อย่างต่อเนื่อง และนิ้วขยับรัวถี่ขยายช่องทางด้านหลัง แทบทำให้
พระลักษมณ์ถึงฝั่งฝันหากไม่สะดุดเมื่อปาจาเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก จากหนึ่งเป็นสอง สาม จนวางนิ้วทแยงเข้าออก
คว้านหาจนเจอจุดที่ทำให้พระลักษมณ์ร่างกระตุกหลุดเสียงซี๊ดปากออกมาอย่างทนไม่ไหว
“ซี๊ดดดzzz อ่า!! ตรงนั้น” การบอกใบ้ทำให้ปาจากระหน่ำรัวนิ้วเข้าใส่จนพระลักษมณ์แทบทรุด
เพราะไร้แรงทรงตัว ปาจารู้ถอนมือออกทั้งข้างหน้าข้างหลัง ทำให้สวรรค์ที่เห็นอยู่รำไรของพระลักษมณ์หายวับทันควัน
หน้าหล่อใสพราวหยดน้ำและเหงื่อย้อย เม้มปากเน้นตากลมปรือมองเหมือนตัดพ้อ แต่สุภาพบุรุษอย่างปาจา
ก็ไม่ทำให้พระลักษมณ์เสียอารมณ์นาน
มือหนาจับเอวโปร่งยกเข้าซ้อนหน้าตัก กลายเป็นพระลักษมณ์กำลังนั่งทับหน้าท้องปาจา
ที่ขยับเอนหลังพิงขอบอ่าง ชันเข่าแทรกกลางหว่างขาขาวก่อนพูดขึ้นว่า
“เพื่อให้คุณไม่เจ็บมาก ค่อยๆนำผมเข้าไปในตัวคุณเถอะ มันจะดีกว่าผมทำ” เสียงพูดสั่นพร่า
เพราะสะกดกลั้นอารมณ์อย่างยิ่งยวด แววตาคมเข้มจ้องพระลักษมณ์อ้อนวอน ถึงวินาทีนี้ปาจาก็ยังห่วงใยความรู้สึก
ของพระลักษมณ์ได้อีก ทำให้หัวใจของพระลักษมณ์รัวกระหน่ำ
ก่อนจะค่อยดันตัวขึ้นเอื้อมจับกระบองเพชรของปาจาเป็นครั้งแรก ช่างเต็มไม้เต็มมือและทรงพลัง
ในความรู้สึกพระลักษมณ์ การเต้นของชีพจรในมือแสดงถึงอารมณ์กรุ่นได้ที่ไม่ต่างกันของร่างใหญ่ นี่คงอดทน
ให้ตนมากจริงๆ คิดได้ดังนั้น ตากลมโตก็จ้องลึกเข้าไปในตาคมเข้มของปาจา ก่อนจะตัดสินใจหย่อนบั้นท้ายขาวเนียน
ลงครอบครองกระบองเพชรทันที
“อึย..เจ็บ..เจ็บชะมัด” แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แม้จะกรุยทางไว้ดิบดี แต่ความรู้สึกเหมือนโดนม้าแยกร่าง
คล้ายตกจากที่สูงจนจุกเจ็บ หน้าหล่อใสเหยเก ทำให้ปาจารู้สึกสงสารเห็นใจ กัดกรามอดทนมากที่สุดกับแรงบีบ
รัดรุนแรงแน่นเปรี๊ยะ ก่อนจะเอื้อมมือหนามาคว้าจับพระขรรค์งามตรงหน้าท้อง แล้วรูดรั้งปรนเปรอให้อย่างเต็มใจ
เจ็บมากมาย จุกจนแน่น น้ำตาไหลจากตาสวย ถึงกับแหงนหน้าหลับตาผ่อนลมหายใจ แม้จะรู้สึกดี
ที่คนร่างใหญ่พยายามช่วยปลุกเร้าอารมณ์ให้ผ่อนคลายมากขึ้น แต่ความรู้สึกทรมานที่ได้รับก็ใช่จะลดน้อยลงไปง่ายๆ
การฝึกภาคสนามของหน่วยรบพิเศษ แม้จะบาดเจ็บทรมานไม่น้อย แต่กลับผ่านมันมาได้ด้วยดี
นับประสาอะไรกับกระบองเพชรฆาตแค่อันเดียว
คิดได้ดังนั้น พระลักษมณ์ตัดสินใจกดน้ำหนักดิ่งลงทันที การกระทำครั้งนี้เหนือความคาดหมาย
ของปาจายิ่งนัก ไม่รู้คนหน้าหล่อร่างขาวคิดยังไง ส่วนตัวต้องเผลอซู๊ดปากด้วยความเสียวซ่านถึงกระดูก
เพราะผนังนุ่มครูดตามความยาวแรงบีบรัดแน่นมาก จนเผลอกระดกเอวขึ้นรับอัตโนมัติ
“ชู๊ดดด..ซี๊ดดดดzzz...โอวววว!!..” เสียงครางของปาจา
“โอ๊ะ! อื้อออๆๆ” เสียงครวญของพระลักษมณ์ ก่อนทุกอย่างจะหยุดนิ่งในท่าเติมเต็มแน่นปึ๊ก
ซึ่งสอดประสานจนไม่เหลือช่องว่าง ร่างโปร่งขาวสั่นเป็นเจ้าเข้า ก้มกัดบ่าแกร่งจนจมเขี้ยวเพื่อบรรเทาความเจ็บ
แม้น้ำตาจะไหลอาบแก้ม แม้อารมณ์กำหนัดจะกระตุ้นเร่งเร้าตลอด แต่ร่างกายที่ต้องแบกรับความอลังการ
และเป็นครั้งแรกย่อมทำให้สติที่มีอยู่ครบ รับรู้ถึงความเจ็บปวดได้อย่างไม่ต้องสงสัย กลายเป็นปาจาที่คอยกอดกระชับ
มือลูบไล้หลังไหล่พร้อมกัดกรามขบฟันแน่น เพื่อช่วยผ่อนปรนความเจ็บจากแรงกัดของร่างโปร่งในอ้อมแขน
อย่างน้อยก็รู้ว่าคนข้างบนเจ็บปวดกว่าหลายเท่านัก สัมผัสรู้จากน้ำใสในอ่างที่เจือจาง
ด้วยสีเลือดให้เห็นอย่างบางเบา ใครจะไปคิดว่าคนใจเด็ดจะบ้าดีเดือดกดทับพรวดเดียวจมมิดแบบนี้ ในมุมกลับกัน
ความคิดของพระลักษมณ์ไม่อยากทนทรมานในการขยับกลืนทีละนิด ไหนๆ ต้องทนเจ็บแล้วขอแบบทีเดียวไปเลย
เจ็บจริงไรจริงยากสรรหาคำบรรยาย แต่ก็เริ่มชินและชาเมื่อร่างทั้งคู่จมอยู่ในน้ำ
น้ำเย็นช่วยให้คล้ายเจ็บลงมาก ก่อนร่างโปร่งจะรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม การบีบรัดก็ผ่อนคลายลงพอสมควร
เมื่อเริ่มรับรู้ถึงท่อนเนื้อที่มีขนาดใหญ่ในพื้นที่ของตน การปรับตัวของร่างกายเริ่มคุ้นเคยในที่สุด พระลักษมณ์จึงพูดขึ้นว่า
“ผะ..ผม...ไม่มีแรงขยับแล้ว คุณดำเนินการต่อที” ปาจาหัวใจพองโต กับน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
ที่พูดงุ๊งงิ่งให้ได้ยิน ก่อนจะค่อยๆ ประคองอุ้มร่างโปร่งให้ขยับนั่งอย่างได้องศาถนัด แล้วเคลื่อนมือมายึดจับสะโพกขาวแน่น
ไปด้วยกล้ามเนื้อเต็มมือ จัดการไล้จูบปลุกอารมณ์ให้ร่างโปร่งอีกครั้งอย่างสุดฝีมือ
ตั้งแต่ลำคอขาว ลาดไหล่เนียน ใบหู และปิดท้ายด้วยจูบอ่อนโยนนุ่มนวล ในขณะที่สะโพกแกร่ง
ก็บดเบียดเคลื่อนคลึงให้คุ้นเคย เมื่อช่องด้านหลังเริ่มรับสภาพได้ จังหวะการดึงรั้งสะโพกให้ขยับโดยการกระชากเข้าหาตัว
จากพละกำลังของแขนแกร่งก็เริ่มต้นขึ้น เสียงครางระงมของทั้งคู่ต่างหลุดไล่ตามกัน ความเร่าร้อนแห่งอารมณ์กำหนัด
โหมกระหน่ำปานพายุคลั่ง
ความเจ็บปวดของร่างกายจางหายเปลี่ยนเป็นความเสียวกระสันทุกรูขุมขนเข้ามาแทนที่ พลังของนักเดินทางเพื่อมุ่งสู่แดนฉิมพลีของทั้งสองจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
ไม่มีใครต้องร้องร่ำด้วยความเจ็บปวด กลับกลายเป็นเทวดา นางฟ้า แม้แต่ปีศาจ หรือมนุษย์
ที่เผลอเข้ามาได้ยิน ต่างหน้าร้อนแทบไหม้ไปตามๆ กัน เพราะกิจกรรมซ่านเสียวท่ามกลางแสงจันทร์ที่เปล่งประกายเจิดจรัส
ร่วมยินดีกับบทรักล้างอาถรรพ์ในครั้งนี้
“อ๊าาา!! ซี๊ดดดดดzzz โอวววว!! อ่าๆๆ.. อืมมมม!!..” เสียงร้องครางประสานแข่ง
ควบคู่กับแรงอัดกระแทกของร่างหนา ในขณะที่ร่างโปร่งหาได้ยอมแพ้ สวนรับไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
“พั่บๆๆ!!! ปัปปป!!!...อ่าzzz..” เสียงหนั่นเนื้อแน่นกระทบใส่กันใต้น้ำดังสนั่น
จนน้ำกระฉอกล้นขอบอ่าง อารมณ์ที่พือโหมต่างไม่มีใครยั้งไว้ปล่อยตามความรู้สึกล้วนๆ พระขรรค์ขาวยาวตรงเสียดสีกับ
หน้าท้องแกร่งอุดมด้วยซิคแพ็ค เพิ่มความเสียวเข้ากระดูกด้วยไรขนนุ่มบริเวณหน้าท้องแกร่งที่สีครูดพระขรรค์ตลอดเวลา
หนักหนาสาหัสเข้าไปใหญ่เมื่อความเสียวด้านหลังกระพือพัดจนต้องส่งเสียงครางยาวกระตุกเกร็งแหงนหน้าพริ้มตาหลับ
รับแสงจันทร์ทรงกลดที่สว่างจ้าในวินาทีนี้ ส่องกระทบทั้งสองร่างอาบไล้ประกายวิบวับจนเกิดพราวน้ำระยิบสวยดัง
เกล็ดแก้วเจียระไน
น้ำทิพย์ขุ่นขาวพุ่งกระฉูดทะลักล้นออกจากปลายพระขรรค์งาม กระเซ็นลงในน้ำใสเกิด
กลุ่มควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นอีกครั้งอย่างมหัศจรรย์ยิ่ง ในขณะที่ช่องทางตอดรัดรัวกระหน่ำ จนทำให้ร่างหนาข้างใต้
ต้องอัดกระแทกจมมิดต่อเนื่องไม่ยั้ง
“ปัปปปป!!! อ่าๆๆๆ ซี๊ดดดดzzzz..” เสียงครางยาวแหงนหน้ารับแสงจันทร์นวล
กัดกรามกรอดเอ็นคอปูนจนเห็นชัด ปลดปล่อยน้ำอัมฤตเข้าไปในผนังนุ่มมากมายจนล้นลงอ่าง ยิ่งกระตุกเกร็ง
ผนังยิ่งตอดรัดซ่านเสียวถึงขั้วหัวใจ ทำเอาปาจาแทบหมดก๊อก ที่หนักยิ่งกว่าคือร่างโปร่งข้างบนฟุบซบ
ปวกเปียกไร้กระดูกไปแล้ว
ทั้งคู่เสียพลังงานในการเสพสังวาสครั้งนี้มากมาย เหมือนกับการปลดปล่อย
ได้ดูดพลังชีวิตออกไปด้วย แม้จะสุขจนล้นอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่ก็เพลียจนแทบอยากหลับ
ปาจาจะพักหลับตอนนี้ไม่ได้ไม่งั้นได้เปื่อยแน่ ลืมตามองจันทร์เพ็ญ
กระจ่างฟ้าทรงกลดงามจับตา ดังจะยิ้มให้กับเพลงรักลั่นภพ ที่ทั้งสองเพิ่งบรรเลงจบไปหมาดๆ ด้วยซะงั้น
ก่อนจะค่อยยกร่างขาวโปร่งออกจากตัก เพื่อถอดถอนส่วนเชื่อมต่อให้แยกออกจากกัน
พระลักษมณ์สะดุ้งเฮือกหลังส่วนหัวกระบองเพชรฆาตของปาจาหลุดจากร่างไป
รู้สึกตัวทุกอย่าง ทุกการกระทำ แต่ไม่มีเรี่ยวแรง พลังงานเหมือนถูกใช้ไปกับการนี้จนหมด
ยิ่งกว่าฝึกหฤโหดของหน่วยพิเศษอีก ปล่อยให้ปาจาจับพลิกชำระล้างให้อย่างอ่อนโยนด้วยน้ำในอ่างนั่นแหละ
สุดหล่อหน้านิ่งทั้งควักทั้งล้างจนหมดไส้หมดพุง ก่อนจะหันกับมาล้างให้ตนเองบ้าง แล้วค่อยอุ้มพระลักษมณ์
ซึ่งไม่มีแรงแม้แต่จะยืน หยิบเสื้อคลุมมาสวมทับให้ทั้งของตนและของร่างโปร่ง จากนี้ต้องรออีกสามราตรี
น้ำในอ่างถึงจะสามารถใช้ชำระหัวใจมารและล้างอาถรรพ์ให้กายัตน์ได้ ก่อนจะจัดการกระซิบบอกพระลักษมณ์ว่า
“ผมพาคุณกลับนะ” พูดจบก็เบี่ยงตัวให้พระลักษมณ์ขี่หลัง ตอนนี้ปาจาชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้
ตาพระลักษมณ์จะปิดอยู่แล้ว จึงโอนอ่อนว่าง่ายประกบหลังปาจากระเตงกันเดินออกจากห้องไปอย่างเรียบร้อย
คนบนหลังหลับพับไปแล้ว คนแบกกับอมยิ้มอาการแทบหมดแรงกลับกระชุมกระชวย
มีพลังขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ หัวใจสูบฉีดแรงจนรู้สึกได้เลย ไม่รู้เพราะอะไรทำไมถึงได้สุขใจนัก
สุขสมกับบทรักเร่าร้อนครั้งนี้อย่างมากมายเกินบรรยายได้
ร่างโปร่งตัวใช่จะเล็กแต่กลับไม่หนักเลย ปาจาสามารถแบกเดินตามทางลดเลี้ยวเคี้ยวคด
อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย จุดหมายปลายทางคือห้องนอนของตนตะหาก บนเรือนไทยไม่ใช่ห้องใต้ดินที่พระลักษมณ์เคยอยู่
รอเจ้าตัวตื่นคงได้รู้
พระลักษมณ์เป็นคนแรกที่ได้นอนบนเตียงของปาจา ดงพญา เจ้าคุ้มรูปงามที่ครองตน
เป็นโสดมาเนิ่นนาน ทั้งหัวใจและร่างกาย บัดนี้ไม่แน่ว่าจะยังเหมือนเดิมได้หรือเปล่า แค่พฤติกรรมที่พาคนๆ นี้
กลับไปยังเตียงนุ่มในห้องก็เป็นสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งแล้ว.....??????
....(ขอได้รับความขอบคุณจาก Luk ผู้ให้เสียงภาษาไทยทั้งคณะ)ขอบคุณนักอ่าน นักโพสทุกท่าน ที่ส่งกำลังใจให้ไม่ขาดสาย
หวังว่าตอนนี้ทั้งหมด ซึ่งยาวได้อีก เขียนจนหมดก๊อกแล้ว
คงถูกใจนักอ่านทุกท่านเช่นกัน โปรดร่วมส่งกำลังใจให้ข้าพเจ้าอีกครั้ง
ท่านคือผู้ทำให้ข้าพเจ้าทำงานหนักทางสมอง แต่ข้าพเจ้าก็มีความสุข
เมื่อได้รับกำลังใจที่ท่านทั้งหลายร่วมแสดงออก ให้สามารถจับต้องได้ทางความรู้สึก
รักพวกท่านเช่นกัน
Luk.
ปล. ข้าพเจ้าผู้เขียน ได้เขียนเรื่องแรกจบไปแล้วที่นิยายห้องจบ
เรื่อง
‘เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้’ เป็นนิยายที่หลายท่านที่ไม่เคยอ่าน
ควรไปอ่านเสียเถิด ท่านจะไม่นึกเสียใจแน่นอน ข้าพเจ้ารับประกันด้วย???? อะไรดีหว่า???
พึงรับรู้ไว้ด้วยเถอะว่า นิยายเรื่องที่ว่า ไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่นอน ได้ลิขสิทธิ์จากเจ้าของเรื่องเขียนเองด้วยซ้ำ
ด้วยรักและปราถนาดีต่อนักอ่านทุกท่านเช่นกัน จึงแนะนำเรื่องราวดีดี ให้ได้เข้าไปอ่านอย่างไม่ควรพลาดเป็นอย่างยิ่ง
หัวข้อ: @@โดยLuk {มนต์มาร} ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลักษมณ์ สายลับหน้าใส (อ่าน 550766 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก