ไมตรีไมตรี อ่ะที่บ้านเป็นประเภท "อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม" หรือว่ารู้แต่ไม่กล้าถามตรงๆเพื่อยืนยันความแน่ใจ
แต่อย่างน้อยสิ่งที่ทั้งคุณป๊า คุณม๊ารู้ก็คือ "ลูกชายกรูมีลูกชายบ้านอื่นมาไล่ตามจีบอย่างคุ้มคลั่ง"
ตอนเรียนปีหนึ่งมีเด็กนอกคณะดูจิตๆมาเดินตามเช้า ตามเย็น ขอเป็นแฟน แต่เป็นเด็กดีกลัวความแตกไปถึงที่บ้าน
ก็เลยไม่เล่นด้วย แต่ก็ยังโดนตื้อไม่เลิก หลังโดนขู่จะทำร้ายถ้าเห็นไปกับผู้ชายคนอื่น ตกเย็นต้องออกก่อนเวลา
รีบกลับบ้านทุกวัน มีเพื่อนๆสาววายในคณะมาอารักษ์ไปไหนก็ไปเป็นฝูง ซาบซึ้งน้ำใจสาววายมากๆ
พอถึงบ้านก็ต้องโทรไปรายงานเพื่อนทุกเย็นว่า "เอ้อ ถึงบ้านละ ปลอดภัยดี"
ม๊าแอบได้ยินเข้าก็ซักเลยว่า "ลื้อไปมีเรื่องอะไรกะใคร"
เค้ากลัวว่าจะเป็นพวกเทคโนฯที่อยู่ใกล้ๆมหาลัย ก็เลยต้องเล่าไปตามตรง ม๊าก็โล่งใจขึ้นหน่อยที่ไม่ใช่ช่างกล
แต่ป๊าสบถลั่นด่าไอ้คนที่มาจีบว่าวิปริตบ้าง โรคจิตบ้าง เกิดมาไม่เคยเจอ จะโทรไปต่อว่าพ่อแม่เค้าด้วย
ค่ำๆคุณเฮียกลับมาบ้าน ป๊ากะม๊าลงความเห็นตรงกันว่าจะส่งพี่ชายไปเฝ้าหน้าห้องเรียน น่าตลกจะตาย
ถ้าเป็นพี่ชายไปเฝ้าน้องสาวก็ว่าไปอย่าง (แต่สุดท้ายคุณเฮียก็ไม่ได้ไปเฝ้าหรอก) ดูแลตัวเองจนรอดมาได้
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่า ตกลงที่บ้านจะรู้มั้ย แต่คงสงสัยมากๆ แถมยังหวงและเข้มงวดมากขึ้น
เพื่อนสาววายพ่อแม่เค้ายังปล่อยมากกว่านี้เลย นี่จะไปไหนต้องรายงานตลอดเวลา ห้ามกลับดึก ห้ามไปค้าง ฯลฯ
อ่านของหลายๆคนที่ที่บ้านรับได้มากถึงมากเกินคาดแล้ว ไมตรีไมตรีมีความสุขอ่ะ อยากให้ที่บ้านเป็นแบบนั้นบ้าง แต่คงยาก