หัวข้อ: @@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส

[April❤]

แวะมาดูน้องจอม

[tuek]

น้องจอมทั้งเก่งทั้งเท่ห์
+1 นะคะ

[TheWanFah]

จอมเท่ห์มากเลย
 

[hp_mon]

มาเชียร์น้องจอมค่ะ

จอมสู้ๆๆๆๆ

[koikoi]

น้องจอมสู้ ๆคิดถึงพี่บอมเหมือนกันนะ

[mizzmizz]

 


จอมสู้ๆน้าาาาา
คิดถึงพี่บอมจังเลย 

[sanri]

จอมสุโค่ยยยย   
นิ่งได้ใจมั่กๆ เท่ได้ใจเยยอ๊า 
จอมสู้ๆนะจ๊ะ  เป็นกำลังใจให้ (คนแต่งด้วยนะคะ สู้ๆจ้า )

[hyuk_knok]

เป็นนักอ่านเงาแบบเงียบๆมานานแล้วฮะ!
ชอบ จอมกับเฮียบอมมาก>_< เท่ห์สุดๆเลยฮะ

[● MaYa~Boy ●]

อ่านจนทันแล้ว ชอบเรื่องนี้ครับ สนุกมากๆ

[the_pupae]

น้องจอมเท่ห์มากๆ
เมื่อไหร่เฮียบอร์มจะมา

[lunarinthesky]

ถ้าจอมรู้ว่าเป็นแผนบอมบ์อ่อมแน่

[LalaBam]

จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย

[nbee]

นั่งซดมาม่าอย่างเอร็ดอร่อย
ช่วงนี้อ่านเรื่องไหนมีแต่ชวนให้น้ำตาเอ่อ
รอลุ้นกันต่อไป

[คันจัง]

รอลุ้นต่อไปค่าาา

[SuperMai]

คิดถึงพี่บอมย์

มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ   

[luxilove]

จอมใจนักเลง
Part 29
นักเลงลุย.
.
.
.
.
.
.
.
                       จอมร่วมวางแผนกับพวกผมอย่างละเอียด    หลังกลับจากเย็นวันที่ไปพบพ่อเลี้ยงบรรจง   

โดยเราเตรียมทีมจัดการจิ้งจอกเฒ่าไว้สองชุด   แบ่งเป็นกองหน้าคือจอม   พี่สอน  ผม  ตะเกียง   ที่จะร่วมขบวนส่งมอบสินค้า

กับพวกพ่อเลี้ยงบรรจงในวันอังคารที่จะถึงนี้ตอนสามทุ่ม  ใช้รีสอร์ทบนดอยอ่างขางที่ซึ่งพวกผมเคยเก็บตัวก่อนเกิดศึกกองกุมภ์

เมื่อสิบหกปีก่อนนั่นแหละ    ถือว่าทำเลเหมาะมาก


                       กองหลังคอยสนับสนุน  ไอ้พรต  ไอ้รัน   อาจักร   เวศน์  และกำลังเจ้าหน้าที่เตรียมเคลียร์ทันที 

เมื่อได้รับสัญญาณจากพวกเราทีมแรก  แผนการวางไว้อย่างรัดกุม  ที่เหลือรอถึงวันนั้น  ภารกิจล้มจิ้งจอกคงถึงเวลายุติลงเสียที


                       ช่วงนี้จอมออกข้างนอกบ่อย  คนที่ไปเจอคือสาวน้อยจรรยาลูกสาวพ่อเลี้ยงบรรจง น้องจำเป็นต้อง

เนียนตามแผนจึงไม่คิดปฏิเสธเมื่อฝ่ายโน้นนัดกินข้าวดูหนัง  ทำเหมือนคบหาดูใจกันปกติ   ตามความต้องการของฝ่ายพ่อเลี้ยง

ที่พยายามประเคนลูกสาวใส่พานให้จอมภาคย์


                      กลับจากข้างนอก   น้องมักเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องส่วนตัว  แม้แต่ผมกับตะเกียงยังไม่กล้ารบกวน 

รู้ว่าเป็นเวลาที่จอมต้องการผ่อนคลายกับทุกเรื่องราวในแต่ละวันที่ไปพบเจอ   ยอมรับว่าทุกการกระทำจอมทำได้ดีมาก   

ด้วยวัยวุฒิเพียงเท่านี้กลับวางตัวได้น่าชื่นชม  นายท่านกับนายแม่เจ้าภาพใหญ่ปลื้มมากมายเมื่อได้รับรายงานจากพวกผม

ช่วงสามอาทิตย์ที่ผ่านมา   ผลงานการันตีคุณภาพของสะใภ้ตระกูลนี้  ได้คะแนนเต็มร้อยไปตามระเบียบ


                     “ตะเกียง พร้อมแล้วนะ” ผมถามคนสวยหลังเราทั้งคู่อาบน้ำเข้านอนแต่ยังไม่หลับเลยชวนคุยกันสองคน


                     “อืม..สบายมาก” คนสวยยืนยันหนักแน่น  ผมรู้ว่าเมียเก่งฝีมือไม่ธรรมดา  แต่ไม่ประมาทเป็นดีที่สุด


                     “พี่อยากให้ตะเกียงดูแลโฟกัสจอมคนเดียว  หากพวกมันเกิดไหวตัวทัน  จอมจะตกเป็นเป้า

โดนเล่นงานคนแรก  งานนี้ต้องไม่ให้น้องเป็นอันตรายเด็ดขาด”  ผมย้ำ  เพราะยังไงสำหรับจอมคงต้องอาศัยตะเกียง

ประกบแทนพี่สอน   ส่วนผมกับพี่สอนก็คอยป้องกันให้อีกที   ลูกชุลมุนเมื่อไหร่สมาธิต้องนิ่งไม่งั้นอาจผิดพลาดเอาได้ 

ผมไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลัง


                      “ตะเกียงรู้น่า  คิดไว้เหมือนกันยังไงก็ต้องเต็มที่ นึกถึงบรรยากาศเก่าๆเหมือนกลับสู่สมรภูมิเลยเนอะ 

แต่คงไม่หนักเท่ากองกุมภ์หรอกจริงป่ะ”   คนสวยเปรย


                     “ไม่แน่   เรารู้แค่กำลังคนของพ่อเลี้ยงบรรจง  แต่กลุ่มคู่ค้าพวกมันเป็นใครเราไม่รู้ความเคลื่อนไหว 

งานนี้เห็นว่าระดับแถวหน้าออกโรงเองมาเฟียโลกมืดฝีมือไม่ใช่ชั่ว”  ผมเตือนน้องไป  ตะเกียงครางรับในคอ  คิดเผื่อไว้

อย่างน้อยคนสวยจะได้ระวังให้มากยิ่งขึ้น



---------------------------------------------------------------------





                      วันที่ทุกคนรอคอยวนมาถึง   ทุ่มตรงพวกเรารวมตัวกันที่ห้องรับแขก   สมาชิกครบถ้วน  ทั้งไอ้พรต

ไอ้รันพากันนั่งเครื่องมาถึงตั้งแต่เมื่อวาน   ตอนนี้ภารกิจกับดักจับจิ้งจอกเฒ่าก็ได้ฤกษ์ปฏิบัติการ  เมื่อซักซ้อมความเข้าใจ

กันเรียบร้อยดีแล้ว   รถเบ้นท์กันกระสุนซึ่งมีผม ตะเกียง  จอม  สารถีคือพี่สอนทำหน้าที่พลขับ   เคลื่อนตัวออกจากบ้าน

ตรงไปยังรีสอร์ทเพื่อเช็คความเรียบร้อยล่วงหน้าอีกครั้ง  ส่วนไอ้รัน  ไอ้พรต  อาจักร   เวศน์  และตำรวจนอกเครื่องแบบ

ราวสิบกว่านาย  ต่างเดินทางไปประจำจุดต่างๆ ที่เราวางแผนล้อมคอกไว้อย่างแน่นหนา


                       มาถึงรีสอร์ททุกคนพร้อมประจำจุดยุทธศาสตร์อย่างเนียน  คงมีแต่พวกผมสี่คนที่อยู่ในห้องรับรอง

เพื่อรอการติดต่อจากพ่อเลี้ยงบรรจง   ก่อนหน้านี้เรามีลูกค้าเข้าพักล่วงหน้าจองยาวเกือบอาทิตย์รู้สึกว่าไม่ธรรมดามากันห้าคน 

ดังนั้นพวกเราจึงไม่เคยเคลื่อนไหวกันที่รีสอร์ทเลย  เพราะไม่ต้องการให้พวกนั้นจับพิรุธเอาได้  ทุกอย่างจึงราบรื่นด้วยดี

จนถึงขณะนี้



                      “ก๊อกๆๆ” 

                      เสียงเคาะประตู  พวกผมกำลังนั่งผ่อนคลายเงียบๆ  ต่างมองหน้ากันก่อนส่งสัญญาณให้จอม
                     
 
                     “เชิญ”   

                     จอมบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มนิ่ง  พนักงานต้อนรับเปิดประตูเข้ามาหลังได้รับอนุญาต  แล้วรายงานว่า


                     “พ่อเลี้ยงบรรจงมาขอพบคุณจอมค่ะ”  เราสบตารู้กัน  จากนั้นจอมถึงตอบกลับไปว่า


                     “เชิญพ่อเลี้ยงที่ห้องรับรองมรกตเลยครับ   ผมจะไปพบที่นั้น”   พูดจบ  พนักงานคนสวยก็

กลับออกไป  ปิดประตูให้พวกเราเสร็จสรรพ


                    “พี่โต๋ครับ มันมากันแล้ว”  จอมบอก


                    “ป่ะ!  ไปกัน  จอมนำทัพอย่าลืมที่พี่สั่ง  ห้ามห่างพี่ตะเกียงเป็นอันขาดไม่ว่ากรณีใดๆ”  ผมกำชับอีกครั้ง

น้องพยักหน้ารับส่วนตะเกียงก็ยิ้มสวยให้กำลังใจจอมไป  พวกผมนำทีมโดยจอม ตรงดิ่งไปยังห้องมรกตทันที




                    พวกเรามาถึง พี่สอนทำหน้าที่เปิดประตูค้างไว้ให้จอมและตะเกียงรวมทั้งผมก้าวเข้าไปในห้อง

ตามกันติดๆ  ภายในห้องพ่อเลี้ยงบรรจงพร้อมสมุนกว่าสิบคนรออยู่ก่อนแล้ว  สี่คนยืนคุมเชิงด้านหลัง  อีกหกคนรวมพ่อเลี้ยง

นั่งเก้าอี้รอบโต๊ะประชุมจัดแบบตัวยู พอเห็นพวกเราเดินเข้าไปต่างพากันลุกขึ้นต้อนรับอย่างมีมารยาท


                    “ฮ่าๆๆๆ  มาแล้วเหรอหลานชาย”  พ่อเลี้ยงทักทายอารมณ์ดี  จอมยิ้มตอบ  พร้อมออกตัวไปว่า


                    “ขอโทษครับคุณอา  ที่ต้องให้รอ”   เป็นการออกตัวที่สุภาพอ่อนน้อมมาก  เรียกร้อยยิ้มบนใบหน้า

พ่อเลี้ยงอีกครั้ง


                    “ฮ่าๆๆๆ  ไม่เลยอาเพิ่งมาถึงไม่ต้องคิดมาก   เอ้า!นั่งคุยกันก่อน”  และก็เป็นพ่อเลี้ยงที่ทำตัวเป็น

เจ้าบ้านเสียเอง  ผายมือเชิญพวกเรานั่ง  มีผมกับตะเกียงนั่งประกบน้องซ้ายขวา  โดยพี่สอนยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลัง   


                   ตะเกียงยังคงรักษาเรทติ้ง ดึงความสนใจจากสมุนพ่อเลี้ยงให้มองตาไม่กระพริบ   จนจอมต้องเป็นฝ่าย

แนะนำขึ้นว่า


                   “นี่คือพี่เลี้ยงของผม  พี่ตะเกียงกับพี่โตโต๋”   พูดจบพวกผมค้อมศีรษะให้กับพ่อเลี้ยง

แทนการยกมือไหว้  พ่อเลี้ยงยิ้มรับแบบไม่ถือสา ก่อนจะเปรยออกมาว่า


                   “หน้าตาดีทั้งคู่เลยนะ   ชื่อเหมือนจะคุ้น”  คงนึกออกหรอก  เพราะพวกผมสองคน

ไม่ค่อยออกสื่อกันเลย  ส่วนใหญ่ให้พี่ๆน้องๆ เสนอหน้าแทนเสียมากกว่า แต่หากเอ่ย ‘สิงห์อัคนีกรุ๊ป’ 

ไม่รู้จักก็คงอยู่หลังเขาแล้วละ
 

                      “ครับ..คุณอาพร้อมจะไปยังจุดนัดเลยหรือเปล่าครับ  ผมเคลียร์พื้นที่ให้แล้ว ตามที่คุณอา

รีเควสมานั่นแหละ”  จอมแสบบอก   ใช่ครับพ่อเลี้ยงบรรจงส่งคนมาเซอเวย์สถานที่ล่วงหน้าเป็นอาทิตย์  ก่อนจะมีแขก

กลุ่มพิเศษเข้ามาพักเสียอีก  แจ้งความประสงค์ว่าจะใช้พื้นที่ป่าโปร่งเนินเข้าท้ายรีสอร์ทเป็นจุดส่งมอบสินค้า


                     “ตกลง  นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว  ไปกันเถอะ”  พ่อเลี้ยงสรุป  เป็นอันว่าพวกเราทั้งหมด  ยกขบวนออกจาก

ส่วนต้อนรับของรีสอร์ท  พากันนั่งรถขับไปตามทางลาดขึ้นเนินท้ายรีสอร์ท  บริเวณนี้เป็นจุดชมวิว  เต็มไปด้วยป่าสน

ปลูกเรียงรายติดไฟสีส้มได้บรรยากาศโรแมนติกสำหรับคู่เดท  แต่ตอนนี้มันสลัวลางสงบเงียบเพราะเราปิดป้ายปรับปรุง

หลอกลูกค้าเอาไว้ไม่ให้เข้ามาเพ่นพ่านแถวนี้   ป้องกันความเป็นส่วนตัวสำหรับรายการนี้โดยเฉพาะ


                      เมื่อมาถึง  ทุกคนต่างลงไปยืนรวมกันในศาลาชมวิว  ด้านหน้าเป็นเหวลึก  ณ  จุดนี้จะเห็นแสงไฟริบๆ

ของเมืองเชียงใหม่มองไกลมาก  พร้อมกับหมู่บ้านด้านล่างพื้นราบสวยงามไม่น้อย   ที่สำคัญคืนนี้จันทร์สว่างดาวเต็มท้องฟ้า 

                      รอไม่นานก็มีขบวนรถตู้สีขาว  ขับนำขบวนด้วยรถโรสรอยด์สีดำกันกระสุน   ทั้งสองคันขับมาจอด

ห่างรถพวกเราพอประมาณ  ก่อนคนในรถโรสรอยด์จะเปิดประตูก้าวออกมากัน  เป็นใครที่ไม่คุ้นตานำขบวนแถมแลดูไม่น่าใช่

คนไทยแน่นอน  ออกจากรถมาด้วยกันสี่คน  ก่อนที่คนบนรถตู้จะตามลงมาอีกเกือบสิบ  เป็นชายฉกรรจ์รูปร่างสูงใหญ่

พอๆ กับผมแทบทุกคน  จำไม่ผิดเป็นลูกค้าที่มาพักก่อนหน้าทั้งห้าคนรวมอยู่ในนี้ด้วย  ที่แท้ก็เป็นตามคาด

พวกมันส่งคนมาดูลาดเลาไว้เหมือนกัน  เดินตรงมายังจุดที่เรานัดหมายบริเวณลานโล่ง  พ่อเลี้ยงบรรจงจึงเป็นคนนำพวกเรา

ก้าวออกไปต้อนรับ 



                       “สวัสดีครับ  คุณหยาง”  พ่อเลี้ยงยื่นมือไป  ฝ่ายตรงข้ามส่งมือจับเขย่าเบาๆไม่พูดไม่จา 

คนพูดกับเป็นหนุ่มหน้าจืดรวบผมหางม้า  พูดแทนขึ้นว่า


                      “สวัสดีเช่นกันพ่อเลี้ยง  คุณหยางไม่ต้องการเสียเวลา  รบกวนคุณแสดงสินค้าให้เรา

ตรวจสอบกันเลย”  พูดจบ  มีผายมือให้อีกต่างหาก   พ่อเลี้ยงจึงพยักหน้าให้ลูกน้องที่ยืนขวามือรับคำสั่ง 

ก่อนไอ้นั่นจะเดินไปเปิดท้ายรถของพ่อเลี้ยงหิ้วกระเป๋าสำนักงานสีดำใบไม่เล็กไม่ใหญ่ติดมือกลับมาด้วย


                        “เชิญพวกคุณตรวจสอบสินค้าได้เลย”  พ่อเลี้ยงพูดจบ  ลูกน้องคนเดิมก็เปิดประเป๋า

หันไปทางคุณหยาง  โชว์สินค้าข้างในเป็นเฮโรอินบริสุทธิ์บรรจุพลาสติกใสเต็มพื้นที่   มูลค่ากว่าร้อยล้านเป็นอย่างต่ำ     


                        สมุนคุณหยางเดินเข้ามา  ก่อนจะล้วงเหล็กเงินปลายแหลมจิ้มถุงพลาสติกแล้วเอามาแตะลิ้น   

พร้อมกับหันไปพยักหน้าให้คุณหยาง


                        “เมื่อคุณพอใจแล้ว  รบกวนนำเงินมาให้ผมตรวจสอบบ้าง”  พ่อเลี้ยงบรรจงบอก

ไอ้หนุ่มผมม้ากระซิบบอกคุณหยาง  ก่อนเจ้าตัวจะหันไปพยักหน้าให้กับสมุนทางซ้าย  มันเดินไปที่รถโรสรอยด์เปิดประตู

หยิบเอากระเป๋าลักษณะเดียวกันถือกลับมายืนข้างคุณหยาง  ก่อนจะเปิดกระเป๋าให้ดูเป็นพันธบัตรแบ็งค์พันเรียงเป็นปึก 

พ่อเลี้ยงพยักหน้าให้ลูกน้องเดินเข้าไปเช็คเงินบ้าง    ลูกน้องแกก็เดินเข้าไปหยิบขึ้นมาปึกหนึ่ง  ก่อนจะกรีดนิ้วกลับไปกลับมา

สองสามรอบ  แล้วหันมาพยักหน้าให้พ่อเลี้ยง


                        “ตกลงเป็นอันเรียบร้อย  ยื่นหมูยื่นแมวกันเลย”   พ่อเลี้ยงพูดขึ้น  ไอ้คนผูกผมม้าหันไปส่งภาษา

กับคุณหยาง  น่าจะเป็นภาษาจีนกลางถ้าเดาไม่ผิด  สรุปมันคือล่ามนั่นเอง  ก่อนที่ไอ้คุณหยางจะพยักหน้าตอบ 

แล้วจึงสั่งไอ้คนถือเงินเดินเอากระเป๋ามายืนยังจุดกึ่งกลาง  รอคนของพ่อเลี้ยงถือเฮโรอินเข้าไปแลกเปลี่ยน   

เมื่อต่างฝ่ายต่างเดินไปเจอกัน  ก็ส่งกระเป๋าแลกกันทันที  ต่างคนต่างรับมาถือไว้  จังหวะคนของพ่อเลี้ยงหันหลังกลับ 

ปืนเก็บเสียงก็ดังขึ้นทันที


                          “ปุ๊ด!”   

                          ลูกสมุนพ่อเลี้ยงทรุดฮวบ  ลูกน้องคุณหยางกำลังจะก้มหยิบกระเป๋าเงิน  แต่ยังไม่ทันได้สัมผัสเสียงปืน

ฝั่งพ่อเลี้ยงก็ยิงสกัดมันเอาไว้  ติดต่อกันสองสามนัดไม่ให้มันหยิบกระเป๋าเงินเอาไปได้  ที่สำคัญยังยิงเจาะยางบริเวณหน้าขา

จนมันทรุดลงกับพื้นเช่นกัน


                         “เปรี้ยง!  เปรี้ยงๆ...โอ้ย!” 

                         และจังหวะนั่น  ห่ากระสุนก็สาดใส่กันกระจาย  เกิดการหักหลังกันขึ้นมาแล้วระหว่างพวกมัน 

เป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย  นั่นสินะไม่มีสัจจะในหมู่โจรจริงๆ  สินค้ามูลค่าซื้อขายครั้งนี้มากเกินกว่าจะมีใคร

ยอมแลกเปลี่ยนปกติ  ฝั่งมันกะฮุบไว้ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นสินค้าและเงิน


                         แต่มันคงคิดไม่ถึง  ว่าคนที่ใช้ปืนยิงสกัดลูกน้องมันไว้คือจอมภาคย์ของเรานั่นเอง   

การสาดกระสุนใส่กันก็เริ่มขึ้นหูดับตับไหม้  ต่างฝ่ายต่างวิ่งหลบเข้ากำบังกันจ้าละหวั่น  ผมกับพี่สอนพุ่งหลบหลังต้นไม้ซ้ายมือ 

ส่วนจอมกับตะเกียงพุ่งเข้ากำบังข้างรถเบ้นท์กันกระสุนของพวกเรา   ทุกคนต่างดึงปืนมาสาดยิงกันกระจาย 

                         พวกมันก็ไม่สนฟ้า  ตอนนี้ของกลางทั้งเงินทั้งเฮโรอินยังตกอยู่ตรงพื้นกลางลาน

เพราะไม่มีใครสามารถวิ่งฝ่ากระสุนเข้าไปหยิบมาได้  ส่วนคนถือกระเป๋าทั้งสองฝ่ายตายคาที่เป็นที่เรียบร้อย 

เป็นเป้ากระสุนอย่างไม่มีทางเลี่ยง   


                        “เปรี้ยงๆๆๆๆ...ปังๆๆๆๆ”   

                        เสียงรัวกระสุนดังระเบิดเถิดเทิง   ผมใช้เครื่องมือสื่อสารขนาดจิ๋วไมโครชิพซึ่งมีติดตัวพวกเราเท่านั้น 

บอกทุกคนว่า


                        “ตะเกียงเตรียมพร้อม  พี่จะใช้สิงโตคำรามหยุดพวกมันเอาไว้ไม่เกินสองนาที จังหวะนั้น

ให้วิ่งไปเอากระเป๋าทั้งสองใบมาก่อน  อย่าให้จอมออกไปเป็นอันขาด  ตะเกียงเป็นคนไปเอามา  รับทราบ”   

ผมบอกเมียคนเก่ง  ไว้ใจตะเกียงได้น้องมีวิชาท่าเท้าลานนาคาดเชือก  รวดเร็วและจับทิศทางลำบากเชื่อมือได้


                        “รับทราบ   พร้อมแล้ว”   ตะเกียงตอบกลับมา   ผมจึงส่งเสียงไปยังไอ้รัน  ไอ้พรตต่อทันที
 

                        “รัน  มึงลุยเลย”  สิ้นเสียงสั่ง  พวกไอ้รันก็ระดมยิงสกัดกั้นศัตรู

ผมรวบรวมเดินลมปราณเกร็งช่องท้อง  สูดหายใจเต็มปอด  ก่อนจะเปล่งพลังสิงห์โตคำรามออกไป


                        “กร๊ซซซซซซ...โฮกกกกกก!!!!” 

พลังสิงโตคำรามสนั่นลั่นทั้งพื้นที่  ทำเอาใบสนปลิวว่อน  ฝุ่นดินปลิวคละคลุ้งตลบอบอวล  เสียงปืนเงียบลงอย่างถนัด 

ช่วยไม่ได้หากใครไม่อุดหูได้สลบเหมือดแน่  เพราะพลังเสียงที่สนั่นลั่นป่าทะลุทะลวงจนแก้วหูสั่นแทบระเบิด 

จังหวะนั้นตะเกียงคนสวยเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว  เข้าไปยังกระเป๋าสองใบที่อยู่กับพื้นใกล้ศพสองคนนั่น 

ก่อนจะคว้าแล้วหันหลังกลับอย่างไวว่อง   เสียงตะโกนบอกลูกน้องให้หยุดตะเกียงดังขึ้นมาทันที


                       “อย่าให้มันเอากระเป๋าไปได้   เก็บมันซะ” 

                       สิ้นเสียงสั่งห่ากระสุนก็กราดใส่ตะเกียงคนสวย   มีหรือที่ผมจะยอมให้เมียได้รับบาดเจ็บ 

สั่งการเช่นกัน   เพราะตอนนี้ไม่สามารถรวบรวมลมปราณผนึกพลังสิงห์โตคำรามได้อีก  อย่างน้อยต้องเว้นระยะ 

ที่สำคัญใช่ได้แค่ไม่เกินสามครั้งเท่านั้น   ฝืนใช้ติดต่อกันได้ช้ำในตายเองเสียก่อน


                        “ยิงสกัดให้ตะเกียงก่อนเร็ว”   

                        สิ้นเสียงสั่งผ่านไมโครชิพ   กระสุนปืนจากพี่สอน  จอมภาคย์   รัน  พรต  และนายตำรวจตามจุดต่างๆ 

ก็ระดมกราดใส่ตามที่ซ่อนตัวของศัตรูเพื่อไม่ให้พวกมันมีจังหวะยิงเมียสุดที่รักผมได้


                         “เปรี้ยงๆๆๆ..ปัง!!!” 

                         ตะเกียงรีบหลบเข้าที่กำบังที่ใกล้ที่สุด  ไม่สามารถกลับไปยังรถโรสรอยด์จุดที่อยู่กับจอมภาคย์ได้ทัน   

ไหนจะมือทั้งสองข้างที่มีกระเป๋าน้ำหนักไม่น้อยต้องดูแล   ไม่มีเวลาคิดเยอะท่ามกลางห่ากระสุนต้องพุ่งตัวหลบยังพุ่มต้นเข็ม

นอนราบกับพื้นทันที   สัมผัสกระสุนเฉียดศีรษะไปนิดเดียว    แต่คนสวยยังนิ่งได้ไม่มีความวิตกกังวล   ถ้าจะมีคงแต่ความกังวล

ว่าตอนนี้ได้แยกกับจอมภาคย์ไปเรียบร้อยแล้ว


                         “พี่โต๋  ตะเกียงกลับไปหาจอมไม่ได้  ลูกปืนมาเยอะเกิน”  วิธีที่ทำได้ตอนนี้คือรายงานแม่ทัพ

ตามสภาพความเป็นจริง  และโตโต๋ก็รู้ได้เหมือนกัน


                         “จอมอย่าไปไหนนะ  ระวังตัวด้วย”  คำสั่งของโตโต๋  ไม่ทันเสียแล้ว  เมื่อจอมดันเห็นหลัง

พ่อเลี้ยงบรรจงพร้อมสมุนมือดีอีกสองคน  เดินแกมวิ่งลัดเลาะไปทางเนินเขา   เจ้าตัวตามติดไปทันที


                         “หยุด!  คุณอาจะหนีเอาตัวรอดไม่ได้”   นั่นคือวิธีเดียวที่จอมแสบจะสามารถหาวิธีทำให้จิ้งจอกเฒ่า

หยุดพฤติกรรมเอาตัวรอดไว้ได้





ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  2  -







                      “หึหึ..นึกว่าใคร   หลานชายนี่ตลกจริง  ชั่วโมงนี้ใครจะรอให้ตำรวจมาลากคอ   เสียงปืนดังขนาดนี้

ขืนอยู่คงได้เข้าซังเตกันเป็นพรวน  รู้รักษาตัวรอดดีที่สุด  ไม่ตายคงได้เอาคืนทีหลังบัญชีที่พวกมันหักหลังครั้งนี้ไม่จบแน่”   

พ่อเลี้ยงพูดจบ   จอมแสบสวนกลับทันที


                      “คุณอาจะไปไหนไม่ได้  จะทิ้งให้ผมรับหน้ากับเหตุการณ์คนเดียวหรือไง  เรื่องนี้เริ่มต้นจากคุณอา   

เพราะงั้นคุณอาต้องอยู่”  จอมพูดในขณะสายตาจ้องสบพ่อเลี้ยงบรรจงแน่วแน่  พ่อเลี้ยงแสยะยิ้มมุมปาก  ก่อนจะพูดขึ้นว่า


                     “หึหึ..ไอ้หนูมีปัญญารั้งกูไว้  ก็ลองดู” 

                     สรรพนามแทนตัวเปลี่ยนไปทันที  ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้สมุนซ้ายขวา  ซึ่งรอคำสั่งอยู่แล้ว

พากันเดินเข้าหาจอมแสบ  และการตะลุมบอนก็เริ่มขึ้น   ไม่มีใครคิดใช่ปืนในการลงมือเพื่อจัดการอีกฝ่าย 

เพราะนั่นคือการดึงความสนใจของพวกมันพุ่งเป้าตามมาอีกเป็นพรวนแน่


                      “พลั๊ก!..ผลั๊วๆๆๆ...ปึ๊ก!” 

                      ทั้งหมัดทั้งเข่า  ที่ทั้งสองฝ่ายต่างประเคนเข้าใส่กัน  แม้จอมจะมีทักษะการต่อสู้ไม่ใช่ชั่ว  แต่เจอรุมสองหนึ่ง

หนำซ้ำฝีมือดีอีกต่างหาก  ผ่านไปเพียงไม่ถึงสามนาที  จอมก็หืดขึ้นคอแล้ว  แถมร่างกายยังโดนเข้าไปตุ๊บสองตุ๊บ   

ขืนยืดเยื้อต่อไปจอมเองนั่นแหละจะสลบคาตีนพวกมันเสียก่อน   ในขณะที่กำลังหาหนทางให้หลุดจากสภาวะเป็นรองอยู่นั้น 

จู่ๆ ก็มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเทพบุตรใจนักเลงไว้ได้ทันท่วงที



                       “พวกมึงหยุด!  เสือกรุมตีนแฟนกู  ลูกปืนเก็บเสียงเจาะกะโหลกเจ้านายมึงแน่   อยากเป็นผีตายโหง

ตอนนี้มึงลองต่อยอีกดิ..ไอ้สัด!”  เสียงที่แสนคุ้นเคย   ทำเอาสมุนพ่อเลี้ยงที่กำลังรุมสกรัมจอมใจนักเลงต่างหยุดชะงัก 

ในขณะที่อีกฝ่ายได้แต่ตั้งรับมือเป็นประวิง  เพราะเสียงตวาดแสดงถึงอารมณ์เอาจริงตามที่พูดภาพปืนสีดำมะเมือมสวมท่อ

เก็บเสียงยังกะพญามัจจุราชจ่อท้ายทอยพ่อเลี้ยงบรรจง   ทำเอาไม่มีใครกล้าขยับ  ร่างสูงใหญ่บึกบึน  ใบหน้าหล่อเหลา

ที่จ้องมองสายตาวาววับอย่างกับจะย่อยพวกมันเป็นผุยผงให้ตกตายไปต่อหน้า   จอมใจนักเลงตาวาวรื้นน้ำตาขึ้นมาทันที

ก่อนจะกระพริบไล่ไม่ให้ออกอาการอ่อนแอให้เสียหน้า   นี่สินะเวลาที่รอคอย  สุดท้ายก็มาช่วยแล้วสินะ...

ไอ้ลุงตัวแสบ??????????????





มาต่อให้แล้วนะคะ    ไว้พบกันตอนหน้า


Luk.


                     

                   

[golove2]

ลุงกลับมาแล้ววววววววววววว


 

[nona159]

กำลังคิดถึงอยู่เชียวมาต่อและน่ารักมาก

พระเอกมาแล้วววววววววววววววว

[l3lackkiss]

โอ๊ยๆ น้ำตาจะไหล 
ไอ้ลุงตัวแสบ กลับมาแล้ว

[เฉาก๊วย]

กร๊ากกกกกกกก  คิดหรือลุงว่าจะหลอกจอมได้ เสร็จแน่ โดนทบต้นทบดอก ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่ ลุงบอมย์เอ๋ย 
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า บวกเป็ดไปเบาๆ ให้หนุ่มๆ ทั้งหลาย 

[Still_14OC]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุด อิลุงก็กลับมารับเมีย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขาผ้าเอาหน้ารอด จัดการกับไอ้พ่อเล้ยงชั่งไปก่อน

แล้วค่อยจัดหนักกับอิลุง และผู้ร่วมขบวนการ (ที่ร่วมเยอะโคตร)

[akike]

แม้ลุงนะลุง  โพล่ามาทำเท่เชียว  ไอ้เราก้อนึกว่าลงหลุมไปซะแล้ว

[kittyfun]

ยินดีตอนรับพี่บอมย์กลับมาให้น้องจอมลงโทษเสียดีๆ

[เจริญพร]

 

[murasakisama]

พระเอกมาแล้ววววววววววววววววว ทันเวลาพอดี

[Warlock]

พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้วรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ

[ninkara]

  :mc4:เย้ๆๆๆ

[ladymoon_yy]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!

[uaeb]

อีลุงกลับมาแล้วววววว กว่าจะมาได้นะ น้องเกือบแย่